Πιο σημαντική από την ευρέως αναμενόμενη απόφαση του διοικητικού συμβουλίου της ΕΚΤ για τη μείωση του QE αποτέλεσε η θέση να μην οριστεί η ημερομηνία λήξης του προγράμματος
Οι κυκλικές οικονομικές επανακάμψεις συμβαίνουν ακόμη και στις χειρότερες οικονομίες, όπως αναφέρουν οι Financial Times σε δημοσίευμά τους για την Ευρωζώνη.
Σημειώνουν ότι, παρά το γεγονός πως το ΑΕΠ της Ευρωζώνης αυξάνεται σταθερά τα τελευταία χρόνια, είναι κοντόφθαλμη αντιμετώπιση να λαμβάνεις υπόψη μόνο τα πιο πρόσφατα οικονομικά δεδομένα για να στοιχειοθετήσει κάποιος την οικονομική ευρωστία.
Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) δεν βρίσκεται σε αυτό το «στρατόπεδο», σημειώνει η βρετανική εφημερίδα.
Οι προσεκτικές αποφάσεις νομισματικής πολιτικής της προηγούμενης εβδομάδας βασίστηκαν σε μια πιο ρεαλιστική αξιολόγηση της υγείας της οικονομίας της Ευρωζώνης σε σύγκριση με άλλα κέντρα εξουσίας.
Όταν η ΕΚΤ αποφασίζει για το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης (QE) μια από τις μεταβλητές στις οποίες επικεντρώνεται είναι το ευρύτερο ποσοστό ανεργίας, γνωστό ως U6, το οποίο περιλαμβάνει όχι μόνο την επίσημα καταγεγραμμένη μη απασχόληση αλλά και άλλες κατηγορίες κρυμμένης ανεργίας.
Τα ποσοστά U6 ανέρχονται σε περίπου 18% στην ευρωζώνη και 9% στις ΗΠΑ.
Μια άλλη σημαντική μεταβλητή είναι ο βασικός ρυθμός του πληθωρισμού, εξαιρουμένων των τιμών της ενέργειας και των τροφίμων. Το βασικό επιτόκιο έχει ως κύριο δείκτη τον μελλοντικό γενικό πληθωρισμό.
Ο πληθωρισμός δεν έχει ξεπεράσει το 2% από το 2008 και θα απαιτηθεί ακόμη αρκετός χρόνος μέχρι την επίτευξη του στόχου, όπως εκτιμούν οι Financial Times.
Η ονομαστική συναλλαγματική ισοτιμία του ευρώ - έναντι των άλλων νομισμάτων - δεν φαίνεται επίσης καλή.
Αυξήθηκε κατά 5,5% από τις αρχές του 2017.
Οι μεγάλες οικονομίες συνήθως δεν εξαρτώνται τόσο από τις εξαγωγές όσο οι μικρότερες, αλλά η Ευρωζώνη αποτελεί εξαίρεση.
Είναι ιδιαίτερα ευαίσθητη στη συναλλαγματική ισοτιμία.
Οι κεντρικοί τραπεζίτες της Ευρώπης ενδέχεται επίσης να ανησυχούν για τις πολιτικές αβεβαιότητες, λόγω Brexit έως και την πιθανότητα βίαιης απόσχισης της Καταλονίας από την Ισπανία.
Αυτοί είναι μερικοί, αλλά όχι όλοι, οι λόγοι για τους οποίους η ΕΚΤ ήταν επίμονα πιο ρεαλιστική στις αποφάσεις της.
Πιο σημαντική από την ευρέως αναμενόμενη απόφαση του διοικητικού συμβουλίου της ΕΚΤ για τη μείωση του QE αποτέλεσε η θέση να μην οριστεί η ημερομηνία λήξης του προγράμματος.
Ο Mario Draghi έχει ακριβώς δύο ακόμη χρόνια πριν λήξει η θητεία του ως προέδρου της ΕΚΤ.
Οι αγορές ομολόγων θα μπορούσαν να συνεχιστούν μέχρι το τέλος της θητείας του, ή πιθανόν πέραν αυτού, επισημαίνει η βρετανική εφημερίδα.
Μόλις ολοκληρωθεί το QE, θα υπάρξει μια μακρά περίοδος - ένα ή δύο χρόνια - κατά την οποία η ΕΚΤ θα συνεχίσει να επανεπενδύει τα χρήματα από τα ομόλογα που λήγουν.
Αυτό θα αφήσει το συνολικό μέγεθος του ισολογισμού της ΕΚΤ αμετάβλητο. Από οικονομικής άποψης, το μέγεθος του ισολογισμού είναι σημαντικό και όχι οι μηνιαίες αγορές.
Δηλαδή τα αποθέματα είναι πιο σημαντικά από τις ροές.
Εάν οι καθαρές αγορές θα συνεχιστούν έως το 2019, ο ισολογισμός της ΕΚΤ δεν θα αρχίσει να συρρικνώνεται πολύ πριν από το 2021.
Πρόκειται επίσης για το χρονικό σημείο που αναμένεται να αυξηθούν τα επιτόκια από τα εξαιρετικά χαμηλά επίπεδα.
Αυτές οι ανορθόδοξες πολιτικές είναι απαραίτητες επειδή η οικονομία της ευρωζώνης είναι σε τόσο κακή κατάσταση.
Βέβαια βελτιώνεται αλλά η ανάκαμψη πρέπει να ειδωθεί σε βάθος δεκαετίας.
Επομένως δεν έχει νόημα να συγκριθούν οι σχετικά υψηλοί τρέχοντες ρυθμοί ανάπτυξης στην Ευρωζώνη με εκείνους του Ηνωμένου Βασιλείου ή των ΗΠΑ.
Υπάρχει ένας άλλος, άγνωστος λόγος, γιατί η ΕΚΤ συνεχίζει να αγοράζει ομόλογα, εάν σταματούσε η κρίση της ευρωζώνης θα μπορούσε να επιστρέψει.
Στο σημείο αυτό, οι επενδυτές θα πρέπει να αξιολογήσουν εάν η Ιταλία έχει την ικανότητα να εξυπηρετεί το δημόσιο χρέος της, το οποίο υπερβαίνει το 130% του ΑΕΠ.
Αν διατηρηθούν οι τρέχουσες πολιτικές τάσεις, οι γενικές εκλογές του 2018 θα μπορούσαν να δημιουργήσουν ένα κοινοβούλιο και ένα συνασπισμό μεταξύ των δύο μεγαλύτερων κομμάτων, της κεντροαριστεράς και της κεντροδεξιάς και δημιουργούνται αμφιβολίες εάν η επόμενη κυβέρνηση θα είναι σε θέση να προωθήσει διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις.
Επίσης, όπως επισημαίνει ο γνωστός αρθρογράφος Wolfgang Munchau, ένας νέος γερμανικός κυβερνητικός συνασπισμός θα ασκήσει πίεση στην κατεύθυνση δημιουργίας ενός Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο.
Σε αντίθεση με τον ESM, ένα EMF (Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο) θα έχει την ικανότητα να διασώσει την Ιταλία, εάν αυτό κριθεί αναγκαίο.
Πάντως και μόνο μία τέτοια σκέψη, θα μπορούσε να προκαλέσει οικονομική κρίση.
Εδώ βρίσκεται η πραγματική «τραγωδία» του προγράμματος ποσοτικής χαλάρωσης, υποστηρίζουν οι Financial Times.
Ανάλογα με την οικονομική κατάσταση ή και πολιτική κρίση, η ΕΚΤ ίσως να μην μπορεί ποτέ να το σταματήσει.
Σε αντίθετη περίπτωση, θα προκαλούσε οικονομική αστάθεια. Μια αναδιάρθρωση του χρέους της Ιταλίας θα είχε σοβαρές επιπτώσεις στην Ευρωζώνη και η ΕΚΤ έχει νομική υποχρέωση να μην το επιτρέπει.
Εάν η Ευρωζώνη είναι τυχερή, το QE της ΕΚΤ θα λήξει το 2019 αλλά τίποτα δεν είναι σίγουρο ακόμη.
www.bankingnews.gr
Σημειώνουν ότι, παρά το γεγονός πως το ΑΕΠ της Ευρωζώνης αυξάνεται σταθερά τα τελευταία χρόνια, είναι κοντόφθαλμη αντιμετώπιση να λαμβάνεις υπόψη μόνο τα πιο πρόσφατα οικονομικά δεδομένα για να στοιχειοθετήσει κάποιος την οικονομική ευρωστία.
Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) δεν βρίσκεται σε αυτό το «στρατόπεδο», σημειώνει η βρετανική εφημερίδα.
Οι προσεκτικές αποφάσεις νομισματικής πολιτικής της προηγούμενης εβδομάδας βασίστηκαν σε μια πιο ρεαλιστική αξιολόγηση της υγείας της οικονομίας της Ευρωζώνης σε σύγκριση με άλλα κέντρα εξουσίας.
Όταν η ΕΚΤ αποφασίζει για το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης (QE) μια από τις μεταβλητές στις οποίες επικεντρώνεται είναι το ευρύτερο ποσοστό ανεργίας, γνωστό ως U6, το οποίο περιλαμβάνει όχι μόνο την επίσημα καταγεγραμμένη μη απασχόληση αλλά και άλλες κατηγορίες κρυμμένης ανεργίας.
Τα ποσοστά U6 ανέρχονται σε περίπου 18% στην ευρωζώνη και 9% στις ΗΠΑ.
Μια άλλη σημαντική μεταβλητή είναι ο βασικός ρυθμός του πληθωρισμού, εξαιρουμένων των τιμών της ενέργειας και των τροφίμων. Το βασικό επιτόκιο έχει ως κύριο δείκτη τον μελλοντικό γενικό πληθωρισμό.
Ο πληθωρισμός δεν έχει ξεπεράσει το 2% από το 2008 και θα απαιτηθεί ακόμη αρκετός χρόνος μέχρι την επίτευξη του στόχου, όπως εκτιμούν οι Financial Times.
Η ονομαστική συναλλαγματική ισοτιμία του ευρώ - έναντι των άλλων νομισμάτων - δεν φαίνεται επίσης καλή.
Αυξήθηκε κατά 5,5% από τις αρχές του 2017.
Οι μεγάλες οικονομίες συνήθως δεν εξαρτώνται τόσο από τις εξαγωγές όσο οι μικρότερες, αλλά η Ευρωζώνη αποτελεί εξαίρεση.
Είναι ιδιαίτερα ευαίσθητη στη συναλλαγματική ισοτιμία.
Οι κεντρικοί τραπεζίτες της Ευρώπης ενδέχεται επίσης να ανησυχούν για τις πολιτικές αβεβαιότητες, λόγω Brexit έως και την πιθανότητα βίαιης απόσχισης της Καταλονίας από την Ισπανία.
Αυτοί είναι μερικοί, αλλά όχι όλοι, οι λόγοι για τους οποίους η ΕΚΤ ήταν επίμονα πιο ρεαλιστική στις αποφάσεις της.
Πιο σημαντική από την ευρέως αναμενόμενη απόφαση του διοικητικού συμβουλίου της ΕΚΤ για τη μείωση του QE αποτέλεσε η θέση να μην οριστεί η ημερομηνία λήξης του προγράμματος.
Ο Mario Draghi έχει ακριβώς δύο ακόμη χρόνια πριν λήξει η θητεία του ως προέδρου της ΕΚΤ.
Οι αγορές ομολόγων θα μπορούσαν να συνεχιστούν μέχρι το τέλος της θητείας του, ή πιθανόν πέραν αυτού, επισημαίνει η βρετανική εφημερίδα.
Μόλις ολοκληρωθεί το QE, θα υπάρξει μια μακρά περίοδος - ένα ή δύο χρόνια - κατά την οποία η ΕΚΤ θα συνεχίσει να επανεπενδύει τα χρήματα από τα ομόλογα που λήγουν.
Αυτό θα αφήσει το συνολικό μέγεθος του ισολογισμού της ΕΚΤ αμετάβλητο. Από οικονομικής άποψης, το μέγεθος του ισολογισμού είναι σημαντικό και όχι οι μηνιαίες αγορές.
Δηλαδή τα αποθέματα είναι πιο σημαντικά από τις ροές.
Εάν οι καθαρές αγορές θα συνεχιστούν έως το 2019, ο ισολογισμός της ΕΚΤ δεν θα αρχίσει να συρρικνώνεται πολύ πριν από το 2021.
Πρόκειται επίσης για το χρονικό σημείο που αναμένεται να αυξηθούν τα επιτόκια από τα εξαιρετικά χαμηλά επίπεδα.
Αυτές οι ανορθόδοξες πολιτικές είναι απαραίτητες επειδή η οικονομία της ευρωζώνης είναι σε τόσο κακή κατάσταση.
Βέβαια βελτιώνεται αλλά η ανάκαμψη πρέπει να ειδωθεί σε βάθος δεκαετίας.
Επομένως δεν έχει νόημα να συγκριθούν οι σχετικά υψηλοί τρέχοντες ρυθμοί ανάπτυξης στην Ευρωζώνη με εκείνους του Ηνωμένου Βασιλείου ή των ΗΠΑ.
Υπάρχει ένας άλλος, άγνωστος λόγος, γιατί η ΕΚΤ συνεχίζει να αγοράζει ομόλογα, εάν σταματούσε η κρίση της ευρωζώνης θα μπορούσε να επιστρέψει.
Στο σημείο αυτό, οι επενδυτές θα πρέπει να αξιολογήσουν εάν η Ιταλία έχει την ικανότητα να εξυπηρετεί το δημόσιο χρέος της, το οποίο υπερβαίνει το 130% του ΑΕΠ.
Αν διατηρηθούν οι τρέχουσες πολιτικές τάσεις, οι γενικές εκλογές του 2018 θα μπορούσαν να δημιουργήσουν ένα κοινοβούλιο και ένα συνασπισμό μεταξύ των δύο μεγαλύτερων κομμάτων, της κεντροαριστεράς και της κεντροδεξιάς και δημιουργούνται αμφιβολίες εάν η επόμενη κυβέρνηση θα είναι σε θέση να προωθήσει διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις.
Επίσης, όπως επισημαίνει ο γνωστός αρθρογράφος Wolfgang Munchau, ένας νέος γερμανικός κυβερνητικός συνασπισμός θα ασκήσει πίεση στην κατεύθυνση δημιουργίας ενός Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο.
Σε αντίθεση με τον ESM, ένα EMF (Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο) θα έχει την ικανότητα να διασώσει την Ιταλία, εάν αυτό κριθεί αναγκαίο.
Πάντως και μόνο μία τέτοια σκέψη, θα μπορούσε να προκαλέσει οικονομική κρίση.
Εδώ βρίσκεται η πραγματική «τραγωδία» του προγράμματος ποσοτικής χαλάρωσης, υποστηρίζουν οι Financial Times.
Ανάλογα με την οικονομική κατάσταση ή και πολιτική κρίση, η ΕΚΤ ίσως να μην μπορεί ποτέ να το σταματήσει.
Σε αντίθετη περίπτωση, θα προκαλούσε οικονομική αστάθεια. Μια αναδιάρθρωση του χρέους της Ιταλίας θα είχε σοβαρές επιπτώσεις στην Ευρωζώνη και η ΕΚΤ έχει νομική υποχρέωση να μην το επιτρέπει.
Εάν η Ευρωζώνη είναι τυχερή, το QE της ΕΚΤ θα λήξει το 2019 αλλά τίποτα δεν είναι σίγουρο ακόμη.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών