Τελευταία Νέα
Τραπεζικά νέα

Γιατί ενώ επενδύθηκαν έως 50 δισ. σε 4 ΑΜΚ οι τράπεζες είναι ημιθανείς; - Θεραπεία σοκ με ιδιωτικοποιήσεις σε εξευτελιστικές τιμές

Γιατί ενώ επενδύθηκαν έως 50 δισ. σε 4 ΑΜΚ οι τράπεζες είναι ημιθανείς; - Θεραπεία σοκ με ιδιωτικοποιήσεις σε εξευτελιστικές τιμές
Οι ελληνικές τράπεζες έχουν λάβει ή θα λάβουν μαζί με την νέα ανακεφαλαιοποίηση περίπου 50 δισεκ..
Προκαλεί τεράστια απορία πως από το 2009 έως το 2015 πραγματοποιήθηκαν 4 μεγάλης κλίμακας ανακεφαλαιοποιήσεις στις ελληνικές τράπεζες και σχεδόν κάθε χρόνο χρειάζονται κεφάλαια και επιβεβαιώνουν το αδιέξοδο;
Γιατί παρά τις 4 ανακεφαλαιοποιήσεις μαζί με την επερχόμενη του Νοεμβρίου – Δεκεμβρίου του 2015 οι τράπεζες παραμένουν σε ημιθανή κατάσταση;
Γιατί παρά τις 4 ανακεφαλαιοποιήσεις μαζί με την επερχόμενη οι τράπεζες ενώ έλαβαν ή θα λάβουν 50 δισεκ. κεφάλαια παραμένουν μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας;
Γιατί ενώ με 50 δισεκ. κεφάλαια οι ελληνικές τράπεζες θεωρητικά θα είχαν 20% core tier 1 με μέσω σταθμισμένο ενεργητικό 245 δισεκ. ευρώ στα νέα stress tests θα χρειαστούν νέα κεφάλαια;

Για να δοθεί μια πειστική απάντηση σε αυτό το τεράστιο πρόβλημα που κρατάει καθηλωμένη την εθνική οικονομία η απάντηση θα δοθεί στο είδος του χρέους των τραπεζών.
Οι ελληνικές τράπεζες έχουν λάβει ή θα λάβουν μαζί με την νέα ανακεφαλαιοποίηση περίπου 50 δισεκ..

Συνολικά 4 προγράμματα ανακεφαλαιοποίησης έχουν ή θα υλοποιηθούν στις ελληνικές τράπεζες.

Πρώτο πρόγραμμα ανακεφαλαιοποίησης του 2009 με προνομιούχες μετοχές 5 δισεκ. του νόμου Αλογοσκούφη, έχουν αποπληρωθεί από ΑΤΕ, Πειραιώς και Alpha και οφείλουν Εθνική, Eurobank, Attica bank περί τα 2,5 δισεκ. ευρώ.  

Δεύτερο πρόγραμμα ανακεφαλαιοποίησης του 2013 έφθασε στα 50 δισεκ. τα 25 δισεκ. χρησιμοποιήθηκαν στα κεφάλαια και 15 δισεκ. για κάλυψη funding gap διαχωρισμένων σε good και bad bank τραπεζών.
Τα 10 δισεκ. του πακέτου των 50 δισεκ. επεστράφησαν στον ESM.

Τρίτο πρόγραμμα ανακεφαλαιοποίησης του 2014 οι ιδιώτες επένδυσαν 8,3 δισεκ. και μαζί με τα 3 δισεκ. που είχαν επενδύσει το 2013.
Συνολικά επένδυσαν περί τα 11 δισεκ. στις ελληνικές τράπεζες οι ιδιώτες επενδυτές.

Τέταρτο πρόγραμμα ανακεφαλαιοποίησης είναι σε εξέλιξη σε ένα εύρος μεταξύ 10-25 δισεκ. με πιθανότερο σενάριο να κινηθεί μεταξύ 7 και 13 δισεκ. ευρώ.

Άρα έχουμε 5 δισεκ. το 2009, 40 δισεκ. το 2013 αλλά σε κεφάλαιο 25 δισ, περί τα 8,3 δισεκ. το 2014 και περίπου 7 με 13 δισεκ. έως στο τέλος του 2015.
Αθροιστικά επενδύθηκαν ή θα επενδυθούν 67 δισεκ. ευρώ.
Με όρους κεφαλαίου από αυτά τα 67 δισεκ. τα 50 δισεκ. ενίσχυσαν τους δείκτες κεφαλαιακής επάρκειας ήταν κεφάλαιο.
Με μέσο σταθμισμένο ενεργητικό 235 δισεκ. ευρώ τα 50 δισεκ. θα διαμόρφωναν δείκτη κεφαλαιακής επάρκειας σε μέσους όρους περίπου 20%.
Οι ελληνικές τράπεζες θα ήταν οι ισχυρότερες τράπεζες στην Ευρώπη και στον πλανήτη και θα διέθεταν τόσο κεφάλαιο που θα μπορούσαν με 20-22 δισεκ. κεφάλαιο να χορηγήσουν 120 δισεκ. δάνεια με βάση την κλασσική μόχλευση κεφαλαίου και την στάθμιση του κινδύνου.
Αντί όλων αυτών οι τράπεζες χρειάστηκαν και χρειάζονται 4 προγράμματα ανακεφαλαιοποίησης και πάλι είναι ανεπαρκείς.
Αυτό το λάθος δεν είναι τραπεζικό είναι οικονομικό.
Δυστυχώς στην Ελλάδα αντί να υιοθετηθεί το μοντέλο ΗΠΑ ή Ιρλανδίας που αμέσως τα κράτη στήριξαν τις τράπεζες και εν συνεχεία τις ιδιωτικοποίησαν, το τραπεζικό σύστημα έχει εμπλακεί σε ένα αέναο κύκλο φθοράς, σε ένα αέναο φαύλο κύκλο δαπάνης κεφαλαίων χωρίς αύριο.
Το τραπεζικό σύστημα χρειάζεται κεφάλαιο και χρειάζεται στρατηγική ιδιωτικοποίησης αλλά για να γίνει αυτό θα πρέπει η οικονομία να έχει στρατηγικό όραμα.

Τι φταίει;

Οι ελληνικές τράπεζες έχουν εγκλωβιστεί στον ίδιο παραλογισμό χρέους με το ελληνικό κράτος.
Πρόκειται για μια ακραία στρέβλωση που αποδεκατίζει τις τράπεζες, δεν επιτρέπει την ανάκαμψη τους και κυρίως δεν επιτρέπει την ανάκαμψη της οικονομίας.
Το ελληνικό κράτος έχει χρέος 305 δισεκ. μετά την πρόσφατη αποπληρωμή των 10 δισεκ. του ΤΧΣ αλλά θα εκτιναχθεί μετά το νέο δάνειο που θα συναφθεί στα 86 δισεκ. ευρώ.
Άρα το ελληνικό κράτος θα διαθέτει χρέος πάνω από 360 δισεκ. εκ των οποίων η καθολική πλειοψηφία θα είναι χρέος διακρατικό.
Οι ελληνικές τράπεζες έχουν εγκλωβιστεί στον ίδιο παθογενή μηχανισμό χρέους.
Το 2009 έλαβα κεφάλαια από το ελληνικό κράτος που πρέπει να αποπληρώσουν.
Έλαβαν 5 δισεκ. και χρωστάνε περίπου 2,5 δισεκ.
Το 2013 έλαβαν κεφαλαιακή κρατική ενίσχυση 25 δισεκ., το 2014 πήραν από τους ιδιώτες 8,3 δισεκ. ήταν η πρώτη ανακεφαλαιοποίηση απελευθέρωσης και το 2015 είναι ασαφές αν τελικώς συμμετάσχουν ή όχι οι ιδιώτες.
Όταν οι τράπεζες έχουν λάβει ή θα λάβουν 50 δισεκ. κεφαλαιακών ενισχύσεων και διαθέτουν και 14 δισεκ. DTA αναβαλλόμενη φορολογία και από αυτά μόνο τα 10-11 δισεκ. είναι ιδιωτικά κεφάλαια ποια διοίκηση θα ρισκάρει….σε ανάπτυξη;
Ποια διοίκηση τράπεζας θα ρισκάρει να πάρει ευθύνες για κεφάλαια που πρέπει να επιστρέψει στο ελληνικό κράτος στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας;
Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για το θέμα της ρευστότητας.
Όταν ένα τραπεζικό σύστημα εξαρτάται από τα 126 δισ. του ευρωσυστήματος, ποια διοίκηση θα ρισκάρει να χρησιμοποιήσει αυτή την δανεική ρευστότητα;
Τράπεζες και εθνική οικονομία είναι δύο απόλυτα συγκοινωνούντα δοχεία.
Το ένα δοχείο τροφοδοτεί το άλλο σε μια αέναη σχέση εξάρτησης.
Όμως αν δει κανείς τι έχει συμβεί στην Ιρλανδία και στις ΗΠΑ δύο χώρες που τα τελευταία 7 χρόνια πέρασαν μεγάλες τραπεζικές κρίσεις και κρατικοποίησαν τις τράπεζες τους….το διακύβευμα ήταν….οι ιδιωτικοποιήσεις.
Το ελληνικό τραπεζικό σύστημα θέλει επιθετικού τύπου ιδιωτικοποιήσεις.
Θέλει θεραπεία σοκ με επιθετικού τύπου ιδιωτικοποιήσεις αυτή είναι η απόλυτη θεραπεία.
Η μέχρι τώρα ιατρική προσέγγιση του τραπεζικού προβλήματος αποτελεί ημίμετρο, γιατροσόφια που δεν επιλύουν το πρόβλημα αλλά κρατούν σε μια ημιθανή κατάσταση και εν ζωή το τραπεζικό σύστημα.

Ιδιωτικοποίηση αλλά πως;

Το καλύτερο μοντέλο κατά την άποψη μας δεν ήταν το Ιρλανδικό αν και είναι αληθές ότι προσμοιάζει με το ελληνικό πρόβλημα λόγω της υφής των προβλημάτων ειδικά στα NPLs στα προβληματικά δάνεια αλλά το αμερικανικό μοντέλο ιδιωτικοποιήσεων.
Για να μπορέσει να αποδώσει ένα εγχείρημα ιδιωτικοποίησης θα πρέπει η οικονομία – αυτό που ονομάσαμε απόλυτα συγκοινωνούντα δοχεία – να έχει ιδιωτικό προσανατολισμό.
Η ελληνική οικονομία έχει εξάρτηση από διακρατικό χρέος και οι τράπεζες έχουν εξάρτηση από κρατικό χρέος.
Για να σπάσει αυτή η εξάρτηση κρατισμού μόνο ένας τρόπος υπάρχει.
Η οικονομία να σταθεροποιηθεί και ταυτόχρονα να υπάρξουν επιθετικά placement σε άκρως ελκυστικές τιμές για τους ιδιώτες επενδυτές.
Δυστυχώς για την Ελλάδα και ευτυχώς για τις ΗΠΑ όταν αποφάσισε να πουλήσει το μερίδιο του στην υπό κρατικό έλεγχο Citigroup το πέτυχε, επιτυγχάνοντας μάλιστα και εντυπωσιακές αποδόσεις.
Στην Ελλάδα αυτό δεν θα συμβεί και δεν μπορεί να συμβεί.
Στην Ελλάδα ήδη το κράτος υπέστη τις ζημίες των αρνητικών καθαρών θέσεων του 2013 και θα πρέπει να υποστεί και νέες ζημίες αποδεχόμενος ο έλληνας φορολογούμενος ότι έχει δύο επιλογές.
1)Θα αποδεχθεί να υποστεί ζημία ώστε να επιτρέψει στους ιδιώτες στρατηγικούς επενδυτές να αποκτήσουν τον έλεγχο των τραπεζών
2)Δεν θα αποδεχθεί την διαδικασία ιδιωτικοποίησης και κάθε χρόνο θα δανείζεται το ελληνικό κράτος ο έλληνας φορολογούμενος πολίτης στηρίζοντας τις τράπεζες που θα είναι βαρέλι δίχως πάτο.
Είναι προφανές ότι μεταξύ των δύο επιλογών η καλύτερη επιλογή είναι να αποδεχθεί να υποστεί ζημία ο έλληνας φορολογούμενος ώστε να επιτρέψει στους ιδιώτες στρατηγικούς επενδυτές να αποκτήσουν τον έλεγχο των τραπεζών.
Οι ελληνικές τράπεζες χρειάζονται placement σε ακραία ελκυστικές τιμές.
Το κλειδί λοιπόν για να επανέλθει στην Ελλάδα ο ξένος επενδυτής που επένδυσε το 2013 και έχασε τα λεφτά του, που επένδυσε το 2014 και έχασε τα λεφτά του είναι οι ακραία ελκυστικές τιμές.
Κατά την προσωπική μας άποψη δεν θα είχαμε κανένα πρόβλημα οι τράπεζες να πωλούνταν σε διεθνείς επενδυτές έναντι ακόμη και εξευτελιστικών τιμών.
Μπορεί να μην ακούγεται ωραίο αλλά οι επιλογές είναι δύο ή ιδιωτικά κεφάλαια ή βαρέλι δίχως πάτο με τα κρατικά κεφάλαια να χορηγούνται χωρίς οι τράπεζες να μπορέσουν να επιστρέψουν τα κεφάλαια που έλαβαν από το κράτος.
Όμως το κράτος θα πρέπει να διασφαλίσει ότι η ανακεφαλαιοποίηση του 2015 θα είναι η τελευταία (αυτό ήταν το βασικό ερώτημα και το 2009 και 2013 και 2014).
Το 2014 ως bankingnews.gr είχαμε πάρει μια στρατηγική θέση υποστηρίζοντας ότι μετά την ανακεφαλαιοποίηση των 8,3 δισεκ. οι τράπεζες πρέπει να ενισχυθούν εκ νέου με κεφάλαια.
Είχαμε προτείνει τότε οι τράπεζες πριν τα stress tests του Οκτωβρίου του 2014 να ανακεφαλαιοποιηθούν εκ νέου και προκαταβολικά.
Τότε η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς μας κατηγόρησε ότι χειραγωγούμε το ελληνικό χρηματιστήριο, ενώ στο ίδιο λάθος υπέπεσε και η ΤτΕ.
Ήξεραν ότι οι τράπεζες χρειάζονται νέα κεφάλαια αλλά δεν τολμούσαν να δουν την πραγματικότητα.
Ο μόνος τρόπος για να διασωθεί το ελληνικό τραπεζικό σύστημα και να συνεισφέρει θετικά στην εθνική οικονομία είναι ένας όχι δύο αλλά μόνο ένας.
Επιθετικές ιδιωτικοποιήσεις ακόμη και με την μορφή ξεπουλήματος.
Τα περί δημοσίου συμφέροντος και άλλες ανοησίες τις πετάμε στον σκουπιδοτενεκέ της μικροπολιτικής.
Το ελληνικό τραπεζικό σύστημα χρειάζεται επιθετικού τύπου ιδιωτικοποιήσεις.
Δυστυχώς το πείραμα των warrants απέτυχε παταγωδώς, ποτέ δεν το πιστέψαμε και από την πρώτη στιγμή το 2013 το γνωρίζει πολύ καλά η τότε διοίκηση του ΤΧΣ είχαμε την άποψη ότι ως μηχανισμός ιδιωτικοποίησης θα αποτύχει.
Τα Bermudan warrants δεν δουλεύουν σε καθεστώς ακραίου κρατισμού και όχι μόνο…

Υπάρχει θεραπεία σοκ για τις ελληνικές τράπεζες.
Επιθετικού τύπου ιδιωτικοποιήσεις.
Τα περί εθνικοποίησης και κοινωνικοποίησης είναι ανοησίες που έχουμε αναλύσει διεξοδικά πρόσφατα.

www.bankingnews.gr

Ρoή Ειδήσεων

Σχόλια αναγνωστών

Δείτε επίσης