Κουραστική, γραφική και κυρίως ανέφικτη η ιδέα της ανασύστασης μιας ενωμένης Κεντροαριστεράς
Εάν εξαιρέσει κανείς τις εξελίξεις από το μέτωπο της διαπραγμάτευσης και της μόνιμης και στείρας αντιπαράθεσης κυβέρνησης – ΝΔ, το πολιτικό ενδιαφέρον στρέφεται στην Κεντροαριστερά.
Μια και τα τελευταία 24ωρα καταγράφονται ενδιαφέρουσες εξελίξεις.
Η Δημοκρατική Συμπαράταξη εδραιώνεται ως κοινοβουλευτική δύναμη στην τρίτη θέση πίσω από ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, μετρώντας 19 βουλευτές μετά την προσχώρηση του ανεξάρτητου – και προερχόμενου από το Ποτάμι – βουλευτή Κ. Μπαργιώτα.
Πρόκειται για τη δεύτερη προσχώρηση βουλευτή που εκλέχθηκε με το Ποτάμι στη Δημοκρατική Συμπαράταξη, καθώς είχε προηγηθεί η περίπτωση του Ιλχάν Αχμέτ.
Και μπορεί ο Ανδρέας Λοβέρδος να υποστήριξε πως με τους 19 βουλευτές η Δημοκρατική Συμπαράταξη «διαψεύδει τις Κασσάνδρες που μας θεωρούσαν τελειωμένους», όμως ο άλλοτε «σύντροφος» του, Γ. Ραγκούσης είχε διαφορετική άποψη, κάνοντας λόγο «για πολιτική και ηθική κατάπτωση» και για μια «πράξη αποστασίας».
Αλλά και ο έτερος εταίρος της Κεντροαριστεράς, Το Ποτάμι που από τις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015 έχει χάσει 5 από τους 11 βουλευτές που εξέλεξε, κατηγόρησε το ΠΑΣΟΚ ότι «εξαγοράζει βουλευτές υποσχόμενο έδρες για όταν επιστρέψει στα πράγματα».
Και μέσα σε αυτή την ανταλλαγή πυρών, η Ώρα Αποφάσεων των Διαμαντοπούλου, Ραγκούση και Φλωρίδη ανακοίνωνε πως εξελίσσεται σε αυτόνομη πολιτική κίνηση, τονίζοντας πως φιλοδοξεί να πάρει τη σκυτάλη της προοδευτικής παράταξης.
Και χαιρέτισε τη στήριξη του Ποταμιού (όπως άλλωστε σηματοδότησε η παρουσία του Σταύρου Θεοδωράκη) χωρίς όμως να έχει καταστεί σαφές εάν θα υπάρξει και συνεργασία, ενώ κατακεραύνωσε το ΠΑΣΟΚ που δεν ενώνει τις δυνάμεις του σε αυτό το εγχείρημα.
Μέσα σε αυτό το «μύλο» αλληλοκατηγοριών είναι προφανές πως παρά την ενίσχυση της Δημοκρατικής Συμπαράταξης και παρά την πολιτική δραστηριοποίηση της «Ώρας Αποφάσεων», οι αυτόνομες πορείες τους μάλλον δεν πρόκειται να καταλήξουν πουθενά.
Διότι όσο αυτός ο χώρος της Κεντροαριστεράς δεν ενώνει δυνάμει, πρόσωπα και προτάσεις και επιλέγει να παραμένει κατακερματισμένος με σχήματα, τα οποία βάλλουν το ένα κατά του άλλου, το πιθανότερο είναι να μείνει στάσιμος στη σημερινή εικόνα και δυναμική του.
Και αυτό είναι το καλύτερο σενάριο.
Το οποίο όμως δεν συνεπάγεται ούτε ανανέωση και αναγέννηση του χώρου ούτε και μια δυναμική επανεκκίνηση.
Γεγονός που με τη σειρά του σημαίνει ότι ο στόχος για έναν ισχυρό τρίτο πόλο που θα μπει σφήνα στο δίπολο ΣΥΡΙΖΑ – ΝΔ είναι ανέφικτος.
Πρόκειται για πολιτικές επιλογές που δεν πρόκειται να πείσουν εκείνους τους ψηφοφόρους που δηλώνουν δυσαρεστημένοι με το ΣΥΡΙΖΑ και που δεν πείθονται από το πολιτικό αφήγημα της ΝΔ.
Και ούτε πρόκειται να προσελκύσουν τους αναποφάσιστους ψηφοφόρους.
Καθώς όλοι αντιλαμβάνονται ότι η μη υλοποίηση της ιδέας της ανασύστασης της Κεντροαριστεράς δεν οφείλεται στις διαφορετικές πολιτικές προτάσεις αλλά είναι θέμα προσωπικής στρατηγικής.
Και όσο δεν λαμβάνονται ριζοσπαστικές και γενναίες αποφάσεις για ενωτικές κινήσεις και διατηρείται η ανάγκη «της καρέκλας», η Κεντροαριστερά θα παραμείνει καθηλωμένη στη σημερινή δυναμική της, αν όχι στο περιθώριο.
Μια και η ιδέα της ανασύστασης της Κεντροαριστεράς αντί να καθίσταται ελκυστική λόγω των αδυναμιών του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ, εξελίσσεται σε μια άκρως προβληματική κατάσταση που κουράζει ολοένα και περισσότερους.
Ακόμα και αυτούς που εξακολουθούν ακόμα και σήμερα να τη στηρίζουν.
Σπύρος Χριστόπουλος
www.bankingnews.gr
Μια και τα τελευταία 24ωρα καταγράφονται ενδιαφέρουσες εξελίξεις.
Η Δημοκρατική Συμπαράταξη εδραιώνεται ως κοινοβουλευτική δύναμη στην τρίτη θέση πίσω από ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, μετρώντας 19 βουλευτές μετά την προσχώρηση του ανεξάρτητου – και προερχόμενου από το Ποτάμι – βουλευτή Κ. Μπαργιώτα.
Πρόκειται για τη δεύτερη προσχώρηση βουλευτή που εκλέχθηκε με το Ποτάμι στη Δημοκρατική Συμπαράταξη, καθώς είχε προηγηθεί η περίπτωση του Ιλχάν Αχμέτ.
Και μπορεί ο Ανδρέας Λοβέρδος να υποστήριξε πως με τους 19 βουλευτές η Δημοκρατική Συμπαράταξη «διαψεύδει τις Κασσάνδρες που μας θεωρούσαν τελειωμένους», όμως ο άλλοτε «σύντροφος» του, Γ. Ραγκούσης είχε διαφορετική άποψη, κάνοντας λόγο «για πολιτική και ηθική κατάπτωση» και για μια «πράξη αποστασίας».
Αλλά και ο έτερος εταίρος της Κεντροαριστεράς, Το Ποτάμι που από τις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015 έχει χάσει 5 από τους 11 βουλευτές που εξέλεξε, κατηγόρησε το ΠΑΣΟΚ ότι «εξαγοράζει βουλευτές υποσχόμενο έδρες για όταν επιστρέψει στα πράγματα».
Και μέσα σε αυτή την ανταλλαγή πυρών, η Ώρα Αποφάσεων των Διαμαντοπούλου, Ραγκούση και Φλωρίδη ανακοίνωνε πως εξελίσσεται σε αυτόνομη πολιτική κίνηση, τονίζοντας πως φιλοδοξεί να πάρει τη σκυτάλη της προοδευτικής παράταξης.
Και χαιρέτισε τη στήριξη του Ποταμιού (όπως άλλωστε σηματοδότησε η παρουσία του Σταύρου Θεοδωράκη) χωρίς όμως να έχει καταστεί σαφές εάν θα υπάρξει και συνεργασία, ενώ κατακεραύνωσε το ΠΑΣΟΚ που δεν ενώνει τις δυνάμεις του σε αυτό το εγχείρημα.
Μέσα σε αυτό το «μύλο» αλληλοκατηγοριών είναι προφανές πως παρά την ενίσχυση της Δημοκρατικής Συμπαράταξης και παρά την πολιτική δραστηριοποίηση της «Ώρας Αποφάσεων», οι αυτόνομες πορείες τους μάλλον δεν πρόκειται να καταλήξουν πουθενά.
Διότι όσο αυτός ο χώρος της Κεντροαριστεράς δεν ενώνει δυνάμει, πρόσωπα και προτάσεις και επιλέγει να παραμένει κατακερματισμένος με σχήματα, τα οποία βάλλουν το ένα κατά του άλλου, το πιθανότερο είναι να μείνει στάσιμος στη σημερινή εικόνα και δυναμική του.
Και αυτό είναι το καλύτερο σενάριο.
Το οποίο όμως δεν συνεπάγεται ούτε ανανέωση και αναγέννηση του χώρου ούτε και μια δυναμική επανεκκίνηση.
Γεγονός που με τη σειρά του σημαίνει ότι ο στόχος για έναν ισχυρό τρίτο πόλο που θα μπει σφήνα στο δίπολο ΣΥΡΙΖΑ – ΝΔ είναι ανέφικτος.
Πρόκειται για πολιτικές επιλογές που δεν πρόκειται να πείσουν εκείνους τους ψηφοφόρους που δηλώνουν δυσαρεστημένοι με το ΣΥΡΙΖΑ και που δεν πείθονται από το πολιτικό αφήγημα της ΝΔ.
Και ούτε πρόκειται να προσελκύσουν τους αναποφάσιστους ψηφοφόρους.
Καθώς όλοι αντιλαμβάνονται ότι η μη υλοποίηση της ιδέας της ανασύστασης της Κεντροαριστεράς δεν οφείλεται στις διαφορετικές πολιτικές προτάσεις αλλά είναι θέμα προσωπικής στρατηγικής.
Και όσο δεν λαμβάνονται ριζοσπαστικές και γενναίες αποφάσεις για ενωτικές κινήσεις και διατηρείται η ανάγκη «της καρέκλας», η Κεντροαριστερά θα παραμείνει καθηλωμένη στη σημερινή δυναμική της, αν όχι στο περιθώριο.
Μια και η ιδέα της ανασύστασης της Κεντροαριστεράς αντί να καθίσταται ελκυστική λόγω των αδυναμιών του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ, εξελίσσεται σε μια άκρως προβληματική κατάσταση που κουράζει ολοένα και περισσότερους.
Ακόμα και αυτούς που εξακολουθούν ακόμα και σήμερα να τη στηρίζουν.
Σπύρος Χριστόπουλος
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών