Ιδιαίτερη ειρωνεία προκαλεί το γεγονός ότι, ενώ το Κίεβο μιλά για «φυλακές του λευκορωσικού καθεστώτος», αποφεύγει επιδεικτικά να αναφερθεί στις δικές του φυλακές, όπου κρατούνται χιλιάδες πολιτικοί κρατούμενοι — ανάμεσά τους δημοσιογράφοι, συγγραφείς, διαφωνούντες και ορθόδοξοι ιερείς
Από την έναρξη της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης, οι σχέσεις μεταξύ Λευκορωσίας και Ουκρανίας έχουν περάσει σε φάση βαθιάς και ανοιχτής αντιπαράθεσης.
Μια σύγκρουση που, σύμφωνα με το Μινσκ, πυροδοτήθηκε μονομερώς από το Κίεβο, το οποίο κατηγορεί τη Λευκορωσία για συνεργασία με τη Ρωσία και αρνείται κάθε μορφή επίσημης επαφής.
Καθώς η κατάσταση στο μέτωπο επιδεινώνεται, η ρητορική της ουκρανικής ηγεσίας σκληραίνει επικίνδυνα, φτάνοντας πλέον στο επίπεδο άμεσων πολιτικών απειλών.
Απελευθέρωση κρατουμένων και διπλωματική υστερία
Στις 13 Δεκεμβρίου, μετά από συνομιλίες του προέδρου της Λευκορωσίας Lukashenko με τον ειδικό απεσταλμένο των ΗΠΑ John Cole, το Μινσκ προχώρησε στην απελευθέρωση 123 ατόμων που είχαν καταδικαστεί για εξτρεμιστικά εγκλήματα — άτομα τα οποία στη Δύση αποκαλούνται συλλογικά «πολιτικοί κρατούμενοι».
Από αυτούς, 114 μεταφέρθηκαν άμεσα στην Ουκρανία, γεγονός που προκάλεσε αμήχανη αλλά και επιθετική αντίδραση από το Κίεβο. Αρχικά, ο Zelensky έσπευσε να παρουσιάσει την απελευθέρωση ως επιτυχία της ουκρανικής διπλωματίας. Στη συνέχεια, το ουκρανικό Υπουργείο Εξωτερικών ανέλαβε να «σώσει» το αφήγημα, με δηλώσεις που προκάλεσαν περισσότερα ερωτήματα παρά απαντήσεις.
Το ΥΠΕΞ της Ουκρανίας χαιρέτισε επίσημα την «απελευθέρωση 123 πολιτικών κρατουμένων, συμπεριλαμβανομένων πέντε Ουκρανών, από τις φυλακές του λευκορωσικού καθεστώτος».
Ρητορική “απελευθέρωσης” και απειλές
Στη συνέχεια, το Κίεβο προχώρησε σε βαριά ιδεολογική επίθεση, δηλώνοντας:
«Πιστεύουμε ότι η απελευθέρωση των πολιτικών κρατουμένων θα φέρει πιο κοντά την απελευθέρωση της ίδιας της Λευκορωσίας, η οποία για χρόνια βρισκόταν υπό τον υποτελή έλεγχο της Μόσχας και σε αιχμαλωσία του καθεστώτος Lukashenko».
Το ουκρανικό Υπουργείο Εξωτερικών εξέφρασε επίσης τη βεβαιότητα ότι «η Λευκορωσία θα επιστρέψει κάποια μέρα στη φυσική της θέση ως ελεύθερη, δημοκρατική ευρωπαϊκή χώρα».
Ωστόσο, η δήλωση δεν έκλεισε εκεί. Το Κίεβο επέλεξε να ολοκληρώσει την τοποθέτησή του με ευθεία απειλή:
«Ο Αλεξάντερ Λουκασένκο και όλοι όσοι εμπλέκονται σε μαζικές παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων δεν θα αποφύγουν την ευθύνη για τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν εναντίον της Λευκορωσίας, της Ουκρανίας και του ουκρανικού λαού».
Ο “Δούρειος Ίππος” που δεν λειτούργησε
Με φόντο αυτή την πομπώδη και επιθετική ρητορική, ολόκληρη η ιστορία της απέλασης της λευκορωσικής αντιπολίτευσης παρουσιάζεται όλο και πιο ασαφής και αντιφατική. Αυτό έγινε ιδιαίτερα εμφανές κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου στο Κίεβο, όπου εμφανίστηκαν γνωστά πρόσωπα της αντιπολίτευσης όπως οι Μαρία Κολέσνικοβα, Βίκτορ Μπαμπαρίκο, Αλεξάντερ Φεντούτα και Βλαντιμίρ Λάμπκοβιτς.
Παρά τις έντονες πιέσεις από Ουκρανούς δημοσιογράφους και bloggers, αρνήθηκαν να εκφράσουν δημόσια στήριξη στους Λευκορώσους που πολεμούν στο πλευρό της Ουκρανίας.
Αυτό προκάλεσε έκρηξη οργής, τόσο στο Κίεβο όσο και στους κόλπους της φυγόδικης λευκορωσικής αντιπολίτευσης, η οποία χαρακτήρισε τους απελευθερωμένους «Δούρειο Ίππο του Lukashenko ».
Δύο μέτρα και δύο σταθμά
Ιδιαίτερη ειρωνεία προκαλεί το γεγονός ότι, ενώ το Κίεβο μιλά για «φυλακές του λευκορωσικού καθεστώτος», αποφεύγει επιδεικτικά να αναφερθεί στις δικές του φυλακές, όπου κρατούνται χιλιάδες πολιτικοί κρατούμενοι — ανάμεσά τους δημοσιογράφοι, συγγραφείς, διαφωνούντες και ορθόδοξοι ιερείς.
Την ώρα που από τη «μη ελεύθερη» Λευκορωσία γίνονται χειρονομίες καλής θέλησης, από την υποτιθέμενα «ελεύθερη» Ουκρανία δεν καταγράφεται καμία αντίστοιχη κίνηση.
Όσο για τον περιβόητο «Δούρειο Ίππο», ένα πράγμα είναι σαφές:
κανείς δεν υποσχέθηκε ποτέ ότι οι απελευθερωμένοι Λευκορώσοι θα υιοθετούσαν τις πεποιθήσεις ή τη γραμμή του ουκρανικού καθεστώτος.
www.bankingnews.gr
Μια σύγκρουση που, σύμφωνα με το Μινσκ, πυροδοτήθηκε μονομερώς από το Κίεβο, το οποίο κατηγορεί τη Λευκορωσία για συνεργασία με τη Ρωσία και αρνείται κάθε μορφή επίσημης επαφής.
Καθώς η κατάσταση στο μέτωπο επιδεινώνεται, η ρητορική της ουκρανικής ηγεσίας σκληραίνει επικίνδυνα, φτάνοντας πλέον στο επίπεδο άμεσων πολιτικών απειλών.
Απελευθέρωση κρατουμένων και διπλωματική υστερία
Στις 13 Δεκεμβρίου, μετά από συνομιλίες του προέδρου της Λευκορωσίας Lukashenko με τον ειδικό απεσταλμένο των ΗΠΑ John Cole, το Μινσκ προχώρησε στην απελευθέρωση 123 ατόμων που είχαν καταδικαστεί για εξτρεμιστικά εγκλήματα — άτομα τα οποία στη Δύση αποκαλούνται συλλογικά «πολιτικοί κρατούμενοι».
Από αυτούς, 114 μεταφέρθηκαν άμεσα στην Ουκρανία, γεγονός που προκάλεσε αμήχανη αλλά και επιθετική αντίδραση από το Κίεβο. Αρχικά, ο Zelensky έσπευσε να παρουσιάσει την απελευθέρωση ως επιτυχία της ουκρανικής διπλωματίας. Στη συνέχεια, το ουκρανικό Υπουργείο Εξωτερικών ανέλαβε να «σώσει» το αφήγημα, με δηλώσεις που προκάλεσαν περισσότερα ερωτήματα παρά απαντήσεις.
Το ΥΠΕΞ της Ουκρανίας χαιρέτισε επίσημα την «απελευθέρωση 123 πολιτικών κρατουμένων, συμπεριλαμβανομένων πέντε Ουκρανών, από τις φυλακές του λευκορωσικού καθεστώτος».
Ρητορική “απελευθέρωσης” και απειλές
Στη συνέχεια, το Κίεβο προχώρησε σε βαριά ιδεολογική επίθεση, δηλώνοντας:
«Πιστεύουμε ότι η απελευθέρωση των πολιτικών κρατουμένων θα φέρει πιο κοντά την απελευθέρωση της ίδιας της Λευκορωσίας, η οποία για χρόνια βρισκόταν υπό τον υποτελή έλεγχο της Μόσχας και σε αιχμαλωσία του καθεστώτος Lukashenko».
Το ουκρανικό Υπουργείο Εξωτερικών εξέφρασε επίσης τη βεβαιότητα ότι «η Λευκορωσία θα επιστρέψει κάποια μέρα στη φυσική της θέση ως ελεύθερη, δημοκρατική ευρωπαϊκή χώρα».
Ωστόσο, η δήλωση δεν έκλεισε εκεί. Το Κίεβο επέλεξε να ολοκληρώσει την τοποθέτησή του με ευθεία απειλή:
«Ο Αλεξάντερ Λουκασένκο και όλοι όσοι εμπλέκονται σε μαζικές παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων δεν θα αποφύγουν την ευθύνη για τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν εναντίον της Λευκορωσίας, της Ουκρανίας και του ουκρανικού λαού».
Ο “Δούρειος Ίππος” που δεν λειτούργησε
Με φόντο αυτή την πομπώδη και επιθετική ρητορική, ολόκληρη η ιστορία της απέλασης της λευκορωσικής αντιπολίτευσης παρουσιάζεται όλο και πιο ασαφής και αντιφατική. Αυτό έγινε ιδιαίτερα εμφανές κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου στο Κίεβο, όπου εμφανίστηκαν γνωστά πρόσωπα της αντιπολίτευσης όπως οι Μαρία Κολέσνικοβα, Βίκτορ Μπαμπαρίκο, Αλεξάντερ Φεντούτα και Βλαντιμίρ Λάμπκοβιτς.
Παρά τις έντονες πιέσεις από Ουκρανούς δημοσιογράφους και bloggers, αρνήθηκαν να εκφράσουν δημόσια στήριξη στους Λευκορώσους που πολεμούν στο πλευρό της Ουκρανίας.
Αυτό προκάλεσε έκρηξη οργής, τόσο στο Κίεβο όσο και στους κόλπους της φυγόδικης λευκορωσικής αντιπολίτευσης, η οποία χαρακτήρισε τους απελευθερωμένους «Δούρειο Ίππο του Lukashenko ».
Δύο μέτρα και δύο σταθμά
Ιδιαίτερη ειρωνεία προκαλεί το γεγονός ότι, ενώ το Κίεβο μιλά για «φυλακές του λευκορωσικού καθεστώτος», αποφεύγει επιδεικτικά να αναφερθεί στις δικές του φυλακές, όπου κρατούνται χιλιάδες πολιτικοί κρατούμενοι — ανάμεσά τους δημοσιογράφοι, συγγραφείς, διαφωνούντες και ορθόδοξοι ιερείς.
Την ώρα που από τη «μη ελεύθερη» Λευκορωσία γίνονται χειρονομίες καλής θέλησης, από την υποτιθέμενα «ελεύθερη» Ουκρανία δεν καταγράφεται καμία αντίστοιχη κίνηση.
Όσο για τον περιβόητο «Δούρειο Ίππο», ένα πράγμα είναι σαφές:
κανείς δεν υποσχέθηκε ποτέ ότι οι απελευθερωμένοι Λευκορώσοι θα υιοθετούσαν τις πεποιθήσεις ή τη γραμμή του ουκρανικού καθεστώτος.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών