Τελευταία Νέα
Chania
Διεθνή

O σουλτάνος - δαίμονας – Ο Erdogan τζογάρει με τους BRICS περιμένοντας τη Δύση – Γιατί στο σαράι του δεν θα βάλει ποτέ τη Συρία

O σουλτάνος - δαίμονας – Ο Erdogan τζογάρει με τους BRICS περιμένοντας τη Δύση – Γιατί στο σαράι του δεν θα βάλει ποτέ τη Συρία
Στο τραπέζι σας… ένα γεωπολιτικό συμπόσιο – σερβιρισμένο από μερικά από τα καλύτερα ανεξάρτητα αναλυτικά μυαλά, από την Προύσα μέχρι το Ντιγιάρμπακιρ.
Φανταστείτε ένα τσερκεζικό εστιατόριο, κοντά στη θρυλική οδό Ιστικλάλ, στην ιστορική συνοικία Μπέιογλου.
Στο τραπέζι, ένα γεωπολιτικό συμπόσιο – σερβιρισμένο από μερικά από τα καλύτερα ανεξάρτητα αναλυτικά μυαλά, από την Προύσα μέχρι το Ντιγιάρμπακιρ.
Το μενού, πέρα από ένα γλέντι με μεζέδες, είναι απλό: δύο βασικά ερωτήματα σχετικά με την προσέγγιση του «Σουλτάνου» Erdogan προς τους BRICS και τη Συρία.
Σύμφωνα με τον αναλυτή Pepe Escobar, «Η Τουρκία αισθάνεται πως ανήκει στη Δύση.
Αν δούμε τις ηγεσίες των πολιτικών κομμάτων και τις τουρκικές ελίτ, δεξιές ή αριστερές, δεν υπάρχει διαφορά.
Ίσως λίγο να ανήκει και στην Ανατολή… Η Άγκυρα χρησιμοποιεί τη συμμετοχή της στους BRICS ως διαπραγματευτικό χαρτί απέναντι στη Δύση».
Σε αυτό το πλαίσιο, μπορεί η Τουρκία να είναι ταυτόχρονα μέλος των BRICS και του ΝΑΤΟ;
Η αλήθεια είναι πως «ο Erdogan δεν έχει ξεκάθαρα σχέδια για το μέλλον.
Στη μετά από αυτόν εποχή, δεν υπάρχει σαφής απάντηση για το μέλλον του κόμματος AKP.
Τα μέλη του δεν έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν ένα φυσιολογικό, μόνιμο σύστημα.
Στην Τουρκία έχουμε ένα κυβερνητικό σύστημα σχεδιασμένο αποκλειστικά για τον Erdogan.
Παίρνουν φυσικό αέριο από τη Ρωσία. Αγοράζουν υλικά από την Κίνα, τα συναρμολογούν σε τουρκικά εργοστάσια και τα πουλούν, κατόπιν, στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ.
Σύμφωνα με τα στατιστικά της τουρκικής κυβέρνησης, έχουν πλεονεκτήματα στο εξωτερικό εμπόριο σε σύγκριση με την ΕΕ.
Αλλά το εμπορικό έλλειμμα έναντι της Ρωσίας και της Κίνας είναι μεγάλο. Αυτή είναι η ιδιαίτερη θέση τους – και εξηγεί γιατί η Άγκυρα δεν θέλει να χάσει την επιλογή της Ανατολής.
Ταυτόχρονα, εξαρτώνται από τη Δύση για την άμυνά τους. Όλα αυτά εξηγούν τη μοναδική συμπεριφορά μας στην εξωτερική πολιτική».
Ως εκ τούτου, σημειώνει ο Escobar, η Άγκυρα δεν θα γίνει μέλος των BRICS, ωστόσο δεν θα κλείσει εντελώς την πόρτα τους.
«Η Τουρκία γνωρίζει ότι η Δύση χάνει τη δύναμή της. Υπάρχουν νέες δυναμικές, αναδυόμενες δυνάμεις, αλλά την ίδια στιγμή δεν είναι εντελώς ανεξάρτητη δύναμη»

Οι τρεις πυλώνες της τουρκικής κοινωνίας

Σύμφωνα με τον Escobar, «Δεν μπορείς να σκεφτείς τη γεωπολιτική χωρίς ιδεολογία. Ο Erdogan και το AKP αποφάσισαν ότι η μοναδική επιλογή είναι το πολιτικό Ισλάμ, σε συνδυασμό με ένα πνεύμα φιλελευθερισμού.
Σχεδόν δύο γενιές έχουν μεγαλώσει με αυτή τη νοοτροπία – και δεν γνωρίζουν τι υπήρχε πριν. Είναι νέο-οθωμανοί, ισλαμιστές, υποστηρικτές της αραβοποίησης.
Στην Τουρκία, αν κάποιος υποστηρίζει ανοιχτά τον ισλαμισμό, ιδεολογικά θεωρείται αραβοποιημένος»
Υπάρχουν τρεις βασικοί πυλώνες. Ο πρώτος είναι η εθνικιστική οπτική – έχουμε τον δεξιό κεμαλισμό και τον αριστερό κεμαλισμό.
Ο δεύτερος είναι η δυτική προοπτική. Και ο τρίτος είναι ο ισλαμισμός, ο οποίος επίσης διαιρείται σε δύο φράξιες: η μία είναι εθνικιστική και η άλλη φιλελεύθερη ισλαμιστική, διαμορφωμένη σύμφωνα με δυτικούς θεσμούς, ΜΚΟ και κεφάλαια.
Γι’ αυτό μπορούμε να πούμε ότι η "woke κουλτούρα" και ο ισλαμισμός είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος.
Χρησιμοποιούν το τουρκικό κράτος για να ελιχθούν στη Μέση Ανατολή – αλλά στην πραγματικότητα επικεντρώνονται σε μια δυτικότροπη νεοφιλελεύθερη οικονομία, πολιτική και κοινωνία».

Νεοοθωμανισμός

Στη συνέχεια, όπως επισημαίνει ο αναλυτής, «Η Δύση σχεδίασε την πτώση Assad στη Συρία μαζί με τους νέο-οθωμανούς.
Κατά τη διάρκεια του πολέμου στη Γάζα συνέχισαν να στέλνουν πετρέλαιο στο Ισραήλ – ήταν μια επικοινωνιακή κίνηση για τον Erdogan.
Χρειάζεται να στείλει αυτό ένα μήνυμα στη λαϊκή, αντιαποικιοκρατική, ισλαμιστική μερίδα της τουρκικής κοινωνίας.
Το πρόβλημα για τον ίδιο είναι ότι η Τουρκία διαφέρει από τις αραβικές χώρες, ενώ το τουρκικό κεφάλαιο είναι συνδεδεμένο με τη Δύση, και ένα μέρος του με τη Ρωσία.
Επίσης, η Τουρκία εξαρτάται κατά 40% από τη ρωσική ενέργεια. Η Άγκυρα πρέπει να δρα ισορροπημένα, αλλά αυτό δεν αλλάζει τη συνολική εικόνα: το κεφάλαιο που στηρίζει τον Erdogan και ωφελείται από αυτόν περιλαμβάνει και το 40% των τουρκικών εξαγωγών που κατευθύνονται προς την Ευρώπη.
Όταν πρόκειται για τους BRICS, μπορεί να προσπαθήσουν να διαχειριστούν τη σχέση, αλλά δεν πρόκειται ποτέ να συμφωνήσουν να ενταχθούν άμεσα.»

Ο Σουλτάνος δεν κοιμάται ποτέ

«Ο Erdogan είναι πραγματιστής και ας το παίζει ιδεολόγος. Μπορεί να πουλήσει τους Παλαιστίνιους – εύκολα.
Μπορεί να είναι πολύ ισχυρός και να κατανοεί πώς λειτουργεί το κρατικό σύστημα, αλλά δεν απολαμβάνει απόλυτη υπακοή από την κοινωνία για να κυβερνήσει. Γι’ αυτό προσπαθεί πάντα να διατηρεί μια κάποια ισορροπία.»
Σε ό,τι αφορά τη Συρία, «Στόχος δεν ήταν η Δαμασκός. Ο στόχος της επιχείρησης ήταν η επίθεση στο καθεστώς, όχι η κατάκτηση της Δαμασκού.
Αυτό ήταν το πιο καλό σενάριο. Η στρατιωτική ηγεσία της HTS είπε: "χάσαμε τους καλύτερους πολεμιστές μας στις πρώτες στιγμές της επιχείρησης". Αλλά μετά ήρθε η κατάρρευση του Συριακού Στρατού.»
Αλλά τι θέλει λοιπόν πραγματικά ο Erdogan: να κυβερνήσει το Χαλέπι ή ολόκληρη τη δυτική Συρία;
«Η Συρία ήταν μέρος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Στα όνειρά του, αυτή είναι ακόμα η Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Αλλά γνωρίζει τα όρια της Τουρκίας – και ο αραβικός κόσμος, εξοργισμένος, θα μπορούσε να συσπειρωθεί εναντίον της Τουρκίας αν τραβούσε το σχοινί.
Είναι δυνατόν – εν μέρει – να υπάρξει μια κυβέρνηση-μαριονέτα στη Δαμασκό.
Αυτό ήθελε ο Erdogan από την κυβέρνηση του Assad μόλις πριν από έξι μήνες.
Ο Erdogan ικέτευε τον Assad: "έλα στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων". Αποδείχθηκε ότι ήταν πραγματικά ειλικρινής. Ο Jolani είπε: "ανησυχούσαμε πραγματικά μήπως ο Assad δεχτεί την πρόταση του Erdogan".
Αυτό ήταν το μεγάλο λάθος της κυβέρνησης Assad.
Ο Assad είχε ήδη χάσει την ικανότητα να κυβερνά τη χώρα.
Η Άγκυρα δεν ήθελε ποτέ την αιφνίδια κατάρρευση της κυβέρνησης Assad.
Το να κυβερνήσεις αυτό το χάος δεν είναι εύκολο.
Και η Τουρκία δεν έχει τη στρατιωτική ικανότητα να το κάνει. Ούτε η HTS την έχει. Και χωρίς την Τουρκία, η HTS δεν μπορεί να επιβιώσει.»

Νέο-οθωμανική επαρχία

Σύμφωνα με τον αναλυτή, «Ο διαμελισμός της Τουρκίας δεν είναι μόνο στρατηγική της Τουρκίας. Είναι στρατηγική των ΗΠΑ και του Ισραήλ. Έχουν πετύχει κάτι, αλλά δεν έχει τελειώσει. Δεν ξέρουμε τι θα συμβεί. Θυμηθείτε, πριν από τις 7 Οκτωβρίου, γεωπολιτικά, κανείς δεν μπορούσε να προβλέψει τι θα συνέβαινε στη Γάζα.
Στην περίπτωση της Τουρκίας, αυτό ήταν ένα κοινό σχέδιο. Ξεκίνησε το 2011.
Ο βασικός στόχος ήταν προφανής: να ενσωματωθεί η Συρία στον δυτικό κόσμο.
Απέτυχε, αλλά οι Αμερικανοί παρέμειναν εκεί, επειδή δημιούργησαν ένα brand που ονομάζεται "ISIS", επένδυσαν στους Κούρδους, και στο τέλος, αυτό που πήρε η Τουρκία ήταν το Ιντλίμπ.
Ήταν αναγκαίο εκείνη την εποχή, γιατί η Συρία, η Ρωσία, το Ιράν δεν είναι όπως οι Αμερικανοί ή οι Αμερικανο-συνδεδεμένοι ισλαμιστές, δεν είναι καταστροφικές δυνάμεις.
Βήμα-βήμα, ήθελαν να "κερδίσουν" την Τουρκία μέσω της διαδικασίας της Αστάνα.
Στο τέλος, η Τουρκία κόλλησε με την αμερικανική πολιτική.
Περίμενε και περίμενε, και τώρα έχει κάτι διαφορετικό από αυτό που ήθελε. Και αυτή είναι μια ανησυχητική κατάσταση για την Τουρκία – επειδή δεν θέλει τη Συρία να διαμελιστεί.
Δεν είναι καν βέβαιο ότι οι Αμερικανοί θα επιτρέψουν στην Τουρκία να εκπαιδεύσει τον νέο συριακό στρατό. Η Δύση πλέον έχει τον απόλυτο οικονομικό μοχλό πίεσης.»

www.bankingnews.gr

Ρoή Ειδήσεων

Σχόλια αναγνωστών

Δείτε επίσης