Να σταθείς, να τρέξεις ή να φωνάξεις; Τα σωστά βήματα σε περίπτωση συνάντησης με οχιά
Το να συναντήσεις φίδι στο δάσος ή στο εξοχικό — είναι μια δυσάρεστη, όχι σπάνια για την ελληνική ύπαιθρο και τα βουνά, αλλά όχι απελπιστική κατάσταση.
Ο πανικός και οι χαοτικές κινήσεις είναι ο μεγαλύτερος εχθρός, ενώ η ψυχραιμία και η γνώση μερικών απλών κανόνων — ο καλύτερος σύμμαχος.
Πού μπορείς να συναντήσεις δηλητηριώδη φίδια
Στην Ελλάδα, από τα περίπου 70 είδη ερπετών που μπορεί να συναντήσει κανείς, μόνο 7 φέρουν δηλητήριο και είναι όλα τους είδη φιδιών.
Τα 5 ανήκουν στην οικογένεια των Εχιδνιδών (Οχιές) και είναι σωληνόγλυφα με σχετικά ισχυρό δηλητήριο, ενώ τα υπόλοιπα 2 στις οικογένειες των Κολουβρίδων και των Ψαμμοφιίδων και είναι οπισθόγλυφα με ασθενές δηλητήριο.
Συγκεκριμένα, τα 7 από αυτά τα φίδια που φέρουν δηλητήριο είναι τα εξής:
1. Κοινή οχιά (Vipera ammodytes, έχιδνα η αμμοδύτης)
Ζει στην ηπειρωτική χώρα (Πίνδο) στις Κυκλάδες και τα Ιόνια Νησιά.
Τρέφεται με ποντίκια, σαύρες και έντομα.
Το αρσενικό, είναι χρώματος γκρι, ενώ το θηλυκό είναι χρώματος κεραμιδί.
Είναι πολύ επικίνδυνο και δηλητηριώδες φίδι.
Χαρακτηριστικό του γνώρισμα είναι ένα μικρό κέρας στο εμπρόσθιο μέρος της κεφαλής του.
Το δηλητήριο εκκρίνεται από τα μπροστινά δύο μεγάλα δόντια.
2. Οθωμανική Οχιά (Vipera xanthina, Έχιδνα η ανοιχτόχρωμος)
Δεν φέρει το χαρακτηριστικό κέρας της κοινής οχιάς.
Ζει στα νησιά του Αιγαίου και στον Έβρο.
Τρέφεται με μικρά θηλαστικά και με πουλιά.
Είναι πολύ επικίνδυνη.
Το δηλητήριο εκκρίνεται από τα μπροστινά δύο μεγάλα δόντια.
3. Οχιά της Μήλου (Vipera lebetina)
Είναι ενδημικό είδος και δηλητηριώδες.
Ζει στη Μήλο, Κίμωλο, Σίφνο και Πολύαιγο.
Τρέφεται με μικρά θηλαστικά, σαύρες και έντομα και φτάνει σε μήκος μέχρι και τα 120cm.
Μια ποικιλία της έχει κόκκινο χρώμα (σπάνιο είδος).
4. Σπάνια Οχιά της Ροδόπης ή Αστρίτης (Vipera berus)
Το φίδι αυτό είναι δηλητηριώδες.
Zει στην οροσειρά της Ροδόπης και το μέγεθός του είναι περί τα 75cm το μέγιστο.
Τρέφεται με μικρά πουλιά, σαύρες, βατράχια, και μικρά θηλαστικά.
5. Μικρή Οχιά (Νανόχεντρα) (Vipera ursinii)
Συναντάται στην οροσειρά της Πίνδου.
Τρέφεται με μικρές σαύρες, θηλαστικά και μικρά έντομα.
Το μέγιστο μήκος είναι τα 50cm.
Eχει δηλητήριο στα δύο μπροστινά δόντια.
6. Μαυρόφιδο ή Σαπίτης (Malpolon isnignitus)
Είναι από τα μεγαλύτερα φίδια της Ελλάδας.
Μέγιστο μήκος 200cm.
Zεί σε όλη σχεδόν την Ελλάδα.
Τρέφεται με πουλιά, μικρά θηλαστικά και σαύρες.
Έχει δηλητήριο πού εκκρίνεται από τα πίσω δόντια της άνω γνάθου (οπισθόγλυφο).
7. Αγιόφιδο
Φίδι με ασθενές δηλητήριο.
Στην χώρα μας, εκτός από το φερώνυμο υποείδος, απαντούν και κάποια ενδημικά υποείδη και φέρουν διαφορές στην πυκνότητα κηλίδων αλλά και στον χρωματισμό.
Το μήκος του φτάνει έως 100cm και σε εξαιρετικά σπάνιες περιπτώσεις μπορεί να φτάσει τα 130cm.
Κυκλοφορεί κυρίως τη νύχτα και η κόρη των ματιών του είναι σε σχήμα σχισμής (όπως στις γάτες), όμως σε χαμηλό φωτισμό η κόρη ανοίγει παίρνοντας στρογγυλό σχήμα.
Κυνηγάει ανάμεσα σε βράχους και πέτρες ψάχνοντας για σαύρες και μικρά τρωκτικά, επίσης αναρριχάται επιδέξια ψάχνοντας για νεοσσούς.
Συνήθως "σφυρίζει" αν πιαστεί και προσποιείται πως θα επιτεθεί, εξαιρετικά σπάνια όμως θα δαγκώσει.
Στην Κεφαλονιά χρησιμοποιείται σε θρησκευτικές παραδόσεις με αρχαίες ρίζες, όταν αρκετά φίδια μεταφέρονται στην εκκλησία της Παναγίας της Λαγκουβάρδας την περίοδο 6 με 15 Αυγούστου και διατίθενται στο να τα αγγίζουν οι επισκέπτες πιστεύοντας πως πρόκειται για θαύμα, εξού και η κοινή του ονομασία "Αγιόφιδο".
Ψυχρά ζώα... αλλά το φίδι φοβάται εξίσου τον άνθρωπο
Το βλέμμα μοιάζει ψυχρό και «καρφωτό», αλλά τα φίδια δεν έχουν καμία σχέση με συναισθήματα.
Πρέπει επίσης να θυμόμαστε τις απρόσμενες εξαιρέσεις.
Συνήθως, όταν συναντάμε φίδι, φοβόμαστε εμείς.
Αλλά και το ίδιο το φίδι εκείνη τη στιγμή βιώνει στρες.
Δεν επιδιώκει να επιτεθεί — αντίθετα, προτιμά να μείνει ακίνητο ή να κρυφτεί.
Επιθετική συμπεριφορά εμφανίζουν μόνο τα στριμωγμένα άτομα.
Τότε κάνουν απότομες κινήσεις, μιμούμενα δάγκωμα.
Η πραγματική επίθεση εξαρτάται αποκλειστικά από τις ενέργειες του ανθρώπου.
Απλοί κανόνες ασφαλείας
Το μεγαλύτερο λάθος των περιπατητών και των μανιταροσυλλεκτών είναι η απροσεξία.
Χέρια που μπαίνουν στα τυφλά σε θάμνους ή χορτάρια μπορεί να πέσουν πάνω σε μια οχιά που ξεκουράζεται.
Το ίδιο συμβαίνει όταν κλοτσάμε φύλλα με τα πόδια.
Για να μειώσεις τον κίνδυνο:
- χρησιμοποίησε μπαστούνι πριν μπεις σε θάμνους ή φύλλα·
- φόρα χοντρά παντελόνια και μπότες με ψηλό λουρί·
- απόφυγε να περπατάς ξυπόλυτος ή με ελαφριά παπούτσια σε πιθανά επικίνδυνες περιοχές.
- Αυτά τα μέτρα φαίνονται απλά, αλλά ακριβώς αυτά προλαμβάνουν τα περισσότερα δαγκώματα.
Να φωνάξεις μπορείς, να πανικοβληθείς όχι
Πολλοί αναρωτιούνται: πρέπει να φωνάξεις όταν συναντήσεις φίδι; Δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας — τα φίδια δεν έχουν ακοή με τη συνηθισμένη έννοια, οπότε οι κραυγές σου δεν τα επηρεάζουν. Αντίθετα, το να φωνάξεις βοηθάει να εκτονωθεί η ένταση και παράλληλα τρομάζει άλλα ζώα.
Επικίνδυνος δεν είναι ο ήχος, αλλά ο φόβος.
Στον πανικό ο άνθρωπος συνήθως τρέχει, και αυτό μπορεί να οδηγήσει σε νέα συνάντηση με άλλο φίδι στον δρόμο.
Οι απότομες κινήσεις είναι η χειρότερη επιλογή.
Τι είναι καλύτερο να κάνεις:
Αν η απόσταση είναι μεγάλη — προσπέρασε ήρεμα.
Αν είναι κοντά — μείνε ακίνητος και δώσε στο φίδι χρόνο να απομακρυνθεί.
Η πιο ασφαλής λύση — κάνε πίσω αργά και ομαλά, κρατώντας τον έλεγχο της κατάστασης.
Το σημαντικότερο: μην κάνεις απότομες κινήσεις και μην προσπαθήσεις να σκοτώσεις το φίδι.
Στις περισσότερες περιπτώσεις θα φύγει πρώτο, αν δεν αισθανθεί απειλή.
www.bankingnews.gr
Ο πανικός και οι χαοτικές κινήσεις είναι ο μεγαλύτερος εχθρός, ενώ η ψυχραιμία και η γνώση μερικών απλών κανόνων — ο καλύτερος σύμμαχος.
Πού μπορείς να συναντήσεις δηλητηριώδη φίδια
Στην Ελλάδα, από τα περίπου 70 είδη ερπετών που μπορεί να συναντήσει κανείς, μόνο 7 φέρουν δηλητήριο και είναι όλα τους είδη φιδιών.
Τα 5 ανήκουν στην οικογένεια των Εχιδνιδών (Οχιές) και είναι σωληνόγλυφα με σχετικά ισχυρό δηλητήριο, ενώ τα υπόλοιπα 2 στις οικογένειες των Κολουβρίδων και των Ψαμμοφιίδων και είναι οπισθόγλυφα με ασθενές δηλητήριο.
Συγκεκριμένα, τα 7 από αυτά τα φίδια που φέρουν δηλητήριο είναι τα εξής:
1. Κοινή οχιά (Vipera ammodytes, έχιδνα η αμμοδύτης)
Ζει στην ηπειρωτική χώρα (Πίνδο) στις Κυκλάδες και τα Ιόνια Νησιά.
Τρέφεται με ποντίκια, σαύρες και έντομα.
Το αρσενικό, είναι χρώματος γκρι, ενώ το θηλυκό είναι χρώματος κεραμιδί.
Είναι πολύ επικίνδυνο και δηλητηριώδες φίδι.
Χαρακτηριστικό του γνώρισμα είναι ένα μικρό κέρας στο εμπρόσθιο μέρος της κεφαλής του.
Το δηλητήριο εκκρίνεται από τα μπροστινά δύο μεγάλα δόντια.
2. Οθωμανική Οχιά (Vipera xanthina, Έχιδνα η ανοιχτόχρωμος)
Δεν φέρει το χαρακτηριστικό κέρας της κοινής οχιάς.
Ζει στα νησιά του Αιγαίου και στον Έβρο.
Τρέφεται με μικρά θηλαστικά και με πουλιά.
Είναι πολύ επικίνδυνη.
Το δηλητήριο εκκρίνεται από τα μπροστινά δύο μεγάλα δόντια.
3. Οχιά της Μήλου (Vipera lebetina)
Είναι ενδημικό είδος και δηλητηριώδες.
Ζει στη Μήλο, Κίμωλο, Σίφνο και Πολύαιγο.
Τρέφεται με μικρά θηλαστικά, σαύρες και έντομα και φτάνει σε μήκος μέχρι και τα 120cm.
Μια ποικιλία της έχει κόκκινο χρώμα (σπάνιο είδος).
4. Σπάνια Οχιά της Ροδόπης ή Αστρίτης (Vipera berus)
Το φίδι αυτό είναι δηλητηριώδες.
Zει στην οροσειρά της Ροδόπης και το μέγεθός του είναι περί τα 75cm το μέγιστο.
Τρέφεται με μικρά πουλιά, σαύρες, βατράχια, και μικρά θηλαστικά.
5. Μικρή Οχιά (Νανόχεντρα) (Vipera ursinii)
Συναντάται στην οροσειρά της Πίνδου.
Τρέφεται με μικρές σαύρες, θηλαστικά και μικρά έντομα.
Το μέγιστο μήκος είναι τα 50cm.
Eχει δηλητήριο στα δύο μπροστινά δόντια.
6. Μαυρόφιδο ή Σαπίτης (Malpolon isnignitus)
Είναι από τα μεγαλύτερα φίδια της Ελλάδας.
Μέγιστο μήκος 200cm.
Zεί σε όλη σχεδόν την Ελλάδα.
Τρέφεται με πουλιά, μικρά θηλαστικά και σαύρες.
Έχει δηλητήριο πού εκκρίνεται από τα πίσω δόντια της άνω γνάθου (οπισθόγλυφο).
7. Αγιόφιδο
Φίδι με ασθενές δηλητήριο.
Στην χώρα μας, εκτός από το φερώνυμο υποείδος, απαντούν και κάποια ενδημικά υποείδη και φέρουν διαφορές στην πυκνότητα κηλίδων αλλά και στον χρωματισμό.
Το μήκος του φτάνει έως 100cm και σε εξαιρετικά σπάνιες περιπτώσεις μπορεί να φτάσει τα 130cm.
Κυκλοφορεί κυρίως τη νύχτα και η κόρη των ματιών του είναι σε σχήμα σχισμής (όπως στις γάτες), όμως σε χαμηλό φωτισμό η κόρη ανοίγει παίρνοντας στρογγυλό σχήμα.
Κυνηγάει ανάμεσα σε βράχους και πέτρες ψάχνοντας για σαύρες και μικρά τρωκτικά, επίσης αναρριχάται επιδέξια ψάχνοντας για νεοσσούς.
Συνήθως "σφυρίζει" αν πιαστεί και προσποιείται πως θα επιτεθεί, εξαιρετικά σπάνια όμως θα δαγκώσει.
Στην Κεφαλονιά χρησιμοποιείται σε θρησκευτικές παραδόσεις με αρχαίες ρίζες, όταν αρκετά φίδια μεταφέρονται στην εκκλησία της Παναγίας της Λαγκουβάρδας την περίοδο 6 με 15 Αυγούστου και διατίθενται στο να τα αγγίζουν οι επισκέπτες πιστεύοντας πως πρόκειται για θαύμα, εξού και η κοινή του ονομασία "Αγιόφιδο".
Ψυχρά ζώα... αλλά το φίδι φοβάται εξίσου τον άνθρωπο
Το βλέμμα μοιάζει ψυχρό και «καρφωτό», αλλά τα φίδια δεν έχουν καμία σχέση με συναισθήματα.
Πρέπει επίσης να θυμόμαστε τις απρόσμενες εξαιρέσεις.
Συνήθως, όταν συναντάμε φίδι, φοβόμαστε εμείς.
Αλλά και το ίδιο το φίδι εκείνη τη στιγμή βιώνει στρες.
Δεν επιδιώκει να επιτεθεί — αντίθετα, προτιμά να μείνει ακίνητο ή να κρυφτεί.
Επιθετική συμπεριφορά εμφανίζουν μόνο τα στριμωγμένα άτομα.
Τότε κάνουν απότομες κινήσεις, μιμούμενα δάγκωμα.
Η πραγματική επίθεση εξαρτάται αποκλειστικά από τις ενέργειες του ανθρώπου.
Απλοί κανόνες ασφαλείας
Το μεγαλύτερο λάθος των περιπατητών και των μανιταροσυλλεκτών είναι η απροσεξία.
Χέρια που μπαίνουν στα τυφλά σε θάμνους ή χορτάρια μπορεί να πέσουν πάνω σε μια οχιά που ξεκουράζεται.
Το ίδιο συμβαίνει όταν κλοτσάμε φύλλα με τα πόδια.
Για να μειώσεις τον κίνδυνο:
- χρησιμοποίησε μπαστούνι πριν μπεις σε θάμνους ή φύλλα·
- φόρα χοντρά παντελόνια και μπότες με ψηλό λουρί·
- απόφυγε να περπατάς ξυπόλυτος ή με ελαφριά παπούτσια σε πιθανά επικίνδυνες περιοχές.
- Αυτά τα μέτρα φαίνονται απλά, αλλά ακριβώς αυτά προλαμβάνουν τα περισσότερα δαγκώματα.
Να φωνάξεις μπορείς, να πανικοβληθείς όχι
Πολλοί αναρωτιούνται: πρέπει να φωνάξεις όταν συναντήσεις φίδι; Δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας — τα φίδια δεν έχουν ακοή με τη συνηθισμένη έννοια, οπότε οι κραυγές σου δεν τα επηρεάζουν. Αντίθετα, το να φωνάξεις βοηθάει να εκτονωθεί η ένταση και παράλληλα τρομάζει άλλα ζώα.
Επικίνδυνος δεν είναι ο ήχος, αλλά ο φόβος.
Στον πανικό ο άνθρωπος συνήθως τρέχει, και αυτό μπορεί να οδηγήσει σε νέα συνάντηση με άλλο φίδι στον δρόμο.
Οι απότομες κινήσεις είναι η χειρότερη επιλογή.
Τι είναι καλύτερο να κάνεις:
Αν η απόσταση είναι μεγάλη — προσπέρασε ήρεμα.
Αν είναι κοντά — μείνε ακίνητος και δώσε στο φίδι χρόνο να απομακρυνθεί.
Η πιο ασφαλής λύση — κάνε πίσω αργά και ομαλά, κρατώντας τον έλεγχο της κατάστασης.
Το σημαντικότερο: μην κάνεις απότομες κινήσεις και μην προσπαθήσεις να σκοτώσεις το φίδι.
Στις περισσότερες περιπτώσεις θα φύγει πρώτο, αν δεν αισθανθεί απειλή.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών