Αλλάζοντας το οικονομικό της μοντέλο, μετατρέποντας τις πηγές καυσίμων, αναπτύσσοντας νέα συστήματα μεταφορών και υιοθετώντας φιλική προς το περιβάλλον αστικοποίηση, η στρατηγική της Κίνας για την αειφόρο ανάπτυξη αποτελεί παράδειγμα
Η Κίνα επικεντρώνεται στην αειφόρο ανάπτυξη σε σημείο όπου η κατά κεφαλήν παραγωγή της είναι μόλις πάνω από το ένα τρίτο του επιπέδου των επονομαζόμενων προηγμένων οικονομιών.
Μια σχετικά φτωχή χώρα έχει κάνει μια συνειδητή επιλογή να μετατοπίσει το κέντρο της προσοχής της από την ποσότητα της οικονομικής ανάπτυξης στην ποιότητα της, όπως υποστηρίζει ο Stephen S. Roach καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Yale και Διευθυντή της Morgan Stanley Ασίας.
Όπως υποστηρίζει ο κ. Roach σε άρθρο του στο Project Syndicate, στο εδώ και τώρα της αλλαγής του κλίματος, είναι εύκολο να χάσουμε τα σημαντικά σημεία προόδου που έχει κάνει η Κίνα που μπορεί να είναι ο μεγαλύτερος παραγωγός αερίων του θερμοκηπίου παγκοσμίως μεν, αλλά είναι και ένα παράδειγμα προόδου.
Αλλάζοντας το οικονομικό της μοντέλο, μετατρέποντας τις πηγές καυσίμων, αναπτύσσοντας νέα συστήματα μεταφορών και υιοθετώντας φιλική προς το περιβάλλον αστικοποίηση, η στρατηγική της Κίνας για την αειφόρο ανάπτυξη είναι ένα παράδειγμα παγκόσμιας ηγεσίας που πρέπει να εξετάσει πολύ προσεκτικά ο υπόλοιπος κόσμος.
Στη βιασύνη της να δαιμονοποιήσει την Κίνα για το εμπόριο, η Δύση έχει χάσει εντελώς αυτό το σημείο.
Τα τελευταία 12 χρόνια, η οικονομική δομή της Κίνας έχει μετατοπιστεί δραματικά από την υπερβολική εξάρτηση από τις μεταποιητικές βιομηχανίες καπνού σε υπηρεσίες χαμηλών εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα.
Το 2006, ο επονομαζόμενος δευτερογενής τομέας του ΑΕΠ - που είναι κυρίως μεταποιητικός αλλά και περιλαμβάνει την κατασκευαστική και χρηματική παραγωγή - αντιπροσώπευε το 48% του ΑΕΠ της Κίνας, ενώ ο τριτογενής τομέα ή ο τομέας των υπηρεσιών αντιπροσώπευαν μόλις το 42% του ΑΕΠ.
Μέχρι το 2018, τα μερίδια είχαν αντιστραφεί - 41% του ΑΕΠ για τον δευτερογενή τομέα και 52% για τις υπηρεσίες.
Για τις μεγάλες οικονομίες, οι διαρθρωτικές αλλαγές αυτού του μεγέθους σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα είναι ουσιαστικά άνευ προηγουμένου.
Αυτή η στροφή δεν ήταν τυχαία.
Τον Μάρτιο του 2007, ο πρώην πρωθυπουργός Wen Jiabao προειδοποίησε προφανώς για μια κινεζική οικονομία που γινόταν ολοένα και πιο «ασταθής, ανισόρροπη, ασυντόνιστη και μη βιώσιμη».
Αυτό οδήγησε σε έντονη συζήτηση σχετικά με τους κινδύνους βιωσιμότητας που είχαν σημαντικό αντίκτυπο στα πιο πρόσφατα πενταετή σχέδια της Κίνας και μεταρρυθμίσεων.
Η ηγεσία κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η κινεζική οικονομία δεν μπορούσε πλέον να σταματήσει την πορεία έντασης ενέργειας και ρύπανσης που έθεσε η υπερ-ανάπτυξη της εποχής και των επιλογών του Deng Xiaoping στις αρχές του 1980.
Σε συμφωνία με αυτή τη δραματική δομική μεταμόρφωση, η Κίνα υπήρξε επιθετική στη μετατόπιση του συνδυασμού στην κατανάλωση καυσίμων μακριά από όποιο μίγμα παρήγαγε άνθρακα σε πετρέλαιο, φυσικό αέριο, υδροηλεκτρική ενέργεια και ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.
Αν και ο άνθρακας εξακολουθεί να αντιπροσωπεύει το 58% της συνολικής κατανάλωσης πρωτογενούς ενέργειας της Κίνας το 2018 - περισσότερο από τρεις φορές το 18% του υπόλοιπου κόσμου - μειώνεται αισθητά από το 74% το 2006, το έτος πριν ο πρωθυπουργός Wen αρχίσει το πρόγραμμα "Four Uns" δίνοντας μεγάλο βάρος στην αειφορία.
H Κίνα είναι ο ηγέτης στον κόσμο στην ενσωμάτωση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, όπως η αιολική, η ηλιακή και η γεωθερμική βιομάζα.
Το 2018, η κατανάλωση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας της Κίνας ήταν 38% μεγαλύτερη από αυτή των Ηνωμένων Πολιτειών και τρεις φορές μεγαλύτερη της Γερμανίας.
Ενώ οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας εξακολουθούν να αντιπροσωπεύουν μόνο το 4% της συνολικής κατανάλωσης πρωτογενούς ενέργειας στην Κίνα, αυξάνονται κατά 25% ετησίως τα τελευταία πέντε χρόνια (συμπεριλαμβανομένης της αύξησης κατά 29% το 2018).
Εάν η Κίνα παραμείνει σε αυτήν την πορεία, τότε οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας θα μπορούσαν να φτάσουν το 20% της συνολικής ενεργειακής κατανάλωσης της Κίνας έως το 2025 - μια σημαντική πρόοδος στην πορεία προς μια καθαρότερη οικονομία με λιγότερη κατανάλωση άνθρακα.
Το ταχέως μεταβαλλόμενο μοντέλο μεταφορών της Κίνας είναι ένα τρίτο βασικό στοιχείο της στρατηγικής βιωσιμότητας.
Η Κίνα έχει το μεγαλύτερο σιδηροδρομικό δίκτυο υψηλής ταχύτητας παγκοσμίως, το ταχύτερα αναπτυσσόμενο σύστημα μετρό και οδηγεί όλες τις προσπάθειες για να αγκαλιάσει τα ηλεκτρικά οχήματα.
Σύμφωνα με εκτιμήσεις της Παγκόσμιας Τράπεζας, η Κίνα αναμένεται να ξεπεράσει τα 30.000 χιλιόμετρα (18.641 μίλια) εγκατεστημένου σιδηροδρόμου μεγάλης ταχύτητας έως το 2020, από πάνω από 25.000 χιλιόμετρα έως το 2017, και να αυξήσει σημαντικά τα επόμενα χρόνια.
Αυτός ο ενεργειακώς αποδοτικός τρόπος σύνδεσης μεγάλης απόστασης βρίσκεται σε έντονη αντίθεση με το δίκτυο μεταφοράς υψηλής έντασης άνθρακα που δημιούργησε το διακρατικό σύστημα αυτοκινητοδρόμων των ΗΠΑ στη δεκαετία του 1950 και του 1960.
Τέλος, το αστικό περιβάλλον - προφανώς κρίσιμο για κάθε πρόκληση βιωσιμότητας - είναι ιδιαίτερα σημαντικό στην Κίνα, όπου η ταχεία αστικοποίηση έχει ακόμα περίπου τρεις δεκαετίες ακόμη ανάπτυξης και το αστικό μερίδιο του πληθυσμού της ενδέχεται να αυξηθεί από σχεδόν 60% προς το παρόν σε 80%.
Ναι, όπως και σε άλλες χώρες, οι δρόμοι στις μεγάλες πόλεις της Κίνας είναι σοβαρά συμφυείς.
Αλλά η Κίνα κάνει σημαντικά βήματα και εδώ έχοντας ήδη επτά από τα 12 μεγαλύτερα δίκτυα μετρό του κόσμου.
Επιπλέον, η αγορά των ηλεκτρικών οχημάτων της Κίνας (EV) είναι η πιο αναπτυσσόμενη από εκείνες που προέρχονται από άλλες χώρες, με πωλήσεις άνω των 500.000 ηλεκτρικών αυτοκινήτων το 2017, έναντι ελαφρώς λιγότερων από 200.000 στις ΗΠΑ και την Ευρώπη.
Και το προβάδισμα της Κίνας στα ηλεκτρικά αυτοκίνητα αναμένεται να διευρυνθεί σημαντικά κατά την επόμενη δεκαετία.
Η Κίνα ξεχωρίζει επίσης για την επικέντρωσή της σε ένα νέο αστικό μοντέλο οικολογικών πόλεων, το οποίο περιλαμβάνει υλικά κατασκευής χαμηλής κατανάλωσης ενέργειας, μαζική μεταφορά με ελαφρά οχήματα και καλά σχεδιασμένο αστικό περιβάλλον.
Η Νέα Περιοχή Xiong'an, σχεδιασμένη ως «θυγατρικό κέντρο» νότια του Πεκίνου, είναι ιδιαίτερα αξιοσημείωτη από αυτή την άποψη, όπως και η οικολογική πόλη Tianjin και το πρόσφατα ανακοινωθέν σχέδιο της Hainan για αλλαγή όλων των οχημάτων σε οχήματα καθαρής ενέργειας.
Σύμφωνα με μια πρόσφατη εκτίμηση, η Κίνα έχει σήμερα σχέδια να κατασκευάσει πάνω από 250 οικολογικές πόλεις.
Ως σχετικά καθυστερημένη στην αστικοποίηση, η Κίνα έχει την ευκαιρία να βασιστεί σε νέα μοντέλα πολεοδομικού σχεδιασμού και ενεργειακής απόδοσης που δεν ήταν διαθέσιμα για τους πρώτους μετακινούμενους στον βιομηχανικό κόσμο.
Είναι όλα αυτά αρκετά για να κάνουν τη διαφορά για την Κίνα και τον πλανήτη;
Τα καλά νέα είναι ότι το μερίδιο της Κίνας στις παγκόσμιες εκπομπές έχει μειωθεί, αν και παραμένει ακόμη σε υψηλό επίπεδο.
Είναι ένα πράγμα να λυγίζετε την καμπύλη και να σταθεροποιείτε το μερίδιο των εκπομπών.
Είναι εντελώς διαφορετικό το θέμα να επιτευχθεί η μείωση κατά 20% του επιπέδου των εκπομπών, όπως είχε αρχικά προβλεφθεί στη συμφωνία για το κλίμα του Παρισιού το 2015.
Παρόλα αυτά, με την απομάκρυνση από την παραγωγή με υψηλή περιεκτικότητα σε άνθρακα σε υπηρεσίες χαμηλής ενεργειακής κατανάλωσης και την ενσωμάτωση των ηλεκτρικών οχημάτων, της σιδηροδρομικής γραμμής υψηλής ταχύτητας και της οικολογικής αστικοποίησης - και πιθανόν να παραμείνει η πορεία σε όλες αυτές τις τάσεις - ο υπόλοιπος κόσμος.
Ενώ ο εμπορικός πόλεμος είναι σημαντικός, η Κίνα κερδίζει την πολύ πιο σημαντική μάχη για την αειφορία και επικεντρώνεται σε αυτή τη μάχη σε σημείο όπου η κατά κεφαλήν παραγωγή της είναι μόλις πάνω από το ένα τρίτο του επιπέδου των επονομαζόμενων προηγμένων οικονομιών.
Μια σχετικά φτωχή χώρα έχει κάνει μια συνειδητή επιλογή να μετατοπίσει το κέντρο της προσοχής της από την ποσότητα στην ποιότητα της ανάπτυξης.
Όλοι οι υπόλοιποι τι κάνουν;
www.bankingnews.gr
Μια σχετικά φτωχή χώρα έχει κάνει μια συνειδητή επιλογή να μετατοπίσει το κέντρο της προσοχής της από την ποσότητα της οικονομικής ανάπτυξης στην ποιότητα της, όπως υποστηρίζει ο Stephen S. Roach καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Yale και Διευθυντή της Morgan Stanley Ασίας.
Όπως υποστηρίζει ο κ. Roach σε άρθρο του στο Project Syndicate, στο εδώ και τώρα της αλλαγής του κλίματος, είναι εύκολο να χάσουμε τα σημαντικά σημεία προόδου που έχει κάνει η Κίνα που μπορεί να είναι ο μεγαλύτερος παραγωγός αερίων του θερμοκηπίου παγκοσμίως μεν, αλλά είναι και ένα παράδειγμα προόδου.
Αλλάζοντας το οικονομικό της μοντέλο, μετατρέποντας τις πηγές καυσίμων, αναπτύσσοντας νέα συστήματα μεταφορών και υιοθετώντας φιλική προς το περιβάλλον αστικοποίηση, η στρατηγική της Κίνας για την αειφόρο ανάπτυξη είναι ένα παράδειγμα παγκόσμιας ηγεσίας που πρέπει να εξετάσει πολύ προσεκτικά ο υπόλοιπος κόσμος.
Στη βιασύνη της να δαιμονοποιήσει την Κίνα για το εμπόριο, η Δύση έχει χάσει εντελώς αυτό το σημείο.
Τα τελευταία 12 χρόνια, η οικονομική δομή της Κίνας έχει μετατοπιστεί δραματικά από την υπερβολική εξάρτηση από τις μεταποιητικές βιομηχανίες καπνού σε υπηρεσίες χαμηλών εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα.
Το 2006, ο επονομαζόμενος δευτερογενής τομέας του ΑΕΠ - που είναι κυρίως μεταποιητικός αλλά και περιλαμβάνει την κατασκευαστική και χρηματική παραγωγή - αντιπροσώπευε το 48% του ΑΕΠ της Κίνας, ενώ ο τριτογενής τομέα ή ο τομέας των υπηρεσιών αντιπροσώπευαν μόλις το 42% του ΑΕΠ.
Μέχρι το 2018, τα μερίδια είχαν αντιστραφεί - 41% του ΑΕΠ για τον δευτερογενή τομέα και 52% για τις υπηρεσίες.
Για τις μεγάλες οικονομίες, οι διαρθρωτικές αλλαγές αυτού του μεγέθους σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα είναι ουσιαστικά άνευ προηγουμένου.
Αυτή η στροφή δεν ήταν τυχαία.
Τον Μάρτιο του 2007, ο πρώην πρωθυπουργός Wen Jiabao προειδοποίησε προφανώς για μια κινεζική οικονομία που γινόταν ολοένα και πιο «ασταθής, ανισόρροπη, ασυντόνιστη και μη βιώσιμη».
Αυτό οδήγησε σε έντονη συζήτηση σχετικά με τους κινδύνους βιωσιμότητας που είχαν σημαντικό αντίκτυπο στα πιο πρόσφατα πενταετή σχέδια της Κίνας και μεταρρυθμίσεων.
Η ηγεσία κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η κινεζική οικονομία δεν μπορούσε πλέον να σταματήσει την πορεία έντασης ενέργειας και ρύπανσης που έθεσε η υπερ-ανάπτυξη της εποχής και των επιλογών του Deng Xiaoping στις αρχές του 1980.
Σε συμφωνία με αυτή τη δραματική δομική μεταμόρφωση, η Κίνα υπήρξε επιθετική στη μετατόπιση του συνδυασμού στην κατανάλωση καυσίμων μακριά από όποιο μίγμα παρήγαγε άνθρακα σε πετρέλαιο, φυσικό αέριο, υδροηλεκτρική ενέργεια και ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.
Αν και ο άνθρακας εξακολουθεί να αντιπροσωπεύει το 58% της συνολικής κατανάλωσης πρωτογενούς ενέργειας της Κίνας το 2018 - περισσότερο από τρεις φορές το 18% του υπόλοιπου κόσμου - μειώνεται αισθητά από το 74% το 2006, το έτος πριν ο πρωθυπουργός Wen αρχίσει το πρόγραμμα "Four Uns" δίνοντας μεγάλο βάρος στην αειφορία.
H Κίνα είναι ο ηγέτης στον κόσμο στην ενσωμάτωση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, όπως η αιολική, η ηλιακή και η γεωθερμική βιομάζα.
Το 2018, η κατανάλωση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας της Κίνας ήταν 38% μεγαλύτερη από αυτή των Ηνωμένων Πολιτειών και τρεις φορές μεγαλύτερη της Γερμανίας.
Ενώ οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας εξακολουθούν να αντιπροσωπεύουν μόνο το 4% της συνολικής κατανάλωσης πρωτογενούς ενέργειας στην Κίνα, αυξάνονται κατά 25% ετησίως τα τελευταία πέντε χρόνια (συμπεριλαμβανομένης της αύξησης κατά 29% το 2018).
Εάν η Κίνα παραμείνει σε αυτήν την πορεία, τότε οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας θα μπορούσαν να φτάσουν το 20% της συνολικής ενεργειακής κατανάλωσης της Κίνας έως το 2025 - μια σημαντική πρόοδος στην πορεία προς μια καθαρότερη οικονομία με λιγότερη κατανάλωση άνθρακα.
Το ταχέως μεταβαλλόμενο μοντέλο μεταφορών της Κίνας είναι ένα τρίτο βασικό στοιχείο της στρατηγικής βιωσιμότητας.
Η Κίνα έχει το μεγαλύτερο σιδηροδρομικό δίκτυο υψηλής ταχύτητας παγκοσμίως, το ταχύτερα αναπτυσσόμενο σύστημα μετρό και οδηγεί όλες τις προσπάθειες για να αγκαλιάσει τα ηλεκτρικά οχήματα.
Σύμφωνα με εκτιμήσεις της Παγκόσμιας Τράπεζας, η Κίνα αναμένεται να ξεπεράσει τα 30.000 χιλιόμετρα (18.641 μίλια) εγκατεστημένου σιδηροδρόμου μεγάλης ταχύτητας έως το 2020, από πάνω από 25.000 χιλιόμετρα έως το 2017, και να αυξήσει σημαντικά τα επόμενα χρόνια.
Αυτός ο ενεργειακώς αποδοτικός τρόπος σύνδεσης μεγάλης απόστασης βρίσκεται σε έντονη αντίθεση με το δίκτυο μεταφοράς υψηλής έντασης άνθρακα που δημιούργησε το διακρατικό σύστημα αυτοκινητοδρόμων των ΗΠΑ στη δεκαετία του 1950 και του 1960.
Τέλος, το αστικό περιβάλλον - προφανώς κρίσιμο για κάθε πρόκληση βιωσιμότητας - είναι ιδιαίτερα σημαντικό στην Κίνα, όπου η ταχεία αστικοποίηση έχει ακόμα περίπου τρεις δεκαετίες ακόμη ανάπτυξης και το αστικό μερίδιο του πληθυσμού της ενδέχεται να αυξηθεί από σχεδόν 60% προς το παρόν σε 80%.
Ναι, όπως και σε άλλες χώρες, οι δρόμοι στις μεγάλες πόλεις της Κίνας είναι σοβαρά συμφυείς.
Αλλά η Κίνα κάνει σημαντικά βήματα και εδώ έχοντας ήδη επτά από τα 12 μεγαλύτερα δίκτυα μετρό του κόσμου.
Επιπλέον, η αγορά των ηλεκτρικών οχημάτων της Κίνας (EV) είναι η πιο αναπτυσσόμενη από εκείνες που προέρχονται από άλλες χώρες, με πωλήσεις άνω των 500.000 ηλεκτρικών αυτοκινήτων το 2017, έναντι ελαφρώς λιγότερων από 200.000 στις ΗΠΑ και την Ευρώπη.
Και το προβάδισμα της Κίνας στα ηλεκτρικά αυτοκίνητα αναμένεται να διευρυνθεί σημαντικά κατά την επόμενη δεκαετία.
Η Κίνα ξεχωρίζει επίσης για την επικέντρωσή της σε ένα νέο αστικό μοντέλο οικολογικών πόλεων, το οποίο περιλαμβάνει υλικά κατασκευής χαμηλής κατανάλωσης ενέργειας, μαζική μεταφορά με ελαφρά οχήματα και καλά σχεδιασμένο αστικό περιβάλλον.
Η Νέα Περιοχή Xiong'an, σχεδιασμένη ως «θυγατρικό κέντρο» νότια του Πεκίνου, είναι ιδιαίτερα αξιοσημείωτη από αυτή την άποψη, όπως και η οικολογική πόλη Tianjin και το πρόσφατα ανακοινωθέν σχέδιο της Hainan για αλλαγή όλων των οχημάτων σε οχήματα καθαρής ενέργειας.
Σύμφωνα με μια πρόσφατη εκτίμηση, η Κίνα έχει σήμερα σχέδια να κατασκευάσει πάνω από 250 οικολογικές πόλεις.
Ως σχετικά καθυστερημένη στην αστικοποίηση, η Κίνα έχει την ευκαιρία να βασιστεί σε νέα μοντέλα πολεοδομικού σχεδιασμού και ενεργειακής απόδοσης που δεν ήταν διαθέσιμα για τους πρώτους μετακινούμενους στον βιομηχανικό κόσμο.
Είναι όλα αυτά αρκετά για να κάνουν τη διαφορά για την Κίνα και τον πλανήτη;
Τα καλά νέα είναι ότι το μερίδιο της Κίνας στις παγκόσμιες εκπομπές έχει μειωθεί, αν και παραμένει ακόμη σε υψηλό επίπεδο.
Το μερίδιο της Κίνας στις παγκόσμιες εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα διπλασιάστηκε από 14% το 2001 σε 28% το 2011, αλλά δεν έχει αυξηθεί από τότε.
Ενώ οι εκπομπές CO2 της Κίνας αυξήθηκαν κατά 2,2% το 2018, ήταν χαμηλότερες από των ΗΠΑ (2,6%), της Ρωσίας (4,2%) και της Ινδίας (7,0%), της Ευρώπης και της Ιαπωνίας αντίστοιχα.
Αλίμονο, τα καλά νέα στην Κίνα μάλλον δεν επαρκούν για έναν πλανήτη που πολλοί κρίνουν ότι είναι ήδη σε κρίση. Είναι ένα πράγμα να λυγίζετε την καμπύλη και να σταθεροποιείτε το μερίδιο των εκπομπών.
Είναι εντελώς διαφορετικό το θέμα να επιτευχθεί η μείωση κατά 20% του επιπέδου των εκπομπών, όπως είχε αρχικά προβλεφθεί στη συμφωνία για το κλίμα του Παρισιού το 2015.
Παρόλα αυτά, με την απομάκρυνση από την παραγωγή με υψηλή περιεκτικότητα σε άνθρακα σε υπηρεσίες χαμηλής ενεργειακής κατανάλωσης και την ενσωμάτωση των ηλεκτρικών οχημάτων, της σιδηροδρομικής γραμμής υψηλής ταχύτητας και της οικολογικής αστικοποίησης - και πιθανόν να παραμείνει η πορεία σε όλες αυτές τις τάσεις - ο υπόλοιπος κόσμος.
Ενώ ο εμπορικός πόλεμος είναι σημαντικός, η Κίνα κερδίζει την πολύ πιο σημαντική μάχη για την αειφορία και επικεντρώνεται σε αυτή τη μάχη σε σημείο όπου η κατά κεφαλήν παραγωγή της είναι μόλις πάνω από το ένα τρίτο του επιπέδου των επονομαζόμενων προηγμένων οικονομιών.
Μια σχετικά φτωχή χώρα έχει κάνει μια συνειδητή επιλογή να μετατοπίσει το κέντρο της προσοχής της από την ποσότητα στην ποιότητα της ανάπτυξης.
Όλοι οι υπόλοιποι τι κάνουν;
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών