Τον τελευταίο καιρό, χθες και προχθές δηλαδή, οι οθόνες μας κατακλύστηκαν από ένα μάλλον σοβαρό θέμα… - πώς αλλιώς να το χαρακτηρίσει κανείς αφού όλοι ασχολούνται με τον χορευτή, του οποίου το όνομα δυστυχώς, μάλλον λόγω γήρατος, αποτυγχάνω να θυμηθώ.
Α, ενεθυμήθην... Ξιαρχό...
Αυτό που, σε κάθε περίπτωση, ενθυμούμαι, είναι πως αυτός ο κύριος προέβη σε ένα απρεπές σχόλιο, κατόπιν προσπάθησε να αυτοκτονήσει, στη συνέχεια υπήρξε κινητοποίηση από την ΕΛ.ΑΣ., μαζικό κύμα διαμαρτυρίας, αλλά και μαζικό κύμα συμπαράστασης…
Παράλληλα, δε, είχαμε νέα μέτρα για ανεμβολίαστους και εμβολιασμένους, σειρά σημαντικών οικονομικών και επιχειρηματικών ειδήσεων, και… δημοσκοπήσεις, με το κυβερνών κόμμα, παρά τα κολοσσιαία λάθη του, να συνεχίζει να καταγράφει ισχυρό (;) προβάδισμα απέναντι σε μια ασθμαίνουσα, παλαιοκομματική αντιπολίτευση, της οποίας η ρητορική μυρίζει την πράσινη δεκαετία του ’80.
Φυσικά, στο Τwitter δεν έγιναν τρεντ οι δύο νεκροί, σε εργατικό ατύχημα, στο λιμάνι του Πειραιά, το νομοσχέδιο για τις λαϊκές αγορές, η ταλαιπωρία του κόσμου στον ΕΦΚΑ, η ενεργειακή κρίση ή η πορεία των ληξιπρόθεσμων, με τους πολίτες να αδυνατούν λόγω ακρίβειας να ανταποκριθούν…
Στα ψιλά πέρασε και η έκθεση της ΕΛ.ΑΣ. περί παραβατικότητας, με τους γνωστούς αγνώστους «δικαιωματιστές» να επιμένουν, χάριν ιδεοληψιών, να διχάζουν τους Έλληνες – μέχρι να χτυπήσει το «κακό» και τη δική τους πόρτα.
Εν προκειμένω θα ήθελα να επισημάνω, πάντα με το γνωστό δασκαλίστικο ύφος που έχουμε διδαχθεί από τα δελτία ειδήσεων των γνωστών αγνώστων εισαγγελέων-επαϊόντων-τηλεπιστημόνων-ειδικών επί των πολιτικών και οικονομικών πραγμάτων, πως η Ευρώπη έχει τέσσερα εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα, το Λαγκασάιρ 1.700 και η Αττική 700.
Όμως η μικρή αυτή χώρα, η Ελλάδα, έδωσε στον κόσμο μια τέχνη, τη βάση για το λεξιλόγιό του σε κάθε πεδίο σκέψης και γνώσης, και συνέλαβε και κρατεί ως σήμερα στην κατοχή της την ανώτατη μόρφωσή του.
Ασκησε ανεξάντλητη γοητεία ακόμα και σε πνεύματα αλλότρια και εχθρικά:
Οι Ρωμαίοι ανθύπατοι στον δρόμο προς την Ανατολή έκαναν σταθμό στην Αθήνα ώστε να περάσουν λίγες μέρες συνομιλώντας με τους διαδόχους του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη.
Περνούν μερικοί αιώνες και ξαφνικά βρίσκουμε την Ευρώπη ξανά μεθυσμένη από το ελληνικό πνεύμα: να το βλέπει, να το ερμηνεύει, να το αποζητά απελπιστικά.
Ο Βίνκελμαν παραδίδει τη δάδα του ελληνισμού στον Γκαίτε και γίνεται ο Ελληνισμός ο πιο όμορφος κανόνας στα σωθικά των ποιητών.
Ωστόσο, πλέον, η δάδα έχει παραδοθεί στους Ξιαρχό… που τους ψάχνει εναγωνίως η ΕΛ.ΑΣ., όπως λένε τα μέσα… και τα έξω.
Και τώρα, στην πατρίδα που κοιμάται, τι θα απογίνουμε δίχωςΞιαρχό;…
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών