Η θρησκευτική προσήλωση στον νεοφιελευθερισμό βυθίζει την Ευρώπη στο έρεβος
«Ένα Ενωμένο Κράτος της Ευρώπης, υπό τον καπιταλισμό, είναι είτε αδύνατο είτε αντιδραστικό», προέβλεψε ο Ρώσος επαναστάτης Vladimir Lenin το 1915.
Η ΕΕ, ο έυθραυστος εσμός πρώην αποικιακών δυνάμεων που έχει επιφορτιστεί με την επιβολή νεοφιλελεύθερων οικονομικών πολιτικών υπό το πρόσχημα της διατήρησης της ειρήνης στην Ευρώπη, φαίνεται πιο εύθραυστη από ποτέ, καθώς οι ηγέτες της Γαλλίας και της Γερμανίας βρίσκονται όλο και περισσότερο εν μέσω αγεφύρωτων συγκρούσεων.
Η θρησκευτική προσήλωση στον νεοφελευθερισμό βυθίζει την Ευρώπη στο έρεβος
«Υπάρχει ένα τεράστιο έλλειμμα στον προϋπολογισμό της Γαλλίας», σημειώνει η Sylvie Kauffmann στους Financial Times.
«Αναρωτιούνται πώς ένα δημοσιονομικό έλλειμμα που είχε προβλεφθεί στο 4,4% του ΑΕΠ για φέτος –κάτι που ήδη είναι ανησυχητικό– ξαφνικά εκτινάχθηκε στο εντυπωσιακό 6,1%».
Η Γαλλία βρίσκεται σε αυτή την επισφαλή θέση μετά από επτά χρόνια διακυβέρνησης υπό τον Πρόεδρο Emmanuel Macron, πρώην επενδυτή τραπεζίτη της πολυεθνικής εταιρείας Rothschild & Co.
Με μια άψογη παρουσία που συχνά συγκρίνεται με τον πρώην Πρόεδρο των ΗΠΑ Barack Obama, ο Macron έχει επιβάλει αυστηρή δημοσιονομική πειθαρχία – φυσικά, στην μεσαία τάξη – αυξάνοντας το όριο ηλικίας συνταξιοδότησης, καταργώντας κατακτημένα εργασιακά δικαιώματα και μειώνοντας τις κοινωνικές δαπάνες.
Τα αποτελέσματα ήταν ζοφερά τόσο πολιτικά όσο και οικονομικά, αλλά ο νεοφιλελευθερισμός, ως μια μη διαψεύσιμη θεωρία, ωθεί μόνο στην επιβολή περισσότερων νεοφιλελεύθερων μέτρων όταν αποτυγχάνει.
Ο μεγάλος παίχτης μετατρέπεται σε ... μεγάλο ασθενή
Στο μεταξύ, η Γερμανία – παραδοσιακά η de facto κυρίαρχη δύναμη της Ευρωπαϊκής Ένωσης – είναι λιγότερο αξιόπιστη από ποτέ, καθώς ανακοινώθηκε ότι η γερμανική οικονομία θα συρρικνωθεί για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά.
Η χώρα, που κάποτε είχε πρωταγωνιστικό ρόλο στην επιβολή λιτότητας στην Ελλάδα, την Ιρλανδία και άλλες χώρες της «περιφέρειας», τώρα βρίσκεται σε δυσχερή θέση, καθώς η υποταγή στις αμερικανοκίνητες κυρώσεις κατά της ρωσικής ενέργειας έχει πλήξει σοβαρά τη βιομηχανική της βάση.
«Η Γαλλία ως το προβληματικό παιδί και η Γερμανία, για μια ακόμη φορά, ως ο ‘μεγάλος ασθενής της Ευρώπης’; Αυτός ο συνδυασμός δεν νομίζω ότι θα πάει καλά για την ήπειρο», γράφει η Kauffmann.
«Παρά τις διακυμάνσεις, το γαλλογερμανικό δίδυμο υπήρξε πάντα η κινητήρια δύναμη της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.
Ωστόσο, τα τελευταία δύο χρόνια, αυτή η ‘μηχανή’ έχει αρχίσει να κλονίζεται».
Πλήρες αδιέξοδο και στο βάθος ... ακροδεξιά
Εντωμεταξύ νέοι πολιτικοί παράγοντες έχουν αναδειχθεί στο προσκήνιο εν μέσω της οικονομικής κατάρρευσης της Ευρώπης, αντιμετωπίζοντας καταστολή από τις δυνάμεις του κατεστημένου.
Στο Ηνωμένο Βασίλειο, η ανατρεπτική εκστρατεία του Jeremy Corbyn εκτροχιάστηκε από κατασκευασμένες κατηγορίες περί αντισημιτισμού και, συνακόλουθα από μια τεχνητή κρίση στο Εργατικό Κόμμα.
Αυτές οι εξελίξεις έφεραν στην εξουσία τον Μπλεριστή Keir Starmer όχι ως δύναμη αλλαγής αλλά ως το «μη χείρον βέλτιστον» απέναντι στην ακατανίκητη φθορά των συντηρητικών.
Στη Γερμανία, συζητείται η απαγόρευση του ακροδεξιού κόμματος Alternative für Deutschland, το οποίο κερδίζει υποστήριξη επικρίνοντας την εξωτερική πολιτική της χώρας.
Στη Γαλλία, οι ηγέτες αγνόησαν απλώς τα ενοχλητικά εκλογικά αποτελέσματα, καθώς ο Macron αγνόησε πλήρως την επικράτηση της Νέας Λαϊκής Ενότητας για να επιλέξει έναν πρωθυπουργό από ένα κόμμα που κέρδισε λιγότερο από το ... 6% των ψήφων.
Καθώς οι εθνικιστικές εντάσεις απειλούν να διαλύσουν την Ευρώπη, οι ηγέτες συμφωνούν μόνο στη χρηματοδότηση της Ουκρανίας, καθώς η χώρα συνεχίζει τον ατελέσφορο πόλεμο εκ μέρους των δυτικών, ρωσοφοβικών ελίτ.
Η σοσιαλδημοκρατία του 20ού αιώνα φαίνεται πια σαν μακρινό όνειρο, καθώς οι οικονομικές ελίτ καταλαμβάνουν τον έλεγχο του κράτους, στέλνοντας όλο και περισσότερα επιθετικά σήματα απέναντι στην απειλή της αυξανόμενης πολυπολικότητας που προωθούν η Κίνα και η Ρωσία.
Ο Ρώσος επαναστάτης Vladimir Lenin είχε προβλέψει τέτοιες τάσεις το 1915, βλέποντας ότι η αναζήτηση κέρδους θα έφερνε τις κυρίαρχες τάξεις κάθε χώρας σε σύγκρουση με τον υπόλοιπο κόσμο – και τελικά μεταξύ τους.
«Ένα Ηνωμένο Κράτος της Ευρώπης, υπό τον καπιταλισμό», έγραφε ο ηγέτης του Κόμματος των Μπολσεβίκων, «είτε θα είναι αδύνατο να υπάρξει είτε θα έιναι ολοκληρωτικά αντιδραστικό».
www.bankingnews.gr
Η ΕΕ, ο έυθραυστος εσμός πρώην αποικιακών δυνάμεων που έχει επιφορτιστεί με την επιβολή νεοφιλελεύθερων οικονομικών πολιτικών υπό το πρόσχημα της διατήρησης της ειρήνης στην Ευρώπη, φαίνεται πιο εύθραυστη από ποτέ, καθώς οι ηγέτες της Γαλλίας και της Γερμανίας βρίσκονται όλο και περισσότερο εν μέσω αγεφύρωτων συγκρούσεων.
Η θρησκευτική προσήλωση στον νεοφελευθερισμό βυθίζει την Ευρώπη στο έρεβος
«Υπάρχει ένα τεράστιο έλλειμμα στον προϋπολογισμό της Γαλλίας», σημειώνει η Sylvie Kauffmann στους Financial Times.
«Αναρωτιούνται πώς ένα δημοσιονομικό έλλειμμα που είχε προβλεφθεί στο 4,4% του ΑΕΠ για φέτος –κάτι που ήδη είναι ανησυχητικό– ξαφνικά εκτινάχθηκε στο εντυπωσιακό 6,1%».
Η Γαλλία βρίσκεται σε αυτή την επισφαλή θέση μετά από επτά χρόνια διακυβέρνησης υπό τον Πρόεδρο Emmanuel Macron, πρώην επενδυτή τραπεζίτη της πολυεθνικής εταιρείας Rothschild & Co.
Με μια άψογη παρουσία που συχνά συγκρίνεται με τον πρώην Πρόεδρο των ΗΠΑ Barack Obama, ο Macron έχει επιβάλει αυστηρή δημοσιονομική πειθαρχία – φυσικά, στην μεσαία τάξη – αυξάνοντας το όριο ηλικίας συνταξιοδότησης, καταργώντας κατακτημένα εργασιακά δικαιώματα και μειώνοντας τις κοινωνικές δαπάνες.
Τα αποτελέσματα ήταν ζοφερά τόσο πολιτικά όσο και οικονομικά, αλλά ο νεοφιλελευθερισμός, ως μια μη διαψεύσιμη θεωρία, ωθεί μόνο στην επιβολή περισσότερων νεοφιλελεύθερων μέτρων όταν αποτυγχάνει.
Ο μεγάλος παίχτης μετατρέπεται σε ... μεγάλο ασθενή
Στο μεταξύ, η Γερμανία – παραδοσιακά η de facto κυρίαρχη δύναμη της Ευρωπαϊκής Ένωσης – είναι λιγότερο αξιόπιστη από ποτέ, καθώς ανακοινώθηκε ότι η γερμανική οικονομία θα συρρικνωθεί για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά.
Η χώρα, που κάποτε είχε πρωταγωνιστικό ρόλο στην επιβολή λιτότητας στην Ελλάδα, την Ιρλανδία και άλλες χώρες της «περιφέρειας», τώρα βρίσκεται σε δυσχερή θέση, καθώς η υποταγή στις αμερικανοκίνητες κυρώσεις κατά της ρωσικής ενέργειας έχει πλήξει σοβαρά τη βιομηχανική της βάση.
«Η Γαλλία ως το προβληματικό παιδί και η Γερμανία, για μια ακόμη φορά, ως ο ‘μεγάλος ασθενής της Ευρώπης’; Αυτός ο συνδυασμός δεν νομίζω ότι θα πάει καλά για την ήπειρο», γράφει η Kauffmann.
«Παρά τις διακυμάνσεις, το γαλλογερμανικό δίδυμο υπήρξε πάντα η κινητήρια δύναμη της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.
Ωστόσο, τα τελευταία δύο χρόνια, αυτή η ‘μηχανή’ έχει αρχίσει να κλονίζεται».
Πλήρες αδιέξοδο και στο βάθος ... ακροδεξιά
Εντωμεταξύ νέοι πολιτικοί παράγοντες έχουν αναδειχθεί στο προσκήνιο εν μέσω της οικονομικής κατάρρευσης της Ευρώπης, αντιμετωπίζοντας καταστολή από τις δυνάμεις του κατεστημένου.
Στο Ηνωμένο Βασίλειο, η ανατρεπτική εκστρατεία του Jeremy Corbyn εκτροχιάστηκε από κατασκευασμένες κατηγορίες περί αντισημιτισμού και, συνακόλουθα από μια τεχνητή κρίση στο Εργατικό Κόμμα.
Αυτές οι εξελίξεις έφεραν στην εξουσία τον Μπλεριστή Keir Starmer όχι ως δύναμη αλλαγής αλλά ως το «μη χείρον βέλτιστον» απέναντι στην ακατανίκητη φθορά των συντηρητικών.
Στη Γερμανία, συζητείται η απαγόρευση του ακροδεξιού κόμματος Alternative für Deutschland, το οποίο κερδίζει υποστήριξη επικρίνοντας την εξωτερική πολιτική της χώρας.
Στη Γαλλία, οι ηγέτες αγνόησαν απλώς τα ενοχλητικά εκλογικά αποτελέσματα, καθώς ο Macron αγνόησε πλήρως την επικράτηση της Νέας Λαϊκής Ενότητας για να επιλέξει έναν πρωθυπουργό από ένα κόμμα που κέρδισε λιγότερο από το ... 6% των ψήφων.
Καθώς οι εθνικιστικές εντάσεις απειλούν να διαλύσουν την Ευρώπη, οι ηγέτες συμφωνούν μόνο στη χρηματοδότηση της Ουκρανίας, καθώς η χώρα συνεχίζει τον ατελέσφορο πόλεμο εκ μέρους των δυτικών, ρωσοφοβικών ελίτ.
Η σοσιαλδημοκρατία του 20ού αιώνα φαίνεται πια σαν μακρινό όνειρο, καθώς οι οικονομικές ελίτ καταλαμβάνουν τον έλεγχο του κράτους, στέλνοντας όλο και περισσότερα επιθετικά σήματα απέναντι στην απειλή της αυξανόμενης πολυπολικότητας που προωθούν η Κίνα και η Ρωσία.
Ο Ρώσος επαναστάτης Vladimir Lenin είχε προβλέψει τέτοιες τάσεις το 1915, βλέποντας ότι η αναζήτηση κέρδους θα έφερνε τις κυρίαρχες τάξεις κάθε χώρας σε σύγκρουση με τον υπόλοιπο κόσμο – και τελικά μεταξύ τους.
«Ένα Ηνωμένο Κράτος της Ευρώπης, υπό τον καπιταλισμό», έγραφε ο ηγέτης του Κόμματος των Μπολσεβίκων, «είτε θα είναι αδύνατο να υπάρξει είτε θα έιναι ολοκληρωτικά αντιδραστικό».
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών