Η μείωση των δημοσίων εσόδων και η αυξηση των δαπανών εκτοξεύουν το δημοσιονομικό έλλειμμα καταστρέφοντας την οικονομία
Τα στοιχεία για την ανάπτυξη της αμερικανικής οικονομίας - επιφανειακά - συνεχίζουν να αψηφούν τις προσδοκίες για επιβράδυνση και ύφεση λόγω της συνεχιζόμενης αύξησης των δημοσίων δαπανών που αυξάνουν το έλλειμμα.
Μήπως αυτό θυμίσει την τρυφηλή… οικονομική πολιτική στην Ελλάδα που οδήγησε σε δημοσιονομκό εκτροχιασμό στα γνωστά αποτελέσματα…
Στην πραγματικότητα, το Υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ ανακοίνωσε πρόσφατα το έλλειμμα του προϋπολογισμού του Δεκεμβρίου, το οποίο δείχνει ότι οι ΗΠΑ εισέπραξαν 429 δισεκατομμύρια δολάρια μέσω διαφόρων φόρων, ενώ οι συνολικές δαπάνες του ομοσπονδιακού προϋπολογισμού έφτασαν τα 559 δισεκατομμύρια δολάρια.
Όπως σημειώθηκε, η ψευδής εικόνα παραμένει πώς η οικονομία απέφυγε την ύφεση παρά την επιθετική εκστρατεία αύξησης των επιτοκίων της Fed.
Πολλοί δείκτες, από τον δείκτη για την οικονομική ανάπτυξη έως την καμπύλη αποδόσεων των , υποδηλώνουν μεγάλη πιθανότητα οικονομικής ύφεσης, αλλά αυτό δεν έχει ακόμη βεβαίως συμβεί.
Μια εξήγηση για αυτό ήταν η αύξηση των ομοσπονδιακών δαπανών από τα τέλη του 2022 που προήλθε από τους νόμους για τη μείωση του πληθωρισμού και την προστασία για την εγχώρια παραγωγή που προσφερε παράλογες ενισχύσεις για την ανάπτυξη παραγωγικών δραστηριοτήτων όπως αυτές για τους ημιαγωγούς στο έδαφος των ΗΠΑ.
Ο δεύτερος λόγος είναι ότι το ΑΕΠ έχει ξεφύγει σε τέτοιο βαθμό από το επίπεδο των 5 τρισεκατομμύρια δολάρια σε προηγούμενους κύκλους άσκησης της δημοσιονομικής πολιτικής ώστε η επίδραση της υστέρησης καθυστερεί περισσότερο από ό,τι έχουν να μας διδάξουν τα προηγούμενα ιστορικά παραδείγματα.
Ωστόσο, ενώ οι ομοσπονδιακές δαπάνες αυξάνονται, οι φορολογικές εισπράξεις μειώνονται.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το έλλειμμα του ομοσπονδιακού προϋπολογισμούς αυξάνεται με εκρηκτικό ρυθμό.
Πολλοί αναλυτές έχουν θεωρήσει ότι το έλλειμμα ήταν προσωρινό.:
«Οι φορολογικές πληρωμές της Καλιφόρνια καθυστερούν λόγω της δήλωσης έκτακτης ανάγκης.
Ωστόσο, αυτό δεν εξηγεί το μέγεθος της μείωσης των αρχειοθετήσεων.
Δεύτερον, με δεδομένο το κλείσιμο ολόκληρης της οικονομίας το 2020, το οποίο καθυστέρησε επίσης τις αιτήσεις σε εθνικό επίπεδο, η έκταση της τρέχουσας μείωσης φαίνεται να είναι κάτι περισσότερο από ένα μόνο γεγονός».
Δεδομένης της χρονικής διάρκειας και του γεγονότος ότι το ποσοστό είσπραξης μειώθηκε περαιτέρω, υποδηλώνει ότι υπάρχει μεγαλύτερη μείωση.
Οι εκκαθαρίσεις των φορολογικών δηλώσεων αποτελούν προειδοποίηση για περαιτέρω μείωση των φορολογικών εσόδων.
Τα δημόσια έσοδα και η ανάπτυξη
Η αλλαγή στις ομοσπονδιακές εισπράξεις είναι ουσιαστική καθώς τα έσοδα της κυβέρνησης προέρχονται από τους φόρους τόσο στα εταιρικά όσο και στα ατομικά εισοδήματα.
Δεν αποτελεί έκπληξη, εάν τα έσοδα και τα εισοδήματα μειωθούν, κάτι τέτοιο θα αντανακλά την πραγματική οικονομική δραστηριότητα.
Όπως φαίνεται, υπάρχει πολύ υψηλή συσχέτιση μεταξύ της ετήσιας μεταβολής των ομοσπονδιακών εσόδων και της οικονομικής ανάπτυξης.
Ιστορικά, όταν η ετήσια μεταβολή των ομοσπονδιακών εσόδων πέφτει κάτω από το 2% της ετήσιας αύξησης, κάτι τέτοιο έχει προηγηθεί οικονομικών υφέσεων.
Ο ετήσιος ρυθμός μεταβολής των ομοσπονδιακών εσόδων είναι επί του παρόντος αρνητικός στο -5%.
Βλέπουμε την ακριβή συσχέτιση εξομαλύνοντας τα δεδομένα και χρησιμοποιώντας φορολογικά έσοδα προσαρμοσμένα στον πληθωρισμό με ρυθμό μεταβολής 24 μηνών.
Και πάλι, ακολουθεί ύφεση όταν οι φορολογικές εισπράξεις πέφτουν κάτω από ετήσιους ρυθμούς ανάπτυξης του 2%.
Αυτός ο δείκτης «δουλεύει» καλύτερα καθώς εξηγεί το «φαινόμενο υστέρησης» στην οικονομία - δηλαδή ότι ακόμη σε έχει ολοκληρωθεί η πόρεια προς τη συρρίκνωση της οικονομική δραστηριότητας
Η διετής ετήσια μεταβολή στις εισπράξεις έχει πέσει πολύ κάτω από το προειδοποιητικό όριο του 2% και αυτή τη στιγμή βρίσκεται στο -5,77%.
Ενώ τα φορολογικά έσοδα υποδηλώνουν ότι η καχεξία σε όλη την οικονομική δραστηριότητα είναι πιο διάχυτη από ό,τι υποδηλώνουν οι τίτλοι της τρέχουσας ειδησεογραφίας, οι ροές ελλειμματικών δαπανών εμποδίζουν την οικονομική ανάπτυξη να γυρίσει σε ύφεση.
Ο βάτραχος και οι δημόσιες δαπάνες
Αν κοιτάξουμε την τρέχουσα εικόνα, δεν υπάρχει κατάρρευση του δολαρίου, του ιδιωτικού κεφαλαίου, ανεξέλεγκτος πληθωρισμός ή ύφεση.
Ωστόσο, όπως όταν το νερό σε αργή βράση, ο βάτραχος δεν συνειδητοποιεί ότι έχει πρόβλημα μέχρι να είναι πολύ αργά.
Οι σοβαρές προσπάθειες της κυβέρνησης για τις ελλειμματικές δαπάνες ξεκίνησαν με τον Ronald Reagan το 1980.
Έκτοτε, οι πολιτικοί κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι πολλά θα έπρεπε να είναι καλύτερα εάν οι δαπάνες που «ταΐζουν» το έλλειμμα.αυξάνονται,...
Για τους πολιτικούς, υπάρχουν μόνο θετικά οφέλη από την αύξηση των δημοσίων δαπανών.
Οι περισσότερες δαπάνες παρέχουν μια βραχυπρόθεσμη ώθηση στην οικονομική δραστηριότητα, η οποία τους κάνει να επανεκλεγούν στο αξίωμα.
Ωστόσο, η θερμοκρασία του νερού αυξάνεται σαφώς μακροπρόθεσμα.
Ενώ το δολάριο δεν έχει καταρρεύσει υπό το βάρος του δημοσιονομικού εκτροχιασμού, η τάση να βρεθεί σε αρνητικό πρόσημο σε σχέση με άλλα νομίσματα αυξάνεται αργά στη θερμοκρασία.
Οι συνέπειες στις επενδύσεις
Φυσικά, καθώς το δολάριο εξασθενούσε και τα ελλείμματα αυξάνονταν, ο πληθωρισμός, τόσο για τους παραγωγούς όσο και για τους καταναλωτές εκτοξεύτηκε.
Ενώ τα ελλείμματα μπορεί να μην φαίνεται να παραγκωνίζουν τις ιδιωτικές επενδύσεις, η άνοδος εταιρειών κολοσσών όπως η Apple, η Google και άλλες παραγκωνίζουν την καινοτομία και τους νέους σχηματισμούς εταιρειών.
Τέτοιες δραστηριότητες απαιτούν κεφάλαια και υπάρχει εύλογος συσχετισμός μεταξύ της ύφεσης, των ροών των ελλειμμάτων και της απόκτησης κεφαλαίων (της πρωταρχικής συσσώρρευσης δηλαδή).
Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι καθώς το δολάριο εξασθενεί, η κίνηση των κεφαλαίων επιβραδύνεται και ο πληθωρισμός αυξάνεται, ο ρυθμός οικονομικής ανάπτυξης μειώνεται.
Αυτό δεν πρέπει να προκαλεί έκπληξη, καθώς το χρέος που χρησιμοποιείται για μη παραγωγικούς σκοπούς εκτρέπει χρήματα από την παραγωγικότητα στην εξυπηρέτηση των τόκων.
Το μόνο πράγμα στο οποίο δεν οδήγησαν τα ελλείμματα είναι η αύξηση των επιτοκίων και οι μαζικές αυξήσεις στο κόστος δανεισμού.
Ωστόσο, αυτή η σωρευτική μείωση των επιτοκίων προήλθε από δύο κύριες πηγές.
-Χαμηλότεροι ρυθμοί οικονομικής ανάπτυξης
-Μαζικές παρεμβάσεις της Ομοσπονδιακής Κυβέρνησης στη νομισματική πολιτική.
Δεδομένων των απότομων αυξήσεων του ομοσπονδιακού χρέους από το 2008 για τη στήριξη της οικονομικής ανάπτυξης, η οικονομία δεν μπορεί να διατηρήσει υψηλότερο κόστος δανεισμού για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Ενώ η οικονομική ανάπτυξη συνεχίζει να αψηφά τις προσδοκίες στην επιφάνεια, αν δεν ήταν οι αυξήσεις στις ελλειμματικές δαπάνες, η οικονομική ανάπτυξη θα φλερτάρει με υφεσιακά επίπεδα μόλις στο 0,7% το τρίτο τρίμηνο αντί στο 6,21%.
Για την πραγματική οικονομική παραγωγή και την αύξηση του ΑΕΠ, η κατανάλωση είναι το πιο σημαντικό στοιχείο.
Δεδομένου ότι οι ελλειμματικές δαπάνες δεν φιλτράρονται στο μέσο νοικοκυριό, δεν είναι περίεργο γιατί τα ποσοστά έγκρισης του Biden είναι σε θλιβερό επίπεδο.
Πρέπει οι κυβερνήσεις να χρησιμοποιούν ελλειμματικές δαπάνες για «παραγωγικές επενδύσεις» κατά τη διάρκεια της οικονομικής ύφεσης;
Η απάντηση είναι σαφώς καταφατική.
Η αναπόφευκτη ύφεση
Ωστόσο, μόλις η οικονομία επιστρέψει στην ανάπτυξη, τα ελλείμματα θα πρέπει να αντιστραφούν σε πλεονάσματα για να προετοιμαστούν για την επόμενη αναπόφευκτη ύφεση.
Αυτή είναι ολόκληρη η κεντρική υπόθεση της κεϋνσιανής οικονομικής θεωρίας.
Όμως, δυστυχώς, οι πολιτικοί, στη συνεχιζόμενη προσπάθειά τους να επανεκλεγούν, αγνοούν το κομμάτι της αποπληρωμής των χρεών.
Ενώ τα βραχυπρόθεσμα ελλείμματα μπορεί να μην έχουν συνέπειες, τα αυξανόμενα επίπεδα κορπορατισμού, οι μισθολογικές ανισότητες και η ανισότητα πλούτου παρέχουν άφθονες ενδείξεις ότι κάτι έχει πάει πολύ στραβά.
Οι κακές επιλογές
Είναι όλα τα προβλήματα στις ΗΠΑ αποκλειστικά το αποτέλεσμα των αχαλίνωτων ελλειμματικών δαπανών;
Φυσικά και όχι. Οι ΗΠΑ πέρασαν επίσης τέσσερις δεκαετίες κάνοντας κακές πολιτικές και οικονομικές επιλογές.
-Τεράστιες αυξήσεις στο καταναλωτικό και εταιρικό χρέος.
-Μετάβαση από την παραγωγική στη μη παραγωγική εργασία.
-Κακή μεταναστευτική πολιτική.
-Η αργή διάβρωση του κράτους δικαίου. και,
-Υπονόμευση του καπιταλισμού και μετάβαση σε σοσιαλιστικές πολιτικές – ήτοι κρατικός έλεγχος της οικονομικής δραστηριότητας.
Εάν αγνοήσετε όλα τα στοιχεία, μπορεί να προβληθεί ένα επιχείρημα για συνεχή και κυκλικά οικονομικά ελλείμματα.
Ωστόσο, το να προτείνουμε ότι οι «ελλειμματικές δαπάνες» δεν έχουν συνέπειες είναι εντελώς λαμθασμένο.
Μπορούμε να συνεχίσουμε την πορεία έτσι για αρκετό καιρό, και πιθανώς περισσότερο από όσο φαντάζονται οι περισσότεροι.
Αλλά, μόνο και μόνο επειδή δεν το έχουμε συνειδητοποιήσει ακόμα, δεν σημαίνει ότι σιγά σιγά δεν «βράζουμε από τα ελλείμματα» σαν τον βάτραχο στην κατσαρόλα.
www.bankingnews.gr
Μήπως αυτό θυμίσει την τρυφηλή… οικονομική πολιτική στην Ελλάδα που οδήγησε σε δημοσιονομκό εκτροχιασμό στα γνωστά αποτελέσματα…
Στην πραγματικότητα, το Υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ ανακοίνωσε πρόσφατα το έλλειμμα του προϋπολογισμού του Δεκεμβρίου, το οποίο δείχνει ότι οι ΗΠΑ εισέπραξαν 429 δισεκατομμύρια δολάρια μέσω διαφόρων φόρων, ενώ οι συνολικές δαπάνες του ομοσπονδιακού προϋπολογισμού έφτασαν τα 559 δισεκατομμύρια δολάρια.
Όπως σημειώθηκε, η ψευδής εικόνα παραμένει πώς η οικονομία απέφυγε την ύφεση παρά την επιθετική εκστρατεία αύξησης των επιτοκίων της Fed.
Πολλοί δείκτες, από τον δείκτη για την οικονομική ανάπτυξη έως την καμπύλη αποδόσεων των , υποδηλώνουν μεγάλη πιθανότητα οικονομικής ύφεσης, αλλά αυτό δεν έχει ακόμη βεβαίως συμβεί.
Μια εξήγηση για αυτό ήταν η αύξηση των ομοσπονδιακών δαπανών από τα τέλη του 2022 που προήλθε από τους νόμους για τη μείωση του πληθωρισμού και την προστασία για την εγχώρια παραγωγή που προσφερε παράλογες ενισχύσεις για την ανάπτυξη παραγωγικών δραστηριοτήτων όπως αυτές για τους ημιαγωγούς στο έδαφος των ΗΠΑ.
Ο δεύτερος λόγος είναι ότι το ΑΕΠ έχει ξεφύγει σε τέτοιο βαθμό από το επίπεδο των 5 τρισεκατομμύρια δολάρια σε προηγούμενους κύκλους άσκησης της δημοσιονομικής πολιτικής ώστε η επίδραση της υστέρησης καθυστερεί περισσότερο από ό,τι έχουν να μας διδάξουν τα προηγούμενα ιστορικά παραδείγματα.
Ωστόσο, ενώ οι ομοσπονδιακές δαπάνες αυξάνονται, οι φορολογικές εισπράξεις μειώνονται.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το έλλειμμα του ομοσπονδιακού προϋπολογισμούς αυξάνεται με εκρηκτικό ρυθμό.
Πολλοί αναλυτές έχουν θεωρήσει ότι το έλλειμμα ήταν προσωρινό.:
«Οι φορολογικές πληρωμές της Καλιφόρνια καθυστερούν λόγω της δήλωσης έκτακτης ανάγκης.
Ωστόσο, αυτό δεν εξηγεί το μέγεθος της μείωσης των αρχειοθετήσεων.
Δεύτερον, με δεδομένο το κλείσιμο ολόκληρης της οικονομίας το 2020, το οποίο καθυστέρησε επίσης τις αιτήσεις σε εθνικό επίπεδο, η έκταση της τρέχουσας μείωσης φαίνεται να είναι κάτι περισσότερο από ένα μόνο γεγονός».
Δεδομένης της χρονικής διάρκειας και του γεγονότος ότι το ποσοστό είσπραξης μειώθηκε περαιτέρω, υποδηλώνει ότι υπάρχει μεγαλύτερη μείωση.
Οι εκκαθαρίσεις των φορολογικών δηλώσεων αποτελούν προειδοποίηση για περαιτέρω μείωση των φορολογικών εσόδων.
Τα δημόσια έσοδα και η ανάπτυξη
Η αλλαγή στις ομοσπονδιακές εισπράξεις είναι ουσιαστική καθώς τα έσοδα της κυβέρνησης προέρχονται από τους φόρους τόσο στα εταιρικά όσο και στα ατομικά εισοδήματα.
Δεν αποτελεί έκπληξη, εάν τα έσοδα και τα εισοδήματα μειωθούν, κάτι τέτοιο θα αντανακλά την πραγματική οικονομική δραστηριότητα.
Όπως φαίνεται, υπάρχει πολύ υψηλή συσχέτιση μεταξύ της ετήσιας μεταβολής των ομοσπονδιακών εσόδων και της οικονομικής ανάπτυξης.
Ιστορικά, όταν η ετήσια μεταβολή των ομοσπονδιακών εσόδων πέφτει κάτω από το 2% της ετήσιας αύξησης, κάτι τέτοιο έχει προηγηθεί οικονομικών υφέσεων.
Ο ετήσιος ρυθμός μεταβολής των ομοσπονδιακών εσόδων είναι επί του παρόντος αρνητικός στο -5%.
Βλέπουμε την ακριβή συσχέτιση εξομαλύνοντας τα δεδομένα και χρησιμοποιώντας φορολογικά έσοδα προσαρμοσμένα στον πληθωρισμό με ρυθμό μεταβολής 24 μηνών.
Και πάλι, ακολουθεί ύφεση όταν οι φορολογικές εισπράξεις πέφτουν κάτω από ετήσιους ρυθμούς ανάπτυξης του 2%.
Αυτός ο δείκτης «δουλεύει» καλύτερα καθώς εξηγεί το «φαινόμενο υστέρησης» στην οικονομία - δηλαδή ότι ακόμη σε έχει ολοκληρωθεί η πόρεια προς τη συρρίκνωση της οικονομική δραστηριότητας
Η διετής ετήσια μεταβολή στις εισπράξεις έχει πέσει πολύ κάτω από το προειδοποιητικό όριο του 2% και αυτή τη στιγμή βρίσκεται στο -5,77%.
Ενώ τα φορολογικά έσοδα υποδηλώνουν ότι η καχεξία σε όλη την οικονομική δραστηριότητα είναι πιο διάχυτη από ό,τι υποδηλώνουν οι τίτλοι της τρέχουσας ειδησεογραφίας, οι ροές ελλειμματικών δαπανών εμποδίζουν την οικονομική ανάπτυξη να γυρίσει σε ύφεση.
Ο βάτραχος και οι δημόσιες δαπάνες
Αν κοιτάξουμε την τρέχουσα εικόνα, δεν υπάρχει κατάρρευση του δολαρίου, του ιδιωτικού κεφαλαίου, ανεξέλεγκτος πληθωρισμός ή ύφεση.
Ωστόσο, όπως όταν το νερό σε αργή βράση, ο βάτραχος δεν συνειδητοποιεί ότι έχει πρόβλημα μέχρι να είναι πολύ αργά.
Οι σοβαρές προσπάθειες της κυβέρνησης για τις ελλειμματικές δαπάνες ξεκίνησαν με τον Ronald Reagan το 1980.
Έκτοτε, οι πολιτικοί κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι πολλά θα έπρεπε να είναι καλύτερα εάν οι δαπάνες που «ταΐζουν» το έλλειμμα.αυξάνονται,...
Για τους πολιτικούς, υπάρχουν μόνο θετικά οφέλη από την αύξηση των δημοσίων δαπανών.
Οι περισσότερες δαπάνες παρέχουν μια βραχυπρόθεσμη ώθηση στην οικονομική δραστηριότητα, η οποία τους κάνει να επανεκλεγούν στο αξίωμα.
Ωστόσο, η θερμοκρασία του νερού αυξάνεται σαφώς μακροπρόθεσμα.
Ενώ το δολάριο δεν έχει καταρρεύσει υπό το βάρος του δημοσιονομικού εκτροχιασμού, η τάση να βρεθεί σε αρνητικό πρόσημο σε σχέση με άλλα νομίσματα αυξάνεται αργά στη θερμοκρασία.
Οι συνέπειες στις επενδύσεις
Φυσικά, καθώς το δολάριο εξασθενούσε και τα ελλείμματα αυξάνονταν, ο πληθωρισμός, τόσο για τους παραγωγούς όσο και για τους καταναλωτές εκτοξεύτηκε.
Ενώ τα ελλείμματα μπορεί να μην φαίνεται να παραγκωνίζουν τις ιδιωτικές επενδύσεις, η άνοδος εταιρειών κολοσσών όπως η Apple, η Google και άλλες παραγκωνίζουν την καινοτομία και τους νέους σχηματισμούς εταιρειών.
Τέτοιες δραστηριότητες απαιτούν κεφάλαια και υπάρχει εύλογος συσχετισμός μεταξύ της ύφεσης, των ροών των ελλειμμάτων και της απόκτησης κεφαλαίων (της πρωταρχικής συσσώρρευσης δηλαδή).
Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι καθώς το δολάριο εξασθενεί, η κίνηση των κεφαλαίων επιβραδύνεται και ο πληθωρισμός αυξάνεται, ο ρυθμός οικονομικής ανάπτυξης μειώνεται.
Αυτό δεν πρέπει να προκαλεί έκπληξη, καθώς το χρέος που χρησιμοποιείται για μη παραγωγικούς σκοπούς εκτρέπει χρήματα από την παραγωγικότητα στην εξυπηρέτηση των τόκων.
Το μόνο πράγμα στο οποίο δεν οδήγησαν τα ελλείμματα είναι η αύξηση των επιτοκίων και οι μαζικές αυξήσεις στο κόστος δανεισμού.
Ωστόσο, αυτή η σωρευτική μείωση των επιτοκίων προήλθε από δύο κύριες πηγές.
-Χαμηλότεροι ρυθμοί οικονομικής ανάπτυξης
-Μαζικές παρεμβάσεις της Ομοσπονδιακής Κυβέρνησης στη νομισματική πολιτική.
Δεδομένων των απότομων αυξήσεων του ομοσπονδιακού χρέους από το 2008 για τη στήριξη της οικονομικής ανάπτυξης, η οικονομία δεν μπορεί να διατηρήσει υψηλότερο κόστος δανεισμού για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Ενώ η οικονομική ανάπτυξη συνεχίζει να αψηφά τις προσδοκίες στην επιφάνεια, αν δεν ήταν οι αυξήσεις στις ελλειμματικές δαπάνες, η οικονομική ανάπτυξη θα φλερτάρει με υφεσιακά επίπεδα μόλις στο 0,7% το τρίτο τρίμηνο αντί στο 6,21%.
Για την πραγματική οικονομική παραγωγή και την αύξηση του ΑΕΠ, η κατανάλωση είναι το πιο σημαντικό στοιχείο.
Δεδομένου ότι οι ελλειμματικές δαπάνες δεν φιλτράρονται στο μέσο νοικοκυριό, δεν είναι περίεργο γιατί τα ποσοστά έγκρισης του Biden είναι σε θλιβερό επίπεδο.
Πρέπει οι κυβερνήσεις να χρησιμοποιούν ελλειμματικές δαπάνες για «παραγωγικές επενδύσεις» κατά τη διάρκεια της οικονομικής ύφεσης;
Η απάντηση είναι σαφώς καταφατική.
Η αναπόφευκτη ύφεση
Ωστόσο, μόλις η οικονομία επιστρέψει στην ανάπτυξη, τα ελλείμματα θα πρέπει να αντιστραφούν σε πλεονάσματα για να προετοιμαστούν για την επόμενη αναπόφευκτη ύφεση.
Αυτή είναι ολόκληρη η κεντρική υπόθεση της κεϋνσιανής οικονομικής θεωρίας.
Όμως, δυστυχώς, οι πολιτικοί, στη συνεχιζόμενη προσπάθειά τους να επανεκλεγούν, αγνοούν το κομμάτι της αποπληρωμής των χρεών.
Ενώ τα βραχυπρόθεσμα ελλείμματα μπορεί να μην έχουν συνέπειες, τα αυξανόμενα επίπεδα κορπορατισμού, οι μισθολογικές ανισότητες και η ανισότητα πλούτου παρέχουν άφθονες ενδείξεις ότι κάτι έχει πάει πολύ στραβά.
Οι κακές επιλογές
Είναι όλα τα προβλήματα στις ΗΠΑ αποκλειστικά το αποτέλεσμα των αχαλίνωτων ελλειμματικών δαπανών;
Φυσικά και όχι. Οι ΗΠΑ πέρασαν επίσης τέσσερις δεκαετίες κάνοντας κακές πολιτικές και οικονομικές επιλογές.
-Τεράστιες αυξήσεις στο καταναλωτικό και εταιρικό χρέος.
-Μετάβαση από την παραγωγική στη μη παραγωγική εργασία.
-Κακή μεταναστευτική πολιτική.
-Η αργή διάβρωση του κράτους δικαίου. και,
-Υπονόμευση του καπιταλισμού και μετάβαση σε σοσιαλιστικές πολιτικές – ήτοι κρατικός έλεγχος της οικονομικής δραστηριότητας.
Εάν αγνοήσετε όλα τα στοιχεία, μπορεί να προβληθεί ένα επιχείρημα για συνεχή και κυκλικά οικονομικά ελλείμματα.
Ωστόσο, το να προτείνουμε ότι οι «ελλειμματικές δαπάνες» δεν έχουν συνέπειες είναι εντελώς λαμθασμένο.
Μπορούμε να συνεχίσουμε την πορεία έτσι για αρκετό καιρό, και πιθανώς περισσότερο από όσο φαντάζονται οι περισσότεροι.
Αλλά, μόνο και μόνο επειδή δεν το έχουμε συνειδητοποιήσει ακόμα, δεν σημαίνει ότι σιγά σιγά δεν «βράζουμε από τα ελλείμματα» σαν τον βάτραχο στην κατσαρόλα.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών