Τελευταία Νέα
Αναλύσεις – Εκθέσεις

Deutsche Bank: Ένα ακόμη ρεκόρ για τις ΗΠΑ... 121 μήνες συνεχούς ανάπτυξης

tags :
Deutsche Bank: Ένα ακόμη ρεκόρ για τις ΗΠΑ... 121 μήνες συνεχούς ανάπτυξης
Η εμφάνιση της Federal Reserve το 1913 βοήθησε την αγορά και την ανάπτυξη επιχειρηματικών κύκλων
Σύντομα η ανάπτυξη της αμερικανικής οικονομίας θα είναι η μεγαλύτερη που έχει καταγραφεί μετά την ύφεση του 2009 και θα ξεπεράσει το ρεκόρ του Μαρτίου 1991, αφού θα μετρά 121 μήνες συνεχούς ανοδικής πορείας.
Σύμφωνα με τον Jim Reid της Deutsche Bank, από τον 19ο αιώνα έχει καταγραφεί οικονομική ανάπτυξη 34 φορές.
Από αυτές, οι 4 τελευταίες ανήκουν στο μακρινό παρελθόν και ταυτόχρονα στις κορυφαίες 6 όσον αφορά στη διάρκεια.
Στο top 6 βρίσκεται και ο Ιούνιος του 1938, αν και η ανάπτυξη ανεκόπη λόγω του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά και ο Φεβρουάριος του 1961, όταν όμως η FED δεν ασχολήθηκε όταν έπρεπε με τον αυξανόμενο πληθωρισμό, οδηγώντας σε πολύ χαλαρή νομισματική πολιτική.

Στο πλαίσιο πρόσφατης ανάλυσης η Deutsche Bank εξηγεί πώς μπορεί αυτός ο κύκλος – και οι προηγούμενοι τέσσερις - να χρησιμεύσουν σε σχέση με το παρελθόν ώστε να μπορεί να προβλεφθεί τι θα συμβεί στην συνέχεια.
Δεν θα εκπλαγεί κανείς όταν δει τη σχετικότητα μεταξύ του αυξανόμενου αμερικανικού επιχειρηματικού κύκλου – και των επακόλουθων οικονομικών και εμπορικών συνθηκών που τερματίζουν την εν λόγω επέκταση - και της δράσης της Federal Reserve.
Φυσικά η παγκοσμιοποίηση έχει επίσης άμεση σχέση.

Σε μια αναδρομή στο παρελθόν, όπως επισημαίνει η Deutsche Bank, η αμερικανική οικονομία βασιζόταν κυρίως στον αγροτικό τομέα, με τα ποσοστά να μειώνονται στην πάροδο του χρόνου (από το 59% το 1860 στο 10% το 1960).
Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα ο ρυθμός του ΑΕΠ να γίνει πιο ευμετάβλητος και την οικονομία εκτεθειμένη ελλείψει ποικιλίας τομέων.
Έτσι κι αλλιώς πριν το 1913 δεν υπήρχε κεντρική τράπεζα.
Η οικονομία σταδιακά σταμάτησε να εξαρτάται τόσο από την αγροτική παραγωγή και η εμφάνιση της Federal Reserve το 1913 βοήθησε την αγορά και την ανάπτυξη επιχειρηματικών κύκλων.
Βέβαια το Κραχ του 1929 και ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος απέδειξαν ότι οι κύκλοι ήταν αρκετά σύντομοι για τα σύγχρονα πρότυπα.
Το επόμενο σύστημα του Bretton Woods (1946-1971) περιόρισε την πολιτική τόνωσης (δημοσιονομική και νομισματική).
Το δολάριο αντιστοιχούσε σε χρυσό με μία συγκεκριμένη τιμή και αυτό που έπρεπε να εξασφαλιστεί ήταν ότι θα υπάρχει επαρκές απόθεμα χρυσού.
Παραδόξως η χαλαρή δημοσιονομική πολιτική θα μπορούσε να σημαίνει ότι οι αρχές ήταν διατεθειμένες να τροφοδοτήσουν τον πληθωρισμό διαβρώνοντας την αξία του δολαρίου.
Αυτό βέβαια είναι μια συνηθισμένη πολιτική από όλους, όχι μόνο από τις ΗΠΑ.
Η τιμή του χρυσού έναντι του δολαρίου υποδεικνύει ότι οι επιχειρηματικοί κύκλοι ήταν πολύ συντομότεροι όταν το δολάριο είχε καθορισμένη τιμή.
Με τους δεσμούς να χαλαρώνουν η οικονομική πολιτική έγινε πιο ελαστική δίνοντας παράλληλα περισσότερα κίνητρα.
Εν κατακλείδι, η απελευθέρωση του δολαρίου από το χρυσό επέτρεψε σε όλες τις επόμενες διοικήσεις να αποφύγουν την ύφεση συγκεντρώνοντας ταχύτερα χρέος και δαπανώντας γρηγορότερα.
Αυτό που προκαλεί έκπληξη είναι ότι οι ΗΠΑ, πλην των περιόδων του πολέμου και της Μεγάλης Ύφεσης (περιπτώσεις όπου ελλείμματα και χρέος κλιμακώθηκαν), είχαν σχεδόν ισορροπημένο προϋπολογισμό, παράλληλα με μία σταθερή ισοτιμία χρυσού/δολαρίου.

Οι πιέσεις στο σύστημα ξεκίνησαν μετά τον Β’ Π.Π., οδηγώντας σε ελλείμματα, με την τεράστια πληθυσμιακή ανάπτυξη, την γέννηση του κράτους πρόνοιας και τα κινήματα «μεγάλης κοινωνίας».
Παγκοσμίως οι πολίτες ζητούσαν πρόσβαση στην παιδεία και την υγεία, βελτιωμένες κοινωνικές δομές, πρόνοια για τους ανέργους και αυξημένη παροχή κρατικών συντάξεων.
Αυτό οδήγησε σε αυξημένες απαιτήσεις για τις κυβερνήσεις, με αποτέλεσμα λίγες χώρες να καταφέρουν να εξισορροπήσουν τα δημοσιονομικά τους τα τελευταία 50 χρόνια.
Φυσικά, η κατάσταση αυτή δεν ήταν βιώσιμη καθώς οι αυξήσεις στα ελλείμματα άσκησαν πίεση στο σύστημα Bretton Woods, με αποτέλεσμα την κατάργησή του.


www.bankingnews.gr

Ρoή Ειδήσεων

Σχόλια αναγνωστών

Δείτε επίσης