Το Μκ23 σχεδιάστηκε ως ολοκληρωμένο σύστημα για μάχη ημέρα και νύχτα
Οραματίστηκαν ένα όπλο για μάχη κοντινών αποστάσεων.
Το νέο αυτό σύστημα θα έπρεπε να διαθέτει προσθαφαιρούμενο σιγαστήρα, να είναι αποτελεσματικό εντός 50 μέτρων, να ενσωματώνει πηγές λευκού και υπέρυθρου φωτός καθώς και καταδείκτη ορατού/υπέρυθρου λέηζερ.
Ως διαμέτρημα, το πιστόλι θα έπρεπε να βάλλει φυσίγγια .45 ACP με υποηχητικές αλλά και ενισχυμένες γομώσεις.
Η SOCOM προδιέγραψε ότι τα δείγματα θα έπρεπε να αντέχουν φυσίγγια επιπέδου πίεσης +Ρ και .45 Super, που δεν αποτελούσαν τυποποιημένο υλικό.
Αυτά Τα ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΑ φυσίγγια ήταν ικανά να καταστρέψουν το υπάρχον πιστόλι 1911 μετά από μερικές δεκάδες βολές.
Σε αντιστάθμισμα είχαν σχεδόν 30% μεγαλύτερη δύναμη. Οι περισσότεροι κατασκευαστές αποφάσισαν να απέχουν από την πρόκληση.
Εξαίρεση αποτέλεσαν η Colt και η γερμανική Heckler & Koch.
Εξωπραγματικές απαιτήσεις
Το πρόγραμμα ονομάστηκε Offensive Handgun Weapon System (OHWS) και αποτελούσε μια τεράστια πρόκληση για τους υποψήφιους.
Λάβετε υπόψη ότι το 1990, τεχνολογικές εξελίξεις όπως “σκληρημένα” ολοκληρωμένα κυκλώματα και οι γενήτριες φωτός Led ήταν άγνωστες έννοιες.
Το ίδιο ισχύει και για τις ράγες MIL 1913 (Picatiny) για την ανάρτηση παρελκομένων.
Οι κατασκευαστές έπρεπε να φανταστούν και να υλοποιήσουν ένα τέτοιο πιστόλι, το οποίο ταυτόχρονα θα έπρεπε να αντέξει ένα κύκλο δοκιμών χωρίς προηγούμενο.
Συγκεκριμένα:
- Λειτουργία σε θερμοκρασίες μεταξύ -30 και +60 βαθμών Κελσίου.
- Λειτουργία μετά από έκθεση σε άμμο, λάσπη, πολύωρη ψύξη και αλατονέφωση καθώς και χωρίς λίπανση.
- Δοκιμή αντοχής 20.000 φυσιγγίων τύπου hollow point, πιέσεων +Ρ.
- Διασπορά 5 βολών στα 25 μέτρα μικρότερη ή ίση των 6 εκατοστών.
- Μέσο αριθμό 2.000 βολών μεταξύ 2 εμπλοκών.
Άθραυστο και ακριβές
Η Colt πρότεινε ένα ενισχυμένο 1911 με σκανδάλη διπλής ενεργείας.
Αποκλείστηκε κατά τον πρώτο από τους τρείς κύκλους δοκιμών.
Οι Γερμανοί της Heckler & Koch έφτιαξαν έναν πλαστικό σκελετό με ενισχυτικά εμφυτεύματα από ατσάλι.
Ηταν ιδιαίτερα μεγάλο και χρησιμοποιούσε γεμιστήρες διπλής στήλης που χωρούν 12 φυσίγγια.
Όλες οι μεταλλικές επιφάνειες είχαν υποστεί μια διαδικασία τριών επιστρώσεων με νιτραζώτωση που κατόπιν ακολουθείται από φωσφάτωση και ένα τελικό στρώμα από μαύρη λάκα που σφραγίζει τους πόρους του μετάλλου.
Κρίσιμα απάρτια γίνονταν από ανοξείδωτο ατσάλι. Έίναι ότι ανθεκτικότερο έχει φτιαχτεί ποτέ ενάντια στη θαλασσινή διάβρωση.
Η κάνη είχε μήκος 14,9 εκατοστά και η θαλάμη της άντεχε να βάλλει φυσίγγια +Ρ, αλλά και .45 Super.
Στο άκρο της διέθετε σπείρωμα για χρήση σιγαστήρα.
Το κλείστρο ήταν ογκώδες από μασίφ χάλυβα και ασφάλιζε χάρη σε ένα απλοποιημένο σύστημα Browning με πτώση και οπισθοδρόμηση της κάνης.
Το μεγάλο μήκος του κλείστρου, δίνει στο πιστόλι χαρακτηριστικό σχήμα και μακριά σκοπευτική γραμμή που αύξανε την ευθυβολία.
Παρά το συνθετικό σκελετό, το κενό βάρος έφτανε τα 1200 γραμμάρια.
Τα πρωτότυπα υποβλήθηκαν σε δοκιμές μεταξύ Φεβρουαρίου και Αυγούστου 1992.
Στο τέλος η SOCOM ανακοίνωσε τα εντυπωσιακά αποτελέσματα. Άντεξαν 30.000 βολές γομώσεων επιπέδου +Ρ χωρίς φθορές.
Το μοναδικό απάρτιο που έχριζε αντικατάστασης ήταν ο ελαστικός δακτύλιος ευθυγράμμισης της κάνης, που είναι αναλώσιμος με προβλεπόμενη αντοχή 2.000 βολών.
Έναντι στόχου 2.000, το Μκ23 πέτυχε μέσο όρο 6.029 βολών μεταξύ εμπλοκών.
Σε σύνολο 450 δοκιμών ακριβείας, η μέση συγκέντρωση για 5 φυσίγγια δε ξεπέρασε τα 40 χιλιοστά στα 25 μέτρα.
Σε 65 από εκείνα τα τεστ, η διασπορά ήταν μικρότερη ή ίση των 12,7 χιλιοστών (που σημαίνει ότι οι διαμέτρου 11,3 χλστ. βολίδες περνούσαν όλες από την ίδια τρύπα)!
Ένα πλήρες σύστημα
Το Μκ23 σχεδιάστηκε ως ολοκληρωμένο σύστημα για μάχη ημέρα και νύχτα.
Το όπλο συνοδευόταν από ένα σιγαστήρα της Knights Armement Corp.
Η επίσης αμερικανική Insight Technologies ανέλαβε την κατασκευή των συσκευών κατάδειξης LAM (Laser Aiming Module). Περιελάμβαναν μια λυχνία ορατού λέηζερ και μια υπέρυθρου λέηζερ.
Για τη δεύτερη απαιτούνταν η χρήση υπέρυθρων ΔΝΟ για σκόπευση στο σκοτάδι.
Το σύνολο συμπληρωνόταν από ένα φακό αλογόνου που απέδιδε 70 Lumens λευκού φωτός.
Η συσκευή ζύγιζε περίπου 210 γραμμάρια με δύο μπαταρίες των 3 Volt. Ένας διακόπτης στην αριστερή πλευρά άλλαζε τις διαμορφώσεις και τους συνδυασμούς (ορατό/υπέρυθρο, κλπ.).
Ένας αμφιδέξιος μοχλός που περνούσε κάτω από τον υποφυλακτήρα της σκανδάλης ενεργοποιούσε το σύστημα.
Η απόρριψη
Το Μκ23 ήταν ένα εξαιρετικό όπλο με την απόλυτη μηχανική έννοια.
Κατασκευασμένο με απίστευτη φροντίδα και χρησιμοποιώντας την κορυφαία τεχνολογία της εποχής, πέρασε τις σκληρότερες δοκιμές που έγιναν ποτέ.
Αποδείχτηκε στιβαρό, ακριβές και ισχυρότερο από κάθε άλλο.
Τα ειδικά φυσίγγια που μπορούσε να ρίξει άνοιγαν ένα νέο κεφάλαιο. Η Winchester-Olin γέμιζε βολίδες τύπου hollow point σε πιέσεις +Ρ και .45 Super.
Πετύχαιναν βίαιη διαστολή σε μαλακούς στόχους και εκλύαν 700 ποδόλιβρες ενέργειας (συγκριτικά, το φυσίγγιο Μ1911 εκλύει “μόλις” 400 ποδόλιβρες).
Στην πράξη, όμως αποδείχτηκε δύσχρηστο.
Με το σιγαστήρα είχε μήκος 40 εκατοστά. Γεμάτο και πλήρες (LAM, σιγαστήρας και 12 φυσίγγια) ζύγιζε 2,3 κιλά, ένα βάρος που ξέφευγε από τα όρια του πιστολιού.
Μετά από ένα σύντομο διάστημα χρήσης οι βατραχάνθρωποι γύρiσαν στο ελαφρότερο Sig226.
Η κληρονομιά του Μκ23
Η Η&Κ χρησιμοποίησε την τεχνολογία του OHWS για να κατασκευάσει το USP, ο οποίο έκανε μια καλή πορεία.
Οι ανακαλύψεις στον τομέα προστασίας του μετάλλου που αναπτύχθηκαν για το Μκ23, υφίστανται κάτω από την εμπορική ονομασία “Hostile Enviroment” και εφαρμόζονται σε υψηλών προδιαγραφών όπλα ακόμη και σήμερα.
Με τη βοήθεια των Κεν Χακαθορν και Λάρυ Βίκερς η Heckler τελικά σχεδίασε ένα νέο πιστόλι σε διαμέτρημα .45ACP.
Αυτό είναι το ΗΚ45C που υπηρετεί σήμερα με τους SEALs. Mε αφαιρούμενο σιγαστήρα, οπτικό σκόπευτρο και ράγα picatiny, είναι αυτό που οραματίζονταν οι βατραχάνθρωποι το 1988.
Όμως τότε η τεχνολογία δεν είχε ωριμάσει. Οι ρίζες του πηγάζουν απευθείας από το Μκ23 και το πρόγραμμα της SOCOM.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών