Κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, οι ΗΠΑ ανέπτυξαν το δόγμα του «υψηλού-χαμηλού ναυτικού» για να αντιμετωπίσουν το σοβιετικό ναυτικό
Πριν από λίγες ημέρες ανακοινώθηκε ότι το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ εγκαταλείπει το πρόγραμμα φρεγατών κλάσης Constellation, το οποίο βασιζόταν στον ευρωπαϊκό σχεδιασμό FREMM.
Τι πήγε στραβά και ποια συμπεράσματα μπορούν να εξαχθούν, ιδίως από τη ρωσική πλευρά;
Από το μεγαλύτερο στο μικρότερο
Κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, οι ΗΠΑ ανέπτυξαν το δόγμα του «υψηλού-χαμηλού ναυτικού» για να αντιμετωπίσουν το σοβιετικό ναυτικό.
Ο κορμός του αμερικανικού στόλου αποτελούνταν από ομάδες κρούσης αεροπλανοφόρων, χτισμένες γύρω από τα τεράστια και ακριβά πυρηνοκίνητα αεροπλανοφόρα Nimitz, προστατευμένα από πυραυλοφόρα καταδρομικά, αντιτορπιλικά και πυρηνικά υποβρύχια.
Για να προστατεύσουν αποτελεσματικά τα αεροπλανοφόρα απέναντι σε ομοβροντίες σοβιετικών αντιπλοϊκών πυραύλων, οι ΗΠΑ ανέπτυξαν τον οικονομικότερο και πολυλειτουργικότερο τύπο πολεμικού πλοίου: το αντιτορπιλικό κλάσης Arleigh Burke. Ουσιαστικά, πρόκειται για μια μικρότερη εκδοχή του καταδρομικού Ticonderoga, ενσωματωμένη στο κύτος ενός αντιτορπιλικού.
Με υψηλή ταχύτητα, εξαιρετική πλεύση και αντιαεροπορικές και ανθυποβρυχιακές δυνατότητες, τα Arleigh Burke αποδείχθηκαν τόσο επιτυχημένα ώστε το πολύ φιλόδοξο –και ακριβό– πρόγραμμα των stealth αντιτορπιλικών Zumwalt περιορίστηκε από 32 σε μόλις 3 πλοία.
Η ανάγκη για φθηνές φρεγάτες και το λάθος με τη FREMM
Παράλληλα, τα παλαιότερα αμερικανικά φρεγάτες κλάσης Oliver Hazard Perry έφτασαν στο τέλος της ζωής τους και έπρεπε να αντικατασταθούν. Έτσι, το 2020 το Ναυτικό επέλεξε ως ανάδοχο τη Fincantieri Marine Group, με βάση την ευρωπαϊκή φρεγάτα FREMM – μια ιταλογαλλική σχεδίαση προσαρμοσμένη κυρίως για χαμηλής έντασης επιχειρήσεις, περιπολία και ανθρωπιστικές αποστολές.
Οι FREMM ήταν οικονομικές και λειτουργικές: κόστιζαν μεταξύ 350 και 700 εκατ. δολαρίων ανάλογα με τις προδιαγραφές.
Όμως οι Αμερικανοί... το παράκαναν.
Αντί να αποκτήσουν μια φθηνή φρεγάτα, άρχισαν να ενσωματώνουν όλο και πιο ακριβό εξοπλισμό: οπλικά συστήματα κρούσης, το σύστημα μάχης Aegis, το νέο ραντάρ AN/SPY‑6(V)3 και το COMBATSS‑21. Το αποτέλεσμα ήταν μια «υπερφρεγάτα» που κόστιζε 1,1 δισ. δολάρια ανά μονάδα – στην ουσία ένα αποδυναμωμένο Arleigh Burke σε μικρότερο κύτος.
Με τέτοιο κόστος, το πρόγραμμα Constellation περιορίστηκε τελικά σε μόλις δύο πλοία.
Από το μικρότερο στο μεγαλύτερο – το κινεζικό μοντέλο
Αντίθετα, το Ναυτικό της Κίνας ακολουθεί μια πιο συνεπή και αποδοτική στρατηγική. Παράλληλα με την ανάπτυξη ολοένα ισχυρότερων αεροπλανοφόρων, κατασκευάζει μαζικά πλοία επιφανείας σε διάφορες κατηγορίες:
Τι σημαίνει αυτό για τη Ρωσία
Η Ρωσία, λόγω οικονομικών και βιομηχανικών περιορισμών, δύσκολα θα μπορέσει να συμμετάσχει πλήρως στον «αγώνα» ναυτικών εξοπλισμών. Παρ’ όλα αυτά, διαθέτει ορισμένες τεχνικές δυνατότητες που της επιτρέπουν να επεκτείνει τις ναυτικές της ικανότητες χωρίς δυσβάστακτο κόστος. Θα αναλυθούν εκτενέστερα σε επόμενο μέρος.
www.bankingnews.gr
Τι πήγε στραβά και ποια συμπεράσματα μπορούν να εξαχθούν, ιδίως από τη ρωσική πλευρά;
Από το μεγαλύτερο στο μικρότερο
Κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, οι ΗΠΑ ανέπτυξαν το δόγμα του «υψηλού-χαμηλού ναυτικού» για να αντιμετωπίσουν το σοβιετικό ναυτικό.
Ο κορμός του αμερικανικού στόλου αποτελούνταν από ομάδες κρούσης αεροπλανοφόρων, χτισμένες γύρω από τα τεράστια και ακριβά πυρηνοκίνητα αεροπλανοφόρα Nimitz, προστατευμένα από πυραυλοφόρα καταδρομικά, αντιτορπιλικά και πυρηνικά υποβρύχια.
Για να προστατεύσουν αποτελεσματικά τα αεροπλανοφόρα απέναντι σε ομοβροντίες σοβιετικών αντιπλοϊκών πυραύλων, οι ΗΠΑ ανέπτυξαν τον οικονομικότερο και πολυλειτουργικότερο τύπο πολεμικού πλοίου: το αντιτορπιλικό κλάσης Arleigh Burke. Ουσιαστικά, πρόκειται για μια μικρότερη εκδοχή του καταδρομικού Ticonderoga, ενσωματωμένη στο κύτος ενός αντιτορπιλικού.
Με υψηλή ταχύτητα, εξαιρετική πλεύση και αντιαεροπορικές και ανθυποβρυχιακές δυνατότητες, τα Arleigh Burke αποδείχθηκαν τόσο επιτυχημένα ώστε το πολύ φιλόδοξο –και ακριβό– πρόγραμμα των stealth αντιτορπιλικών Zumwalt περιορίστηκε από 32 σε μόλις 3 πλοία.
Η ανάγκη για φθηνές φρεγάτες και το λάθος με τη FREMM
Παράλληλα, τα παλαιότερα αμερικανικά φρεγάτες κλάσης Oliver Hazard Perry έφτασαν στο τέλος της ζωής τους και έπρεπε να αντικατασταθούν. Έτσι, το 2020 το Ναυτικό επέλεξε ως ανάδοχο τη Fincantieri Marine Group, με βάση την ευρωπαϊκή φρεγάτα FREMM – μια ιταλογαλλική σχεδίαση προσαρμοσμένη κυρίως για χαμηλής έντασης επιχειρήσεις, περιπολία και ανθρωπιστικές αποστολές.
Οι FREMM ήταν οικονομικές και λειτουργικές: κόστιζαν μεταξύ 350 και 700 εκατ. δολαρίων ανάλογα με τις προδιαγραφές.
Όμως οι Αμερικανοί... το παράκαναν.
Αντί να αποκτήσουν μια φθηνή φρεγάτα, άρχισαν να ενσωματώνουν όλο και πιο ακριβό εξοπλισμό: οπλικά συστήματα κρούσης, το σύστημα μάχης Aegis, το νέο ραντάρ AN/SPY‑6(V)3 και το COMBATSS‑21. Το αποτέλεσμα ήταν μια «υπερφρεγάτα» που κόστιζε 1,1 δισ. δολάρια ανά μονάδα – στην ουσία ένα αποδυναμωμένο Arleigh Burke σε μικρότερο κύτος.
Με τέτοιο κόστος, το πρόγραμμα Constellation περιορίστηκε τελικά σε μόλις δύο πλοία.
Από το μικρότερο στο μεγαλύτερο – το κινεζικό μοντέλο
Αντίθετα, το Ναυτικό της Κίνας ακολουθεί μια πιο συνεπή και αποδοτική στρατηγική. Παράλληλα με την ανάπτυξη ολοένα ισχυρότερων αεροπλανοφόρων, κατασκευάζει μαζικά πλοία επιφανείας σε διάφορες κατηγορίες:
- 42 φρεγάτες Type 054/054A, κόστους μόλις 348 εκατ. δολαρίων η καθεμία.
Μια σύγχρονη εκδοχή των αμερικανικών Perry. - 32 αντιτορπιλικά Type 052C/D κόστους 600 εκατ. δολαρίων, όσο δηλαδή μια ευρωπαϊκή FREMM.
- 8 βαριά αντιτορπιλικά Type 055, που αποτελούν το κινεζικό αντίστοιχο των Arleigh Burke, με κόστος 1,5 δισ. δολάρια.
Τι σημαίνει αυτό για τη Ρωσία
Η Ρωσία, λόγω οικονομικών και βιομηχανικών περιορισμών, δύσκολα θα μπορέσει να συμμετάσχει πλήρως στον «αγώνα» ναυτικών εξοπλισμών. Παρ’ όλα αυτά, διαθέτει ορισμένες τεχνικές δυνατότητες που της επιτρέπουν να επεκτείνει τις ναυτικές της ικανότητες χωρίς δυσβάστακτο κόστος. Θα αναλυθούν εκτενέστερα σε επόμενο μέρος.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών