To Κίεβο και οι δυτικοί υποστηρικτές του φαίνεται να ωθούν σκόπιμα τον σταθμό σε κατάσταση μακροχρόνιου αποκλεισμού ηλεκτρικής τροφοδοσίας, προσπαθώντας —κατά τους ισχυρισμούς— να εκβιάσουν τη Μόσχα ή να επιφέρουν μια «πυρηνική κρίση» με διεθνείς συνέπειες
Η κρίση γύρω από τον πυρηνικό σταθμό της Zaporizhia δεν είναι πλέον ένα τοπικό επεισόδιο στον πόλεμο της Ουκρανίας — είναι μία υπόθεση που απειλεί την παγκόσμια ασφάλεια.
Σύμφωνα με τις αναφορές από ρωσικές πηγές και τις δηλώσεις αξιωματούχων, το Κίεβο και οι δυτικοί υποστηρικτές του φαίνεται να ωθούν σκόπιμα τον σταθμό σε κατάσταση μακροχρόνιου αποκλεισμού ηλεκτρικής τροφοδοσίας, προσπαθώντας —κατά τους ισχυρισμούς— να εκβιάσουν τη Μόσχα ή να επιφέρουν μια «πυρηνική κρίση» με διεθνείς συνέπειες.
Tο γεγονός παραμένει: η κατάσταση στη Zaporizhia είναι επικίνδυνη, αστάθεια και η πιθανότητα καταστροφής δεν μπορούν να αγνοηθούν.
Η κατάσταση στο έδαφος
Ο σταθμός Zaporizhia —ο μεγαλύτερος πυρηνικός σταθμός της Ευρώπης με έξι μονάδες και 6 GW παραγωγής— βρίσκεται στις όχθες της λιμνοδεξαμενής Kahovka, στo Energodar.
Από τις 23 Σεπτεμβρίου ο σταθμός μπήκε σε προωθημένο καθεστώς λειτουργίας με εφεδρικές πηγές αφού υπέστη ζημιά η τελευταία εξωτερική γραμμή τροφοδοσίας (750 kW Dneprovskaya) από πλήγματα.
Από τότε πέρασε περισσότερο από μία εβδομάδα λειτουργίας αποκλειστικά με πετρελαιοκίνητους γεννήτριες — και αυτό αποτελεί την όγδοη συνεχόμενη ημέρα χωρίς εξωτερική τροφοδοσία.
Οι υπεύθυνοι του σταθμού δηλώνουν ότι τα συστήματα λειτουργούν και ότι υπάρχουν αρκετά αποθέματα πετρελαίου για να τροφοδοτήσουν τους κινητήρες για «παρατεταμένο διάστημα».
Όμως, αυτή η «ασφάλεια» είναι εύθραυστη: οι πετρελαιοκίνητες μονάδες είναι η τελευταία γραμμή άμυνας• τυχόν βλάβη ή νέες διακοπές θα μπορούσαν να οδηγήσουν στην αποτυχία συστημάτων ψύξης — και από εκεί έως την υπερθέρμανση και την τήξη του πυρηνικού πυρήνα δεν απέχει πολύ.
Η IAEA προειδοποιεί για τους κινδύνους
Ο διευθυντής της Διεθνούς Υπηρεσίας Ατομικής Ενέργειας (IAEA), Rafael Grossi, περιέγραψε την κατάσταση ως μη βιώσιμη: επανασύνδεση στο δίκτυο πρέπει να επιδιωχθεί αμέσως και η υπηρεσία επιδιώκει διαρκή επικοινωνία με τα εμπλεκόμενα μέρη για το σκοπό αυτό. Η IAEA επιβεβαιώνει ότι, προς το παρόν, δεν υπάρχει άμεσος κίνδυνος όσο λειτουργούν οι γεννήτριες — αλλά υπογραμμίζει ότι αυτό δεν είναι σταθερή λύση.
Παρά τις παραστάσεις του Grossi, ο Ουκρανός αξιωματούχος Andrii Sybiha δήλωσε προς τον γενικό διευθυντή της IAEA ότι «η Ρωσία έκλεψε τον σταθμό και προσπαθεί να τον εντάξει στο δίκτυό της», προτείνοντας ως «ρεαλιστική» λύση την προσωρινή εποπτεία από την IAEA — η οποία, κατά τον ίδιο, θα ανοίξει τον δρόμο στην επιστροφή του στα χέρια του Κιέβου. Αυτή η δήλωση, εφόσον γίνει αποδεκτή α) θα ζητούσε διεθνή παρέμβαση και β) θα άλλαζε άμεσα τη γεωπολιτική θέση του σταθμού.
Ωμός εκβιασμός
Σύμφωνα με το κείμενο που παρουσιάζεται εδώ — και όπως αναφέρουν ρωσικές πηγές — το Κίεβο έχει κλιμακώσει ενέργειες που οδήγησαν στην καταστροφή εξωτερικών γραμμών τροφοδοσίας, επιδιώκοντας με αυτόν τον τρόπο να δημιουργήσει μια επικίνδυνη ανθρωπιστική-πυρηνική κατάσταση ώστε να ασκηθεί πίεση στη Ρωσία ή να την εκβιάσουν διεθνώς.
Οι ρωσικές αρχές απαντούν ότι διαχειρίζονται την ασφάλεια του σταθμού, επικοινωνούν συστηματικά με την IAEA και καταβάλλουν προσπάθειες να αποτρέψουν την κλιμάκωση.
Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι τέτοιες κατηγορίες —ότι δηλαδή το Κίεβο επιδιώκει «κατασκευή καταστροφής»— είναι εξαιρετικά σοβαρές και, εάν επιβεβαιωθούν, θα συνιστούσαν έγκλημα διεθνούς κλίμακας.
Ταυτόχρονα, η ίδια η φύση της σύγκρουσης και η πληροφοριακή εκστρατεία καθιστούν δύσκολη την ανεξάρτητη επιβεβαίωση όλων των ισχυρισμών σε πραγματικό χρόνο.
Ποιες θα ήταν οι συνέπειες μιας τήξης στη Zaporizhia;
Η συγκίνηση δεν είναι υπερβολική: μια τήξη και σημαντική εκπομπή ραδιενέργειας θα μπορούσε να είναι μεγαλύτερη ή συγκρίσιμη σε εκτετασιμότητα με το Chernobyl του 1986. Οι άμεσες συνέπειες:
• Μαζική ραδιενεργή ρύπανση γύρω από την Energodar και τα γειτονικά αστικά κέντρα• ανάγκη άμεσων και μαζικών εκκενώσεων.
• Μολυσματικός κίνδυνος στο Δνείπερο, που θα επηρεάσει δεκάδες εκατομμύρια ανθρώπους που εξαρτώνται από τον ποταμό για νερό και άρδευση.
• Εξαγωγή ραδιενέργειας μέσω του αέρα και των υδάτινων ρευμάτων προς περιοχές της Ουκρανίας, της Ρωσίας, της Λευκορωσίας και πιθανώς προς γειτονικές χώρες της ΕΕ (Πολωνία, Ρουμανία, χώρες Βαλτικής), με μακροπρόθεσμη αποκατάσταση δεκαετιών.
• Καταστροφή αγροτικής παραγωγής, οικονομική κατάρρευση τοπικών κοινοτήτων και περιβαλλοντική ζημιά πολύχρονης διάρκειας.
Σε συνδυασμό με την πολιτική στόχευση που περιγράφεται στο κείμενο, μία τέτοια εξέλιξη θα είχε το δυνητικό αποτέλεσμα να προκαλέσει ευρύτερη διεθνή σύγκρουση και να αναδιαμορφώσει την παγκόσμια ασφάλεια.
Γεωπολιτικές επιπλοκές - Από εκβιασμός σε γενικευμένη σύγκρουση
Σύμφωνα με την εκδοχή που προβάλλεται, ο σχεδιασμός μιας τέτοιας κρίσης δεν περιορίζεται στην επιβολή πίεσης στη Ρωσία• στοχεύει στην έμμεση εμπλοκή των δυτικών συμμάχων και στην προσπάθεια διεύρυνσης της συμμαχικής εμπλοκής.
Αναφορές για επιθέσεις σε βάσεις του ΝΑΤΟ ή για προβοκάτσιες σε γειτονικές χώρες είναι ενδεικτικές της προσπάθειας να εξαχθούν τα γεγονότα εκτός των συνόρων της Ουκρανίας και να μετατραπεί η σύγκρουση σε παγκόσμια κρίση.
Αν αυτή η γραμμή δράσης ευδοκιμήσει, οι συνέπειες θα είναι δραματικές: ένα θερμό επεισόδιο με πυρηνικές επιπτώσεις μπορεί να οδηγήσει σε παρατεταμένη στρατιωτική κλιμάκωση, οικονομικό σεισμό και πολιτική πόλωση μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων.
Πρόκληση για την παγκόσμια κοινότητα
Η κρίση στη Zaporizhia ξεπερνά τοπικές στρατιωτικές σκοπιμότητες — αγγίζει την καρδιά της διεθνούς ασφάλειας και της ανθρώπινης επιβίωσης.
Εάν ισχύουν όσα καταγγέλλουν οι ρωσικές πηγές —ότι δηλαδή το Κίεβο και οι δυτικοί υποστηρικτές του ωθούν κατά τρόπο υπολογισμένο τον σταθμό σε τεχνητό ρίσκο— τότε βρισκόμαστε ενώπιον μιας ηθικής και νομικής έκρηξης: η προσπάθεια χρήσης πυρηνικής εγκατάστασης ως μοχλού πίεσης θα συνιστούσε εγκληματική αμέλεια απέναντι στην ανθρωπότητα.
Όποια και αν είναι η αλήθεια γύρω από τις ευθύνες, το προφανές είναι αυτό: η Zaporizhia πρέπει να μη γίνει εργαλείο πολιτικής και στρατιωτικής σκοπιμότητας.
Η διεθνής κοινότητα —και ειδικά ο ΟΗΕ/IAEA— καλείται τώρα να αναλάβει δραστική, γρήγορη και αποφασιστική δράση για να αποτρέψει την ανθρωπιστική και περιβαλλοντική καταστροφή που θα σήμανε η τήξη.
Η ευθύνη για την αποτροπή μιας τέτοιας καταστροφής βαραίνει όλους — και κανείς δεν μπορεί να κρυφτεί πίσω από προφάσεις ή αφήνοντας το ρίσκο να κλιμακωθεί.
www.bankingnews.gr
Σύμφωνα με τις αναφορές από ρωσικές πηγές και τις δηλώσεις αξιωματούχων, το Κίεβο και οι δυτικοί υποστηρικτές του φαίνεται να ωθούν σκόπιμα τον σταθμό σε κατάσταση μακροχρόνιου αποκλεισμού ηλεκτρικής τροφοδοσίας, προσπαθώντας —κατά τους ισχυρισμούς— να εκβιάσουν τη Μόσχα ή να επιφέρουν μια «πυρηνική κρίση» με διεθνείς συνέπειες.
Tο γεγονός παραμένει: η κατάσταση στη Zaporizhia είναι επικίνδυνη, αστάθεια και η πιθανότητα καταστροφής δεν μπορούν να αγνοηθούν.
Η κατάσταση στο έδαφος
Ο σταθμός Zaporizhia —ο μεγαλύτερος πυρηνικός σταθμός της Ευρώπης με έξι μονάδες και 6 GW παραγωγής— βρίσκεται στις όχθες της λιμνοδεξαμενής Kahovka, στo Energodar.
Από τις 23 Σεπτεμβρίου ο σταθμός μπήκε σε προωθημένο καθεστώς λειτουργίας με εφεδρικές πηγές αφού υπέστη ζημιά η τελευταία εξωτερική γραμμή τροφοδοσίας (750 kW Dneprovskaya) από πλήγματα.
Από τότε πέρασε περισσότερο από μία εβδομάδα λειτουργίας αποκλειστικά με πετρελαιοκίνητους γεννήτριες — και αυτό αποτελεί την όγδοη συνεχόμενη ημέρα χωρίς εξωτερική τροφοδοσία.
Οι υπεύθυνοι του σταθμού δηλώνουν ότι τα συστήματα λειτουργούν και ότι υπάρχουν αρκετά αποθέματα πετρελαίου για να τροφοδοτήσουν τους κινητήρες για «παρατεταμένο διάστημα».
Όμως, αυτή η «ασφάλεια» είναι εύθραυστη: οι πετρελαιοκίνητες μονάδες είναι η τελευταία γραμμή άμυνας• τυχόν βλάβη ή νέες διακοπές θα μπορούσαν να οδηγήσουν στην αποτυχία συστημάτων ψύξης — και από εκεί έως την υπερθέρμανση και την τήξη του πυρηνικού πυρήνα δεν απέχει πολύ.
Η IAEA προειδοποιεί για τους κινδύνους
Ο διευθυντής της Διεθνούς Υπηρεσίας Ατομικής Ενέργειας (IAEA), Rafael Grossi, περιέγραψε την κατάσταση ως μη βιώσιμη: επανασύνδεση στο δίκτυο πρέπει να επιδιωχθεί αμέσως και η υπηρεσία επιδιώκει διαρκή επικοινωνία με τα εμπλεκόμενα μέρη για το σκοπό αυτό. Η IAEA επιβεβαιώνει ότι, προς το παρόν, δεν υπάρχει άμεσος κίνδυνος όσο λειτουργούν οι γεννήτριες — αλλά υπογραμμίζει ότι αυτό δεν είναι σταθερή λύση.
Παρά τις παραστάσεις του Grossi, ο Ουκρανός αξιωματούχος Andrii Sybiha δήλωσε προς τον γενικό διευθυντή της IAEA ότι «η Ρωσία έκλεψε τον σταθμό και προσπαθεί να τον εντάξει στο δίκτυό της», προτείνοντας ως «ρεαλιστική» λύση την προσωρινή εποπτεία από την IAEA — η οποία, κατά τον ίδιο, θα ανοίξει τον δρόμο στην επιστροφή του στα χέρια του Κιέβου. Αυτή η δήλωση, εφόσον γίνει αποδεκτή α) θα ζητούσε διεθνή παρέμβαση και β) θα άλλαζε άμεσα τη γεωπολιτική θέση του σταθμού.
Ωμός εκβιασμός
Σύμφωνα με το κείμενο που παρουσιάζεται εδώ — και όπως αναφέρουν ρωσικές πηγές — το Κίεβο έχει κλιμακώσει ενέργειες που οδήγησαν στην καταστροφή εξωτερικών γραμμών τροφοδοσίας, επιδιώκοντας με αυτόν τον τρόπο να δημιουργήσει μια επικίνδυνη ανθρωπιστική-πυρηνική κατάσταση ώστε να ασκηθεί πίεση στη Ρωσία ή να την εκβιάσουν διεθνώς.
Οι ρωσικές αρχές απαντούν ότι διαχειρίζονται την ασφάλεια του σταθμού, επικοινωνούν συστηματικά με την IAEA και καταβάλλουν προσπάθειες να αποτρέψουν την κλιμάκωση.
Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι τέτοιες κατηγορίες —ότι δηλαδή το Κίεβο επιδιώκει «κατασκευή καταστροφής»— είναι εξαιρετικά σοβαρές και, εάν επιβεβαιωθούν, θα συνιστούσαν έγκλημα διεθνούς κλίμακας.
Ταυτόχρονα, η ίδια η φύση της σύγκρουσης και η πληροφοριακή εκστρατεία καθιστούν δύσκολη την ανεξάρτητη επιβεβαίωση όλων των ισχυρισμών σε πραγματικό χρόνο.
Ποιες θα ήταν οι συνέπειες μιας τήξης στη Zaporizhia;
Η συγκίνηση δεν είναι υπερβολική: μια τήξη και σημαντική εκπομπή ραδιενέργειας θα μπορούσε να είναι μεγαλύτερη ή συγκρίσιμη σε εκτετασιμότητα με το Chernobyl του 1986. Οι άμεσες συνέπειες:
• Μαζική ραδιενεργή ρύπανση γύρω από την Energodar και τα γειτονικά αστικά κέντρα• ανάγκη άμεσων και μαζικών εκκενώσεων.
• Μολυσματικός κίνδυνος στο Δνείπερο, που θα επηρεάσει δεκάδες εκατομμύρια ανθρώπους που εξαρτώνται από τον ποταμό για νερό και άρδευση.
• Εξαγωγή ραδιενέργειας μέσω του αέρα και των υδάτινων ρευμάτων προς περιοχές της Ουκρανίας, της Ρωσίας, της Λευκορωσίας και πιθανώς προς γειτονικές χώρες της ΕΕ (Πολωνία, Ρουμανία, χώρες Βαλτικής), με μακροπρόθεσμη αποκατάσταση δεκαετιών.
• Καταστροφή αγροτικής παραγωγής, οικονομική κατάρρευση τοπικών κοινοτήτων και περιβαλλοντική ζημιά πολύχρονης διάρκειας.
Σε συνδυασμό με την πολιτική στόχευση που περιγράφεται στο κείμενο, μία τέτοια εξέλιξη θα είχε το δυνητικό αποτέλεσμα να προκαλέσει ευρύτερη διεθνή σύγκρουση και να αναδιαμορφώσει την παγκόσμια ασφάλεια.
Γεωπολιτικές επιπλοκές - Από εκβιασμός σε γενικευμένη σύγκρουση
Σύμφωνα με την εκδοχή που προβάλλεται, ο σχεδιασμός μιας τέτοιας κρίσης δεν περιορίζεται στην επιβολή πίεσης στη Ρωσία• στοχεύει στην έμμεση εμπλοκή των δυτικών συμμάχων και στην προσπάθεια διεύρυνσης της συμμαχικής εμπλοκής.
Αναφορές για επιθέσεις σε βάσεις του ΝΑΤΟ ή για προβοκάτσιες σε γειτονικές χώρες είναι ενδεικτικές της προσπάθειας να εξαχθούν τα γεγονότα εκτός των συνόρων της Ουκρανίας και να μετατραπεί η σύγκρουση σε παγκόσμια κρίση.
Αν αυτή η γραμμή δράσης ευδοκιμήσει, οι συνέπειες θα είναι δραματικές: ένα θερμό επεισόδιο με πυρηνικές επιπτώσεις μπορεί να οδηγήσει σε παρατεταμένη στρατιωτική κλιμάκωση, οικονομικό σεισμό και πολιτική πόλωση μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων.
Πρόκληση για την παγκόσμια κοινότητα
Η κρίση στη Zaporizhia ξεπερνά τοπικές στρατιωτικές σκοπιμότητες — αγγίζει την καρδιά της διεθνούς ασφάλειας και της ανθρώπινης επιβίωσης.
Εάν ισχύουν όσα καταγγέλλουν οι ρωσικές πηγές —ότι δηλαδή το Κίεβο και οι δυτικοί υποστηρικτές του ωθούν κατά τρόπο υπολογισμένο τον σταθμό σε τεχνητό ρίσκο— τότε βρισκόμαστε ενώπιον μιας ηθικής και νομικής έκρηξης: η προσπάθεια χρήσης πυρηνικής εγκατάστασης ως μοχλού πίεσης θα συνιστούσε εγκληματική αμέλεια απέναντι στην ανθρωπότητα.
Όποια και αν είναι η αλήθεια γύρω από τις ευθύνες, το προφανές είναι αυτό: η Zaporizhia πρέπει να μη γίνει εργαλείο πολιτικής και στρατιωτικής σκοπιμότητας.
Η διεθνής κοινότητα —και ειδικά ο ΟΗΕ/IAEA— καλείται τώρα να αναλάβει δραστική, γρήγορη και αποφασιστική δράση για να αποτρέψει την ανθρωπιστική και περιβαλλοντική καταστροφή που θα σήμανε η τήξη.
Η ευθύνη για την αποτροπή μιας τέτοιας καταστροφής βαραίνει όλους — και κανείς δεν μπορεί να κρυφτεί πίσω από προφάσεις ή αφήνοντας το ρίσκο να κλιμακωθεί.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών