Τελευταία Νέα
Αναλύσεις – Εκθέσεις

Mises Institute: Μαθήματα για σήμερα από τις τρεις φορές που η τιμή του χρυσού κατέρρευσε

tags :
Mises Institute: Μαθήματα για σήμερα από τις τρεις φορές που η τιμή του χρυσού κατέρρευσε
Όπως αναφέρει το think tank Mises Institute οι αιτίες πτώσης της τιμή του χρυσού πάντοτε περιλάμβαναν κάποιο συνδυασμό οικονομικού θαύματος, αναταραχές για κάποιο fiat νόμισμα, συνήθως το δολάριο ΗΠΑ, τους κανονισμούς κατά του χρυσού και παγκόσμιες γεωπολιτικές αναταράξεις
Τί μπορούμε να μάθουμε από τις τρεις μεγάλες καταρρεύσεις στην τιμή του χρυσού από το 1934;
Όπως αναφέρει το think tank Mises Institute οι αιτίες πάντοτε περιλάμβαναν κάποιο συνδυασμό οικονομικού θαύματος, αναταραχές για κάποιο fiat νόμισμα, συνήθως το δολάριο ΗΠΑ, τους κανονισμούς κατά του χρυσού και παγκόσμιες γεωπολιτικές αναταράξεις.
Οι αναλυτές δεν θα πρέπει ποτέ να αγνοήσουν αυτούς τους δυνητικούς παράγοντες, ακόμη και όταν η τιμή του χρυσού φαίνεται να έχει ξεκινήσει ένα νέο ταξίδι στις συνόδους κορυφής, όπως πιθανότατα συνέβη από το χειμώνα 2015 και το 2016.
Η τιμή του χρυσού είχε «βυθιστεί» εκείνη την εποχή κατά σχεδόν 1.000 δολάρια ανά ουγγιά από τα υψηλά το 2011-12 (1.900 δολάρια το καλοκαίρι του 2011).
Η κατάρρευση αυτή αντικατόπτριζε πρωτίστως τη μη εμφάνιση υψηλού πληθωρισμού στις ΗΠΑ παρά την τεράστια εκτύπωση χρήματος και τη μακροχρόνια χειραγώγηση του ρυθμού των επιτοκίων υπό την πρώτη κυβέρνηση του Obama.
Οι φοβισμένοι επενδυτές που φοβούνταν ότι ο πληθωρισμός δεν έλαβε χώρα δεν είχε υπολογίσει με την ισχυρή καθοδική επίδραση στις τιμές (αγαθών και υπηρεσιών) από την παγκοσμιοποίηση και την ψηφιοποίηση.
Επίσης, δεν είχαν καταλάβει πλήρως το βαθμό στον οποίο ο νομισματικός ριζοσπαστισμός είχε αναχαιτίσει τις επιχειρηματικές δαπάνες στις ΗΠΑ και σε άλλες προηγμένες οικονομίες, δεδομένου ότι οι ανησυχίες ότι ένας άλλος κύκλος φούσκας- ήταν σε εξέλιξη.
Η εξομάλυνση της κατάρρευσης των τιμών χρυσού το 2013-15 ήταν απόρροια της «φλυαρίας» της Fed για την «κανονικοποίηση» της αγοράς και της οικονομίας.
Η πτώση της τιμής του πετρελαίου και σχεδόν του συνόλου των εμπορευμάτων από τα τέλη του 2014 έλαβε χώρα λόγω του αφηγήματος της μη ύπαρξης πληθωριστικού κινδύνου.
Η κανονικοποίηση δεν ήρθε ποτέ.
Η τότε επικεφαλής της Fed, η κ. Yellen Fed σταμάτησε όλες τις αυξήσεις των επιτοκίων που είχαν προγραμματιστεί για το 2016, ως απάντηση  στην κάμψη του κύκλου ανάπτυξης .
Η ΕΚΤ και η Κεντρική Τράπεζα της Ιαπωνίας (BoJ) ξεκίνησαν έναν νομισματικό ριζοσπαστισμό ακόμη πιο έντονο απ 'ό, τι στις ΗΠΑ.
Εν συντομία το 2018, ο ενθουσιασμός των μέσων μαζικής ενημέρωσης, ότι η Fed υπό τη διοίκηση του Powell, οφειλόταν στην πεποίθηση ότι οι μεγάλες περικοπές των φορολογικών εσόδων των επιχειρήσεων θα σήμαινε μια επενδυτική «έκρηξη» και θα έβαζε τέλος στις πολιτικές νομισματικής χαλάρωσης.
Τα γεγονότα του 2019 συνέβαλαν στην ανατροφοδότηση της ανοδικής τάσης της τιμής του χρυσού από το τέλος του 2015.
Εν τω μεταξύ, οι ειδήσεις σχετικά με τη συνέχιση του "χαμηλού πληθωρισμού" δεν εντυπωσιάζουν πολλούς κατόχους χρυσού που ανησυχούν για τα κολοσσιαία δημοσιονομικά ελλείμματα στις ΗΠΑ και πιθανώς μειώνοντας τις καθοδικές επιδράσεις στις τιμές από την παγκοσμιοποίηση και την ψηφιοποίηση.
Οι μεγάλες συσσωρευμένες αρνητικές επενδύσεις και η αδυναμία του «αόρατου χεριού» στο πλαίσιο των fiat νομισμάτων - και ο ενισχυμένος μονοπωλιακός καπιταλισμός - δεν ενθαρρύνουν την αισιοδοξία για οικονομικά θαύματα.
Αυτή η αισιοδοξία αποτέλεσε βασικό στοιχείο της κατάρρευσης των τιμών του χρυσού από τον Ιανουάριο του 1980 έως το τέλος του 2002.



Όσον αφορά τα δολάρια προσαρμοσμένα σε τιμές του 2018, η τιμή του χρυσού μειώθηκε από 2.010 δολάρια η ουγγιά σε 480 δολάρια σε  αυτά τα είκοσι δύο χρόνια.
Στην πραγματικότητα, υπήρχαν δύο υπο-καταρρεύσεις της τιμής.
 Το πρώτο ήταν η πτώση στα 750 δολάρια (δολάρια  σε τιμές του 2018) το 1984.
Αυτό αντικατόπτριζε τη μονεταριστική επίθεση του Paul Volcker στον «μεγαλύτερο πληθωρισμό ειρήνης» σε συνδυασμό με ένα εξαιρετικά υψηλό επίπεδο πραγματικών επιτοκίων των ΗΠΑ.
Η υποτίμηση του δολαρίου στο Plaza (φθινόπωρο του 1985) και πέρα από αυτό συνοδεύτηκε από τον νομισματικό πληθωρισμό Volcker / Greenspan 1985-88, σύμφωνα με τις οδηγίες του κορυφαίου αξιωματούχου του Λευκού Οίκου Τζέιμς Μπέικερ οδήγησε σε μια σύντομη άνοιξη για χρυσό.
Στη συνέχεια, η αποσύνθεση της Σοβιετικής Ένωσης, ακολουθούμενη από την εμφάνιση του οικονομικού θαύματος των ΗΠΑ (η τεχνολογική άνθηση του 1995-99), συνέβαλε στη δεύτερη κατάρρευση, με τα 10ετή πραγματικά επιτόκια (όπως αναφέρεται στην 10ετή αμερικανική αγορά TIPS) πάνω από 4%.
Η επιθετική νομισματική πολιτική από το 2003-04 (η πτώση του πληθωρισμού από τον Greenspan / Bernanke, επειδή είχε πέσει «πολύ χαμηλά») ως συνοδεία της πολιτικής υποτίμησης του δολαρίου της κυβέρνησης Μπους πριν από τις εκλογές του Νοεμβρίου του 2004 για το δεύτερο ταξίδι στις κορυφές (από το 2003 έως το 2011-12).
Το πρώτο τέτοιο ταξίδι ήταν το 1968, όταν οι ΗΠΑ έπαψαν να παρεμβαίνουν στην ελεύθερη αγορά για να κρατήσουν την τιμή του χρυσού στα 35 δολάρια ανά ουγγιά.
Η ελεύθερη αγορά ήταν τότε (τα μέσα της δεκαετίας του '60) μόλις ξαναγύρισε στη ζωή, αφού από καιρό ήταν πνιγμένη από κανονισμούς - ξεκινώντας από την ποινικοποίηση του Roosevelt για την ιδιωτικοποίηση των χρυσών στο εσωτερικό των ΗΠΑ (1934) και έπειτα εκτεταμένους ελέγχους συναλλάγματος σε ολόκληρο τον πλανήτη. Η αποσυναρμολόγηση αυτών επιταχύνθηκε από τα τέλη της δεκαετίας του 1960 (η απαγόρευση χρυσού των ΗΠΑ άρθηκε τον Δεκέμβριο του 1974, οι ευρωπαϊκοί και ιαπωνικοί έλεγχοι ανταλλαγής καταργήθηκαν κατά τη δεκαετία του 1970).
Οι περιορισμοί αυτοί είχαν αναμφισβήτητα διαδραματίσει ρόλο στη μακρά κατάρρευση της τιμής του χρυσού από το 1934 έως το 1968 (κατά τη διάρκεια της οποίας η τιμή του χρυσού το 2018 στην αγοραστική δύναμη των ΗΠΑ είχε πέσει από 650 σε 250 δολάρια ανά ουγκιά). Τα οικονομικά θαύματα έπαιξαν επίσης σημαντικό ρόλο.
Στα μέσα της δεκαετίας του 1950 έως τα μέσα της δεκαετίας του 1960 ήταν χρόνια μεγάλων οικονομικών θαυμάτων, όχι μόνο των φημισμένων οικονομιών στην Ιαπωνία και τη Γερμανία, αλλά και στις ΗΠΑ.
Κατά συνέπεια, τα ποσοστά επιστροφής κεφαλαίου ήταν εξαιρετικά υψηλά, μειώνοντας την έκκληση του χρυσού.
Ακόμη και τα πραγματικά επιτόκια ήταν ουσιαστικά θετικά, αν και κράτησαν πολύ κάτω από το επίπεδο που θα ήταν σύμφωνο με τα θαύματα.
Οι κεντρικοί τραπεζίτες, με επικεφαλής τον Martin της Fed, επιδίωξαν να διατηρήσουν τα ονομαστικά επιτόκια κάτω από την εφαρμογή των κανονισμών για την εποχή της κατάρρευσης για τα επιτόκια δανείων και καταθέσεων για το σκοπό αυτό.
Η ταχεία αύξηση της παραγωγικότητας καμουφλάρισε τις βασικές συνθήκες του νομισματικού πληθωρισμού από την εμφάνιση στις αγορές αγαθών και υπηρεσιών.
Η ευρέως διαδεδομένη ιστορία για το πώς ο χρυσός κρίκος του δολαρίου κάτω από τον Bretton Woods ενήργησε ως προπύργιο έναντι του νομισματικού πληθωρισμού είναι μύθος.
Μόλις οι ιδιωτικές αγορές χρυσού επέστρεψαν στη ζωή, ο ρόλος της άγκυρας έσπασε (Μάρτιος 1968).
Τα υπόλοιπα τρία χρόνια κατά τα οποία το επίσημο χρυσό παράθυρο παρέμεινε ανοιχτό παρέτεινε την ευκαιρία για τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να αποκτήσουν το κίτρινο μέταλλο από το αμερικανικό Υπουργείο Οικονομικών σε τιμές ευκαιρίας που εξακολουθούν να είναι διαθέσιμες.
Όσον αφορά την τιμή του χρυσού πέρα από την επόμενη σύνοδο κορυφής, πρέπει να ανησυχούμε για τους περιορισμούς που θα μπορούσαν να θέσουν σε κίνδυνο την ελεύθερη αγορά χρυσού.
Τα μόνα σοβαρά fiat νομίσματα εξακολουθούσαν να βρίσκονται σε εύθραυστη κατάσταση λόγω κρατικών περιορισμών.
Δεν υπήρχε ουσιαστικά περιθώριο για τις τράπεζες ή άλλα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα να αναπτύξουν «τραπεζικές συναλλαγές χρυσού», στις οποίες θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν οι καταθέσεις σε χρυσό ως μέσο πληρωμής (όπου η εκκαθάριση μεταξύ των ιδρυμάτων θα πραγματοποιούταν σε κεντρική αποθήκη χρυσού) είτε σε εθνικό είτε σε διεθνές επίπεδο.
Οι ρυθμιστικές αρχές προασπίζουν το βέτο εδώ σε σχέση με τον ευρύτερο πόλεμο εναντίον μετρητών - επισημαίνοντας τις ανησυχίες ότι τα θραύσματα χρυσού περιλαμβάνουν ένα εγκληματικό στοιχείο του οποίου οι πράξεις νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες θα μπορούσαν να ευδοκιμήσουν στις τράπεζες χρυσού.
Οι υπέρμαχοι μιας «bull market» για το χρυσό μπορεί να έχουν δίκιο ότι ο χρυσός είναι ασφαλής έναντι νέας ρύθμισης εφόσον οι Ρεπουμπλικάνοι παραμείνουν στον Λευκό Οίκο.
Η πιθανότητα όμως δεν είναι ασήμαντη, όμως, ότι η Ουάσινγκτον τελικά θα ενταχθεί στην επιβολή νέων κανονισμών για το εμπόριο χρυσού και τις διεθνείς μεταφορές, ίσως εγκαίρως για την επόμενη κατάρρευση των τιμών...

www.bankingnews.gr

Ρoή Ειδήσεων

Σχόλια αναγνωστών

Δείτε επίσης