Ουκρανία VS Ισραήλ: Μπορεί η Δύση να εξοπλίσει και τα δύο κράτη; Το Ισραήλ θα χρειαστεί την υποστήριξη των ΗΠΑ για να επιβιώσει από μια μάχη με την παλαιστινιακή αντίσταση και τους δοκιμασμένους στη μάχη περιφερειακούς συμμάχους της. Αλλά θα ανταγωνιστεί άμεσα τη σύμμαχο των ΗΠΑ, την Ουκρανία, για τα δυτικά όπλα και κεφάλαια που συνεχώς συρρικνώνονται.
Μόλις τρεις ημέρες αφότου η παλαιστινιακή αντίσταση υπό την ηγεσία της Χαμάς εξαπέλυσε μια άνευ προηγουμένου στρατιωτική επίθεση εναντίον ισραηλινών στρατιωτικών θέσεων και οικισμών από ξηρά, θάλασσα και αέρα, Ισραηλινοί αξιωματούχοι άρχισαν να ζητούν από τους χορηγούς τους, τις ΗΠΑ επιπλέον όπλα.
Το Politico έγραψε αυτή την εβδομάδα ότι σύμφωνα με υψηλόβαθμο αξιωματούχο του Πενταγώνου, «η κυβέρνηση Biden στέλνει όπλα στο Ισραήλ, για αντιαεροπορική άμυνα και πυρομαχικά ως απάντηση στα επείγοντα αιτήματα ισραηλινών αξιωματούχων για βοήθεια».
«Τα αεροπλάνα έχουν ήδη απογειωθεί», είπε ο ανώτερος αξιωματούχος στους δημοσιογράφους.
Εν μέσω αυτής της κλιμακούμενης κρίσης για το κράτος κατοχής, ένα κρίσιμο ερώτημα ζητά απάντηση, επισημαίνει σε ανάλυσή του το The Crandle:
Μπορούν οι ΗΠΑ να τηρήσουν τη δέσμευσή τους για βοήθεια σε δύο σημαντικές συγκρούσεις που περιλαμβάνουν ζωτικούς συμμάχους σε ξεχωριστές γεωγραφικές περιοχές ταυτόχρονα;
Η απάντηση είναι... μάλλον όχι.
Η Ουάσιγκτον έχει ήδη αφιερώσει πάνω από 100 δισεκατομμύρια δολάρια σε στρατιωτική βοήθεια στην Ουκρανία για να πολεμήσει τη Ρωσία, ενώ αντιμετωπίζει ένα εθνικό χρέος που βγαίνει εκτός ελέγχου και εκτινάσσεται ο πληθωρισμός.
Δεν έπρεπε να είναι έτσι, ή τουλάχιστον δεν τα υπολόγιζε έτσι.
Ο πόλεμος στην Ουκρανία προοριζόταν να είναι ευκολότερος. η απομόνωση και η οικονομική κατάρρευση του Ρώσου αντιπάλου της, ήταν στο παρα... τσακ για τους Αμερικανούς ιθύνοντες.
Αντίθετα, 18 μήνες μετά, οι ΗΠΑ αγωνίζονται να στηρίξουν την Ουκρανία σε έναν αιματηρό πόλεμο φθοράς.
Ακόμη χειρότερα, η πολυδιαφημισμένη ανοιξιάτικη αντεπίθεση του Κιέβου, που είχε σκοπό να ανατρέψει αυτές τις πιθανότητες, έχει εκμηδενιστεί μπροστά στο συντριπτικό πλεονέκτημα της Ρωσίας στο πυροβολικό και τους προηγμένους πυραύλους.
Μικρή περιοχή άλλαξε χέρια από τότε που οι ρωσικές δυνάμεις αποχώρησαν από το Χάρκοβο και τη Χερσώνα στα τέλη του 2022, αλλά ο ουκρανικός στρατός από τότε έχει αποδεκατιστεί από το ρωσικό πυροβολικό σε θέατρα όπως το Bakhmut.
«Πιστεύουμε ότι οι Ουκρανοί έχουν χάσει κάπου μεταξύ 300 και 350 χιλιάδες νεκρούς, ίσως περισσότερους, και έχει εκατοντάδες χιλιάδες τραυματίες», δήλωσε ωμά τον Αύγουστο ο συνταγματάρχης ε.α. των ΗΠΑ Douglas McGregor.
«Αυτές οι επιθέσεις αφαίμαξαν εντελώς την Ουκρανία».
Ο στρατός των ακρωτηριασμένων και η αντεπίθεση που αφαίμαξε τις ΗΠΑ
Αυτή η ζοφερή πραγματικότητα οδήγησε σε αυτό που το BBC περιέγραψε ως «ο στρατός των ακρωτηριασμένων της Ουκρανίας».
Μόνο το πρώτο εξάμηνο του τρέχοντος έτους, περίπου 15.000 στρατιώτες εντάχθηκαν στις τάξεις τους, ξεπερνώντας το σύνολο των ακρωτηριασμένων που παρήγαγε το Ηνωμένο Βασίλειο για έξι χρόνια κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
Ενώ η Ουκρανία αντιμετωπίζει σοβαρή έλλειψη ανθρώπινου δυναμικού, οι δυτικές δυνάμεις βρίσκονται αντιμέτωπες με την έλλειψη διαθέσιμων όπλων για αποστολή στο Κίεβο.
Ο ναύαρχος Rob Bauer, ο υψηλότερος στρατιωτικός αξιωματούχος του ΝΑΤΟ, παραδέχτηκε στις 3 Οκτωβρίου, «Ο πάτος της κάννης είναι ορατός» αναφερόμενος στο απόθεμα πυρομαχικών της Δύσης.
Σε ένδειξη της αυξανόμενης έντασης, οι ΗΠΑ άρχισαν να μεταφέρουν στην Ουκρανία 300.000 οβίδες των 155 χιλιοστών που είχαν αποθηκεύσει στο Ισραήλ ως μέρος του προγράμματος War Reserves Stock Allies-Israel (WRSAI).
Σύμφωνα με έναν Ισραηλινό αξιωματικό, «Επίσημα, όλος αυτός ο εξοπλισμός ανήκει στον αμερικανικό στρατό….
Εάν, ωστόσο, υπάρξει σύγκρουση, οι IDF [Ισραηλινές Αμυντικές Δυνάμεις] μπορούν να ζητήσουν άδεια να χρησιμοποιήσουν μέρος του εξοπλισμού».
Ο εκπρόσωπος του Πενταγώνου στρατηγός Patrick Ryder ισχυρίστηκε ότι οι ΗΠΑ θα αναπληρώσουν αυτά τα αποθέματα βλημάτων πυροβολικού που είναι αποθηκευμένα στο Ισραήλ.
Αλλά οι ΗΠΑ δεν έχουν τη δυνατότητα να το κάνουν, καθώς η Ουκρανία χρησιμοποιεί από 3.000 έως 6.000 φυσίγγια την ημέρα, το ένα τέταρτο από αυτό που χρησιμοποίησε η Ρωσία στο πεδίο της μάχης.
Το CNN ανέφερε εκείνη την εποχή ότι «η πίεση στα αποθέματα όπλων – και η ικανότητα της βιομηχανικής βάσης των ΗΠΑ να συμβαδίζει με τη ζήτηση – είναι μια από τις βασικές προκλήσεις που αντιμετωπίζει η κυβέρνηση Biden».
Η έκκληση του Ισραήλ για αμερικανικά όπλα
Το αμερικανικό στρατιωτικό και βιομηχανικό συγκρότημα είναι σε μεγάλο βαθμό προσανατολισμένο στην παραγωγή οπλικών συστημάτων και υλικού υψηλού κόστους, όπως το πολεμικό αεροσκάφος F-35, αξίας 412 δισεκατομμυρίων δολαρίων.
Ενώ αυτά τα προγράμματα αναμφίβολα ωφελούν τους κατασκευαστές όπλων όπως η Lockheed Martin, υστερούν στην παράδοση του βασικού πυροβολικού που απαιτείται σε τεράστιες ποσότητες για έναν πόλεμο φθοράς ενάντια σε έναν τρομερό στρατό.
Τώρα που έχει ξεσπάσει πόλεμος μεταξύ του Ισραήλ και της Παλαιστινιακής αντίστασης, το Κίεβο αντιμετωπίζει έναν ανταγωνιστή όχι μόνο στη Μόσχα, αλλά και στο Τελ Αβίβ.
Ο Πρόεδρος της Ουκρανίας Volodymyr Zelensky εξέφρασε στις 9 Οκτωβρίου τον φόβο ότι η υποστήριξη των ΗΠΑ και της Ευρώπης θα απομακρυνθεί από την Ουκρανία και προς το Ισραήλ, και ισχυρίστηκε στην πλατφόρμα κοινωνικής δικτύωσης X:
«Έχουμε στοιχεία που αποδεικνύουν ξεκάθαρα ότι η Ρωσία ενδιαφέρεται να υποκινήσει τον πόλεμο στη Μέση Ανατολή, ώστε μια νέα πηγή πόνου και οδύνης να διαβρώσει την παγκόσμια ενότητα και να επιδεινώσει τις διασπάσεις και τις αντιπαραθέσεις, βοηθώντας τη Ρωσία να καταστρέψει την ελευθερία στην Ευρώπη».
Ενώ το λόμπι της Ουκρανίας έχει επιρροή στην Ουάσιγκτον, το λόμπι του Ισραήλ κυριαρχεί.
Είναι απίθανο ο πρώτος να μπορέσει να παρακάμψει τις προσπάθειες του δεύτερου να ανακατευθύνει όσα λίγα αμερικανικά όπλα παραμένουν διαθέσιμα μακριά από την υπεράσπιση του εβραϊκού κράτους.
Το Ισραήλ αρνιόταν σταθερά να στείλει όπλα στην Ουκρανία...
Το ότι το Ισραήλ εκλιπαρεί για αμερικανικά όπλα λίγες μέρες μετά τη σύγκρουση με τη Χαμάς και την Παλαιστινιακή Ισλαμική Τζιχάντ (PIJ) είναι ανησυχητικό για τους υποστηρικτές του κράτους κατοχής, λαμβάνοντας υπόψη ότι κανένα από τα εναπομείναντα μέλη του Άξονα της Αντίστασης, συμπεριλαμβανομένων της Χεζμπολάχ, της Συρίας, της Ανσαράλα, των Μονάδων Λαϊκής Κινητοποίησης (PMU) και το Ιράν, έχουν ακόμη εισέλθει επίσημα στη σύγκρουση.
Εάν η Χεζμπολάχ συμμετάσχει πλήρως στον αγώνα, οι Ισραηλινοί σχεδιαστές αναμένουν από το κίνημα αντίστασης του Λιβάνου να εκτοξεύει 4.000 πυραύλους την ημέρα από τον βόρειο Λίβανο και να στέλνει χιλιάδες επίλεκτους στρατιώτες στο Ισραήλ για να καταλάβουν πόλεις ή στρατιωτικές βάσεις.
Μαθήματα από τον πόλεμο του 2006 με τη Χεζμπολάχ
Το Ισραήλ και η Χεζμπολάχ έδωσαν μια μεγάλη μάχη το 2006, η οποία ανάγκασε τον ισραηλινό στρατό να διεξάγει πόλεμο εναντίον ενός πιο «συμβατικού» στρατιωτικού αντιπάλου, σε αντίθεση με τους Παλαιστίνιους που αντιμετωπίζει καθημερινά στη Δυτική Όχθη και τη Γάζα.
Σύμφωνα με τον Matt Mathews του Ινστιτούτου Μάχης του Στρατού των ΗΠΑ, το Ισραήλ ήταν θλιβερά απροετοίμαστο να πολεμήσει έναν «πραγματικό πόλεμο» σε αυτή τη σύγκρουση.
Σημειώνει ότι ως αποτέλεσμα, ο επικεφαλής της Mossad Meir Degan και ο επικεφαλής της Shin Bet, Yuval Diskin, είπαν στον τότε πρωθυπουργό Ehud Olmert «ο πόλεμος ήταν μια εθνική καταστροφή και το Ισραήλ υπέστη ένα κρίσιμο πλήγμα».
Ο πόλεμος του 2006 αποκάλυψε επίσης την εξάρτηση του Ισραήλ στα αμερικανικά όπλα, τα οποία ωστόσο αποδείχθηκαν ανεπαρκή για να νικήσουν τη Χεζμπολάχ.
Κατά τη διάρκεια του πολέμου, το Ισραήλ ζήτησε να αποκτήσει πρόσβαση στο απόθεμα WRSAI και οι ΗΠΑ να επισπεύσουν την παράδοση πυρομαχικών ακριβείας στο Ισραήλ.
Μέσα σε μόλις 10 ημέρες από τις μάχες, το Ισραήλ χρησιμοποίησε το μεγαλύτερο μέρος του αποθέματος πυρομαχικών του.
Χρόνια αργότερα, τον Ιούλιο του 2014, κατά τη διάρκεια των ισραηλινών στρατιωτικών επιχειρήσεων κατά της Χαμάς στη Λωρίδα της Γάζας, το Ισραήλ αναγκάστηκε και πάλι να βασιστεί στο απόθεμα WRSAI για να αναπληρώσει φυσίγγια 120 χιλιοστών και φυσίγγια φωτισμού 40 χιλιοστών που εκτοξεύτηκαν από εκτοξευτές χειροβομβίδων.
Τα προβλήματα που αντιμετώπισε το Ισραήλ το 2006 και το 2014 θα επιδεινωθούν εάν ο Άξονας της Αντίστασης κάνει τώρα το βήμα να ξεκινήσει την εκστρατεία «ενοποίησης των μετώπων».
Ο David Wurmer, σύμβουλος για τη Μέση Ανατολή του πρώην αντιπροέδρου Dick Cheney, είπε στη Wall Street Journal στις 10 Οκτωβρίου ότι «το εφιαλτικό σενάριο για τους Ισραηλινούς είναι ότι θα καταρρίψουν 6.000 έως 10.000 πυραύλους της Χαμάς μια ή δύο εβδομάδες και μετά δεν έχουν τίποτα. αριστερά για να σταματήσει τους πυραύλους της Χεζμπολάχ».
Η σιωπηλή απειλή των πυραύλων του Ιράν
Η κατάσταση για το Ισραήλ γίνεται ακόμη πιο δύσκολη εάν το Ιράν συμμετάσχει στη σύγκρουση, καθώς η Ισλαμική Δημοκρατία διαθέτει σημαντικά αποθέματα πυραύλων μικρού και μεσαίου βεληνεκούς ικανούς να φτάσουν τόσο στο Ισραήλ όσο και στις αμερικανικές βάσεις στην περιοχή.
Οι ΗΠΑ και το Ισραήλ συχνά προειδοποιούν για την υποτιθέμενη απειλή που συνιστά το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν, παρά τον πολιτικό προσανατολισμό του, αλλά σπάνια αναφέρουν την απειλή που συνιστά το αναπτυσσόμενο πρόγραμμα συμβατικών πυραύλων του Ιράν.
Οι ενέργειες του Ισραήλ εκφράζουν τις ανησυχίες του πιο ξεκάθαρα από τα λόγια του: τον Φεβρουάριο του τρέχοντος έτους, το Ισραήλ εξαπέλυσε επίθεση με drone εναντίον ιρανικής στρατιωτικής εγκατάστασης στο Ισφαχάν.
Σύμφωνα με τον Danny Yatom, πρώην επικεφαλής της Mossad, η επίθεση είχε στόχο μια εγκατάσταση που αναπτύσσει υπερηχητικούς πυραύλους, τους οποίους οι New York Times περιέγραψαν ως «πυρομαχικά μεγάλου βεληνεκούς ικανά να ταξιδέψουν έως και 15 φορές την ταχύτητα του ήχου με τρομακτική ακρίβεια».
Μια πολύ διαφορετική παλαιστινιακή αντίσταση
Το 1993, όταν ο Πρόεδρος της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PLO) Yasser Arafat υπέγραψε τις Συμφωνίες του Όσλο στο γρασίδι του Λευκού Οίκου με τον Πρόεδρο Bill Clinton και τον Ισραηλινό πρωθυπουργό Yitzhak Rabin, η Σοβιετική Ένωση είχε πρόσφατα καταρρεύσει, ενώ το Ιράν ανέκαμπτε από έναν αιματηρό πόλεμο με το (από τις ΗΠΑ υποστηριζόμενο) Ιράκ και θύματ ένα εκατομμύριο ανθρώπους και στις δύο πλευρές.
Όταν ο Arafag υπέγραψε τις συμφωνίες, αποδεχόμενοι τις υποσχέσεις των ΗΠΑ και του Ισραήλ ότι θα άνοιγαν το δρόμο για ένα μελλοντικό παλαιστινιακό κράτος, οι Παλαιστίνιοι είχαν λίγους συμμάχους στους οποίους μπορούσαν να βασιστούν και τυφλώθηκαν από τις πραγματικές προθέσεις του Τελ Αβίβ να κατακερματίσει και να καταστρέψει το παλαιστινιακό έθνος.
Μέσω του Όσλο, οι ΗΠΑ και το Ισραήλ δημιούργησαν την «κοινή μυθοπλασία», για να χρησιμοποιήσω τα λόγια του αρθρογράφου των New York Times, Thomas Friedman, ότι ένα παλαιστινιακό κράτος θα δημιουργηθεί σε κάποια μελλοντική ημερομηνία.
Σύμφωνα με τον Friedman, αυτό επέτρεψε στο Ισραήλ να συνεχίσει να δημεύει γη για να χτίσει εβραϊκούς οικισμούς, ενώ οι ΗΠΑ θα μπορούσαν να διατηρήσουν τις «ελπίδες ειρήνης εκεί που μόλις και μετά βίας ζωντανές», ως κάλυψη.
Αλλά τώρα, περισσότερα από 40 χρόνια μετά, οι Παλαιστίνιοι δεν είναι μόνοι.
Αποτελούν μέρος ενός Άξονα Αντίστασης σε όλη την περιοχή που έχει νικήσει τις ατζέντες των ΗΠΑ και του Ισραήλ σε μια σειρά από κράτη της Δυτικής Ασίας, αποκτώντας ανεκτίμητη εμπειρία μάχης, οργάνωσης και σχεδιασμού μαζί με αξιόπιστους συμμάχους.
Οι πρόσφατες αποτυχίες ΗΠΑ - Δύσης
Εν τω μεταξύ, ο σωρός των πρόσφατων αποτυχιών από την πλευρά των ΗΠΑ συνεχίζει να αυξάνεται: η παγκόσμια επιρροή της Ρωσίας αυξήθηκε κατά τη διάρκεια του πολέμου με αντιπροσώπους των ΗΠΑ στην Ουκρανία.
Οι αντίπαλοι των ΗΠΑ, η Κίνα και η Ρωσία, δημιούργησαν έναν πολυπολικό κόσμο όταν η Ουάσιγκτον αντιμετώπισε.
Οι οικονομικές κυρώσεις που είχαν σχεδιαστεί για να ακρωτηριάσουν τη Ρωσία και το Ιράν ενίσχυσαν και τα δύο κράτη και πυροδότησαν στρατιωτικές συνεργασίες.
Το σημαντικότερο είναι ότι η Ρωσία και το Ιράν διαθέτουν σήμερα τις βιομηχανικές δυνατότητες να παράγουν τη στρατιωτική δύναμη πυρός που οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ δεν μπορούν να παράσχουν στους συμμάχους ούτε στο Τελ Αβίβ ούτε στο Κίεβο.
Το Ισραήλ έχει ήδη ξεκινήσει τον αγώνα που μπορεί να μην είναι σε θέση να ολοκληρώσει κηρύσσοντας ολοκληρωτικό πόλεμο στον άμαχο πληθυσμό της Γάζας, σκοτώνοντας πάνω από 1.000, συμπεριλαμβανομένων εκατοντάδων γυναικών και παιδιών, και ισοπεδώνοντας μεγάλες περιοχές της Λωρίδας της Γάζας σε αεροπορικές επιδρομές.
Για το Τελ Αβίβ, η Γάζα ήταν πάντα ο σάκος του μποξ που αναζητά όταν χρειάζεται να δείχνει σκληρό.
Αλλά σήμερα, ένα λάθος, ένας πύραυλος με κακό στόχο ή ένα βήμα πολύ μακριά, και το Ισραήλ θα αντιμετωπίσει έναν περιφερειακό πόλεμο που δεν μπορεί να αντέξει για καμία σημαντική χρονική περίοδο.
Το Ισραήλ θα χρειαστεί την υποστήριξη των ΗΠΑ για να επιβιώσει από μια μάχη με την παλαιστινιακή αντίσταση και τους δοκιμασμένους στη μάχη περιφερειακούς συμμάχους της.
Αλλά θα ανταγωνιστεί άμεσα τη σύμμαχο των ΗΠΑ, την Ουκρανία, για τα δυτικά όπλα και κεφάλαια που συνεχώς συρρικνώνονται.
Aυτός είναι ένας βασικός λόγος... «εμφυλίου» στο στρατόπεδο της Δύσης που θα χρειαστεί να προβεί σε θυσίες, αν δεν θέλει να καταρρεύσει.
www.bankingnews.gr
Το Politico έγραψε αυτή την εβδομάδα ότι σύμφωνα με υψηλόβαθμο αξιωματούχο του Πενταγώνου, «η κυβέρνηση Biden στέλνει όπλα στο Ισραήλ, για αντιαεροπορική άμυνα και πυρομαχικά ως απάντηση στα επείγοντα αιτήματα ισραηλινών αξιωματούχων για βοήθεια».
«Τα αεροπλάνα έχουν ήδη απογειωθεί», είπε ο ανώτερος αξιωματούχος στους δημοσιογράφους.
Εν μέσω αυτής της κλιμακούμενης κρίσης για το κράτος κατοχής, ένα κρίσιμο ερώτημα ζητά απάντηση, επισημαίνει σε ανάλυσή του το The Crandle:
Μπορούν οι ΗΠΑ να τηρήσουν τη δέσμευσή τους για βοήθεια σε δύο σημαντικές συγκρούσεις που περιλαμβάνουν ζωτικούς συμμάχους σε ξεχωριστές γεωγραφικές περιοχές ταυτόχρονα;
Η απάντηση είναι... μάλλον όχι.
Η Ουάσιγκτον έχει ήδη αφιερώσει πάνω από 100 δισεκατομμύρια δολάρια σε στρατιωτική βοήθεια στην Ουκρανία για να πολεμήσει τη Ρωσία, ενώ αντιμετωπίζει ένα εθνικό χρέος που βγαίνει εκτός ελέγχου και εκτινάσσεται ο πληθωρισμός.
Δεν έπρεπε να είναι έτσι, ή τουλάχιστον δεν τα υπολόγιζε έτσι.
Ο πόλεμος στην Ουκρανία προοριζόταν να είναι ευκολότερος. η απομόνωση και η οικονομική κατάρρευση του Ρώσου αντιπάλου της, ήταν στο παρα... τσακ για τους Αμερικανούς ιθύνοντες.
Αντίθετα, 18 μήνες μετά, οι ΗΠΑ αγωνίζονται να στηρίξουν την Ουκρανία σε έναν αιματηρό πόλεμο φθοράς.
Ακόμη χειρότερα, η πολυδιαφημισμένη ανοιξιάτικη αντεπίθεση του Κιέβου, που είχε σκοπό να ανατρέψει αυτές τις πιθανότητες, έχει εκμηδενιστεί μπροστά στο συντριπτικό πλεονέκτημα της Ρωσίας στο πυροβολικό και τους προηγμένους πυραύλους.
Μικρή περιοχή άλλαξε χέρια από τότε που οι ρωσικές δυνάμεις αποχώρησαν από το Χάρκοβο και τη Χερσώνα στα τέλη του 2022, αλλά ο ουκρανικός στρατός από τότε έχει αποδεκατιστεί από το ρωσικό πυροβολικό σε θέατρα όπως το Bakhmut.
«Πιστεύουμε ότι οι Ουκρανοί έχουν χάσει κάπου μεταξύ 300 και 350 χιλιάδες νεκρούς, ίσως περισσότερους, και έχει εκατοντάδες χιλιάδες τραυματίες», δήλωσε ωμά τον Αύγουστο ο συνταγματάρχης ε.α. των ΗΠΑ Douglas McGregor.
«Αυτές οι επιθέσεις αφαίμαξαν εντελώς την Ουκρανία».
Ο στρατός των ακρωτηριασμένων και η αντεπίθεση που αφαίμαξε τις ΗΠΑ
Αυτή η ζοφερή πραγματικότητα οδήγησε σε αυτό που το BBC περιέγραψε ως «ο στρατός των ακρωτηριασμένων της Ουκρανίας».
Μόνο το πρώτο εξάμηνο του τρέχοντος έτους, περίπου 15.000 στρατιώτες εντάχθηκαν στις τάξεις τους, ξεπερνώντας το σύνολο των ακρωτηριασμένων που παρήγαγε το Ηνωμένο Βασίλειο για έξι χρόνια κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
Ενώ η Ουκρανία αντιμετωπίζει σοβαρή έλλειψη ανθρώπινου δυναμικού, οι δυτικές δυνάμεις βρίσκονται αντιμέτωπες με την έλλειψη διαθέσιμων όπλων για αποστολή στο Κίεβο.
Ο ναύαρχος Rob Bauer, ο υψηλότερος στρατιωτικός αξιωματούχος του ΝΑΤΟ, παραδέχτηκε στις 3 Οκτωβρίου, «Ο πάτος της κάννης είναι ορατός» αναφερόμενος στο απόθεμα πυρομαχικών της Δύσης.
Σε ένδειξη της αυξανόμενης έντασης, οι ΗΠΑ άρχισαν να μεταφέρουν στην Ουκρανία 300.000 οβίδες των 155 χιλιοστών που είχαν αποθηκεύσει στο Ισραήλ ως μέρος του προγράμματος War Reserves Stock Allies-Israel (WRSAI).
Σύμφωνα με έναν Ισραηλινό αξιωματικό, «Επίσημα, όλος αυτός ο εξοπλισμός ανήκει στον αμερικανικό στρατό….
Εάν, ωστόσο, υπάρξει σύγκρουση, οι IDF [Ισραηλινές Αμυντικές Δυνάμεις] μπορούν να ζητήσουν άδεια να χρησιμοποιήσουν μέρος του εξοπλισμού».
Ο εκπρόσωπος του Πενταγώνου στρατηγός Patrick Ryder ισχυρίστηκε ότι οι ΗΠΑ θα αναπληρώσουν αυτά τα αποθέματα βλημάτων πυροβολικού που είναι αποθηκευμένα στο Ισραήλ.
Αλλά οι ΗΠΑ δεν έχουν τη δυνατότητα να το κάνουν, καθώς η Ουκρανία χρησιμοποιεί από 3.000 έως 6.000 φυσίγγια την ημέρα, το ένα τέταρτο από αυτό που χρησιμοποίησε η Ρωσία στο πεδίο της μάχης.
Το CNN ανέφερε εκείνη την εποχή ότι «η πίεση στα αποθέματα όπλων – και η ικανότητα της βιομηχανικής βάσης των ΗΠΑ να συμβαδίζει με τη ζήτηση – είναι μια από τις βασικές προκλήσεις που αντιμετωπίζει η κυβέρνηση Biden».
Η έκκληση του Ισραήλ για αμερικανικά όπλα
Το αμερικανικό στρατιωτικό και βιομηχανικό συγκρότημα είναι σε μεγάλο βαθμό προσανατολισμένο στην παραγωγή οπλικών συστημάτων και υλικού υψηλού κόστους, όπως το πολεμικό αεροσκάφος F-35, αξίας 412 δισεκατομμυρίων δολαρίων.
Ενώ αυτά τα προγράμματα αναμφίβολα ωφελούν τους κατασκευαστές όπλων όπως η Lockheed Martin, υστερούν στην παράδοση του βασικού πυροβολικού που απαιτείται σε τεράστιες ποσότητες για έναν πόλεμο φθοράς ενάντια σε έναν τρομερό στρατό.
Τώρα που έχει ξεσπάσει πόλεμος μεταξύ του Ισραήλ και της Παλαιστινιακής αντίστασης, το Κίεβο αντιμετωπίζει έναν ανταγωνιστή όχι μόνο στη Μόσχα, αλλά και στο Τελ Αβίβ.
Ο Πρόεδρος της Ουκρανίας Volodymyr Zelensky εξέφρασε στις 9 Οκτωβρίου τον φόβο ότι η υποστήριξη των ΗΠΑ και της Ευρώπης θα απομακρυνθεί από την Ουκρανία και προς το Ισραήλ, και ισχυρίστηκε στην πλατφόρμα κοινωνικής δικτύωσης X:
«Έχουμε στοιχεία που αποδεικνύουν ξεκάθαρα ότι η Ρωσία ενδιαφέρεται να υποκινήσει τον πόλεμο στη Μέση Ανατολή, ώστε μια νέα πηγή πόνου και οδύνης να διαβρώσει την παγκόσμια ενότητα και να επιδεινώσει τις διασπάσεις και τις αντιπαραθέσεις, βοηθώντας τη Ρωσία να καταστρέψει την ελευθερία στην Ευρώπη».
Ενώ το λόμπι της Ουκρανίας έχει επιρροή στην Ουάσιγκτον, το λόμπι του Ισραήλ κυριαρχεί.
Είναι απίθανο ο πρώτος να μπορέσει να παρακάμψει τις προσπάθειες του δεύτερου να ανακατευθύνει όσα λίγα αμερικανικά όπλα παραμένουν διαθέσιμα μακριά από την υπεράσπιση του εβραϊκού κράτους.
Το Ισραήλ αρνιόταν σταθερά να στείλει όπλα στην Ουκρανία...
Το ότι το Ισραήλ εκλιπαρεί για αμερικανικά όπλα λίγες μέρες μετά τη σύγκρουση με τη Χαμάς και την Παλαιστινιακή Ισλαμική Τζιχάντ (PIJ) είναι ανησυχητικό για τους υποστηρικτές του κράτους κατοχής, λαμβάνοντας υπόψη ότι κανένα από τα εναπομείναντα μέλη του Άξονα της Αντίστασης, συμπεριλαμβανομένων της Χεζμπολάχ, της Συρίας, της Ανσαράλα, των Μονάδων Λαϊκής Κινητοποίησης (PMU) και το Ιράν, έχουν ακόμη εισέλθει επίσημα στη σύγκρουση.
Εάν η Χεζμπολάχ συμμετάσχει πλήρως στον αγώνα, οι Ισραηλινοί σχεδιαστές αναμένουν από το κίνημα αντίστασης του Λιβάνου να εκτοξεύει 4.000 πυραύλους την ημέρα από τον βόρειο Λίβανο και να στέλνει χιλιάδες επίλεκτους στρατιώτες στο Ισραήλ για να καταλάβουν πόλεις ή στρατιωτικές βάσεις.
Μαθήματα από τον πόλεμο του 2006 με τη Χεζμπολάχ
Το Ισραήλ και η Χεζμπολάχ έδωσαν μια μεγάλη μάχη το 2006, η οποία ανάγκασε τον ισραηλινό στρατό να διεξάγει πόλεμο εναντίον ενός πιο «συμβατικού» στρατιωτικού αντιπάλου, σε αντίθεση με τους Παλαιστίνιους που αντιμετωπίζει καθημερινά στη Δυτική Όχθη και τη Γάζα.
Σύμφωνα με τον Matt Mathews του Ινστιτούτου Μάχης του Στρατού των ΗΠΑ, το Ισραήλ ήταν θλιβερά απροετοίμαστο να πολεμήσει έναν «πραγματικό πόλεμο» σε αυτή τη σύγκρουση.
Σημειώνει ότι ως αποτέλεσμα, ο επικεφαλής της Mossad Meir Degan και ο επικεφαλής της Shin Bet, Yuval Diskin, είπαν στον τότε πρωθυπουργό Ehud Olmert «ο πόλεμος ήταν μια εθνική καταστροφή και το Ισραήλ υπέστη ένα κρίσιμο πλήγμα».
Ο πόλεμος του 2006 αποκάλυψε επίσης την εξάρτηση του Ισραήλ στα αμερικανικά όπλα, τα οποία ωστόσο αποδείχθηκαν ανεπαρκή για να νικήσουν τη Χεζμπολάχ.
Κατά τη διάρκεια του πολέμου, το Ισραήλ ζήτησε να αποκτήσει πρόσβαση στο απόθεμα WRSAI και οι ΗΠΑ να επισπεύσουν την παράδοση πυρομαχικών ακριβείας στο Ισραήλ.
Μέσα σε μόλις 10 ημέρες από τις μάχες, το Ισραήλ χρησιμοποίησε το μεγαλύτερο μέρος του αποθέματος πυρομαχικών του.
Χρόνια αργότερα, τον Ιούλιο του 2014, κατά τη διάρκεια των ισραηλινών στρατιωτικών επιχειρήσεων κατά της Χαμάς στη Λωρίδα της Γάζας, το Ισραήλ αναγκάστηκε και πάλι να βασιστεί στο απόθεμα WRSAI για να αναπληρώσει φυσίγγια 120 χιλιοστών και φυσίγγια φωτισμού 40 χιλιοστών που εκτοξεύτηκαν από εκτοξευτές χειροβομβίδων.
Τα προβλήματα που αντιμετώπισε το Ισραήλ το 2006 και το 2014 θα επιδεινωθούν εάν ο Άξονας της Αντίστασης κάνει τώρα το βήμα να ξεκινήσει την εκστρατεία «ενοποίησης των μετώπων».
Ο David Wurmer, σύμβουλος για τη Μέση Ανατολή του πρώην αντιπροέδρου Dick Cheney, είπε στη Wall Street Journal στις 10 Οκτωβρίου ότι «το εφιαλτικό σενάριο για τους Ισραηλινούς είναι ότι θα καταρρίψουν 6.000 έως 10.000 πυραύλους της Χαμάς μια ή δύο εβδομάδες και μετά δεν έχουν τίποτα. αριστερά για να σταματήσει τους πυραύλους της Χεζμπολάχ».
Η σιωπηλή απειλή των πυραύλων του Ιράν
Η κατάσταση για το Ισραήλ γίνεται ακόμη πιο δύσκολη εάν το Ιράν συμμετάσχει στη σύγκρουση, καθώς η Ισλαμική Δημοκρατία διαθέτει σημαντικά αποθέματα πυραύλων μικρού και μεσαίου βεληνεκούς ικανούς να φτάσουν τόσο στο Ισραήλ όσο και στις αμερικανικές βάσεις στην περιοχή.
Οι ΗΠΑ και το Ισραήλ συχνά προειδοποιούν για την υποτιθέμενη απειλή που συνιστά το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν, παρά τον πολιτικό προσανατολισμό του, αλλά σπάνια αναφέρουν την απειλή που συνιστά το αναπτυσσόμενο πρόγραμμα συμβατικών πυραύλων του Ιράν.
Οι ενέργειες του Ισραήλ εκφράζουν τις ανησυχίες του πιο ξεκάθαρα από τα λόγια του: τον Φεβρουάριο του τρέχοντος έτους, το Ισραήλ εξαπέλυσε επίθεση με drone εναντίον ιρανικής στρατιωτικής εγκατάστασης στο Ισφαχάν.
Σύμφωνα με τον Danny Yatom, πρώην επικεφαλής της Mossad, η επίθεση είχε στόχο μια εγκατάσταση που αναπτύσσει υπερηχητικούς πυραύλους, τους οποίους οι New York Times περιέγραψαν ως «πυρομαχικά μεγάλου βεληνεκούς ικανά να ταξιδέψουν έως και 15 φορές την ταχύτητα του ήχου με τρομακτική ακρίβεια».
Μια πολύ διαφορετική παλαιστινιακή αντίσταση
Το 1993, όταν ο Πρόεδρος της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PLO) Yasser Arafat υπέγραψε τις Συμφωνίες του Όσλο στο γρασίδι του Λευκού Οίκου με τον Πρόεδρο Bill Clinton και τον Ισραηλινό πρωθυπουργό Yitzhak Rabin, η Σοβιετική Ένωση είχε πρόσφατα καταρρεύσει, ενώ το Ιράν ανέκαμπτε από έναν αιματηρό πόλεμο με το (από τις ΗΠΑ υποστηριζόμενο) Ιράκ και θύματ ένα εκατομμύριο ανθρώπους και στις δύο πλευρές.
Όταν ο Arafag υπέγραψε τις συμφωνίες, αποδεχόμενοι τις υποσχέσεις των ΗΠΑ και του Ισραήλ ότι θα άνοιγαν το δρόμο για ένα μελλοντικό παλαιστινιακό κράτος, οι Παλαιστίνιοι είχαν λίγους συμμάχους στους οποίους μπορούσαν να βασιστούν και τυφλώθηκαν από τις πραγματικές προθέσεις του Τελ Αβίβ να κατακερματίσει και να καταστρέψει το παλαιστινιακό έθνος.
Μέσω του Όσλο, οι ΗΠΑ και το Ισραήλ δημιούργησαν την «κοινή μυθοπλασία», για να χρησιμοποιήσω τα λόγια του αρθρογράφου των New York Times, Thomas Friedman, ότι ένα παλαιστινιακό κράτος θα δημιουργηθεί σε κάποια μελλοντική ημερομηνία.
Σύμφωνα με τον Friedman, αυτό επέτρεψε στο Ισραήλ να συνεχίσει να δημεύει γη για να χτίσει εβραϊκούς οικισμούς, ενώ οι ΗΠΑ θα μπορούσαν να διατηρήσουν τις «ελπίδες ειρήνης εκεί που μόλις και μετά βίας ζωντανές», ως κάλυψη.
Αλλά τώρα, περισσότερα από 40 χρόνια μετά, οι Παλαιστίνιοι δεν είναι μόνοι.
Αποτελούν μέρος ενός Άξονα Αντίστασης σε όλη την περιοχή που έχει νικήσει τις ατζέντες των ΗΠΑ και του Ισραήλ σε μια σειρά από κράτη της Δυτικής Ασίας, αποκτώντας ανεκτίμητη εμπειρία μάχης, οργάνωσης και σχεδιασμού μαζί με αξιόπιστους συμμάχους.
Οι πρόσφατες αποτυχίες ΗΠΑ - Δύσης
Εν τω μεταξύ, ο σωρός των πρόσφατων αποτυχιών από την πλευρά των ΗΠΑ συνεχίζει να αυξάνεται: η παγκόσμια επιρροή της Ρωσίας αυξήθηκε κατά τη διάρκεια του πολέμου με αντιπροσώπους των ΗΠΑ στην Ουκρανία.
Οι αντίπαλοι των ΗΠΑ, η Κίνα και η Ρωσία, δημιούργησαν έναν πολυπολικό κόσμο όταν η Ουάσιγκτον αντιμετώπισε.
Οι οικονομικές κυρώσεις που είχαν σχεδιαστεί για να ακρωτηριάσουν τη Ρωσία και το Ιράν ενίσχυσαν και τα δύο κράτη και πυροδότησαν στρατιωτικές συνεργασίες.
Το σημαντικότερο είναι ότι η Ρωσία και το Ιράν διαθέτουν σήμερα τις βιομηχανικές δυνατότητες να παράγουν τη στρατιωτική δύναμη πυρός που οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ δεν μπορούν να παράσχουν στους συμμάχους ούτε στο Τελ Αβίβ ούτε στο Κίεβο.
Το Ισραήλ έχει ήδη ξεκινήσει τον αγώνα που μπορεί να μην είναι σε θέση να ολοκληρώσει κηρύσσοντας ολοκληρωτικό πόλεμο στον άμαχο πληθυσμό της Γάζας, σκοτώνοντας πάνω από 1.000, συμπεριλαμβανομένων εκατοντάδων γυναικών και παιδιών, και ισοπεδώνοντας μεγάλες περιοχές της Λωρίδας της Γάζας σε αεροπορικές επιδρομές.
Για το Τελ Αβίβ, η Γάζα ήταν πάντα ο σάκος του μποξ που αναζητά όταν χρειάζεται να δείχνει σκληρό.
Αλλά σήμερα, ένα λάθος, ένας πύραυλος με κακό στόχο ή ένα βήμα πολύ μακριά, και το Ισραήλ θα αντιμετωπίσει έναν περιφερειακό πόλεμο που δεν μπορεί να αντέξει για καμία σημαντική χρονική περίοδο.
Το Ισραήλ θα χρειαστεί την υποστήριξη των ΗΠΑ για να επιβιώσει από μια μάχη με την παλαιστινιακή αντίσταση και τους δοκιμασμένους στη μάχη περιφερειακούς συμμάχους της.
Αλλά θα ανταγωνιστεί άμεσα τη σύμμαχο των ΗΠΑ, την Ουκρανία, για τα δυτικά όπλα και κεφάλαια που συνεχώς συρρικνώνονται.
Aυτός είναι ένας βασικός λόγος... «εμφυλίου» στο στρατόπεδο της Δύσης που θα χρειαστεί να προβεί σε θυσίες, αν δεν θέλει να καταρρεύσει.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών