Ένας ακόμα γρίφος δεδομένης της μη αυτοδυναμίας ΣΥΡΙΖΑ…
Η τοποθέτηση του Αλέξη Τσίπρα ότι δεν πρόκειται να είναι πρωθυπουργός σε κυβέρνηση συνεργασίας με ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι, αν και ξεκάθαρη, μπορεί να τύχει διαφόρων ερμηνειών.
Η αίσθηση που υπάρχει – μια και είναι δύσκολο ακόμα και εκτιμήσεις να γίνουν για τις επικείμενες εκλογές – είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει τις περισσότερες πιθανότητες να κατακτήσει την πρώτη θέση, αλλά δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να φτάσει σε αυτοδυναμία.
Οι μαζικές αποχωρήσεις μελών και στελεχών του, η δημιουργία κομμάτων, όπως η Λαϊκή Ενότητα του Π. Λαφαζάνη και οι συνεχείς ενστάσεις στην πολιτική Τσίπρα έχουν πλήξει την εικόνα του ΣΥΡΙΖΑ.
Γεγονός που με τη σειρά του μπορεί να ερμηνευτεί πως ο ΣΥΡΙΖΑ απέχει – τουλάχιστον αυτή στιγμή – πολύ μακριά από το 36% που πήρε πριν από επτά μήνες.
Παράλληλα, η ΝΔ φαίνεται να «συμμαζεύεται» υπό τον Μεϊμαράκη.
Εκεί που εμφάνιζε χαρακτηριστικά διάλυσης, πλέον επικρατεί συστράτευση και αισιοδοξία ακόμα και για την πρωτιά!
Αλλά και στο ΠΑΣΟΚ υπάρχει αισιοδοξία για καλύτερα ποσοστά, ιδιαίτερα ύστερα από τη διαφαινόμενη συνεργασία με το ΚΙΔΗΣΟ του Γ. Παπανδρέου και τη ΔΗΜΑΡ.
Το Ποτάμι, αν και δεν έχει επιβεβαιώσει σε καμία περίπτωση τη δυναμική του ως νέο κόμμα, διατηρεί τα ποσοστά του, διεκδικώντας με την Χρυσή Αυγή την τρίτη θέση.
Συνεπώς, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι είναι οι τρεις πολιτικές δυνάμεις με σαφή ευρωπαϊκό προσανατολισμό, κάτι που το απέδειξαν περίτρανα ψηφίζοντας τη συμφωνία με τους Ευρωπαίους και τα μέτρα που έφερε στη Βουλή ο Τσίπρας.
Τα κόμματα αυτά (μαζί με τους ΑΝΕΛ) είναι οι μόνοι πιθανοί κυβερνητικοί εταίροι του Τσίπρα την επομένη της κάλπης.
Δεδομένου ότι η αυτοδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ είναι μάλλον αδύνατη και δεδομένου ότι απορρίπτεται κατηγορηματικά το σενάριο των επαναληπτικών εκλογών, η δήλωση του πρωθυπουργού προβληματίζει.
Μια πρώτη ερμηνεία είναι ότι ο κ.Τσίπρας δεν μπορεί στην παρούσα φάση να μιλήσει για μετεκλογικές συνεργασίες, διότι με αυτόν τον τρόπο θα αποσυσπειρώσει ακόμα περισσότερο τους ψηφοφόρους του κόμματος του.
Παράλληλα, η διατήρηση ή η ανοχή αυτού του σεναρίου θα δώσει τροφή για νέες αντιδράσεις στο εσωτερικό του κόμματος του, σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη στιγμή, όπου κορυφώνονται η δυσαρέσκεια και οι αποχωρήσεις μελών και στελεχών.
Επιπλέον, μια παραδοχή περί συμπόρευσης με τις «παλιές» πολιτικές δυνάμεις, αφαιρεί από τον κ.Τσίπρα το επιχείρημα της νέας, «καθαρής» πολιτικής δύναμης που έρχεται να βάλει τέλος στα κακώς κείμενα του παρελθόντος.
Συνεπώς, η κατηγορηματική άρνηση περί συνεργασίας έχει σαφή πολιτικό και εκλογικό στόχο, προκειμένου να επιτευχθεί η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη συσπείρωση ψηφοφόρων και στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ και να κλείσει οριστικά ο κύκλος των διαρροών.
Μια δεύτερη ερμηνεία, την οποία επικαλούνται κατά κόρον οι πολιτικοί του αντίπαλοι, είναι ότι ο κ.Τσίπρας θέλει να «αποδράσει», να «δραπετεύσει» με τις εκλογές.
Το σκεπτικό είναι ότι εφόσον γνωρίζει πως δεν μπορεί να λάβει την αυτοδυναμία, σκοπεύει να παραχωρήσει το πεδίο των κινήσεων και των πρωτοβουλιών στα υπόλοιπα ευρωπαϊκού προσανατολισμού κόμματα και ο ίδιος να περάσει στην «ασφάλεια» της αντιπολίτευσης.
Το επιχείρημα αυτό όμως δεν έχει λογική.
Διότι έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την άλλη κατηγορία που εκτοξεύουν κατά του Τσίπρα, ότι δηλαδή έκανε στροφή 180 μοιρών από τις πολιτικές πεποιθήσεις και απόψεις του για το «πάθος» του για την εξουσία.
Ο Τσίπρας είναι ένας νέος, ευφυής, δυναμικός και πολλά υποσχόμενος πολιτικός.
Η παραχώρηση της εξουσίας ή η απόφαση αποχώρησης από το προσκήνιο επί της ουσίας θα σημάνει και το πολιτικό τέλος του.
Κάτι που όπως φάνηκε από τις κινήσεις του όλους αυτούς τους μήνες, κάθε άλλο παρά στις προθέσεις του είναι.
Αντιθέτως αντιλαμβάνεται πλήρως την πολιτική πραγματικότητα του σήμερα και κτίζει τη στρατηγική του.
Είναι προφανές ότι δεν μπορεί να μιλήσει προεκλογικά για το τι θα πράξει μετεκλογικά.
Ιδιαίτερα όταν είναι αντιμέτωπος με τόση μεγάλη ρευστότητα στο εσωτερικό του.
Είναι ένα βήμα, ένα άλμα που πολιτικά δεν τον συμφέρει την παρούσα φάση.
Και δεν το κάνει.
Ακόμα και αν μετεκλογικά κατηγορηθεί και πάλι για «στροφή», «πολιτική ασυνέπεια», μετάλλαξη, κοκ.
Σπύρος Χριστόπουλος
www.bankingnews.gr
Η αίσθηση που υπάρχει – μια και είναι δύσκολο ακόμα και εκτιμήσεις να γίνουν για τις επικείμενες εκλογές – είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει τις περισσότερες πιθανότητες να κατακτήσει την πρώτη θέση, αλλά δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να φτάσει σε αυτοδυναμία.
Οι μαζικές αποχωρήσεις μελών και στελεχών του, η δημιουργία κομμάτων, όπως η Λαϊκή Ενότητα του Π. Λαφαζάνη και οι συνεχείς ενστάσεις στην πολιτική Τσίπρα έχουν πλήξει την εικόνα του ΣΥΡΙΖΑ.
Γεγονός που με τη σειρά του μπορεί να ερμηνευτεί πως ο ΣΥΡΙΖΑ απέχει – τουλάχιστον αυτή στιγμή – πολύ μακριά από το 36% που πήρε πριν από επτά μήνες.
Παράλληλα, η ΝΔ φαίνεται να «συμμαζεύεται» υπό τον Μεϊμαράκη.
Εκεί που εμφάνιζε χαρακτηριστικά διάλυσης, πλέον επικρατεί συστράτευση και αισιοδοξία ακόμα και για την πρωτιά!
Αλλά και στο ΠΑΣΟΚ υπάρχει αισιοδοξία για καλύτερα ποσοστά, ιδιαίτερα ύστερα από τη διαφαινόμενη συνεργασία με το ΚΙΔΗΣΟ του Γ. Παπανδρέου και τη ΔΗΜΑΡ.
Το Ποτάμι, αν και δεν έχει επιβεβαιώσει σε καμία περίπτωση τη δυναμική του ως νέο κόμμα, διατηρεί τα ποσοστά του, διεκδικώντας με την Χρυσή Αυγή την τρίτη θέση.
Συνεπώς, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι είναι οι τρεις πολιτικές δυνάμεις με σαφή ευρωπαϊκό προσανατολισμό, κάτι που το απέδειξαν περίτρανα ψηφίζοντας τη συμφωνία με τους Ευρωπαίους και τα μέτρα που έφερε στη Βουλή ο Τσίπρας.
Τα κόμματα αυτά (μαζί με τους ΑΝΕΛ) είναι οι μόνοι πιθανοί κυβερνητικοί εταίροι του Τσίπρα την επομένη της κάλπης.
Δεδομένου ότι η αυτοδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ είναι μάλλον αδύνατη και δεδομένου ότι απορρίπτεται κατηγορηματικά το σενάριο των επαναληπτικών εκλογών, η δήλωση του πρωθυπουργού προβληματίζει.
Μια πρώτη ερμηνεία είναι ότι ο κ.Τσίπρας δεν μπορεί στην παρούσα φάση να μιλήσει για μετεκλογικές συνεργασίες, διότι με αυτόν τον τρόπο θα αποσυσπειρώσει ακόμα περισσότερο τους ψηφοφόρους του κόμματος του.
Παράλληλα, η διατήρηση ή η ανοχή αυτού του σεναρίου θα δώσει τροφή για νέες αντιδράσεις στο εσωτερικό του κόμματος του, σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη στιγμή, όπου κορυφώνονται η δυσαρέσκεια και οι αποχωρήσεις μελών και στελεχών.
Επιπλέον, μια παραδοχή περί συμπόρευσης με τις «παλιές» πολιτικές δυνάμεις, αφαιρεί από τον κ.Τσίπρα το επιχείρημα της νέας, «καθαρής» πολιτικής δύναμης που έρχεται να βάλει τέλος στα κακώς κείμενα του παρελθόντος.
Συνεπώς, η κατηγορηματική άρνηση περί συνεργασίας έχει σαφή πολιτικό και εκλογικό στόχο, προκειμένου να επιτευχθεί η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη συσπείρωση ψηφοφόρων και στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ και να κλείσει οριστικά ο κύκλος των διαρροών.
Μια δεύτερη ερμηνεία, την οποία επικαλούνται κατά κόρον οι πολιτικοί του αντίπαλοι, είναι ότι ο κ.Τσίπρας θέλει να «αποδράσει», να «δραπετεύσει» με τις εκλογές.
Το σκεπτικό είναι ότι εφόσον γνωρίζει πως δεν μπορεί να λάβει την αυτοδυναμία, σκοπεύει να παραχωρήσει το πεδίο των κινήσεων και των πρωτοβουλιών στα υπόλοιπα ευρωπαϊκού προσανατολισμού κόμματα και ο ίδιος να περάσει στην «ασφάλεια» της αντιπολίτευσης.
Το επιχείρημα αυτό όμως δεν έχει λογική.
Διότι έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την άλλη κατηγορία που εκτοξεύουν κατά του Τσίπρα, ότι δηλαδή έκανε στροφή 180 μοιρών από τις πολιτικές πεποιθήσεις και απόψεις του για το «πάθος» του για την εξουσία.
Ο Τσίπρας είναι ένας νέος, ευφυής, δυναμικός και πολλά υποσχόμενος πολιτικός.
Η παραχώρηση της εξουσίας ή η απόφαση αποχώρησης από το προσκήνιο επί της ουσίας θα σημάνει και το πολιτικό τέλος του.
Κάτι που όπως φάνηκε από τις κινήσεις του όλους αυτούς τους μήνες, κάθε άλλο παρά στις προθέσεις του είναι.
Αντιθέτως αντιλαμβάνεται πλήρως την πολιτική πραγματικότητα του σήμερα και κτίζει τη στρατηγική του.
Είναι προφανές ότι δεν μπορεί να μιλήσει προεκλογικά για το τι θα πράξει μετεκλογικά.
Ιδιαίτερα όταν είναι αντιμέτωπος με τόση μεγάλη ρευστότητα στο εσωτερικό του.
Είναι ένα βήμα, ένα άλμα που πολιτικά δεν τον συμφέρει την παρούσα φάση.
Και δεν το κάνει.
Ακόμα και αν μετεκλογικά κατηγορηθεί και πάλι για «στροφή», «πολιτική ασυνέπεια», μετάλλαξη, κοκ.
Σπύρος Χριστόπουλος
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών