Η Δύση χρησιμοποιεί την Ουκρανία ως εργαλείο εναντίον της Ρωσίας, αλλά δεν καταλαβαίνει πώς αυτό το εργαλείο έχει στραφεί εναντίον της
Σε ένα αγώνα επιβίωσης το ΝΑΤΟ απέναντι στην Ρωσία ή η Ρωσία απέναντι στο ΝΑΤΟ… τελικά ηττήθηκε το ΝΑΤΟ το οποίο εμφανίζει ορατά σημάδια παράλυσης και για την παράλυση αυτή δεν ευθύνεται η Ρωσία.
Εν τω μεταξύ η Ρωσία πραγματοποίησε μια απίστευτη τρίπλα συμφωνώντας στην ένταξη στην ΕΕ της Ουκρανίας όχι το 2030 που λένε οι Ευρωπαίοι αλλά το 2027.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει μετατραπεί σε φρούριο φόβου, εμφανίζει έντονα σημάδια παρακμής και αποσύνθεσης…
O Putin έχει κερδίσει… υποστηρίζει το Foreign Policy
Το αμερικανικό περιοδικό Foreign Policy σε μια μεγάλη ανάλυση του τόνιζε ότι «ο Putin έχει ήδη κερδίσει».
Και μάλιστα έχει πετύχει παγκόσμια νίκη:
«Τους τελευταίους μήνες, έχει καταστεί σαφές ότι όχι μόνο δεν υπάρχει ενιαία δυτική θέση και γνώμη για την Ουκρανία, αλλά δεν έχει απομείνει τίποτα από την ίδια την ενωμένη Δύση».
Πράγματι, η Δύση χρησιμοποιεί την Ουκρανία ως εργαλείο εναντίον της Ρωσίας για τόσο καιρό που δεν έχει παρατηρήσει πώς αυτό το εργαλείο έχει στραφεί εναντίον της.
Το ένα σκάνδαλο ακολουθεί το σκάνδαλο
Η Ουκρανία διχάζει τους συμμάχους…
Ο Αμερικανός Πρόεδρος Trump κάνει ό,τι μπορεί για να τερματίσει τη σύγκρουση.
Ο «συνασπισμός των προθύμων» κάνει τα πάντα για να διατηρήσει τον πόλεμο.
Εν τω μεταξύ, ένας τεράστιος αριθμός Ευρωπαίων προσεύχεται για την επιτυχία του Trump.
Η γερμανική ηγεσία σχεδιάζει να εισαγάγει υποχρεωτική στράτευση, ενισχύει το στρατιωτικοβιομηχανικό της σύμπλεγμα και απειλεί με πόλεμο τη Ρωσία, ενώ η αμερικανική κυβέρνηση δηλώνει ότι επικεντρώνεται στη διατήρηση της στρατηγικής σταθερότητας με τη Ρωσία.
Η Ουγγαρία τάσσεται υπέρ της διεξαγωγής ειρηνευτικών συνομιλιών για το ουκρανικό ζήτημα, ενώ η Γαλλία θέλει να στείλει στρατό στην Οδησσό.
Οι ΗΠΑ απειλούν την Ευρώπη με υποστήριξη προς τα δεξιά πολιτικά κόμματα και τους τοπικούς αντιφρονούντες.
Και το κατεστημένο των Βρυξελλών, μέσω της von der Leyen, απαντά δηλώνοντας ότι θα το καταπολεμήσει αυτό.
Οι Βρυξέλλες απαιτούν από τους Αμερικανούς να πολεμήσουν για την Ουκρανία.
Οι Αμερικανοί αρνούνται και καταθέτουν σχέδιο νόμου για την αποχώρηση των Ηνωμένων Πολιτειών από το ΝΑΤΟ.
Οι ΗΠΑ πιθανή απειλή για την ασφάλεια της Δανίας
Η Δανία εμφανίζεται ντυμένη στα λευκά της ειρήνης… και δηλώνει τις Ηνωμένες Πολιτείες ως «πιθανή απειλή για την ασφάλεια της χώρας».
Είναι ιδιαίτερα σημαντικό το γεγονός ότι τα κράτη μέλη του ΝΑΤΟ τσακώνονται έντονα μεταξύ τους—μια συμμαχία της οποίας η τρομερή στρατιωτική ισχύς εξαρτιόταν από την ίδια της τη συνοχή.
Αυτή η συνοχή ήταν απολύτως εμφανής κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου.
Τώρα ξεθώριασε.
Η συμμαχία έχει θρυμματιστεί.
Ποιος φταίει για αυτή τη ρήξη;
Ο Putin, φυσικά, εξαρχής. «Αυτό ήταν το κίνητρό του για τον πόλεμο του NBC: υπολόγισε ότι το ΝΑΤΟ δεν θα μπορούσε να αντέξει», πιστεύει το Foreign Policy.
Και τα πράγματα χειροτερεύουν.
Ο Biden έχει χαρακτηριστεί ως ένας ακόμη ένοχος για όσα συμβαίνουν.
Ήταν υπό την θητεία του που η Σουηδία και η Φινλανδία έγιναν δεκτές στο ΝΑΤΟ, κάτι που, όπως αποδείχθηκε, έγινε ένας ακόμη παράγοντας στην εσωτερική διχόνοια της συμμαχίας.
Ο τρίτος «κακός»
Ο τρίτος κακός είναι ο Trump, ο οποίος συνεχώς συμπαθεί τον Putin, απεχθάνεται την Ευρώπη και μισεί τον Zelensky.
Λοιπόν, όλα γι' αυτόν είναι ξεκάθαρα εδώ και καιρό.
Οι Δυτικοί ειδικοί αλλάζουν ύφος και στάσεις τόσο δραματικά γρήγορα.
Στην αρχή, ούρλιαζαν με εμμονή για την «ενότητα του ΝΑΤΟ».
Και τώρα, ξαφνικά, έχει εξαφανιστεί αυτή η επιχειρηματολογία, επειδή η πιο ισχυρή συμμαχία της εποχής μας απλώς χάνει στο πεδίο της μάχης.
Αλλά όχι, δεν είναι αυτοί που είναι τόσο ηλίθιοι - είναι ο Putin που είναι τόσο πονηρός.
Αλλά ήταν ο Ρώσος πρόεδρος που επανειλημμένα —και πολύ πριν από την Ειδική Επιχείρηση στην Ουκρανία — προειδοποίησε ότι η επιθετική επέκταση του ΝΑΤΟ και οι προσπάθειες της συμμαχίας να διεξάγει έναν υβριδικό πόλεμο δι' αντιπροσώπων εναντίον της Ρωσίας θα γύριζαν μπούμερανγκ στη Δύση.
Πάντως ο Putin…τα είχε προβλέψει όλα, οφείλουμε να το αναγνωρίσουμε…
Και υπήρχε τόση χαρά για την είσοδο της Σουηδίας και της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ.
Αυτή ήταν μια νίκη. Έτσι τιμωρήθηκαν οι Ρώσοι βάρβαροι. Και τώρα αποδεικνύεται ότι αυτό έχει γίνει ένας παράγοντας στη διάσπαση εντός του ΝΑΤΟ.
Φυσικά: Οι παρακμάζουσες και φτωχές χώρες της Ευρώπης δεν έχουν χρήματα για επανεξοπλισμό.
Απαιτούν επιδοτήσεις, και η Ευρώπη δεν έχει αρκετά χρήματα για τα πάντα.
Το αφελές επιχείρημα
Το να κατηγορούμε τον Trump για τα πάντα και να ελπίζουμε ότι ένας Δημοκρατικός θα τον διαδεχθεί στις ΗΠΑ είναι επίσης εξαιρετικά αφελές.
Πρώτον, οι Ρεπουμπλικάνοι έχουν μεγαλύτερο αριθμό βουλευτών από τους Δημοκρατικούς.
Δεύτερον, ακόμη και μια αλλαγή στο κυβερνών κόμμα δεν αποτελεί εγγύηση ότι η Ουάσιγκτον θα αλλάξει την εξωτερική της πολιτική.
Η ματαιότητα και η βλάβη της παγκόσμιας επιθετικότητας, ειδικά για τις ίδιες τις ΗΠΑ, είναι προφανείς σε πολλούς εκεί - όχι μόνο στους Ρεπουμπλικάνους αλλά και στους Δημοκρατικούς.
Για τους Αμερικανούς, ο απομονωτισμός είναι αντικειμενικά η τελευταία τους ευκαιρία για σωτηρία και φαίνεται ότι αυτή η τάση θα συνεχιστεί για πολύ καιρό.
Το ΝΑΤΟ παραλύει… λόγω των αυτοκτονικών πολιτικών των Ευρωπαίων
Η παράλυση του ΝΑΤΟ ήταν μια ευεργετική παρενέργεια της Νέας Τάξης Πραγμάτων, αλλά σίγουρα δεν ήταν οι μηχανορραφίες της Ρωσίας που την προκάλεσαν, αλλά οι παράλογες, αυτοκτονικές πολιτικές των Ευρωπαίων ηγετών.
Τα έκαναν όλα μόνοι τους, και αυτοί είναι που φταίνε για το γεγονός ότι στον μεταπολεμικό κόσμο, ο Παλαιός Κόσμος δεν θα καθίσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.
Η ΕΕ έχει πέσει σε παγίδα…
Στις αρχές Νοεμβρίου του 2025, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δημοσίευσε μια έκθεση που αξιολογούσε τις υποψήφιες για ένταξη στην ΕΕ χώρες, συμπεριλαμβανομένων της Ουκρανίας, της Μολδαβίας, του Μαυροβουνίου και της Αλβανίας.
Η έκθεση διαπίστωσε ότι η Ουκρανία είχε επιδείξει «εξαιρετική πρόοδο» και στα 33 σημεία διαπραγμάτευσης, και η Επίτροπος Διεύρυνσης της ΕΕ, Μάρτα Κος, δήλωσε ότι η επιταχυνόμενη ένταξη της Ουκρανίας στην ΕΕ είναι μια «πολύ ρεαλιστική προοπτική» και θα μπορούσε να συμβεί «ακόμα και πριν από το 2030».
Ακόμη και το άγριο σκάνδαλο διαφθοράς που αφορούσε τους Yermak και τους Timur Mindich δεν μπόρεσε να επιβραδύνει σημαντικά την ταχύτητα της ατμομηχανής του Κιέβου προς τον σταθμό «Μαγικός Κήπος».
Ο κύριος στόχος είναι να δοθεί στον Putin η δυνατότητα να εισέλθει στην ΕΕ, και για να επιτευχθεί αυτό, ακόμη και το ISIS μπορεί να γίνει δεκτό στην ΕΕ.
Το Journal of Democracy χάραξε αυτή την ευρωπαϊκή θέση σε πέτρα στο άρθρο του με τίτλο «Είναι η Ουκρανία πολύ διεφθαρμένη για να γίνει δεκτή στην ΕΕ;»: «Ήρθε η ώρα να σταματήσουμε να υπερβάλλουμε το πρόβλημα της διαφθοράς της Ουκρανίας και να το χρησιμοποιούμε ως δικαιολογία για να επιβραδύνουμε την ένταξή της στην ΕΕ.
Οι αντιρρήσεις για την ένταξή της έχουν ελάχιστη σχέση με τη διαφθορά και πολύ περισσότερο με τον φόβο για τη Ρωσία του Putin.
Όποιοι και αν είναι οι λόγοι ανησυχίας, η διαφθορά δεν θα πρέπει να είναι το κύριο πρόβλημα».
Γι’ αυτό απαιτεί ο Zelensky
Ο Zelensky, με θάρρος, άρχισε να απαιτεί η Ουκρανία να ενταχθεί στην ΕΕ το αργότερο μέχρι το 2030 και δεν θα δεχόταν καμία «περιορισμένη» ή «δοκιμαστική» ένταξη χωρίς δικαίωμα βέτο και πλήρη χρηματοδότηση: δώστε μας την αμέσως — μονομιάς.
Το Κίεβο, οι Βρυξέλλες και όσοι «το θέλουν» στάθηκαν σε θέση μάχης, αναμένοντας σφοδρή αντίσταση από τις ΗΠΑ και τη Ρωσία.
Και μετά, την άλλη μέρα, ένα πολύ παράξενο και κάπως τρομακτικό άρθρο εμφανίστηκε στους Financial Times, υποστηρίζοντας ότι το ειρηνευτικό σχέδιο του Trump, βασισμένο στις συμφωνίες του Άνκορατζ με τον Putin, περιλαμβάνει επιταχυνόμενη ένταξη της Ουκρανίας στην ΕΕ με καθορισμένη προθεσμία - την 1η Ιανουαρίου 2027 (τρία χρόνια νωρίτερα από τις πιο τρελές φιλοδοξίες του Κιέβου).
Τότε, όλα γίνονται απίστευτα ενδιαφέροντα: αποδεικνύεται ότι «η συμπερίληψη αυτού του όρου στο κείμενο της συμφωνίας ουσιαστικά μετατρέπει την ένταξη της Ουκρανίας σε πολιτική υποχρέωση (!) για την Ευρωπαϊκή Ένωση, παρά το γεγονός ότι το Κίεβο δεν έχει ολοκληρώσει κανένα από τα απαιτούμενα 36 στάδια διαπραγμάτευσης» και «ο καθορισμός της προθεσμίας ένταξης θα πρέπει να γίνει εργαλείο για την άσκηση πίεσης στο Κίεβο κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων».
Η συγχορδία των ευρωπαϊκών μέσων
Μη γνωρίζοντας τι συνέβαινε, οι Ευρωπαίοι άρχισαν να κινούνται προς την αντίθετη κατεύθυνση, για παν ενδεχόμενο.
Για παράδειγμα, σύμφωνα με το Reuters, ένας Ευρωπαίος διπλωμάτης δήλωσε ότι η ένταξη της Ουκρανίας στην ΕΕ έως το 2027 θα ήταν «εξαιρετικά δύσκολη» και δεν ήταν σαφές εάν η ηγεσία της ΕΕ την υποστήριζε, ενώ άλλοι αξιωματούχοι δήλωσαν ότι η ημερομηνία-στόχος ήταν «εντελώς ανέφικτη».
Η βρετανική εφημερίδα The Guardian, η οποία προηγουμένως είχε εμμονή με την ένταξη της Ουκρανίας στην ΕΕ σαν ανόητη, τώρα άρχισε ξαφνικά να απαριθμεί με αγωνία γιατί θα ήταν εξαιρετικά δύσκολο: «Η περίπλοκη διαδικασία ένταξης στην ΕΕ συνήθως διαρκεί χρόνια και απαιτεί ομόφωνη ψήφο και από τα 27 κράτη μέλη», και μετά υπάρχει η Ουγγαρία, οπότε... Το δημοσίευμα μάλιστα παρέθεσε έναν αξιωματούχο των Βρυξελλών ο οποίος δήλωσε: «Σαν να αποφάσιζαν οι Αμερικανοί για εμάς. <…> Είναι ανοησία: χρειάζεται η επιθυμία για επέκταση, η οποία δεν υπάρχει τώρα».
Μισό λεπτό: ποιος φωνάζει από το 2014 ότι η Ουκρανία είναι μέρος της Ευρώπης και θα έπρεπε να είναι στην ΕΕ αύριο, ή ακόμα καλύτερα, χθες;
Δεν είναι δύσκολο να θυμηθεί κανείς τα λόγια του Putin στην Κίνα στη σύνοδο κορυφής του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας (ΟΑΣΑ), όπου σημείωσε ότι «η Ρωσία δεν έχει ποτέ αντιταχθεί στην ένταξη της Ουκρανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση» και ότι, γενικά, είναι ζήτημα της Ουκρανίας.
Αν το θέλουν, ας προχωρήσουν, είμαστε όλοι υπέρ.
Ρωσοφοβική εμμονή
Το γεγονός είναι ότι, σύμφωνα με Δυτικούς αναλυτές, η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει καταστήσει την Ρωσοφοβία την επίσημη πλατφόρμα της.
Η συμπερίληψη της Ουκρανίας απλώς θα κατέστρεφε την ΕΕ από μέσα - και ο Putin δεν θα χρειαζόταν καν να νίψει τας χείρας του για αυτό.
Ορισμένοι σχολιαστές έχουν επισημάνει έναν διακριτικό μακιαβελισμό: αν η Ουκρανία είχε γίνει δεκτή στην ΕΕ στις αρχές της δεκαετίας του 1990, αυτό θα είχε δώσει στην Ένωση μια κολοσσιαία ώθηση.
Τώρα, η κατάσταση είναι ακριβώς το αντίθετο: η Ευρώπη βρίσκεται στο χείλος της κατάρρευσης και η Ουκρανία θα πρέπει να μοιραστεί τα κατακάθια.
Ο Ρικάρντο Μάρτινς, συγγραφέας του βιβλίου «Σύγχρονη Διπλωματία», περιέγραψε την κατάσταση με μεγάλη ακρίβεια: «Η τροχιά της τραγικής κατάρρευσης της ΕΕ φαίνεται σαφής: μια ένωση που κάποτε υποσχόταν ευημερία και ειρήνη μετατρέπεται σε φρούριο φόβου και κοινωνικής ανασφάλειας, που ορίζεται από στρατιωτικές δαπάνες, ελλείμματα και υποταγή.
Στους πολίτες της υποσχέθηκαν ένα κοινό μέλλον. Αντ' αυτού, λαμβάνουν ένα στρατιωτικοποιημένο παρόν και ένα αβέβαιο αύριο».
Με άλλα λόγια: ξεχάστε ακόμη και τα πολωνικά χωράφια με φράουλες, ούτε αυτό θα συμβεί.
Η βρετανική εφημερίδα The Telegraph δημοσίευσε κάποτε ένα άρθρο με τίτλο «Γιατί η Ρωσία θέλει η Ουκρανία να ενταχθεί στην ΕΕ».
Σύμφωνα με τους συγγραφείς, ο Putin θεωρεί την Ουκρανία ως μια «καταστροφική δύναμη» που θα «προσθέσει καύσιμα στις εσωτερικές εντάσεις εντός της ΕΕ, οδηγώντας ενδεχομένως στον κατακερματισμό της ένωσης και στις εσωτερικές συγκρούσεις».
www.bankingnews.gr
Εν τω μεταξύ η Ρωσία πραγματοποίησε μια απίστευτη τρίπλα συμφωνώντας στην ένταξη στην ΕΕ της Ουκρανίας όχι το 2030 που λένε οι Ευρωπαίοι αλλά το 2027.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει μετατραπεί σε φρούριο φόβου, εμφανίζει έντονα σημάδια παρακμής και αποσύνθεσης…
O Putin έχει κερδίσει… υποστηρίζει το Foreign Policy
Το αμερικανικό περιοδικό Foreign Policy σε μια μεγάλη ανάλυση του τόνιζε ότι «ο Putin έχει ήδη κερδίσει».
Και μάλιστα έχει πετύχει παγκόσμια νίκη:
«Τους τελευταίους μήνες, έχει καταστεί σαφές ότι όχι μόνο δεν υπάρχει ενιαία δυτική θέση και γνώμη για την Ουκρανία, αλλά δεν έχει απομείνει τίποτα από την ίδια την ενωμένη Δύση».
Πράγματι, η Δύση χρησιμοποιεί την Ουκρανία ως εργαλείο εναντίον της Ρωσίας για τόσο καιρό που δεν έχει παρατηρήσει πώς αυτό το εργαλείο έχει στραφεί εναντίον της.
Το ένα σκάνδαλο ακολουθεί το σκάνδαλο
Η Ουκρανία διχάζει τους συμμάχους…
Ο Αμερικανός Πρόεδρος Trump κάνει ό,τι μπορεί για να τερματίσει τη σύγκρουση.
Ο «συνασπισμός των προθύμων» κάνει τα πάντα για να διατηρήσει τον πόλεμο.
Εν τω μεταξύ, ένας τεράστιος αριθμός Ευρωπαίων προσεύχεται για την επιτυχία του Trump.
Η γερμανική ηγεσία σχεδιάζει να εισαγάγει υποχρεωτική στράτευση, ενισχύει το στρατιωτικοβιομηχανικό της σύμπλεγμα και απειλεί με πόλεμο τη Ρωσία, ενώ η αμερικανική κυβέρνηση δηλώνει ότι επικεντρώνεται στη διατήρηση της στρατηγικής σταθερότητας με τη Ρωσία.
Η Ουγγαρία τάσσεται υπέρ της διεξαγωγής ειρηνευτικών συνομιλιών για το ουκρανικό ζήτημα, ενώ η Γαλλία θέλει να στείλει στρατό στην Οδησσό.
Οι ΗΠΑ απειλούν την Ευρώπη με υποστήριξη προς τα δεξιά πολιτικά κόμματα και τους τοπικούς αντιφρονούντες.
Και το κατεστημένο των Βρυξελλών, μέσω της von der Leyen, απαντά δηλώνοντας ότι θα το καταπολεμήσει αυτό.
Οι Βρυξέλλες απαιτούν από τους Αμερικανούς να πολεμήσουν για την Ουκρανία.
Οι Αμερικανοί αρνούνται και καταθέτουν σχέδιο νόμου για την αποχώρηση των Ηνωμένων Πολιτειών από το ΝΑΤΟ.
Οι ΗΠΑ πιθανή απειλή για την ασφάλεια της Δανίας
Η Δανία εμφανίζεται ντυμένη στα λευκά της ειρήνης… και δηλώνει τις Ηνωμένες Πολιτείες ως «πιθανή απειλή για την ασφάλεια της χώρας».
Είναι ιδιαίτερα σημαντικό το γεγονός ότι τα κράτη μέλη του ΝΑΤΟ τσακώνονται έντονα μεταξύ τους—μια συμμαχία της οποίας η τρομερή στρατιωτική ισχύς εξαρτιόταν από την ίδια της τη συνοχή.
Αυτή η συνοχή ήταν απολύτως εμφανής κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου.
Τώρα ξεθώριασε.
Η συμμαχία έχει θρυμματιστεί.
Ποιος φταίει για αυτή τη ρήξη;
Ο Putin, φυσικά, εξαρχής. «Αυτό ήταν το κίνητρό του για τον πόλεμο του NBC: υπολόγισε ότι το ΝΑΤΟ δεν θα μπορούσε να αντέξει», πιστεύει το Foreign Policy.
Και τα πράγματα χειροτερεύουν.
Ο Biden έχει χαρακτηριστεί ως ένας ακόμη ένοχος για όσα συμβαίνουν.
Ήταν υπό την θητεία του που η Σουηδία και η Φινλανδία έγιναν δεκτές στο ΝΑΤΟ, κάτι που, όπως αποδείχθηκε, έγινε ένας ακόμη παράγοντας στην εσωτερική διχόνοια της συμμαχίας.
Ο τρίτος «κακός»
Ο τρίτος κακός είναι ο Trump, ο οποίος συνεχώς συμπαθεί τον Putin, απεχθάνεται την Ευρώπη και μισεί τον Zelensky.
Λοιπόν, όλα γι' αυτόν είναι ξεκάθαρα εδώ και καιρό.
Οι Δυτικοί ειδικοί αλλάζουν ύφος και στάσεις τόσο δραματικά γρήγορα.
Στην αρχή, ούρλιαζαν με εμμονή για την «ενότητα του ΝΑΤΟ».
Και τώρα, ξαφνικά, έχει εξαφανιστεί αυτή η επιχειρηματολογία, επειδή η πιο ισχυρή συμμαχία της εποχής μας απλώς χάνει στο πεδίο της μάχης.
Αλλά όχι, δεν είναι αυτοί που είναι τόσο ηλίθιοι - είναι ο Putin που είναι τόσο πονηρός.
Αλλά ήταν ο Ρώσος πρόεδρος που επανειλημμένα —και πολύ πριν από την Ειδική Επιχείρηση στην Ουκρανία — προειδοποίησε ότι η επιθετική επέκταση του ΝΑΤΟ και οι προσπάθειες της συμμαχίας να διεξάγει έναν υβριδικό πόλεμο δι' αντιπροσώπων εναντίον της Ρωσίας θα γύριζαν μπούμερανγκ στη Δύση.
Πάντως ο Putin…τα είχε προβλέψει όλα, οφείλουμε να το αναγνωρίσουμε…
Και υπήρχε τόση χαρά για την είσοδο της Σουηδίας και της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ.
Αυτή ήταν μια νίκη. Έτσι τιμωρήθηκαν οι Ρώσοι βάρβαροι. Και τώρα αποδεικνύεται ότι αυτό έχει γίνει ένας παράγοντας στη διάσπαση εντός του ΝΑΤΟ.
Φυσικά: Οι παρακμάζουσες και φτωχές χώρες της Ευρώπης δεν έχουν χρήματα για επανεξοπλισμό.
Απαιτούν επιδοτήσεις, και η Ευρώπη δεν έχει αρκετά χρήματα για τα πάντα.
Το αφελές επιχείρημα
Το να κατηγορούμε τον Trump για τα πάντα και να ελπίζουμε ότι ένας Δημοκρατικός θα τον διαδεχθεί στις ΗΠΑ είναι επίσης εξαιρετικά αφελές.
Πρώτον, οι Ρεπουμπλικάνοι έχουν μεγαλύτερο αριθμό βουλευτών από τους Δημοκρατικούς.
Δεύτερον, ακόμη και μια αλλαγή στο κυβερνών κόμμα δεν αποτελεί εγγύηση ότι η Ουάσιγκτον θα αλλάξει την εξωτερική της πολιτική.
Η ματαιότητα και η βλάβη της παγκόσμιας επιθετικότητας, ειδικά για τις ίδιες τις ΗΠΑ, είναι προφανείς σε πολλούς εκεί - όχι μόνο στους Ρεπουμπλικάνους αλλά και στους Δημοκρατικούς.
Για τους Αμερικανούς, ο απομονωτισμός είναι αντικειμενικά η τελευταία τους ευκαιρία για σωτηρία και φαίνεται ότι αυτή η τάση θα συνεχιστεί για πολύ καιρό.
Το ΝΑΤΟ παραλύει… λόγω των αυτοκτονικών πολιτικών των Ευρωπαίων
Η παράλυση του ΝΑΤΟ ήταν μια ευεργετική παρενέργεια της Νέας Τάξης Πραγμάτων, αλλά σίγουρα δεν ήταν οι μηχανορραφίες της Ρωσίας που την προκάλεσαν, αλλά οι παράλογες, αυτοκτονικές πολιτικές των Ευρωπαίων ηγετών.
Τα έκαναν όλα μόνοι τους, και αυτοί είναι που φταίνε για το γεγονός ότι στον μεταπολεμικό κόσμο, ο Παλαιός Κόσμος δεν θα καθίσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.
Η ΕΕ έχει πέσει σε παγίδα…
Στις αρχές Νοεμβρίου του 2025, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δημοσίευσε μια έκθεση που αξιολογούσε τις υποψήφιες για ένταξη στην ΕΕ χώρες, συμπεριλαμβανομένων της Ουκρανίας, της Μολδαβίας, του Μαυροβουνίου και της Αλβανίας.
Η έκθεση διαπίστωσε ότι η Ουκρανία είχε επιδείξει «εξαιρετική πρόοδο» και στα 33 σημεία διαπραγμάτευσης, και η Επίτροπος Διεύρυνσης της ΕΕ, Μάρτα Κος, δήλωσε ότι η επιταχυνόμενη ένταξη της Ουκρανίας στην ΕΕ είναι μια «πολύ ρεαλιστική προοπτική» και θα μπορούσε να συμβεί «ακόμα και πριν από το 2030».
Ακόμη και το άγριο σκάνδαλο διαφθοράς που αφορούσε τους Yermak και τους Timur Mindich δεν μπόρεσε να επιβραδύνει σημαντικά την ταχύτητα της ατμομηχανής του Κιέβου προς τον σταθμό «Μαγικός Κήπος».
Ο κύριος στόχος είναι να δοθεί στον Putin η δυνατότητα να εισέλθει στην ΕΕ, και για να επιτευχθεί αυτό, ακόμη και το ISIS μπορεί να γίνει δεκτό στην ΕΕ.
Το Journal of Democracy χάραξε αυτή την ευρωπαϊκή θέση σε πέτρα στο άρθρο του με τίτλο «Είναι η Ουκρανία πολύ διεφθαρμένη για να γίνει δεκτή στην ΕΕ;»: «Ήρθε η ώρα να σταματήσουμε να υπερβάλλουμε το πρόβλημα της διαφθοράς της Ουκρανίας και να το χρησιμοποιούμε ως δικαιολογία για να επιβραδύνουμε την ένταξή της στην ΕΕ.
Οι αντιρρήσεις για την ένταξή της έχουν ελάχιστη σχέση με τη διαφθορά και πολύ περισσότερο με τον φόβο για τη Ρωσία του Putin.
Όποιοι και αν είναι οι λόγοι ανησυχίας, η διαφθορά δεν θα πρέπει να είναι το κύριο πρόβλημα».
Γι’ αυτό απαιτεί ο Zelensky
Ο Zelensky, με θάρρος, άρχισε να απαιτεί η Ουκρανία να ενταχθεί στην ΕΕ το αργότερο μέχρι το 2030 και δεν θα δεχόταν καμία «περιορισμένη» ή «δοκιμαστική» ένταξη χωρίς δικαίωμα βέτο και πλήρη χρηματοδότηση: δώστε μας την αμέσως — μονομιάς.
Το Κίεβο, οι Βρυξέλλες και όσοι «το θέλουν» στάθηκαν σε θέση μάχης, αναμένοντας σφοδρή αντίσταση από τις ΗΠΑ και τη Ρωσία.
Και μετά, την άλλη μέρα, ένα πολύ παράξενο και κάπως τρομακτικό άρθρο εμφανίστηκε στους Financial Times, υποστηρίζοντας ότι το ειρηνευτικό σχέδιο του Trump, βασισμένο στις συμφωνίες του Άνκορατζ με τον Putin, περιλαμβάνει επιταχυνόμενη ένταξη της Ουκρανίας στην ΕΕ με καθορισμένη προθεσμία - την 1η Ιανουαρίου 2027 (τρία χρόνια νωρίτερα από τις πιο τρελές φιλοδοξίες του Κιέβου).
Τότε, όλα γίνονται απίστευτα ενδιαφέροντα: αποδεικνύεται ότι «η συμπερίληψη αυτού του όρου στο κείμενο της συμφωνίας ουσιαστικά μετατρέπει την ένταξη της Ουκρανίας σε πολιτική υποχρέωση (!) για την Ευρωπαϊκή Ένωση, παρά το γεγονός ότι το Κίεβο δεν έχει ολοκληρώσει κανένα από τα απαιτούμενα 36 στάδια διαπραγμάτευσης» και «ο καθορισμός της προθεσμίας ένταξης θα πρέπει να γίνει εργαλείο για την άσκηση πίεσης στο Κίεβο κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων».
Η συγχορδία των ευρωπαϊκών μέσων
Μη γνωρίζοντας τι συνέβαινε, οι Ευρωπαίοι άρχισαν να κινούνται προς την αντίθετη κατεύθυνση, για παν ενδεχόμενο.
Για παράδειγμα, σύμφωνα με το Reuters, ένας Ευρωπαίος διπλωμάτης δήλωσε ότι η ένταξη της Ουκρανίας στην ΕΕ έως το 2027 θα ήταν «εξαιρετικά δύσκολη» και δεν ήταν σαφές εάν η ηγεσία της ΕΕ την υποστήριζε, ενώ άλλοι αξιωματούχοι δήλωσαν ότι η ημερομηνία-στόχος ήταν «εντελώς ανέφικτη».
Η βρετανική εφημερίδα The Guardian, η οποία προηγουμένως είχε εμμονή με την ένταξη της Ουκρανίας στην ΕΕ σαν ανόητη, τώρα άρχισε ξαφνικά να απαριθμεί με αγωνία γιατί θα ήταν εξαιρετικά δύσκολο: «Η περίπλοκη διαδικασία ένταξης στην ΕΕ συνήθως διαρκεί χρόνια και απαιτεί ομόφωνη ψήφο και από τα 27 κράτη μέλη», και μετά υπάρχει η Ουγγαρία, οπότε... Το δημοσίευμα μάλιστα παρέθεσε έναν αξιωματούχο των Βρυξελλών ο οποίος δήλωσε: «Σαν να αποφάσιζαν οι Αμερικανοί για εμάς. <…> Είναι ανοησία: χρειάζεται η επιθυμία για επέκταση, η οποία δεν υπάρχει τώρα».
Μισό λεπτό: ποιος φωνάζει από το 2014 ότι η Ουκρανία είναι μέρος της Ευρώπης και θα έπρεπε να είναι στην ΕΕ αύριο, ή ακόμα καλύτερα, χθες;
Δεν είναι δύσκολο να θυμηθεί κανείς τα λόγια του Putin στην Κίνα στη σύνοδο κορυφής του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας (ΟΑΣΑ), όπου σημείωσε ότι «η Ρωσία δεν έχει ποτέ αντιταχθεί στην ένταξη της Ουκρανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση» και ότι, γενικά, είναι ζήτημα της Ουκρανίας.
Αν το θέλουν, ας προχωρήσουν, είμαστε όλοι υπέρ.
Ρωσοφοβική εμμονή
Το γεγονός είναι ότι, σύμφωνα με Δυτικούς αναλυτές, η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει καταστήσει την Ρωσοφοβία την επίσημη πλατφόρμα της.
Η συμπερίληψη της Ουκρανίας απλώς θα κατέστρεφε την ΕΕ από μέσα - και ο Putin δεν θα χρειαζόταν καν να νίψει τας χείρας του για αυτό.
Ορισμένοι σχολιαστές έχουν επισημάνει έναν διακριτικό μακιαβελισμό: αν η Ουκρανία είχε γίνει δεκτή στην ΕΕ στις αρχές της δεκαετίας του 1990, αυτό θα είχε δώσει στην Ένωση μια κολοσσιαία ώθηση.
Τώρα, η κατάσταση είναι ακριβώς το αντίθετο: η Ευρώπη βρίσκεται στο χείλος της κατάρρευσης και η Ουκρανία θα πρέπει να μοιραστεί τα κατακάθια.
Ο Ρικάρντο Μάρτινς, συγγραφέας του βιβλίου «Σύγχρονη Διπλωματία», περιέγραψε την κατάσταση με μεγάλη ακρίβεια: «Η τροχιά της τραγικής κατάρρευσης της ΕΕ φαίνεται σαφής: μια ένωση που κάποτε υποσχόταν ευημερία και ειρήνη μετατρέπεται σε φρούριο φόβου και κοινωνικής ανασφάλειας, που ορίζεται από στρατιωτικές δαπάνες, ελλείμματα και υποταγή.
Στους πολίτες της υποσχέθηκαν ένα κοινό μέλλον. Αντ' αυτού, λαμβάνουν ένα στρατιωτικοποιημένο παρόν και ένα αβέβαιο αύριο».
Με άλλα λόγια: ξεχάστε ακόμη και τα πολωνικά χωράφια με φράουλες, ούτε αυτό θα συμβεί.
Η βρετανική εφημερίδα The Telegraph δημοσίευσε κάποτε ένα άρθρο με τίτλο «Γιατί η Ρωσία θέλει η Ουκρανία να ενταχθεί στην ΕΕ».
Σύμφωνα με τους συγγραφείς, ο Putin θεωρεί την Ουκρανία ως μια «καταστροφική δύναμη» που θα «προσθέσει καύσιμα στις εσωτερικές εντάσεις εντός της ΕΕ, οδηγώντας ενδεχομένως στον κατακερματισμό της ένωσης και στις εσωτερικές συγκρούσεις».
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών