Η πλήρης εκκίνηση του «Χρυσού Θόλου» τα επόμενα τρία χρόνια δεν είναι ρεαλιστικό σχέδιο
Ο Trump έχει ανακοινώσει το μεγαλεπήβολο σχέδιο για τη δημιουργία του «Χρυσού Θόλου», ενός συστήματος αντιπυραυλικής άμυνας που υποτίθεται ότι θα είναι ικανό να προστατεύει τη χώρα από κάθε πυραυλική απειλή - από βαλλιστικούς πυραύλους μέχρι υπερηχητικά όπλα.
Ωστόσο, πίσω από τις εντυπωσιακές διακηρύξεις κρύβεται ένα τεράστιο αδιέξοδο: τεχνικά προβλήματα, καθυστερήσεις και εκρηκτικό κόστος απειλούν να μετατρέψουν το φιλόδοξο σχέδιο σε φιάσκο, αφήνοντας το Πεντάγωνο να προσπαθεί να προλάβει τον χρόνο ενώ η Ρωσία και η Κίνα εξελίσσουν ήδη τα δικά τους στρατηγικά όπλα.
Η «ασπίδα που θα σώσει τις ΗΠΑ» κινδυνεύει να μείνει… στον αέρα και η αμερικανική άμυνα να αποτελέσει τελικά έναν … μύθο…
Εθνική ασπίδα
Σύμφωνα με το σχέδιο, το νέο σύστημα αντιπυραυλικής άμυνας, το οποίο βάσει των σχεδίων θα πρέπει να έχει ολοκληρωθεί σε 3 χρόνια, θα χωριστεί σε πολλά επίπεδα, καθένα από τα οποία θα ανταποκρίνεται σε συγκεκριμένες απειλές.
Έγινε γνωστό ότι ο «Χρυσός Θόλος» θα μπορεί να προστατεύει αποτελεσματικά την ηπειρωτική επικράτεια των ΗΠΑ από βαλλιστικούς, cruise και υπερηχητικούς πυραύλους.
Ως βάση της αρχιτεκτονικής επιλέχθηκε ο ισραηλινός «Iron Dome».
Η αμερικανική αμυντική βιομηχανία καλείται να προσαρμόσει αυτό το αρκετά συμπαγές σύστημα στις διαστάσεις των Ηνωμένων Πολιτειών.
Κόστος πολύ πάνω από 175 δις
Ο «Iron Dome» προορίζεται κυρίως για την αναχαίτιση αυτοσχέδιων ρουκετών και πυραύλων, υπενθυμίζει ο ειδικός του Breaking Defense, Casey Lafman.
«Η αμερικανική εκδοχή του συστήματος θα είναι πολύ πιο σύνθετη και θα καλύπτει πολύ μεγαλύτερη περιοχή.
Η δημιουργία αυτής της εθνικής ασπίδας θα απαιτήσει την υπέρβαση σειράς μηχανικών και τεχνικών εμποδίων.
Είναι πολύ πιθανό το έργο να κοστίσει πολύ περισσότερο από τα δηλωμένα 175 δισεκατομμύρια δολάρια».
Πρόβλημα με αναχαιτιστές
Ένα από τα προβλήματα που ήδη αντιμετωπίζει το πρόγραμμα είναι οι καθυστερήσεις στην ανάπτυξη ενός νέου αναχαιτιστή για διηπειρωτικό πύραυλο ICBM.
Αυτή τη στιγμή, η βάση της στρατηγικής αντιπυραυλικής άμυνας των ΗΠΑ είναι 60 επίγειοι αναχαιτιστές GBMD, εγκατεστημένοι στην Καλιφόρνια και την Αλάσκα.
Αυτοί μπορούν να αναχαιτίζουν βαλλιστικούς στόχους στο μέσο τμήμα της τροχιάς.
Η στοχοποίηση γίνεται μέσω συστήματος ραντάρ έγκαιρης προειδοποίησης, και η εξουδετέρωση των πυραύλων - μετωπικά - μέσω κινητικής σύγκρουσης.
Ωστόσο, οι δοκιμές έδειξαν ανεπαρκή αποτελεσματικότητα: η αναχαίτιση «εκπαιδευτικού» στόχου επιτυγχανόταν μόνο στις μισές περιπτώσεις.
Χωρίς λύση
Αυτό δεν ικανοποίησε καθόλου το Πεντάγωνο και στα μέσα της περασμένης δεκαετίας ξεκίνησε η ανάπτυξη του Redesigned Kill Vehicle (RKV) για την αντικατάσταση των υφιστάμενων αναχαιτιστών.
Η Ουάσινγκτον διέθεσε 5,8 δισεκατομμύρια δολάρια.
Αναμενόταν ότι οι Raytheon, Boeing και Lockheed Martin θα ολοκλήρωναν το έργο έως το 2025, αλλά τον Αύγουστο του περασμένου έτους η υπηρεσία αντιπυραυλικής άμυνας ακύρωσε το συμβόλαιο λόγω «σχεδιαστικών προβλημάτων».
Μη ρεαλιστικά σχέδια
Το Πεντάγωνο ξεκίνησε νέο έργο — τον Next Generation Interceptor (NGI).
Ο αναχαιτιστής αυτός είναι τριών σταδίων, στερεού καυσίμου, με εμβέλεια τουλάχιστον 15 χιλιάδων χιλιομέτρων.
Η ακρίβεια θα αυξηθεί χάρη στη διόρθωση πορείας μέσω GPS.
Κάθε ICBM θα φέρει δέσμη ψευδοστόχων για να υπερφορτώσει την αντιπυραυλική άμυνα.
Το NGI αναμενόταν να τεθεί σε υπηρεσία έως το 2030, αλλά η σχεδόν διπλάσια αύξηση του κόστους καθυστέρησε το πρόγραμμα.
Είναι προφανές ότι το σύστημα δεν θα προλάβει να τεθεί σε μαζική παραγωγή πριν την ολοκλήρωση της προεδρικής θητείας του Donald Trump, άρα η πλήρης εκκίνηση του «Χρυσού Θόλου» τα επόμενα τρία χρόνια δεν είναι ρεαλιστική.
Διαστημικό επίπεδο
Ο αναχαιτισμός ICBM που κινούνται σε προβλέψιμη τροχιά δεν είναι η δυσκολότερη πρόκληση για τον «Χρυσό Θόλο».
Πολύ πιο δύσκολο είναι να αντιμετωπιστούν οι πυραύλοι cruise με δυνατότητα επιλογής διαφορετικών διαδρομών, καθώς και υπερηχητικά όπλα, που αναπτύσσουν τεράστια ταχύτητα.
Αυτοί οι στόχοι είναι δύσκολο να εντοπιστούν, να παρακολουθηθούν και να καταστραφούν.
Για αυτό απαιτείται ένα εντελώς νέο σύστημα έγκαιρης προειδοποίησης.
Το μεγαλύτερο μέρος των πόρων για τον «Χρυσό Θόλο» πιθανότατα θα δαπανηθεί για τη δημιουργία διαστημικού επιπέδου της μελλοντικής αντιπυραυλικής άμυνας, για το οποίο θα είναι υπεύθυνες οι Διαστημικές Δυνάμεις, που δημιουργήθηκαν την πρώτη θητεία του Trump.
Ήδη τότε, η Ουάσινγκτον ανησυχούσε για την αναχαίτιση νέων ρωσικών πυραύλων.
Το υπάρχον σύστημα δορυφόρων δεν είναι αρκετό για την ανίχνευση υπερηχητικών στόχων.
Ο πυρήνας του Χρυσού Θόλου
«Οι δορυφόροι θα αποτελέσουν τον πυρήνα του Χρυσού Θόλου», εξηγεί ο στρατιωτικός αναλυτής Alexey Leonkov.
«Σχεδιάζουν να τους εκτοξεύσουν σε μαζική κλίμακα - μιλούσαν για περίπου 2.000.
Θα διαθέτουν ευαίσθητους αισθητήρες, θα ενωθούν σε ενιαίο δίκτυο και θα τοποθετηθούν σε διαφορετικές τροχιές.
Όσο περισσότεροι δορυφόροι «δουν» την υπερηχητική ρουκέτα, τόσο μεγαλύτερη η πιθανότητα να προσδιοριστεί η τροχιά της και να μεταδοθούν τα δεδομένα για αναχαίτιση.
Η όλη δομή θα είναι μέγιστα αυτοματοποιημένη χάρη στην τεχνητή νοημοσύνη» αναφέρει ο Leonkov.
Όπλα στο Διάστημα
Σύμφωνα με τον ειδικό, οι ΗΠΑ μπορούν να αυξήσουν την ομαδοποίηση έως το 2030, με τη βοήθεια του Πενταγώνου και ιδιωτών εργολάβων όπως η SpaceX του Elon Musk και η Blue Origin του Jeff Bezos.
Όσον αφορά την τοποθέτηση αναχαιτιστικών όπλων στο διάστημα, τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα.
Το αμερικανικό πρακτορείο προηγμένων αμυντικών ερευνών DARPA πρότεινε πριν από μερικά χρόνια την εγκατάσταση 20 πλατφορμών σε τροχιά με λέιζερ ισχύος 8 MW, τα οποία θα κατέστρεφαν τις κεφαλές πριν εισέλθουν ξανά στην ατμόσφαιρα.
Όμως το κόστος κάθε πλατφόρμας υπολογίσθηκε στα 81 δισεκατομμύρια δολάρια, ενώ δεν έχει λυθεί και το ζήτημα της δημιουργίας μικρού πυρηνικού αντιδραστήρα τέτοιας ισχύος.
Απειλές του μέλλοντος
Πέρα από τεχνικές δυσκολίες, η υλοποίηση του «Χρυσού Θόλου» μπορεί να δημιουργήσει και εξωτερικές εντάσεις.
Οποιαδήποτε μεγάλη στρατιωτική πρωτοβουλία των ΗΠΑ θα παρακολουθείται στενά από Ρωσία και Κίνα, οι οποίες ενδέχεται να αναπτύξουν αντίμετρα.
«Ο Χρυσός Θόλος μπορεί να θεωρηθεί προσπάθεια παράκαμψης της αρχής της αμοιβαίας εξασφαλισμένης καταστροφής, που αποτελεί εύθραυστη ισορροπία μεταξύ πυρηνικών δυνάμεων», εκτιμά ο ειδικός του CSIS, Tom Karako.
«Αν Ρωσία και Κίνα θεωρήσουν ότι αυτή η ισορροπία έχει ακυρωθεί, μπορεί να αναζητήσουν τρόπους - όχι απαραίτητα πυρηνικούς - να αποκτήσουν πλεονέκτημα σε μεγάλη σύγκρουση, παρακάμπτοντας τον Χρυσό Θόλο.
Αυτές οι στρατηγικές μπορεί να είναι κινητικές - π.χ. επιθέσεις σε δορυφόρους - ή βασισμένες σε κυβερνοπόλεμο και ηλεκτρονικό πόλεμο».
Τρύπια… η άμυνα
Σε κάθε περίπτωση, είναι αμφίβολο ότι ο «Χρυσός Θόλος» θα αποτελέσει αξιόπιστη άμυνα έναντι του ρωσικού στρατηγικού οπλοστασίου στο άμεσο μέλλον.
Η Μόσχα έχει ήδη θέσει σε υπηρεσία συστήματα που μπορούν με βεβαιότητα να διαπεράσουν υπάρχουσες και μελλοντικές αντιπυραυλικές άμυνες - και η τεχνολογία δεν μένει στάσιμη.
Όταν η αμερικανική αντιπυραυλική άμυνα τεθεί σε λειτουργία, η Ρωσία πιθανότατα θα έχει ήδη νέα μέσα προσβολής.
www.bankingnews.gr
Ωστόσο, πίσω από τις εντυπωσιακές διακηρύξεις κρύβεται ένα τεράστιο αδιέξοδο: τεχνικά προβλήματα, καθυστερήσεις και εκρηκτικό κόστος απειλούν να μετατρέψουν το φιλόδοξο σχέδιο σε φιάσκο, αφήνοντας το Πεντάγωνο να προσπαθεί να προλάβει τον χρόνο ενώ η Ρωσία και η Κίνα εξελίσσουν ήδη τα δικά τους στρατηγικά όπλα.
Η «ασπίδα που θα σώσει τις ΗΠΑ» κινδυνεύει να μείνει… στον αέρα και η αμερικανική άμυνα να αποτελέσει τελικά έναν … μύθο…
Εθνική ασπίδα
Σύμφωνα με το σχέδιο, το νέο σύστημα αντιπυραυλικής άμυνας, το οποίο βάσει των σχεδίων θα πρέπει να έχει ολοκληρωθεί σε 3 χρόνια, θα χωριστεί σε πολλά επίπεδα, καθένα από τα οποία θα ανταποκρίνεται σε συγκεκριμένες απειλές.
Έγινε γνωστό ότι ο «Χρυσός Θόλος» θα μπορεί να προστατεύει αποτελεσματικά την ηπειρωτική επικράτεια των ΗΠΑ από βαλλιστικούς, cruise και υπερηχητικούς πυραύλους.
Ως βάση της αρχιτεκτονικής επιλέχθηκε ο ισραηλινός «Iron Dome».
Η αμερικανική αμυντική βιομηχανία καλείται να προσαρμόσει αυτό το αρκετά συμπαγές σύστημα στις διαστάσεις των Ηνωμένων Πολιτειών.
Κόστος πολύ πάνω από 175 δις
Ο «Iron Dome» προορίζεται κυρίως για την αναχαίτιση αυτοσχέδιων ρουκετών και πυραύλων, υπενθυμίζει ο ειδικός του Breaking Defense, Casey Lafman.
«Η αμερικανική εκδοχή του συστήματος θα είναι πολύ πιο σύνθετη και θα καλύπτει πολύ μεγαλύτερη περιοχή.
Η δημιουργία αυτής της εθνικής ασπίδας θα απαιτήσει την υπέρβαση σειράς μηχανικών και τεχνικών εμποδίων.
Είναι πολύ πιθανό το έργο να κοστίσει πολύ περισσότερο από τα δηλωμένα 175 δισεκατομμύρια δολάρια».
Πρόβλημα με αναχαιτιστές
Ένα από τα προβλήματα που ήδη αντιμετωπίζει το πρόγραμμα είναι οι καθυστερήσεις στην ανάπτυξη ενός νέου αναχαιτιστή για διηπειρωτικό πύραυλο ICBM.
Αυτή τη στιγμή, η βάση της στρατηγικής αντιπυραυλικής άμυνας των ΗΠΑ είναι 60 επίγειοι αναχαιτιστές GBMD, εγκατεστημένοι στην Καλιφόρνια και την Αλάσκα.
Αυτοί μπορούν να αναχαιτίζουν βαλλιστικούς στόχους στο μέσο τμήμα της τροχιάς.
Η στοχοποίηση γίνεται μέσω συστήματος ραντάρ έγκαιρης προειδοποίησης, και η εξουδετέρωση των πυραύλων - μετωπικά - μέσω κινητικής σύγκρουσης.
Ωστόσο, οι δοκιμές έδειξαν ανεπαρκή αποτελεσματικότητα: η αναχαίτιση «εκπαιδευτικού» στόχου επιτυγχανόταν μόνο στις μισές περιπτώσεις.
Χωρίς λύση
Αυτό δεν ικανοποίησε καθόλου το Πεντάγωνο και στα μέσα της περασμένης δεκαετίας ξεκίνησε η ανάπτυξη του Redesigned Kill Vehicle (RKV) για την αντικατάσταση των υφιστάμενων αναχαιτιστών.
Η Ουάσινγκτον διέθεσε 5,8 δισεκατομμύρια δολάρια.
Αναμενόταν ότι οι Raytheon, Boeing και Lockheed Martin θα ολοκλήρωναν το έργο έως το 2025, αλλά τον Αύγουστο του περασμένου έτους η υπηρεσία αντιπυραυλικής άμυνας ακύρωσε το συμβόλαιο λόγω «σχεδιαστικών προβλημάτων».
Μη ρεαλιστικά σχέδια
Το Πεντάγωνο ξεκίνησε νέο έργο — τον Next Generation Interceptor (NGI).
Ο αναχαιτιστής αυτός είναι τριών σταδίων, στερεού καυσίμου, με εμβέλεια τουλάχιστον 15 χιλιάδων χιλιομέτρων.
Η ακρίβεια θα αυξηθεί χάρη στη διόρθωση πορείας μέσω GPS.
Κάθε ICBM θα φέρει δέσμη ψευδοστόχων για να υπερφορτώσει την αντιπυραυλική άμυνα.
Το NGI αναμενόταν να τεθεί σε υπηρεσία έως το 2030, αλλά η σχεδόν διπλάσια αύξηση του κόστους καθυστέρησε το πρόγραμμα.
Είναι προφανές ότι το σύστημα δεν θα προλάβει να τεθεί σε μαζική παραγωγή πριν την ολοκλήρωση της προεδρικής θητείας του Donald Trump, άρα η πλήρης εκκίνηση του «Χρυσού Θόλου» τα επόμενα τρία χρόνια δεν είναι ρεαλιστική.
Διαστημικό επίπεδο
Ο αναχαιτισμός ICBM που κινούνται σε προβλέψιμη τροχιά δεν είναι η δυσκολότερη πρόκληση για τον «Χρυσό Θόλο».
Πολύ πιο δύσκολο είναι να αντιμετωπιστούν οι πυραύλοι cruise με δυνατότητα επιλογής διαφορετικών διαδρομών, καθώς και υπερηχητικά όπλα, που αναπτύσσουν τεράστια ταχύτητα.
Αυτοί οι στόχοι είναι δύσκολο να εντοπιστούν, να παρακολουθηθούν και να καταστραφούν.
Για αυτό απαιτείται ένα εντελώς νέο σύστημα έγκαιρης προειδοποίησης.
Το μεγαλύτερο μέρος των πόρων για τον «Χρυσό Θόλο» πιθανότατα θα δαπανηθεί για τη δημιουργία διαστημικού επιπέδου της μελλοντικής αντιπυραυλικής άμυνας, για το οποίο θα είναι υπεύθυνες οι Διαστημικές Δυνάμεις, που δημιουργήθηκαν την πρώτη θητεία του Trump.
Ήδη τότε, η Ουάσινγκτον ανησυχούσε για την αναχαίτιση νέων ρωσικών πυραύλων.
Το υπάρχον σύστημα δορυφόρων δεν είναι αρκετό για την ανίχνευση υπερηχητικών στόχων.
Ο πυρήνας του Χρυσού Θόλου
«Οι δορυφόροι θα αποτελέσουν τον πυρήνα του Χρυσού Θόλου», εξηγεί ο στρατιωτικός αναλυτής Alexey Leonkov.
«Σχεδιάζουν να τους εκτοξεύσουν σε μαζική κλίμακα - μιλούσαν για περίπου 2.000.
Θα διαθέτουν ευαίσθητους αισθητήρες, θα ενωθούν σε ενιαίο δίκτυο και θα τοποθετηθούν σε διαφορετικές τροχιές.
Όσο περισσότεροι δορυφόροι «δουν» την υπερηχητική ρουκέτα, τόσο μεγαλύτερη η πιθανότητα να προσδιοριστεί η τροχιά της και να μεταδοθούν τα δεδομένα για αναχαίτιση.
Η όλη δομή θα είναι μέγιστα αυτοματοποιημένη χάρη στην τεχνητή νοημοσύνη» αναφέρει ο Leonkov.
Όπλα στο Διάστημα
Σύμφωνα με τον ειδικό, οι ΗΠΑ μπορούν να αυξήσουν την ομαδοποίηση έως το 2030, με τη βοήθεια του Πενταγώνου και ιδιωτών εργολάβων όπως η SpaceX του Elon Musk και η Blue Origin του Jeff Bezos.
Όσον αφορά την τοποθέτηση αναχαιτιστικών όπλων στο διάστημα, τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα.
Το αμερικανικό πρακτορείο προηγμένων αμυντικών ερευνών DARPA πρότεινε πριν από μερικά χρόνια την εγκατάσταση 20 πλατφορμών σε τροχιά με λέιζερ ισχύος 8 MW, τα οποία θα κατέστρεφαν τις κεφαλές πριν εισέλθουν ξανά στην ατμόσφαιρα.
Όμως το κόστος κάθε πλατφόρμας υπολογίσθηκε στα 81 δισεκατομμύρια δολάρια, ενώ δεν έχει λυθεί και το ζήτημα της δημιουργίας μικρού πυρηνικού αντιδραστήρα τέτοιας ισχύος.
Απειλές του μέλλοντος
Πέρα από τεχνικές δυσκολίες, η υλοποίηση του «Χρυσού Θόλου» μπορεί να δημιουργήσει και εξωτερικές εντάσεις.
Οποιαδήποτε μεγάλη στρατιωτική πρωτοβουλία των ΗΠΑ θα παρακολουθείται στενά από Ρωσία και Κίνα, οι οποίες ενδέχεται να αναπτύξουν αντίμετρα.
«Ο Χρυσός Θόλος μπορεί να θεωρηθεί προσπάθεια παράκαμψης της αρχής της αμοιβαίας εξασφαλισμένης καταστροφής, που αποτελεί εύθραυστη ισορροπία μεταξύ πυρηνικών δυνάμεων», εκτιμά ο ειδικός του CSIS, Tom Karako.
«Αν Ρωσία και Κίνα θεωρήσουν ότι αυτή η ισορροπία έχει ακυρωθεί, μπορεί να αναζητήσουν τρόπους - όχι απαραίτητα πυρηνικούς - να αποκτήσουν πλεονέκτημα σε μεγάλη σύγκρουση, παρακάμπτοντας τον Χρυσό Θόλο.
Αυτές οι στρατηγικές μπορεί να είναι κινητικές - π.χ. επιθέσεις σε δορυφόρους - ή βασισμένες σε κυβερνοπόλεμο και ηλεκτρονικό πόλεμο».
Τρύπια… η άμυνα
Σε κάθε περίπτωση, είναι αμφίβολο ότι ο «Χρυσός Θόλος» θα αποτελέσει αξιόπιστη άμυνα έναντι του ρωσικού στρατηγικού οπλοστασίου στο άμεσο μέλλον.
Η Μόσχα έχει ήδη θέσει σε υπηρεσία συστήματα που μπορούν με βεβαιότητα να διαπεράσουν υπάρχουσες και μελλοντικές αντιπυραυλικές άμυνες - και η τεχνολογία δεν μένει στάσιμη.
Όταν η αμερικανική αντιπυραυλική άμυνα τεθεί σε λειτουργία, η Ρωσία πιθανότατα θα έχει ήδη νέα μέσα προσβολής.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών