arXiv: Η θερμοπυρηνική βόμβα στο εσωτερικό της Γης θα καθυστερήσει την... κλιματική αλλαγή
Μια απίθανη νέα... τρέλα ή ένα ρεαλιστικό σενάριο...;
Ο μεταπτυχιακός φοιτητής του Ινστιτούτου Τεχνολογίας του Ρότσεστερ, Andrew Haverly, δημοσίευσε μια εργασία στο arXiv το αποθετήριο επιστημονικών προεκτυπώσεων στην οποία προτείνει τη διεξαγωγή μιας υπόγειας θερμοπυρηνικής έκρηξης συνολικής απόδοσης περίπου 81 γιγατόνων.
Σύμφωνα με επιστήμονα, μια τέτοια έκρηξη περίπου 1.600 κελυφών τύπου Tsar Bomba θα απελευθέρωνε σωματίδια βασάλτη που θα αντιδρούσαν με το διοξείδιο του άνθρακα της ατμόσφαιρας, επαναφέροντάς το σε επίπεδα που ίσχυαν πριν από 30 χρόνια.
Ο Haverly προτείνει την έκρηξη θερμοπυρηνικών οβίδων κάτω από το οροπέδιο Kerguelen στο Νότιο Ωκεανό, που βρίσκεται σε βάθος περίπου πέντε χιλιομέτρων κάτω από τον βυθό της θάλασσας, που θα σώσει την Ανταρκτική από πιθανή καταστροφή.
Ο Αμερικανός επιστήμονας είναι πεπεισμένος ότι οι εκπομπές ακτινοβολίας από την έκρηξη θα είναι ελάχιστες, αφού θα απορροφηθεί κυρίως από τον βασάλτη και τη στήλη του νερού (ύψους περίπου τριών χιλιομέτρων).
Ο βασάλτης πρέπει να απορροφά και να διατηρεί το μεγαλύτερο μέρος της ακτινοβολίας σε μια τοπική περιοχή.
Ο ίδιος θεωρεί πιστεύει ότι η πρότασή του θα μπορούσε να σώσει τις ζωές των 30 εκατομμυρίων ανθρώπων που οι επιστήμονες προβλέπουν ότι θα μπορούσαν να γίνουν θύματα της υπερθέρμανσης του πλανήτη.
Επιπλέον, επικαλούμενος τα ευρήματα της Διακυβερνητικής Επιτροπής για την Κλιματική Αλλαγή, ο Andrew Haverly γράφει ότι μέχρι το 2100, μόνο η ζημιά από την κλιματική αλλαγή θα ανέρχεται σε τουλάχιστον 100 τρισεκατομμύρια δολάρια, ενώ η χρήση πυρηνικών όπλων φέρεται να κοστίζει μόνο 10 δισεκατομμύρια δολάρια.
Οι επιστήμονες είναι δύσπιστοι σχετικά με την ιδέα της σύλληψης
Ο ειδικός μετριασμού της κλιματικής αλλαγής του Πανεπιστημίου Στάνφορντ, Mark Jacobson, λέει ότι η σύλληψη μειώνει «μόνο ένα μικρό κλάσμα των εκπομπών άνθρακα και συνήθως αυξάνει την ατμοσφαιρική ρύπανση». Αυτό σημαίνει ότι οι υπολογισμοί του Haverly θα μπορούσαν να είναι μειωμένοι κατά δεκάδες τοις εκατό στη δέσμευση άνθρακα, σε συνδυασμό με τον υψηλό κίνδυνο μόλυνσης από ακτινοβολία, καθιστώντας την ιδέα του κακοσχεδιασμένη και εξαιρετικά επικίνδυνη.
Σύμφωνα με τον Michael Barnard, ειδικό στο TFIE Strategy, ακόμη και η τεχνολογία των φυτών που χρησιμοποιούνται ήδη από την ανθρωπότητα για τη σύλληψη άνθρακα από την ατμόσφαιρα της Γης δεν έχει δοκιμαστεί σε βιομηχανική κλίμακα.
Έτσι, εάν εφαρμοστεί η πρόταση του Χάβερλι, η ανθρωπότητα μπορεί να αντιμετωπίσει την επιρροή περιβαλλοντικών παραγόντων που δεν είχαν καταγραφεί στο παρελθόν, οι οποίοι όχι μόνο δεν μπορούν να αποτύχουν να βελτιώσουν την ισορροπία άνθρακα στην ατμόσφαιρα της Γης, αλλά και να επιδεινώσουν την υπάρχουσα δυναμική.
Σύμφωνα με τον Barnard, η καλύτερη στρατηγική για τις χώρες για την καταπολέμηση των αυξανόμενων επιπέδων διοξειδίου του άνθρακα στον αέρα είναι η αύξηση του πράσινου χώρου, η μείωση των επιβλαβών εκπομπών στην ατμόσφαιρα και η στροφή σε εναλλακτικές, συμπεριλαμβανομένων των πράσινων, πηγών ενέργειας.
Η ανθρωπότητα σε βαθιά κρίση...
Τα τελευταία 200 χρόνια, οι ανθρώπινες δραστηριότητες έχουν απελευθερώσει περισσότερους από 600 δισεκατομμύρια τόνους άνθρακα στην ατμόσφαιρα.
Σε ατμοσφαιρική κλίμακα, αυτό οδήγησε σε αύξηση των επιπέδων διοξειδίου του άνθρακα κατά περίπου 0,012 τοις εκατό και προκάλεσε αύξηση της μέσης παγκόσμιας θερμοκρασίας του αέρα κατά ένα βαθμό Κελσίου (1,5 βαθμούς στις ηπείρους). Αυτοί οι αριθμοί μπορεί να φαίνονται μικροί, αλλά δεν είναι: μια αλλαγή θερμοκρασίας κατά ένα βαθμό Κελσίου είναι αρκετή για να πυροδοτήσει φυσικές καταστροφές που θα μπορούσαν τελικά να οδηγήσουν σε μαζική πείνα.
Ήταν πιθανώς το κλιματικό βέλτιστο που επιτεύχθηκε πριν από περίπου επτά χιλιάδες χρόνια που συνέβαλε στην εμφάνιση των πόλεων και στην επέκταση της σύγχρονης ανθρώπινης παρουσίας στην Ευρώπη και την Ασία. Επί του παρόντος, η παγκόσμια μέση ετήσια θερμοκρασία στον πλανήτη θα πρέπει να παρουσιάζει μακροπρόθεσμη πτωτική τάση. Οι παρατηρήσεις δείχνουν ότι αυτό δεν συμβαίνει, πιθανότατα λόγω ανθρωπογενών παραγόντων.
Η κατάσταση θα επιδεινωθεί σημαντικά μέχρι τα μέσα του αιώνα.
Σύμφωνα με προσομοιώσεις υπολογιστή, σε μόλις ένα τέταρτο του αιώνα η ανθρώπινη ζωή σε ορισμένες περιοχές του πλανήτη θα επιδεινωθεί σημαντικά . Σύμφωνα με τις προβλέψεις των επιστημόνων, τμήματα της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής θα γίνουν ακατοίκητα έως το 2050, γεγονός που θα οδηγήσει σε μαζικές μεταναστεύσεις πληθυσμού από αυτές τις περιοχές (μερικά από αυτά τα φαινόμενα παρατηρούνται ήδη σήμερα). Μέχρι το 2050, σε αυτές τις περιοχές, οι θερμοκρασίες της ημέρας του καλοκαιριού θα φτάσουν τους 46 βαθμούς Κελσίου, με τις μέσες θερμοκρασίες τη νύχτα να μην είναι χαμηλότερες από 30 βαθμούς (στην αισιόδοξη πρόβλεψη). Η περιοχή αναμένεται να δει πέντε φορές περισσότερες εξαιρετικά ζεστές ημέρες από ό,τι σήμερα (80 αντί για 16). Μέχρι το τέλος αυτού του αιώνα, η θερμοκρασία των πιο καυτών καλοκαιρινών ημερών θα μπορούσε να φτάσει τους 50 βαθμούς και ο αριθμός τους θα μπορούσε να αυξηθεί σε 118-200 ημέρες (ανάλογα με το κλιματικό μοντέλο).
Η έλλειψη νερού θα μπορούσε να μειώσει το ΑΕΠ των χωρών κατά 14 τοις εκατό έως το 2050. Η πρόβλεψη των επιστημόνων ισχύει εάν οι χώρες της Μέσης Ανατολής δεν αυξήσουν το επίπεδο βροχόπτωσης στην περιοχή, για παράδειγμα δημιουργώντας σύννεφα ή χτίζοντας ένα... βουνό.
www.bankingnews.gr
Ο μεταπτυχιακός φοιτητής του Ινστιτούτου Τεχνολογίας του Ρότσεστερ, Andrew Haverly, δημοσίευσε μια εργασία στο arXiv το αποθετήριο επιστημονικών προεκτυπώσεων στην οποία προτείνει τη διεξαγωγή μιας υπόγειας θερμοπυρηνικής έκρηξης συνολικής απόδοσης περίπου 81 γιγατόνων.
Σύμφωνα με επιστήμονα, μια τέτοια έκρηξη περίπου 1.600 κελυφών τύπου Tsar Bomba θα απελευθέρωνε σωματίδια βασάλτη που θα αντιδρούσαν με το διοξείδιο του άνθρακα της ατμόσφαιρας, επαναφέροντάς το σε επίπεδα που ίσχυαν πριν από 30 χρόνια.
Ο Haverly προτείνει την έκρηξη θερμοπυρηνικών οβίδων κάτω από το οροπέδιο Kerguelen στο Νότιο Ωκεανό, που βρίσκεται σε βάθος περίπου πέντε χιλιομέτρων κάτω από τον βυθό της θάλασσας, που θα σώσει την Ανταρκτική από πιθανή καταστροφή.
Ο Αμερικανός επιστήμονας είναι πεπεισμένος ότι οι εκπομπές ακτινοβολίας από την έκρηξη θα είναι ελάχιστες, αφού θα απορροφηθεί κυρίως από τον βασάλτη και τη στήλη του νερού (ύψους περίπου τριών χιλιομέτρων).
Ο βασάλτης πρέπει να απορροφά και να διατηρεί το μεγαλύτερο μέρος της ακτινοβολίας σε μια τοπική περιοχή.
Ο ίδιος θεωρεί πιστεύει ότι η πρότασή του θα μπορούσε να σώσει τις ζωές των 30 εκατομμυρίων ανθρώπων που οι επιστήμονες προβλέπουν ότι θα μπορούσαν να γίνουν θύματα της υπερθέρμανσης του πλανήτη.
Επιπλέον, επικαλούμενος τα ευρήματα της Διακυβερνητικής Επιτροπής για την Κλιματική Αλλαγή, ο Andrew Haverly γράφει ότι μέχρι το 2100, μόνο η ζημιά από την κλιματική αλλαγή θα ανέρχεται σε τουλάχιστον 100 τρισεκατομμύρια δολάρια, ενώ η χρήση πυρηνικών όπλων φέρεται να κοστίζει μόνο 10 δισεκατομμύρια δολάρια.
Οι επιστήμονες είναι δύσπιστοι σχετικά με την ιδέα της σύλληψης
Ο ειδικός μετριασμού της κλιματικής αλλαγής του Πανεπιστημίου Στάνφορντ, Mark Jacobson, λέει ότι η σύλληψη μειώνει «μόνο ένα μικρό κλάσμα των εκπομπών άνθρακα και συνήθως αυξάνει την ατμοσφαιρική ρύπανση». Αυτό σημαίνει ότι οι υπολογισμοί του Haverly θα μπορούσαν να είναι μειωμένοι κατά δεκάδες τοις εκατό στη δέσμευση άνθρακα, σε συνδυασμό με τον υψηλό κίνδυνο μόλυνσης από ακτινοβολία, καθιστώντας την ιδέα του κακοσχεδιασμένη και εξαιρετικά επικίνδυνη.
Σύμφωνα με τον Michael Barnard, ειδικό στο TFIE Strategy, ακόμη και η τεχνολογία των φυτών που χρησιμοποιούνται ήδη από την ανθρωπότητα για τη σύλληψη άνθρακα από την ατμόσφαιρα της Γης δεν έχει δοκιμαστεί σε βιομηχανική κλίμακα.
Έτσι, εάν εφαρμοστεί η πρόταση του Χάβερλι, η ανθρωπότητα μπορεί να αντιμετωπίσει την επιρροή περιβαλλοντικών παραγόντων που δεν είχαν καταγραφεί στο παρελθόν, οι οποίοι όχι μόνο δεν μπορούν να αποτύχουν να βελτιώσουν την ισορροπία άνθρακα στην ατμόσφαιρα της Γης, αλλά και να επιδεινώσουν την υπάρχουσα δυναμική.
Σύμφωνα με τον Barnard, η καλύτερη στρατηγική για τις χώρες για την καταπολέμηση των αυξανόμενων επιπέδων διοξειδίου του άνθρακα στον αέρα είναι η αύξηση του πράσινου χώρου, η μείωση των επιβλαβών εκπομπών στην ατμόσφαιρα και η στροφή σε εναλλακτικές, συμπεριλαμβανομένων των πράσινων, πηγών ενέργειας.
Η ανθρωπότητα σε βαθιά κρίση...
Τα τελευταία 200 χρόνια, οι ανθρώπινες δραστηριότητες έχουν απελευθερώσει περισσότερους από 600 δισεκατομμύρια τόνους άνθρακα στην ατμόσφαιρα.
Σε ατμοσφαιρική κλίμακα, αυτό οδήγησε σε αύξηση των επιπέδων διοξειδίου του άνθρακα κατά περίπου 0,012 τοις εκατό και προκάλεσε αύξηση της μέσης παγκόσμιας θερμοκρασίας του αέρα κατά ένα βαθμό Κελσίου (1,5 βαθμούς στις ηπείρους). Αυτοί οι αριθμοί μπορεί να φαίνονται μικροί, αλλά δεν είναι: μια αλλαγή θερμοκρασίας κατά ένα βαθμό Κελσίου είναι αρκετή για να πυροδοτήσει φυσικές καταστροφές που θα μπορούσαν τελικά να οδηγήσουν σε μαζική πείνα.
Ήταν πιθανώς το κλιματικό βέλτιστο που επιτεύχθηκε πριν από περίπου επτά χιλιάδες χρόνια που συνέβαλε στην εμφάνιση των πόλεων και στην επέκταση της σύγχρονης ανθρώπινης παρουσίας στην Ευρώπη και την Ασία. Επί του παρόντος, η παγκόσμια μέση ετήσια θερμοκρασία στον πλανήτη θα πρέπει να παρουσιάζει μακροπρόθεσμη πτωτική τάση. Οι παρατηρήσεις δείχνουν ότι αυτό δεν συμβαίνει, πιθανότατα λόγω ανθρωπογενών παραγόντων.
Η κατάσταση θα επιδεινωθεί σημαντικά μέχρι τα μέσα του αιώνα.
Σύμφωνα με προσομοιώσεις υπολογιστή, σε μόλις ένα τέταρτο του αιώνα η ανθρώπινη ζωή σε ορισμένες περιοχές του πλανήτη θα επιδεινωθεί σημαντικά . Σύμφωνα με τις προβλέψεις των επιστημόνων, τμήματα της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής θα γίνουν ακατοίκητα έως το 2050, γεγονός που θα οδηγήσει σε μαζικές μεταναστεύσεις πληθυσμού από αυτές τις περιοχές (μερικά από αυτά τα φαινόμενα παρατηρούνται ήδη σήμερα). Μέχρι το 2050, σε αυτές τις περιοχές, οι θερμοκρασίες της ημέρας του καλοκαιριού θα φτάσουν τους 46 βαθμούς Κελσίου, με τις μέσες θερμοκρασίες τη νύχτα να μην είναι χαμηλότερες από 30 βαθμούς (στην αισιόδοξη πρόβλεψη). Η περιοχή αναμένεται να δει πέντε φορές περισσότερες εξαιρετικά ζεστές ημέρες από ό,τι σήμερα (80 αντί για 16). Μέχρι το τέλος αυτού του αιώνα, η θερμοκρασία των πιο καυτών καλοκαιρινών ημερών θα μπορούσε να φτάσει τους 50 βαθμούς και ο αριθμός τους θα μπορούσε να αυξηθεί σε 118-200 ημέρες (ανάλογα με το κλιματικό μοντέλο).
Η έλλειψη νερού θα μπορούσε να μειώσει το ΑΕΠ των χωρών κατά 14 τοις εκατό έως το 2050. Η πρόβλεψη των επιστημόνων ισχύει εάν οι χώρες της Μέσης Ανατολής δεν αυξήσουν το επίπεδο βροχόπτωσης στην περιοχή, για παράδειγμα δημιουργώντας σύννεφα ή χτίζοντας ένα... βουνό.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών