Η αμερικανική Marlin Firearms δεν είναι μια φίρμα που συνδέεται συνήθως με λειόκανα, αν και στους ένα και μισό αιώνες της ύπαρξης της έχει κατασκευάσει και τέτοια. Είναι γνωστή για τις ραβδωτές καραμπίνες με
σύστημα μοχλού (lever action), ανταγωνιζόμενη στο πεδίο αυτό την Winchester με την οποία μοιράζονταν την ίδια έδρα στο New Haven, Connecticut (Νιού Χέηβεν, Κονέκτικατ) των ΗΠΑ.
Οι κύκλοι του χρόνου
Μεταξύ 1929 και 1932, συνδύασαν τις δύο εφευρέσεις και κατασκεύασαν το μοντέλο “410”, ένα ελαφρό τυφέκιο μοχλού που αντί για φυσίγγια ραβδωτού χρησιμοποιούσε σκάγια. Ως βάση πήραν το μοντέλο 1893 του οποίου
μάκρυναν τη θυρίδα φυσιγγίων. Οι διαστάσεις του μηχανισμού επέτρεψαν τη χρήση καλύκων .410 ιντσών, αυτό που στην Ευρώπη θα ονομάζαμε cal.36/65mm. Η λεία κάνη είχε μήκος 60 εκατοστά με ελαφριά στένωση
(βελτιωμένος κύλινδρος) και η κυλινδρική αποθήκη ήταν “μισού μήκους”, χωρώντας πέντε φυσίγγια. Ο περίεργος αυτός συγκερασμός των δύο κόσμων δινόταν ως μπόνους στους μετόχους που επένδυαν τουλάχιστον 100
δολλάρια σε τίτλους της Marlin και μάλλον δεν πωλήθηκε ποτέ μέσω του κανονικού δικτύου διανομής. Τα επιζώντα σήμερα υποδείγματα αξίζουν σήμερα μεταξύ 1.000 και 2.000 δολλαρίων, τιμή που αντικατοπτρίζει τη
σχετική σπανιότητα τους.
Επαναφορά
Η ιστορία ξέχασε τα ιδιόρυθμα “36αρια” μέχρι το 2001 που η ανταγωνίστρια Winchester (υπό τη διεύθυνση της Browning) τροποποίησε το δικό της μοντέλο 9410 με παρόμοιο τρόπο. Η απάντηση της Marlin ήταν ένα “νέο 410”,
που επανήλθε το 2003.
Αυτή η δεύτερη γενιά λειόκανων επαναληπτικών βασίστηκε στο σύγχρονο Μ1895, το μπέστ-σέλλερ ραβδωτό της εταιρείας. Η αλλαγή ήταν αναγκαία αφού ο σκελετός που χρησιμοποιήθηκε 90 χρόνια πριν δεν
υπήρχε πλέον σε παραγωγή. Αρκετά δεύτερης γενιάς Marlin 410 εισήχθησαν και στην Ελλάδα, δίνοντας την ευκαιρία σε επίδοξους “κάουμποϊς” να τα αποκτήσουν.
Στα επόμενα χρόνια ο κόσμος άλλαξε αρκετά. Η Marlin εξαγοράστηκε, περνώντας αρχικά στην ιδιοκτησία της Remington και από το 2020 στη Ruger. Η τελευταία μετέφερε την παραγωγή από το “εχθρικό” Κονέκτικατ (που υπερφορολογεί και καταδιώκει τις οπλοβιομηχανίες) στο Τενεσσί.
Επενδύοντας μεγάλα ποσά στον ποιοτικό έλεγχο και τον εκσυγχρονισμό, η Ruger σκοπεύει να αποκαταστήσει τη θέση της Marlin. Εδώ και λίγους μήνες, μια τρίτη γενιά μοντέλων 410 βγαίνει από τις γραμμές παραγωγής.
Περιγραφή
Ξεχωρίζοντας από το χαρακτηριστικό μοχλό όπλισης κάτω από τον κορμό, το 410 είναι αναγνωρίσιμο ως όπλο γουέστερν. Λίγο μακρύτερο από το ένα μέτρο είναι συμπαγές και με λεπτό προφίλ. Η κυλινδρική αποθήκη εξέχει από τον ξυστό, παράλληλα με την κάνη. Χωρά μέχρι πέντε φυσίγγια. Η τροφοδοσία γίνεται από μια θυρίδα στη δεξιά πλευρά. Ο εξωστήρας ωθεί τους άδειους επίσης στην ίδια κατεύθυνση, αφήνοντας την κορυφή του
κορμού ελεύθερη για πιθανή τοποθέτηση διόπτρας.
Σπρώχνοντας το μοχλό προς τα κάτω και εμπρός, το κυλινδρικό κλείστρο κινείται έξω από τον κορμό, απορρίπτει τον κάλυκα και οπλίζει την εξωτερική σφύρα. Μια εξωτερική ασφάλεια στο πίσω μέρος του κορμού μπλοκάρει την
κίνηση της σφύρας.
Φινίρισμα και κάνες
Υπάρχουν δύο διαφορετικές εκδόσεις. Η συνηθέστερη με κάνη μήκους 55 εκατοστών φινίρεται με κλασική μαύρη βαφή αλάτων και κοντάκι από ξύλο σκούρας καρυδιάς. Η Marlin έχει κατασκευάσει και μικρότερες ποσότητες με
ανοδείδωτη βάση και κάνη μήκους 60 εκατοστών. Συνδυάζονται με ξύλινα μέρη από λαμινέητ ξύλα εμποτισμένα με ρυτίνη για αντοχή στην υγρασία.
Από όσο γνωρίζουμε τέτοια όπλα δεν έχουν εισαχθεί στην Ελλάδα. Σε κάθε περίπτωση, η κατασκευή είναι από ατσάλι και οι κάνες φέρουν ευδιάκριτα στόχαστρα οπτικής ίνας. Οι κορμοί προετοιμάζονται από το εργοστάσιο με
ευθυγραμμισμένες αναμονές για βάση διόπτρας.
Χαρακτήρας
Η πρώτη αίσθηση που δίνει το Marlin 410 είναι το βάρος. Ο “δότης” Μ1895 που προσφέρει τον κορμό για το καραμπινάκι έχει φτιαχτεί για βαριά ραβδωτά διαμετρήματα όπως τα 45-70 και .444. Απαιτούνται παχιά
τοιχώματα και ισχυρά κλειδιά για να αντέξουν τις πιέσεις. Συγκριτικά το .410/cal36 παράγει μόλις ένα τρίτο αυτών. Η κάνη διατηρεί το προφίλ των ραβδωτών συγγενών με αντίστοιχα μεγάλο βάρος. Ως αποτέλεσμα το μικρό
τουφέκι να είναι ασυνήθιστα βαρύ (3,28 κιλά), παρά το μικρό μήκος κάνης και την κοντή αποθήκη. Αλλα και το “ζύγισμα” (η κατανομή βάρους) υποφέρει, αν το κρίνει κανείς με τα μέτρα των κυνηγετικών μικρού διαμετρήματος.
Υπάρχουν πολλά δίκανα που είναι πιο καλοζυγισμένα και ελαφρότερα από το αμερικάνικο καραμπινάκι. Υποθέτουμε όμως πως οι επίδοξοι κάτοχοι έχουν άλλα κριτήρια. Η υιοθέτηση ανοικτού στομίου στην κάνη χωρίς στένωση και το χαμηλό φορτίο σκαγιών (συνήθως 8-12 γραμμάρια) περιορίζει το δραστικό βεληνεκές και τα θηράματα. Με λίγη προσοχή ορτύκια, κότσυφες, αγριοπερίστερα είναι εντός των δυνατοτήτων του. Ο επαναληπτικός
μηχανισμός επιτρέπει γρήγορες βολές και εγγυάται στιγμές διασκέδασεις, σπάζοντας πύλινους δίσκους ή σημαδεύονταςσταθερούς στόχους.
Με τη χρήση μονόβολων, ανοίγεται ένας άλλος ορίζοντας. Οι μικρές βολίδες τύπου Φόστερ ή Μπρένεκε ταιριάζουν γάντι στο όπλο που έτσι κι αλλιώς εξοπλίζεται με ρυθμιζόμενα σκοπευτικά. Βολές μέχρι τα 50-70 μέτρα είναι
εφικτές και το βάρος απορροφά το μηδαμινό λάκτισμα τέτοιων φυσιγγίων.
Εκπαιδευτικό εργαλείο;
Πέρα από το “νοσταλγικό” ύφος και τη μοναδικότητα, το Marlin 410 είναι και κατάλληλο εργαλείο διδασκαλίας. Οι μαζεμένες διαστάσεις και ο απλός χειρισμός το καθιστούν εύκολο και ασφαλές για νεοεισερχόμενους σκοπευτές.
Η έλλειψη ανάκρουσης και ο χαμηλός θόρυβος (σε σχέση πχ. με το cal. 12) θα βοηθήσουν στην εκπαίδευση νεαρών ατόμων που θα τρόμαζαν από ισχυρότερα όπλα. Η ευχάριστη πρώτη επαφή με τα όπλα είναι συχνά η
διαφορά μεταξύ ενός μελλοντικού χομπίστα και ενός αποκαρδιωμένου “οπλοφοβικού”. Σε αυτό το ρόλο, το Marlin μπορεί να είναι ιδιαίτερα χρήσιμο.
Δίνει την αίσθηση “πραγματικού τουφεκιού”, αλλά παραμένει φιλικό και εντός των ικανοτήτων ενός αρχάριου.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών