Τελευταία Νέα
Gun Room

DRAGUNOV SVD - Πρωτοποριακό και διαχρονικό

tags :
DRAGUNOV SVD - Πρωτοποριακό και διαχρονικό
Η αρχική επιχειρησιακή χρήση του SVD έγινε στο Βιετνάμ αν και στάθηκε αδύνατο να εντοιστούν και να εξουδετρωθούν Σοβιετικοί ελεύθεροι σκοπευτές που το χρησιμοποίησαν
Το αυτογεμές τυφέκιο ελεύθερου σκοπευτή SVD (Snáyperskaya Vintóvka sistém'y Dragunóva) μπήκε σε υπηρεσία με το σοβιετικό στρατό το 1963.
Όταν πρωτοεμφανίστηκε εξέφραζε ένα εντελώς νέο δόγμα, που βρισκόταν πολύ μπροστά από την εποχή του. Σύμφωνα με εκείνο, οι ομάδες πεζικού θα ενσωμάτωναν στη σύνθεση τους έναν “ελεύθερο σκοπευτή” με SVD, ικανό να παρέχει πυρά ακριβείας σε αποστάσεις μέχρι και 1.100 μέτρα με τη χρήση διόπτρας. Μέχρι τότε οι στρατοί χρησιμοποιούσαν τους σκοπευτές ακριβείας μόνο ως εξειδικευμένους παρατηρητές/ανιχνευτές που δρούσαν ξεχωριστά από τις ομάδες πεζικού. Αυτοί οπλίζονταν με επαναληπτικά τυφέκια κινητού ουραίου βασισμένα σε τεχνολογία του 19ου αιώνα.
2_50.jpg

Ημιαυτόματη ακρίβεια

Ο Yevgeny Fyodorovich Dragunov (Εβγένι Φιντόροβιτς Ντραγκούνωφ) είχε εργαστεί πάνω στη σχεδίαση ολυμπιακών όπλων ακριβείας. Ένα από τα σχέδια του το τουφέκι Biathlon (που ακόμη παράγεται από την Izmash/Kalashnikov Group), έφερε πολλά μετάλλια στην αθλητική σκοποβολή. Όταν ό στρατός ενδιαφέρθηκε για ημιαυτόματο τουφέκι, ο Dragunov δούλεψε πάνω σε ένα σύστημα αερίων με πιστόνι βραχείας οπισθοδρόμησης. Η ιδέα ήταν ότι ένα τέτοιο όπλο θα είχε λιγότερες δονήσεις, μικρότερη μεταφερόμενη μάζα κατά τη διαδρομή του κλείστρου και χαμηλότερη ανάκρουση. Το πιστόνι αεριών ρυθμίζεται σε δύο θέσεις. Η πρώτη για κανονική λειτουργία και μια δεύτερη για περιπτώσεις που το όπλο χρησιμοποιεί γομώσεις μειωμένης ισχύος ή δρά σε μεγάλο υψόμετρο.
Για μεγαλύτερη ακρίβεια, ο κορμός του SVD κατασκευάζεται από σφυρήλατο ατσάλι που μορφοποιείται σε τόρνο, έτσι ώστε να μην υπάρχουν στρεβλώσεις. Η κάνη μήκους 62 εκατοστών (ασυνήθιστα μακριά για στρατιωτικό όπλο) έχει λεπτό προφίλ, ώστε να διατηρείται ένα διαχειρίσιμο βάρος 4,30 κιλών. Διαθέτει 4 ραβδώσεις και επικάλυψη χρωμίου εσωτερικά για αντοχή. Στην προέκταση της θαλάμης, το περιστροφικό κλείστρο κλειδώνει με τρείς κεφαλές σε αντίστοιχες εσοχές. Το όπλο τροφοδοτεί από μεταλλικούς γεμιστήρες 10 φυσιγγίων. Όταν το 1963 το όπλο μπήκε σε υπηρεσία, ήταν το μοναδικό αυτογεμές τουφέκι που σχεδιάστηκε εξαρχής για σκόπευση ακριβείας. Ένας μακρύς φλογοκρύπτης είναι προσαρμοσμένος στο άκρο της κάνης για να μειώνει τη λάμψη της βολής ένώ κατά καιρούς έχουν παρουσιαστεί σιγαστήρες που μειώνουν και το θόρυβο, καλύπτοντας έτσι τη θέση του σκοπευτή.
4_32.jpg
Τακτική ευελιξία

Σχεδιασμένο για το στάνταρ διαμέρημα πολυβόλων του σοβιετικού/ρωσικού στρατού 7,62Χ54mm R, το Dragunov μπορεί να ρίξει όλα τα αντίστοιχα πυρομαχικά περιλαμβανομένων εμπρηστικών, τροχειοδεικτικών και διατρητικών. Έτσι οι σκοπευτές μπορούν να τροφοδοτούνται από τις μονάδες που συνοδεύουν και να πλήτουν “σκληρούς” στόχους όπως οχήματα και αλεξίσφαιρους θώρακες. Δύο ειδικοί τύποι πυρομαχικών ακριβείας κατασκευάζονται συγκεκριμένα για το SVD. O πρώτος είναι ο 7Ν1 για χρήση κατά προσωπικού και ο νεώτερος 7Ν14 που είναι και διατρητικό. Με αυτά τα φυσίγγια, το όπλο είναι ικανό για συγκεντρώσεις 1,1-1,2 ΜΟΑ (ΜΟΑ= λεπτά της μοίρας), δηλαδή διασπορά 3 εκατοστών στα 100 μέτρα. Η υιοθέτηση αυτογεμούς λειτουργίας σήμαινε ότι ο σκοπευτής διατηρεί την προσοχή του στην παρακολούθηση του στόχου και μπορεί να βάλλει ταχύτερα επαναλαμβανόμενες βολές. Αυτό σήμερα αποτελεί πλέον “οικουμενικό αξίωμα” των ακροβολιστών, ειδικά σε κατοικημένες περιοχές που η ταχύτητα εμπλοκής υπερισχύει της ανάγκης για απόλυτη ακρίβεια.
Το SVD διαθέτει κάποια ασυνήθιστα χαρακτηριστικά για όπλο ακρίβειας. Για παράδειγμα δε φέρει στάνταρ δίποδα για σταθεροποίηση, αλλά οι σκοπευτές διδάσκονται να το σταθεροποιούν με τη βοήθεια του αορτήρα και να εκμεταλλεύονται ευκαιριακά σημεία στήριξης όπως πρεβάζια, κορμούς, σακίδια, κλπ. Παρόλα αυτά υπάρχει πρόβλεψη για την τοποθέτηση διπόδου.
Επίσης το όπλο χορηγείται με ξιφολόγχη για μάχη εκ του συστάδην και διαθέτει ρυθμιζόμενα σιδερένια σκοπευτικά που βαθμονομούνται από τα 100-1200 μέτρα. Μπορούν να χρησιμοποιηθούν ακόμη και με την κύρια διόπτρα τοποθετημένη, δρώντας σαν “ρεζέρβα” σε περίπτωση βλάβης της.
Το κοντάκι είναι κατασκευασμένο από συμπιεσμένο λαμινέϊτ ξύλο (στις νεώτερες εκδόσεις από πλαστικό) και έχει χαρακτηριστικό σκελετοειδές σχήμα για μειωμένο βάρος. Ένα “μαξιλαράκι” βοηθά στην επαφή του σκοπευτή για να βρίσκει τη σωστή θέση.
1_37.jpg
Η διόπτρα PSO-1

Στην αριστερή πλευρά του κορμού υπάρχει μία υποδοχή στήριξης για διόπτρα. Το αρχικό απάρτιο που μπήκε σε υπηρεσία με το Dragunov ήταν η PSO-1. Ενσωμάτωνε προηγμένα χαρακτηριστικά που είναι αξιοσημείωτα ακόμη και σήμερα. Προσφέρει μεγέθυνση 4Χ. Δίνει τη δυνατότητα για εκτίμηση απόστασης με βάση γνωστού μεγέθους αντικείμενα (πχ. άνδρα μέσου ύψους 1,70 μετρων), μέσω μίας κλίμακας στη βάση του σταυρονήματος. Μετά τον αρχικό μηδενισμό στα 100 μέτρα, ένα κομβίο επιτρέπει τη ρύθμιση για τις μεγαλύτερες αποστάσεις με σταθερά κλικ.
Μια πηγή φωτός έκανε το κέντρο του στόχαστρου ορατό ακόμη και στο σκοτάδι, επιτρέποντας σκόπευση σε χαμηλό φωτισμό. Μία ακόμη λειτουργία του που θεωρούνταν “απόρρητη” ήταν πως λειτουργούσε σε παθητική διαμόρφωση, ανιχνεύοντας πηγές υπέρυθρου φωτός. Επιδεικύοντας την πρακτικότητα των Ρώσων σχεδιαστών, η διόπτρα τροφοδοτείται με ηλεκτρικό ρεύμα από δύο πηγές. Μία μπαταρία που υπάρχει πάνω στο σώμα της και άλλη μία που μεταφέρεται σε τσέπη στη στολή του σκοπευτή και συνδέεται με καλώδιο. Ο σκοπός της δεύτερης είναι να λειτουργεί ως εφεδρεία όταν οι χαμηλές θερμοκρασίες του ρωσικού χειμώνα απομυζούν ταχύτατα την ενέργεια της κύριας μονάδας. Η εφεδρική που θερμαίνεται από το σώμα του στρατιώτη διατηρεί την PSO-1 σε λειτουργία.

Πρακτική χρήση και εξέλιξη

Η αρχική επιχειρησιακή χρήση του SVD έγινε στο Βιετνάμ αν και στάθηκε αδύνατο να εντοιστούν και να εξουδετρωθούν Σοβιετικοί ελεύθεροι σκοπευτές που το χρησιμοποίησαν. Οι Αμερικανοί μάλιστα ήταν τόσο αποφασισμένοι να βρούν και να μελετήσουν ένα αντίγραφο του, ώστε διένειμαν φυλλάδια που διαφήμιζαν ότι έδιναν αμοιβή 25.000 δολαρίων σε όποιον τους παρέδιδε ένα λειτουργικό Dragunov με τη διόπτρα του (περίπου 100.000 δολάρια σε σημερινές ισοτιμίες).
Την επιθυμία τους την εκπλήρωσαν κατά τον ανταρτοπόλεμο του Αφγανιστάν το 1980. Ομάδες της CIA που χρηματοδοτούσαν και εκπαίδευαν τους Μουτζαχεντίν (και κάποιον νεαρό σαουδάραβα με το όνομα Οσάμα Μπιν Μουχαμάντ Λάντεν), κατάφεραν να “κατασχέσουν” τυφέκια ΑΚ74 και SVD και να τα μεταφέρουν στις ΗΠΑ για μελέτη. Έτσι ανακάλυψαν ότι το όπλο ήταν εξαιρετικά ικανό για βολές μέχρι τα 850 μέτρα την ημέρα και τα 450-500 τη νύχτα (με την προσθήκη της νυχτερινής διόπτρας ενίσχυσης φωτός NSP-3.
Μετά το 1990 το εργοστάσιο Izmash παρουσίασε τη βελτιωμένη έκδοση SVDS που διαθέτει κοντότερη κάνη και αναδιπλούμενο κοντάκιο, ώστε να είναι εύχρηστο από αλεξιπτωτιστές. Ξεχωρίζει από τα πλαστικά μαύρα μέρη σε κοντάκιο και ξυστό και τον βραχύ φλογοκρύπτη. Κατά τη διάρκεια της ρωσικής επέμβασης στην Ουκρανία το 2014-2015, τα Dragunov που κρατούσαν οι πεζοναύτες και οι “εθελοντές” ανήκαν σε αυτό το αναβαθμισμένο μοντέλο.
Με τα σημερινά δεδομένα, το SVD είναι λιγότερο ακριβές σε σχέση με νεώτερα όπλα ακροβολιστών, όπως πχ. το FN MK20 SSR. Κοστίζει όμως τα μισά χρήματα και προηγήθηκε κατά 50 χρόνια. Εκεί που υστερεί είναι ίσως σε πολυμορφικότητα και δυνατότητα εξατομίκευσης/προσαρμογής απάρτιων και περιφερειακών. Η ποιότητα των μέσων “εμπορικών” υποδειγμάτων είναι υποδεέστερη όσον αφορά την ακρίβεια της σκανδάλης και το φινίρισμα. Υπάρχουν όμως και εκδόσεις με την ονομασία “Tigr” συναρμολογημένες από το εργαστήριο της LEGION στη Ρωσία, που φτάνουν την ποιότητα των καλύτερων χειροποίητων σκοπευτικών τυφεκίων. Το εργοστάσιο παραγωγής της Kalashnikov Group, έχει αναπτύξει μια αναβαθμισμένη έκδοση (SVD-M) που δέχεται σύγχρονα παρελκόμενα. Όμως μέχρι στιγμής, ο ρωσικός στρατός δεν έχει προχωρήσει στη απόκτηση του.

www.bankingnews.gr

Ρoή Ειδήσεων

Σχόλια αναγνωστών

Δείτε επίσης