Μία κοινωνία γίνεται απολυταρχική όταν η δομή της γίνει κατάφωρα τεχνητή ήτοι όταν η κυβερνώσα τάξη έχει απωλέσει την λειτουργία της αλλά παραμένει γατζωμένη στην εξουσία με τη βία ή την απάτη» (Τζόρτζ Όργουελ)
Σύμφωνα με το BBC εκτιμάται ότι το 2016 στην Νέα Ζηλανδία υπήρχαν 1,2 εκατομμύρια πυροβόλα όπλα στα χέρια πολιτών, δηλαδή περίπου ένα όπλο ανά τέσσερις κατοίκους.
Αυτό καθιστά την Νέα Ζηλανδία ως την πλέον οπλισμένη κοινωνία του πλανήτη.
Παρόλα αυτά, το έγκλημα ήταν και παραμένει μια σπάνια κατάσταση για τη χώρα.
Η ελάχιστη νόμιμη ηλικία για να κατέχει κάποιος όπλο είναι τα 16 χρόνια ή τα 18 εφόσον πρόκειται για ημιαυτόματα όπλα με “στρατιωτικού τύπου” (ότι κι αν σημαίνει αυτό…) χαρακτηριστικά.
Το δε ενδιαφέρον είναι ότι ουδείς γνωρίζει πόσα όπλα ακριβώς υπάρχουν στην κυκλοφορία, διότι μέχρι σήμερα ό Νόμος ενδιαφέρεται για το ποιοι πολίτες τα κατέχουν και αν πληρούν τις προϋποθέσεις από πλευράς συμπεριφοράς, ποινικού μητρώου και ψυχικής υγείας.
Από τη στιγμή που ο πολίτης κρίνεται ικανός, μπορεί να κατέχει όποια και όσα όπλα επιθυμεί χωρίς υποχρέωση να τα δηλώσει. Εξαίρεση αποτελούν τα πιστόλια και τα “στρατιωτικού τύπου” όπλα, τα οποία πρέπει να καταχωρούνται στα αστυνομικά αρχεία όταν αγοράζονται.
Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία, το 2018 υπήρχαν 250.000 αδειοδοτημένοι οπλοκάτοχοι, περιλαμβανομένων και των εμπόρων.
Όλα αυτά αλλάζουν από την 11η Απριλίου 2019, σύμφωνα με σχέδιο νόμου που παρουσιάστηκε τέσσερις μόνο ημέρες (!) μετά την επίθεση σε μουσουλμανικά τεμένη στην περιοχή του Christchurch (προφέρεται Κράιστσερτς = Εκκλησία του Χριστού).
Ο νέος νόμος καλεί τους νομοταγείς και αδειοδοτημένους Νεοζηλανδούς οπλοκάτοχους να παραδώσουν στο Κράτος τα όπλα τους έναντι απειλής τριετούς φυλάκισης και προστίμου 4.000 δολαρίων.
Σε πρώτη φάση αυτό αφορά όλα τα όπλα χειρός και τα ημιαυτόματα τυφέκια, αν και δεν έχει ξεκαθαριστεί υπό ποιό καθεστώς και μέχρι ποιου σημείου η κυβέρνηση της κυρίας Jacinda Ardern θα επιτρέψει στους υπηκόους της να συνεχίσουν να κατέχουν οποιοδήποτε νόμιμο όπλο.
Εδώ αξίζει να σημειωθεί ότι σύμφωνα με το (συνήθως αντικειμενικό BBC), το μέχρι τώρα ισχύον σύστημα οπλοκατοχής στη Νέα Ζηλανδία κρίνεται λογικό και επαρκέστατο και η εγκληματικότητα μάλλον χαμηλή.
Ο ισχύων νόμος περιορίζει την κατοχή “στρατιωτικού τύπου όπλων” και απαιτεί την καταγραφή των όπλων χειρός, και σύμφωνα με τα στατιστικά μεταξύ 2007 και 2018 έχουν σημειωθεί 28 ανθρωποκτονίες με πυροβόλο όπλο του οποίου ο κάτοχος είχε νόμιμη άδεια και 126 ανθρωποκτονίες οι οποίες έγιναν με παράνομα όπλα για τα οποία δεν είχε ποτέ εκδοθεί άδεια!
Στην ίδια χρονική περίοδο οι Αρχές είχαν κατασχέσει 12.688 παράνομα όπλα.
Επιβεβαιώνεται για άλλη μια φορά ότι τα νόμιμα όπλα δεν χρησιμοποιούνται σε εγκλήματα και η απαγόρευση τους ουδόλως επηρεάζει το έγκλημα.
Εντός του 2018 έγιναν 43.509 αιτήσεις για άδεια οπλοκατοχής στη Νέα Ζηλανδία, από τις οποίες εγκρίθηκαν οι 43.321.
Είναι φανερό λοιπόν ότι η κατοχή όπλων στη χώρα παίζει πολύ μικρό ρόλο στην εγκληματική βία.
Η πρωθυπουργός της χώρας κυρία Ardern, έσπευσε να καταδικάσει δημόσια την οπλοκατοχή ως αίτιο για τους θανάτους στην κοινότητα του μουσουλμάνων μεταναστών, και λίγες ημέρες αργότερα έφερε στο προσκήνιο ένα Νόμο με σαρωτικές αλλαγές στο πλαίσιο οπλοκατοχής.
Mε μια συγκεκριμένη της φράση προδίκασε τις αλλαγές: «Our history changed forever.
Now, our laws will too.» («Η ιστορία μας άλλαξε για πάντα.
Τώρα, το ίδιο θα γίνει και για τους νόμους μας»). Η κυρία πρωθυπουργός δήλωσε ότι το πρόγραμμα κατάσχεσης των (νομίμων) όπλων θα κοστίσει 200 εκατομμύρια δολάρια (ΝΖ),… «αλλά αυτό είναι το τίμημα για να γίνει ο τόπος μας ασφαλής».
Είναι απορίας άξιο, πως συντάχθηκε και παρουσιάστηκε ένας νόμος εντός τεσσάρων ημερών (!) από το τραγικό συμβάν, και δευτερευόντως πόσο η φρασεολογία και τα επιχειρήματα της κυβέρνησης της Νέας Ζηλανδίας μοιάζει με την αντίστοιχη των ΜΚΟ του μεγιστάνα Μπλούμπεργκ που προωθούν την κατάργηση της οπλοκατοχής στις ΗΠΑ.
Χρησιμοποιούνται οι ίδιες περιγραφές και λέξεις του λόμπι κατά της οπλοκατοχής των πολιτών, σε σημείο που να θυμίζει «αντιγραφή-επικόλληση» (copy-paste).
Το σχέδιο χαίρει της πλήρους στήριξης και από την αντιπολίτευση, ο ηγέτης της οποίας κος Simon Bridges έσπευσε να δηλώσει: “το υπέρτατο συμφέρον της χώρας είναι να την καταστήσουμε ασφαλή”.
Το ερώτημα είναι από ποιους και για λογαριασμό ποιων;
Αναρωτήθηκαν άραγε πως θα είχε λήξει η επίθεση, αν μεταξύ των θυμάτων υπήρχαν κάποιοι νόμιμοι οπλοκάτοχοι, οι οποίοι θα αντιστέκονταν και θα σταματούσαν τον παρανοϊκό δράστη;
Αυτό που μας κάνει τη μεγαλύτερη εντύπωση είναι το ότι οι Αρχές της Νέας Ζηλανδίας φαινομενικά αποτυγχάνουν να δουν το προφανές: στο τραγικό συμβάν των φόνων στο Christchurch, ένας ζηλωτής χριστιανός μετανάστης από την Αυστραλία επιτέθηκε και σκότωσε έναν αριθμό μουσουλμάνων μεταναστών από το Μπαγκλαντές και το Πακιστάν.
Αν έχει κάποιο πρόβλημα η Νέα Ζηλανδία, αυτό είναι πρωτίστως πρόβλημα μεταναστευτικής πολιτικής.
Δευτερευόντως έχει πρόβλημα φυλετικού και θρησκευτικού μίσους.
Η λύση σε αυτό είναι να προσέχει ποιους “καλεί στο σπίτι της”.
Δεv βλέπουμε πως η κατάργηση νομίμων δικαιωμάτων των πολιτών της χώρας λύνει το πρόβλημα του αλληλοσκοτωμού μεταναστών που λαθραία ή νόμιμα βρέθηκαν στο Νέα Ζηλανδία.
Εκτός και αν ο σκοπός δεν ήταν ποτέ η ασφάλεια των Νεοζηλανδών, αλλά απλά μια αφορμή για τον αφοπλισμό τους…
Τάσος Σύρμας
www.bankingnews.gr
Αυτό καθιστά την Νέα Ζηλανδία ως την πλέον οπλισμένη κοινωνία του πλανήτη.
Παρόλα αυτά, το έγκλημα ήταν και παραμένει μια σπάνια κατάσταση για τη χώρα.
Η ελάχιστη νόμιμη ηλικία για να κατέχει κάποιος όπλο είναι τα 16 χρόνια ή τα 18 εφόσον πρόκειται για ημιαυτόματα όπλα με “στρατιωτικού τύπου” (ότι κι αν σημαίνει αυτό…) χαρακτηριστικά.
Το δε ενδιαφέρον είναι ότι ουδείς γνωρίζει πόσα όπλα ακριβώς υπάρχουν στην κυκλοφορία, διότι μέχρι σήμερα ό Νόμος ενδιαφέρεται για το ποιοι πολίτες τα κατέχουν και αν πληρούν τις προϋποθέσεις από πλευράς συμπεριφοράς, ποινικού μητρώου και ψυχικής υγείας.
Από τη στιγμή που ο πολίτης κρίνεται ικανός, μπορεί να κατέχει όποια και όσα όπλα επιθυμεί χωρίς υποχρέωση να τα δηλώσει. Εξαίρεση αποτελούν τα πιστόλια και τα “στρατιωτικού τύπου” όπλα, τα οποία πρέπει να καταχωρούνται στα αστυνομικά αρχεία όταν αγοράζονται.
Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία, το 2018 υπήρχαν 250.000 αδειοδοτημένοι οπλοκάτοχοι, περιλαμβανομένων και των εμπόρων.
Όλα αυτά αλλάζουν από την 11η Απριλίου 2019, σύμφωνα με σχέδιο νόμου που παρουσιάστηκε τέσσερις μόνο ημέρες (!) μετά την επίθεση σε μουσουλμανικά τεμένη στην περιοχή του Christchurch (προφέρεται Κράιστσερτς = Εκκλησία του Χριστού).
Ο νέος νόμος καλεί τους νομοταγείς και αδειοδοτημένους Νεοζηλανδούς οπλοκάτοχους να παραδώσουν στο Κράτος τα όπλα τους έναντι απειλής τριετούς φυλάκισης και προστίμου 4.000 δολαρίων.
Σε πρώτη φάση αυτό αφορά όλα τα όπλα χειρός και τα ημιαυτόματα τυφέκια, αν και δεν έχει ξεκαθαριστεί υπό ποιό καθεστώς και μέχρι ποιου σημείου η κυβέρνηση της κυρίας Jacinda Ardern θα επιτρέψει στους υπηκόους της να συνεχίσουν να κατέχουν οποιοδήποτε νόμιμο όπλο.
Εδώ αξίζει να σημειωθεί ότι σύμφωνα με το (συνήθως αντικειμενικό BBC), το μέχρι τώρα ισχύον σύστημα οπλοκατοχής στη Νέα Ζηλανδία κρίνεται λογικό και επαρκέστατο και η εγκληματικότητα μάλλον χαμηλή.
Ο ισχύων νόμος περιορίζει την κατοχή “στρατιωτικού τύπου όπλων” και απαιτεί την καταγραφή των όπλων χειρός, και σύμφωνα με τα στατιστικά μεταξύ 2007 και 2018 έχουν σημειωθεί 28 ανθρωποκτονίες με πυροβόλο όπλο του οποίου ο κάτοχος είχε νόμιμη άδεια και 126 ανθρωποκτονίες οι οποίες έγιναν με παράνομα όπλα για τα οποία δεν είχε ποτέ εκδοθεί άδεια!
Στην ίδια χρονική περίοδο οι Αρχές είχαν κατασχέσει 12.688 παράνομα όπλα.
Επιβεβαιώνεται για άλλη μια φορά ότι τα νόμιμα όπλα δεν χρησιμοποιούνται σε εγκλήματα και η απαγόρευση τους ουδόλως επηρεάζει το έγκλημα.
Εντός του 2018 έγιναν 43.509 αιτήσεις για άδεια οπλοκατοχής στη Νέα Ζηλανδία, από τις οποίες εγκρίθηκαν οι 43.321.
Είναι φανερό λοιπόν ότι η κατοχή όπλων στη χώρα παίζει πολύ μικρό ρόλο στην εγκληματική βία.
Η πρωθυπουργός της χώρας κυρία Ardern, έσπευσε να καταδικάσει δημόσια την οπλοκατοχή ως αίτιο για τους θανάτους στην κοινότητα του μουσουλμάνων μεταναστών, και λίγες ημέρες αργότερα έφερε στο προσκήνιο ένα Νόμο με σαρωτικές αλλαγές στο πλαίσιο οπλοκατοχής.
Mε μια συγκεκριμένη της φράση προδίκασε τις αλλαγές: «Our history changed forever.
Now, our laws will too.» («Η ιστορία μας άλλαξε για πάντα.
Τώρα, το ίδιο θα γίνει και για τους νόμους μας»). Η κυρία πρωθυπουργός δήλωσε ότι το πρόγραμμα κατάσχεσης των (νομίμων) όπλων θα κοστίσει 200 εκατομμύρια δολάρια (ΝΖ),… «αλλά αυτό είναι το τίμημα για να γίνει ο τόπος μας ασφαλής».
Είναι απορίας άξιο, πως συντάχθηκε και παρουσιάστηκε ένας νόμος εντός τεσσάρων ημερών (!) από το τραγικό συμβάν, και δευτερευόντως πόσο η φρασεολογία και τα επιχειρήματα της κυβέρνησης της Νέας Ζηλανδίας μοιάζει με την αντίστοιχη των ΜΚΟ του μεγιστάνα Μπλούμπεργκ που προωθούν την κατάργηση της οπλοκατοχής στις ΗΠΑ.
Χρησιμοποιούνται οι ίδιες περιγραφές και λέξεις του λόμπι κατά της οπλοκατοχής των πολιτών, σε σημείο που να θυμίζει «αντιγραφή-επικόλληση» (copy-paste).
Το σχέδιο χαίρει της πλήρους στήριξης και από την αντιπολίτευση, ο ηγέτης της οποίας κος Simon Bridges έσπευσε να δηλώσει: “το υπέρτατο συμφέρον της χώρας είναι να την καταστήσουμε ασφαλή”.
Το ερώτημα είναι από ποιους και για λογαριασμό ποιων;
Αναρωτήθηκαν άραγε πως θα είχε λήξει η επίθεση, αν μεταξύ των θυμάτων υπήρχαν κάποιοι νόμιμοι οπλοκάτοχοι, οι οποίοι θα αντιστέκονταν και θα σταματούσαν τον παρανοϊκό δράστη;
Αυτό που μας κάνει τη μεγαλύτερη εντύπωση είναι το ότι οι Αρχές της Νέας Ζηλανδίας φαινομενικά αποτυγχάνουν να δουν το προφανές: στο τραγικό συμβάν των φόνων στο Christchurch, ένας ζηλωτής χριστιανός μετανάστης από την Αυστραλία επιτέθηκε και σκότωσε έναν αριθμό μουσουλμάνων μεταναστών από το Μπαγκλαντές και το Πακιστάν.
Αν έχει κάποιο πρόβλημα η Νέα Ζηλανδία, αυτό είναι πρωτίστως πρόβλημα μεταναστευτικής πολιτικής.
Δευτερευόντως έχει πρόβλημα φυλετικού και θρησκευτικού μίσους.
Η λύση σε αυτό είναι να προσέχει ποιους “καλεί στο σπίτι της”.
Δεv βλέπουμε πως η κατάργηση νομίμων δικαιωμάτων των πολιτών της χώρας λύνει το πρόβλημα του αλληλοσκοτωμού μεταναστών που λαθραία ή νόμιμα βρέθηκαν στο Νέα Ζηλανδία.
Εκτός και αν ο σκοπός δεν ήταν ποτέ η ασφάλεια των Νεοζηλανδών, αλλά απλά μια αφορμή για τον αφοπλισμό τους…
Τάσος Σύρμας
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών