Ο Αντώνης, παιδί 10μελούς οικογενείας διέμενε σε ίδρυμα απ’ όπου το έσκαγε συχνά κι ερχόταν Αθήνα
Το θέμα εδώ είναι κυρίως πρακτικού χαρακτήρα… Με ποια μέτρα και ποια σταθμά ο άνθρωπος ρυθμίζει την προσωπική και συλλογική αρετή του; Το ομόδοξον, πλέον, είναι ένα: η κατάσταση του νέου Ελληνισμού είναι οριακή.
Προσφάτως γίναμε μάρτυρες ενός συγκλονιστικού περιστατικού, το οποίο μάλιστα απαθανατίστηκε από κάμερες.
Κατά τρόπον αποτρόπαιο, οι ναυτικοί πλοίου που ονομάζεται «Blue Horizon» πέταξαν στα νερά του λιμανιού, χωρίς πολλές σκέψεις και ιδιαίτερη δυσκολία, 36χρονο άντρα, τον Αντώνη.
Ο Αντώνης, παιδί 10μελούς οικογενείας διέμενε σε ίδρυμα απ’ όπου το έσκαγε συχνά κι ερχόταν Αθήνα. Ήταν υπερκινητικός και είχε ιδιαιτερότητες στη συμπεριφορά του. Στο πλοίο, μπήκε κανονικά και μετά ξαναβγήκε. Το πλήρωμα τον γνώριζε, και η νοητική του βλάβη ήταν εμφανής.
Αυτό το παιδί το πέταξαν στη θάλασσα.
Αν ο άτυχος Αντώνης ήταν επώνυμος από «τζάκι»;...
Και εκεί που νομίζεις πως δεν υπάρχει πάτος… ακούς τον υπουργό Ναυτιλίας…
«Εγώ θεωρώ ότι σήμερα αυτοί που θρηνούν τον αδικοχαμένο, και υπάρχουνε κι αυτοί που θρηνούνε για αυτούς που πήγαν να κάνουν τη δουλειά τους, να φέρουν πίσω ένα μισθό, ένα μεροκάματο και σήμερα βρίσκονται κατηγορούμενοι για δολοφονία».
Όχι, κύριε Βαρβιτσιώτη μου, εμείς δεν θρηνούμε ψυχρούς εκτελεστές, και μάλιστα αναπήρων ατόμων. Όχι, κύριε υπουργέ, δεν θα συνηθίσουμε τη φρίκη. Δυστυχώς, όμως, όπως σκέφτεστε εσείς σκέφτονται χιλιάδες.
Στην εποχή των γνώσεων, της τεχνητής νοημοσύνης, στον αιώνα της κυβερνητικής, ο άνθρωπος παραμένει εντελώς ανυποψίαστος και πένης. Η παιδεία τον οδηγεί σε πρωτοφανή απογύμνωση – μέχρι που τον κάνει και δολοφόνο.
Έτσι, όλοι, παγιδευμένοι σε αυτό το ανελεύθερο χρησιμοθηρικό σχήμα, μοιραία θα ξαναθρηνήσουμε και άλλους Αντώνηδες. Προ ολίγου καιρό θρηνήσαμε τον Μιχάλη, και παλαιότερα τον Άλκη. Τους λίγους που θυμάμαι, διότι ουκ έστιν αριθμός…
Ίσως το πρόβλημα είναι και πολιτικό. Ο δήθεν τεχνοκράτης -κατ' ουσίαν αμόρφωτος, ανίκανος και απλά αρεστός, ουχί άριστος- παραμέρισε τον παιδαγωγό, το πολιτικό όν, μετατρέποντας κοινωνία τε και οικονομία σε εργαστήριο. Πλέον, βάζουμε ευαισθησία και εξάγουμε από τη μηχανή του κιμά μόνον παραγωγική ικανότητα. Δεν υπάρχει τίποτε άλλο. Μόνον αναλγησία. Οι αξίες είναι ο φτωχός συγγενής του συστήματος.
Ίσως η Ελλάς είναι η πιο πλανεμένη χώρα του πλανήτη. Ο κάτοικός της είναι τόσο μπερδεμένος, που ενίοτε γίνεται και… δολοφόνος. Κρίση, και ξανά κρίση, και ξανά. Ατέρμονη ωδή πόνου έφεραν τα μνημόνια στον λαό μας. Ο σώζων εαυτόν σωθήτω. Η ζωή μένει άδεια από στιγμές ευχάριστες, παρά μόνον γεμίζει από σταγόνες οδύνης, τις οποίες πίνουμε καθημερινά από τα social media και τα μέσα ενημέρωσης. Όλα στη σφαίρα του φαντασιακού, σαν να μη συμβαίνουν.
Τον Αντώνη αφού δολοφόνησαν, το πλοίο επιχείρησε να συνεχίσει κανονικά το ταξίδι του. Ξεφορτώθηκαν τον ανάπηρο και επιχείρησαν να επιστρέψουν στην «κανονικότητα».
Κάπως έτσι ο φασισμός που διαμορφώνεται σήμερα είναι χειρότερος από τον φασισμό του άλλοτε. Παλαιότερα έκαιγαν βιβλία, αλλά τώρα καίνε συνειδήσεις, παροπλίζουν την ανθρωπιά.
Έχω αρρωστήσει… Μαύρος Ορίζοντας!
www.bankingnews.gr
Προσφάτως γίναμε μάρτυρες ενός συγκλονιστικού περιστατικού, το οποίο μάλιστα απαθανατίστηκε από κάμερες.
Κατά τρόπον αποτρόπαιο, οι ναυτικοί πλοίου που ονομάζεται «Blue Horizon» πέταξαν στα νερά του λιμανιού, χωρίς πολλές σκέψεις και ιδιαίτερη δυσκολία, 36χρονο άντρα, τον Αντώνη.
Ο Αντώνης, παιδί 10μελούς οικογενείας διέμενε σε ίδρυμα απ’ όπου το έσκαγε συχνά κι ερχόταν Αθήνα. Ήταν υπερκινητικός και είχε ιδιαιτερότητες στη συμπεριφορά του. Στο πλοίο, μπήκε κανονικά και μετά ξαναβγήκε. Το πλήρωμα τον γνώριζε, και η νοητική του βλάβη ήταν εμφανής.
Αυτό το παιδί το πέταξαν στη θάλασσα.
Αν ο άτυχος Αντώνης ήταν επώνυμος από «τζάκι»;...
Και εκεί που νομίζεις πως δεν υπάρχει πάτος… ακούς τον υπουργό Ναυτιλίας…
«Εγώ θεωρώ ότι σήμερα αυτοί που θρηνούν τον αδικοχαμένο, και υπάρχουνε κι αυτοί που θρηνούνε για αυτούς που πήγαν να κάνουν τη δουλειά τους, να φέρουν πίσω ένα μισθό, ένα μεροκάματο και σήμερα βρίσκονται κατηγορούμενοι για δολοφονία».
Όχι, κύριε Βαρβιτσιώτη μου, εμείς δεν θρηνούμε ψυχρούς εκτελεστές, και μάλιστα αναπήρων ατόμων. Όχι, κύριε υπουργέ, δεν θα συνηθίσουμε τη φρίκη. Δυστυχώς, όμως, όπως σκέφτεστε εσείς σκέφτονται χιλιάδες.
Στην εποχή των γνώσεων, της τεχνητής νοημοσύνης, στον αιώνα της κυβερνητικής, ο άνθρωπος παραμένει εντελώς ανυποψίαστος και πένης. Η παιδεία τον οδηγεί σε πρωτοφανή απογύμνωση – μέχρι που τον κάνει και δολοφόνο.
Έτσι, όλοι, παγιδευμένοι σε αυτό το ανελεύθερο χρησιμοθηρικό σχήμα, μοιραία θα ξαναθρηνήσουμε και άλλους Αντώνηδες. Προ ολίγου καιρό θρηνήσαμε τον Μιχάλη, και παλαιότερα τον Άλκη. Τους λίγους που θυμάμαι, διότι ουκ έστιν αριθμός…
Ίσως το πρόβλημα είναι και πολιτικό. Ο δήθεν τεχνοκράτης -κατ' ουσίαν αμόρφωτος, ανίκανος και απλά αρεστός, ουχί άριστος- παραμέρισε τον παιδαγωγό, το πολιτικό όν, μετατρέποντας κοινωνία τε και οικονομία σε εργαστήριο. Πλέον, βάζουμε ευαισθησία και εξάγουμε από τη μηχανή του κιμά μόνον παραγωγική ικανότητα. Δεν υπάρχει τίποτε άλλο. Μόνον αναλγησία. Οι αξίες είναι ο φτωχός συγγενής του συστήματος.
Ίσως η Ελλάς είναι η πιο πλανεμένη χώρα του πλανήτη. Ο κάτοικός της είναι τόσο μπερδεμένος, που ενίοτε γίνεται και… δολοφόνος. Κρίση, και ξανά κρίση, και ξανά. Ατέρμονη ωδή πόνου έφεραν τα μνημόνια στον λαό μας. Ο σώζων εαυτόν σωθήτω. Η ζωή μένει άδεια από στιγμές ευχάριστες, παρά μόνον γεμίζει από σταγόνες οδύνης, τις οποίες πίνουμε καθημερινά από τα social media και τα μέσα ενημέρωσης. Όλα στη σφαίρα του φαντασιακού, σαν να μη συμβαίνουν.
Τον Αντώνη αφού δολοφόνησαν, το πλοίο επιχείρησε να συνεχίσει κανονικά το ταξίδι του. Ξεφορτώθηκαν τον ανάπηρο και επιχείρησαν να επιστρέψουν στην «κανονικότητα».
Κάπως έτσι ο φασισμός που διαμορφώνεται σήμερα είναι χειρότερος από τον φασισμό του άλλοτε. Παλαιότερα έκαιγαν βιβλία, αλλά τώρα καίνε συνειδήσεις, παροπλίζουν την ανθρωπιά.
Έχω αρρωστήσει… Μαύρος Ορίζοντας!
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών