Η οικονομική αναταραχή που θα αντιμετωπίσει η Βρετανία σε περίπτωση σκληρού Brexit, οδηγούν τον Johnson στην ανάγκη των ΗΠΑ, να απλώσει το σκοινί που θα κρατηθεί στην (εμπορική) ζωή η Βρετανία
Από τη στιγμή που ο Boris Johnson ανέλαβε καθήκοντα πρωθυπουργού της Βρετανίας, πριν από τρεις εβδομάδες, έναν νέος θερμότερος αέρας πνέει στις σχέσεις ΗΠΑ-Βρετανίας.
Πιο συγκεκριμένα ο νέος βρετανός πρωθυπουργός βρίσκεται σε διαρκή τηλεφωνική επικοινωνία με τον πρόεδρο των ΗΠΑ Ντόναλντ Τράμπ, σύμφωνα με δημοσιεύματα των ΜΜΕ.
Αυτό που κυκλοφορεί ευρύτατα ωστόσο στα διεθνή μέσα είναι μια νέα ζέση που παρατηρείται για ενδυνάμωση της «ειδικής σχέσης» των δύο χωρών, παρότι αυτή η υποτιθέμενη συμμαχία μεταξύ δύο κυρίαρχων και ισότιμων κρατών μόνο ισότιμη δεν μπορεί να χαρακτηριστεί παρά τα προσχήματα που αμφότερες τηρούν.
Όταν λοιπόν βλέπει η διεθνής κοινότητα τους δύο ηγέτες να χτυπούν ο ένας την πλάτη του άλλου ενώ αγκαλιάζονται, αυτό σημαίνει δύο πράγματα: πρώτον, ο κόσμος πρέπει να ανησυχεί γιατί ένα νέο πρόβλημα του ξημερώνει, και δεύτερον ότι ο Βρετανός «έμπιστος λακές», θα γίνει η φωνή του Αμερικανού κυρίου του, ή αλλιώς ο Βρετανός πρωθυπουργός θα κάνει ότι θέλει ο πρόεδρος των ΗΠΑ, επί του παρόντος Boris Johnson και Donald Trump ανίστοιχα.
Η εντεινόμενη ευθυγράμμιση Ουάσιγκτον - Λονδίνου έφερε την ανταλλαγή επισκέψεων υψηλόβαθμων αξιωματούχων: ο σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας του Trump, John Bolton, επισκέφτηκε την πρωτεύουσα του Ηνωμένου Βασιλείου για ένα διήμερο συναντήσεων με ηγετικά στελέχη της βρετανικής κυβέρνησης Johnson αρμόδια για το Brexit.
Ήταν η πιο σημαντική αμερικανική αντιπροσωπεία στη Μεγάλη Βρετανία από τότε που μετακόμισε ο Johnson στον αριθμό 10 της Downing Street, στις 10 Ιουλίου.
Την περασμένη εβδομάδα, ο Dominic Raab, ο νέος βρετανός υπουργός εξωτερικών, ήταν στην Ουάσιγκτον, όπου τον υποδέχτηκε ο ίδιος ο Trump στο Λευκό Οίκο.Μετά τη συνάντησή τους «πλημμύρισε» τον Τύπο με το πόσο εγκρίνει ο αμερικανός πρόεδρος τα σχέδια Johnson ακόμη και να εγκαταλείψει την Ευρωπαϊκή Ένωση στις 31 Οκτωβρίου χωρίς συμφωνία ή ένα σκληρό Brexit.
Δεν παρέλειψε μάλιστα να τον επαινέσει προσωπικά την σκληρή τακτική του προς την ΕΕ όσον αφορά τους όρους του διαζυγίου ΕΕ-Βρετανίας, όταν τον συνεχάρη για την άνοδό του στον πρωθυπουργικό θώκο.
Η απέχθεια που τρέφει ο Trump για την ΕΕ τροφοδοτείται κατά κάποιο τρόπο από τη σκληρή γραμμή που θέλει να ακολουθήσει ο Boris Johnson με το σκληρό Brexit.
Ο Αμερικανός πρόεδρος είχε μια καλή σχέση με την πρώην πρωθυπουργό Theresa May ωστόσο διαφωνούσε συχνά, για το προτεινόμενο από εκείνη «μαλακό Brexit» από την ΕΕ, η οποία περιλάμβανε μια μεταβατική τελωνειακή και εμπορική συμφωνία με το ευρωπαϊκό μπλοκ.
Οι δύο άνδρες ωστόσο θα έχουν την πρώτη τους προσωπική συνάντηση προς το τέλος του μήνα κατά τη σύνοδο κορυφής της G7 που θα πραγματοποιηθεί στο Biarritz της Γαλλίας.
Ο Johnson και οι εξ απορρήτων του, όπως ο Dominic Raab και ο σχεδιαστής του Brexit, Michael Gove, αποσκοπούν σε μια απότομη έξοδο στην οποία η Βρετανία δεν θα έχει καμία μεταβατική εμπορική σχέση με την ΕΕ.
Αντίθετα, θα προχωρήσει σε αποδοχή των κανόνων του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου ως ανεξάρτητο κράτος.
Αυτό είναι εν μέρει γιατί ο Johnson και η κυβέρνησή του αγωνίζονται σκληρά για να τα έχουν καλά με τη διοίκηση του Τράπ.
Το Λονδίνο επιδιώκει την εύνοια του Λευκού Οίκου προκειμένου να επωφεληθεί από μια αμερικανική-βρετανική εμπορική συμφωνία ως υποκατάστατο αυτής που δεν θα υπάρχει με την ΕΕ, η οποία μέχρι σήμερα ήταν η μεγαλύτερη αγορά εισαγωγών και εξαγωγών της Βρετανίας.
Αρκετές προβλέψεις τονίζουν την οικονομική αναταραχή που αντιμετωπίζει η Βρετανία σε περίπτωση σκληρού Brexit και ο Johnson χρειάζεται απεγνωσμένα το σκοινί που θα κρατήσει ζωντανό το εμπόριο της Βρετανίας. Αυτή η έντονη εξάρτηση της Βρετανίας από την Ουάσινγκτον κάνει τον Johnson έναν ακόμα πιο «ευέλικτο και δεκτικό» βρετανό ηγέτη στις αμερικανικές απαιτήσεις.
Ήδη ο Αμερικανός μαέστρος Trump τη μελωδία στο χορό του Λονδίνου.
Όταν ο υπουργός Εξωτερικών Δομίνικ Ράαμπ κλήθηκε την περασμένη εβδομάδα στο Λευκό Οίκο, δύο ήταν τα κύρια θέματα αζέντα του Προέδρου ήταν το «εμπόριο» και η «ασφάλεια». Αυτή η σύζευξη υποδηλώνει ότι παρέχεται ένα quid quo pro.
Στη συνέχεια, ο βρετανός διπλωμάτης είχε συναντήσεις με τον υπουργό Εξωτερικών Mike Pompeo και τον John Bolton.
Οι συζητήσεις τους λέγεται ότι περιστράφηκαν γύρω από το Ιράν και το Χονγκ Κονγκ.
Αυτή την εβδομάδα στο Λονδίνο, ο Bolton συνέδεσε τις εμπορικές συνομιλίες στη μετά Brexit εποχή με τη Βρετανία, με τα διεθνή ζητήματα ασφάλειας.
Αυτό μεταφράζεται ως εξής: οτι οι ΗΠΑ «ανέβασαν» το τίμημα που πρέπει να πληρώσει η Βρετανία για να επωφεληθεί από μια εμπορική συμφωνία με τις ΗΠΑ. Δηλαδή, ο Μπόλτον κατέστησε σαφές ότι ο Λευκός Οίκος ζητά από τη Βρετανία να δείξει μεγαλύτερη πυγμή υιοθετώντας μια πολύ πιο σκληρή γραμμή προς το Ιράν στον Περσικό Κόλπο, όπως και επίσης προς την Κίνα, σύμφωνα με τις απαιτήσεις των ΗΠΑ.
Τι σημαίνει πρακτικά αυτό;
Ότι η Βρετανία θα πρέπει να αναπτύξει περισσότερες ναυτικές δυνάμεις μαζί με τις ΗΠΑ σε μια ναυτική επίδειξη δύναμης προς το Ιράν.
Ο πρώην βρετανός υπουργός Εξωτερικών Τζέρεμι Χαντ, ο οποίος απομακρύνθηκε από τον Johnson, είχε πιέσει για μια ευρωπαϊκή ναυτική αποστολή για εμπορική ασφάλεια ναυτιλίας στον Κόλπο.
Τώρα, όμως, το υπουργικό συμβούλιο του Johnson ενώνει τους Βρετανούς ναύτες με τους Αμερικανούς ομολόγους του.
Εννοείται ότι ο Μπόλτον επιδιώκει τη Βρετανία να σπάσει τη γραμμή της ΕΕ για την υποστήριξη του διεθνούς πυρηνικού συμφώνου με το Ιράν.
Εάν η Βρετανία απομακρυνθεί από το Κοινό Ολοκληρωμένο Σχέδιο Δράσης (JCPOA), όπως φαίνεται να απαιτεί ο Trump, αυτό θα υπονομεύσει τη θέση της Ευρώπης για την υποστήριξη της JCPOA και θα ενθαρρύνει την πολιτική της Ουάσινγκτον να ασκηθεί «μέγιστη πίεση» προς την Τεχεράνη.
Αυτό, με τη σειρά του, κλιμακώνει επικίνδυνα τις εντάσεις προς μια στρατιωτική αντιπαράθεση.
Ένα άλλο «τίμημα» που πρέπει να πληρώσει η Βρετανία στην Ουάσινγκτον είναι να ενταχθεί η Βρετανία στις κυρώσεις που επέβαλαν οι ΗΠΑ στην εταιρεία τηλεπικοινωνιών της Κίνας Huawei.
Η διοίκηση του Trump ζητά από την κυβέρνηση Johnson να ακυρώσει τα σχέδια συνεργασίας με την Huawei για τη δημιουργία προηγμένης τηλεπικοινωνιακής υποδομής σε ολόκληρη τη Βρετανία.
Η Ουάσιγκτον εδράζει τις αντιρρήσεις της για την εμπλοκή της Κίνας στη Βρετανία και την Ευρώπη υποκινείται σε λόγους «εθνικής ασφάλειας».
Θέλει επίσης η Βρετανία να υιοθετήσει μια πιο επικριτική θέση απέναντι στην Κίνα όσον αφορά στις διαδηλώσεις του Χονγκ Κονγκ.
Το Πεκίνο έχει ήδη καταγγείλει την «παρέμβαση» στις εσωτερικές του υποθέσεις από την Ουάσινγκτον και το Λονδίνο.
Επομένως, οι σχέσεις καθίστανται ακόμη πιο θορυβώδεις.
Αυτό σημαίνει ότι η Βρετανίας καλείται να κανακέψει και στηρίξει περισσότερο από ότι συνήθως την αυθαίρετη εξωτερική πολιτική της Ουάσινγκτον.
Ο άγγλο-αμερικανικός άξονας ήταν υπεύθυνος για πολλούς εγκληματικούς πολέμους στη Μέση Ανατολή και για αμέτρητους άλλους υπερφυσικούς.
Η Ουάσιγκτον και το Λονδίνο συνεργάστηκαν για να κλιμακώσουν την εχθρότητα και τις εντάσεις προς τη Ρωσία.
Με τον αδίστακτο Johnson ως πρωθυπουργό και την απελπισία της Βρετανίας μετά το Brexit για τις αμερικανικές οικονομικές ευχές, ο βρετανικός μπουλντόγκ δεν θα ακούει απλά και προσεκτικά τη φωνή του κυρίου του αλλά θα γαβγίσει και θα δαγκώσει για να ευχαριστήσει. Αυτό είναι ένα κακό σημάδι για τις διεθνείς σχέσεις και την ειρήνη.
www.bankingnews.gr
Πιο συγκεκριμένα ο νέος βρετανός πρωθυπουργός βρίσκεται σε διαρκή τηλεφωνική επικοινωνία με τον πρόεδρο των ΗΠΑ Ντόναλντ Τράμπ, σύμφωνα με δημοσιεύματα των ΜΜΕ.
Αυτό που κυκλοφορεί ευρύτατα ωστόσο στα διεθνή μέσα είναι μια νέα ζέση που παρατηρείται για ενδυνάμωση της «ειδικής σχέσης» των δύο χωρών, παρότι αυτή η υποτιθέμενη συμμαχία μεταξύ δύο κυρίαρχων και ισότιμων κρατών μόνο ισότιμη δεν μπορεί να χαρακτηριστεί παρά τα προσχήματα που αμφότερες τηρούν.
Όταν λοιπόν βλέπει η διεθνής κοινότητα τους δύο ηγέτες να χτυπούν ο ένας την πλάτη του άλλου ενώ αγκαλιάζονται, αυτό σημαίνει δύο πράγματα: πρώτον, ο κόσμος πρέπει να ανησυχεί γιατί ένα νέο πρόβλημα του ξημερώνει, και δεύτερον ότι ο Βρετανός «έμπιστος λακές», θα γίνει η φωνή του Αμερικανού κυρίου του, ή αλλιώς ο Βρετανός πρωθυπουργός θα κάνει ότι θέλει ο πρόεδρος των ΗΠΑ, επί του παρόντος Boris Johnson και Donald Trump ανίστοιχα.
Η εντεινόμενη ευθυγράμμιση Ουάσιγκτον - Λονδίνου έφερε την ανταλλαγή επισκέψεων υψηλόβαθμων αξιωματούχων: ο σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας του Trump, John Bolton, επισκέφτηκε την πρωτεύουσα του Ηνωμένου Βασιλείου για ένα διήμερο συναντήσεων με ηγετικά στελέχη της βρετανικής κυβέρνησης Johnson αρμόδια για το Brexit.
Ήταν η πιο σημαντική αμερικανική αντιπροσωπεία στη Μεγάλη Βρετανία από τότε που μετακόμισε ο Johnson στον αριθμό 10 της Downing Street, στις 10 Ιουλίου.
Την περασμένη εβδομάδα, ο Dominic Raab, ο νέος βρετανός υπουργός εξωτερικών, ήταν στην Ουάσιγκτον, όπου τον υποδέχτηκε ο ίδιος ο Trump στο Λευκό Οίκο.Μετά τη συνάντησή τους «πλημμύρισε» τον Τύπο με το πόσο εγκρίνει ο αμερικανός πρόεδρος τα σχέδια Johnson ακόμη και να εγκαταλείψει την Ευρωπαϊκή Ένωση στις 31 Οκτωβρίου χωρίς συμφωνία ή ένα σκληρό Brexit.
Δεν παρέλειψε μάλιστα να τον επαινέσει προσωπικά την σκληρή τακτική του προς την ΕΕ όσον αφορά τους όρους του διαζυγίου ΕΕ-Βρετανίας, όταν τον συνεχάρη για την άνοδό του στον πρωθυπουργικό θώκο.
Η απέχθεια που τρέφει ο Trump για την ΕΕ τροφοδοτείται κατά κάποιο τρόπο από τη σκληρή γραμμή που θέλει να ακολουθήσει ο Boris Johnson με το σκληρό Brexit.
Ο Αμερικανός πρόεδρος είχε μια καλή σχέση με την πρώην πρωθυπουργό Theresa May ωστόσο διαφωνούσε συχνά, για το προτεινόμενο από εκείνη «μαλακό Brexit» από την ΕΕ, η οποία περιλάμβανε μια μεταβατική τελωνειακή και εμπορική συμφωνία με το ευρωπαϊκό μπλοκ.
Οι δύο άνδρες ωστόσο θα έχουν την πρώτη τους προσωπική συνάντηση προς το τέλος του μήνα κατά τη σύνοδο κορυφής της G7 που θα πραγματοποιηθεί στο Biarritz της Γαλλίας.
Ο Johnson και οι εξ απορρήτων του, όπως ο Dominic Raab και ο σχεδιαστής του Brexit, Michael Gove, αποσκοπούν σε μια απότομη έξοδο στην οποία η Βρετανία δεν θα έχει καμία μεταβατική εμπορική σχέση με την ΕΕ.
Αντίθετα, θα προχωρήσει σε αποδοχή των κανόνων του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου ως ανεξάρτητο κράτος.
Αυτό είναι εν μέρει γιατί ο Johnson και η κυβέρνησή του αγωνίζονται σκληρά για να τα έχουν καλά με τη διοίκηση του Τράπ.
Το Λονδίνο επιδιώκει την εύνοια του Λευκού Οίκου προκειμένου να επωφεληθεί από μια αμερικανική-βρετανική εμπορική συμφωνία ως υποκατάστατο αυτής που δεν θα υπάρχει με την ΕΕ, η οποία μέχρι σήμερα ήταν η μεγαλύτερη αγορά εισαγωγών και εξαγωγών της Βρετανίας.
Αρκετές προβλέψεις τονίζουν την οικονομική αναταραχή που αντιμετωπίζει η Βρετανία σε περίπτωση σκληρού Brexit και ο Johnson χρειάζεται απεγνωσμένα το σκοινί που θα κρατήσει ζωντανό το εμπόριο της Βρετανίας. Αυτή η έντονη εξάρτηση της Βρετανίας από την Ουάσινγκτον κάνει τον Johnson έναν ακόμα πιο «ευέλικτο και δεκτικό» βρετανό ηγέτη στις αμερικανικές απαιτήσεις.
Ήδη ο Αμερικανός μαέστρος Trump τη μελωδία στο χορό του Λονδίνου.
Όταν ο υπουργός Εξωτερικών Δομίνικ Ράαμπ κλήθηκε την περασμένη εβδομάδα στο Λευκό Οίκο, δύο ήταν τα κύρια θέματα αζέντα του Προέδρου ήταν το «εμπόριο» και η «ασφάλεια». Αυτή η σύζευξη υποδηλώνει ότι παρέχεται ένα quid quo pro.
Στη συνέχεια, ο βρετανός διπλωμάτης είχε συναντήσεις με τον υπουργό Εξωτερικών Mike Pompeo και τον John Bolton.
Οι συζητήσεις τους λέγεται ότι περιστράφηκαν γύρω από το Ιράν και το Χονγκ Κονγκ.
Αυτή την εβδομάδα στο Λονδίνο, ο Bolton συνέδεσε τις εμπορικές συνομιλίες στη μετά Brexit εποχή με τη Βρετανία, με τα διεθνή ζητήματα ασφάλειας.
Αυτό μεταφράζεται ως εξής: οτι οι ΗΠΑ «ανέβασαν» το τίμημα που πρέπει να πληρώσει η Βρετανία για να επωφεληθεί από μια εμπορική συμφωνία με τις ΗΠΑ. Δηλαδή, ο Μπόλτον κατέστησε σαφές ότι ο Λευκός Οίκος ζητά από τη Βρετανία να δείξει μεγαλύτερη πυγμή υιοθετώντας μια πολύ πιο σκληρή γραμμή προς το Ιράν στον Περσικό Κόλπο, όπως και επίσης προς την Κίνα, σύμφωνα με τις απαιτήσεις των ΗΠΑ.
Τι σημαίνει πρακτικά αυτό;
Ότι η Βρετανία θα πρέπει να αναπτύξει περισσότερες ναυτικές δυνάμεις μαζί με τις ΗΠΑ σε μια ναυτική επίδειξη δύναμης προς το Ιράν.
Ο πρώην βρετανός υπουργός Εξωτερικών Τζέρεμι Χαντ, ο οποίος απομακρύνθηκε από τον Johnson, είχε πιέσει για μια ευρωπαϊκή ναυτική αποστολή για εμπορική ασφάλεια ναυτιλίας στον Κόλπο.
Τώρα, όμως, το υπουργικό συμβούλιο του Johnson ενώνει τους Βρετανούς ναύτες με τους Αμερικανούς ομολόγους του.
Εννοείται ότι ο Μπόλτον επιδιώκει τη Βρετανία να σπάσει τη γραμμή της ΕΕ για την υποστήριξη του διεθνούς πυρηνικού συμφώνου με το Ιράν.
Εάν η Βρετανία απομακρυνθεί από το Κοινό Ολοκληρωμένο Σχέδιο Δράσης (JCPOA), όπως φαίνεται να απαιτεί ο Trump, αυτό θα υπονομεύσει τη θέση της Ευρώπης για την υποστήριξη της JCPOA και θα ενθαρρύνει την πολιτική της Ουάσινγκτον να ασκηθεί «μέγιστη πίεση» προς την Τεχεράνη.
Αυτό, με τη σειρά του, κλιμακώνει επικίνδυνα τις εντάσεις προς μια στρατιωτική αντιπαράθεση.
Ένα άλλο «τίμημα» που πρέπει να πληρώσει η Βρετανία στην Ουάσινγκτον είναι να ενταχθεί η Βρετανία στις κυρώσεις που επέβαλαν οι ΗΠΑ στην εταιρεία τηλεπικοινωνιών της Κίνας Huawei.
Η διοίκηση του Trump ζητά από την κυβέρνηση Johnson να ακυρώσει τα σχέδια συνεργασίας με την Huawei για τη δημιουργία προηγμένης τηλεπικοινωνιακής υποδομής σε ολόκληρη τη Βρετανία.
Η Ουάσιγκτον εδράζει τις αντιρρήσεις της για την εμπλοκή της Κίνας στη Βρετανία και την Ευρώπη υποκινείται σε λόγους «εθνικής ασφάλειας».
Θέλει επίσης η Βρετανία να υιοθετήσει μια πιο επικριτική θέση απέναντι στην Κίνα όσον αφορά στις διαδηλώσεις του Χονγκ Κονγκ.
Το Πεκίνο έχει ήδη καταγγείλει την «παρέμβαση» στις εσωτερικές του υποθέσεις από την Ουάσινγκτον και το Λονδίνο.
Επομένως, οι σχέσεις καθίστανται ακόμη πιο θορυβώδεις.
Αυτό σημαίνει ότι η Βρετανίας καλείται να κανακέψει και στηρίξει περισσότερο από ότι συνήθως την αυθαίρετη εξωτερική πολιτική της Ουάσινγκτον.
Ο άγγλο-αμερικανικός άξονας ήταν υπεύθυνος για πολλούς εγκληματικούς πολέμους στη Μέση Ανατολή και για αμέτρητους άλλους υπερφυσικούς.
Η Ουάσιγκτον και το Λονδίνο συνεργάστηκαν για να κλιμακώσουν την εχθρότητα και τις εντάσεις προς τη Ρωσία.
Με τον αδίστακτο Johnson ως πρωθυπουργό και την απελπισία της Βρετανίας μετά το Brexit για τις αμερικανικές οικονομικές ευχές, ο βρετανικός μπουλντόγκ δεν θα ακούει απλά και προσεκτικά τη φωνή του κυρίου του αλλά θα γαβγίσει και θα δαγκώσει για να ευχαριστήσει. Αυτό είναι ένα κακό σημάδι για τις διεθνείς σχέσεις και την ειρήνη.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών