Η Ευρώπη δεν είχε ποτέ βιώσιμη στρατηγική για τον πόλεμο. Και τώρα γίνεται σαφές πως δεν διαθέτει ούτε στρατηγική για την ειρήνη.
Το 28-σημείων σχέδιο που διαπραγματεύτηκε ο Λευκός Οίκος με το Κρεμλίνο δεν αποτελεί τελική συμφωνία.
Δεν βρίσκεται καν κοντά σε αυτό. Πρόκειται για ένα προσχέδιο, τίποτε περισσότερο, τίποτε λιγότερο.
Σε κάθε περίπτωση, ο Donald Trump παραμένει ένας απρόβλεπτος παράγοντας — θα μπορούσε να αποχωρήσει από τη διαδικασία ανά πάσα στιγμή.
Όμως αυτήν τη φορά, ενδεχομένως να μην το κάνει, σύμφωνα με ανάλυση του Wolfgang Munchau, δημοσιογράφου των Financial Times.
Τίποτα δεν είναι καλό για την Ουκρανία
Το σχέδιο, που διέρρευσε αρχικά σε ένα κανάλι στο Telegram, δεν είναι καλό για την Ουκρανία.
Παρ’ όλα αυτά, δεν συνιστά «παράδοση» και όσοι το χαρακτηρίζουν έτσι δεν φαίνεται να επιθυμούν πραγματικά μια συμφωνία.
Η Ουκρανία θα μπορέσει να το βελτιώσει — αν και όχι σημαντικά.
«Δεν έχεις τα χαρτιά», είχε πει κάποτε ο Trump στον Zelensky.
Δυστυχώς, μετά το πρόσφατο σκάνδαλο διαφθοράς, η θέση του Κιέβου είναι ασθενέστερη από ποτέ.
Τι γνωρίζουν οι Αμερικανοί
Τα τελευταία τρία χρόνια, Αμερικανοί αξιωματούχοι επαναλάμβαναν πως η Ουκρανία δεν έχει πιθανότητες να κερδίσει τον πόλεμο.
Και μετά την απόσυρση της αμερικανικής υποστήριξης νωρίτερα φέτος, έγινε σαφές ότι είχαν δίκιο: η Ευρώπη δεν μπορούσε να καλύψει το κενό.
Οι Ευρωπαίοι μπορεί να εμφανίζονται ως οι ηθικοί υπερασπιστές της καταρρέουσας πολυμερούς τάξης, όμως όταν χρειάστηκε να αποδείξουν τη στήριξή τους έμπρακτα, δεν ήταν έτοιμοι να το κάνουν.
Κατά μέσο όρο, η ευρωπαϊκή βοήθεια προς την Ουκρανία έφθανε τα €4 δισ. τον μήνα στο πρώτο μισό του έτους.
Τον Ιούλιο και τον Αύγουστο κατέρρευσε κάτω από 1 δισ. μηνιαίως, σύμφωνα με το Kiel Institute.
Καμία μεγάλη ευρωπαϊκή χώρα δεν ήταν διατεθειμένη να μειώσει δαπάνες ή να αυξήσει φόρους για να χρηματοδοτήσει ουσιαστικά την Ουκρανία.
Η στρατηγική τους, πέρα από τις φωτογραφίες δίπλα στον Zelensky, ήταν να πολεμούν οι Ρώσοι μέχρι να κουραστούν.
Δυστυχώς, η Αμερική κουράστηκε πρώτη. Και η Ευρώπη δεν διέθετε εναλλακτικό σχέδιο.
Χωρίς χαρτιά και η Ευρώπη
Τώρα, η Ευρώπη έχει ξεμείνει από χρήματα και ιδέες. Ο Trump, όμως, έχει σχέδιο. Έπαιζε μακροπρόθεσμο παιχνίδι.
Η σκληρή ρητορική του εναντίον του Vladimir Putin ήταν τακτική, σχεδιασμένη να κρύψει μια μακροπρόθεσμη στρατηγική πίεσης για την επίτευξη συμφωνίας.
Όπως υποστηρίζει ο Phillips O’Brien στη «Long Con» ανάλυσή του, ακόμη και οι δευτερεύουσες κυρώσεις για το ρωσικό πετρέλαιο εντάσσονταν σε αυτό το πλαίσιο.
Οι κυρώσεις επρόκειτο να τεθούν σε ισχύ στις 21 Νοεμβρίου.
Κι όμως, δεν συνέβη τίποτα. Η Ινδία και η Κίνα συνεχίζουν να αγοράζουν ρωσικό πετρέλαιο χωρίς συνέπειες.
Οι κυρώσεις δεν ήταν ποτέ σοβαρές.
Ο στόχος του Trump
Ο Trump έχει έναν πρωταρχικό στόχο — να τελειώσει τον πόλεμο, με κάθε κόστος.
Και έχει δύο μεγάλα πλεονεκτήματα: την στρατιωτική εξάρτηση της Ουκρανίας και της Ευρώπης από τις ΗΠΑ και το γεγονός ότι η Αμερική είναι η μόνη σημαντική δυτική δύναμη με άμεσο δίαυλο επικοινωνίας με τη Μόσχα.
Οι Ευρωπαίοι διέπραξαν στρατηγικό σφάλμα όταν διέκοψαν ταυτόχρονα τις συνομιλίες με τον Putin.
Έτσι, το 28-σημείων σχέδιο διαπραγματεύτηκε από τον Steve Witkoff με τον Ρώσο ομόλογό του, Kirill Dmitriev.
Η διαρροή του κειμένου —γραμμένου στα ρωσικά και κάπως άτσαλα μεταφρασμένου στα αγγλικά— δίνει την αίσθηση ημιτελούς προσχεδίου.
Είναι λεπτομερές, αλλά δεν αποτελεί επίσημα συμφωνημένο κείμενο.
Τα κρίσιμα σημεία
Ωστόσο, υπάρχουν ορισμένα αδιαπραγμάτευτα σημεία. Ένα από αυτά είναι η εδαφική διευθέτηση που θα παραχωρούσε στη Ρωσία μέρος της Ουκρανίας που δεν κατέχει ακόμη.
Η Ρωσία ήδη ελέγχει περίπου το 90% του Ντονμπάς — όλη τη Luhansk και περίπου τα τρία τέταρτα της Donetsk.
Το σχέδιο του Trump θα παραχωρούσε στη Ρωσία το υπόλοιπο της Donetsk, μαζί με περίπου 200.000 Ουκρανούς πολίτες που κατοικούν ακόμη σε περιοχές ελεγχόμενες από το Κίεβο.
Η περιοχή θα αποστρατιωτικοποιούνταν και θα αποτελούσε ζώνη ασφαλείας.
Η ομάδα του Trump αποδέχθηκε αυτό το σημείο θεωρώντας —σωστά, κατά τη γνώμη μου— ότι χωρίς αυτό δεν θα υπήρχε καμία πιθανότητα συμφωνίας.
Ο Putin θα συνέχιζε τον πόλεμο και τελικά θα κατακτούσε περισσότερο έδαφος.
Ήδη η Ρωσία προελαύνει. Κατέλαβε πρόσφατα την καίριας σημασίας πόλη Pokrovsk. Θα μπορούσαν να χρειαστούν ακόμη 12 μήνες για να καταλάβει το υπόλοιπο της Donetsk πριν στραφεί προς το μεγάλο έπαθλο... τη Zaporizhzhia, μια πόλη 700.000 κατοίκων και πρωτεύουσα της ομώνυμης περιφέρειας.
Σε εκείνο το σημείο, η ανεξαρτησία της Ουκρανίας δεν θα μπορούσε πλέον να θεωρείται δεδομένη.
Τι απομένει στην Ουκρανία
Ωστόσο, η συμφωνία δεν είναι τόσο μονόπλευρη όσο λένε οι επικριτές της.
Αναγνωρίζει επίσημα την κυριαρχία της Ουκρανίας και το δικαίωμά της να ενταχθεί στην ΕΕ.
Επιτρέπει επίσης στη χώρα να διατηρήσει στρατό έως 600.000 στρατιώτες.
Και δεν απαγορεύει τη βοήθεια από κράτη του ΝΑΤΟ, εκτός από ορισμένους τύπους όπλων όπως οι μακράς εμβέλειας πύραυλοι.
Υπάρχουν όμως και σημεία πραγματικής έκπληξης.
Το Σημείο 14 προβλέπει την επένδυση 100 δισ. από τα παγωμένα ρωσικά περιουσιακά στοιχεία για την ανοικοδόμηση της Ουκρανίας, με τις ΗΠΑ να λαμβάνουν το 50% των κερδών.
Πρόκειται για αυθεντική «λογική Trump»... εμπορικά παιχνίδια πέρα από κάθε ευρωπαϊκή φαντασία.
Επιπλέον, η Ευρώπη θα υποχρεωνόταν να συνεισφέρει άλλα 100 δισ. από δικούς της πόρους.
Θα δημιουργηθεί επίσης ένα αμερικανο-ρωσικό επενδυτικό ταμείο.
Το πιο σημαντικό όμως είναι πως η συμφωνία θα ανάγκαζε την Ευρώπη να αποδεσμεύσει τα 200 δισ. ρωσικών περιουσιακών στοιχείων που βρίσκονται σε ευρωπαϊκούς λογαριασμούς, κυρίως στο Βέλγιο.
Αυτό είναι μια πικρή εξέλιξη για την Ευρώπη, η οποία ήθελε να τα χρησιμοποιήσει ως εγγύηση για δάνεια προς την Ουκρανία.
Ο Trump δεν έχει την εξουσία να επιβάλει κάτι τέτοιο, ο Friedrich Merz έχει ήδη απορρίψει το ενδεχόμενο, αλλά οι ΗΠΑ μπορούν να κάνουν τη ζωή δύσκολη στην Ευρώπη αν αρνηθεί.
Η μοναδική ευρωπαϊκή “στρατηγική” ήταν να κρατά αυτά τα περιουσιακά στοιχεία ως διαπραγματευτικό χαρτί για μελλοντικές αποζημιώσεις — μια στρατηγική βασισμένη στη φαντασίωση ότι η Ουκρανία θα κερδίσει τον πόλεμο.
Τι θα οδηγήσει την Ουκρανία στο τραπέζι
Αν όμως Ρωσία και Ουκρανία συμφωνήσουν τελικά σε ειρηνευτική λύση, αυτό το σχέδιο καταρρέει, καθώς τα περιουσιακά στοιχεία θα μετατραπούν σε εργαλείο για να εμποδίσουν μια συμφωνία.
Άλλη κόκκινη γραμμή στο σχέδιο είναι η σταδιακή άρση των κυρώσεων.
Η επιστροφή της Ρωσίας στην ομάδα των G7 — επαναφέροντας την ως G8 — θα ήταν οδυνηρή για την Ευρώπη.
Η Ρωσία αποβλήθηκε το 2014 μετά την προσάρτηση της Κριμαίας.
Ένα ανανεωμένο G8 θα καθοδηγούνταν ουσιαστικά από Trump και Putin.
Δεν προκαλεί έκπληξη ότι οι Ευρωπαίοι ηγέτες στη σύνοδο G20 στη Νότια Αφρική εξέδωσαν ανακοίνωση ότι θα καταθέσουν αντιπρόταση, πρωτίστως για να εμποδίσουν το σχέδιο Trump.
Ζήτησαν κατάπαυση του πυρός — θέση αδιέξοδη.
Και μετά τη συνάντηση ανώτερων Αμερικανών και Ευρωπαίων αξιωματούχων στη Γενεύη την Κυριακή, μίλησαν για «πρόοδο» χωρίς να δώσουν λεπτομέρειες.
Η Ουκρανία, αντίθετα, έκανε πιο θετικά σχόλια για μια νέα εκδοχή του σχεδίου.
Το Kyiv Independent ανέφερε ότι ο Rustem Umerov, γραμματέας του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας και στενός συνεργάτης του Zelensky, συμμετείχε στην κατάρτιση του σχεδίου και συμφώνησε με το μεγαλύτερο μέρος του, μετά από κάποιες τροποποιήσεις που παρουσίασε στον Zelensky.
Οι εγχώριες στάσεις στην Ουκρανία επίσης μεταβάλλονται.
Η Iuliia Mendel, πρώην εκπρόσωπος του Zelensky, έγραψε στο X: «Η χώρα μου αιμορραγεί.
Πολλοί που αντιδρούν αντανακλαστικά σε κάθε ειρηνευτική πρόταση πιστεύουν ότι υπερασπίζονται την Ουκρανία.
Με κάθε σεβασμό, αυτό δείχνει ότι δεν έχουν καμία επίγνωση του τι συμβαίνει πραγματικά στο μέτωπο».
Έχει απόλυτο δίκιο ότι οι πιο ένθερμοι υποστηρικτές της Ουκρανίας στην Ευρώπη δεν κατανοούν τη στρατιωτική πραγματικότητα.
Θα ενθαρρύνουν οι Ευρωπαίοι τον Zelensky να συνεχίσει τον πόλεμο;
Σίγουρα θα προσπαθήσουν. Δεν είμαι όμως βέβαιος ότι θα πετύχουν. Τελικά, θα υποχωρήσουν.
Διότι αν η Ουκρανία απορρίψει τη συμφωνία, ο Trump θα αποσυνδέσει και την τελευταία εναπομείνασα στρατιωτική και πληροφοριακή στήριξη των ΗΠΑ.
Η χώρα εξαρτάται από αυτήν για την έγκαιρη προειδοποίηση επιθέσεων και την καθοδήγηση των δικών της χτυπημάτων.
Ο Trump θα μπορούσε ακόμη να αποκηρύξει την αμερικανική ευθύνη για την ευρωπαϊκή ασφάλεια, υποστηρίζοντας ότι η Ευρώπη παίρνει απαράδεκτα ρίσκα.
Οι Ευρωπαίοι το γνωρίζουν αυτό. Παρά τη ρητορική αψηφισμού, οι πράξεις τους λένε άλλα: μετά την επιβολή δασμών στις ευρωπαϊκές εισαγωγές το καλοκαίρι, η ΕΕ υποχώρησε και δέχθηκε αύξηση των αμυντικών δαπανών.
Αν η Ευρώπη ήθελε πραγματική ανεξαρτησία από τις ΗΠΑ, θα είχε δημιουργήσει μια ενιαία αμυντική προμήθεια με ρήτρα “Buy European” και θα αναδιάρθρωνε τους στρατούς της. Τίποτα από αυτά δεν συμβαίνει — ούτε πρόκειται.
Τις επόμενες ημέρες θα υπάρξει πληθώρα δηλώσεων από ευρωπαϊκές πρωτεύουσες.
Οι ηγέτες θα επιμένουν ότι διατηρούν την κυριαρχία τους στις αποφάσεις. Νομικά, αυτό είναι αλήθεια.
Οι ΗΠΑ δεν έχουν δικαιοδοσία για τα ρωσικά περιουσιακά στοιχεία στην Ευρώπη.
Αλλά δεν πρόκειται για νομική διαμάχη — είναι πολιτική.
Η Ευρώπη δεν είχε ποτέ βιώσιμη στρατηγική για τον πόλεμο. Και τώρα γίνεται σαφές πως δεν διαθέτει ούτε στρατηγική για την ειρήνη.
Οι Ευρωπαίοι δεν έχουν άλλη επιλογή από το να συνθηκολογήσουν: δεν έχουν πλέον κανένα χαρτί να παίξουν.
www.bankingnews.gr
Δεν βρίσκεται καν κοντά σε αυτό. Πρόκειται για ένα προσχέδιο, τίποτε περισσότερο, τίποτε λιγότερο.
Σε κάθε περίπτωση, ο Donald Trump παραμένει ένας απρόβλεπτος παράγοντας — θα μπορούσε να αποχωρήσει από τη διαδικασία ανά πάσα στιγμή.
Όμως αυτήν τη φορά, ενδεχομένως να μην το κάνει, σύμφωνα με ανάλυση του Wolfgang Munchau, δημοσιογράφου των Financial Times.
Τίποτα δεν είναι καλό για την Ουκρανία
Το σχέδιο, που διέρρευσε αρχικά σε ένα κανάλι στο Telegram, δεν είναι καλό για την Ουκρανία.
Παρ’ όλα αυτά, δεν συνιστά «παράδοση» και όσοι το χαρακτηρίζουν έτσι δεν φαίνεται να επιθυμούν πραγματικά μια συμφωνία.
Η Ουκρανία θα μπορέσει να το βελτιώσει — αν και όχι σημαντικά.
«Δεν έχεις τα χαρτιά», είχε πει κάποτε ο Trump στον Zelensky.
Δυστυχώς, μετά το πρόσφατο σκάνδαλο διαφθοράς, η θέση του Κιέβου είναι ασθενέστερη από ποτέ.
Τι γνωρίζουν οι Αμερικανοί
Τα τελευταία τρία χρόνια, Αμερικανοί αξιωματούχοι επαναλάμβαναν πως η Ουκρανία δεν έχει πιθανότητες να κερδίσει τον πόλεμο.
Και μετά την απόσυρση της αμερικανικής υποστήριξης νωρίτερα φέτος, έγινε σαφές ότι είχαν δίκιο: η Ευρώπη δεν μπορούσε να καλύψει το κενό.
Οι Ευρωπαίοι μπορεί να εμφανίζονται ως οι ηθικοί υπερασπιστές της καταρρέουσας πολυμερούς τάξης, όμως όταν χρειάστηκε να αποδείξουν τη στήριξή τους έμπρακτα, δεν ήταν έτοιμοι να το κάνουν.
Κατά μέσο όρο, η ευρωπαϊκή βοήθεια προς την Ουκρανία έφθανε τα €4 δισ. τον μήνα στο πρώτο μισό του έτους.
Τον Ιούλιο και τον Αύγουστο κατέρρευσε κάτω από 1 δισ. μηνιαίως, σύμφωνα με το Kiel Institute.
Καμία μεγάλη ευρωπαϊκή χώρα δεν ήταν διατεθειμένη να μειώσει δαπάνες ή να αυξήσει φόρους για να χρηματοδοτήσει ουσιαστικά την Ουκρανία.
Η στρατηγική τους, πέρα από τις φωτογραφίες δίπλα στον Zelensky, ήταν να πολεμούν οι Ρώσοι μέχρι να κουραστούν.
Δυστυχώς, η Αμερική κουράστηκε πρώτη. Και η Ευρώπη δεν διέθετε εναλλακτικό σχέδιο.
Χωρίς χαρτιά και η Ευρώπη
Τώρα, η Ευρώπη έχει ξεμείνει από χρήματα και ιδέες. Ο Trump, όμως, έχει σχέδιο. Έπαιζε μακροπρόθεσμο παιχνίδι.
Η σκληρή ρητορική του εναντίον του Vladimir Putin ήταν τακτική, σχεδιασμένη να κρύψει μια μακροπρόθεσμη στρατηγική πίεσης για την επίτευξη συμφωνίας.
Όπως υποστηρίζει ο Phillips O’Brien στη «Long Con» ανάλυσή του, ακόμη και οι δευτερεύουσες κυρώσεις για το ρωσικό πετρέλαιο εντάσσονταν σε αυτό το πλαίσιο.
Οι κυρώσεις επρόκειτο να τεθούν σε ισχύ στις 21 Νοεμβρίου.
Κι όμως, δεν συνέβη τίποτα. Η Ινδία και η Κίνα συνεχίζουν να αγοράζουν ρωσικό πετρέλαιο χωρίς συνέπειες.
Οι κυρώσεις δεν ήταν ποτέ σοβαρές.
Ο στόχος του Trump
Ο Trump έχει έναν πρωταρχικό στόχο — να τελειώσει τον πόλεμο, με κάθε κόστος.
Και έχει δύο μεγάλα πλεονεκτήματα: την στρατιωτική εξάρτηση της Ουκρανίας και της Ευρώπης από τις ΗΠΑ και το γεγονός ότι η Αμερική είναι η μόνη σημαντική δυτική δύναμη με άμεσο δίαυλο επικοινωνίας με τη Μόσχα.
Οι Ευρωπαίοι διέπραξαν στρατηγικό σφάλμα όταν διέκοψαν ταυτόχρονα τις συνομιλίες με τον Putin.
Έτσι, το 28-σημείων σχέδιο διαπραγματεύτηκε από τον Steve Witkoff με τον Ρώσο ομόλογό του, Kirill Dmitriev.
Η διαρροή του κειμένου —γραμμένου στα ρωσικά και κάπως άτσαλα μεταφρασμένου στα αγγλικά— δίνει την αίσθηση ημιτελούς προσχεδίου.
Είναι λεπτομερές, αλλά δεν αποτελεί επίσημα συμφωνημένο κείμενο.
Τα κρίσιμα σημεία
Ωστόσο, υπάρχουν ορισμένα αδιαπραγμάτευτα σημεία. Ένα από αυτά είναι η εδαφική διευθέτηση που θα παραχωρούσε στη Ρωσία μέρος της Ουκρανίας που δεν κατέχει ακόμη.
Η Ρωσία ήδη ελέγχει περίπου το 90% του Ντονμπάς — όλη τη Luhansk και περίπου τα τρία τέταρτα της Donetsk.
Το σχέδιο του Trump θα παραχωρούσε στη Ρωσία το υπόλοιπο της Donetsk, μαζί με περίπου 200.000 Ουκρανούς πολίτες που κατοικούν ακόμη σε περιοχές ελεγχόμενες από το Κίεβο.
Η περιοχή θα αποστρατιωτικοποιούνταν και θα αποτελούσε ζώνη ασφαλείας.
Η ομάδα του Trump αποδέχθηκε αυτό το σημείο θεωρώντας —σωστά, κατά τη γνώμη μου— ότι χωρίς αυτό δεν θα υπήρχε καμία πιθανότητα συμφωνίας.
Ο Putin θα συνέχιζε τον πόλεμο και τελικά θα κατακτούσε περισσότερο έδαφος.
Ήδη η Ρωσία προελαύνει. Κατέλαβε πρόσφατα την καίριας σημασίας πόλη Pokrovsk. Θα μπορούσαν να χρειαστούν ακόμη 12 μήνες για να καταλάβει το υπόλοιπο της Donetsk πριν στραφεί προς το μεγάλο έπαθλο... τη Zaporizhzhia, μια πόλη 700.000 κατοίκων και πρωτεύουσα της ομώνυμης περιφέρειας.
Σε εκείνο το σημείο, η ανεξαρτησία της Ουκρανίας δεν θα μπορούσε πλέον να θεωρείται δεδομένη.
Τι απομένει στην Ουκρανία
Ωστόσο, η συμφωνία δεν είναι τόσο μονόπλευρη όσο λένε οι επικριτές της.
Αναγνωρίζει επίσημα την κυριαρχία της Ουκρανίας και το δικαίωμά της να ενταχθεί στην ΕΕ.
Επιτρέπει επίσης στη χώρα να διατηρήσει στρατό έως 600.000 στρατιώτες.
Και δεν απαγορεύει τη βοήθεια από κράτη του ΝΑΤΟ, εκτός από ορισμένους τύπους όπλων όπως οι μακράς εμβέλειας πύραυλοι.
Υπάρχουν όμως και σημεία πραγματικής έκπληξης.
Το Σημείο 14 προβλέπει την επένδυση 100 δισ. από τα παγωμένα ρωσικά περιουσιακά στοιχεία για την ανοικοδόμηση της Ουκρανίας, με τις ΗΠΑ να λαμβάνουν το 50% των κερδών.
Πρόκειται για αυθεντική «λογική Trump»... εμπορικά παιχνίδια πέρα από κάθε ευρωπαϊκή φαντασία.
Επιπλέον, η Ευρώπη θα υποχρεωνόταν να συνεισφέρει άλλα 100 δισ. από δικούς της πόρους.
Θα δημιουργηθεί επίσης ένα αμερικανο-ρωσικό επενδυτικό ταμείο.
Το πιο σημαντικό όμως είναι πως η συμφωνία θα ανάγκαζε την Ευρώπη να αποδεσμεύσει τα 200 δισ. ρωσικών περιουσιακών στοιχείων που βρίσκονται σε ευρωπαϊκούς λογαριασμούς, κυρίως στο Βέλγιο.
Αυτό είναι μια πικρή εξέλιξη για την Ευρώπη, η οποία ήθελε να τα χρησιμοποιήσει ως εγγύηση για δάνεια προς την Ουκρανία.
Ο Trump δεν έχει την εξουσία να επιβάλει κάτι τέτοιο, ο Friedrich Merz έχει ήδη απορρίψει το ενδεχόμενο, αλλά οι ΗΠΑ μπορούν να κάνουν τη ζωή δύσκολη στην Ευρώπη αν αρνηθεί.
Η μοναδική ευρωπαϊκή “στρατηγική” ήταν να κρατά αυτά τα περιουσιακά στοιχεία ως διαπραγματευτικό χαρτί για μελλοντικές αποζημιώσεις — μια στρατηγική βασισμένη στη φαντασίωση ότι η Ουκρανία θα κερδίσει τον πόλεμο.
Τι θα οδηγήσει την Ουκρανία στο τραπέζι
Αν όμως Ρωσία και Ουκρανία συμφωνήσουν τελικά σε ειρηνευτική λύση, αυτό το σχέδιο καταρρέει, καθώς τα περιουσιακά στοιχεία θα μετατραπούν σε εργαλείο για να εμποδίσουν μια συμφωνία.
Άλλη κόκκινη γραμμή στο σχέδιο είναι η σταδιακή άρση των κυρώσεων.
Η επιστροφή της Ρωσίας στην ομάδα των G7 — επαναφέροντας την ως G8 — θα ήταν οδυνηρή για την Ευρώπη.
Η Ρωσία αποβλήθηκε το 2014 μετά την προσάρτηση της Κριμαίας.
Ένα ανανεωμένο G8 θα καθοδηγούνταν ουσιαστικά από Trump και Putin.
Δεν προκαλεί έκπληξη ότι οι Ευρωπαίοι ηγέτες στη σύνοδο G20 στη Νότια Αφρική εξέδωσαν ανακοίνωση ότι θα καταθέσουν αντιπρόταση, πρωτίστως για να εμποδίσουν το σχέδιο Trump.
Ζήτησαν κατάπαυση του πυρός — θέση αδιέξοδη.
Και μετά τη συνάντηση ανώτερων Αμερικανών και Ευρωπαίων αξιωματούχων στη Γενεύη την Κυριακή, μίλησαν για «πρόοδο» χωρίς να δώσουν λεπτομέρειες.
Η Ουκρανία, αντίθετα, έκανε πιο θετικά σχόλια για μια νέα εκδοχή του σχεδίου.
Το Kyiv Independent ανέφερε ότι ο Rustem Umerov, γραμματέας του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας και στενός συνεργάτης του Zelensky, συμμετείχε στην κατάρτιση του σχεδίου και συμφώνησε με το μεγαλύτερο μέρος του, μετά από κάποιες τροποποιήσεις που παρουσίασε στον Zelensky.
Οι εγχώριες στάσεις στην Ουκρανία επίσης μεταβάλλονται.
Η Iuliia Mendel, πρώην εκπρόσωπος του Zelensky, έγραψε στο X: «Η χώρα μου αιμορραγεί.
Πολλοί που αντιδρούν αντανακλαστικά σε κάθε ειρηνευτική πρόταση πιστεύουν ότι υπερασπίζονται την Ουκρανία.
Με κάθε σεβασμό, αυτό δείχνει ότι δεν έχουν καμία επίγνωση του τι συμβαίνει πραγματικά στο μέτωπο».
Έχει απόλυτο δίκιο ότι οι πιο ένθερμοι υποστηρικτές της Ουκρανίας στην Ευρώπη δεν κατανοούν τη στρατιωτική πραγματικότητα.
Θα ενθαρρύνουν οι Ευρωπαίοι τον Zelensky να συνεχίσει τον πόλεμο;
Σίγουρα θα προσπαθήσουν. Δεν είμαι όμως βέβαιος ότι θα πετύχουν. Τελικά, θα υποχωρήσουν.
Διότι αν η Ουκρανία απορρίψει τη συμφωνία, ο Trump θα αποσυνδέσει και την τελευταία εναπομείνασα στρατιωτική και πληροφοριακή στήριξη των ΗΠΑ.
Η χώρα εξαρτάται από αυτήν για την έγκαιρη προειδοποίηση επιθέσεων και την καθοδήγηση των δικών της χτυπημάτων.
Ο Trump θα μπορούσε ακόμη να αποκηρύξει την αμερικανική ευθύνη για την ευρωπαϊκή ασφάλεια, υποστηρίζοντας ότι η Ευρώπη παίρνει απαράδεκτα ρίσκα.
Οι Ευρωπαίοι το γνωρίζουν αυτό. Παρά τη ρητορική αψηφισμού, οι πράξεις τους λένε άλλα: μετά την επιβολή δασμών στις ευρωπαϊκές εισαγωγές το καλοκαίρι, η ΕΕ υποχώρησε και δέχθηκε αύξηση των αμυντικών δαπανών.
Αν η Ευρώπη ήθελε πραγματική ανεξαρτησία από τις ΗΠΑ, θα είχε δημιουργήσει μια ενιαία αμυντική προμήθεια με ρήτρα “Buy European” και θα αναδιάρθρωνε τους στρατούς της. Τίποτα από αυτά δεν συμβαίνει — ούτε πρόκειται.
Τις επόμενες ημέρες θα υπάρξει πληθώρα δηλώσεων από ευρωπαϊκές πρωτεύουσες.
Οι ηγέτες θα επιμένουν ότι διατηρούν την κυριαρχία τους στις αποφάσεις. Νομικά, αυτό είναι αλήθεια.
Οι ΗΠΑ δεν έχουν δικαιοδοσία για τα ρωσικά περιουσιακά στοιχεία στην Ευρώπη.
Αλλά δεν πρόκειται για νομική διαμάχη — είναι πολιτική.
Η Ευρώπη δεν είχε ποτέ βιώσιμη στρατηγική για τον πόλεμο. Και τώρα γίνεται σαφές πως δεν διαθέτει ούτε στρατηγική για την ειρήνη.
Οι Ευρωπαίοι δεν έχουν άλλη επιλογή από το να συνθηκολογήσουν: δεν έχουν πλέον κανένα χαρτί να παίξουν.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών