Τι αναφέρει σε νέα ανάλυσή του ο αρθρογράφος των Financial Times, Wolfgang Münchau
Στα χαρτιά μπορεί να δείχνουν όλα καλά.
Παραδοσιακή αντίπαλοι συμμαχούν για το εθνικό συμφέρον.
Σχηματίζουν μια κυβέρνηση με μεγάλη πλειοψηφία, παρέχοντας σταθερότητα και πετυχαίνουν την εφαρμογή δύσκολων, αλλά αναγκαίων μεταρρυθμίσεων.
Στην πραγματικότητα είναι μια καταστροφή, όπως η εμπειρία πολλών ευρωπαϊκών χωρών δείχνει.
Αυτό αναφέρει σε νέα ανάλυσή του ο αρθρογράφος των Financial Times, Wolfgang Münchau.
Πάρτε για παράδειγμα την Αυστρία.
Στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών νωρίτερα αυτό το μήνα οι ψηφοφόροι έδωσαν ένα γερό μάθημα στα δύο κύρια κόμματα της χώρας - τους Σοσιαλδημοκράτες και το κεντροδεξιό Λαϊκό Κόμμα, που μαζί συνθέτουν το κυβερνητικό συνασπισμό - δίνοντας τη νίκη στους υποψηφίους του ακροδεξιού κόμματος ελευθερίας (FPÖ) και το κόμμα των Πρασίνων.
Οι ψηφοφόροι είναι σε ανοιχτή "εξέγερση" ενάντια σε αυτό που εμείς στην Ευρώπη αποκαλούμε μεγάλους συνασπισμούς.
Ζητήσαμε συμμαχίες μεταξύ των κύριων κεντροδεξιών και κεντροαριστερών κομμάτων για έναν απλό λόγο, αναφέρει ο Wolfgang Münchau.
Μαζί, συνήθιζαν να έχουν πλειοψηφίες του 80% ή περισσότερο.
Αλλά οι πλειοψηφίες τους φθίνουν και σε ορισμένες περιπτώσεις εξαφανίζονται.
Στην Αυστρία, αυτό απλά συνέβη.
Στη Γερμανία, μια πρόσφατη δημοσκόπηση δείχνει ότι ο κυβερνητικός συνασπισμός της Angela Merkel των Χριστιανοδημοκρατών και των Σοσιαλδημοκρατών βρίσκεται σε ένα συνδυασμένο 50,5%.
Μπορεί να εξακολουθεί να είναι μια μικρή πλειοψηφία, αλλά ένα από τα δύο κόμματα είναι σε κίνδυνο να χάσει στις γενικές εκλογές το 2017.
Η Γερμανία δεν μπορεί να απέχει αρκετά από το σημείο που η Αυστρία είναι σήμερα.
Η τάση είναι ανησυχητική και οι επιπτώσεις για την Ευρώπη είναι τρομερές.
Η τάση αυτή τροφοδοτείται από έναν συνδυασμό χαμηλής ανάπτυξης, επαναλαμβανόμενων χρηματοπιστωτικών κρίσεων και αύξησης της μετανάστευσης.
Οι επικριτές των μεγάλων συνασπισμών είχαν προβλέψει αυτό που συμβαίνει τώρα.
Κάθε φορά που δύο κύρια κόμματα της Γερμανίας έχουν σχηματίσει ένα μεγάλο συνασπισμό, έχουν καταλήξει σε ενίσχυση των άκρων.
Ο μεγάλος συνασπισμός του 1966-69 ενίσχυσε το NPD, μια υπερ-δεξιά παράταξη.
Έδωσε επίσης αφορμή για ένα ακραία αριστερό κίνημα, από το οποίο προέκυψε το τρομοκρατικό δίκτυο της Baader-Meinhof.
Ο μεγάλος συνασπισμός 2005-09 οδήγησε σε ένα κύμα υποστήριξης για το Αριστερό Κόμμα και το κόμμα των Πρασίνων.
Ο κύριος δικαιούχος της φθοράς του σημερινού μεγάλου συνασπισμού, ήταν η Εναλλακτική für Deutschland, το δεξιό κόμμα κατά της μετανάστευσης.
Η υποστήριξή αυτού του κόμματος έχει αυξηθεί από 4,7% έως 13,5%, σύμφωνα με μια πρόσφατη δημοσκόπηση.
www.bankingnews.gr
Παραδοσιακή αντίπαλοι συμμαχούν για το εθνικό συμφέρον.
Σχηματίζουν μια κυβέρνηση με μεγάλη πλειοψηφία, παρέχοντας σταθερότητα και πετυχαίνουν την εφαρμογή δύσκολων, αλλά αναγκαίων μεταρρυθμίσεων.
Στην πραγματικότητα είναι μια καταστροφή, όπως η εμπειρία πολλών ευρωπαϊκών χωρών δείχνει.
Αυτό αναφέρει σε νέα ανάλυσή του ο αρθρογράφος των Financial Times, Wolfgang Münchau.
Πάρτε για παράδειγμα την Αυστρία.
Στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών νωρίτερα αυτό το μήνα οι ψηφοφόροι έδωσαν ένα γερό μάθημα στα δύο κύρια κόμματα της χώρας - τους Σοσιαλδημοκράτες και το κεντροδεξιό Λαϊκό Κόμμα, που μαζί συνθέτουν το κυβερνητικό συνασπισμό - δίνοντας τη νίκη στους υποψηφίους του ακροδεξιού κόμματος ελευθερίας (FPÖ) και το κόμμα των Πρασίνων.
Οι ψηφοφόροι είναι σε ανοιχτή "εξέγερση" ενάντια σε αυτό που εμείς στην Ευρώπη αποκαλούμε μεγάλους συνασπισμούς.
Ζητήσαμε συμμαχίες μεταξύ των κύριων κεντροδεξιών και κεντροαριστερών κομμάτων για έναν απλό λόγο, αναφέρει ο Wolfgang Münchau.
Μαζί, συνήθιζαν να έχουν πλειοψηφίες του 80% ή περισσότερο.
Αλλά οι πλειοψηφίες τους φθίνουν και σε ορισμένες περιπτώσεις εξαφανίζονται.
Στην Αυστρία, αυτό απλά συνέβη.
Στη Γερμανία, μια πρόσφατη δημοσκόπηση δείχνει ότι ο κυβερνητικός συνασπισμός της Angela Merkel των Χριστιανοδημοκρατών και των Σοσιαλδημοκρατών βρίσκεται σε ένα συνδυασμένο 50,5%.
Μπορεί να εξακολουθεί να είναι μια μικρή πλειοψηφία, αλλά ένα από τα δύο κόμματα είναι σε κίνδυνο να χάσει στις γενικές εκλογές το 2017.
Η Γερμανία δεν μπορεί να απέχει αρκετά από το σημείο που η Αυστρία είναι σήμερα.
Η τάση είναι ανησυχητική και οι επιπτώσεις για την Ευρώπη είναι τρομερές.
Η τάση αυτή τροφοδοτείται από έναν συνδυασμό χαμηλής ανάπτυξης, επαναλαμβανόμενων χρηματοπιστωτικών κρίσεων και αύξησης της μετανάστευσης.
Οι επικριτές των μεγάλων συνασπισμών είχαν προβλέψει αυτό που συμβαίνει τώρα.
Κάθε φορά που δύο κύρια κόμματα της Γερμανίας έχουν σχηματίσει ένα μεγάλο συνασπισμό, έχουν καταλήξει σε ενίσχυση των άκρων.
Ο μεγάλος συνασπισμός του 1966-69 ενίσχυσε το NPD, μια υπερ-δεξιά παράταξη.
Έδωσε επίσης αφορμή για ένα ακραία αριστερό κίνημα, από το οποίο προέκυψε το τρομοκρατικό δίκτυο της Baader-Meinhof.
Ο μεγάλος συνασπισμός 2005-09 οδήγησε σε ένα κύμα υποστήριξης για το Αριστερό Κόμμα και το κόμμα των Πρασίνων.
Ο κύριος δικαιούχος της φθοράς του σημερινού μεγάλου συνασπισμού, ήταν η Εναλλακτική für Deutschland, το δεξιό κόμμα κατά της μετανάστευσης.
Η υποστήριξή αυτού του κόμματος έχει αυξηθεί από 4,7% έως 13,5%, σύμφωνα με μια πρόσφατη δημοσκόπηση.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών