Εάν το ευρωπαϊκό QE είναι θετικό για τον κόσμο, και όχι μόνο για τη ζώνη του ευρώ, τότε θα πρέπει να ενισχυθεί η παγκόσμια ζήτηση
Για άλλη μια φορά ο Mario Draghi, ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, αναβιώνει το ψευδώνυμο του "Super Mario".
Αυτό σημειώνει σημερινή ανάλυση του Economist, υπενθυμίζοντας ότι το 2012 σταθεροποίησε τις αγορές με την υπόσχεσή ότι θα κάνει "ό, τι χρειάζεται" για να σώσει το ευρώ.
Φέτος έχει κάνει μια παρόμοια στροφή, εισάγοντας το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης.
Η ανακοίνωση της ποσοτικής χαλάρωσης στα τέλη Ιανουαρίου βοήθησε να βελτιωθεί η ψυχολογία των επενδυτών μετά από ένα δύσκολο ξεκίνημα της χρονιάς.
Τα χρηματιστήρια παγκοσμίως αυξήθηκαν κατά 5,3% το Φεβρουάριο, σύμφωνα με την Standard & Poor’s, με τέσσερις αγορές της Ευρωζώνης (Αυστρία, Ελλάδα, Πορτογαλία και Ιρλανδία) να σημειώνουν διψήφια κέρδη.
Η χαλαρότερη νομισματική πολιτική δεν είναι ο μόνος παράγοντας πίσω από το ράλι.
Οι επενδυτές ανακουφίστηκαν όταν η Ελλάδα και οι πιστωτές συμφώνησαν σε παράταση τεσσάρων μηνών του προγράμματος δανεισμού της.
Αυτό μείωσε τον κίνδυνο μιας ελληνικής εξόδου από τη ζώνη του ευρώ (αν και την οικονομική πορεία της Ελλάδας παραμένει κακή).
Επίσης, η απότομη πτώση της τιμής του πετρελαίου έχει επίσης ενεργήσει ως μείωση φόρου για τους ευρωπαίους καταναλωτές, προσθέτοντας ελπίδες ότι η οικονομία αφήνει πίσω της την ύφεση.
Κανείς δεν αναμένει ότι το είδος της ανάπτυξης θα κάνει τους Κινέζους να ζηλεύουν.
Οι επενδυτές φαίνεται να αμφιβάλλουν ότι η Ευρωζώνη θα μπορούσε ποτέ να αναπτυχθεί.
Περαιτέρω θετικές ειδήσεις έχουν έρθει από τον ευρωπαϊκό τραπεζικό τομέα.
Από το 2008 οι τράπεζες έχουν επικεντρωθεί περισσότερο στην ενίσχυση των ισολογισμών τους από ό, τι στη χορήγηση δανείων σε επιχειρήσεις.
Αυτή η πιστωτική στενότητα ήταν κακό για την ανάπτυξη.
Αλλά τα πράγματα έχουν αλλάξει.
Ο δείκτης Μ3 αυξήθηκε κατά 4,1% το δωδεκάμηνο έως τον Ιανουάριο, ενώ πριν από 12 μήνες, ο ετήσιος ρυθμός ανάπτυξης ήταν μόλις στο 1,2%.
Οι μεγάλες εταιρείες έχουν επίσης τη δυνατότητα να επωφεληθούν από τις πολύ χαμηλές αποδόσεις στις αγορές ομολόγων της Ευρώπης.
Η ΕΚΤ έχει διαδραματίσει ακόμη έναν ρόλο εδώ.
Αυτό ώθησε την επιστροφή των επενδυτών στο εταιρικό χρέος.
Ο υπόλοιπος κόσμος δεν είναι και τόσο ευτυχής με τη δράση της ΕΚΤ.
Η απότομη πτώση του ευρώ στο χαμηλότερο επίπεδο από τις αρχές του 2003, με την επακόλουθη αύξηση του δολαρίου έχει σημαντικές συνέπειες για τους εξαγωγείς της Αμερικής.
Παρά το γεγονός ότι το εμπορικό έλλειμμα της εξακολουθεί να επωφελείται από την αύξηση της εγχώριας παραγωγής πετρελαίου και φυσικού αερίου από σχιστόλιθο, το εμπορικό έλλειμμα εκτός καυσίμων ήταν σχεδόν στα 50 δισ. δολαρίων τον Ιανουάριο, περισσότερα από 10 δισεκατομμύρια δολάρια πάνω από τον αντίστοιχο μήνα πέρυσι.
Και τα κέρδη των αμερικανικών εταιρειών υποφέρουν όταν τα κέρδη μεταφράζονται σε δολάρια.
Εάν το ευρωπαϊκό QE είναι θετικό για τον κόσμο, και όχι μόνο για τη ζώνη του ευρώ, τότε θα πρέπει να ενισχυθεί η παγκόσμια ζήτηση, και όχι απλώς οι Ευρωπαίοι εξαγωγείς να αυξήσουν το μερίδιο αγοράς από τους εξαγωγείς του υπόλοιπου κόσμου.
Το παράδειγμα του ιαπωνικού QE είναι μάλλον απογοητευτικό σε αυτό το θέμα.
Τρία από τα τελευταία πέντε τρίμηνα παρατηρήθηκε μείωση της οικονομικής δραστηριότητας (αν και επέδρασε αρνητικά η αύξηση του φόρου κατανάλωσης).
Οι επενδυτές έχουν σαφώς πίστη ότι το σχέδιο του Super Mario θα λειτουργήσει καλύτερα, καταλήγει η ανάλυση του Economist.
www.bankingnews.gr
Αυτό σημειώνει σημερινή ανάλυση του Economist, υπενθυμίζοντας ότι το 2012 σταθεροποίησε τις αγορές με την υπόσχεσή ότι θα κάνει "ό, τι χρειάζεται" για να σώσει το ευρώ.
Φέτος έχει κάνει μια παρόμοια στροφή, εισάγοντας το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης.
Η ανακοίνωση της ποσοτικής χαλάρωσης στα τέλη Ιανουαρίου βοήθησε να βελτιωθεί η ψυχολογία των επενδυτών μετά από ένα δύσκολο ξεκίνημα της χρονιάς.
Τα χρηματιστήρια παγκοσμίως αυξήθηκαν κατά 5,3% το Φεβρουάριο, σύμφωνα με την Standard & Poor’s, με τέσσερις αγορές της Ευρωζώνης (Αυστρία, Ελλάδα, Πορτογαλία και Ιρλανδία) να σημειώνουν διψήφια κέρδη.
Η χαλαρότερη νομισματική πολιτική δεν είναι ο μόνος παράγοντας πίσω από το ράλι.
Οι επενδυτές ανακουφίστηκαν όταν η Ελλάδα και οι πιστωτές συμφώνησαν σε παράταση τεσσάρων μηνών του προγράμματος δανεισμού της.
Αυτό μείωσε τον κίνδυνο μιας ελληνικής εξόδου από τη ζώνη του ευρώ (αν και την οικονομική πορεία της Ελλάδας παραμένει κακή).
Επίσης, η απότομη πτώση της τιμής του πετρελαίου έχει επίσης ενεργήσει ως μείωση φόρου για τους ευρωπαίους καταναλωτές, προσθέτοντας ελπίδες ότι η οικονομία αφήνει πίσω της την ύφεση.
Κανείς δεν αναμένει ότι το είδος της ανάπτυξης θα κάνει τους Κινέζους να ζηλεύουν.
Οι επενδυτές φαίνεται να αμφιβάλλουν ότι η Ευρωζώνη θα μπορούσε ποτέ να αναπτυχθεί.
Περαιτέρω θετικές ειδήσεις έχουν έρθει από τον ευρωπαϊκό τραπεζικό τομέα.
Από το 2008 οι τράπεζες έχουν επικεντρωθεί περισσότερο στην ενίσχυση των ισολογισμών τους από ό, τι στη χορήγηση δανείων σε επιχειρήσεις.
Αυτή η πιστωτική στενότητα ήταν κακό για την ανάπτυξη.
Αλλά τα πράγματα έχουν αλλάξει.
Ο δείκτης Μ3 αυξήθηκε κατά 4,1% το δωδεκάμηνο έως τον Ιανουάριο, ενώ πριν από 12 μήνες, ο ετήσιος ρυθμός ανάπτυξης ήταν μόλις στο 1,2%.
Οι μεγάλες εταιρείες έχουν επίσης τη δυνατότητα να επωφεληθούν από τις πολύ χαμηλές αποδόσεις στις αγορές ομολόγων της Ευρώπης.
Η ΕΚΤ έχει διαδραματίσει ακόμη έναν ρόλο εδώ.
Αυτό ώθησε την επιστροφή των επενδυτών στο εταιρικό χρέος.
Ο υπόλοιπος κόσμος δεν είναι και τόσο ευτυχής με τη δράση της ΕΚΤ.
Η απότομη πτώση του ευρώ στο χαμηλότερο επίπεδο από τις αρχές του 2003, με την επακόλουθη αύξηση του δολαρίου έχει σημαντικές συνέπειες για τους εξαγωγείς της Αμερικής.
Παρά το γεγονός ότι το εμπορικό έλλειμμα της εξακολουθεί να επωφελείται από την αύξηση της εγχώριας παραγωγής πετρελαίου και φυσικού αερίου από σχιστόλιθο, το εμπορικό έλλειμμα εκτός καυσίμων ήταν σχεδόν στα 50 δισ. δολαρίων τον Ιανουάριο, περισσότερα από 10 δισεκατομμύρια δολάρια πάνω από τον αντίστοιχο μήνα πέρυσι.
Και τα κέρδη των αμερικανικών εταιρειών υποφέρουν όταν τα κέρδη μεταφράζονται σε δολάρια.
Εάν το ευρωπαϊκό QE είναι θετικό για τον κόσμο, και όχι μόνο για τη ζώνη του ευρώ, τότε θα πρέπει να ενισχυθεί η παγκόσμια ζήτηση, και όχι απλώς οι Ευρωπαίοι εξαγωγείς να αυξήσουν το μερίδιο αγοράς από τους εξαγωγείς του υπόλοιπου κόσμου.
Το παράδειγμα του ιαπωνικού QE είναι μάλλον απογοητευτικό σε αυτό το θέμα.
Τρία από τα τελευταία πέντε τρίμηνα παρατηρήθηκε μείωση της οικονομικής δραστηριότητας (αν και επέδρασε αρνητικά η αύξηση του φόρου κατανάλωσης).
Οι επενδυτές έχουν σαφώς πίστη ότι το σχέδιο του Super Mario θα λειτουργήσει καλύτερα, καταλήγει η ανάλυση του Economist.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών