H Ελλάδα και η Κύπρος ούκ ολίγες φορές έχουν χρησιμοποιηθεί στην Τουρκία για εσωτερική κατανάλωση.
Ένας τραυματισμένος Erdogan είναι ένας επικίνδυνος Erdogan αναφέρει το αμερικανικό περιοδικό Counterpunch.
Για δεύτερη συνεχή φορά, οι Τούρκοι ψηφοφόροι αποδοκίμασαν τον υποψήφιο του τούρκου Προέδρου Erdogan για τον δήμο της Κωνσταντινούπολης, την μεγαλύτερη και πλουσιότερη πόλη της Τουρκίας.
Ο υποψήφιος για το Δημοκρατικό Λαϊκό Κόμμα (CHP), Ekrem Imamoglu, κέρδισε τον υποψήφιο του κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) Binali Yildirim και ορισμένοι θεωρούν πρόκριμα για τις μελλοντικές πολιτικές εξελίξεις στην Τουρκία και την θητεία 17 χρόνων του Erdogan.
To αποτέλεσμα αυτό που θα οδηγήσει την Τουρκία;
Σε μια εσωτερική πολιτική επαναξιολόγηση ή σε μια επικίνδυνη περιπέτεια στην εξωτερική πολιτική;
Ο Erdogan και το κόμμα του αποδυναμώθηκαν πολιτικά και οικονομικά από την απώλεια της Κωνσταντινούπολης.
Δεδομένου ότι ο Erdogan άσκησε πιέσεις στο Ανώτατο Εκλογικό Συμβούλιο για την ακύρωση των αποτελεσμάτων της ψηφοφορίας της 31ης Μαρτίου, είτε του αρέσει είτε όχι, το αποτέλεσμα ήταν εις βάρος του.
Οι αντίπαλοί του στο AKP ήδη μυρίζουν αίμα.
Ο πρώην Πρωθυπουργός Ahmet Dovutoglu, τον οποίο ο Erdogan παραγκώνισε το 2016, έχει αρχίσει να επικρίνει εσωτερικά τον Erdogan, συμπεριλαμβανομένου του Berat Albayrak, του γαμπρού του και του σημερινού Υπουργού Οικονομικών.
Υπάρχουν φήμες ότι ο Dovutoglu και ο πρώην αντιπρόεδρος Ali Babacan σκέφτονται να σχηματίσουν ένα νέο κόμμα στα δεξιά.
Στις εκλογές του Μαρτίου 2019, το ΑΚΡ και το Εθνικό Κίνημα (MHP), έχασαν τον έλεγχο των περισσότερων μεγάλων πόλεων της Τουρκίας, ο Erdogan δέχθηκε ένα ισχυρό πλήγμα.
Ο Erdogan ενώ επικεντρώθηκε στα θέματα τρομοκρατίας για να πολώσει το πολιτικό κλίμα, οι δημοσκοπήσεις έδειξαν ότι οι περισσότεροι Τούρκοι ανησυχούν περισσότερο για την επιδεινούμενη οικονομία, την αύξηση του πληθωρισμού και την αύξηση της ανεργίας.
Η στρατηγική της "τρομοκρατικής απειλής" – στοχοποιώντας την κουρδική μειονότητα της Τουρκίας - όχι μόνο απομάκρυνε τους συντηρητικούς Κούρδους, αλλά οδήγησε την αντιπολίτευση να σχηματίσει ένα ενιαίο μέτωπο.
Τα κόμματα από το Αριστερό Κουρδικό Λαϊκό Δημοκρατικό Κόμμα και το Κομμουνιστικό Κόμμα, μέχρι τα πιο συντηρητικά κόμματα όπως το Καλό Κόμμα, απέσυραν τους υποψηφίους για τον δήμο της Κωνσταντινούπολης και παρατάχθηκαν πίσω από το Imamoglu του CHP.
Ενώ ο Yildirim προσπάθησε να στραφεί στο κέντρο, το σύστημα του Erdogan επέλεξε ένα σκληρό πρόγραμμα, κατηγορώντας τον Imamoglu ότι είναι ελληνικής καταγωγής και κρυφοχριστιανός.
Να σημειωθεί ότι η καταγωγή του Imamoglu είναι από την Trabzon της Μαύρης θάλασσας, περίπου 2,5 εκατομμύρια πρώην κάτοικοι της Μαύρης Θάλασσας ζουν στην Κωνσταντινούπολη και ήταν σαφές τι θα ψήφιζαν.
Τι σημαίνει το εκλογικό αποτέλεσμα για την τουρκική πολιτική;
Πρώτον εάν τα κόμματα από το κέντρο έως την αριστερά ενωθούν μπορούν να κερδίσουν τον Erdogan.
Στις εκλογές του Μαρτίου 2019, το ακροδεξιό MHP πήρε δυσαρεστημένους ψηφοφόρους του AKP και πολλοί ψηφοφόροι του AKP προφανώς απείχαν, αναστατωμένοι από τη διαφθορά και την στρατηγική κατά της τρομοκρατίας του κόμματός τους.
Ο Erdogan ήδη έχει πληγεί οπότε μπορεί να είναι επικίνδυνος. Όταν το AKP του Erdogan έχασε την πλειοψηφία στις γενικές εκλογές του 2015, ο Erdogan εγκατέλειψε την προσπάθειά του να λύσει ειρηνικά τις εντάσεις με τους Κούρδους αντιθέτως, ξεκίνησε έναν πόλεμο στις κουρδικές πόλεις της νοτιοανατολικής Τουρκίας. Ενώ ο πόλεμος τον βοήθησε να κερδίσει πίσω την πλειοψηφία στις εκλογές έξι μήνες αργότερα, οι κούρδοι στις δημοτικές εκλογές τον καταψήφισαν.
Ο φόβος είναι ότι ο Erdogan θα κατασκευάσει μια κρίση αφενός για να συντηρήσει τον τουρκικό εθνικισμό, μια στρατηγική που χρησιμοποίησε στο παρελθόν αφετέρου για να ανακτήσει το χαμένο του πολιτικό έδαφος.
Προσπάθησε να ενισχύσει τους Τούρκους με στόχο την ανατροπή της κυβέρνησης του Assad στη Συρία, αλλά ο πόλεμος δεν ήταν ποτέ δημοφιλής.
Οι περισσότεροι Τούρκοι δεν είναι ευχαριστημένοι με τους 3,7 εκατομμύρια Σύριους πρόσφυγες που έχουν στρατοπεδεύσει στη χώρα τους, ούτε και η εμπλοκή του τουρκικού στρατού στην Βόρεια και Ανατολική Συρία.
Παρά την προσπάθεια του Τούρκου Προέδρου να εξομαλύνει τις σχέσεις του με την Σαουδική Αραβία πρόσφατα εξέδωσε επίσημη προειδοποίηση προς του άραβες επενδυτές και τους τουρίστες στιγματίζοντας την Τουρκία ως "αφιλόξενη."
Ο Erdogan ασχολείται επίσης με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ για την αγορά του ρωσικού αντιαεροπορικού συστήματος S-400, προκαλώντας ζημιές στην τουρκική οικονομία μέσω κυρώσεων που επιβάλλουν οι ΗΠΑ.
Μάλιστα ορισμένοι αμερικανοί ζητούν να εκδιωχθεί η Τουρκία από το ΝΑΤΟ.
Ωστόσο δεν υπάρχει διαδικασία στο ΝΑΤΟ ώστε ένα μέλος να αποχωρήσει και το ΝΑΤΟ λόγω της Ρωσίας χρειάζεται να βόρεια σύνορα της Τουρκίας και ειδικά τον έλεγχο της Μαύρης Θάλασσας προς τη Μεσόγειο.
Ωστόσο, η αντιπαράθεση με την Κύπρο - και ως εκ τούτου με την Ελλάδα - δεν είναι καθόλου αμελητέα ή ασήμαντη.
Η Τουρκία έχει στείλει πλοία για να διερευνήσει φυσικό αέριο στη θάλασσα που βρίσκεται κοντά στην Κύπρο και στην ΑΟΖ.
Η ιστορία υποδηλώνει ότι οι ηγέτες που αρχίζουν να χάνουν την εξουσία έχουν κίνητρα να καλλιεργήσουν ή κατασκευάσουν εχθρούς.
Ο Erdogan έχει κάθε λόγο να προκαλεί εχθροπραξίες με τον παραδοσιακό αντίπαλο της Τουρκίας την Ελλάδα και τον σύμμαχο της την Κύπρο – ώστε να μεταφέρει το ενδιαφέρον της τουρκικής κοινής γνώμης όχι στα εσωτερικά οικονομικά προβλήματα αλλά σε ένα εξωτερικό εχθρό.
Η Κύπρος, μαζί με το Ισραήλ και την Αίγυπτο, προσπαθούν να εκμεταλλευτούν τους φυσικούς πόρους.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) υποστηρίζει το δικαίωμα της Κύπρου να εκμεταλλευτεί την ΑΟΖ με την επικεφαλής της εξωτερικής πολιτικής της ΕΕ, Federica Mogherini, να προειδοποιεί την Τουρκία να «σέβεται τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κύπρου στην αποκλειστική οικονομική της ζώνη και να απέχει από παράνομες ενέργειες».
Οποιαδήποτε τριβή με την Κύπρο είναι η τριβή με την Ελλάδα και υπάρχει ξεκάθαρη πιθανότητα δύο μέλη του ΝΑΤΟ να βρεθούν αντιμέτωπα.
Ο Erdogan θέλει να δημιουργήσει εντάσεις και στη συνέχεια να διαπραγματευτεί από ισχυρότερη θέση, μια τακτική που ακολουθεί και ο αμερικανός πρόεδρος Trump.
H Ελλάδα και η Κύπρος ούκ ολίγες φορές έχουν χρησιμοποιηθεί στην Τουρκία για εσωτερική κατανάλωση.
Θα μπορούσε επίσης να επιτρέψει στον Erdogan να χρησιμοποιήσει τη δικαιολογία μιας κρίσης της εξωτερικής πολιτικής για να ενισχύσει τις ήδη σημαντικές εκτελεστικές εξουσίες του .
Η Τουρκία περνάει μια περίοδο ταραγμένων καιρών.
www.bankingnews.gr
Για δεύτερη συνεχή φορά, οι Τούρκοι ψηφοφόροι αποδοκίμασαν τον υποψήφιο του τούρκου Προέδρου Erdogan για τον δήμο της Κωνσταντινούπολης, την μεγαλύτερη και πλουσιότερη πόλη της Τουρκίας.
Ο υποψήφιος για το Δημοκρατικό Λαϊκό Κόμμα (CHP), Ekrem Imamoglu, κέρδισε τον υποψήφιο του κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) Binali Yildirim και ορισμένοι θεωρούν πρόκριμα για τις μελλοντικές πολιτικές εξελίξεις στην Τουρκία και την θητεία 17 χρόνων του Erdogan.
To αποτέλεσμα αυτό που θα οδηγήσει την Τουρκία;
Σε μια εσωτερική πολιτική επαναξιολόγηση ή σε μια επικίνδυνη περιπέτεια στην εξωτερική πολιτική;
Ο Erdogan και το κόμμα του αποδυναμώθηκαν πολιτικά και οικονομικά από την απώλεια της Κωνσταντινούπολης.
Δεδομένου ότι ο Erdogan άσκησε πιέσεις στο Ανώτατο Εκλογικό Συμβούλιο για την ακύρωση των αποτελεσμάτων της ψηφοφορίας της 31ης Μαρτίου, είτε του αρέσει είτε όχι, το αποτέλεσμα ήταν εις βάρος του.
Οι αντίπαλοί του στο AKP ήδη μυρίζουν αίμα.
Ο πρώην Πρωθυπουργός Ahmet Dovutoglu, τον οποίο ο Erdogan παραγκώνισε το 2016, έχει αρχίσει να επικρίνει εσωτερικά τον Erdogan, συμπεριλαμβανομένου του Berat Albayrak, του γαμπρού του και του σημερινού Υπουργού Οικονομικών.
Υπάρχουν φήμες ότι ο Dovutoglu και ο πρώην αντιπρόεδρος Ali Babacan σκέφτονται να σχηματίσουν ένα νέο κόμμα στα δεξιά.
Στις εκλογές του Μαρτίου 2019, το ΑΚΡ και το Εθνικό Κίνημα (MHP), έχασαν τον έλεγχο των περισσότερων μεγάλων πόλεων της Τουρκίας, ο Erdogan δέχθηκε ένα ισχυρό πλήγμα.
Ο Erdogan ενώ επικεντρώθηκε στα θέματα τρομοκρατίας για να πολώσει το πολιτικό κλίμα, οι δημοσκοπήσεις έδειξαν ότι οι περισσότεροι Τούρκοι ανησυχούν περισσότερο για την επιδεινούμενη οικονομία, την αύξηση του πληθωρισμού και την αύξηση της ανεργίας.
Η στρατηγική της "τρομοκρατικής απειλής" – στοχοποιώντας την κουρδική μειονότητα της Τουρκίας - όχι μόνο απομάκρυνε τους συντηρητικούς Κούρδους, αλλά οδήγησε την αντιπολίτευση να σχηματίσει ένα ενιαίο μέτωπο.
Τα κόμματα από το Αριστερό Κουρδικό Λαϊκό Δημοκρατικό Κόμμα και το Κομμουνιστικό Κόμμα, μέχρι τα πιο συντηρητικά κόμματα όπως το Καλό Κόμμα, απέσυραν τους υποψηφίους για τον δήμο της Κωνσταντινούπολης και παρατάχθηκαν πίσω από το Imamoglu του CHP.
Ενώ ο Yildirim προσπάθησε να στραφεί στο κέντρο, το σύστημα του Erdogan επέλεξε ένα σκληρό πρόγραμμα, κατηγορώντας τον Imamoglu ότι είναι ελληνικής καταγωγής και κρυφοχριστιανός.
Να σημειωθεί ότι η καταγωγή του Imamoglu είναι από την Trabzon της Μαύρης θάλασσας, περίπου 2,5 εκατομμύρια πρώην κάτοικοι της Μαύρης Θάλασσας ζουν στην Κωνσταντινούπολη και ήταν σαφές τι θα ψήφιζαν.
Τι σημαίνει το εκλογικό αποτέλεσμα για την τουρκική πολιτική;
Πρώτον εάν τα κόμματα από το κέντρο έως την αριστερά ενωθούν μπορούν να κερδίσουν τον Erdogan.
Στις εκλογές του Μαρτίου 2019, το ακροδεξιό MHP πήρε δυσαρεστημένους ψηφοφόρους του AKP και πολλοί ψηφοφόροι του AKP προφανώς απείχαν, αναστατωμένοι από τη διαφθορά και την στρατηγική κατά της τρομοκρατίας του κόμματός τους.
Ο Erdogan ήδη έχει πληγεί οπότε μπορεί να είναι επικίνδυνος. Όταν το AKP του Erdogan έχασε την πλειοψηφία στις γενικές εκλογές του 2015, ο Erdogan εγκατέλειψε την προσπάθειά του να λύσει ειρηνικά τις εντάσεις με τους Κούρδους αντιθέτως, ξεκίνησε έναν πόλεμο στις κουρδικές πόλεις της νοτιοανατολικής Τουρκίας. Ενώ ο πόλεμος τον βοήθησε να κερδίσει πίσω την πλειοψηφία στις εκλογές έξι μήνες αργότερα, οι κούρδοι στις δημοτικές εκλογές τον καταψήφισαν.
Ο φόβος είναι ότι ο Erdogan θα κατασκευάσει μια κρίση αφενός για να συντηρήσει τον τουρκικό εθνικισμό, μια στρατηγική που χρησιμοποίησε στο παρελθόν αφετέρου για να ανακτήσει το χαμένο του πολιτικό έδαφος.
Προσπάθησε να ενισχύσει τους Τούρκους με στόχο την ανατροπή της κυβέρνησης του Assad στη Συρία, αλλά ο πόλεμος δεν ήταν ποτέ δημοφιλής.
Οι περισσότεροι Τούρκοι δεν είναι ευχαριστημένοι με τους 3,7 εκατομμύρια Σύριους πρόσφυγες που έχουν στρατοπεδεύσει στη χώρα τους, ούτε και η εμπλοκή του τουρκικού στρατού στην Βόρεια και Ανατολική Συρία.
Παρά την προσπάθεια του Τούρκου Προέδρου να εξομαλύνει τις σχέσεις του με την Σαουδική Αραβία πρόσφατα εξέδωσε επίσημη προειδοποίηση προς του άραβες επενδυτές και τους τουρίστες στιγματίζοντας την Τουρκία ως "αφιλόξενη."
Ο Erdogan ασχολείται επίσης με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ για την αγορά του ρωσικού αντιαεροπορικού συστήματος S-400, προκαλώντας ζημιές στην τουρκική οικονομία μέσω κυρώσεων που επιβάλλουν οι ΗΠΑ.
Μάλιστα ορισμένοι αμερικανοί ζητούν να εκδιωχθεί η Τουρκία από το ΝΑΤΟ.
Ωστόσο δεν υπάρχει διαδικασία στο ΝΑΤΟ ώστε ένα μέλος να αποχωρήσει και το ΝΑΤΟ λόγω της Ρωσίας χρειάζεται να βόρεια σύνορα της Τουρκίας και ειδικά τον έλεγχο της Μαύρης Θάλασσας προς τη Μεσόγειο.
Ωστόσο, η αντιπαράθεση με την Κύπρο - και ως εκ τούτου με την Ελλάδα - δεν είναι καθόλου αμελητέα ή ασήμαντη.
Η Τουρκία έχει στείλει πλοία για να διερευνήσει φυσικό αέριο στη θάλασσα που βρίσκεται κοντά στην Κύπρο και στην ΑΟΖ.
Η ιστορία υποδηλώνει ότι οι ηγέτες που αρχίζουν να χάνουν την εξουσία έχουν κίνητρα να καλλιεργήσουν ή κατασκευάσουν εχθρούς.
Ο Erdogan έχει κάθε λόγο να προκαλεί εχθροπραξίες με τον παραδοσιακό αντίπαλο της Τουρκίας την Ελλάδα και τον σύμμαχο της την Κύπρο – ώστε να μεταφέρει το ενδιαφέρον της τουρκικής κοινής γνώμης όχι στα εσωτερικά οικονομικά προβλήματα αλλά σε ένα εξωτερικό εχθρό.
Η Κύπρος, μαζί με το Ισραήλ και την Αίγυπτο, προσπαθούν να εκμεταλλευτούν τους φυσικούς πόρους.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) υποστηρίζει το δικαίωμα της Κύπρου να εκμεταλλευτεί την ΑΟΖ με την επικεφαλής της εξωτερικής πολιτικής της ΕΕ, Federica Mogherini, να προειδοποιεί την Τουρκία να «σέβεται τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κύπρου στην αποκλειστική οικονομική της ζώνη και να απέχει από παράνομες ενέργειες».
Οποιαδήποτε τριβή με την Κύπρο είναι η τριβή με την Ελλάδα και υπάρχει ξεκάθαρη πιθανότητα δύο μέλη του ΝΑΤΟ να βρεθούν αντιμέτωπα.
Ο Erdogan θέλει να δημιουργήσει εντάσεις και στη συνέχεια να διαπραγματευτεί από ισχυρότερη θέση, μια τακτική που ακολουθεί και ο αμερικανός πρόεδρος Trump.
H Ελλάδα και η Κύπρος ούκ ολίγες φορές έχουν χρησιμοποιηθεί στην Τουρκία για εσωτερική κατανάλωση.
Θα μπορούσε επίσης να επιτρέψει στον Erdogan να χρησιμοποιήσει τη δικαιολογία μιας κρίσης της εξωτερικής πολιτικής για να ενισχύσει τις ήδη σημαντικές εκτελεστικές εξουσίες του .
Η Τουρκία περνάει μια περίοδο ταραγμένων καιρών.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών