Η επιδρομή στη Σαναά απέδειξε ότι το Ισραήλ διαθέτει τεράστιες δυνατότητες πληροφοριών και πλήγματος - Όμως η ουσία παραμένει: οι Houthi είναι δύναμη ανθεκτική, με μεγάλη ανοχή στις απώλειες και εμπειρία δεκαετιών σε αντάρτικο πόλεμο στα βουνά της Υεμένης
«Ο πόλεμος έχει εισέλθει σε μια νέα φάση» δήλωσε ο Mohammed al-Bukhaiti, ανώτερο στέλεχος του κινήματος Ansar Allah (γνωστότερου ως Houthi), λίγες ώρες μετά την αεροπορική επιδρομή της Ισραηλινής Πολεμικής Αεροπορίας που έπληξε την πρωθυπουργική κατοικία και μέλη του υπουργικού συμβουλίου στη Σαναά. Η δήλωση αυτή δεν ήταν υπερβολική.
Η δολοφονία του πρωθυπουργού Ahmed al-Rahawi και αρκετών υπουργών σηματοδοτεί μια καμπή σε έναν διετή πόλεμο φθοράς: ανάμεσα στον πιο τεχνολογικά προηγμένο στρατό της περιοχής και στη σκληραγωγημένη δύναμη ανταρτών που έχει αποδείξει ότι ξέρει να επιβιώνει.
Από τη Γάζα στην Υεμένη - Η εξαγωγή του πολέμου
Η ανάφλεξη της σύγκρουσης δεν μπορεί να αποσυνδεθεί από τη Γάζα.
Οι επιθέσεις της Hamas στις 7 Οκτωβρίου 2023 έδωσαν στους Houthi την πολιτική και ιδεολογική νομιμοποίηση που αναζητούσαν: να εμφανιστούν ως υπερασπιστές της Παλαιστίνης, αναλαμβάνοντας ρόλο πέρα από τα όρια της Υεμένης.
Με πυραυλικές επιθέσεις κατά του Ισραήλ, με την παρεμπόδιση της ναυσιπλοΐας στην Ερυθρά Θάλασσα και με την οικειοποίηση της ρητορικής της «αντίστασης», οι Houthu μεταμορφώθηκαν από περιφερειακό παράγοντα σε διεθνή ταραχοποιό.
Ο ηγέτης τους, Abdul-Malik al-Houthi, το παρουσίασε ως «θυσία στον δρόμο του Θεού», προσφέροντας στο κίνημα την απαραίτητη ιδεολογική συνεκτικότητα.
Η αμερικανική στροφή και οι συνέπειες
Η στρατηγική εξίσωση άλλαξε τον Μάιο, όταν η κυβέρνηση Trump –αντιμέτωπη με την αναποτελεσματικότητα των αεροπορικών επιδρομών και το κόστος τους– επέλεξε μια αιφνιδιαστική συμφωνία με τους Houthi. Με τη μεσολάβηση του Ομάν, οι ΗΠΑ σταμάτησαν τις επιθέσεις και οι Houthi δεσμεύθηκαν να μην πλήξουν αμερικανικά πλοία.
Για την Ουάσιγκτον, η συμφωνία ήταν μια «έξοδος κινδύνου»• για τους Houthi, μια προπαγανδιστική νίκη: άντεξαν απέναντι σε μια υπερδύναμη και βγήκαν αλώβητοι.
Όμως η συμφωνία έγινε ερήμην του Ισραήλ και της διεθνώς αναγνωρισμένης κυβέρνησης της Υεμένης, αφήνοντάς τους εκτεθειμένους.
Από εκείνη τη στιγμή, το Ισραήλ βρέθηκε αντιμέτωπο με το πρόβλημα μόνο του.
Στρατηγικό αδιέξοδο για Ισραήλ
Η επιδρομή στη Σαναά απέδειξε ότι το Ισραήλ διαθέτει τεράστιες δυνατότητες πληροφοριών και πλήγματος. Όμως η ουσία παραμένει: οι Houthi είναι δύναμη ανθεκτική, με μεγάλη ανοχή στις απώλειες και εμπειρία δεκαετιών σε αντάρτικο πόλεμο στα βουνά της Υεμένης.
Η ιστορία το έχει αποδείξει: Ο επταετής πόλεμος της Σαουδικής Αραβίας και των Εμιράτων (2015–2022) δεν τους κατέβαλε ενώ οι αμερικανικές αεροπορικές επιδρομές αποδείχθηκαν αναποτελεσματικές.
Μια χερσαία εισβολή είναι πολιτικά αδιανόητη και επιχειρησιακά σχεδόν αδύνατη.
Η αεροπορική ισχύς, μόνη της, δεν μπορεί να κερδίσει.
Για το Ισραήλ, αυτό σημαίνει μακροχρόνια φθορά, απορρόφηση πόρων και διάσπαση της στρατηγικής προσοχής του από τους βασικούς στόχους: τη Γάζα, τη Hamas και το Ιράν.
Η καταρράκωση της Υεμένης και η ενίσχυση των Houthi
Η επέμβαση του Ισραήλ κατέστησε την ειρηνευτική διαδικασία της Υεμένης ουσιαστικά άκυρη. Το σχέδιο του ΟΗΕ για κατάπαυση πυρός και πολιτική συνεννόηση έχει πλέον ξεπεραστεί από την πραγματικότητα μιας περιφερειακής αναμέτρησης.
Η Προεδρική Ηγετική Συμβουλευτική Επιτροπή (PLC), που σχηματίστηκε με στήριξη Σαουδικής Αραβίας και ΗΑΕ για να ενώσει τις δυνάμεις κατά των Houthi, βυθίζεται σε εσωτερικές έριδες. Αντίπαλες φατρίες, με αντικρουόμενα συμφέροντα, παραλύουν κάθε προσπάθεια ενιαίας στρατηγικής.
Το αποτέλεσμα είναι ξεκάθαρο: οι Houthi εδραιώνονται ως η de facto εξουσία στο βόρειο τμήμα της χώρας, ενώ οι αντίπαλοι διαλύονται εκ των έσω.
Προς έναν ατέρμονο πόλεμο;
Η σύγκρουση Ισραήλ – Houthi δεν είναι μια απλή υποσημείωση στη μακρά ιστορία της Υεμένης. Έχει μετατραπεί σε μια νέα κεντρική αντιπαράθεση στη Μέση Ανατολή, με συνέπειες που ξεπερνούν τα σύνορα:
• Για το Ισραήλ, είναι ένα μέτωπο που δεν μπορεί να κλείσει και που απομυζά στρατηγικούς πόρους.
• Για τις ΗΠΑ, είναι μια τακτική «νίκη» που αγόρασε χρόνο αλλά δημιούργησε μεγαλύτερη περιφερειακή αστάθεια.
• Για την Υεμένη, είναι η οριστική κατάρρευση του κράτους και η ανάδυση των Houthi ως ο μοναδικός σταθερός πόλος εξουσίας.
Η «νέα φάση» για την οποία μίλησε ο al-Bukhaiti δεν είναι απλώς μια αλλαγή επιχειρησιακής τακτικής. Είναι η είσοδος της Υεμένης –και κατ’ επέκταση της Μέσης Ανατολής– σε μια εποχή πολέμου χωρίς ορίζοντα νίκης και χωρίς προοπτική ειρήνης.
Το Ισραήλ εγκλωβίστηκε σε μια αντιπαράθεση που δεν μπορεί να κερδίσει, οι ΗΠΑ αγόρασαν μια βραχύβια αποχώρηση με βαρύ πολιτικό κόστος, και η Υεμένη πληρώνει το τίμημα μιας περιφερειακής σύγκρουσης που παγιώνει την κυριαρχία των Houthi.
Η Μέση Ανατολή εισέρχεται σε ένα ακόμα πιο επικίνδυνο στάδιο, όπου κάθε τοπική σύγκρουση μπορεί να εξελιχθεί σε περιφερειακό πόλεμο.
www.bankingnews.gr
Η δολοφονία του πρωθυπουργού Ahmed al-Rahawi και αρκετών υπουργών σηματοδοτεί μια καμπή σε έναν διετή πόλεμο φθοράς: ανάμεσα στον πιο τεχνολογικά προηγμένο στρατό της περιοχής και στη σκληραγωγημένη δύναμη ανταρτών που έχει αποδείξει ότι ξέρει να επιβιώνει.
Από τη Γάζα στην Υεμένη - Η εξαγωγή του πολέμου
Η ανάφλεξη της σύγκρουσης δεν μπορεί να αποσυνδεθεί από τη Γάζα.
Οι επιθέσεις της Hamas στις 7 Οκτωβρίου 2023 έδωσαν στους Houthi την πολιτική και ιδεολογική νομιμοποίηση που αναζητούσαν: να εμφανιστούν ως υπερασπιστές της Παλαιστίνης, αναλαμβάνοντας ρόλο πέρα από τα όρια της Υεμένης.
Με πυραυλικές επιθέσεις κατά του Ισραήλ, με την παρεμπόδιση της ναυσιπλοΐας στην Ερυθρά Θάλασσα και με την οικειοποίηση της ρητορικής της «αντίστασης», οι Houthu μεταμορφώθηκαν από περιφερειακό παράγοντα σε διεθνή ταραχοποιό.
Ο ηγέτης τους, Abdul-Malik al-Houthi, το παρουσίασε ως «θυσία στον δρόμο του Θεού», προσφέροντας στο κίνημα την απαραίτητη ιδεολογική συνεκτικότητα.
Η αμερικανική στροφή και οι συνέπειες
Η στρατηγική εξίσωση άλλαξε τον Μάιο, όταν η κυβέρνηση Trump –αντιμέτωπη με την αναποτελεσματικότητα των αεροπορικών επιδρομών και το κόστος τους– επέλεξε μια αιφνιδιαστική συμφωνία με τους Houthi. Με τη μεσολάβηση του Ομάν, οι ΗΠΑ σταμάτησαν τις επιθέσεις και οι Houthi δεσμεύθηκαν να μην πλήξουν αμερικανικά πλοία.
Για την Ουάσιγκτον, η συμφωνία ήταν μια «έξοδος κινδύνου»• για τους Houthi, μια προπαγανδιστική νίκη: άντεξαν απέναντι σε μια υπερδύναμη και βγήκαν αλώβητοι.
Όμως η συμφωνία έγινε ερήμην του Ισραήλ και της διεθνώς αναγνωρισμένης κυβέρνησης της Υεμένης, αφήνοντάς τους εκτεθειμένους.
Από εκείνη τη στιγμή, το Ισραήλ βρέθηκε αντιμέτωπο με το πρόβλημα μόνο του.
Στρατηγικό αδιέξοδο για Ισραήλ
Η επιδρομή στη Σαναά απέδειξε ότι το Ισραήλ διαθέτει τεράστιες δυνατότητες πληροφοριών και πλήγματος. Όμως η ουσία παραμένει: οι Houthi είναι δύναμη ανθεκτική, με μεγάλη ανοχή στις απώλειες και εμπειρία δεκαετιών σε αντάρτικο πόλεμο στα βουνά της Υεμένης.
Η ιστορία το έχει αποδείξει: Ο επταετής πόλεμος της Σαουδικής Αραβίας και των Εμιράτων (2015–2022) δεν τους κατέβαλε ενώ οι αμερικανικές αεροπορικές επιδρομές αποδείχθηκαν αναποτελεσματικές.
Μια χερσαία εισβολή είναι πολιτικά αδιανόητη και επιχειρησιακά σχεδόν αδύνατη.
Η αεροπορική ισχύς, μόνη της, δεν μπορεί να κερδίσει.
Για το Ισραήλ, αυτό σημαίνει μακροχρόνια φθορά, απορρόφηση πόρων και διάσπαση της στρατηγικής προσοχής του από τους βασικούς στόχους: τη Γάζα, τη Hamas και το Ιράν.
Η καταρράκωση της Υεμένης και η ενίσχυση των Houthi
Η επέμβαση του Ισραήλ κατέστησε την ειρηνευτική διαδικασία της Υεμένης ουσιαστικά άκυρη. Το σχέδιο του ΟΗΕ για κατάπαυση πυρός και πολιτική συνεννόηση έχει πλέον ξεπεραστεί από την πραγματικότητα μιας περιφερειακής αναμέτρησης.
Η Προεδρική Ηγετική Συμβουλευτική Επιτροπή (PLC), που σχηματίστηκε με στήριξη Σαουδικής Αραβίας και ΗΑΕ για να ενώσει τις δυνάμεις κατά των Houthi, βυθίζεται σε εσωτερικές έριδες. Αντίπαλες φατρίες, με αντικρουόμενα συμφέροντα, παραλύουν κάθε προσπάθεια ενιαίας στρατηγικής.
Το αποτέλεσμα είναι ξεκάθαρο: οι Houthi εδραιώνονται ως η de facto εξουσία στο βόρειο τμήμα της χώρας, ενώ οι αντίπαλοι διαλύονται εκ των έσω.
Προς έναν ατέρμονο πόλεμο;
Η σύγκρουση Ισραήλ – Houthi δεν είναι μια απλή υποσημείωση στη μακρά ιστορία της Υεμένης. Έχει μετατραπεί σε μια νέα κεντρική αντιπαράθεση στη Μέση Ανατολή, με συνέπειες που ξεπερνούν τα σύνορα:
• Για το Ισραήλ, είναι ένα μέτωπο που δεν μπορεί να κλείσει και που απομυζά στρατηγικούς πόρους.
• Για τις ΗΠΑ, είναι μια τακτική «νίκη» που αγόρασε χρόνο αλλά δημιούργησε μεγαλύτερη περιφερειακή αστάθεια.
• Για την Υεμένη, είναι η οριστική κατάρρευση του κράτους και η ανάδυση των Houthi ως ο μοναδικός σταθερός πόλος εξουσίας.
Η «νέα φάση» για την οποία μίλησε ο al-Bukhaiti δεν είναι απλώς μια αλλαγή επιχειρησιακής τακτικής. Είναι η είσοδος της Υεμένης –και κατ’ επέκταση της Μέσης Ανατολής– σε μια εποχή πολέμου χωρίς ορίζοντα νίκης και χωρίς προοπτική ειρήνης.
Το Ισραήλ εγκλωβίστηκε σε μια αντιπαράθεση που δεν μπορεί να κερδίσει, οι ΗΠΑ αγόρασαν μια βραχύβια αποχώρηση με βαρύ πολιτικό κόστος, και η Υεμένη πληρώνει το τίμημα μιας περιφερειακής σύγκρουσης που παγιώνει την κυριαρχία των Houthi.
Η Μέση Ανατολή εισέρχεται σε ένα ακόμα πιο επικίνδυνο στάδιο, όπου κάθε τοπική σύγκρουση μπορεί να εξελιχθεί σε περιφερειακό πόλεμο.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών