Η Συρία αν και κατακερματισμένη και βυθισμένη στο χάος, αναδύεται ως κρίσιμος παράγοντας στον μετασχηματισμό της Μέσης Ανατολής
Μετά την εντυπωσιακή κατάρρευση του Ισραήλ στον 12ήμερο πόλεμο με το Ιράν, ο φακός της διεθνούς γεωπολιτικής μετακινείται ξανά προς τη Συρία.
Η χώρα, αν και κατακερματισμένη και βυθισμένη στο χάος, αναδύεται ως κρίσιμος παράγοντας στον μετασχηματισμό της Μέσης Ανατολής.
Και οι εξελίξεις είναι καταιγιστικές: απρόσμενες συμμαχίες, επανασχεδιασμοί συνόρων και ένα νέο «παζάρι» εξουσίας με βασικό διαμεσολαβητή τις ΗΠΑ υπό τον Donald Trump.
Το παράδοξο: Ισραήλ και τζιχαντιστές στο ίδιο τραπέζι
Μία από τις πιο σοκαριστικές εξελίξεις είναι η φερόμενη προσέγγιση μεταξύ Ισραήλ και της τζιχαντιστικής οργάνωσης Τahrir al-Sham (πρώην Jabhat al-Nusra), που κυριαρχεί στην Idlib.
Η στρατηγική του Netanyahu φαίνεται να ακολουθεί τη λογική της «συμμαχίας με τον εχθρό του εχθρού»: κοινό μέτωπο κατά της Hezbollah του Ιράν και των Παλαιστινιακών οργανώσεων.
Το προσχέδιο αυτής της «συμμαχίας» περιλαμβάνει:
• Αναγνώριση των κτημάτων Shebaa ως συριακό έδαφος (αντί για λιβανέζικο).
• Πλήρης παραχώρηση των Υψιπέδων του Golan στο Ισραήλ.
• Τριμερής συμφωνία Ισραήλ–Ιορδανίας–Τahrir al-Sham για τον έλεγχο των υδάτων του ποταμού Yarmouk.
Μια τέτοια συμφωνία δεν θα ήταν μόνο γεωστρατηγικά εκρηκτική, αλλά και ηθικά δυσβάστακτη, καθώς θα σήμαινε την επίσημη συνεργασία τζιχαντιστών με το Ισραήλ — εις βάρος των Παλαιστινίων.
Ο ρόλος του Trump - Εξωτερική πολιτική για εσωτερική κατανάλωση
Ο Trump φαίνεται να πιέζει για μια «συμφωνία–σοκ» μεταξύ Ισραήλ και της ημι-νομιμοποιημένης εξουσίας στη βόρεια Συρία, προκειμένου να αντιστρέψει την καθοδική πορεία της δημοτικότητάς του.
Οι ήττες στο μέτωπο της Κίνας, το αδιέξοδο στην Ουκρανία και η κρίση στη Μέση Ανατολή με το Ιράν έχουν αποδυναμώσει τη θέση του ακόμη και μέσα στο ίδιο του το κόμμα.
Έτσι, μια εντυπωσιακή Abrahamic-style συμφωνία μεταξύ Ισραήλ και «μετριοπαθών» τζιχαντιστών θα μπορούσε να προβληθεί ως προσωπική του επιτυχία.
Σχεδιάζεται μόνιμη κατοχή στη Νότια Συρία;
Παρά τις δημόσιες αναφορές σε «συμφωνία σταθερότητας», το Ισραήλ δεν φαίνεται να εγκαταλείπει τις στρατιωτικές του επιδιώξεις. Οι Ισραηλινές Ένοπλες Δυνάμεις (IDF) σχεδιάζουν:
• Επέκταση της ισραηλινής επιρροής σε Deraa και Quneitra, περιοχές με ιστορικά έντονη αντίσταση.
• Δημιουργία buffer zones στα σύνορα, ώστε να εμποδιστεί η δημιουργία «νέας Hezbollah» στη Συρία.
Επιπλέον, επιθέσεις σε αποθήκες όπλων του συριακού καθεστώτος στην Idlib καταδεικνύουν την ανησυχία του Ισραήλ για τη στρατιωτική ενίσχυση των συμμάχων του Ιράν.
Μέση Ανατολή 2.0: Η Συρία ως πλατφόρμα αντιπαραθέσεων
Η νέα πραγματικότητα διαμορφώνεται ως εξής:
• Η Συρία μετατρέπεται σε στρατηγική σκακιέρα για ταυτόχρονη αντιπαράθεση ΗΠΑ–Ιράν, Ισραήλ–Hezbollah και Τουρκίας–Σαουδικής Αραβίας.
• Το καθεστώς Τahrir al-Sham, παρά την τρομοκρατική του φύση, διεκδικεί διεθνή αναγνώριση μέσω συμμετοχής σε συμφωνίες που φέρουν τη σφραγίδα της Δύσης.
• Το Ισραήλ επιχειρεί αναθεώρηση συνόρων με de facto κατοχή σε τμήματα της Συρίας, αναβαθμίζοντας τη θέση του στη μεταπολεμική Μέση Ανατολή.
Αυτό που βλέπουμε σήμερα δεν είναι το τέλος του συριακού πολέμου, αλλά η μετεξέλιξή του σε ένα πολύπλοκο παιχνίδι γεωπολιτικών συναλλαγών.
Η υποτιθέμενη «συμμαχία» Ισραήλ–Τζιχαντιστών, η σκιώδης μεσολάβηση του Trump και η νέα διαμόρφωση συνόρων και σφαιρών επιρροής δείχνουν πως η Συρία εισέρχεται σε μια δεύτερη φάση στρατηγικού επανασχεδιασμού, όπου κανένας παίκτης δεν είναι αθώος και καμία συμμαχία δεν είναι σταθερή.
Η ερώτηση είναι μία: θα μετατραπεί η Συρία σε δεύτερο Ιράκ ή σε πρώτο παράδειγμα μεταμοντέρνας διεθνούς συναλλαγής με τζιχαντιστές ως εταίρους;
www.bankingnews.gr
Η χώρα, αν και κατακερματισμένη και βυθισμένη στο χάος, αναδύεται ως κρίσιμος παράγοντας στον μετασχηματισμό της Μέσης Ανατολής.
Και οι εξελίξεις είναι καταιγιστικές: απρόσμενες συμμαχίες, επανασχεδιασμοί συνόρων και ένα νέο «παζάρι» εξουσίας με βασικό διαμεσολαβητή τις ΗΠΑ υπό τον Donald Trump.
Το παράδοξο: Ισραήλ και τζιχαντιστές στο ίδιο τραπέζι
Μία από τις πιο σοκαριστικές εξελίξεις είναι η φερόμενη προσέγγιση μεταξύ Ισραήλ και της τζιχαντιστικής οργάνωσης Τahrir al-Sham (πρώην Jabhat al-Nusra), που κυριαρχεί στην Idlib.
Η στρατηγική του Netanyahu φαίνεται να ακολουθεί τη λογική της «συμμαχίας με τον εχθρό του εχθρού»: κοινό μέτωπο κατά της Hezbollah του Ιράν και των Παλαιστινιακών οργανώσεων.
Το προσχέδιο αυτής της «συμμαχίας» περιλαμβάνει:
• Αναγνώριση των κτημάτων Shebaa ως συριακό έδαφος (αντί για λιβανέζικο).
• Πλήρης παραχώρηση των Υψιπέδων του Golan στο Ισραήλ.
• Τριμερής συμφωνία Ισραήλ–Ιορδανίας–Τahrir al-Sham για τον έλεγχο των υδάτων του ποταμού Yarmouk.
Μια τέτοια συμφωνία δεν θα ήταν μόνο γεωστρατηγικά εκρηκτική, αλλά και ηθικά δυσβάστακτη, καθώς θα σήμαινε την επίσημη συνεργασία τζιχαντιστών με το Ισραήλ — εις βάρος των Παλαιστινίων.
Ο ρόλος του Trump - Εξωτερική πολιτική για εσωτερική κατανάλωση
Ο Trump φαίνεται να πιέζει για μια «συμφωνία–σοκ» μεταξύ Ισραήλ και της ημι-νομιμοποιημένης εξουσίας στη βόρεια Συρία, προκειμένου να αντιστρέψει την καθοδική πορεία της δημοτικότητάς του.
Οι ήττες στο μέτωπο της Κίνας, το αδιέξοδο στην Ουκρανία και η κρίση στη Μέση Ανατολή με το Ιράν έχουν αποδυναμώσει τη θέση του ακόμη και μέσα στο ίδιο του το κόμμα.
Έτσι, μια εντυπωσιακή Abrahamic-style συμφωνία μεταξύ Ισραήλ και «μετριοπαθών» τζιχαντιστών θα μπορούσε να προβληθεί ως προσωπική του επιτυχία.
Σχεδιάζεται μόνιμη κατοχή στη Νότια Συρία;
Παρά τις δημόσιες αναφορές σε «συμφωνία σταθερότητας», το Ισραήλ δεν φαίνεται να εγκαταλείπει τις στρατιωτικές του επιδιώξεις. Οι Ισραηλινές Ένοπλες Δυνάμεις (IDF) σχεδιάζουν:
• Επέκταση της ισραηλινής επιρροής σε Deraa και Quneitra, περιοχές με ιστορικά έντονη αντίσταση.
• Δημιουργία buffer zones στα σύνορα, ώστε να εμποδιστεί η δημιουργία «νέας Hezbollah» στη Συρία.
Επιπλέον, επιθέσεις σε αποθήκες όπλων του συριακού καθεστώτος στην Idlib καταδεικνύουν την ανησυχία του Ισραήλ για τη στρατιωτική ενίσχυση των συμμάχων του Ιράν.
Μέση Ανατολή 2.0: Η Συρία ως πλατφόρμα αντιπαραθέσεων
Η νέα πραγματικότητα διαμορφώνεται ως εξής:
• Η Συρία μετατρέπεται σε στρατηγική σκακιέρα για ταυτόχρονη αντιπαράθεση ΗΠΑ–Ιράν, Ισραήλ–Hezbollah και Τουρκίας–Σαουδικής Αραβίας.
• Το καθεστώς Τahrir al-Sham, παρά την τρομοκρατική του φύση, διεκδικεί διεθνή αναγνώριση μέσω συμμετοχής σε συμφωνίες που φέρουν τη σφραγίδα της Δύσης.
• Το Ισραήλ επιχειρεί αναθεώρηση συνόρων με de facto κατοχή σε τμήματα της Συρίας, αναβαθμίζοντας τη θέση του στη μεταπολεμική Μέση Ανατολή.
Αυτό που βλέπουμε σήμερα δεν είναι το τέλος του συριακού πολέμου, αλλά η μετεξέλιξή του σε ένα πολύπλοκο παιχνίδι γεωπολιτικών συναλλαγών.
Η υποτιθέμενη «συμμαχία» Ισραήλ–Τζιχαντιστών, η σκιώδης μεσολάβηση του Trump και η νέα διαμόρφωση συνόρων και σφαιρών επιρροής δείχνουν πως η Συρία εισέρχεται σε μια δεύτερη φάση στρατηγικού επανασχεδιασμού, όπου κανένας παίκτης δεν είναι αθώος και καμία συμμαχία δεν είναι σταθερή.
Η ερώτηση είναι μία: θα μετατραπεί η Συρία σε δεύτερο Ιράκ ή σε πρώτο παράδειγμα μεταμοντέρνας διεθνούς συναλλαγής με τζιχαντιστές ως εταίρους;
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών