Ο Trump θέλει χαμηλά επιτόκια και αδύναμο δολάριο για αυξήσει την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας, αλλά, εάν οι πολιτικές του αποδειχθούν πληθωριστικές τα υψηλά επιτόκια της Fed θα τείνουν να διατηρήσουν το δολάριο ισχυρό
Πίσω στο 1971, η παγκόσμια οικονομία υπέφερε από την τεράστια υπερπροσφορά δολαρίων - η υπερβάλλουσα νομισματική προσφορά είχε προκαλέσει πληθωριστική κρίση σε συνδυασμό με την εκτόξευση τότε των τιμών του πετρελαίου.
Οι αμερικανικές άμεσες ξένες επενδύσεις και η ξένη βοήθεια προς τρίτες χώρες σε συνδυασμό με τις πληθωριστικές πολιτικές της κυβέρνησης των ΗΠΑ είχαν πλημμυρίσει τον κόσμο με πράσινα χαρτο ομίσματα.
Την ίδια στιγμή, ο κόσμος – ειδικά οι Ηνωμένες Πολιτείες – είχε πολύ λίγο χρυσό στα αποθέματα των κεντρικών τραπεζών.
Αυτό ήταν ένα πρόβλημα γιατί, σε αντίθεση με σήμερα, οι συναλλαγματικές ισοτιμίες δεν κυμαίνονταν ελεύθερα στις αγορές.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν δεσμευθεί να εξαργυρώσουν δολάρια για χρυσό στα 35 δολάρια η ουγγιά. (Τα νομίσματα άλλων κρατών ήταν συνδεδεμένα με το δολάριο με σταθερές ισοτιμίες.)
Οι ξένοι προσπαθούσαν απεγνωσμένα να εξαργυρώσουν δολάρια σεχρυσό ή να τα μετατρέψουν σε άλλα νομίσματα.
Καθώς οι ΗΠΑ ολοένα και πιο ανίκανες να εκπληρώσουν τη δέσμευσή τους, οι κερδοσκόποι πόνταραν στην υποτίμηση.
Τον Αύγουστο εκείνου του έτους, ο πρόεδρος Richard Nixon αντιμετώπισε την νομισματική κρίση του δολαρίου αναστέλλοντας τη μετατρεψιμότητά του σε χρυσό.
Παρά την επακόλουθη υποτίμηση κατόπιν διαπραγματεύσεων, οι κερδοσκόποι συνέχισαν να επιτίθενται στο δολάριο.
Μέχρι το 1973, ο κανόνας του χρυσού και οι σταθερές συναλλαγματικές ισοτιμίες έγιναν παρελθόν.
Ήταν κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων για την υποτίμηση του 1971 που ο υπουργός Οικονομικών του Nixon , John Connally, έκανε ένα κυνικό σχόλιο που αναφέρεται συχνά ακόμη και σήμερα.
Ο Connally δήλωσε σε ξένους ομολόγους του ότι το δολάριο είναι «το νόμισμά μας, αλλά είναι δικό σας πρόβλημα».
Το πρόβλημα όλων...
Αυτές τις μέρες ένα ισχυρό δολάριο είναι, από πολλές απόψεις, το πρόβλημα όλων.
Είναι ιδιαίτερα προβληματικό για τις ξένες χώρες.
Η έρευνα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου πέρυσι κατέληξε στο συμπέρασμα ότι για τις οικονομίες των αναδυόμενων αγορών, «μια ανατίμηση κατά 10% του δολαρίου, που συνδέεται με τις δυνάμεις της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής αγοράς, μειώνει την οικονομική παραγωγή κατά 1,9% μετά από ένα χρόνο και αυτό παραμένει για δυόμισι χρόνια.
Το χειρότερο πλήγμα υφίστανται οι αναπτυσσόμενες χώρες που έχουν δανειστεί σε δολάρια.
Εάν ένας από τους λόγους για ένα ισχυρότερο δολάριο είναι τα υψηλότερα επιτόκια, τότε είναι επίσης ένα πιθανό πρόβλημα για το Διοικητικό Συμβούλιο της Ομοσπονδιακής Τράπεζας και τον Πρόεδρο της Fed Jerome Powell.
Ο εκλεγμένος πρόεδρος Donald Trump θέλει χαμηλά επιτόκια και αδύναμο δολάριο – και περισσότερο έλεγχο στην Ομοσπονδιακή Τράπεζα (Feferal Reserve) των ΗΠΑ. Αλλά εάν –όπως προβλέπουν πολλοί οικονομολόγοι και επενδυτές– οι πολιτικές του αποδειχθούν πληθωριστικές, η Fed θα διατηρήσει τα επιτόκια σε υψηλά επίπεδα, κάτι που θα τείνει να διατηρήσει το δολάριο ισχυρό.
Ο Powell θα βρισκόταν ξανά στο στόχαστρο του Trump...
Ένα ισχυρότερο δολάριο θα ήταν πλήγμα για τις εξαγωγικές βιομηχανίες των ΗΠΑ, συμπεριλαμβανομένης της γεωργίας.
Είναι αρκετά δύσκολο να ανταγωνιστεί κανείς τη Βραζιλία και άλλες χώρες εξαγωγής εμπορευμάτων χωρίς το δολάριο να μειώσει περαιτέρω την αμερικανική ανταγωνιστικότητα.
Ωστόσο, το σενάριο για ισχυρότερο το δολάριο φαίνεται να κερδίζει έδαφος.
Ο δείκτης του δολαρίου ΗΠΑ βρίσκεται σε ισχυρό έδαφος –πάνω από το 100– από τον Απρίλιο του 2022 και αυξάνεται από τα τέλη Σεπτεμβρίου.
Το στοίχημα στη Wall Street είναι ότι θα αυξηθεί περαιτέρω σε μια κυβέρνηση Trump παρά τις προτιμήσεις του προέδρου
Επιλέγοντας τον διαχειριστή hedge-fund Scott Bessent ως υπουργό Οικονομικών, ο Trump καθησύχασε κάπως τις αγορές:
Η ανοδική ώθηση στα μακροπρόθεσμα επιτόκια και την ισοτιμία του δολαρίου έχει χαλαρώσει λίγο τις τελευταίες ημέρες.
Η προοπτική των γιγάντιων δασμών προκάλεσαν φόβους της Wall Street για αναζωπύρωση των πληθωριστικών πιέσεων.
Ο Bessent μίλησε για τους δασμούς με μεγαλύτερη μετριοπάθεια, λέγοντας ότι μπορούν να αποτελέσουν διαπραγματευτικό εργαλείο και καλώντας σε συντονισμό με τους συμμάχους των ΗΠΑ.
Ο Bessent, ωστόσο, υποσχέθηκε να διατηρήσει το καθεστώς του δολαρίου ως παγκόσμιου αποθεματικού νομίσματος.
Αυτό είναι μια σωστή πολιτική για κάθε υπουργό Οικονομικών.
Το καθεστώς του αποθεματικού νομίσματος παρέχει στις ΗΠΑ πολλά οφέλη.
Λάβετε υπόψη, ωστόσο, ότι είναι ένας από τους λόγους που το δολάριο είναι τόσο συχνά ισχυρό.
Με τόσο μεγάλο μέρος του παγκόσμιου εμπορίου και των επενδύσεων που εκφράζονται σε δολάρια, υπάρχει σχεδόν πάντα ζήτηση για το πανίσχυρο νόμισμα.
Ο Connally είναι δίκο, είναι πράγματι το νόμισμά των ΗΠΑ. Αλλά δεν είναι μόνο το πρόβλημά τους.
Είναι πρόβλημα ολόκληρου του πλανήτη.
www.bankingnews.gr
Οι αμερικανικές άμεσες ξένες επενδύσεις και η ξένη βοήθεια προς τρίτες χώρες σε συνδυασμό με τις πληθωριστικές πολιτικές της κυβέρνησης των ΗΠΑ είχαν πλημμυρίσει τον κόσμο με πράσινα χαρτο ομίσματα.
Την ίδια στιγμή, ο κόσμος – ειδικά οι Ηνωμένες Πολιτείες – είχε πολύ λίγο χρυσό στα αποθέματα των κεντρικών τραπεζών.
Αυτό ήταν ένα πρόβλημα γιατί, σε αντίθεση με σήμερα, οι συναλλαγματικές ισοτιμίες δεν κυμαίνονταν ελεύθερα στις αγορές.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν δεσμευθεί να εξαργυρώσουν δολάρια για χρυσό στα 35 δολάρια η ουγγιά. (Τα νομίσματα άλλων κρατών ήταν συνδεδεμένα με το δολάριο με σταθερές ισοτιμίες.)
Οι ξένοι προσπαθούσαν απεγνωσμένα να εξαργυρώσουν δολάρια σεχρυσό ή να τα μετατρέψουν σε άλλα νομίσματα.
Καθώς οι ΗΠΑ ολοένα και πιο ανίκανες να εκπληρώσουν τη δέσμευσή τους, οι κερδοσκόποι πόνταραν στην υποτίμηση.
Τον Αύγουστο εκείνου του έτους, ο πρόεδρος Richard Nixon αντιμετώπισε την νομισματική κρίση του δολαρίου αναστέλλοντας τη μετατρεψιμότητά του σε χρυσό.
Παρά την επακόλουθη υποτίμηση κατόπιν διαπραγματεύσεων, οι κερδοσκόποι συνέχισαν να επιτίθενται στο δολάριο.
Μέχρι το 1973, ο κανόνας του χρυσού και οι σταθερές συναλλαγματικές ισοτιμίες έγιναν παρελθόν.
Ήταν κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων για την υποτίμηση του 1971 που ο υπουργός Οικονομικών του Nixon , John Connally, έκανε ένα κυνικό σχόλιο που αναφέρεται συχνά ακόμη και σήμερα.
Ο Connally δήλωσε σε ξένους ομολόγους του ότι το δολάριο είναι «το νόμισμά μας, αλλά είναι δικό σας πρόβλημα».
Το πρόβλημα όλων...
Αυτές τις μέρες ένα ισχυρό δολάριο είναι, από πολλές απόψεις, το πρόβλημα όλων.
Είναι ιδιαίτερα προβληματικό για τις ξένες χώρες.
Η έρευνα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου πέρυσι κατέληξε στο συμπέρασμα ότι για τις οικονομίες των αναδυόμενων αγορών, «μια ανατίμηση κατά 10% του δολαρίου, που συνδέεται με τις δυνάμεις της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής αγοράς, μειώνει την οικονομική παραγωγή κατά 1,9% μετά από ένα χρόνο και αυτό παραμένει για δυόμισι χρόνια.
Το χειρότερο πλήγμα υφίστανται οι αναπτυσσόμενες χώρες που έχουν δανειστεί σε δολάρια.
Εάν ένας από τους λόγους για ένα ισχυρότερο δολάριο είναι τα υψηλότερα επιτόκια, τότε είναι επίσης ένα πιθανό πρόβλημα για το Διοικητικό Συμβούλιο της Ομοσπονδιακής Τράπεζας και τον Πρόεδρο της Fed Jerome Powell.
Ο εκλεγμένος πρόεδρος Donald Trump θέλει χαμηλά επιτόκια και αδύναμο δολάριο – και περισσότερο έλεγχο στην Ομοσπονδιακή Τράπεζα (Feferal Reserve) των ΗΠΑ. Αλλά εάν –όπως προβλέπουν πολλοί οικονομολόγοι και επενδυτές– οι πολιτικές του αποδειχθούν πληθωριστικές, η Fed θα διατηρήσει τα επιτόκια σε υψηλά επίπεδα, κάτι που θα τείνει να διατηρήσει το δολάριο ισχυρό.
Ο Powell θα βρισκόταν ξανά στο στόχαστρο του Trump...
Ένα ισχυρότερο δολάριο θα ήταν πλήγμα για τις εξαγωγικές βιομηχανίες των ΗΠΑ, συμπεριλαμβανομένης της γεωργίας.
Είναι αρκετά δύσκολο να ανταγωνιστεί κανείς τη Βραζιλία και άλλες χώρες εξαγωγής εμπορευμάτων χωρίς το δολάριο να μειώσει περαιτέρω την αμερικανική ανταγωνιστικότητα.
Ωστόσο, το σενάριο για ισχυρότερο το δολάριο φαίνεται να κερδίζει έδαφος.
Ο δείκτης του δολαρίου ΗΠΑ βρίσκεται σε ισχυρό έδαφος –πάνω από το 100– από τον Απρίλιο του 2022 και αυξάνεται από τα τέλη Σεπτεμβρίου.
Το στοίχημα στη Wall Street είναι ότι θα αυξηθεί περαιτέρω σε μια κυβέρνηση Trump παρά τις προτιμήσεις του προέδρου
Επιλέγοντας τον διαχειριστή hedge-fund Scott Bessent ως υπουργό Οικονομικών, ο Trump καθησύχασε κάπως τις αγορές:
Η ανοδική ώθηση στα μακροπρόθεσμα επιτόκια και την ισοτιμία του δολαρίου έχει χαλαρώσει λίγο τις τελευταίες ημέρες.
Η προοπτική των γιγάντιων δασμών προκάλεσαν φόβους της Wall Street για αναζωπύρωση των πληθωριστικών πιέσεων.
Ο Bessent μίλησε για τους δασμούς με μεγαλύτερη μετριοπάθεια, λέγοντας ότι μπορούν να αποτελέσουν διαπραγματευτικό εργαλείο και καλώντας σε συντονισμό με τους συμμάχους των ΗΠΑ.
Ο Bessent, ωστόσο, υποσχέθηκε να διατηρήσει το καθεστώς του δολαρίου ως παγκόσμιου αποθεματικού νομίσματος.
Αυτό είναι μια σωστή πολιτική για κάθε υπουργό Οικονομικών.
Το καθεστώς του αποθεματικού νομίσματος παρέχει στις ΗΠΑ πολλά οφέλη.
Λάβετε υπόψη, ωστόσο, ότι είναι ένας από τους λόγους που το δολάριο είναι τόσο συχνά ισχυρό.
Με τόσο μεγάλο μέρος του παγκόσμιου εμπορίου και των επενδύσεων που εκφράζονται σε δολάρια, υπάρχει σχεδόν πάντα ζήτηση για το πανίσχυρο νόμισμα.
Ο Connally είναι δίκο, είναι πράγματι το νόμισμά των ΗΠΑ. Αλλά δεν είναι μόνο το πρόβλημά τους.
Είναι πρόβλημα ολόκληρου του πλανήτη.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών