Ο Β’ παγκόσμιος πόλεμος ήταν η αιτία για την ανάπτυξη μονάδων ειδικών επιχειρήσεων και των αντίστοιχων εργαλείων για την επίτευξη των σκοπών τους.
Το αμερικανικό Γραφείο Στρατηγικών Υπηρεσιών (Office of Strategic Services: OSS) ιδρύθηκε τον Ιούνιο του1943.
Σκοπός του ήταν η διεξαγωγή “αφανούς” πολέμου, κατασκοπίας και επιχειρήσεων δολιοφθοράς στις κατεχόμενες από τον Άξονα περιοχές.
Οι πράκτορες του διέγνωσαν την ανάγκη για σιγασμένα όπλα που θα διευκόλυναν την επιβίωση τους πίσω από τις εχθρικές γραμμές. Έχοντας ως παράδειγμα τα βρετανικά STEN, άρχισαν να πειραματίζονται για ένα αντίστοιχο υποπολυβόλο με βάση το δικό τους Μ3.
Ο “γρασαδόρος”
Το “Υποπολυβόλο 0,45ACP. Μ3” όπως είναι η επίσημη περιγραφή του, αναπτύχθηκε στα μέσα του 1942, ως μια απάντηση στην ανάγκη οπλισμού αυτοπροστασίας για στρατιώτες που δεν είχαν κύριο σκοπό τη μάχη πεζικού. Προοριζόταν ως μέσο άμυνας των πληρωμάτων αρμάτων, οδηγών και γενικά μη μάχιμων ειδικοτήτων.
Παράλληλα έγινε αποδεκτό ως υποκατάστατο του υποπολυβόλου Thompson M1, το οποίο ήταν ακριβό και πολύπλοκο να φτιαχτεί υπό συνθήκες πολέμου.
Έτσι αρκετά Μ3 κατέληξαν σε μονάδες κομμάντος για χρήση από τους υπαξιωματικούς.
Οι στρατιώτες των τεθωρακισμένων του κόλλησαν το παρατσούκλι “Greaser” (γρασαδόρος) από το σχήμα του παραπέμπει στο αντίστοιχο εργαλείο λίπανσης των αρμάτων.
Το άκομψο και χοντροκομμένο σχέδιο οφειλόταν στην απλοποίηση και απαλοιφή κάθε “περιττού” για τις τότε συνθήκες ραφιναρίσματος του σχεδίου.
Ο βασικός γνώμονας για την ανάπτυξη του Μ3 ήταν το χαμηλό κόστος και η ταχύτητα παραγωγής.
Ουσιαστικά πρόκειται για δύο φύλλα μορφοποιημένης λαμαρίνας πάχους 1,5 χιλιοστών που συγκολούνταν μεταξύ τους για να δημιουργήσουν τον κορμό.
Μέσα του παλινδρομεί ένα βαρύ κλείστρο με διπλά επανατατικά ελατήρια, ώστε να επιβραδύνεται η οπισθοδρόμηση.
Ο επικρουστήρας είναι σταθερός.
Η πιστολοειδής λαβή περιλαμβάνει τη σκανδάλη -που για λόγους απλότητας λειτουργεί μόνο αυτόματα.
Δεν υπάρχει μηχανισμός ασφάλειας.
Ένα καπάκι στην οπή απόρριψης καλύκων αποτρέπει την ακούσια κίνηση του κλείστρου και την πυροδότηση.
Ένα σετ απλοϊκών σκόπευτρων είναι συγκολλημένα πάνω στον κορμό και ένα λυγισμένο τμήμα ατσάλινου σύρματος παίζει το ρόλο του κοντακίου.
Η κάνη αποτελείται από ένα σωλήνα μήκους 20cm και συγκρατείται στη θέση της από ένα βιδωτό κάλυμμα. Η αφαίρεση της είναι εύκολη υπόθεση χωρίς εργαλεία από το στρατιώτη.
Οι σιγαστήρες
Αυτό ακριβώς το χαρακτηριστικό που εκμεταλλεύτηκε η Bell Laboratories για να κατασκευάσει το “σιωπηλό” υποπολυβόλο των πρακτόρων της OSS. Το φυσίγγιο .45 ACP φεύγει από την κάνη με ταχύτητα μικρότερη των 343 m/sec, εξαλείφοντας έτσι μια από τις κυριότερες πηγές θορύβου που είναι το λεγόμενο “σπάσιμο του φράγματος” του ήχου. Η άλλη μεγάλη πηγή θορύβου είναι τα αέρια της πυροδότησης. Η Bell Laboratories συνεργάστηκε με τη High Standard.
Προσάρμοσαν στο Μ3 την τεχνολογία των σιγασμένων πιστολιών HDM διαμετρήματος .22lr της δεύτερης.
Σαρανταοκτώ οπές εύρους 6mm έκαστη ανοίχτηκαν κατά μήκος της κάνης, ώστε να διαχέουν τα αέρια όσο το βλήμα ταξιδεύει εντός της.
Γύρω απο την κάνη, συγκολλήθηκε ένα μεταλλικό χιτώνιο μήκους 37cm.
Το ενδιάμεσο κενό γεμιζόταν από μια σχιφτή μπρούτζινη σίτα (παρόμοια με εκείνη που τοποθετείται στα παράθυρα ).
Μπροστά από το στόμιο της κάνης, μια σειρά από ομόκεντρες ροδέλες από το ίδιο μεταλλικό πλέγμα αναλάμβαναν να επιβραδύνουν τα εξερχόμενα αέρια.
Το πλέγμα δημιουργεί ένα λαβύρινθο από μικροσκοπικές κυψέλες που περιορίζει το θόρυβο στα 88-89 νταεσιμπέλ (dB).
Η απλή αυτή ιδέα δούλευε ικανοποιητικά σε πιστόλια .22 αλλά δεν είχε ανάλογη επιτυχία στο υποπολυβόλο.
Ο σιγαστήρας πρόσθετε 900 γραμμάρια βάρος και σχεδόν 40 εκατοστά μήκος στο Μ3.
Οι πράκτορες ανακάλυψαν στο πεδίο ότι τα σιγασμένα Μ3 απέδιδαν χειρότερα από τα STEN που χρησιμοποιούσαν νεώτερη τεχνολογία με διακοπτώμενους θαλάμους αντί πλέγματος.
Το πλήρες βάρος άγγιζε τα 4 κιλά και η προσθήκη του σωλήνα στο εμπρός μέρος άλλαξε την ισοροπία του όπλου.
Επιπλέον, μπορούσε να προκαλέσει εγκαύματα μετά από συνεχείς ριπές. Οπότε δημιουργήθηκε ένα χοντρό κάλυμμα που λειτουργούσε ως χειροφυλακτήρας.
Μια ράβδος ήταν απαραίτητη ώστε να ευθυγραμμίζονται οι συρμάτινες φλάτζες και το όλο συγκρότημα έπρεπε να αποσυναρμολογείται τακτικά για καθαρισμό και αντικατάσταση των φθαρμένων κομματιών.
Το μόνο πλεονέκτημα ήταν πως ο σιγαστήρας με την κάνη μπορούσε να ξεβιδωθεί και να προσαρμοστεί σε οποιοδήποτε Μ3. 
Περιορισμένη χρήση
Το Μάϊο του 1944 η OSS παρήγγειλε 1.000 σιγασμένα Μ3 που ανέλαβε να κατασκευάσει η High Standard.
Ελάχιστα από αυτά χρησιμοποιήθηκαν στην Ευρώπη. Τα περισσότερα κατέληξαν ως βοήθεια στην Κίνα. Η λήξη του Β’ παγκοσμίου και οι ραγδαίες εξελίξεις στην τεχνολογία όπλων το ξεπέρασαν πολύ σύντομα.
Σε ένα άλλο πόλεμο
Το “πρότζεκτ Μ3” και η σιγασμένη έκδοση ήταν μια λύση ανάγκης σχεδιασμένη υπό πίεση χρόνου και πόρων κατά τη διάρκεια του Β’ παγκοσμίου πολέμου.
Σε συνέχεια των αρχικών χιλίων, η OSS είχε παραγγείλει άλλες 4.000 συλλογές κανών με σιγαστήρες για να τοποθετηθούν σε “απλά” Μ3.
Η παραγγελία υλοποιήθηκε προς το τέλος του 1945.
Όταν παραδόθηκαν, πήγαν απευθείας σε αποθήκευση.
Τα υλικά αυτά “κληρονόμησε” η CIA μετά τη διάλυση της OSS. Δεκαοκτώ χρόνια αργότερα τα προώθησε στην απόρρητη παραστρατιωτική διοίκηση “συμβούλων” που οργάνωσε στο Βιετνάμ.
Οι κομάντος της MAC-V-SOG τα χρησιμοποιήσαν σε “μαύρες επιχειρήσεις” στο Λάος και την Καμπότζη.
Η χαμηλή ταχυβολία των 450-480 βλημάτων ανά λεπτό και η ελάχιστη ανάκρουση επέτρεπαν επίτευξη πολλαπλών πληγμάτων σε κοντινή απόσταση, χωρίς να προδίδονται από το θόρυβο.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών