Η συνταγή της Άγκυρας για την Κύπρο θα ταιριάζει καλύτερα στην Τουρκία
Η Τουρκία πρέπει να τεμαχιστεί όπως η Κύπρος, υποστηρίζει με άρθρο του στο American Enterprise Institute ο γνωστός γεωπολιτικός αναλυτής Michael Rubin, που εκτιμά ότι οι Έλληνες δικτάτορες και ο Erdogan διάγουν βίους παράλληλους…
Όπως σημειώνεται, πριν από περισσότερα από 50 χρόνια, ο τουρκικός στρατός εισέβαλε στην Κύπρο για να αποτρέψει την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα.
Οι τουρκικές ανησυχίες δεν ήταν αβάσιμες. Ο ηγέτης της Ελληνικής Χούντας, Δημήτριος Ιωαννίδης, επιδίωκε την Ένωση (Ενωσις) και βοήθησε στην οργάνωση πραξικοπήματος κατά του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Γ', τον οποίο θεωρούσε ανεπαρκώς αφοσιωμένο στην υπόθεση.
Αν και είναι αμφίβολο αν ο τότε Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Henry Kissinger, διέταξε την εισβολή, όπως υποστηρίζουν ορισμένοι ιστορικοί, ο Ιωαννίδης πιθανότατα υπολόγισε ότι ο Kissinger θα ενέκρινε την ενέργεια λόγω υποψιών για τη γεωπολιτική στάση του Μακαρίου.
Έτσι, στις 15 Ιουλίου 1974, η Εθνική Φρουρά της Κύπρου ανέτρεψε τον Μακάριο και εγκατέστησε τον Νίκο Σαμψών για να διαχειριστεί την προσάρτηση της Κύπρου από την Ελλάδα. Όμως, αυτό δεν συνέβη ποτέ.
Στις 20 Ιουλίου 1974, η Τουρκία εισέβαλε στην Κύπρο και κατέλαβε μια μικρή περιοχή που αντιστοιχούσε στο 3% του νησιού.
Τέσσερις ημέρες αργότερα, η Χούντα στην Ελλάδα κατέρρευσε.
Λίγες εβδομάδες αργότερα, ενώ οι συνομιλίες βρίσκονταν σε εξέλιξη στη Γενεύη, η Τουρκία προχώρησε σε επέκταση των εδαφών που είχε καταλάβει, κατακτώντας πάνω από το ένα τρίτο της κυπριακής επικράτειας.
Σύμφωνα με τον Michael Rubin, υφίστανται τρεις πραγματικότητες που αντικρούουν τα τουρκικά επιχειρήματα περί τουρκικής εισβολής.
1) Η απειλή είχε ήδη παρέλθει πριν από την τουρκική επέκταση.
2) Η Δικτατορία στην Ελλάδα κατέρρευσε και οι ηγέτες της, συμπεριλαμβανομένου του Ιωαννίδη, δικάστηκαν και καταδικάστηκαν σε θάνατο (αργότερα μετατράπηκε σε ισόβια κάθειρξη).
Ακόμα και δεκαετίες αργότερα, η ελληνική κοινωνία παρέμενε ενωμένη ενάντια σε οποιαδήποτε αμνηστία.
3)Ο Πρόεδρος Recep Tayyip Erdogan αποκάλυψε τις πραγματικές φιλοδοξίες της Τουρκίας, όταν εξέφρασε τη λύπη του που η χώρα του δεν κατέλαβε ολόκληρη την Κύπρο για να την προσαρτήσει.
Τον περασμένο Μάρτιο, δήλωσε χαρακτηριστικά: «Ίσως αν προχωρούσαμε νότια, και το λέω αυτό ως παιδί του παρόντος, δεν θα υπήρχε πλέον Νότος και Βορράς και η Κύπρος θα ήταν μόνο δική μας».
Έλληνες δικτάτορες και Erdogan βίοι παράλληλοι…
Όπως αναφέρει ο Michael Rubin, μπορεί κανείς να "εξωραΐσει" την πραγματικότητα, αλλά η ουσία δεν αλλάζει.
Ο Erdogan μπορεί να τυλίγεται με τον μανδύα της δικαιοσύνης και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αλλά δεν παύει να είναι δικτάτορας, ιμπεριαλιστής και κατά συρροή παραβάτης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Ωστόσο, το ιστορικό προηγούμενο έχει σημασία. Οι ιστορικές ερμηνείες του εγείρουν ένα ερώτημα: Αν ο Erdogan και οι Τούρκοι υποστηρίζουν ότι η εδαφική αρπαγή και η διαίρεση της Κύπρου είναι δικαιολογημένες, θα μπορούσε η ίδια λογική να στηρίξει την κατοχή και τον τεμαχισμό της Τουρκίας;
Εν προκειμένω αξίζει να εξεταστούν οι παραλληλισμοί μεταξύ της Δικτατορίας στην Ελλάδα και της Τουρκίας του Erdogan:
Και οι δύο είχαν και έχουν ανοιχτά αλυτρωτικές βλέψεις. Ο Erdogan αγκαλιάζει χάρτες που δείχνουν τα σύνορα της Τουρκίας να επεκτείνονται στο Αιγαίο Πέλαγος. Επίσης, έχει ανοίξει τουρκικά ταχυδρομεία στη βόρεια Συρία.
Η Τουρκία έχει αναπτύξει στρατιωτικό προσωπικό στο βόρειο Ιράκ με πολιτικά ρούχα και έχει στήσει σημεία ελέγχου.
Το 1939 κατέλαβε παράνομα και προσάρτησε την επαρχία Χατάι, αφού πρώτα κατέκλυσε την περιοχή με έποικους.
Η ιστορία επαναλαμβάνεται, καθώς διαδοχικές τουρκικές κυβερνήσεις έχουν επιδοτήσει και κατακλύσει τη βόρεια Κύπρο με Τούρκους, των οποίων ο θρησκευτικός συντηρητισμός και ο τουρκικός εθνικισμός είναι ξένοι προς οποιαδήποτε κοινότητα στην Κύπρο.
Την εποχή της εισβολής στην Κύπρο (1974), η Ελλάδα είχε δικτατορία και η Κύπρος διοικούνταν από εκπρόσωπο των πραξικοπηματιών. Την ίδια στιγμή, η Τουρκία προσπαθούσε να γίνει δημοκρατία. Σήμερα, συμβαίνει το αντίθετο.
Το Freedom House δίνει στην Ελλάδα και την Κύπρο υψηλότερες βαθμολογίες ελευθερίας από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Από την άλλη, η Τουρκία κατατάσσεται στις χειρότερες δικτατορίες του κόσμου, βυθιζόμενη κάθε χρόνο περισσότερο στον αυταρχισμό.
Μειονότητες
Σύμφωνα με τον αναλυτή, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι οι μειονότητες είναι ανασφαλείς στην Τουρκία. Η Άγκυρα εξακολουθεί να αρνείται τη Γενοκτονία των Αρμενίων.
Η μεταχείριση των Κούρδων και των Γεζίντι από την Τουρκία ξεπερνά κατά πολύ τις χειρότερες καταπατήσεις που βίωσαν ποτέ οι Τουρκοκύπριοι.
Ορισμένοι Γεζίντι που απήγαγε το Ισλαμικό Κράτος πριν από πάνω από μία δεκαετία ζουν ακόμη στην Τουρκία ως σκλάβοι Τούρκων ισλαμιστών.
Τούρκοι στρατιώτες χωρίς ντροπή και τύψεις δημοσιεύουν φωτογραφίες βασανιστηρίων και εκτελέσεων Κούρδων. Ο Erdogan μετατρέπει ελληνικές εκκλησίες σε τζαμιά.
Η Τουρκία συνεχίζει να έχει κλειστή τη Θεολογική Σχολή της Χάλκης και αρνείται στο Ελληνορθόδοξο και το Αρμενικό Πατριαρχείο το δικαίωμα να εκπαιδεύουν κληρικούς στη χώρα. Παράλληλα, εγείρει εμπόδια στην απόκτηση βίζας για ξένους κληρικούς που επιθυμούν να διακονούν τις χριστιανικές κοινότητες της Τουρκίας.
Ο Erdogan αρνείται στους Αλεβίτες την ελευθερία λατρείας και καταστρέφει τους λατρευτικούς τους χώρους. Όπως στο Αζερμπαϊτζάν, έτσι και στην Τουρκία, οι Εβραίοι αντιμετωπίζονται ως μουσειακά εκθέματα που επιδεικνύονται σε αφελείς ξένους και λομπίστες.
Αττίλας…
Όταν η Τουρκία ξεκίνησε το δεύτερο κύμα επίθεσης στην Κύπρο, κανένα από τα προσχήματα που επικαλέστηκε δεν ήταν αληθινό.
Σήμερα, όμως, όλοι οι λόγοι που επικαλείται ο Erdogan και οι Τούρκοι διπλωμάτες για να δικαιολογήσουν την εισβολή και τη διαίρεση της Κύπρου ισχύουν για την ίδια την Τουρκία: Η Τουρκία έχει αλυτρωτικές βλέψεις, θέτει σε κίνδυνο τις μειονότητες, γίνεται όλο και πιο αυταρχική κάθε χρόνο.
Θα έπρεπε, λοιπόν, η συνταγή της Τουρκίας για την Κύπρο να εφαρμοστεί στην ίδια την Τουρκία; διερωτάται ο Rubin… και συνεχίζει: «Μήπως η Ελλάδα θα έπρεπε να αναλάβει την κηδεμονία της Αιγιακής Ακτής; Η Τουρκία έχει επιβεβαιώσει τους φόβους των Κούρδων: Οι Κούρδοι μπορούν να είναι ασφαλείς μόνο σε δικό τους κράτος. Οι Αρμένιοι δικαιούνται όχι μόνο αποζημιώσεις, αλλά και την επιστροφή των περιουσιών από τις οποίες οι Οθωμανοί Τούρκοι εξεδίωξαν τους παππούδες ή προπαππούδες τους. Βέβαια, πολλά από αυτά είναι μη ρεαλιστικά».
Σε κάθε περίπτωση, η διεθνής κοινότητα θα πρέπει να σταματήσει να αντιμετωπίζει την Τουρκία ως "απρόσβλητη" από τις συνέπειες των πράξεών της και υπεράνω των προτύπων που η ίδια επικαλείται.
Οι Τούρκοι θα μπορούσαν επίσης να μάθουν ένα μάθημα από τους Έλληνες: Αντί να υπακούν τυφλά στα διατάγματα της Χούντας, οι Έλληνες την κατέστησαν υπόλογη. Τα ελληνικά δικαστήρια απέδωσαν δικαιοσύνη.
Ίσως η μόνη διαφορά, δεδομένης της έκτασης των καταπατήσεων του Erdogan, να είναι αν αξίζει την ίδια επιείκεια που επέδειξε η Ελλάδα μετατρέποντας την θανατική ποινή των πραξικοπηματιών σε ισόβια κάθειρξη, καταλήγει ο Rubin.
www.bankingnews.gr
Όπως σημειώνεται, πριν από περισσότερα από 50 χρόνια, ο τουρκικός στρατός εισέβαλε στην Κύπρο για να αποτρέψει την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα.
Οι τουρκικές ανησυχίες δεν ήταν αβάσιμες. Ο ηγέτης της Ελληνικής Χούντας, Δημήτριος Ιωαννίδης, επιδίωκε την Ένωση (Ενωσις) και βοήθησε στην οργάνωση πραξικοπήματος κατά του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Γ', τον οποίο θεωρούσε ανεπαρκώς αφοσιωμένο στην υπόθεση.
Αν και είναι αμφίβολο αν ο τότε Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Henry Kissinger, διέταξε την εισβολή, όπως υποστηρίζουν ορισμένοι ιστορικοί, ο Ιωαννίδης πιθανότατα υπολόγισε ότι ο Kissinger θα ενέκρινε την ενέργεια λόγω υποψιών για τη γεωπολιτική στάση του Μακαρίου.
Έτσι, στις 15 Ιουλίου 1974, η Εθνική Φρουρά της Κύπρου ανέτρεψε τον Μακάριο και εγκατέστησε τον Νίκο Σαμψών για να διαχειριστεί την προσάρτηση της Κύπρου από την Ελλάδα. Όμως, αυτό δεν συνέβη ποτέ.
Στις 20 Ιουλίου 1974, η Τουρκία εισέβαλε στην Κύπρο και κατέλαβε μια μικρή περιοχή που αντιστοιχούσε στο 3% του νησιού.
Τέσσερις ημέρες αργότερα, η Χούντα στην Ελλάδα κατέρρευσε.
Λίγες εβδομάδες αργότερα, ενώ οι συνομιλίες βρίσκονταν σε εξέλιξη στη Γενεύη, η Τουρκία προχώρησε σε επέκταση των εδαφών που είχε καταλάβει, κατακτώντας πάνω από το ένα τρίτο της κυπριακής επικράτειας.
Σύμφωνα με τον Michael Rubin, υφίστανται τρεις πραγματικότητες που αντικρούουν τα τουρκικά επιχειρήματα περί τουρκικής εισβολής.
1) Η απειλή είχε ήδη παρέλθει πριν από την τουρκική επέκταση.
2) Η Δικτατορία στην Ελλάδα κατέρρευσε και οι ηγέτες της, συμπεριλαμβανομένου του Ιωαννίδη, δικάστηκαν και καταδικάστηκαν σε θάνατο (αργότερα μετατράπηκε σε ισόβια κάθειρξη).
Ακόμα και δεκαετίες αργότερα, η ελληνική κοινωνία παρέμενε ενωμένη ενάντια σε οποιαδήποτε αμνηστία.
3)Ο Πρόεδρος Recep Tayyip Erdogan αποκάλυψε τις πραγματικές φιλοδοξίες της Τουρκίας, όταν εξέφρασε τη λύπη του που η χώρα του δεν κατέλαβε ολόκληρη την Κύπρο για να την προσαρτήσει.
Τον περασμένο Μάρτιο, δήλωσε χαρακτηριστικά: «Ίσως αν προχωρούσαμε νότια, και το λέω αυτό ως παιδί του παρόντος, δεν θα υπήρχε πλέον Νότος και Βορράς και η Κύπρος θα ήταν μόνο δική μας».
Έλληνες δικτάτορες και Erdogan βίοι παράλληλοι…
Όπως αναφέρει ο Michael Rubin, μπορεί κανείς να "εξωραΐσει" την πραγματικότητα, αλλά η ουσία δεν αλλάζει.
Ο Erdogan μπορεί να τυλίγεται με τον μανδύα της δικαιοσύνης και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αλλά δεν παύει να είναι δικτάτορας, ιμπεριαλιστής και κατά συρροή παραβάτης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Ωστόσο, το ιστορικό προηγούμενο έχει σημασία. Οι ιστορικές ερμηνείες του εγείρουν ένα ερώτημα: Αν ο Erdogan και οι Τούρκοι υποστηρίζουν ότι η εδαφική αρπαγή και η διαίρεση της Κύπρου είναι δικαιολογημένες, θα μπορούσε η ίδια λογική να στηρίξει την κατοχή και τον τεμαχισμό της Τουρκίας;
Εν προκειμένω αξίζει να εξεταστούν οι παραλληλισμοί μεταξύ της Δικτατορίας στην Ελλάδα και της Τουρκίας του Erdogan:
Και οι δύο είχαν και έχουν ανοιχτά αλυτρωτικές βλέψεις. Ο Erdogan αγκαλιάζει χάρτες που δείχνουν τα σύνορα της Τουρκίας να επεκτείνονται στο Αιγαίο Πέλαγος. Επίσης, έχει ανοίξει τουρκικά ταχυδρομεία στη βόρεια Συρία.
Η Τουρκία έχει αναπτύξει στρατιωτικό προσωπικό στο βόρειο Ιράκ με πολιτικά ρούχα και έχει στήσει σημεία ελέγχου.
Το 1939 κατέλαβε παράνομα και προσάρτησε την επαρχία Χατάι, αφού πρώτα κατέκλυσε την περιοχή με έποικους.
Η ιστορία επαναλαμβάνεται, καθώς διαδοχικές τουρκικές κυβερνήσεις έχουν επιδοτήσει και κατακλύσει τη βόρεια Κύπρο με Τούρκους, των οποίων ο θρησκευτικός συντηρητισμός και ο τουρκικός εθνικισμός είναι ξένοι προς οποιαδήποτε κοινότητα στην Κύπρο.
Την εποχή της εισβολής στην Κύπρο (1974), η Ελλάδα είχε δικτατορία και η Κύπρος διοικούνταν από εκπρόσωπο των πραξικοπηματιών. Την ίδια στιγμή, η Τουρκία προσπαθούσε να γίνει δημοκρατία. Σήμερα, συμβαίνει το αντίθετο.
Το Freedom House δίνει στην Ελλάδα και την Κύπρο υψηλότερες βαθμολογίες ελευθερίας από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Από την άλλη, η Τουρκία κατατάσσεται στις χειρότερες δικτατορίες του κόσμου, βυθιζόμενη κάθε χρόνο περισσότερο στον αυταρχισμό.
Μειονότητες
Σύμφωνα με τον αναλυτή, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι οι μειονότητες είναι ανασφαλείς στην Τουρκία. Η Άγκυρα εξακολουθεί να αρνείται τη Γενοκτονία των Αρμενίων.
Η μεταχείριση των Κούρδων και των Γεζίντι από την Τουρκία ξεπερνά κατά πολύ τις χειρότερες καταπατήσεις που βίωσαν ποτέ οι Τουρκοκύπριοι.
Ορισμένοι Γεζίντι που απήγαγε το Ισλαμικό Κράτος πριν από πάνω από μία δεκαετία ζουν ακόμη στην Τουρκία ως σκλάβοι Τούρκων ισλαμιστών.
Τούρκοι στρατιώτες χωρίς ντροπή και τύψεις δημοσιεύουν φωτογραφίες βασανιστηρίων και εκτελέσεων Κούρδων. Ο Erdogan μετατρέπει ελληνικές εκκλησίες σε τζαμιά.
Η Τουρκία συνεχίζει να έχει κλειστή τη Θεολογική Σχολή της Χάλκης και αρνείται στο Ελληνορθόδοξο και το Αρμενικό Πατριαρχείο το δικαίωμα να εκπαιδεύουν κληρικούς στη χώρα. Παράλληλα, εγείρει εμπόδια στην απόκτηση βίζας για ξένους κληρικούς που επιθυμούν να διακονούν τις χριστιανικές κοινότητες της Τουρκίας.
Ο Erdogan αρνείται στους Αλεβίτες την ελευθερία λατρείας και καταστρέφει τους λατρευτικούς τους χώρους. Όπως στο Αζερμπαϊτζάν, έτσι και στην Τουρκία, οι Εβραίοι αντιμετωπίζονται ως μουσειακά εκθέματα που επιδεικνύονται σε αφελείς ξένους και λομπίστες.
Αττίλας…
Όταν η Τουρκία ξεκίνησε το δεύτερο κύμα επίθεσης στην Κύπρο, κανένα από τα προσχήματα που επικαλέστηκε δεν ήταν αληθινό.
Σήμερα, όμως, όλοι οι λόγοι που επικαλείται ο Erdogan και οι Τούρκοι διπλωμάτες για να δικαιολογήσουν την εισβολή και τη διαίρεση της Κύπρου ισχύουν για την ίδια την Τουρκία: Η Τουρκία έχει αλυτρωτικές βλέψεις, θέτει σε κίνδυνο τις μειονότητες, γίνεται όλο και πιο αυταρχική κάθε χρόνο.
Θα έπρεπε, λοιπόν, η συνταγή της Τουρκίας για την Κύπρο να εφαρμοστεί στην ίδια την Τουρκία; διερωτάται ο Rubin… και συνεχίζει: «Μήπως η Ελλάδα θα έπρεπε να αναλάβει την κηδεμονία της Αιγιακής Ακτής; Η Τουρκία έχει επιβεβαιώσει τους φόβους των Κούρδων: Οι Κούρδοι μπορούν να είναι ασφαλείς μόνο σε δικό τους κράτος. Οι Αρμένιοι δικαιούνται όχι μόνο αποζημιώσεις, αλλά και την επιστροφή των περιουσιών από τις οποίες οι Οθωμανοί Τούρκοι εξεδίωξαν τους παππούδες ή προπαππούδες τους. Βέβαια, πολλά από αυτά είναι μη ρεαλιστικά».
Σε κάθε περίπτωση, η διεθνής κοινότητα θα πρέπει να σταματήσει να αντιμετωπίζει την Τουρκία ως "απρόσβλητη" από τις συνέπειες των πράξεών της και υπεράνω των προτύπων που η ίδια επικαλείται.
Οι Τούρκοι θα μπορούσαν επίσης να μάθουν ένα μάθημα από τους Έλληνες: Αντί να υπακούν τυφλά στα διατάγματα της Χούντας, οι Έλληνες την κατέστησαν υπόλογη. Τα ελληνικά δικαστήρια απέδωσαν δικαιοσύνη.
Ίσως η μόνη διαφορά, δεδομένης της έκτασης των καταπατήσεων του Erdogan, να είναι αν αξίζει την ίδια επιείκεια που επέδειξε η Ελλάδα μετατρέποντας την θανατική ποινή των πραξικοπηματιών σε ισόβια κάθειρξη, καταλήγει ο Rubin.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών