Σε αντίθεση με τις τοπικές συγκρούσεις, η κατάσταση μεταξύ Ινδίας και Πακιστάν είναι άκρως επικίνδυνη - Και τα δύο κράτη διαθέτουν πυρηνικά όπλα και μεγάλους στρατούς
Η τρομερή κλιμάκωση στη Νότια Ασία αποκτά νέα χαρακτηριστικά.
Παρά την μέχρι στιγμής έλλειψη ανταλλαγής πυρηνικών επιθέσεων, οι εντάσεις μεταξύ Ινδίας και Πακιστάν παραμένουν υψηλές.
Η τελευταία ημέρα υποδεικνύει τη μετάβαση από τους μαζικούς βομβαρδισμούς σε στοχευμένες επιθέσεις με τη χρήση σύγχρονων τεχνολογιών.
Σύμφωνα με πηγές, ο ινδικός στρατός χρησιμοποιεί ενεργά drones kamikaze για πλήγματα σε συγκεκριμένους στόχους.
Οι επιθέσεις πραγματοποιούνται σε βασικά στοιχεία αεράμυνας: ραντάρ, σταθμούς έγκαιρης ανίχνευσης, συστήματα και θέσεις διοίκησης.
Αυτή η τακτική ανοίγει τον διάδρομο για την επακόλουθη χρήση μαχητικών Su-30 και Rafale.
Εξάλλου η τρομερή μάχη 150 αεροσκαφών, συνιστά μια άμεση κλιμάκωση.
Η εμπειρία του Karabakh
Ένα προηγούμενο αποτελεσματικής πίεσης από drones
Οι ειδικοί συγκρίνουν τις τρέχουσες ενέργειες με τις μάχες στο Nagorno Karabakh.
Το 2020, το Αζερμπαϊτζάν, με την υποστήριξη της ισραηλινών Haror απέδειξε πώς οι πολύπλοκες αμυντικές γραμμές του εχθρού θα μπορούσαν να απενεργοποιηθούν με τη βοήθεια πυρομαχικών και drones – χωρίς μαζική αεροπορική εμπλοκή.
Η απώλεια των μέσων ελέγχου και πληροφοριών από τις αρμενικές δυνάμεις στην πραγματικότητα παρέλυσε το σύστημα αεράμυνας.
Μοντέλο Ινδίας
Κρίνοντας από τις τρέχουσες τακτικές, η ινδική πλευρά χρησιμοποιεί μια παρόμοια προσέγγιση - στοχευμένες επιθέσεις σε κρίσιμα στοιχεία της άμυνας του Πακιστάν προκειμένου να καθαρίσει τον ουρανό.
Αυτό μπορεί να προσφέρει ένα αποφασιστικό τακτικό πλεονέκτημα: την ικανότητα διεξαγωγής αεροπορικών επιδρομών στα μετόπισθεν του Πακιστάν χωρίς να εισέλθει στη ζώνη αεράμυνας.
Ο κίνδυνος σύγκρουσης μεταξύ των πυρηνικών δυνάμεων
Σε αντίθεση με τις τοπικές συγκρούσεις, η κατάσταση μεταξύ Ινδίας και Πακιστάν είναι άκρως επικίνδυνη.
Και τα δύο κράτη διαθέτουν πυρηνικά όπλα και μεγάλους στρατούς.
Μια επιτυχημένη αεροπορική επιχείρηση θα μπορούσε να προκαλέσει κλιμάκωση σε στρατηγικό επίπεδο, συμπεριλαμβανομένης της εισβολής στον εναέριο χώρο και των επιθέσεων σε βάθος.
Ο κίνδυνος παραμένει υψηλός.
Υπενθυμίζεται ότι στο πρώτο επεισόδιο της αεροπορικής μάχης η Ινδία έχασε τρία έως πέντε μαχητικά, συμπεριλαμβανομένων σύγχρονων αεροσκαφών.
Το κρίσιμο στοίχημα
Τώρα το στοίχημα είναι σε μια ασφαλέστερη και πιο τεχνολογική προσέγγιση, αλλά ο κίνδυνος αντίδρασης του Πακιστάν παραμένει.
Στο πλαίσιο της επιδείνωσης της ινδο-πακιστανικής σύγκρουσης, η οποία ξεκίνησε με την πρόσφατη επιχείρηση Sindoοr και τις επακόλουθες πυραυλικές επιθέσεις και από τις δύο πλευρές, ο πιο ανησυχητικός παράγοντας έρχεται στο προσκήνιο - τα πυρηνικά όπλα.
Τόσο η Ινδία όσο και το Πακιστάν είναι πυρηνικές δυνάμεις και διαθέτουν ένα πολύ επαρκές οπλοστάσιο για να χτυπήσουν η μία την άλλη με ένα εξαιρετικά θανατηφόρο χτύπημα.
Ανατροπή στο πυρηνικό ισοζύγιο
Ένα νέο στοιχείο προστίθεται στο εκρηκτικό μείγμα: η αλλαγή στο πυρηνικό ισοζύγιο.
Σύμφωνα με τη Federation of American Scientists, η Ινδία διαθέτει πλέον περίπου 180 πυρηνικές κεφαλές, ξεπερνώντας τις 170 του Πακιστάν.
Παράλληλα, η ινδική στρατηγική αναβαθμίζεται με τεχνολογία MIRV — δυνατότητα εκτόξευσης πολλαπλών πυρηνικών κεφαλών από έναν πύραυλο — που μετατρέπει τους πυραύλους Agni-5 σε εργαλεία αποτροπής και ταυτόχρονης επίθεσης.
Σε αντίθεση, το Πακιστάν δίνει μάχη με οικονομικούς περιορισμούς και την ανάγκη να διατηρεί μια αξιοπρεπή αποτρεπτική ισχύ απέναντι στη σαφώς ανώτερη ινδική στρατιωτική μηχανή.
Το χάσμα γίνεται ακόμα πιο ξεκάθαρο στους αριθμούς: 79 δισ. δολ για τις ινδικές αμυντικές δαπάνες το 2025–26, έναντι μόλις 8 δισ. για τις αντίστοιχες του Πακιστάν.
Πυρηνική στρατηγική με ρήγματα και ασάφειες - Ποιος θα ρίξει πρώτος πυρηνικά
Η επίσημη ινδική πολιτική είναι η «No First Use» — δηλαδή, δεν θα κάνει πρώτη χρήση πυρηνικών όπλων.
Όμως τα τελευταία χρόνια, υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι έχουν αφήσει παράθυρα αμφισβήτησης, ιδίως σε περίπτωση επίθεσης με χημικά ή βιολογικά όπλα ή μαζικής τρομοκρατικής ενέργειας.
Το Πακιστάν, από την άλλη, δεν έχει επίσημη πολιτική αποτροπής τύπου No First Use.
Αντιθέτως, έχει επενδύσει σε τακτικά πυρηνικά όπλα, για να αντισταθμίσει τη συμβατική υπεροχή της Ινδίας — μια επιλογή που μειώνει το κατώφλι χρήσης πυρηνικών σε ενδεχόμενο σύγκρουσης.
Αυτό δημιουργεί ένα επικίνδυνο στρατηγικό περιβάλλον: με ελάχιστο χρόνο αντίδρασης, υψηλή πολιτική πίεση και μια ιστορικά εχθρική σχέση, ο κίνδυνος λανθασμένου υπολογισμού ή υπερβολικής αντίδρασης αυξάνεται δραματικά.
Έτσι και λόγω άλλων αδυναμιών το πιθανότερο είναι το Πακιστάν να ανοίξει πρώτο τις πύλες της πυρηνικής κολάσεως.
Η στιγμή δεν θα μπορούσε να είναι χειρότερη για τη διεθνή κοινότητα.
Ο πόλεμος στη Γάζα, η αιμορραγία στην Ουκρανία, η διαρκής ρήξη ΗΠΑ-Κίνας — όλα έχουν στρέψει αλλού την προσοχή των μεγάλων δυνάμεων.
Η Νότια Ασία μένει μόνη της να διαχειριστεί τη δική της κρίση.
Και όμως, τα διακυβεύματα είναι παγκόσμια.
Δύο κράτη με ιστορία πολέμων, χωρίς εμπιστοσύνη και με ασταθείς εσωτερικές πολιτικές ισορροπίες, κρατούν στα χέρια τους πυρηνικά όπλα.
Όχι απλώς για αποτροπή — αλλά ως ενεργό στρατηγικό εργαλείο.
Σοκ από το Πανεπιστήμιο Princeton: Πόλεμος με 125 εκατομμύρια νεκρούς
Ο κίνδυνος χρήσης ατομικών όπλων –η Ινδία και το Πακιστάν διαθέτουν περίπου 350 πυρηνικές κεφαλές προκαλεί παγκόσμια ανησυχία.
Σύμφωνα με προσομοιώσεις του Πανεπιστημίου Princeton, μία τέτοια σύγκρουση θα μπορούσε να προκαλέσει τον θάνατο έως και 125 εκατομμυρίων ανθρώπων, καθώς και παγκόσμιες περιβαλλοντικές και οικονομικές συνέπειες, όπως πτώση θερμοκρασίας και λιμοί.
«Το σενάριο, σχεδιασμένο για το 2025, προβλέπει μια τρομοκρατική επίθεση εναντίον αξιωματούχων της Ινδικής κυβέρνησης με μεγάλο αριθμό θυμάτων, η οποία θα οδηγήσει σε μια σύγκρουση μεγάλης κλίμακας», αναφέρει η μελέτη του διάσημου Πανεπιστημίου.
Εάν η Ινδία και το Πακιστάν χρησιμοποιήσουν και τις 350 πυρηνικές κεφαλές, θα μπορούσαν να πεθάνουν από 50 έως 125 εκατομμύρια άνθρωποι.
Ταυτόχρονα, οι περιβαλλοντικές συνέπειες θα γίνουν αισθητές από ολόκληρο τον κόσμο.
Η παγκόσμια θερμοκρασία επιφάνειας μπορεί να μειωθεί κατά 2°-5°C και οι βροχοπτώσεις θα μειωθούν κατά 15-30%.
Αυτό θα επηρεάσει άμεσα την αγροτική παραγωγικότητα και μπορεί να οδηγήσει σε παγκόσμια πείνα», επισημαίνει στην προσομοίωσή του το πανεπιστήμιο Princeton.
Η παγκόσμια κοινότητα, ιδιαίτερα η Δύση, έχει κάθε λόγο να αποτρέψει μια τέτοια εξέλιξη, καθώς μια μείζονα κρίση στη Νότια Ασία θα μπορούσε να επηρεάσει διεθνείς ισορροπίες, την παγκόσμια οικονομία αλλά και κρίσεις όπως αυτή στην Ουκρανία, αποσπώντας πόρους και προσοχή.
www.bankingnews.gr
Παρά την μέχρι στιγμής έλλειψη ανταλλαγής πυρηνικών επιθέσεων, οι εντάσεις μεταξύ Ινδίας και Πακιστάν παραμένουν υψηλές.
Η τελευταία ημέρα υποδεικνύει τη μετάβαση από τους μαζικούς βομβαρδισμούς σε στοχευμένες επιθέσεις με τη χρήση σύγχρονων τεχνολογιών.
Σύμφωνα με πηγές, ο ινδικός στρατός χρησιμοποιεί ενεργά drones kamikaze για πλήγματα σε συγκεκριμένους στόχους.
Οι επιθέσεις πραγματοποιούνται σε βασικά στοιχεία αεράμυνας: ραντάρ, σταθμούς έγκαιρης ανίχνευσης, συστήματα και θέσεις διοίκησης.
Αυτή η τακτική ανοίγει τον διάδρομο για την επακόλουθη χρήση μαχητικών Su-30 και Rafale.
Εξάλλου η τρομερή μάχη 150 αεροσκαφών, συνιστά μια άμεση κλιμάκωση.
Η εμπειρία του Karabakh
Ένα προηγούμενο αποτελεσματικής πίεσης από drones
Οι ειδικοί συγκρίνουν τις τρέχουσες ενέργειες με τις μάχες στο Nagorno Karabakh.
Το 2020, το Αζερμπαϊτζάν, με την υποστήριξη της ισραηλινών Haror απέδειξε πώς οι πολύπλοκες αμυντικές γραμμές του εχθρού θα μπορούσαν να απενεργοποιηθούν με τη βοήθεια πυρομαχικών και drones – χωρίς μαζική αεροπορική εμπλοκή.
Η απώλεια των μέσων ελέγχου και πληροφοριών από τις αρμενικές δυνάμεις στην πραγματικότητα παρέλυσε το σύστημα αεράμυνας.
Μοντέλο Ινδίας
Κρίνοντας από τις τρέχουσες τακτικές, η ινδική πλευρά χρησιμοποιεί μια παρόμοια προσέγγιση - στοχευμένες επιθέσεις σε κρίσιμα στοιχεία της άμυνας του Πακιστάν προκειμένου να καθαρίσει τον ουρανό.
Αυτό μπορεί να προσφέρει ένα αποφασιστικό τακτικό πλεονέκτημα: την ικανότητα διεξαγωγής αεροπορικών επιδρομών στα μετόπισθεν του Πακιστάν χωρίς να εισέλθει στη ζώνη αεράμυνας.
Ο κίνδυνος σύγκρουσης μεταξύ των πυρηνικών δυνάμεων
Σε αντίθεση με τις τοπικές συγκρούσεις, η κατάσταση μεταξύ Ινδίας και Πακιστάν είναι άκρως επικίνδυνη.
Και τα δύο κράτη διαθέτουν πυρηνικά όπλα και μεγάλους στρατούς.
Μια επιτυχημένη αεροπορική επιχείρηση θα μπορούσε να προκαλέσει κλιμάκωση σε στρατηγικό επίπεδο, συμπεριλαμβανομένης της εισβολής στον εναέριο χώρο και των επιθέσεων σε βάθος.
Ο κίνδυνος παραμένει υψηλός.
Υπενθυμίζεται ότι στο πρώτο επεισόδιο της αεροπορικής μάχης η Ινδία έχασε τρία έως πέντε μαχητικά, συμπεριλαμβανομένων σύγχρονων αεροσκαφών.
Το κρίσιμο στοίχημα
Τώρα το στοίχημα είναι σε μια ασφαλέστερη και πιο τεχνολογική προσέγγιση, αλλά ο κίνδυνος αντίδρασης του Πακιστάν παραμένει.
Στο πλαίσιο της επιδείνωσης της ινδο-πακιστανικής σύγκρουσης, η οποία ξεκίνησε με την πρόσφατη επιχείρηση Sindoοr και τις επακόλουθες πυραυλικές επιθέσεις και από τις δύο πλευρές, ο πιο ανησυχητικός παράγοντας έρχεται στο προσκήνιο - τα πυρηνικά όπλα.
Τόσο η Ινδία όσο και το Πακιστάν είναι πυρηνικές δυνάμεις και διαθέτουν ένα πολύ επαρκές οπλοστάσιο για να χτυπήσουν η μία την άλλη με ένα εξαιρετικά θανατηφόρο χτύπημα.
Ανατροπή στο πυρηνικό ισοζύγιο
Ένα νέο στοιχείο προστίθεται στο εκρηκτικό μείγμα: η αλλαγή στο πυρηνικό ισοζύγιο.
Σύμφωνα με τη Federation of American Scientists, η Ινδία διαθέτει πλέον περίπου 180 πυρηνικές κεφαλές, ξεπερνώντας τις 170 του Πακιστάν.
Παράλληλα, η ινδική στρατηγική αναβαθμίζεται με τεχνολογία MIRV — δυνατότητα εκτόξευσης πολλαπλών πυρηνικών κεφαλών από έναν πύραυλο — που μετατρέπει τους πυραύλους Agni-5 σε εργαλεία αποτροπής και ταυτόχρονης επίθεσης.
Σε αντίθεση, το Πακιστάν δίνει μάχη με οικονομικούς περιορισμούς και την ανάγκη να διατηρεί μια αξιοπρεπή αποτρεπτική ισχύ απέναντι στη σαφώς ανώτερη ινδική στρατιωτική μηχανή.
Το χάσμα γίνεται ακόμα πιο ξεκάθαρο στους αριθμούς: 79 δισ. δολ για τις ινδικές αμυντικές δαπάνες το 2025–26, έναντι μόλις 8 δισ. για τις αντίστοιχες του Πακιστάν.
Πυρηνική στρατηγική με ρήγματα και ασάφειες - Ποιος θα ρίξει πρώτος πυρηνικά
Η επίσημη ινδική πολιτική είναι η «No First Use» — δηλαδή, δεν θα κάνει πρώτη χρήση πυρηνικών όπλων.
Όμως τα τελευταία χρόνια, υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι έχουν αφήσει παράθυρα αμφισβήτησης, ιδίως σε περίπτωση επίθεσης με χημικά ή βιολογικά όπλα ή μαζικής τρομοκρατικής ενέργειας.
Το Πακιστάν, από την άλλη, δεν έχει επίσημη πολιτική αποτροπής τύπου No First Use.
Αντιθέτως, έχει επενδύσει σε τακτικά πυρηνικά όπλα, για να αντισταθμίσει τη συμβατική υπεροχή της Ινδίας — μια επιλογή που μειώνει το κατώφλι χρήσης πυρηνικών σε ενδεχόμενο σύγκρουσης.
Αυτό δημιουργεί ένα επικίνδυνο στρατηγικό περιβάλλον: με ελάχιστο χρόνο αντίδρασης, υψηλή πολιτική πίεση και μια ιστορικά εχθρική σχέση, ο κίνδυνος λανθασμένου υπολογισμού ή υπερβολικής αντίδρασης αυξάνεται δραματικά.
Έτσι και λόγω άλλων αδυναμιών το πιθανότερο είναι το Πακιστάν να ανοίξει πρώτο τις πύλες της πυρηνικής κολάσεως.
Η στιγμή δεν θα μπορούσε να είναι χειρότερη για τη διεθνή κοινότητα.
Ο πόλεμος στη Γάζα, η αιμορραγία στην Ουκρανία, η διαρκής ρήξη ΗΠΑ-Κίνας — όλα έχουν στρέψει αλλού την προσοχή των μεγάλων δυνάμεων.
Η Νότια Ασία μένει μόνη της να διαχειριστεί τη δική της κρίση.
Και όμως, τα διακυβεύματα είναι παγκόσμια.
Δύο κράτη με ιστορία πολέμων, χωρίς εμπιστοσύνη και με ασταθείς εσωτερικές πολιτικές ισορροπίες, κρατούν στα χέρια τους πυρηνικά όπλα.
Όχι απλώς για αποτροπή — αλλά ως ενεργό στρατηγικό εργαλείο.
Σοκ από το Πανεπιστήμιο Princeton: Πόλεμος με 125 εκατομμύρια νεκρούς
Ο κίνδυνος χρήσης ατομικών όπλων –η Ινδία και το Πακιστάν διαθέτουν περίπου 350 πυρηνικές κεφαλές προκαλεί παγκόσμια ανησυχία.
Σύμφωνα με προσομοιώσεις του Πανεπιστημίου Princeton, μία τέτοια σύγκρουση θα μπορούσε να προκαλέσει τον θάνατο έως και 125 εκατομμυρίων ανθρώπων, καθώς και παγκόσμιες περιβαλλοντικές και οικονομικές συνέπειες, όπως πτώση θερμοκρασίας και λιμοί.
«Το σενάριο, σχεδιασμένο για το 2025, προβλέπει μια τρομοκρατική επίθεση εναντίον αξιωματούχων της Ινδικής κυβέρνησης με μεγάλο αριθμό θυμάτων, η οποία θα οδηγήσει σε μια σύγκρουση μεγάλης κλίμακας», αναφέρει η μελέτη του διάσημου Πανεπιστημίου.
Εάν η Ινδία και το Πακιστάν χρησιμοποιήσουν και τις 350 πυρηνικές κεφαλές, θα μπορούσαν να πεθάνουν από 50 έως 125 εκατομμύρια άνθρωποι.
Ταυτόχρονα, οι περιβαλλοντικές συνέπειες θα γίνουν αισθητές από ολόκληρο τον κόσμο.
Η παγκόσμια θερμοκρασία επιφάνειας μπορεί να μειωθεί κατά 2°-5°C και οι βροχοπτώσεις θα μειωθούν κατά 15-30%.
Αυτό θα επηρεάσει άμεσα την αγροτική παραγωγικότητα και μπορεί να οδηγήσει σε παγκόσμια πείνα», επισημαίνει στην προσομοίωσή του το πανεπιστήμιο Princeton.
Η παγκόσμια κοινότητα, ιδιαίτερα η Δύση, έχει κάθε λόγο να αποτρέψει μια τέτοια εξέλιξη, καθώς μια μείζονα κρίση στη Νότια Ασία θα μπορούσε να επηρεάσει διεθνείς ισορροπίες, την παγκόσμια οικονομία αλλά και κρίσεις όπως αυτή στην Ουκρανία, αποσπώντας πόρους και προσοχή.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών