Οι κυβερνήσεις δεν έχουν χρησιμοποιήσει την περίοδο των χαμηλών επιτοκίων και της υψηλής ρευστότητας για να κάνουν διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις
Από την έναρξη της ευρωπαϊκής κρίσης, η Ευρωζώνη δεν έχει καταφέρει να αντιμετωπίσει τις αδυναμίες της.
Παρόλο που η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα προσπάθησε, είναι αδύνατο να αντιμετωπίσει τις υψηλές δημόσιες δαπάνες, την υπερβολική φορολογική επιβάρυνση, την έλλειψη τεχνολογικής καινοτομίας και τα δημογραφικά στοιχεία.
Και αυτά δεν πρόκειται να επιλυθούν με ένα ακόμη γύρο ποσοτικής χαλάρωσης, το οποίο προετοιμάζει η ΕΚΤ, καθώς η οικονομία της Ευρωζώνης έχει επιβραδυνθεί σημαντικά.
Σύμφωνα με τους αναλυτές, η επιβράδυνση στην ευρωζώνη δεν είναι παρόμοια με άλλες οικονομίες.
Η ΕΚΤ μείωσε τις εκτιμήσεις για την ανάπτυξη με συνέπεια και επί του παρόντος εκτιμά ότι το επίπεδο ανάπτυξης θα είναι το ήμισυ από ό, τι είχε προβλέψει πριν από δεκαοκτώ μήνες.
Και είναι σημαντικό το γεγονός ότι όλοι προσποιούνται ότι η επιβράδυνση ήλθε διότι η ΕΚΤ σταμάτησε να στηρίζει την οικονομία.
Αλλά αυτό δεν ισχύει, δεδομένου ότι η ΕΚΤ επαναγοράζει όλους τους ληξιπρόθεσμους τίτλους στον ισολογισμό της ενώ ξεκίνησε μια νέα εισροή ρευστότητας (TLTRO) τον Μάρτιο του τρέχοντος έτους.
Γι 'αυτό είναι σκόπιμο να συζητηθεί η σοβαρότητα της επιβράδυνσης της ευρωζώνης στο πλαίσιο της αλυσίδας των δημοσιονομικών και νομισματικών ερεθισμάτων που έχουν εφαρμοστεί.
Για να κατανοήσει κανείς το σοβαρό λάθος της ΕΚΤ, πρέπει να κατανοήσει το μέγεθος των δημοσιονομικών και νομισματικών προγραμμάτων και τα συγκλονιστικά τους αποτελέσματα.
- 2008: "Σχέδιο οικονομικής ανάκαμψης", 200 δισ. ευρώ σε δημόσιες δαπάνες, υποδομές και "στρατηγικούς τομείς" για τη δημιουργία "εκατομμυρίων θέσεων εργασίας".
- 2014 "Επενδυτικό Σχέδιο για την Ευρώπη", εκ των οποίων περισσότερα από 424 δισ. ευρώ έχουν διατεθεί και έχουν εγκριθεί 77 δισ. ευρώ.
- Ενεργειακή οδηγία με στόχο την κινητοποίηση δεκάδων δισεκατομμυρίων ευρώ για επενδύσεις σε πράσινη ενέργεια και δίκτυα και τη δημιουργία "εκατομμυρίων θέσεων εργασίας".
- Πάνω από δύο τρισ. ευρώ νομισματικής επέκτασης.
Ο ισολογισμός της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας φτάνει το 40% του ΑΕΠ της ευρωζώνης, έναντι 18% στην περίπτωση της Ομοσπονδιακής Τράπεζας της Αμερικής (Fed).
- TLTROs. Τρεις σειρές εισφορών ρευστότητας το 2014, το 2016 και το 2019.
- Αρνητικά επιτόκια.
Οι ελλειμματικές δαπάνες που χρηματοδοτήθηκαν με αρνητικά επιτόκια, το αρνητικό χρέος με αρνητικές αποδόσεις, η πολιτική μηδενικού επιτοκίου και η αυξημένη πίστωση που χορηγήθηκε με επικίνδυνα χαμηλά επιτόκια (με επακόλουθο τον πολλαπλασιασμό των εταιρειών ζόμπι).
- Έκτακτες δημοσιονομικές πολιτικές. Ένα μεγάλο μέρος της μείωσης των ελλειμμάτων των χωρών προέρχεται από την τεχνητή μείωση των επιτοκίων και όχι από τη βελτίωση των ανισορροπιών.
Μετά από όλα αυτά τα προγράμματα, είναι φανερό ότι η ΕΚΤ απέτυχε.
Η επιβράδυνση της ευρωπαϊκής οικονομίας αποτελεί την απόδειξη, η οποία συμβαίνει μετά από ένα πρωτοφανές ερέθισμα.
Τα αποτελέσματα δεν είναι μόνο εξαιρετικά φτωχά, αλλά είναι επίσης πολύ ανησυχητικά.
Γιατί και το επόμενο "μπαζούκα" ρευστότητας δεν θα λειτουργήσει.
Σύμφωνα με την Morgan Stanley, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θα μπορούσε να προετοιμάσει ένα νέο πρόγραμμα επαναγοράς μεταξύ 2,2 και 3,3 δισ. ευρώ.
Αυτό δεν θα περιλαμβάνει μόνο την αγορά ομολόγων από τις κυβερνήσεις, αλλά και από τράπεζες και εταιρείες.
Το πρόβλημα της ευρωζώνης δεν είναι η έλλειψη ρευστότητας, όταν η υπερβολική ρευστότητα φθάνει τα 1,8 τρισ. ευρώ ή τα χαμηλά επιτόκια όταν είναι ήδη αρνητικά.
Στην ευρωζώνη υπάρχουν ήδη 14 ομόλογα με αρνητικές αποδόσεις και τα ομόλογα υψηλού κινδύνου των τραπεζών και των εταιρειών εμφανίζονται με απόδοση 3-4%.
Το πρόβλημα της ευρωζώνης είναι ακριβώς η συνεχής πρακτική της χρησιμοποίησης της νομισματικής πολιτικής ως κινήτρου για τη διατήρηση των διαρθρωτικών ανισορροπιών.
Η νομισματική πολιτική λειτουργεί ως τεράστια μεταφορά του πλούτου από αποταμιευτές και παραγωγικούς κλάδους της ευρωζώνης σε αναποτελεσματικές κυβερνήσεις και μη παραγωγικούς τομείς που αναχρηματοδοτούν συνεχώς, επιβαρύνουν την οικονομία, θέτουν εμπόδια στην παραγωγικότητα και την τεχνολογική αλλαγή.
Στην ευρωζώνη, οι κυβερνήσεις δεν έχουν χρησιμοποιήσει την περίοδο των χαμηλών επιτοκίων και της υψηλής ρευστότητας για να κάνουν διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, αλλά να προωθήσουν και να ενισχύσουν ένα κατευθυνόμενο και επεμβατικό μοντέλο.
Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα έχει καταστεί όμηρος της δικής της πολιτικής.
Μια πολιτική που αποσκοπεί στην αγορά χρόνου και την εφαρμογή διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων έχει γίνει μια δικαιολογία για να αποφευχθεί η αλλαγή.
Γι' αυτό και είναι καταδικασμένη σε στασιμότητα και χαμηλή παραγωγικότητα.
www.bankingnews.gr
Παρόλο που η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα προσπάθησε, είναι αδύνατο να αντιμετωπίσει τις υψηλές δημόσιες δαπάνες, την υπερβολική φορολογική επιβάρυνση, την έλλειψη τεχνολογικής καινοτομίας και τα δημογραφικά στοιχεία.
Και αυτά δεν πρόκειται να επιλυθούν με ένα ακόμη γύρο ποσοτικής χαλάρωσης, το οποίο προετοιμάζει η ΕΚΤ, καθώς η οικονομία της Ευρωζώνης έχει επιβραδυνθεί σημαντικά.
Σύμφωνα με τους αναλυτές, η επιβράδυνση στην ευρωζώνη δεν είναι παρόμοια με άλλες οικονομίες.
Η ΕΚΤ μείωσε τις εκτιμήσεις για την ανάπτυξη με συνέπεια και επί του παρόντος εκτιμά ότι το επίπεδο ανάπτυξης θα είναι το ήμισυ από ό, τι είχε προβλέψει πριν από δεκαοκτώ μήνες.
Και είναι σημαντικό το γεγονός ότι όλοι προσποιούνται ότι η επιβράδυνση ήλθε διότι η ΕΚΤ σταμάτησε να στηρίζει την οικονομία.
Αλλά αυτό δεν ισχύει, δεδομένου ότι η ΕΚΤ επαναγοράζει όλους τους ληξιπρόθεσμους τίτλους στον ισολογισμό της ενώ ξεκίνησε μια νέα εισροή ρευστότητας (TLTRO) τον Μάρτιο του τρέχοντος έτους.
Γι 'αυτό είναι σκόπιμο να συζητηθεί η σοβαρότητα της επιβράδυνσης της ευρωζώνης στο πλαίσιο της αλυσίδας των δημοσιονομικών και νομισματικών ερεθισμάτων που έχουν εφαρμοστεί.
Για να κατανοήσει κανείς το σοβαρό λάθος της ΕΚΤ, πρέπει να κατανοήσει το μέγεθος των δημοσιονομικών και νομισματικών προγραμμάτων και τα συγκλονιστικά τους αποτελέσματα.
- 2008: "Σχέδιο οικονομικής ανάκαμψης", 200 δισ. ευρώ σε δημόσιες δαπάνες, υποδομές και "στρατηγικούς τομείς" για τη δημιουργία "εκατομμυρίων θέσεων εργασίας".
- 2014 "Επενδυτικό Σχέδιο για την Ευρώπη", εκ των οποίων περισσότερα από 424 δισ. ευρώ έχουν διατεθεί και έχουν εγκριθεί 77 δισ. ευρώ.
- Ενεργειακή οδηγία με στόχο την κινητοποίηση δεκάδων δισεκατομμυρίων ευρώ για επενδύσεις σε πράσινη ενέργεια και δίκτυα και τη δημιουργία "εκατομμυρίων θέσεων εργασίας".
- Πάνω από δύο τρισ. ευρώ νομισματικής επέκτασης.
Ο ισολογισμός της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας φτάνει το 40% του ΑΕΠ της ευρωζώνης, έναντι 18% στην περίπτωση της Ομοσπονδιακής Τράπεζας της Αμερικής (Fed).
- TLTROs. Τρεις σειρές εισφορών ρευστότητας το 2014, το 2016 και το 2019.
- Αρνητικά επιτόκια.
Οι ελλειμματικές δαπάνες που χρηματοδοτήθηκαν με αρνητικά επιτόκια, το αρνητικό χρέος με αρνητικές αποδόσεις, η πολιτική μηδενικού επιτοκίου και η αυξημένη πίστωση που χορηγήθηκε με επικίνδυνα χαμηλά επιτόκια (με επακόλουθο τον πολλαπλασιασμό των εταιρειών ζόμπι).
- Έκτακτες δημοσιονομικές πολιτικές. Ένα μεγάλο μέρος της μείωσης των ελλειμμάτων των χωρών προέρχεται από την τεχνητή μείωση των επιτοκίων και όχι από τη βελτίωση των ανισορροπιών.
Μετά από όλα αυτά τα προγράμματα, είναι φανερό ότι η ΕΚΤ απέτυχε.
Η επιβράδυνση της ευρωπαϊκής οικονομίας αποτελεί την απόδειξη, η οποία συμβαίνει μετά από ένα πρωτοφανές ερέθισμα.
Τα αποτελέσματα δεν είναι μόνο εξαιρετικά φτωχά, αλλά είναι επίσης πολύ ανησυχητικά.
Γιατί και το επόμενο "μπαζούκα" ρευστότητας δεν θα λειτουργήσει.
Σύμφωνα με την Morgan Stanley, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θα μπορούσε να προετοιμάσει ένα νέο πρόγραμμα επαναγοράς μεταξύ 2,2 και 3,3 δισ. ευρώ.
Αυτό δεν θα περιλαμβάνει μόνο την αγορά ομολόγων από τις κυβερνήσεις, αλλά και από τράπεζες και εταιρείες.
Το πρόβλημα της ευρωζώνης δεν είναι η έλλειψη ρευστότητας, όταν η υπερβολική ρευστότητα φθάνει τα 1,8 τρισ. ευρώ ή τα χαμηλά επιτόκια όταν είναι ήδη αρνητικά.
Στην ευρωζώνη υπάρχουν ήδη 14 ομόλογα με αρνητικές αποδόσεις και τα ομόλογα υψηλού κινδύνου των τραπεζών και των εταιρειών εμφανίζονται με απόδοση 3-4%.
Το πρόβλημα της ευρωζώνης είναι ακριβώς η συνεχής πρακτική της χρησιμοποίησης της νομισματικής πολιτικής ως κινήτρου για τη διατήρηση των διαρθρωτικών ανισορροπιών.
Η νομισματική πολιτική λειτουργεί ως τεράστια μεταφορά του πλούτου από αποταμιευτές και παραγωγικούς κλάδους της ευρωζώνης σε αναποτελεσματικές κυβερνήσεις και μη παραγωγικούς τομείς που αναχρηματοδοτούν συνεχώς, επιβαρύνουν την οικονομία, θέτουν εμπόδια στην παραγωγικότητα και την τεχνολογική αλλαγή.
Στην ευρωζώνη, οι κυβερνήσεις δεν έχουν χρησιμοποιήσει την περίοδο των χαμηλών επιτοκίων και της υψηλής ρευστότητας για να κάνουν διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, αλλά να προωθήσουν και να ενισχύσουν ένα κατευθυνόμενο και επεμβατικό μοντέλο.
Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα έχει καταστεί όμηρος της δικής της πολιτικής.
Μια πολιτική που αποσκοπεί στην αγορά χρόνου και την εφαρμογή διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων έχει γίνει μια δικαιολογία για να αποφευχθεί η αλλαγή.
Γι' αυτό και είναι καταδικασμένη σε στασιμότητα και χαμηλή παραγωγικότητα.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών