Αυτή η στατιστική του ΑΕΠ είναι κατασκευασμένη και στηρίζεται στην «λογική» ότι ο καταλύτης σε μια οικονομία δεν είναι η παραγωγή πλούτου αλλά μάλλον η κατανάλωση του.
Η αύξηση του ΑΕΠ δεν είναι το ίδιο πράγμα με την οικονομική ανάπτυξη, υπάρχει μια σύγχυση μεταξύ των δύο εννοιών αλλά είναι στην πράξη δύο διαφορετικά πράγματα αναφέρει σε ανάλυση του το Mises institute το think tank από την Αυστρία.
Για να αποκτήσουν μια εικόνα για την κατάσταση μιας οικονομίας, οι περισσότεροι οικονομικοί εμπειρογνώμονες βασίζονται σε μια στατιστική που ονομάζεται Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν (ΑΕΠ).
Το πλαίσιο του ΑΕΠ εξετάζει την αξία των τελικών αγαθών και υπηρεσιών που παράγονται κατά τη διάρκεια συγκεκριμένου χρονικού διαστήματος, συνήθως ενός έτους.
Αυτή η στατιστική είναι κατασκευασμένη και στηρίζεται στην «λογική» ότι ο καταλύτης σε μια οικονομία δεν είναι η παραγωγή πλούτου αλλά μάλλον η κατανάλωση του.
Αυτό που έχει σημασία για πολλούς είναι η ζήτηση για τελικά αγαθά και υπηρεσίες.
Δεδομένου ότι οι καταναλωτικές δαπάνες αποτελούν το μεγαλύτερο μέρος της συνολικής ζήτησης, θεωρείται συνήθως ότι η ζήτηση των καταναλωτών αποτελεί τη βασική κινητήρια δύναμη της οικονομικής ανάπτυξης.
Το μόνο που έχει σημασία σε αυτή την άποψη είναι η ζήτηση για αγαθά, τα οποία με τη σειρά τους θα προσφερθούν.
Επειδή η προμήθεια αγαθών θεωρείται δεδομένη, το πλαίσιο αυτό αγνοεί ολόκληρο το ζήτημα των διαφόρων σταδίων παραγωγής που προηγούνται της εμφάνισης του τελικού αγαθού.
Προκειμένου να κατασκευαστεί ένα αυτοκίνητο, υπάρχει ανάγκη να χρησιμοποιηθεί άνθρακας στην παραγωγή χάλυβα, η οποία με τη σειρά του θα χρησιμοποιηθεί για την κατασκευή μιας σειράς εργαλείων. Α
υτά με τη σειρά τους χρησιμοποιούνται για την παραγωγή άλλων εργαλείων και μηχανημάτων και ούτω καθεξής, μέχρι να φτάσουμε στο τελικό στάδιο της παραγωγής ενός αυτοκινήτου.
Η αρμονική αλληλεπίδραση των διαφόρων σταδίων παραγωγής έχει ως αποτέλεσμα το τελικό προϊόν.
Στο πλαίσιο του ΑΕΠ, δεν αναλύεται σχεδόν ποτέ η πτυχή της χρηματοδότησης της οικονομικής δραστηριότητας.
Τα αγαθά αναδύονται λόγω των επιθυμιών των ανθρώπων.
Στον πραγματικό κόσμο, δεν αρκεί να υπάρχει ζήτηση για αγαθά - πρέπει να έχουμε τα μέσα για να ικανοποιήσουμε τις επιθυμίες των ανθρώπων.
Τα μέσα είναι διάφορα τελικά προϊόντα που απαιτούνται για τη συντήρηση διαφόρων ατόμων στα διάφορα στάδια της παραγωγής.
Η βασική πηγή για τα μέσα συντήρησης είναι η πραγματική αποταμίευση των ατόμων.
Για παράδειγμα, ο Ιωάννης ο αρτοποιός παράγει δέκα ψωμιά και καταναλώνει τα δύο.
Τα 8 ψωμιά που δεν θα καταναλωθούν αποτελούν πραγματική εξοικονόμηση.
Ο Ιωάννης ο αρτοποιός θα μπορούσε να ανταλλάξει τα οκτώ ψωμιά για τις υπηρεσίες ενός τεχνικού, προκειμένου να βελτιώσει τον φούρνο του, δηλαδή τη βελτίωση της υποδομής του.
Με τη βοήθεια μιας βελτιωμένης υποδομής, ο Ιωάννης θα μπορούσε να αυξήσει την παραγωγή του ψωμιού - να αυξήσει την οικονομική ανάπτυξη.
Τα 8 ψωμιά συντηρούν την ευημερία του τεχνικού, ενώ εργάζεται για την ενίσχυση του φούρνου, πέραν του Ιωάννη που είναι ο αρτοποιός.
Η πραγματική εξοικονόμηση είναι ο καθοριστικός παράγοντας όσον αφορά τη μελλοντική οικονομική ανάπτυξη.
Εάν η ενίσχυση της οικονομικής ανάπτυξης απαιτεί μια συγκεκριμένη υποδομή, ενώ δεν υπάρχει αρκετή πραγματική εξοικονόμηση για να γίνει μια τέτοια υποδομή - δεν θα προκύψει η επιθυμητή ενίσχυση της οικονομικής ανάπτυξης.
Το πλαίσιο του ΑΕΠ είναι εκ θέσεως εχθρικό προς την εξοικονόμηση δεδομένου ότι στο πλαίσιο αυτό η μεγαλύτερη εξοικονόμηση αποδυναμώνει την κατανάλωση και αποδυναμώνει τον λεγόμενο κεϊνσιανό πολλαπλασιαστή.
Το πλαίσιο ΑΕΠ δίνει την εντύπωση ότι δεν είναι οι δραστηριότητες των ατόμων που παράγουν αγαθά και υπηρεσίες, αλλά κάτι άλλο εκτός αυτών των δραστηριοτήτων, αυτό ονομάζεται "οικονομία". Ωστόσο, σε καμία φάση η λεγόμενη "οικονομία" δεν έχει δική της ζωή ανεξάρτητη από τα άτομα.
Η επονομαζόμενη οικονομία είναι μια μεταφορά - δεν υπάρχει, υπάρχει η δράση του ατόμου και η εξοικονόμηση του σε ατομικό ή συλλογικό επίπεδο.
Συγκεντρώνοντας τις αξίες των τελικών αγαθών και υπηρεσιών μαζί, οι στατιστικές υπηρεσίες φαντασιώνονται μια οικονομία ως ΑΕΠ.
Ωστόσο, το πλαίσιο του ΑΕΠ δεν μπορεί να μας πει αν τα τελικά αγαθά και υπηρεσίες που παράχθηκαν κατά τη διάρκεια μιας συγκεκριμένης χρονικής περιόδου αντικατοπτρίζουν πραγματική αύξηση του πλούτου ή την αντανάκλαση της κατανάλωσης.
Για παράδειγμα, αν μια κυβέρνηση ξεκινήσει την κατασκευή μιας πυραμίδας, η οποία δεν προσθέτει τίποτα στην ευημερία των ατόμων, το πλαίσιο του ΑΕΠ θα το θεωρήσει ως παράγοντα που συμβάλλει στην οικονομική ανάπτυξη.
Στην πραγματικότητα, όμως, η οικοδόμηση της πυραμίδας θα εκτρέψει τις πραγματικές αποταμιεύσεις από τις δραστηριότητες που παράγουν πλούτο, σε δραστηριότητες που δεν παράγουν πλούτο.
Το ΑΕΠ και η πραγματική οικονομία: Ποια είναι η σχέση;
Υπάρχουν σοβαρά προβλήματα όσον αφορά τον υπολογισμό του πραγματικού ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος (ΑΕΠ).
Για να υπολογίσει κανείς ένα σύνολο, πολλά πράγματα πρέπει να προστεθούν μαζί.
Για να προστεθούν τα πράγματα μαζί, πρέπει να έχουν κάποια κοινή μονάδα.
Ωστόσο, δεν είναι δυνατόν να προσθέσει κανείς ψυγεία σε αυτοκίνητα και πουκάμισα για να καθοριστεί το σύνολο των τελικών προϊόντων.
Δεδομένου ότι η συνολική πραγματική παραγωγή δεν μπορεί να καθοριστεί κατά τρόπο ουσιαστικό, προφανώς και δεν μπορεί να ποσοτικοποιηθεί.
Για να ξεπεραστεί αυτό το πρόβλημα, οι οικονομολόγοι χρησιμοποιούν στατιστικά τις χρηματικές δαπάνες λαμβάνοντας υπόψη την μέση τιμή των αγαθών αυτών.
Υποθέστε ότι πραγματοποιήθηκαν δύο συναλλαγές.
Στην πρώτη συναλλαγή, μια τηλεόραση αντικαταστάθηκε με μια άλλη για 1.000 δολάρια.
Στη δεύτερη συναλλαγή, ένα πουκάμισο αντικαθίσταται για 40 δολάρια.
Η τιμή στην πρώτη συναλλαγή είναι 1000 δολάρια ανά τηλεόραση Η τιμή στη δεύτερη συναλλαγή είναι 40 δολάρια ανά πουκάμισο.
Για να υπολογίσουμε τη μέση τιμή, πρέπει να προσθέσουμε αυτούς τους δύο δείκτες και να τις διαιρέσουμε με 2.
Ωστόσο, το ποσό 1000 δολαρίων δεν μπορεί να προστεθεί στα 40 δολάρια, δεν μπορεί να υπάρξει μια μέση τιμή.
Επομένως, οποιαδήποτε έννοια του μέσου επιπέδου τιμών περιλαμβάνει την προσθήκη ή τον πολλαπλασιασμό των ποσοτήτων εντελώς διαφορετικών μονάδων αγαθών, επομένως είναι άσκοπη και παράνομη.
Η χρησιμοποίηση διαφόρων εξελιγμένων μεθόδων για τον υπολογισμό του μέσου επιπέδου τιμών δεν μπορεί να παρακάμψει το βασικό ζήτημα ότι δεν είναι δυνατόν να καθοριστεί μια μέση τιμή διαφόρων αγαθών και υπηρεσιών.
Κατά συνέπεια, διάφοροι δείκτες τιμών που υπολογίζουν οι κρατικές στατιστικές υπηρεσίες είναι απλά αυθαίρετοι αριθμοί.
Εάν οι αποπληθωρισμένες τιμές δεν έχουν νόημα, τότε και το πραγματικό ΑΕΠ ως στατιστικό στοιχείο δεν έχει νόημα.
Η όλη ιδέα του ΑΕΠ δίνει την εντύπωση ότι υπάρχει εθνική παραγωγή.
Αυτό είναι λάθος.
Η προσπάθεια να προσδιοριστεί σε χρήμα ο πλούτος ενός έθνους ή ολόκληρης της ανθρωπότητας είναι τόσο παιδαριώδης όσο και οι μυστικιστικές προσπάθειες για την επίλυση των αινιγμάτων για το Σύμπαν
Είναι λάθος να αναφέρουμε ότι το ΑΕΠ αυξήθηκε με τέτοιο ποσοστό;
Το μόνο που μπορούμε να πούμε είναι ότι αυτό το ποσοστό δεν έχει καμία σχέση με την πραγματική οικονομική ανάπτυξη και ότι πιθανότατα αντικατοπτρίζει το ρυθμό της νομισματικής ανάπτυξης.
Δεν είναι περίεργο το γεγονός ότι στο πλαίσιο του ΑΕΠ η κεντρική τράπεζα μπορεί να προκαλέσει πραγματική οικονομική ανάπτυξη χωρίς όμως πραγματικά να υφίσταται;
Είναι παράδοξο αλλά το ΑΕΠ είναι στενός συγγενής του χρηματιστηρίου.
Ποιος είναι ο σκοπός των οικονομικών στοιχείων;
Γιατί λοιπόν είναι απαραίτητο να γνωρίζουμε την ανάπτυξη της αποκαλούμενης «οικονομίας».
Τι σκοπό μπορεί να εξυπηρετήσει αυτός ο τύπος πληροφοριών;
Σε μια ελεύθερη χωρίς εμπόδια οικονομία, αυτός ο τύπος πληροφοριών δεν θα έχει καμιά χρησιμότητα για τους επιχειρηματίες.
Ο μόνος δείκτης που ενδιαφέρει τον επιχειρηματία είναι το κέρδος και η ζημία.
Πώς μπορεί η πληροφορία ότι η επονομαζόμενη "οικονομία" αυξήθηκε κατά 4% σε μια συγκεκριμένη περίοδο βοηθώντας έναν επιχειρηματία να δημιουργήσει κέρδος;
Αυτό που ένας επιχειρηματίας απαιτεί δεν είναι γενικές αλλά μάλλον συγκεκριμένες πληροφορίες σχετικά με τη ζήτηση για το συγκεκριμένο προϊόν ή τα προϊόντα του.
Τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά, ωστόσο, όταν η κυβέρνηση και η κεντρική τράπεζα μπαίνουν εμπόδιο στις επιχειρήσεις.
Όλοι οι οικονομολόγοι είναι απασχολημένοι να μαντέψουν εάν η κεντρική τράπεζα θα μειώσει ή θα αυξήσει τα επιτόκια.
Μέσω του πλαισίου του ΑΕΠ, δημιουργείται η εντύπωση ότι μπορούν να παρακολουθήσουν την οικονομία.
Σύμφωνα με αυτόν τον μύθο, η «οικονομία» αναμένεται να ακολουθήσει μια πορεία ανάπτυξης.
Μέσω της χειραγώγησης των επιτοκίων, δεν συμβάλλουν στην δημιουργία περισσότερης ευημερίας, αλλά θέτουν σε κίνηση το «ισχυρότερο ΑΕΠ» και την επακόλουθη απειλή της εναλλαγής των οικονομικών κύκλων.
www.bankingnews.gr
Για να αποκτήσουν μια εικόνα για την κατάσταση μιας οικονομίας, οι περισσότεροι οικονομικοί εμπειρογνώμονες βασίζονται σε μια στατιστική που ονομάζεται Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν (ΑΕΠ).
Το πλαίσιο του ΑΕΠ εξετάζει την αξία των τελικών αγαθών και υπηρεσιών που παράγονται κατά τη διάρκεια συγκεκριμένου χρονικού διαστήματος, συνήθως ενός έτους.
Αυτή η στατιστική είναι κατασκευασμένη και στηρίζεται στην «λογική» ότι ο καταλύτης σε μια οικονομία δεν είναι η παραγωγή πλούτου αλλά μάλλον η κατανάλωση του.
Αυτό που έχει σημασία για πολλούς είναι η ζήτηση για τελικά αγαθά και υπηρεσίες.
Δεδομένου ότι οι καταναλωτικές δαπάνες αποτελούν το μεγαλύτερο μέρος της συνολικής ζήτησης, θεωρείται συνήθως ότι η ζήτηση των καταναλωτών αποτελεί τη βασική κινητήρια δύναμη της οικονομικής ανάπτυξης.
Το μόνο που έχει σημασία σε αυτή την άποψη είναι η ζήτηση για αγαθά, τα οποία με τη σειρά τους θα προσφερθούν.
Επειδή η προμήθεια αγαθών θεωρείται δεδομένη, το πλαίσιο αυτό αγνοεί ολόκληρο το ζήτημα των διαφόρων σταδίων παραγωγής που προηγούνται της εμφάνισης του τελικού αγαθού.
Προκειμένου να κατασκευαστεί ένα αυτοκίνητο, υπάρχει ανάγκη να χρησιμοποιηθεί άνθρακας στην παραγωγή χάλυβα, η οποία με τη σειρά του θα χρησιμοποιηθεί για την κατασκευή μιας σειράς εργαλείων. Α
υτά με τη σειρά τους χρησιμοποιούνται για την παραγωγή άλλων εργαλείων και μηχανημάτων και ούτω καθεξής, μέχρι να φτάσουμε στο τελικό στάδιο της παραγωγής ενός αυτοκινήτου.
Η αρμονική αλληλεπίδραση των διαφόρων σταδίων παραγωγής έχει ως αποτέλεσμα το τελικό προϊόν.
Στο πλαίσιο του ΑΕΠ, δεν αναλύεται σχεδόν ποτέ η πτυχή της χρηματοδότησης της οικονομικής δραστηριότητας.
Τα αγαθά αναδύονται λόγω των επιθυμιών των ανθρώπων.
Στον πραγματικό κόσμο, δεν αρκεί να υπάρχει ζήτηση για αγαθά - πρέπει να έχουμε τα μέσα για να ικανοποιήσουμε τις επιθυμίες των ανθρώπων.
Τα μέσα είναι διάφορα τελικά προϊόντα που απαιτούνται για τη συντήρηση διαφόρων ατόμων στα διάφορα στάδια της παραγωγής.
Η βασική πηγή για τα μέσα συντήρησης είναι η πραγματική αποταμίευση των ατόμων.
Για παράδειγμα, ο Ιωάννης ο αρτοποιός παράγει δέκα ψωμιά και καταναλώνει τα δύο.
Τα 8 ψωμιά που δεν θα καταναλωθούν αποτελούν πραγματική εξοικονόμηση.
Ο Ιωάννης ο αρτοποιός θα μπορούσε να ανταλλάξει τα οκτώ ψωμιά για τις υπηρεσίες ενός τεχνικού, προκειμένου να βελτιώσει τον φούρνο του, δηλαδή τη βελτίωση της υποδομής του.
Με τη βοήθεια μιας βελτιωμένης υποδομής, ο Ιωάννης θα μπορούσε να αυξήσει την παραγωγή του ψωμιού - να αυξήσει την οικονομική ανάπτυξη.
Τα 8 ψωμιά συντηρούν την ευημερία του τεχνικού, ενώ εργάζεται για την ενίσχυση του φούρνου, πέραν του Ιωάννη που είναι ο αρτοποιός.
Η πραγματική εξοικονόμηση είναι ο καθοριστικός παράγοντας όσον αφορά τη μελλοντική οικονομική ανάπτυξη.
Εάν η ενίσχυση της οικονομικής ανάπτυξης απαιτεί μια συγκεκριμένη υποδομή, ενώ δεν υπάρχει αρκετή πραγματική εξοικονόμηση για να γίνει μια τέτοια υποδομή - δεν θα προκύψει η επιθυμητή ενίσχυση της οικονομικής ανάπτυξης.
Το πλαίσιο του ΑΕΠ είναι εκ θέσεως εχθρικό προς την εξοικονόμηση δεδομένου ότι στο πλαίσιο αυτό η μεγαλύτερη εξοικονόμηση αποδυναμώνει την κατανάλωση και αποδυναμώνει τον λεγόμενο κεϊνσιανό πολλαπλασιαστή.
Το πλαίσιο ΑΕΠ δίνει την εντύπωση ότι δεν είναι οι δραστηριότητες των ατόμων που παράγουν αγαθά και υπηρεσίες, αλλά κάτι άλλο εκτός αυτών των δραστηριοτήτων, αυτό ονομάζεται "οικονομία". Ωστόσο, σε καμία φάση η λεγόμενη "οικονομία" δεν έχει δική της ζωή ανεξάρτητη από τα άτομα.
Η επονομαζόμενη οικονομία είναι μια μεταφορά - δεν υπάρχει, υπάρχει η δράση του ατόμου και η εξοικονόμηση του σε ατομικό ή συλλογικό επίπεδο.
Συγκεντρώνοντας τις αξίες των τελικών αγαθών και υπηρεσιών μαζί, οι στατιστικές υπηρεσίες φαντασιώνονται μια οικονομία ως ΑΕΠ.
Ωστόσο, το πλαίσιο του ΑΕΠ δεν μπορεί να μας πει αν τα τελικά αγαθά και υπηρεσίες που παράχθηκαν κατά τη διάρκεια μιας συγκεκριμένης χρονικής περιόδου αντικατοπτρίζουν πραγματική αύξηση του πλούτου ή την αντανάκλαση της κατανάλωσης.
Για παράδειγμα, αν μια κυβέρνηση ξεκινήσει την κατασκευή μιας πυραμίδας, η οποία δεν προσθέτει τίποτα στην ευημερία των ατόμων, το πλαίσιο του ΑΕΠ θα το θεωρήσει ως παράγοντα που συμβάλλει στην οικονομική ανάπτυξη.
Στην πραγματικότητα, όμως, η οικοδόμηση της πυραμίδας θα εκτρέψει τις πραγματικές αποταμιεύσεις από τις δραστηριότητες που παράγουν πλούτο, σε δραστηριότητες που δεν παράγουν πλούτο.
Το ΑΕΠ και η πραγματική οικονομία: Ποια είναι η σχέση;
Υπάρχουν σοβαρά προβλήματα όσον αφορά τον υπολογισμό του πραγματικού ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος (ΑΕΠ).
Για να υπολογίσει κανείς ένα σύνολο, πολλά πράγματα πρέπει να προστεθούν μαζί.
Για να προστεθούν τα πράγματα μαζί, πρέπει να έχουν κάποια κοινή μονάδα.
Ωστόσο, δεν είναι δυνατόν να προσθέσει κανείς ψυγεία σε αυτοκίνητα και πουκάμισα για να καθοριστεί το σύνολο των τελικών προϊόντων.
Δεδομένου ότι η συνολική πραγματική παραγωγή δεν μπορεί να καθοριστεί κατά τρόπο ουσιαστικό, προφανώς και δεν μπορεί να ποσοτικοποιηθεί.
Για να ξεπεραστεί αυτό το πρόβλημα, οι οικονομολόγοι χρησιμοποιούν στατιστικά τις χρηματικές δαπάνες λαμβάνοντας υπόψη την μέση τιμή των αγαθών αυτών.
Υποθέστε ότι πραγματοποιήθηκαν δύο συναλλαγές.
Στην πρώτη συναλλαγή, μια τηλεόραση αντικαταστάθηκε με μια άλλη για 1.000 δολάρια.
Στη δεύτερη συναλλαγή, ένα πουκάμισο αντικαθίσταται για 40 δολάρια.
Η τιμή στην πρώτη συναλλαγή είναι 1000 δολάρια ανά τηλεόραση Η τιμή στη δεύτερη συναλλαγή είναι 40 δολάρια ανά πουκάμισο.
Για να υπολογίσουμε τη μέση τιμή, πρέπει να προσθέσουμε αυτούς τους δύο δείκτες και να τις διαιρέσουμε με 2.
Ωστόσο, το ποσό 1000 δολαρίων δεν μπορεί να προστεθεί στα 40 δολάρια, δεν μπορεί να υπάρξει μια μέση τιμή.
Επομένως, οποιαδήποτε έννοια του μέσου επιπέδου τιμών περιλαμβάνει την προσθήκη ή τον πολλαπλασιασμό των ποσοτήτων εντελώς διαφορετικών μονάδων αγαθών, επομένως είναι άσκοπη και παράνομη.
Η χρησιμοποίηση διαφόρων εξελιγμένων μεθόδων για τον υπολογισμό του μέσου επιπέδου τιμών δεν μπορεί να παρακάμψει το βασικό ζήτημα ότι δεν είναι δυνατόν να καθοριστεί μια μέση τιμή διαφόρων αγαθών και υπηρεσιών.
Κατά συνέπεια, διάφοροι δείκτες τιμών που υπολογίζουν οι κρατικές στατιστικές υπηρεσίες είναι απλά αυθαίρετοι αριθμοί.
Εάν οι αποπληθωρισμένες τιμές δεν έχουν νόημα, τότε και το πραγματικό ΑΕΠ ως στατιστικό στοιχείο δεν έχει νόημα.
Η όλη ιδέα του ΑΕΠ δίνει την εντύπωση ότι υπάρχει εθνική παραγωγή.
Αυτό είναι λάθος.
Η προσπάθεια να προσδιοριστεί σε χρήμα ο πλούτος ενός έθνους ή ολόκληρης της ανθρωπότητας είναι τόσο παιδαριώδης όσο και οι μυστικιστικές προσπάθειες για την επίλυση των αινιγμάτων για το Σύμπαν
Είναι λάθος να αναφέρουμε ότι το ΑΕΠ αυξήθηκε με τέτοιο ποσοστό;
Το μόνο που μπορούμε να πούμε είναι ότι αυτό το ποσοστό δεν έχει καμία σχέση με την πραγματική οικονομική ανάπτυξη και ότι πιθανότατα αντικατοπτρίζει το ρυθμό της νομισματικής ανάπτυξης.
Δεν είναι περίεργο το γεγονός ότι στο πλαίσιο του ΑΕΠ η κεντρική τράπεζα μπορεί να προκαλέσει πραγματική οικονομική ανάπτυξη χωρίς όμως πραγματικά να υφίσταται;
Είναι παράδοξο αλλά το ΑΕΠ είναι στενός συγγενής του χρηματιστηρίου.
Ποιος είναι ο σκοπός των οικονομικών στοιχείων;
Γιατί λοιπόν είναι απαραίτητο να γνωρίζουμε την ανάπτυξη της αποκαλούμενης «οικονομίας».
Τι σκοπό μπορεί να εξυπηρετήσει αυτός ο τύπος πληροφοριών;
Σε μια ελεύθερη χωρίς εμπόδια οικονομία, αυτός ο τύπος πληροφοριών δεν θα έχει καμιά χρησιμότητα για τους επιχειρηματίες.
Ο μόνος δείκτης που ενδιαφέρει τον επιχειρηματία είναι το κέρδος και η ζημία.
Πώς μπορεί η πληροφορία ότι η επονομαζόμενη "οικονομία" αυξήθηκε κατά 4% σε μια συγκεκριμένη περίοδο βοηθώντας έναν επιχειρηματία να δημιουργήσει κέρδος;
Αυτό που ένας επιχειρηματίας απαιτεί δεν είναι γενικές αλλά μάλλον συγκεκριμένες πληροφορίες σχετικά με τη ζήτηση για το συγκεκριμένο προϊόν ή τα προϊόντα του.
Τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά, ωστόσο, όταν η κυβέρνηση και η κεντρική τράπεζα μπαίνουν εμπόδιο στις επιχειρήσεις.
Όλοι οι οικονομολόγοι είναι απασχολημένοι να μαντέψουν εάν η κεντρική τράπεζα θα μειώσει ή θα αυξήσει τα επιτόκια.
Μέσω του πλαισίου του ΑΕΠ, δημιουργείται η εντύπωση ότι μπορούν να παρακολουθήσουν την οικονομία.
Σύμφωνα με αυτόν τον μύθο, η «οικονομία» αναμένεται να ακολουθήσει μια πορεία ανάπτυξης.
Μέσω της χειραγώγησης των επιτοκίων, δεν συμβάλλουν στην δημιουργία περισσότερης ευημερίας, αλλά θέτουν σε κίνηση το «ισχυρότερο ΑΕΠ» και την επακόλουθη απειλή της εναλλαγής των οικονομικών κύκλων.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών