Το… βραβείο του Τσίπρα στις διαπραγματεύσεις ήταν η αναδιάρθρωση χρέους, όπως στη Δυτική Γερμανία το 1953
Στο πώς κατάφερε ο έλληνας πρωθυπουργός να υπερκεράσει τη Γερμανία και να φανεί ότι έχει καταφέρει μεγαλύτερη επιτυχία έναντι της γερμανίδας καγκελάριου, Angela Merkel, αναφέρεται άρθρο του αμερικανικού ειδησεογραφικού δικτύου MarketWatch.
Όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται, ο Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος πιθανότατα θα συνεχίσει να είναι πρωθυπουργός μετά τις εκλογές που θα λάβουν χώρα τον Σεπτέμβριο, ήρθε στην εξουσία τον Ιανουάριο καλούμενος να επιλύσει μια «απίθανη τριάδα»: χαλάρωση της οικονομικής πίεσης, αναδιάρθρωση του απλήρωτου ελληνικού χρέους και διατήρηση της Ελλάδας στο ευρώ.
Αν και η ικανοποιητική επίλυση και των τριών αυτών στόχων φαινόταν και ήταν μη πραγματοποιήσιμη, ο Τσίπρας φαίνεται να έχει καταφέρει μεγαλύτερη επιτυχία έναντι της Angela Merkel, του βασικού ευρωπαίου αντιπάλου του.
Η γερμανίδα καγκελάριος επίσης, υποσχέθηκε στο εκλογικό σώμα της χώρας της τρεις μη επιτεύξιμους στόχους, ωστόσο φοβούμενη μη γίνει ο αποδιοπομπαίος τράγος παγκοσμίως, διώχνοντας την Ελλάδα από το ευρώ, φαίνεται να έχει υποκύψει στις διεθνείς πιέσεις περισσότερο απ' ό,τι ο Τσίπρας.
Η εν εξελίξει αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, εν μέρει παρακινούμενη από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, το οποίο έχει χαρακτηρίσει το χρέος μη βιώσιμο, φαίνεται να ομοιάζει με την ελάφρυνση που κέρδισε η Δυτική Γερμανία από την «τρόικα» των διεθνών πιστωτών (Γαλλία, Ηνωμένο Βασίλειο και ΗΠΑ) το 1953.
Σε μια εποχή που τα σύννεφα της παγκόσμιας οικονομικής καταιγίδας σκουραίνουν, οι έλληνες ψηφοφόροι ίσως να ευχαριστήσουν τον Τσίπρα για την επίτευξη καλύτερων όρων σχετικά με τον δανεισμό της χώρας.
Το μεγάλο ερώτημα που εγείρεται, είναι, όταν γίνει ευρύτερα γνωστή η γενναιοδωρία της ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους, αν θα ζητηθούν παρόμοιες συναινέσεις από άλλες υπερχρεωμένες χώρες, όπως η Ιταλία, η Πορτογαλία και η Ισπανία.
Το νέο χαμηλό κόστους πρόγραμμα διάσωσης της Ελλάδας, ύψους 86 δισ. ευρώ, είναι πιθανόν ότι δεν θα αποπληρωθεί μέχρι το 2075 –μια παρόμοια επέκταση των δανειακών αποπληρωμών που είχε δοθεί στη Δυτική Γερμανία το 1953, με κάποια μακροχρόνια δάνεια που αποπληρώθηκαν ύστερα από 57 χρόνια, το 2010.
Περαιτέρω αποτελεσματικές μειώσεις χρέους θα προκύψουν για την Ελλάδα το φθινόπωρο, ως μέρος μιας συμφωνίας ώστε να παραμείνει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ως άμεσος ανάδοχος του ελληνικού χρέους.
Η επιμονή της Γερμανίας να κρατήσει στο ελληνικό πρόγραμμα το ΔΝΤ είναι πολιτικά συνετή, ωστόσο οικονομικά αντιφατική.
Ο μεγαλύτερος πιστωτής της Ελλάδας πιστεύει ότι ο μόνο τρόπος για να καταστήσει τον δανειζόμενο πιο ευχάριστο στο εσωτερικό της χώρας, είναι να συμμετέχει το ΔΝΤ στο πρόγραμμα, κάτι που το Ταμείο θα κάνει μόνο αν η Γερμανία ζητήσει από τους φορολογούμενους να λάβουν περισσότερα βάση μέσω της επιμήκυνσης των αποπληρωμών των δανείων και της μείωσης των επιτοκίων.
Οι υποσχέσεις της Merkel στους γερμανούς ψηφοφόρους είχαν την ίδια… ποιότητα των υποσχέσεων Τσίπρα: διατήρηση της ενότητας των μελών της ζώνης του ευρώ, αποφυγή μεγάλου μεγέθους αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους και διατήρηση των οικονομικών πολιτικών της ζώνης του ευρώ σύμφωνα με τη γερμανικού στυλ ορθοδοξία.
Τόσο η Merkel όσο και ο Τσίπρας έχουν επιλύσει τα προσωπικά τους τριλήμματα, προσπαθώντας να διατηρήσουν τους ψηφοφόρους τους στο σκοτάδι σχετικά με το βαθμό στον οποίο έχουν κάνει πίσω στις αρχές τους.
Και οι δύο έχουν αντιμετωπίσει επαναστάσεις μέσα στα κόμματά τους: ο Τσίπρας από την Αριστερή Πλατφόρμα που αποσπάστηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ συγκροτώντας τη Λαϊκή Ενότητα και η Merkel από τα μέλη των Χριστιανοδημοκρατών και της Χριστιανοκοινωνικής Ένωσης, που καταψήφισαν το πρόγραμμα διάσωσης της Ελλάδας την περασμένη εβδομάδα.
Ωστόσο, ο Τσίπρας υποστηρίζεται από το 61% του εκλογικού σώματος, σύμφωνα με μια δημοσκόπηση, παρά το γεγονός ότι αναγκάστηκε να υποχωρήσει στις απαιτήσεις των δανειστών της χώρας.
Στις εκλογές της 20ής ή 27ης Σεπτεμβρίου θα επιτύχει τη στρατηγική του για την εδραίωση της βάσης της πολιτικής του εξουσίας έναντι των διασπασμένων παραδοσιακών κομμάτων που δεν έχουν ούτε την επιθυμία ούτε την ικανότητα να επιστρέψουν στην κυβέρνηση στο προβλέψιμο μέλλον.
Αν και θα χάσει μερικούς από τους αντάρτες του ΣΥΡΙΖΑ, ο Τσίπρας μπορεί να επωφεληθεί από έναν πιθανό συνασπισμό με δύο μικρότερα υπέρ της Ευρώπης κόμματα, το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι, ενώ η Νέα Δημοκρατία θα ηγείται της αντιπολίτευσης.
Ο Τσίπρας αναμένει να επωφεληθεί από την ευρέως διαδεδομένη άποψη στο εσωτερικό της χώρας ότι αντιστάθηκε σε πιο σκληρές απαιτήσεις των δανειστών, αν και ακόμη δεν θα έχουν εφαρμοστεί οι αυξήσεις φόρων και οι περικοπές δαπανών που προβλέπει το νέο πρόγραμμα διάσωσης.
Όλα τα είδη των ελιγμών που χρησιμοποιήθηκαν από την ελληνική πλευρά στις διαπραγματεύσεις –συνομιλίες με τη Ρωσία, ανησυχίες σχετικά με την ανθρωπιστική καταστροφή στη Μεσόγειο, εικασίες σχετικά με μια ελληνική έξοδο, με επιπτώσεις στο ευρώ– ήταν χρήσιμα τεχνάσματα.
Το βραβείο του Τσίπρας υπήρξε η μεγάλης κλίμακας ελάφρυνση του χρέους.
Αν και άλλοι διεθνείς οφειλέτες ακολουθήσουν το παράδειγμά του, οι πιστωτές θα κληθούν να αντιμετωπίσουν έναν εφιάλτη…
Μεταφραστική επιμέλεια: Ελένη Κάτσουρα
www.bankingnews.gr
Όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται, ο Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος πιθανότατα θα συνεχίσει να είναι πρωθυπουργός μετά τις εκλογές που θα λάβουν χώρα τον Σεπτέμβριο, ήρθε στην εξουσία τον Ιανουάριο καλούμενος να επιλύσει μια «απίθανη τριάδα»: χαλάρωση της οικονομικής πίεσης, αναδιάρθρωση του απλήρωτου ελληνικού χρέους και διατήρηση της Ελλάδας στο ευρώ.
Αν και η ικανοποιητική επίλυση και των τριών αυτών στόχων φαινόταν και ήταν μη πραγματοποιήσιμη, ο Τσίπρας φαίνεται να έχει καταφέρει μεγαλύτερη επιτυχία έναντι της Angela Merkel, του βασικού ευρωπαίου αντιπάλου του.
Η γερμανίδα καγκελάριος επίσης, υποσχέθηκε στο εκλογικό σώμα της χώρας της τρεις μη επιτεύξιμους στόχους, ωστόσο φοβούμενη μη γίνει ο αποδιοπομπαίος τράγος παγκοσμίως, διώχνοντας την Ελλάδα από το ευρώ, φαίνεται να έχει υποκύψει στις διεθνείς πιέσεις περισσότερο απ' ό,τι ο Τσίπρας.
Η εν εξελίξει αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, εν μέρει παρακινούμενη από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, το οποίο έχει χαρακτηρίσει το χρέος μη βιώσιμο, φαίνεται να ομοιάζει με την ελάφρυνση που κέρδισε η Δυτική Γερμανία από την «τρόικα» των διεθνών πιστωτών (Γαλλία, Ηνωμένο Βασίλειο και ΗΠΑ) το 1953.
Σε μια εποχή που τα σύννεφα της παγκόσμιας οικονομικής καταιγίδας σκουραίνουν, οι έλληνες ψηφοφόροι ίσως να ευχαριστήσουν τον Τσίπρα για την επίτευξη καλύτερων όρων σχετικά με τον δανεισμό της χώρας.
Το μεγάλο ερώτημα που εγείρεται, είναι, όταν γίνει ευρύτερα γνωστή η γενναιοδωρία της ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους, αν θα ζητηθούν παρόμοιες συναινέσεις από άλλες υπερχρεωμένες χώρες, όπως η Ιταλία, η Πορτογαλία και η Ισπανία.
Το νέο χαμηλό κόστους πρόγραμμα διάσωσης της Ελλάδας, ύψους 86 δισ. ευρώ, είναι πιθανόν ότι δεν θα αποπληρωθεί μέχρι το 2075 –μια παρόμοια επέκταση των δανειακών αποπληρωμών που είχε δοθεί στη Δυτική Γερμανία το 1953, με κάποια μακροχρόνια δάνεια που αποπληρώθηκαν ύστερα από 57 χρόνια, το 2010.
Περαιτέρω αποτελεσματικές μειώσεις χρέους θα προκύψουν για την Ελλάδα το φθινόπωρο, ως μέρος μιας συμφωνίας ώστε να παραμείνει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ως άμεσος ανάδοχος του ελληνικού χρέους.
Η επιμονή της Γερμανίας να κρατήσει στο ελληνικό πρόγραμμα το ΔΝΤ είναι πολιτικά συνετή, ωστόσο οικονομικά αντιφατική.
Ο μεγαλύτερος πιστωτής της Ελλάδας πιστεύει ότι ο μόνο τρόπος για να καταστήσει τον δανειζόμενο πιο ευχάριστο στο εσωτερικό της χώρας, είναι να συμμετέχει το ΔΝΤ στο πρόγραμμα, κάτι που το Ταμείο θα κάνει μόνο αν η Γερμανία ζητήσει από τους φορολογούμενους να λάβουν περισσότερα βάση μέσω της επιμήκυνσης των αποπληρωμών των δανείων και της μείωσης των επιτοκίων.
Οι υποσχέσεις της Merkel στους γερμανούς ψηφοφόρους είχαν την ίδια… ποιότητα των υποσχέσεων Τσίπρα: διατήρηση της ενότητας των μελών της ζώνης του ευρώ, αποφυγή μεγάλου μεγέθους αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους και διατήρηση των οικονομικών πολιτικών της ζώνης του ευρώ σύμφωνα με τη γερμανικού στυλ ορθοδοξία.
Τόσο η Merkel όσο και ο Τσίπρας έχουν επιλύσει τα προσωπικά τους τριλήμματα, προσπαθώντας να διατηρήσουν τους ψηφοφόρους τους στο σκοτάδι σχετικά με το βαθμό στον οποίο έχουν κάνει πίσω στις αρχές τους.
Και οι δύο έχουν αντιμετωπίσει επαναστάσεις μέσα στα κόμματά τους: ο Τσίπρας από την Αριστερή Πλατφόρμα που αποσπάστηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ συγκροτώντας τη Λαϊκή Ενότητα και η Merkel από τα μέλη των Χριστιανοδημοκρατών και της Χριστιανοκοινωνικής Ένωσης, που καταψήφισαν το πρόγραμμα διάσωσης της Ελλάδας την περασμένη εβδομάδα.
Ωστόσο, ο Τσίπρας υποστηρίζεται από το 61% του εκλογικού σώματος, σύμφωνα με μια δημοσκόπηση, παρά το γεγονός ότι αναγκάστηκε να υποχωρήσει στις απαιτήσεις των δανειστών της χώρας.
Στις εκλογές της 20ής ή 27ης Σεπτεμβρίου θα επιτύχει τη στρατηγική του για την εδραίωση της βάσης της πολιτικής του εξουσίας έναντι των διασπασμένων παραδοσιακών κομμάτων που δεν έχουν ούτε την επιθυμία ούτε την ικανότητα να επιστρέψουν στην κυβέρνηση στο προβλέψιμο μέλλον.
Αν και θα χάσει μερικούς από τους αντάρτες του ΣΥΡΙΖΑ, ο Τσίπρας μπορεί να επωφεληθεί από έναν πιθανό συνασπισμό με δύο μικρότερα υπέρ της Ευρώπης κόμματα, το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι, ενώ η Νέα Δημοκρατία θα ηγείται της αντιπολίτευσης.
Ο Τσίπρας αναμένει να επωφεληθεί από την ευρέως διαδεδομένη άποψη στο εσωτερικό της χώρας ότι αντιστάθηκε σε πιο σκληρές απαιτήσεις των δανειστών, αν και ακόμη δεν θα έχουν εφαρμοστεί οι αυξήσεις φόρων και οι περικοπές δαπανών που προβλέπει το νέο πρόγραμμα διάσωσης.
Όλα τα είδη των ελιγμών που χρησιμοποιήθηκαν από την ελληνική πλευρά στις διαπραγματεύσεις –συνομιλίες με τη Ρωσία, ανησυχίες σχετικά με την ανθρωπιστική καταστροφή στη Μεσόγειο, εικασίες σχετικά με μια ελληνική έξοδο, με επιπτώσεις στο ευρώ– ήταν χρήσιμα τεχνάσματα.
Το βραβείο του Τσίπρας υπήρξε η μεγάλης κλίμακας ελάφρυνση του χρέους.
Αν και άλλοι διεθνείς οφειλέτες ακολουθήσουν το παράδειγμά του, οι πιστωτές θα κληθούν να αντιμετωπίσουν έναν εφιάλτη…
Μεταφραστική επιμέλεια: Ελένη Κάτσουρα
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών