Η ιδιωτική πίστωση είναι η καυτή νέα κατηγορία περιουσιακών στοιχείων και τα χρήματα εισρέουν σε αυτήν από τα συνταξιοδοτικά ταμεία, για παράδειγμα, είναι τεράστια
Ο Jamie Dimon έγινε πρωτοσέλιδο την περασμένη εβδομάδα όταν αναφέρθηκε ότι «θα μπορούσε να είναι μια… κόλαση» η αναπτυσσόμενη αγορά ιδιωτικών πιστώσεων από τους κινδύνους κακών manager και κακομαθημένων πελατών λιανικής.
Ενώ αυτή η φράση αποτελεί έναν τυπικό τίτλο καταστροφής του Dimon, ο Διευθύνων Σύμβουλος της JPMorgan είπε επίσης αυτό στα σχόλιά του για την ιδιωτική πίστωση: «Μπορεί να υπάρχουν προβλήματα εκεί. Δεν νομίζω ότι είναι συστημικό, αλλά πρέπει να προσέχει κανείς».
Ο όρος «ιδιωτική πίστωση» χρησιμοποιείται πολύ τα τελευταία χρόνια.
Είναι το αντίστοιχο της δημόσιας, εμπορεύσιμης αγοράς πιστώσεων.
Εταιρείες όπως η Blackstone, η μητρική εταιρεία της Yahoo Finance, Apollo και η KKR συγκεντρώνουν χρήματα για ένα ταμείο, όπως ακριβώς θα έκαναν για ένα όχημα ιδιωτικών μετοχών.
Σε αυτή την περίπτωση, αντί να αγοράζουν μετοχές σε εταιρείες, δανείζουν αυτά τα χρήματα, είτε απευθείας σε εταιρείες είτε για έργα ακινήτων ή άλλα είδη ειδικών δανείων.
Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο υπολόγισε το μέγεθος της ιδιωτικής πιστωτικής αγοράς σε 2,1 τρισ. δολάρια το 2023.
Αυτό συγκρίνεται με το συνολικό μέγεθος της αγοράς σταθερού εισοδήματος — η οποία περιλαμβάνει δημόσια πίστωση (όπως εταιρικά ομόλογα), κρατικό χρέος και άλλους τύπους δανείων — άνω των 100 τρισ. δολαρίων.
Ποια είναι λοιπόν τα «προβλήματα» στα οποία αναφέρεται ο Dimon;
Η ιδιωτική πίστωση δεν διαπραγματεύεται όπως τα δημόσια εταιρικά ομόλογα, για παράδειγμα.
Έτσι είναι λιγότερο ρευστοποιήσιμη και η τιμολόγησή είναι λιγότερο διαφανής.
Είναι αρκετά νέα, επομένως δεν υπάρχει χρήσιμο ιστορικό τάσεων.
Τα ιδιωτικά πιστωτικά κεφάλαια έχουν συνήθως περιόδους κλειδώματος, οπότε αν ένας ιδιώτης επενδυτής - ο Dimon αναφέρει μια «γιαγιά» που μπορεί να μπει σε αυτά τα οχήματα - θέλει τα χρήματά του πίσω νωρίτερα, μπορεί να προκαλέσει φασαρία, που θα μπορούσε να οδηγήσει, για παράδειγμα, στην προσοχή από την Ουάσιγκτον ή μια απόπειρα εξόδου από το ταμείο.
Αυτή η ανάλυση του ΔΝΤ από τον Απρίλιο βοηθά για τον καθορισμό των ευρύτερων κινδύνων: «Η αποτίμηση είναι σπάνια, η πιστωτική ποιότητα δεν είναι πάντα σαφής ή εύκολο να αξιολογηθεί και είναι δύσκολο να κατανοήσουμε πώς μπορεί να δημιουργούνται συστημικοί κίνδυνοι, δεδομένου των λιγότερο από σαφών διασυνδέσεων μεταξύ ιδιωτικών πιστωτικών κεφαλαίων, ιδιωτικών μετοχικών εταιρειών, εμπορικών τραπεζών και επενδυτών».
Το ΔΝΤ δεν πιστεύει ότι αυτοί οι κίνδυνοι ανεβαίνουν στο επίπεδο να είναι συστημικοί αυτή τη στιγμή, όπως είδαμε κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Χρηματοπιστωτικής Κρίσης.
Αλλά είναι κάτι που αξίζει προσοχής.
Ένα από τα χαρακτηριστικά της αγοράς subprime που πυροδότησε εκείνη την κρίση ήταν το πόσο γενικά κρατούνταν τα δάνεια subprime — από μεγάλες ασφαλιστικές εταιρείες μέχρι τράπεζες και διαχειριστές περιουσιακών στοιχείων.
Η ιδιωτική πίστωση είναι η καυτή νέα κατηγορία περιουσιακών στοιχείων και τα χρήματα εισρέουν σε αυτήν από τα συνταξιοδοτικά ταμεία, για παράδειγμα, είναι τεράστια.
Και ενώ η ιδιωτική πίστωση διαφημίζεται ως ασφαλέστερη, δεν είναι απαραίτητα έτσι: «Δεν έχει σημασία πώς θα πεις ένα προϊόν.
Είναι πιστωτικό, είναι συστημικό και τυχόν μεγάλες απώλειες θα ήταν πρόβλημα», αναφέρουν οι αναλυτές.
Με την ιδιωτική πίστωση, "υπάρχει αυτή η ψευδής αίσθηση ασφάλειας ότι η αναδοχή είναι καλύτερη και δεν είναι".
Ακόμη και όταν ο Dimon συζήτησε τους πιθανούς κινδύνους, η τράπεζά του φυσικά ανταγωνίζεται την ιδιωτική πίστωση στις δανειοδοτικές της πράξεις.
Επιπλέον, η JPMorgan φέρεται να έχει διαθέσει 10 δισεκατομμύρια δολάρια για άμεσο δανεισμό και σκέφτεται μια εξαγορά στον χώρο.
www.bankingnews.gr
Ενώ αυτή η φράση αποτελεί έναν τυπικό τίτλο καταστροφής του Dimon, ο Διευθύνων Σύμβουλος της JPMorgan είπε επίσης αυτό στα σχόλιά του για την ιδιωτική πίστωση: «Μπορεί να υπάρχουν προβλήματα εκεί. Δεν νομίζω ότι είναι συστημικό, αλλά πρέπει να προσέχει κανείς».
Ο όρος «ιδιωτική πίστωση» χρησιμοποιείται πολύ τα τελευταία χρόνια.
Είναι το αντίστοιχο της δημόσιας, εμπορεύσιμης αγοράς πιστώσεων.
Εταιρείες όπως η Blackstone, η μητρική εταιρεία της Yahoo Finance, Apollo και η KKR συγκεντρώνουν χρήματα για ένα ταμείο, όπως ακριβώς θα έκαναν για ένα όχημα ιδιωτικών μετοχών.
Σε αυτή την περίπτωση, αντί να αγοράζουν μετοχές σε εταιρείες, δανείζουν αυτά τα χρήματα, είτε απευθείας σε εταιρείες είτε για έργα ακινήτων ή άλλα είδη ειδικών δανείων.
Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο υπολόγισε το μέγεθος της ιδιωτικής πιστωτικής αγοράς σε 2,1 τρισ. δολάρια το 2023.
Αυτό συγκρίνεται με το συνολικό μέγεθος της αγοράς σταθερού εισοδήματος — η οποία περιλαμβάνει δημόσια πίστωση (όπως εταιρικά ομόλογα), κρατικό χρέος και άλλους τύπους δανείων — άνω των 100 τρισ. δολαρίων.
Ποια είναι λοιπόν τα «προβλήματα» στα οποία αναφέρεται ο Dimon;
Η ιδιωτική πίστωση δεν διαπραγματεύεται όπως τα δημόσια εταιρικά ομόλογα, για παράδειγμα.
Έτσι είναι λιγότερο ρευστοποιήσιμη και η τιμολόγησή είναι λιγότερο διαφανής.
Είναι αρκετά νέα, επομένως δεν υπάρχει χρήσιμο ιστορικό τάσεων.
Τα ιδιωτικά πιστωτικά κεφάλαια έχουν συνήθως περιόδους κλειδώματος, οπότε αν ένας ιδιώτης επενδυτής - ο Dimon αναφέρει μια «γιαγιά» που μπορεί να μπει σε αυτά τα οχήματα - θέλει τα χρήματά του πίσω νωρίτερα, μπορεί να προκαλέσει φασαρία, που θα μπορούσε να οδηγήσει, για παράδειγμα, στην προσοχή από την Ουάσιγκτον ή μια απόπειρα εξόδου από το ταμείο.
Αυτή η ανάλυση του ΔΝΤ από τον Απρίλιο βοηθά για τον καθορισμό των ευρύτερων κινδύνων: «Η αποτίμηση είναι σπάνια, η πιστωτική ποιότητα δεν είναι πάντα σαφής ή εύκολο να αξιολογηθεί και είναι δύσκολο να κατανοήσουμε πώς μπορεί να δημιουργούνται συστημικοί κίνδυνοι, δεδομένου των λιγότερο από σαφών διασυνδέσεων μεταξύ ιδιωτικών πιστωτικών κεφαλαίων, ιδιωτικών μετοχικών εταιρειών, εμπορικών τραπεζών και επενδυτών».
Το ΔΝΤ δεν πιστεύει ότι αυτοί οι κίνδυνοι ανεβαίνουν στο επίπεδο να είναι συστημικοί αυτή τη στιγμή, όπως είδαμε κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Χρηματοπιστωτικής Κρίσης.
Αλλά είναι κάτι που αξίζει προσοχής.
Ένα από τα χαρακτηριστικά της αγοράς subprime που πυροδότησε εκείνη την κρίση ήταν το πόσο γενικά κρατούνταν τα δάνεια subprime — από μεγάλες ασφαλιστικές εταιρείες μέχρι τράπεζες και διαχειριστές περιουσιακών στοιχείων.
Η ιδιωτική πίστωση είναι η καυτή νέα κατηγορία περιουσιακών στοιχείων και τα χρήματα εισρέουν σε αυτήν από τα συνταξιοδοτικά ταμεία, για παράδειγμα, είναι τεράστια.
Και ενώ η ιδιωτική πίστωση διαφημίζεται ως ασφαλέστερη, δεν είναι απαραίτητα έτσι: «Δεν έχει σημασία πώς θα πεις ένα προϊόν.
Είναι πιστωτικό, είναι συστημικό και τυχόν μεγάλες απώλειες θα ήταν πρόβλημα», αναφέρουν οι αναλυτές.
Με την ιδιωτική πίστωση, "υπάρχει αυτή η ψευδής αίσθηση ασφάλειας ότι η αναδοχή είναι καλύτερη και δεν είναι".
Ακόμη και όταν ο Dimon συζήτησε τους πιθανούς κινδύνους, η τράπεζά του φυσικά ανταγωνίζεται την ιδιωτική πίστωση στις δανειοδοτικές της πράξεις.
Επιπλέον, η JPMorgan φέρεται να έχει διαθέσει 10 δισεκατομμύρια δολάρια για άμεσο δανεισμό και σκέφτεται μια εξαγορά στον χώρο.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών