Η διαφθορά στην επιστήμη του κλίματος, ανθεί και δίνει καρπούς... μια μελέτη αφορμή για σκέψη
Όπως σε κάθε όμορφο ή λιγότερο όμορφο αφήγημα, υπάρχει πάντα ένας... δράκος έτσι και στο αφήγημα της επικίνδυνης κλιματικής αλλαγής υπάρχει κρυμμένη η διαφθορά, με συμφέροντα να μετατρέπουν την κλιματική κρίση σε πολιτισμική κρίση, διακινδυνεύοντας ένα μέλλον ενεργειακής ένδειας σαν την δυστοπική ταινία... «Mad Max»!
Αντί να καταπολεμούν την παραφροσύνη κατά του πολιτισμού, οι μεγάλες πετρελαϊκές εταιρείες αποσύρουν τα χρήματά τους από το τραπέζι, μαζί με τα προσιτά καύσιμα που επιβεβαιώνουν τη ζωή τους...
«Πρέπει να επικρίνουμε τους ανθρώπους που μας έφεραν εδώ», λέει ο Alex Epstein, ιδρυτής του Κέντρου Βιομηχανικής Προόδου και συγγραφέας του Fossil Future.
«Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να αντιμετωπίζουμε αυτούς τους αυτο-οριζόμενους ειδικούς ως πραγματικούς ειδικούς.
Δεν είναι πραγματικοί ειδικοί, είναι καταστροφείς... κατά της ενέργειας, και αυτό πρέπει να γίνει σαφές», δηλώνει και ο αναλυτής Edward Ring εξηγεί τι εννοεί.
Κλιματική κρίση = Πολιτισμική κρίση
Δεν είναι υπερβολή ότι κάθε σημαντικό ίδρυμα στην Αμερική έχει πλέον δεσμευτεί για την εξάλειψη της οικονομικής και άφθονης ενέργειας.
Εάν δεν σταματήσει, αυτή η δέσμευση, που υποκινείται από την άστοχη (στο βαθμό που εκθειάζεται) ανησυχία για τον πλανήτη, αλλά και από τον πόθο για εξουσία και χρήμα και που επιτρέπεται από ηθική δειλία και πνευματική αμέλεια, θα καταστρέψει τον δυτικό πολιτισμό.
Για περισσότερα από 50 χρόνια, με αυξανόμενη συχνότητα, διεφθαρμένοι, καριεριστές επιστήμονες έχουν εκπονήσει μελέτες που, ενισχυμένες από εταιρικά και πολιτικά ειδικά συμφέροντα καθοδηγούνται από την ατζέντα, συνιστούν μια «συναίνεση» που υποτίθεται ότι είναι «εκτός συζήτησης».
Βρισκόμαστε σε μια «κλιματική κρίση».
Για την αντιμετώπιση αυτής της κλιματικής έκτακτης ανάγκης, όλα τα μέτρα είναι δικαιολογημένα.
Πρόκειται για υπερβολική, μονόπλευρη, διαστρεβλωμένη, προπαγάνδα χειραγώγησης.
Είναι η γλώσσα των αυταρχικών και των κορπορατιστών που θέλουν να επιτύχουν ακόμη πιο συγκεντρωτική πολιτική εξουσία και οικονομικό πλούτο.
Είναι μια απάτη, ίσως η πιο τολμηρή, περιεκτική απάτη στην ανθρώπινη ιστορία, που στοχεύει να συνθλίψει ρητά τη μεσαία τάξη στα ανεπτυγμένα έθνη και ολόκληρους τους επίδοξους πληθυσμούς στις αναπτυσσόμενες χώρες, την ίδια στιγμή που τα μηνύματά της έχουν σχεδιαστεί για να εξασφαλίσουν τη θερμή τους συναίνεση.
Αυτό που στην πραγματικότητα είναι πέρα από συζήτηση δεν είναι ότι βρισκόμαστε σε μια κλιματική κρίση, αλλά ότι εάν δεν σταματήσουμε να καταστρέφουμε τη συμβατική ενεργειακή μας οικονομία, θα βρεθούμε σε μια πολιτισμική κρίση.
Ενέργεια = Ευημερία
Η ενέργεια είναι το θεμέλιο των πάντων - ευημερία, ελευθερία, ανοδική κινητικότητα, εθνικός πλούτος, ατομική οικονομική ανεξαρτησία, λειτουργική υποδομή νερού και μεταφορών, γεωργία εμπορικής κλίμακας, εξόρυξη και βιομηχανία.
Χωρίς ενέργεια, όλα σκοτεινιάζουν.
Και οι «ανανεώσιμες πηγές ενέργειας» (ή ΑΠΕ) δεν είναι καν ικανές να αντικαταστήσουν το πετρέλαιο, το φυσικό αέριο, τον άνθρακα, την πυρηνική και την υδροηλεκτρική ενέργεια.
Είναι αδύνατο.
Οι μόνοι άνθρωποι που πιστεύουν ότι οι ΑΠΕ είναι ικανές να αντικαταστήσουν τη συμβατική ενέργεια είναι είτε ανενημέρωτοι, είτε... διεφθαρμένοι, που με χιονοστιβάδα ειδικών «μελετών» εξυπηρετούν πληρωμένες ιδέες σε ειδικά συμφέροντα που τις χρησιμοποιούν ως μαχαίρια για να λαξεύσουν στο επιθυμητό σχήμα κάθε σχετική δημόσια πολιτική και δημοφιλή αφήγηση όπως μια νέα μελέτη τελευταία, που κυκλοφόρησε στις 16 Μαΐου, με τίτλο, «Ποσοτικοποίηση της συμβολής των μεγάλων παραγωγών άνθρακα στην αύξηση του ελλείμματος πίεσης ατμών και της καμένης έκτασης στα δάση των δυτικών ΗΠΑ και του νοτιοδυτικού Καναδά», όπου με πληθώρα γραφημάτων και εξισώσεων, συνδέσμων και πηγών, η μελέτη έχει όλα τα στοιχεία της εκφοβιστικής αξιοπιστίας.
Όμως εγείρει σοβαρά ερωτήματα ως προς τη λογική αλλά και την αντικειμενικότητά της.
Μεροληπτικές, εσφαλμένες μελέτες για επιρροή πολιτικής
Για αρχή, αυτή η μελέτη δεν περιορίζεται στην «Ποσοτικοποίηση της συμβολής των μεγάλων παραγωγών άνθρακα ...», αλλά επιτίθεται στους «μεγάλους παραγωγούς άνθρακα» που δίνει τροφή για αντιδικίες.
Καθώς οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής γίνονται όλο και πιο σοβαρές, τα ερωτήματα σχετικά με το ποιος είναι υπεύθυνος για την κλιματική αλλαγή, πόση ευθύνη φέρει κάθε οντότητα και οι υποχρεώσεις αυτών των οντοτήτων να μετριάσουν τη μελλοντική κλιματική αλλαγή και να βοηθήσουν οικονομικά την προσαρμογή του κλίματος είναι πιο παρόντα από ποτέ στην πολιτική, σε διαπραγματεύσεις και σε δικαστικές αίθουσες σε όλο τον κόσμο.
Αυτά τα ερωτήματα εμβαθύνονται από το γεγονός ότι η βιομηχανία ορυκτών καυσίμων γνώριζε τους κινδύνους που σχετίζονται με το κλίμα των προϊόντων της ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του 1960 (Franta 2018) και, αντί να αλλάξει τις επιχειρηματικές πρακτικές, επένδυσε σε εκστρατείες και τακτικές για να παραπλανήσει τους δημόσια και να δημιουργήσουν αμφιβολίες για την κλιματική επιστήμη.
Αυτή η παράγραφος δεν έχει καμία σχέση με τον δηλωμένο στόχο της μελέτης.
Απλώς δείχνει το πολιτικό και νομικό πλαίσιο στο οποίο αυτή η μελέτη έχει σχεδιαστεί για να διαδραματίσει χρήσιμο ρόλο.
Τι γίνεται όμως με τη λογική;
Είναι πάντα συναρπαστικό να βαδίζεις μέσα από πνευματικές προσπάθειες που είναι προϊόν εξαιρετικής επιμέλειας και σπάνιας τεχνογνωσίας, μόνο για να ανακαλύψεις την απουσία θεμελιωδών μεταβλητών και να συνειδητοποιήσεις ότι αφήνοντάς τες έξω, ολόκληρο το επιχείρημα διαλύεται.
Για να εξηγήσουμε τι έκαναν λάθος οι συγγραφείς, είναι πρώτα απαραίτητο να συνοψίσουμε τι έκαναν: Σε απλή γλώσσα, οι συγγραφείς ισχυρίζονται ότι τα πιο ζεστά καλοκαίρια τα τελευταία χρόνια έχουν προκαλέσει πιο σοβαρές δασικές πυρκαγιές στις δυτικές Ηνωμένες Πολιτείες και οι εκπομπές αερίων ορυκτών καυσίμων προκαλούν τα θερμότερα καλοκαίρια.
Για να υποστηρίξουν την υπόθεσή τους, οι συγγραφείς βασίστηκαν σε έναν επιστημονικό όρο που προσδίδει βαρύτητα στη συζήτηση, «έλλειμμα πίεσης ατμών».
Αυτή είναι μια μεγάλη φράση που σημαίνει απλώς «ξηρός αέρας».
Το θέμα που αναφέρουν είναι ότι δεν είναι απλώς η ίδια η θερμότητα, αλλά το γεγονός ότι απουσιάζει η υγρασία από τον αέρα, γεγονός που κάνει τα δέντρα να στεγνώνουν γρηγορότερα και ως εκ τούτου να αναφλέγονται και να καίγονται ευκολότερα.
Μέχρι εδώ καλά.
Αλλά υπάρχουν τουλάχιστον δύο κενά σε αυτό το σκεπτικό.
Και τα δύο πρέπει να είναι προφανή.
Πρώτον, τα κύματα καύσωνα που πλήττουν τα δυτικά δάση τα τελευταία χρόνια δεν είναι μοναδικά.
Ακόμη και στη σύγχρονη ιστορία, η πιο καυτή θερμοκρασία που έχει καταγραφεί ποτέ στην Καλιφόρνια ήταν το 2013, όταν έφτασε τους 56,6 βαθμούς Κελσίου στην Κοιλάδα του Θανάτου.
Όσον αφορά τις ακραίες θερμοκρασίες, κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1930, μια δεκαετία όπου οι καυτές θερμοκρασίες συναγωνίζονταν αν όχι ξεπερνούσαν αυτές που βιώνουμε σήμερα, η πιο κρύα θερμοκρασία που μετρήθηκε ποτέ στην Καλιφόρνια, -45 βαθμοί, στην κομητεία της Νεβάδα.
Αλλά οι τελευταίοι αιώνες είναι μια σταγόνα στη μετεωρολογική ιστορία της Καλιφόρνια.
Πέρυσι, το San Jose Mercury ανέφερε με κομμένη την ανάσα ότι η ξηρασία - επί του παρόντος, παρεμπιπτόντως - ήταν η «χειρότερη των 1.200 ετών». Αυτό εγείρει το προφανές ερώτημα, τι γίνεται με αυτή την ακόμη μεγαλύτερη ξηρασία που συνέβη πριν από 1.200 χρόνια;
Αυτή η ίδια εφημερίδα το 2014 ανέφερε ότι «οι περασμένες ξηρές περίοδοι διήρκεσαν περισσότερα από 200 χρόνια».
Και τι γίνεται λοιπόν με αυτές τις πολυαιωνικές ξηρασίες;
Έχουμε δεδομένα θερμοκρασίας για αυτά;
Ήταν ζεστές;
Ποιο ήταν το έλλειμμα της τάσης ατμών κατά τη διάρκεια αυτών των προϊστορικών, 200 χρόνων ξηρασίας;
Τέτοιες ερωτήσεις δεν τίθενται, πολύ περισσότερο δεν απαντώνται.
Δεύτερον, οι προϊστορικές Sequoias, προκάτοχοι των δέντρων redwood, εμφανίστηκαν για πρώτη φορά στα απολιθώματα πριν από 200 εκατομμύρια χρόνια, όταν οι δεινόσαυροι περπατούσαν ακόμα στη γη.
Στη σημερινή τους μορφή, τα redwoods ευδοκιμούν στην Καλιφόρνια για πάνω από 20 εκατομμύρια χρόνια.
Για το μεγαλύτερο μέρος αυτής της περιόδου, οι μέσες παγκόσμιες θερμοκρασίες ήταν σημαντικά υψηλότερες από ό,τι είναι σήμερα.
Αλλά τι γίνεται αν δεν είναι μόνο ζέστη, αλλά ξηρή ζέστη, κάτι που δεν έχει προηγούμενο σήμερα;
Τι θα συμβεί αν το «έλλειμμα πίεσης ατμών» είναι χειρότερο σήμερα από ό,τι ήταν σε οποιαδήποτε στιγμή τα τελευταία 20 εκατομμύρια χρόνια;
Αυτή είναι μια τεράστια υπόθεση, πιθανώς αδύνατο να επαληθευτεί.
Ακόμα κι αν είναι αλήθεια, δεν αναπληρώνει το άλλο ελάττωμα της μελέτης, που είναι η πυκνότητα των δασών στην Καλιφόρνια σήμερα, η οποία είναι πραγματικά άνευ προηγουμένου.
Οι συγγραφείς της μελέτης αναγνωρίζουν ότι δεν λαμβάνουν υπόψη αυτή τη μεταβλητή, γράφοντας:
«Τα αποτελέσματά μας υπογραμμίζουν τους ρόλους των μεγάλων παραγωγών άνθρακα στην αύξηση της έκτασης των δασικών πυρκαγιών, ενισχύοντας την ξηρότητα των καυσίμων, αλλά δεν λαμβάνουν ρητά υπόψη τις επιπτώσεις από μη κλιματικούς παράγοντες, όπως η απαγόρευση της καύσης των ιθαγενών κλπ».
Οι συγγραφείς συνεχίζουν να υποστηρίζουν ότι αυτή η παράλειψη «δεν έχει τροποποιήσει τη σχέση κλίματος-BA [καμένης περιοχής] στην κλίμακα αυτής της μελέτης» και κάνουν λάθος.
Αύξηση δέντρων, διατήρηση υγείας των δασών
Στην Καλιφόρνια, βιολόγοι άγριας ζωής και δασικοί οικολόγοι που περνούν τη ζωή τους μελετώντας και διαχειρίζονται αυτές τις δασικές εκτάσεις συμφωνούν ομόφωνα ότι η πυκνότητα των δέντρων έχει αυξηθεί, χάρη σε «μη κλιματικούς παράγοντες όπως η απαγόρευση της καύσης των ιθαγενών και η καταστολή πυρκαγιών χρόνια τώρα».
Η αύξηση δεν είναι ανεπαίσθητη.
Χωρίς μικρές, φυσικές πυρκαγιές που καθαρίζουν τις βούρτσες και τα μικρότερα δέντρα, τα δάση μεγαλώνουν.
Ελεγχόμενες καύσεις και η υπεύθυνη υλοτόμηση είναι απολύτως απαραίτητα για τη διατήρηση της υγείας των δασών.
Σύμφωνα με μια μελέτη που διεξήχθη το 2020 από το UC Davis και το USDA, τα μεσαίου ύψους πευκοδάση Ponderosa και μικτά κωνοφόρα δάση στην Καλιφόρνια ήταν κατά μέσο όρο 60 δέντρα ανά στρέμμα και τώρα κατά μέσο όρο 170 δέντρα ανά στρέμμα σύμφωνα με συντηρητικές εκτιμήσεις.
Αυτό δεν είναι ένα μεμονωμένο εύρημα.
Οι παρατηρήσεις της μεγάλης πυκνότητας δέντρων επιβεβαιώνονται από πολυάριθμες μελέτες, μαρτυρίες και δημοσιογραφικές έρευνες.
Σε αντίθεση με τους υποκειμενικά καθορισμένους αλγόριθμους που συνδέονται σε ένα κλιματικό μοντέλο, η υπερβολική πυκνότητα δέντρων είναι ένα αντικειμενικό γεγονός, που επαληθεύεται επανειλημμένα από τους ανθρώπους στο έδαφος.
Το να υπονοείται με παράλειψη ότι ο υπερτριπλασιασμός της πυκνότητας των δέντρων σε εκατομμύρια στρέμματα δάσους δεν θα τα άφηνε αγχωμένα και θα πεινάσουν για θρεπτικά συστατικά του εδάφους, ηλιακό φως και νερό από τη βροχή και την ατμοσφαιρική υγρασία είναι επιστημονική κακοήθεια.
Χωρίς να λαμβάνονται υπόψη αυτοί οι πρόσθετοι παράγοντες, είναι παραπλανητικό να κατηγορούνται οι εκπομπές ορυκτών καυσίμων για την πρόκληση πυρκαγιών.
Ίσως να μπορεί να δημιουργηθεί κάποια έμμεση σχέση αμφισβητήσιμης σημασίας, αλλά η μελέτη αυτή για τον καθορισμό συγκεκριμένων ποσοστών και εκτάσεων προτείνει έναν προμελετημένο σκοπό: τη δημιουργία υλικού για μαρτυρίες εμπειρογνωμόνων για δικαστικές διαφορές κατά εταιρειών πετρελαίου.
Ο πραγματικός λόγος για τις καταστροφικές πυρκαγιές
Τα δάση της Καλιφόρνια είναι «περιχαρακωμένα σαν... κουτιά» επειδή οι περιβαλλοντολόγοι κατέστησαν σχεδόν αδύνατο να λάβουν άδειες για ελεγχόμενες καύσεις και επειδή οι περιβαλλοντολόγοι αποδεκάτισαν τη βιομηχανία ξυλείας.
Ενόψει της αδυσώπητης ρυθμιστικής και δικαστικής παρενόχλησης, η βιομηχανία ξυλείας της Καλιφόρνια έχει συρρικνωθεί από τη συγκομιδή 6 δισεκατομμυρίων ποδιών σανίδας ετησίως μόλις τη δεκαετία του 1990 σε λιγότερα από 2 δισεκατομμύρια board feet τα τελευταία χρόνια.
Το αποτέλεσμα είναι προβλέψιμο και δεν χρειάζεται να το εξηγήσει ένας επιστήμονας του κλίματος.
Έχουμε κακοδιαχειριστεί τα δάση μας για δεκαετίες, κυρίως χάρη στην άστοχη επιρροή των οικολογικών ομάδων πίεσης στο νομοθετικό σώμα της πολιτείας.
Τα δάση της Καλιφόρνια είναι πλέον γεμάτα με δέντρα που είναι πιεσμένα, ξεραμένα και έτοιμα να τυλιχτούν στις φλόγες, με ή χωρίς «έλλειμμα πίεσης ατμών».
Η λύση, σύμφωνα με τους κλιματικούς... καταστροφολόγους, είναι να εκκενωθεί η επικίνδυνη, εύφλεκτη «διεπαφή αστικού/άγριου χώρου» να πάψει η ανθρώπινη κατοίκηση, να επιβληθούν τα ηλεκτρικά οχήματα και να μηνυθούν οι εταιρίες πετρελαίου.
Αυτό δεν θα πετύχει τίποτα για τα δάση, ακόμα κι αν όλα τα αποκαλυπτικά σενάρια για το κλίμα επαληθευθούν.
Μια λογική λύση θα ήταν η επαναφορά της βιομηχανίας ξυλείας, η ελεγχόμενη καύση και η μηχανική αραίωση, η αναζωογόνηση της υπεύθυνης βόσκησης βοοειδών, κατσικιών και προβάτων για την απομάκρυνση του υπερβολικού φυλλώματος και η παρακολούθηση των δασών να ευδοκιμούν ξανά.
Αν η κακοδιαχείριση είναι αυτό που πραγματικά προκαλεί πυρκαγιές στα δάση, η παραπληροφόρηση είναι αυτή που εμποδίζει τη μεταρρύθμιση της πολιτικής και επιβαρύνει την κατάσταση.
Με τίτλους όπως|:
- Sacramento Bee: «Οι εταιρείες ορυκτών καυσίμων ευθύνονται για το μερίδιο των πυρκαγιών στην Καλιφόρνια . . .
- The Hill: «Οι επιστήμονες κατηγορούν την παραγωγή ορυκτών καυσίμων για περισσότερο από το ένα τρίτο των δασικών πυρκαγιών στη Δύση», ή του «βραβευμένου με Πούλιτζερ»
- Inside Climate News: «Οι εταιρείες ορυκτών καυσίμων και οι κατασκευαστές τσιμέντου θα μπορούσαν να ευθύνονται για περισσότερο από το ένα τρίτο των πυρκαγιών της Δύσης».
Καμία από αυτές τις αναφορές των μέσων ενημέρωσης δεν αναφέρει την πυκνότητα των δέντρων.
Η μονολιθική ευθυγράμμιση της επιστημονικής και δημοσιογραφικής κοινότητας για την υποστήριξη μιας αυταρχικής, εντελώς ανέφικτης ατζέντας «κλίματος» αποκαλύπτει μια παρεξήγηση, αν όχι ξεκάθαρη προδοσία των επιστημονικών και δημοσιογραφικών βασικών αξιών.
Και οι δύο κλάδοι βασίζονται στο θεμέλιο του σκεπτικισμού και της συζήτησης, όμως χωρίς να καλλιεργούνται αυτές οι αξίες, υπονομεύεται η ακεραιότητα αυτών των κλάδων.
Όταν πρόκειται για θέματα κλιματικής και ενεργειακής πολιτικής στην Αμερική, η επιστήμη και η δημοσιογραφία τίθενται σε κίνδυνο.
Αποτυχίες της βιομηχανίας ορυκτών καυσίμων
Το πραγματικό «έγκλημα» δεν είναι ότι οι εταιρείες πετρελαίου και φυσικού αερίου αμφισβήτησαν τις θεωρίες της κλιματικής αλλαγής στη δεκαετία του 1960 ή του 1970, αλλά ότι τις αποδέχονται «αμάσητες» τώρα.
Οι εταιρείες πετρελαίου και φυσικού αερίου σήμερα δεν είναι διατεθειμένες να αμφισβητήσουν την ορθοδοξία της κλιματικής κρίσης ή τον μύθο των οικονομικά αποδοτικών ανανεώσιμων πηγών ενέργειας σε κλίμακα.
Δεν είναι πρόθυμες να αφιερώσουν τους σημαντικούς οικονομικούς πόρους τους για να απομυθοποιήσουν αυτήν την τρέλα που καθοδηγείται από ατζέντα που κινδυνεύει να τινάξει στον αέρα ολόκληρο τον πολιτισμό μας.
Το γεγονός ότι αυτές οι εταιρείες αποτυγχάνουν να κάνουν μακροπρόθεσμες επενδύσεις για την ανάπτυξη νέων κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου και αντίθετα αποκομίζουν απροσδόκητα κέρδη καθώς πωλούν την υπάρχουσα παραγωγή σε πολιτικά διογκωμένες τιμές, είναι επίσης έγκλημα κατά του πολιτισμού.
Τελικά, η Ένωση Ανησυχούντων Επιστημόνων και οι μεγάλες εταιρείες πετρελαίου είναι συνένοχοι στην καταστροφή της ενεργειακής οικονομίας της Αμερικής.
Επειδή αντί να κηρύξουν ολοκληρωτικό πόλεμο σε αυτές τις λανθασμένες επιστημονικές μελέτες και τα ειδικά συμφέροντα που τις χρηματοδοτούν, οι εταιρείες πετρελαίου θα συμμετάσχουν σε θεατρικές διαφορές, γνωρίζοντας ότι το κόστος των διακανονισμών δεν θα δίνει βραχυπρόθεσμα κέρδη, απογυμνώνοντας αργά τα περιουσιακά στοιχεία των εταιρειών του,ς ενώ πουλούν λιγότερες ποσότητες καυσίμων σε τιμωρητικές τιμές.
Δαπανώνται και προγραμματίζονται δαπάνες τρισεκατομμυρίων που είναι αμφίβολο αν θα πιάσουν τους κλιματικούς στόχους και με ποιο κόστος για τις κοινωνίες, από πόρους που αλλού έπρεπε να διοχετευτούν και αλλού διοχετεύονται μαζικά.
Το χειρότερο σενάριο είναι να οδηγηθούν οι κοινωνίες στην επόμενη δεκαετία με μειωμένη την φθηνή ενέργεια, απαιτήσεις αποζημίωσης των πανάκριβων ΑΠΕ και οι λαοί να μην μπορούν να πληρώσουν για να ζεσταθούν ή να δροσίζονται, ζώντας σε μια κοινωνία ενεργειακής ένδειας που θυμίζει κοινωνία κινηματογραφικού Mad Max.
www.bankingnews.gr
Αντί να καταπολεμούν την παραφροσύνη κατά του πολιτισμού, οι μεγάλες πετρελαϊκές εταιρείες αποσύρουν τα χρήματά τους από το τραπέζι, μαζί με τα προσιτά καύσιμα που επιβεβαιώνουν τη ζωή τους...
«Πρέπει να επικρίνουμε τους ανθρώπους που μας έφεραν εδώ», λέει ο Alex Epstein, ιδρυτής του Κέντρου Βιομηχανικής Προόδου και συγγραφέας του Fossil Future.
«Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να αντιμετωπίζουμε αυτούς τους αυτο-οριζόμενους ειδικούς ως πραγματικούς ειδικούς.
Δεν είναι πραγματικοί ειδικοί, είναι καταστροφείς... κατά της ενέργειας, και αυτό πρέπει να γίνει σαφές», δηλώνει και ο αναλυτής Edward Ring εξηγεί τι εννοεί.
Κλιματική κρίση = Πολιτισμική κρίση
Δεν είναι υπερβολή ότι κάθε σημαντικό ίδρυμα στην Αμερική έχει πλέον δεσμευτεί για την εξάλειψη της οικονομικής και άφθονης ενέργειας.
Εάν δεν σταματήσει, αυτή η δέσμευση, που υποκινείται από την άστοχη (στο βαθμό που εκθειάζεται) ανησυχία για τον πλανήτη, αλλά και από τον πόθο για εξουσία και χρήμα και που επιτρέπεται από ηθική δειλία και πνευματική αμέλεια, θα καταστρέψει τον δυτικό πολιτισμό.
Για περισσότερα από 50 χρόνια, με αυξανόμενη συχνότητα, διεφθαρμένοι, καριεριστές επιστήμονες έχουν εκπονήσει μελέτες που, ενισχυμένες από εταιρικά και πολιτικά ειδικά συμφέροντα καθοδηγούνται από την ατζέντα, συνιστούν μια «συναίνεση» που υποτίθεται ότι είναι «εκτός συζήτησης».
Βρισκόμαστε σε μια «κλιματική κρίση».
Για την αντιμετώπιση αυτής της κλιματικής έκτακτης ανάγκης, όλα τα μέτρα είναι δικαιολογημένα.
Πρόκειται για υπερβολική, μονόπλευρη, διαστρεβλωμένη, προπαγάνδα χειραγώγησης.
Είναι η γλώσσα των αυταρχικών και των κορπορατιστών που θέλουν να επιτύχουν ακόμη πιο συγκεντρωτική πολιτική εξουσία και οικονομικό πλούτο.
Είναι μια απάτη, ίσως η πιο τολμηρή, περιεκτική απάτη στην ανθρώπινη ιστορία, που στοχεύει να συνθλίψει ρητά τη μεσαία τάξη στα ανεπτυγμένα έθνη και ολόκληρους τους επίδοξους πληθυσμούς στις αναπτυσσόμενες χώρες, την ίδια στιγμή που τα μηνύματά της έχουν σχεδιαστεί για να εξασφαλίσουν τη θερμή τους συναίνεση.
Αυτό που στην πραγματικότητα είναι πέρα από συζήτηση δεν είναι ότι βρισκόμαστε σε μια κλιματική κρίση, αλλά ότι εάν δεν σταματήσουμε να καταστρέφουμε τη συμβατική ενεργειακή μας οικονομία, θα βρεθούμε σε μια πολιτισμική κρίση.
Ενέργεια = Ευημερία
Η ενέργεια είναι το θεμέλιο των πάντων - ευημερία, ελευθερία, ανοδική κινητικότητα, εθνικός πλούτος, ατομική οικονομική ανεξαρτησία, λειτουργική υποδομή νερού και μεταφορών, γεωργία εμπορικής κλίμακας, εξόρυξη και βιομηχανία.
Χωρίς ενέργεια, όλα σκοτεινιάζουν.
Και οι «ανανεώσιμες πηγές ενέργειας» (ή ΑΠΕ) δεν είναι καν ικανές να αντικαταστήσουν το πετρέλαιο, το φυσικό αέριο, τον άνθρακα, την πυρηνική και την υδροηλεκτρική ενέργεια.
Είναι αδύνατο.
Οι μόνοι άνθρωποι που πιστεύουν ότι οι ΑΠΕ είναι ικανές να αντικαταστήσουν τη συμβατική ενέργεια είναι είτε ανενημέρωτοι, είτε... διεφθαρμένοι, που με χιονοστιβάδα ειδικών «μελετών» εξυπηρετούν πληρωμένες ιδέες σε ειδικά συμφέροντα που τις χρησιμοποιούν ως μαχαίρια για να λαξεύσουν στο επιθυμητό σχήμα κάθε σχετική δημόσια πολιτική και δημοφιλή αφήγηση όπως μια νέα μελέτη τελευταία, που κυκλοφόρησε στις 16 Μαΐου, με τίτλο, «Ποσοτικοποίηση της συμβολής των μεγάλων παραγωγών άνθρακα στην αύξηση του ελλείμματος πίεσης ατμών και της καμένης έκτασης στα δάση των δυτικών ΗΠΑ και του νοτιοδυτικού Καναδά», όπου με πληθώρα γραφημάτων και εξισώσεων, συνδέσμων και πηγών, η μελέτη έχει όλα τα στοιχεία της εκφοβιστικής αξιοπιστίας.
Όμως εγείρει σοβαρά ερωτήματα ως προς τη λογική αλλά και την αντικειμενικότητά της.
Μεροληπτικές, εσφαλμένες μελέτες για επιρροή πολιτικής
Για αρχή, αυτή η μελέτη δεν περιορίζεται στην «Ποσοτικοποίηση της συμβολής των μεγάλων παραγωγών άνθρακα ...», αλλά επιτίθεται στους «μεγάλους παραγωγούς άνθρακα» που δίνει τροφή για αντιδικίες.
Καθώς οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής γίνονται όλο και πιο σοβαρές, τα ερωτήματα σχετικά με το ποιος είναι υπεύθυνος για την κλιματική αλλαγή, πόση ευθύνη φέρει κάθε οντότητα και οι υποχρεώσεις αυτών των οντοτήτων να μετριάσουν τη μελλοντική κλιματική αλλαγή και να βοηθήσουν οικονομικά την προσαρμογή του κλίματος είναι πιο παρόντα από ποτέ στην πολιτική, σε διαπραγματεύσεις και σε δικαστικές αίθουσες σε όλο τον κόσμο.
Αυτά τα ερωτήματα εμβαθύνονται από το γεγονός ότι η βιομηχανία ορυκτών καυσίμων γνώριζε τους κινδύνους που σχετίζονται με το κλίμα των προϊόντων της ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του 1960 (Franta 2018) και, αντί να αλλάξει τις επιχειρηματικές πρακτικές, επένδυσε σε εκστρατείες και τακτικές για να παραπλανήσει τους δημόσια και να δημιουργήσουν αμφιβολίες για την κλιματική επιστήμη.
Αυτή η παράγραφος δεν έχει καμία σχέση με τον δηλωμένο στόχο της μελέτης.
Απλώς δείχνει το πολιτικό και νομικό πλαίσιο στο οποίο αυτή η μελέτη έχει σχεδιαστεί για να διαδραματίσει χρήσιμο ρόλο.
Τι γίνεται όμως με τη λογική;
Είναι πάντα συναρπαστικό να βαδίζεις μέσα από πνευματικές προσπάθειες που είναι προϊόν εξαιρετικής επιμέλειας και σπάνιας τεχνογνωσίας, μόνο για να ανακαλύψεις την απουσία θεμελιωδών μεταβλητών και να συνειδητοποιήσεις ότι αφήνοντάς τες έξω, ολόκληρο το επιχείρημα διαλύεται.
Για να εξηγήσουμε τι έκαναν λάθος οι συγγραφείς, είναι πρώτα απαραίτητο να συνοψίσουμε τι έκαναν: Σε απλή γλώσσα, οι συγγραφείς ισχυρίζονται ότι τα πιο ζεστά καλοκαίρια τα τελευταία χρόνια έχουν προκαλέσει πιο σοβαρές δασικές πυρκαγιές στις δυτικές Ηνωμένες Πολιτείες και οι εκπομπές αερίων ορυκτών καυσίμων προκαλούν τα θερμότερα καλοκαίρια.
Για να υποστηρίξουν την υπόθεσή τους, οι συγγραφείς βασίστηκαν σε έναν επιστημονικό όρο που προσδίδει βαρύτητα στη συζήτηση, «έλλειμμα πίεσης ατμών».
Αυτή είναι μια μεγάλη φράση που σημαίνει απλώς «ξηρός αέρας».
Το θέμα που αναφέρουν είναι ότι δεν είναι απλώς η ίδια η θερμότητα, αλλά το γεγονός ότι απουσιάζει η υγρασία από τον αέρα, γεγονός που κάνει τα δέντρα να στεγνώνουν γρηγορότερα και ως εκ τούτου να αναφλέγονται και να καίγονται ευκολότερα.
Μέχρι εδώ καλά.
Αλλά υπάρχουν τουλάχιστον δύο κενά σε αυτό το σκεπτικό.
Και τα δύο πρέπει να είναι προφανή.
Πρώτον, τα κύματα καύσωνα που πλήττουν τα δυτικά δάση τα τελευταία χρόνια δεν είναι μοναδικά.
Ακόμη και στη σύγχρονη ιστορία, η πιο καυτή θερμοκρασία που έχει καταγραφεί ποτέ στην Καλιφόρνια ήταν το 2013, όταν έφτασε τους 56,6 βαθμούς Κελσίου στην Κοιλάδα του Θανάτου.
Όσον αφορά τις ακραίες θερμοκρασίες, κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1930, μια δεκαετία όπου οι καυτές θερμοκρασίες συναγωνίζονταν αν όχι ξεπερνούσαν αυτές που βιώνουμε σήμερα, η πιο κρύα θερμοκρασία που μετρήθηκε ποτέ στην Καλιφόρνια, -45 βαθμοί, στην κομητεία της Νεβάδα.
Αλλά οι τελευταίοι αιώνες είναι μια σταγόνα στη μετεωρολογική ιστορία της Καλιφόρνια.
Πέρυσι, το San Jose Mercury ανέφερε με κομμένη την ανάσα ότι η ξηρασία - επί του παρόντος, παρεμπιπτόντως - ήταν η «χειρότερη των 1.200 ετών». Αυτό εγείρει το προφανές ερώτημα, τι γίνεται με αυτή την ακόμη μεγαλύτερη ξηρασία που συνέβη πριν από 1.200 χρόνια;
Αυτή η ίδια εφημερίδα το 2014 ανέφερε ότι «οι περασμένες ξηρές περίοδοι διήρκεσαν περισσότερα από 200 χρόνια».
Και τι γίνεται λοιπόν με αυτές τις πολυαιωνικές ξηρασίες;
Έχουμε δεδομένα θερμοκρασίας για αυτά;
Ήταν ζεστές;
Ποιο ήταν το έλλειμμα της τάσης ατμών κατά τη διάρκεια αυτών των προϊστορικών, 200 χρόνων ξηρασίας;
Τέτοιες ερωτήσεις δεν τίθενται, πολύ περισσότερο δεν απαντώνται.
Δεύτερον, οι προϊστορικές Sequoias, προκάτοχοι των δέντρων redwood, εμφανίστηκαν για πρώτη φορά στα απολιθώματα πριν από 200 εκατομμύρια χρόνια, όταν οι δεινόσαυροι περπατούσαν ακόμα στη γη.
Στη σημερινή τους μορφή, τα redwoods ευδοκιμούν στην Καλιφόρνια για πάνω από 20 εκατομμύρια χρόνια.
Για το μεγαλύτερο μέρος αυτής της περιόδου, οι μέσες παγκόσμιες θερμοκρασίες ήταν σημαντικά υψηλότερες από ό,τι είναι σήμερα.
Αλλά τι γίνεται αν δεν είναι μόνο ζέστη, αλλά ξηρή ζέστη, κάτι που δεν έχει προηγούμενο σήμερα;
Τι θα συμβεί αν το «έλλειμμα πίεσης ατμών» είναι χειρότερο σήμερα από ό,τι ήταν σε οποιαδήποτε στιγμή τα τελευταία 20 εκατομμύρια χρόνια;
Αυτή είναι μια τεράστια υπόθεση, πιθανώς αδύνατο να επαληθευτεί.
Ακόμα κι αν είναι αλήθεια, δεν αναπληρώνει το άλλο ελάττωμα της μελέτης, που είναι η πυκνότητα των δασών στην Καλιφόρνια σήμερα, η οποία είναι πραγματικά άνευ προηγουμένου.
Οι συγγραφείς της μελέτης αναγνωρίζουν ότι δεν λαμβάνουν υπόψη αυτή τη μεταβλητή, γράφοντας:
«Τα αποτελέσματά μας υπογραμμίζουν τους ρόλους των μεγάλων παραγωγών άνθρακα στην αύξηση της έκτασης των δασικών πυρκαγιών, ενισχύοντας την ξηρότητα των καυσίμων, αλλά δεν λαμβάνουν ρητά υπόψη τις επιπτώσεις από μη κλιματικούς παράγοντες, όπως η απαγόρευση της καύσης των ιθαγενών κλπ».
Οι συγγραφείς συνεχίζουν να υποστηρίζουν ότι αυτή η παράλειψη «δεν έχει τροποποιήσει τη σχέση κλίματος-BA [καμένης περιοχής] στην κλίμακα αυτής της μελέτης» και κάνουν λάθος.
Αύξηση δέντρων, διατήρηση υγείας των δασών
Στην Καλιφόρνια, βιολόγοι άγριας ζωής και δασικοί οικολόγοι που περνούν τη ζωή τους μελετώντας και διαχειρίζονται αυτές τις δασικές εκτάσεις συμφωνούν ομόφωνα ότι η πυκνότητα των δέντρων έχει αυξηθεί, χάρη σε «μη κλιματικούς παράγοντες όπως η απαγόρευση της καύσης των ιθαγενών και η καταστολή πυρκαγιών χρόνια τώρα».
Η αύξηση δεν είναι ανεπαίσθητη.
Χωρίς μικρές, φυσικές πυρκαγιές που καθαρίζουν τις βούρτσες και τα μικρότερα δέντρα, τα δάση μεγαλώνουν.
Ελεγχόμενες καύσεις και η υπεύθυνη υλοτόμηση είναι απολύτως απαραίτητα για τη διατήρηση της υγείας των δασών.
Σύμφωνα με μια μελέτη που διεξήχθη το 2020 από το UC Davis και το USDA, τα μεσαίου ύψους πευκοδάση Ponderosa και μικτά κωνοφόρα δάση στην Καλιφόρνια ήταν κατά μέσο όρο 60 δέντρα ανά στρέμμα και τώρα κατά μέσο όρο 170 δέντρα ανά στρέμμα σύμφωνα με συντηρητικές εκτιμήσεις.
Αυτό δεν είναι ένα μεμονωμένο εύρημα.
Οι παρατηρήσεις της μεγάλης πυκνότητας δέντρων επιβεβαιώνονται από πολυάριθμες μελέτες, μαρτυρίες και δημοσιογραφικές έρευνες.
Σε αντίθεση με τους υποκειμενικά καθορισμένους αλγόριθμους που συνδέονται σε ένα κλιματικό μοντέλο, η υπερβολική πυκνότητα δέντρων είναι ένα αντικειμενικό γεγονός, που επαληθεύεται επανειλημμένα από τους ανθρώπους στο έδαφος.
Το να υπονοείται με παράλειψη ότι ο υπερτριπλασιασμός της πυκνότητας των δέντρων σε εκατομμύρια στρέμματα δάσους δεν θα τα άφηνε αγχωμένα και θα πεινάσουν για θρεπτικά συστατικά του εδάφους, ηλιακό φως και νερό από τη βροχή και την ατμοσφαιρική υγρασία είναι επιστημονική κακοήθεια.
Χωρίς να λαμβάνονται υπόψη αυτοί οι πρόσθετοι παράγοντες, είναι παραπλανητικό να κατηγορούνται οι εκπομπές ορυκτών καυσίμων για την πρόκληση πυρκαγιών.
Ίσως να μπορεί να δημιουργηθεί κάποια έμμεση σχέση αμφισβητήσιμης σημασίας, αλλά η μελέτη αυτή για τον καθορισμό συγκεκριμένων ποσοστών και εκτάσεων προτείνει έναν προμελετημένο σκοπό: τη δημιουργία υλικού για μαρτυρίες εμπειρογνωμόνων για δικαστικές διαφορές κατά εταιρειών πετρελαίου.
Ο πραγματικός λόγος για τις καταστροφικές πυρκαγιές
Τα δάση της Καλιφόρνια είναι «περιχαρακωμένα σαν... κουτιά» επειδή οι περιβαλλοντολόγοι κατέστησαν σχεδόν αδύνατο να λάβουν άδειες για ελεγχόμενες καύσεις και επειδή οι περιβαλλοντολόγοι αποδεκάτισαν τη βιομηχανία ξυλείας.
Ενόψει της αδυσώπητης ρυθμιστικής και δικαστικής παρενόχλησης, η βιομηχανία ξυλείας της Καλιφόρνια έχει συρρικνωθεί από τη συγκομιδή 6 δισεκατομμυρίων ποδιών σανίδας ετησίως μόλις τη δεκαετία του 1990 σε λιγότερα από 2 δισεκατομμύρια board feet τα τελευταία χρόνια.
Το αποτέλεσμα είναι προβλέψιμο και δεν χρειάζεται να το εξηγήσει ένας επιστήμονας του κλίματος.
Έχουμε κακοδιαχειριστεί τα δάση μας για δεκαετίες, κυρίως χάρη στην άστοχη επιρροή των οικολογικών ομάδων πίεσης στο νομοθετικό σώμα της πολιτείας.
Τα δάση της Καλιφόρνια είναι πλέον γεμάτα με δέντρα που είναι πιεσμένα, ξεραμένα και έτοιμα να τυλιχτούν στις φλόγες, με ή χωρίς «έλλειμμα πίεσης ατμών».
Η λύση, σύμφωνα με τους κλιματικούς... καταστροφολόγους, είναι να εκκενωθεί η επικίνδυνη, εύφλεκτη «διεπαφή αστικού/άγριου χώρου» να πάψει η ανθρώπινη κατοίκηση, να επιβληθούν τα ηλεκτρικά οχήματα και να μηνυθούν οι εταιρίες πετρελαίου.
Αυτό δεν θα πετύχει τίποτα για τα δάση, ακόμα κι αν όλα τα αποκαλυπτικά σενάρια για το κλίμα επαληθευθούν.
Μια λογική λύση θα ήταν η επαναφορά της βιομηχανίας ξυλείας, η ελεγχόμενη καύση και η μηχανική αραίωση, η αναζωογόνηση της υπεύθυνης βόσκησης βοοειδών, κατσικιών και προβάτων για την απομάκρυνση του υπερβολικού φυλλώματος και η παρακολούθηση των δασών να ευδοκιμούν ξανά.
Αν η κακοδιαχείριση είναι αυτό που πραγματικά προκαλεί πυρκαγιές στα δάση, η παραπληροφόρηση είναι αυτή που εμποδίζει τη μεταρρύθμιση της πολιτικής και επιβαρύνει την κατάσταση.
Με τίτλους όπως|:
- Sacramento Bee: «Οι εταιρείες ορυκτών καυσίμων ευθύνονται για το μερίδιο των πυρκαγιών στην Καλιφόρνια . . .
- The Hill: «Οι επιστήμονες κατηγορούν την παραγωγή ορυκτών καυσίμων για περισσότερο από το ένα τρίτο των δασικών πυρκαγιών στη Δύση», ή του «βραβευμένου με Πούλιτζερ»
- Inside Climate News: «Οι εταιρείες ορυκτών καυσίμων και οι κατασκευαστές τσιμέντου θα μπορούσαν να ευθύνονται για περισσότερο από το ένα τρίτο των πυρκαγιών της Δύσης».
Καμία από αυτές τις αναφορές των μέσων ενημέρωσης δεν αναφέρει την πυκνότητα των δέντρων.
Η μονολιθική ευθυγράμμιση της επιστημονικής και δημοσιογραφικής κοινότητας για την υποστήριξη μιας αυταρχικής, εντελώς ανέφικτης ατζέντας «κλίματος» αποκαλύπτει μια παρεξήγηση, αν όχι ξεκάθαρη προδοσία των επιστημονικών και δημοσιογραφικών βασικών αξιών.
Και οι δύο κλάδοι βασίζονται στο θεμέλιο του σκεπτικισμού και της συζήτησης, όμως χωρίς να καλλιεργούνται αυτές οι αξίες, υπονομεύεται η ακεραιότητα αυτών των κλάδων.
Όταν πρόκειται για θέματα κλιματικής και ενεργειακής πολιτικής στην Αμερική, η επιστήμη και η δημοσιογραφία τίθενται σε κίνδυνο.
Αποτυχίες της βιομηχανίας ορυκτών καυσίμων
Το πραγματικό «έγκλημα» δεν είναι ότι οι εταιρείες πετρελαίου και φυσικού αερίου αμφισβήτησαν τις θεωρίες της κλιματικής αλλαγής στη δεκαετία του 1960 ή του 1970, αλλά ότι τις αποδέχονται «αμάσητες» τώρα.
Οι εταιρείες πετρελαίου και φυσικού αερίου σήμερα δεν είναι διατεθειμένες να αμφισβητήσουν την ορθοδοξία της κλιματικής κρίσης ή τον μύθο των οικονομικά αποδοτικών ανανεώσιμων πηγών ενέργειας σε κλίμακα.
Δεν είναι πρόθυμες να αφιερώσουν τους σημαντικούς οικονομικούς πόρους τους για να απομυθοποιήσουν αυτήν την τρέλα που καθοδηγείται από ατζέντα που κινδυνεύει να τινάξει στον αέρα ολόκληρο τον πολιτισμό μας.
Το γεγονός ότι αυτές οι εταιρείες αποτυγχάνουν να κάνουν μακροπρόθεσμες επενδύσεις για την ανάπτυξη νέων κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου και αντίθετα αποκομίζουν απροσδόκητα κέρδη καθώς πωλούν την υπάρχουσα παραγωγή σε πολιτικά διογκωμένες τιμές, είναι επίσης έγκλημα κατά του πολιτισμού.
Τελικά, η Ένωση Ανησυχούντων Επιστημόνων και οι μεγάλες εταιρείες πετρελαίου είναι συνένοχοι στην καταστροφή της ενεργειακής οικονομίας της Αμερικής.
Επειδή αντί να κηρύξουν ολοκληρωτικό πόλεμο σε αυτές τις λανθασμένες επιστημονικές μελέτες και τα ειδικά συμφέροντα που τις χρηματοδοτούν, οι εταιρείες πετρελαίου θα συμμετάσχουν σε θεατρικές διαφορές, γνωρίζοντας ότι το κόστος των διακανονισμών δεν θα δίνει βραχυπρόθεσμα κέρδη, απογυμνώνοντας αργά τα περιουσιακά στοιχεία των εταιρειών του,ς ενώ πουλούν λιγότερες ποσότητες καυσίμων σε τιμωρητικές τιμές.
Δαπανώνται και προγραμματίζονται δαπάνες τρισεκατομμυρίων που είναι αμφίβολο αν θα πιάσουν τους κλιματικούς στόχους και με ποιο κόστος για τις κοινωνίες, από πόρους που αλλού έπρεπε να διοχετευτούν και αλλού διοχετεύονται μαζικά.
Το χειρότερο σενάριο είναι να οδηγηθούν οι κοινωνίες στην επόμενη δεκαετία με μειωμένη την φθηνή ενέργεια, απαιτήσεις αποζημίωσης των πανάκριβων ΑΠΕ και οι λαοί να μην μπορούν να πληρώσουν για να ζεσταθούν ή να δροσίζονται, ζώντας σε μια κοινωνία ενεργειακής ένδειας που θυμίζει κοινωνία κινηματογραφικού Mad Max.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών