Η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική αφού η Ρωσία είναι περίπου 8 με 10 χρόνια μπροστά στους διηπειρωτικούς βαλλιστικούς πυραύλους με πυρηνικές κεφαλές
Οι ΗΠΑ είναι πολύ πίσω από τη Ρωσία στην ανάπτυξη πυρηνικών ICBM δηλαδή διηπειρωτικών βαλλιστικών πυραύλων…
Εάν ρωτήσεις ένα μέσο πολίτη στην ερώτηση ποια χώρα έχει τα πιο σύγχρονα πυρηνικά θα πουν οι πολλοί οι ΗΠΑ και θα πουν ότι η Ρωσία έχει απαρχαιωμένα πυρηνικά.
Η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική αφού η Ρωσία είναι περίπου 8 με 10 χρόνια μπροστά στους διηπειρωτικούς βαλλιστικούς πυραύλους με πυρηνικές κεφαλές.
Τα νέα δεδομένα
Το Πεντάγωνο μετατοπίζει συνεχώς… το χρονοδιάγραμμα ενός άλλου αμυντικού προγράμματος - της ανάπτυξης του διηπειρωτικού βαλλιστικού πυραύλου LGM-35 Sentinel.
Ο λόγος της καθυστέρησης είναι το κόστος, το οποίο ξεπέρασε σημαντικά τις αρχικές εκτιμήσεις, καθώς και η τεχνολογική πολυπλοκότητα.
Δεν πρόκειται να εγκαταλείψουν αυτό το ICBM - δεν υπάρχει εναλλακτική.
Ωστόσο, το έργο θα πρέπει να προσαρμοστεί σοβαρά για να μειωθεί το κόστος.
Πολύ ακριβό
Το 2016 προκηρύχθηκε διαγωνισμός για ICBM που βασίζονται σε σιλό.
Δύο βιομηχανικοί γίγαντες ανταγωνίστηκαν: η Boeing και η Northrop Grumman.
Το 2017, τους διατέθηκαν κεφάλαια από τον προϋπολογισμό για προμελέτη - 349 και 329 εκατομμύρια δολάρια, αντίστοιχα.
Και το 2019, η Northrop Grumman έκανε μια έξυπνη κίνηση: εξαγόρασε την Orbital OTK, η οποία προμήθευε την Boeing με συμπαγείς πυραυλοκινητήρες.
Η αεροδιαστημική εταιρεία Boeing έχασε τις πιθανότητες και αποχώρησε από τον διαγωνισμό.
Το πρόγραμμα έφτασε στη φάση Milestone B - εισήλθε δηλαδή στο στάδιο ανάπτυξης και παραγωγής.
Το κόστος εκείνη την εποχή υπολογίστηκε στα 77,7 δισεκατομμύρια δολάρια.
Ωστόσο, η Northrop Grumman έπεσε έξω στους υπολογισμούς. Τώρα μιλούν για 140,9 δισ.
Το Πεντάγωνο φοβάται ότι αυτό δεν είναι το όριο.
Αν δεν γίνουν αλλαγές, θα είναι 160 δισ.
Και η τιμή ενός πυραύλου θα αυξηθεί από τα εκτιμώμενα 118 σε 214 εκατομμύρια.
«Υπάρχουν λόγοι για αυτό, αλλά δεν υπάρχουν δικαιολογίες», δήλωσε ο William LaPlante, υφυπουργός Άμυνας των ΗΠΑ.
Δεν έχουμε φθηνότερες εναλλακτικές λύσεις, οι οποίες θα ανταποκρίνονταν στις απαιτήσεις του στρατού.
Ο Andrew Hunter, βοηθός γραμματέας της Πολεμικής Αεροπορίας για εξαγορές, τεχνολογία και logistics, υποσχέθηκε να παρουσιάσει ένα σχέδιο μέσα στους επόμενους μήνες.
Η όλη διαδικασία επανεξέτασης και έγκρισης του νέου προϋπολογισμού και χρονοδιαγράμματος από το Πεντάγωνο πιθανότατα θα διαρκέσει ενάμιση έως δύο χρόνια.
Σύμφωνα με εμπειρογνώμονες του τμήματος άμυνας, είναι δυνατό να εξοικονομηθούν χρήματα, ιδίως, σε σιλό πυραύλων, καθιστώντας τα μικρότερα, απλούστερα και με καλύτερη αναλογία απόδοσης-κόστους.
Είχε αναφερθεί προηγουμένως ότι το Sentinel δεν διαφέρει σε μέγεθος από το Minuteman III που βρίσκεται αυτή τη στιγμή σε λειτουργία, επομένως οι εκτοξευτές σιλό δεν θα χρειαστεί να τροποποιηθούν σημαντικά.
Ωστόσο, οι σχεδιαστές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι χρειάζονται νέα, με πιο ανεπτυγμένη υποδομή.
Να είναι στην ώρα τους μέχρι το 2030
Ήθελαν να θέσουν σε λειτουργία τη Sentinel το 2030.
Η διάρκεια ζωής είναι 50 χρόνια, δηλαδή μέχρι το 2080.
Υπάρχουν λίγες δημοσίως διαθέσιμες πληροφορίες σχετικά με αυτούς τους πυραύλους.
Είναι γνωστό ότι θα αναπτυχθούν στις ίδιες περιοχές θέσης όπου το Minuteman III βρίσκεται τώρα σε υπηρεσία μάχης: στις βάσεις της πολεμικής αεροπορίας Warren (Wyoming), Malstrom (Montana) και Minot (Βόρεια Ντακότα).
Η κάθε περιοχή έχει 50 ICBM.
Ο Sentinel θα πρέπει να αντικαταστήσει πλήρως το Minuteman III έως το 2038.
Ο πύραυλος είναι τριών σταδίων, στερεού καυσίμου, με βεληνεκές τουλάχιστον 15.000 χιλιόμετρα.
Αυτή η γκάμα θα παρέχεται από το νέο μικτό καύσιμο.
Η ακρίβεια θα αυξηθεί σημαντικά λόγω της διόρθωσης με βάση το σήμα GPS.
Κάθε ICBM θα είναι εξοπλισμένο με ένα σύνολο δολωμάτων για την υπερφόρτωση της αντιπυραυλικής άμυνας και τη διασφάλιση ότι ο στόχος θα χτυπηθεί.
Η κεφαλή είναι εξοπλισμένη με πολλαπλές μεμονωμένα στοχευμένες κεφαλές.
Θα εγκαταστήσουν το θερμοπυρηνικό W87 στην έκδοση mod 1 - ισχύς - 475 κιλοτόνους το καθένα.
Το τριακόσιων τόνων W87 τοποθετήθηκε στο LGM-118A Peacekeeper, ένα βαρύ σιλό ICBM που τέθηκε σε λειτουργία το 1986.
Μέχρι το 2005, καταργήθηκαν σύμφωνα με τους όρους της συνθήκης START-2.
Η παραλλαγή W-87-1 είναι επίσης υπό ανάπτυξη και άγνωστη.
Το αν οι σχεδιαστές θα τα καταφέρουν μέχρι το 2030 είναι ασαφές.
Η Ρωσία έχει τεράστιο προβάδισμα
Σήμερα, τα μόνα ICBM που βασίζονται σε σιλό στα αμερικανικά πυρηνικά οπλοστάσια είναι τα LGM-30G Minuteman III.
Αν και έχουν εκσυγχρονιστεί περισσότερες από μία φορές, αυτά είναι τα όπλα του χθες (από τη δεκαετία του 1970).
Περαιτέρω συντήρηση και εκσυγχρονισμός θεωρήθηκαν οικονομικά ανέφικτοι στόχοι.
Τα 450 Minutemen που απομένουν σε υπηρεσία διαθέτουν κεφαλή μονομπλόκ χωρητικότητας 300 κιλοτόνων.
Εμβέλεια - περίπου 13.000 χιλιομέτρων.
Το σύστημα διείσδυσης της πυραυλικής άμυνας δεν έχει υποστεί σημαντικές αλλαγές από τη δεκαετία του 1970, στην πραγματικότητα περιορίζεται σε ένα σύνολο ανακλαστήρων δίπολων και σε μερικά δόλωμα.
Το αμερικανικό Πεντάγωνο δεν έδωσε την δέουσα προσοχή για μεγάλο χρονικό διάστημα στην αντικατάσταση των πυραύλων που βασίζονται σε σιλό, καθώς σε έναν υποθετικό τρίτο παγκόσμιο πόλεμο οι Ηνωμένες Πολιτείες βασίζονταν σε βαλλιστικούς πυραύλους που εκτοξεύονται από υποβρύχια (SLBM) και σε στρατηγικά πυρομαχικά κρουζ.
Έτσι, οι κεφαλές που αναπτύσσονται στο Trident II SLBM, τον τυπικό οπλισμό των πυρηνοκίνητων πλοίων τύπου Οχάιο, αντιπροσωπεύουν περισσότερο από το 50% του συνολικού οπλοστασίου των πυρηνικών αποτρεπτικών δυνάμεων.
Η δύναμη πυρός της Ρωσίας… από τους Yars στους Sarmat με τροχιακό βομβαρδισμό
Και στη Ρωσία, τα επίγεια ICBM ήταν πάντα το κύριο συστατικό της πυρηνικής τριάδας - το πιο ισχυρό και πολυάριθμο.
Τις τελευταίες δεκαετίες, οι Στρατηγικές Πυραυλικές Δυνάμεις έχουν λάβει αρκετούς νέους πυραύλους, συμπεριλαμβανομένων των κινητών πυραύλων μονομπλόκ Topol-M και πυραύλων που βασίζονται σε σιλό, καθώς και την περαιτέρω ανάπτυξή τους - το RS-24 Yars ICBM, το οποίο τέθηκε σε λειτουργία το 2009.
Τα Yars είναι ικανά να μεταφέρουν τέσσερις κεφαλές με χωρητικότητα από 300 έως 500 κιλοτόνους και εμβέλεια 12.000 χιλιομέτρων.
Και έχουν σύγχρονα μέσα για να ξεπεράσουν την αντιπυραυλική άμυνα.
Ωστόσο, η πραγματική ανακάλυψη της ρωσικής αμυντικής βιομηχανίας είναι το συγκρότημα RS-28 Sarmat, το οποίο θα αντικαταστήσει το σοβιετικό R-36M2 Voevoda.
Κάθε πύραυλος θα μπορεί να παραδώσει περισσότερες από δέκα κεφαλές στο έδαφος ενός πιθανού εχθρού.
Η εμβέλεια, σύμφωνα με διάφορες εκτιμήσεις, είναι από 16 έως 18.000 χιλιόμετρα.
Τα μελλοντικά ICBM βασίζονται στην αρχή του «τροχιακού βομβαρδισμού», δηλαδή, το Sarmat είναι έτοιμο να επιτεθεί σε στόχους, συμπεριλαμβανομένης της υποτροχιακής τροχιάς μέσω του Νότιου Πόλου - παρακάμπτοντας το σύστημα αντιπυραυλικής άμυνας.
Επισήμως, το νέο βαρύ στρατηγικό συγκρότημα «Sarmat» βρίσκεται σε πειραματική μάχη από την 1η Σεπτεμβρίου 2023.
Όπως και στον τομέα των υπερηχητικών όπλων, οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι πολύ πίσω.
Οι ΗΠΑ δεν έχουν κανένα υπερηχητικό πύραυλο που να είναι λειτουργικός, όλοι είναι σε πειραματικό στάδιο.
Αντιθέτως μόνο η Ρωσία χρησιμοποιεί εδώ και 3 χρόνια υπερηχητικούς πυραύλους με εντυπωσιακά αποτελέσματα…
www.bankingnews.gr
Εάν ρωτήσεις ένα μέσο πολίτη στην ερώτηση ποια χώρα έχει τα πιο σύγχρονα πυρηνικά θα πουν οι πολλοί οι ΗΠΑ και θα πουν ότι η Ρωσία έχει απαρχαιωμένα πυρηνικά.
Η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική αφού η Ρωσία είναι περίπου 8 με 10 χρόνια μπροστά στους διηπειρωτικούς βαλλιστικούς πυραύλους με πυρηνικές κεφαλές.
Τα νέα δεδομένα
Το Πεντάγωνο μετατοπίζει συνεχώς… το χρονοδιάγραμμα ενός άλλου αμυντικού προγράμματος - της ανάπτυξης του διηπειρωτικού βαλλιστικού πυραύλου LGM-35 Sentinel.
Ο λόγος της καθυστέρησης είναι το κόστος, το οποίο ξεπέρασε σημαντικά τις αρχικές εκτιμήσεις, καθώς και η τεχνολογική πολυπλοκότητα.
Δεν πρόκειται να εγκαταλείψουν αυτό το ICBM - δεν υπάρχει εναλλακτική.
Ωστόσο, το έργο θα πρέπει να προσαρμοστεί σοβαρά για να μειωθεί το κόστος.
Πολύ ακριβό
Το 2016 προκηρύχθηκε διαγωνισμός για ICBM που βασίζονται σε σιλό.
Δύο βιομηχανικοί γίγαντες ανταγωνίστηκαν: η Boeing και η Northrop Grumman.
Το 2017, τους διατέθηκαν κεφάλαια από τον προϋπολογισμό για προμελέτη - 349 και 329 εκατομμύρια δολάρια, αντίστοιχα.
Και το 2019, η Northrop Grumman έκανε μια έξυπνη κίνηση: εξαγόρασε την Orbital OTK, η οποία προμήθευε την Boeing με συμπαγείς πυραυλοκινητήρες.
Η αεροδιαστημική εταιρεία Boeing έχασε τις πιθανότητες και αποχώρησε από τον διαγωνισμό.
Το πρόγραμμα έφτασε στη φάση Milestone B - εισήλθε δηλαδή στο στάδιο ανάπτυξης και παραγωγής.
Το κόστος εκείνη την εποχή υπολογίστηκε στα 77,7 δισεκατομμύρια δολάρια.
Ωστόσο, η Northrop Grumman έπεσε έξω στους υπολογισμούς. Τώρα μιλούν για 140,9 δισ.
Το Πεντάγωνο φοβάται ότι αυτό δεν είναι το όριο.
Αν δεν γίνουν αλλαγές, θα είναι 160 δισ.
Και η τιμή ενός πυραύλου θα αυξηθεί από τα εκτιμώμενα 118 σε 214 εκατομμύρια.
«Υπάρχουν λόγοι για αυτό, αλλά δεν υπάρχουν δικαιολογίες», δήλωσε ο William LaPlante, υφυπουργός Άμυνας των ΗΠΑ.
Δεν έχουμε φθηνότερες εναλλακτικές λύσεις, οι οποίες θα ανταποκρίνονταν στις απαιτήσεις του στρατού.
Ο Andrew Hunter, βοηθός γραμματέας της Πολεμικής Αεροπορίας για εξαγορές, τεχνολογία και logistics, υποσχέθηκε να παρουσιάσει ένα σχέδιο μέσα στους επόμενους μήνες.
Η όλη διαδικασία επανεξέτασης και έγκρισης του νέου προϋπολογισμού και χρονοδιαγράμματος από το Πεντάγωνο πιθανότατα θα διαρκέσει ενάμιση έως δύο χρόνια.
Σύμφωνα με εμπειρογνώμονες του τμήματος άμυνας, είναι δυνατό να εξοικονομηθούν χρήματα, ιδίως, σε σιλό πυραύλων, καθιστώντας τα μικρότερα, απλούστερα και με καλύτερη αναλογία απόδοσης-κόστους.
Είχε αναφερθεί προηγουμένως ότι το Sentinel δεν διαφέρει σε μέγεθος από το Minuteman III που βρίσκεται αυτή τη στιγμή σε λειτουργία, επομένως οι εκτοξευτές σιλό δεν θα χρειαστεί να τροποποιηθούν σημαντικά.
Ωστόσο, οι σχεδιαστές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι χρειάζονται νέα, με πιο ανεπτυγμένη υποδομή.
Να είναι στην ώρα τους μέχρι το 2030
Ήθελαν να θέσουν σε λειτουργία τη Sentinel το 2030.
Η διάρκεια ζωής είναι 50 χρόνια, δηλαδή μέχρι το 2080.
Υπάρχουν λίγες δημοσίως διαθέσιμες πληροφορίες σχετικά με αυτούς τους πυραύλους.
Είναι γνωστό ότι θα αναπτυχθούν στις ίδιες περιοχές θέσης όπου το Minuteman III βρίσκεται τώρα σε υπηρεσία μάχης: στις βάσεις της πολεμικής αεροπορίας Warren (Wyoming), Malstrom (Montana) και Minot (Βόρεια Ντακότα).
Η κάθε περιοχή έχει 50 ICBM.
Ο Sentinel θα πρέπει να αντικαταστήσει πλήρως το Minuteman III έως το 2038.
Ο πύραυλος είναι τριών σταδίων, στερεού καυσίμου, με βεληνεκές τουλάχιστον 15.000 χιλιόμετρα.
Αυτή η γκάμα θα παρέχεται από το νέο μικτό καύσιμο.
Η ακρίβεια θα αυξηθεί σημαντικά λόγω της διόρθωσης με βάση το σήμα GPS.
Κάθε ICBM θα είναι εξοπλισμένο με ένα σύνολο δολωμάτων για την υπερφόρτωση της αντιπυραυλικής άμυνας και τη διασφάλιση ότι ο στόχος θα χτυπηθεί.
Η κεφαλή είναι εξοπλισμένη με πολλαπλές μεμονωμένα στοχευμένες κεφαλές.
Θα εγκαταστήσουν το θερμοπυρηνικό W87 στην έκδοση mod 1 - ισχύς - 475 κιλοτόνους το καθένα.
Το τριακόσιων τόνων W87 τοποθετήθηκε στο LGM-118A Peacekeeper, ένα βαρύ σιλό ICBM που τέθηκε σε λειτουργία το 1986.
Μέχρι το 2005, καταργήθηκαν σύμφωνα με τους όρους της συνθήκης START-2.
Η παραλλαγή W-87-1 είναι επίσης υπό ανάπτυξη και άγνωστη.
Το αν οι σχεδιαστές θα τα καταφέρουν μέχρι το 2030 είναι ασαφές.
Η Ρωσία έχει τεράστιο προβάδισμα
Σήμερα, τα μόνα ICBM που βασίζονται σε σιλό στα αμερικανικά πυρηνικά οπλοστάσια είναι τα LGM-30G Minuteman III.
Αν και έχουν εκσυγχρονιστεί περισσότερες από μία φορές, αυτά είναι τα όπλα του χθες (από τη δεκαετία του 1970).
Περαιτέρω συντήρηση και εκσυγχρονισμός θεωρήθηκαν οικονομικά ανέφικτοι στόχοι.
Τα 450 Minutemen που απομένουν σε υπηρεσία διαθέτουν κεφαλή μονομπλόκ χωρητικότητας 300 κιλοτόνων.
Εμβέλεια - περίπου 13.000 χιλιομέτρων.
Το σύστημα διείσδυσης της πυραυλικής άμυνας δεν έχει υποστεί σημαντικές αλλαγές από τη δεκαετία του 1970, στην πραγματικότητα περιορίζεται σε ένα σύνολο ανακλαστήρων δίπολων και σε μερικά δόλωμα.
Το αμερικανικό Πεντάγωνο δεν έδωσε την δέουσα προσοχή για μεγάλο χρονικό διάστημα στην αντικατάσταση των πυραύλων που βασίζονται σε σιλό, καθώς σε έναν υποθετικό τρίτο παγκόσμιο πόλεμο οι Ηνωμένες Πολιτείες βασίζονταν σε βαλλιστικούς πυραύλους που εκτοξεύονται από υποβρύχια (SLBM) και σε στρατηγικά πυρομαχικά κρουζ.
Έτσι, οι κεφαλές που αναπτύσσονται στο Trident II SLBM, τον τυπικό οπλισμό των πυρηνοκίνητων πλοίων τύπου Οχάιο, αντιπροσωπεύουν περισσότερο από το 50% του συνολικού οπλοστασίου των πυρηνικών αποτρεπτικών δυνάμεων.
Η δύναμη πυρός της Ρωσίας… από τους Yars στους Sarmat με τροχιακό βομβαρδισμό
Και στη Ρωσία, τα επίγεια ICBM ήταν πάντα το κύριο συστατικό της πυρηνικής τριάδας - το πιο ισχυρό και πολυάριθμο.
Τις τελευταίες δεκαετίες, οι Στρατηγικές Πυραυλικές Δυνάμεις έχουν λάβει αρκετούς νέους πυραύλους, συμπεριλαμβανομένων των κινητών πυραύλων μονομπλόκ Topol-M και πυραύλων που βασίζονται σε σιλό, καθώς και την περαιτέρω ανάπτυξή τους - το RS-24 Yars ICBM, το οποίο τέθηκε σε λειτουργία το 2009.
Τα Yars είναι ικανά να μεταφέρουν τέσσερις κεφαλές με χωρητικότητα από 300 έως 500 κιλοτόνους και εμβέλεια 12.000 χιλιομέτρων.
Και έχουν σύγχρονα μέσα για να ξεπεράσουν την αντιπυραυλική άμυνα.
Ωστόσο, η πραγματική ανακάλυψη της ρωσικής αμυντικής βιομηχανίας είναι το συγκρότημα RS-28 Sarmat, το οποίο θα αντικαταστήσει το σοβιετικό R-36M2 Voevoda.
Κάθε πύραυλος θα μπορεί να παραδώσει περισσότερες από δέκα κεφαλές στο έδαφος ενός πιθανού εχθρού.
Η εμβέλεια, σύμφωνα με διάφορες εκτιμήσεις, είναι από 16 έως 18.000 χιλιόμετρα.
Τα μελλοντικά ICBM βασίζονται στην αρχή του «τροχιακού βομβαρδισμού», δηλαδή, το Sarmat είναι έτοιμο να επιτεθεί σε στόχους, συμπεριλαμβανομένης της υποτροχιακής τροχιάς μέσω του Νότιου Πόλου - παρακάμπτοντας το σύστημα αντιπυραυλικής άμυνας.
Επισήμως, το νέο βαρύ στρατηγικό συγκρότημα «Sarmat» βρίσκεται σε πειραματική μάχη από την 1η Σεπτεμβρίου 2023.
Όπως και στον τομέα των υπερηχητικών όπλων, οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι πολύ πίσω.
Οι ΗΠΑ δεν έχουν κανένα υπερηχητικό πύραυλο που να είναι λειτουργικός, όλοι είναι σε πειραματικό στάδιο.
Αντιθέτως μόνο η Ρωσία χρησιμοποιεί εδώ και 3 χρόνια υπερηχητικούς πυραύλους με εντυπωσιακά αποτελέσματα…
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών