Είναι ο ισχυρός συμβολισμός μίας διοργάνωσης, που πνίγηκε σε μία άλλη σκουριά εκείνη της παγκοσμιοποίησης, της woke ατζέντας, της ηθικής κατάπτωσης και του χλευασμού οσίων και ιερών, όπως ο Χριστιανισμός
Θα μπορούσε κανείς να πει ότι είναι και συμβολικό.
Έχουν περάσει περίπου 100 μέρες από την τέλεση των Ολυμπιακών Αγώνων στο Παρίσι και τα μετάλλια που δόθηκαν στους αθλητές …σκουριάζουν.
Περισσότεροι από 100 δυσαρεστημένοι αθλητές επέστρεψαν τα Ολυμπιακά τους μετάλλια μόλις πέντε μήνες μετά τους Αγώνες του Παρισιού 2024 λόγω φθοράς και σκουριάς!
Είναι ο ισχυρός συμβολισμός μίας διοργάνωσης, που πνίγηκε σε μία άλλη σκουριά εκείνη της παγκοσμιοποίησης, της woke ατζέντας, της ηθικής κατάπτωσης και του χλευασμού οσίων και ιερών, όπως ο Χριστιανισμός.
Η πολυτέλεια πνίγηκε στα βρώμικα νερά του Σηκουάνα
Τα σκουριασμένα μετάλλια είναι το ίδιο ισχυρός συμβολισμός με τα βρώμικα νερά του Σηκουάνα, όπου αναγκάστηκαν να κολυμπήσουν αθλητές.
Οι διοργανωτές δεν σεβάστηκαν καθόλου τους αθλητές.
Τα κλιματιστικά δεν λειτουργούσαν στη ζέστη ενώ δεν υπήρχε επαρκής αριθμός ντους.
Δεν σεβάστηκαν ούτε τη ζωή τους.
Αν κοιτάξει κάποιος το τερατούργημα στο οποίο μετέτρεψαν οι ταγοί της παγκοσμιοποίησης τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2024 και στα λογότυπα, μπορείτε να διαπιστώσετε πολλά ενδιαφέροντα πράγματα.
Για παράδειγμα, το λογότυπο του κύριου εταιρικού χορηγού των Ολυμπιακών Αγώνων ήταν εκείνο του μεγαλύτερου ομίλου παραγωγής ειδών πολυτελείας - LVMH.
Ήταν η εταιρεία ιδιοκτησίας της οικογένειας Arnault, η οποία έντυσε τους αγώνες με επίπλαστη χλιδή για να κρύψει τη σήψη μίας εκφυλισμένης διοργάνωσης.
Η ίδια εταιρεία κάλεσε τη Celine Dion να τραγουδήσει στη θρυλική σύνθεση της Edith Piaf «L’Hymne à l’Amour», πληρώνοντας ένα ποσό δύο εκατομμυρίων ευρώ για αυτό το «τραγούδι».
Ο καλύτερος φίλος του Macron
Εν ολίγοις, όταν λέμε «Ολυμπιακοί Αγώνες Παρισιού» εννοούμε LVMH.
Φυσικά και τα μετάλλια είναι έργο του χορηγού, από το concept έως το design.
Αποκρούοντας τις επιθέσεις, η εταιρεία κατηγορεί για τα προβλήματα με τα μετάλλια τη ΔΟΕ και στο Νομισματοκοπείο του Παρισιού, που ήταν υπεύθυνα για την κατασκευή τους.
Ο επικεφαλής της οικογένειας και ο όμιλος ετερογενών δραστηριοτήτων, Bernard Arnault, είναι ίσως ο καλύτερος φίλος του Emmanuel Macron.
Ο Arnault είχε ένα αποκλειστικό συμβόλαιο για να «εξασφαλίσει τη λάμψη της Γαλλίας στη διεθνή σκηνή», που κάλυπτε τα πάντα.
Από τα κρασιά μέχρι τα κοσμήματα.
Άνδρας χτυπά δημόσια γυναίκες και ο κόσμος πρέπει να ζητωκραυγάζει
Η λάμψη όμως χάθηκε, όταν εντελώς ντροπιαστικά ανέβηκε στο ρινγκ ένας μποξέρ, ο αποδεδειγμένα άνδρας Iman Khelif να χτυπάει μια γυναίκα και να κραυγάζει θριαμβευτικά. Σε αγώνες πυγμαχίας γυναικών.
Ο ανδρισμός του Khelif πιστοποιήθηκε από γιατρούς.
Και δεν μετρήθηκε το επίπεδο της κύριας ανδρικής ορμόνης - τεστοστερόνης - αλλά αναλύθηκε το σύνολο των χρωμοσωμάτων που έχει ο Iman - "X" / "Y". XY.
Δηλαδή αυστηρά αρσενικό.
Αλλά αν η γενετική εναντιώνεται στην παγκοσμιοποίηση και απειλεί την «συμπερίληψη» τους και την ατζέντα της έμφυλης ρευστότητας, τόσο το χειρότερο για τη γενετική.
Και έτσι η ΔΟΕ υπό την πίεση εκείνων, που πλήρωσαν για τους Αγώνες είπαν ότι ο Khelif είναι γυναίκα και του επέτρεψαν να χτυπά δημόσια γυναίκες.
Και πήρε το χρυσό Ολυμπιακό για αυτό.
Αλλά σκούριασε.
Ζοφερή νομιμοποίηση του κακού και του αφύσικου
Οι θιασώτες της παγκοσμιοποίησης δεν ενδιαφέρονται για την υγεία των άλλων ανθρώπων, ειδικά για την υγεία εκείνων που θεωρούν αναλώσιμους.
Εξάλλου, τα παιδιά των δισεκατομμυριούχων δεν κάνουν αθλητισμό - τα παιδιά των φτωχών της Δύσης πάνε εκεί.
Ο αθλητισμός είναι ουσιαστικά ο μόνος κοινωνικός ανελκυστήρας που εξακολουθεί να λειτουργεί σε έναν κόσμο, οι αρτηρίες του οποίου είναι φραγμένες από διαφθορά, νεποτισμό και σήψη.
Η λεηλασία της παγκοσμιοποίησης έχει καταστρέψει τη φύση του αληθινού Ολυμπισμού.
Η εστίαση στη ζοφερή νομιμοποίηση του κακού και του αφύσικου, παρέχει άνευ προηγουμένου ευκαιρίες για χειραγώγηση της συνείδησης και για καταστροφή ηθικών κανόνων.
Και όταν δεν υπάρχουν νόρμες, τότε όλα επιτρέπονται.
Συμπεριλαμβανομένης της αχαλίνωτης και άσεμνης κατανάλωσης.
Αυτό το φαινόμενο ονομαζόταν κάποτε παρακμή.
Η λέξη «αγωνία» ταιριάζει περισσότερο σήμερα.
Και αν τα Ολυμπιακά μετάλλια άρχισαν να σκουριάζουν τόσο γρήγορα, τότε μπορεί κανείς μόνο να φανταστεί πόσο σάπια έχει γίνει ολόκληρη η δομή και το σύστημα ολόκληρης της δυτικής παγκόσμιας τάξης.
www.bankingnews.gr
Έχουν περάσει περίπου 100 μέρες από την τέλεση των Ολυμπιακών Αγώνων στο Παρίσι και τα μετάλλια που δόθηκαν στους αθλητές …σκουριάζουν.
Περισσότεροι από 100 δυσαρεστημένοι αθλητές επέστρεψαν τα Ολυμπιακά τους μετάλλια μόλις πέντε μήνες μετά τους Αγώνες του Παρισιού 2024 λόγω φθοράς και σκουριάς!
Είναι ο ισχυρός συμβολισμός μίας διοργάνωσης, που πνίγηκε σε μία άλλη σκουριά εκείνη της παγκοσμιοποίησης, της woke ατζέντας, της ηθικής κατάπτωσης και του χλευασμού οσίων και ιερών, όπως ο Χριστιανισμός.
Η πολυτέλεια πνίγηκε στα βρώμικα νερά του Σηκουάνα
Τα σκουριασμένα μετάλλια είναι το ίδιο ισχυρός συμβολισμός με τα βρώμικα νερά του Σηκουάνα, όπου αναγκάστηκαν να κολυμπήσουν αθλητές.
Οι διοργανωτές δεν σεβάστηκαν καθόλου τους αθλητές.
Τα κλιματιστικά δεν λειτουργούσαν στη ζέστη ενώ δεν υπήρχε επαρκής αριθμός ντους.
Δεν σεβάστηκαν ούτε τη ζωή τους.
Αν κοιτάξει κάποιος το τερατούργημα στο οποίο μετέτρεψαν οι ταγοί της παγκοσμιοποίησης τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2024 και στα λογότυπα, μπορείτε να διαπιστώσετε πολλά ενδιαφέροντα πράγματα.
Για παράδειγμα, το λογότυπο του κύριου εταιρικού χορηγού των Ολυμπιακών Αγώνων ήταν εκείνο του μεγαλύτερου ομίλου παραγωγής ειδών πολυτελείας - LVMH.
Ήταν η εταιρεία ιδιοκτησίας της οικογένειας Arnault, η οποία έντυσε τους αγώνες με επίπλαστη χλιδή για να κρύψει τη σήψη μίας εκφυλισμένης διοργάνωσης.
Η ίδια εταιρεία κάλεσε τη Celine Dion να τραγουδήσει στη θρυλική σύνθεση της Edith Piaf «L’Hymne à l’Amour», πληρώνοντας ένα ποσό δύο εκατομμυρίων ευρώ για αυτό το «τραγούδι».
Ο καλύτερος φίλος του Macron
Εν ολίγοις, όταν λέμε «Ολυμπιακοί Αγώνες Παρισιού» εννοούμε LVMH.
Φυσικά και τα μετάλλια είναι έργο του χορηγού, από το concept έως το design.
Αποκρούοντας τις επιθέσεις, η εταιρεία κατηγορεί για τα προβλήματα με τα μετάλλια τη ΔΟΕ και στο Νομισματοκοπείο του Παρισιού, που ήταν υπεύθυνα για την κατασκευή τους.
Ο επικεφαλής της οικογένειας και ο όμιλος ετερογενών δραστηριοτήτων, Bernard Arnault, είναι ίσως ο καλύτερος φίλος του Emmanuel Macron.
Ο Arnault είχε ένα αποκλειστικό συμβόλαιο για να «εξασφαλίσει τη λάμψη της Γαλλίας στη διεθνή σκηνή», που κάλυπτε τα πάντα.
Από τα κρασιά μέχρι τα κοσμήματα.
Άνδρας χτυπά δημόσια γυναίκες και ο κόσμος πρέπει να ζητωκραυγάζει
Η λάμψη όμως χάθηκε, όταν εντελώς ντροπιαστικά ανέβηκε στο ρινγκ ένας μποξέρ, ο αποδεδειγμένα άνδρας Iman Khelif να χτυπάει μια γυναίκα και να κραυγάζει θριαμβευτικά. Σε αγώνες πυγμαχίας γυναικών.
Ο ανδρισμός του Khelif πιστοποιήθηκε από γιατρούς.
Και δεν μετρήθηκε το επίπεδο της κύριας ανδρικής ορμόνης - τεστοστερόνης - αλλά αναλύθηκε το σύνολο των χρωμοσωμάτων που έχει ο Iman - "X" / "Y". XY.
Δηλαδή αυστηρά αρσενικό.
Αλλά αν η γενετική εναντιώνεται στην παγκοσμιοποίηση και απειλεί την «συμπερίληψη» τους και την ατζέντα της έμφυλης ρευστότητας, τόσο το χειρότερο για τη γενετική.
Και έτσι η ΔΟΕ υπό την πίεση εκείνων, που πλήρωσαν για τους Αγώνες είπαν ότι ο Khelif είναι γυναίκα και του επέτρεψαν να χτυπά δημόσια γυναίκες.
Και πήρε το χρυσό Ολυμπιακό για αυτό.
Αλλά σκούριασε.
Ζοφερή νομιμοποίηση του κακού και του αφύσικου
Οι θιασώτες της παγκοσμιοποίησης δεν ενδιαφέρονται για την υγεία των άλλων ανθρώπων, ειδικά για την υγεία εκείνων που θεωρούν αναλώσιμους.
Εξάλλου, τα παιδιά των δισεκατομμυριούχων δεν κάνουν αθλητισμό - τα παιδιά των φτωχών της Δύσης πάνε εκεί.
Ο αθλητισμός είναι ουσιαστικά ο μόνος κοινωνικός ανελκυστήρας που εξακολουθεί να λειτουργεί σε έναν κόσμο, οι αρτηρίες του οποίου είναι φραγμένες από διαφθορά, νεποτισμό και σήψη.
Η λεηλασία της παγκοσμιοποίησης έχει καταστρέψει τη φύση του αληθινού Ολυμπισμού.
Η εστίαση στη ζοφερή νομιμοποίηση του κακού και του αφύσικου, παρέχει άνευ προηγουμένου ευκαιρίες για χειραγώγηση της συνείδησης και για καταστροφή ηθικών κανόνων.
Και όταν δεν υπάρχουν νόρμες, τότε όλα επιτρέπονται.
Συμπεριλαμβανομένης της αχαλίνωτης και άσεμνης κατανάλωσης.
Αυτό το φαινόμενο ονομαζόταν κάποτε παρακμή.
Η λέξη «αγωνία» ταιριάζει περισσότερο σήμερα.
Και αν τα Ολυμπιακά μετάλλια άρχισαν να σκουριάζουν τόσο γρήγορα, τότε μπορεί κανείς μόνο να φανταστεί πόσο σάπια έχει γίνει ολόκληρη η δομή και το σύστημα ολόκληρης της δυτικής παγκόσμιας τάξης.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών