Ο Greener μελέτησε και τελειοποίησε το εμπροσθογεμές δίκανο ως όπλο για σπορ
Θα ήταν αδύνατο να μιλήσει κανείς για την εξέλιξη της οπλοτεχνικής, παραλείποντας την οικογένεια Greener.
Η αρχή
Ο πατριάρχης William Greener (Γουίλιαμ Γκρήνερ), μαθήτευσε κοντά στον John Gardner και εργάστηκε για τον Manton στο Λονδίνο, πριν ξεκινήσει το δικό του εργαστήριο στο Μπίρμινγκχαμ το 1844.
Ο Greener ήταν ενας αναγεννησιακός άνθρωπος.
Μελέτησε και τελειοποίησε το εμπροσθογεμές δίκανο ως όπλο για σπορ.
Ήταν ο αγαπημένος οπλουργός πολλών επιφανών κυνηγών, μεταξύ των οποίων συγκαταλεγόταν και πρίγκηπας του βρετανικού θρόνου Αλβέρτος.
Κέρδισε δεκάδες διακρίσεις και διπλώματα για ευρασιτεχνίες που δε περιορίστηκαν στο λειόκανο τουφέκι.
Για παράδειγμα, το 1835 εφηύρε την πρώτη διαστελλόμενη κυνηγετική βολίδα.
Αλλά παράλληλα είχε πατεντάρει έναν ηλεκτρικό λαμπτήρα πριν τον Έντισον (1846).
Δημιούργησε ένα σύστημα διαχείρισης κλειδιών για τις ράγες των σιδηροδρόμων και είχε κατασκευάσει μια αβύθιστη σωστική λέμβο (1851).
Αγωνίστηκε για την αναβάθμιση της Τράπεζας Δοκιμών στην Αγγλία, ώστε να διασφαλίζεται η ποιότητα και η ασφάλεια των πυροβόλων όπλων, γεγονός που πέτυχε το 1855.
Ο εύστροφος νούς του έφερε μεγάλη αναγνώριση στον Greener και τον βοήθησε να δημιουργήσει μια επιτυχημένη επιχείρηση.
Όταν πέθανε το 1869, είχε αφήσει πίσω του έναν πλούτο γνώσης, περιλαμβανομένων συγγραμμάτων και τριών βιβλίων για την κατασκευή όπλων.
Άξια συνέχεια
O δεύτερος γιός και συνεχιστής του ονομαζόταν William Wellington Greener (Γουίλιαμ Γουέλινγκτον Γκρήνερ). Κάνοντας αισθητή την παρουσία του κάπου στα 1860, άφησε πίσω του μια κληρονομιά που ακόμα ακολουθούμε.
Όχι μόνο εφηύρε πράγματα, αλλά μελέτησε και βελτίωσε τη δουλειά άλλων.
Η εταιρεία που ανέλαβε από τον πατέρα του κατασκεύαζε δίκανα βασισμένα πάνω στις πατέντες των Anson & Deεley, για τις οποίες πλήρωναν δικαιώματα. Μεταξύ 1873 και 1879 τελειοποίησε το εσώσφυρο δίκανο, προσθέτοντας ένα τρίτο (περαστό κλειδί “Greener”) κλειδί στην προέκταση των κανών.
Συνδυασμένο με τα κλειδιά στο κάτω μέρος της βάσης των Anson & Dealey έδωσε το ισχυρότερο μηχανισμό μέχρι σήμερα.
Έμεινε γνωστός διότι αυτός πρώτος κατανόησε τον τρόπο λειτουργίας της στένωσης στο στόμιο του λειόκανου για τη διαμόρφωση της διασποράς, αυτό που ονομάζουμε τσοκ (choke).
Ήταν δεινός σκοπευτής. Χρησιμοποίησε τα όπλα που έφτιαχνε για να κερδίσει σε σημαντικούς, αγώνες, αποδεικνύοντας στο κοινό τη χρησιμότητα των τσοκ.
Παράλληλα κατέγραψε με σαφήνεια τις παρατηρήσεις του.
Έγραψε βιβλία εκ των οποίων τα
“Όπλα με Συσφιξη Κάνης” (1877), “Το όπλο και η Εξέλιξη του” (1881) και “Το Οπισθογεμές και η Χρήση του” (1892) θεωρούνται ευαγγέλια για τους μελετητές των όπλων.
Η συρρίκνωση
Στις αρχές του εικοστού αιώνα, η εταιρεία υπό την ηγεσία των εγγονών του William στράφηκε προς τα στρατιωτικά τουφέκια. Το μονόκανο GP Greener παραγόταν για δεκαετίες, ακόμη και και μετά την εξαγορά από την Webbley. Η αλλαγή του χαρακτήρα ήρθε μετά το Β’ παγκόσμιο πόλεμο. Το κοινό και η τεχνολογία άλλαξε και η συρρίκνωση της βρετανικής οπλοβιομηχανίας οδήγησε στο κλείσιμο. Το τελικό χτύπημα ήρθε όταν το ιστορικό κτήριο στην πλατεία St. Mary’s κατεδαφίστηκε για να ανοιχτεί η νέα περιφερειακή οδός του Μπίρμινγκχαμ.
Ο προστάτης “Άγιος Γεώργιος”
Το “σαράκι” της οπλουργικής κυλά βαθιά μέσα στο αίμα των Greener. Το 1985 ο Graham Greener (Γκράχαμ Γκρήνερ), δισέγγονος του αρχιμάστορα συνεταιρίστηκε με δύο ακόμη επιφανείς οπλουργούς και ανέστησαν τη φίρμα.
Έκτοτε, παράγουν χειροποίητα, ύψιστης ποιότητας δίκανα με τη σφραγίδα και τις λεπτομέρειες που οι πρόγονοι του δημιούργησαν γενιά μετά τη γενιά.
Αυτά τα νεώτερα Greener, με τη συνδρομή της μοντέρνας μεταλλουργίας και την τεχνογνωσία αιώνων, είναι ίσως τα καλύτερα που φτιάχτηκαν ποτέ.
Γυρίζοντας πίσω στις οικογενειακές ρίζες ο Graham παρουσίασε στον κόσμο το 1992 το επετειακό “Νέο Άγιο Γεώργιο”, ένα δωδεκάρι Greener ύψιστης ποιότητας εμπνευσμένο από το αντίστοιχο που έφτιαξαν οι παππούδες του το 1907.
Σύμφωνα με την παράδοση, το αρχικό δίκανο ξεκίνησε το 1890 και ο William Greener δε λυπήθηκε κανένα κόστος χρησιμοποιώντας τις καλλίτερες δαμασκηνές κάνες και το ομορφότερο ξύλο που μπορούσε να βρεί.
Ο σκαλιστής Harry Tomlinson (Χάρυ Τομλινσον) που ανέλαβε να αναπαραστήσει στο μέταλλο τη μάχη του Αγίου Γεωργίου με το Δράκο, δούλεψε κοπιωδώς για πάνω από 12 μήνες.
Τουλάχιστον δύο φορές κατέρρευσε και παράτησε την προσπάθεια, με τον William Greener να τον βρίσκει απογοητευμένο και μεθυσμένο στην τοπική παμπ, ανίκανο να συνεχίσει.
Στο τέλος κατόρθωσε να αποδώσει σε ανάγλυφο τις λεπτομέρειες της μυθικής μονομαχίας Καλού και Κακού.
Από λειτουργική άποψη, βασίζεται στο μοντέλο Unique της φίρμας και έχει δύο μοναδικά στοιχεία.
Στερείται της χαρακτηριστικής ασφάλειας στην αριστερή πλευρά και διαθέτει μονή σκανδάλη χωρίς επιλογέα.
Φαίνεται πως γύρω στο 1909-1910 υπήρξε και ένας δεύτερος “Άγιος Γεώργιος” που κατασκευάστηκε με την κλασσική ασφάλεια στο κοντάκι.
Το σύγχρονο υπόδειγμα εμπνέεται από το κλασσικό.
Το βαθύ σκάλισμα έγινε από τους Alan και Paul Brown.
Το μοτίβο είναι διαφορετικό, με περισσότερες γιρλάντες. Επειδή βασίζεται στο μηχανισμό sidelock (“ολόκληρες φωτιές”), υπάρχει χώρος για έναν έφιππο Αγιο Γεώργιο.
Οι σκανδάλες είναι πλέον δύο.
Υπάρχουν κι άλλες μαρτυρίες που υποδεικνύουν την ύπαρξη τουλάχιστον ενός ακόμη, απλούστερου μοτίβου με “καμβά” το σώμα ενός εικοσαριού Greener. Φαίνεται πως ο Graham προσπαθεί να συνεχίσει τη δημιουργία όπλων με διακόσμηση εμπνευσμένη από τη χριστιανική παράδοση.
Είναι ένας θαυμάσιος τρόπος απόδοσης τιμής στην κορυφαία ποιότητα κατασκευής των Best Guns, που η οικογένεια του υπηρετεί επί γενεές.
www.bankingnews.gr
Η αρχή
Ο πατριάρχης William Greener (Γουίλιαμ Γκρήνερ), μαθήτευσε κοντά στον John Gardner και εργάστηκε για τον Manton στο Λονδίνο, πριν ξεκινήσει το δικό του εργαστήριο στο Μπίρμινγκχαμ το 1844.
Ο Greener ήταν ενας αναγεννησιακός άνθρωπος.
Μελέτησε και τελειοποίησε το εμπροσθογεμές δίκανο ως όπλο για σπορ.
Ήταν ο αγαπημένος οπλουργός πολλών επιφανών κυνηγών, μεταξύ των οποίων συγκαταλεγόταν και πρίγκηπας του βρετανικού θρόνου Αλβέρτος.
Κέρδισε δεκάδες διακρίσεις και διπλώματα για ευρασιτεχνίες που δε περιορίστηκαν στο λειόκανο τουφέκι.
Για παράδειγμα, το 1835 εφηύρε την πρώτη διαστελλόμενη κυνηγετική βολίδα.
Αλλά παράλληλα είχε πατεντάρει έναν ηλεκτρικό λαμπτήρα πριν τον Έντισον (1846).
Δημιούργησε ένα σύστημα διαχείρισης κλειδιών για τις ράγες των σιδηροδρόμων και είχε κατασκευάσει μια αβύθιστη σωστική λέμβο (1851).
Αγωνίστηκε για την αναβάθμιση της Τράπεζας Δοκιμών στην Αγγλία, ώστε να διασφαλίζεται η ποιότητα και η ασφάλεια των πυροβόλων όπλων, γεγονός που πέτυχε το 1855.
Ο εύστροφος νούς του έφερε μεγάλη αναγνώριση στον Greener και τον βοήθησε να δημιουργήσει μια επιτυχημένη επιχείρηση.
Όταν πέθανε το 1869, είχε αφήσει πίσω του έναν πλούτο γνώσης, περιλαμβανομένων συγγραμμάτων και τριών βιβλίων για την κατασκευή όπλων.
Άξια συνέχεια
O δεύτερος γιός και συνεχιστής του ονομαζόταν William Wellington Greener (Γουίλιαμ Γουέλινγκτον Γκρήνερ). Κάνοντας αισθητή την παρουσία του κάπου στα 1860, άφησε πίσω του μια κληρονομιά που ακόμα ακολουθούμε.
Όχι μόνο εφηύρε πράγματα, αλλά μελέτησε και βελτίωσε τη δουλειά άλλων.
Η εταιρεία που ανέλαβε από τον πατέρα του κατασκεύαζε δίκανα βασισμένα πάνω στις πατέντες των Anson & Deεley, για τις οποίες πλήρωναν δικαιώματα. Μεταξύ 1873 και 1879 τελειοποίησε το εσώσφυρο δίκανο, προσθέτοντας ένα τρίτο (περαστό κλειδί “Greener”) κλειδί στην προέκταση των κανών.
Συνδυασμένο με τα κλειδιά στο κάτω μέρος της βάσης των Anson & Dealey έδωσε το ισχυρότερο μηχανισμό μέχρι σήμερα.
Έμεινε γνωστός διότι αυτός πρώτος κατανόησε τον τρόπο λειτουργίας της στένωσης στο στόμιο του λειόκανου για τη διαμόρφωση της διασποράς, αυτό που ονομάζουμε τσοκ (choke).
Ήταν δεινός σκοπευτής. Χρησιμοποίησε τα όπλα που έφτιαχνε για να κερδίσει σε σημαντικούς, αγώνες, αποδεικνύοντας στο κοινό τη χρησιμότητα των τσοκ.
Παράλληλα κατέγραψε με σαφήνεια τις παρατηρήσεις του.
Έγραψε βιβλία εκ των οποίων τα
“Όπλα με Συσφιξη Κάνης” (1877), “Το όπλο και η Εξέλιξη του” (1881) και “Το Οπισθογεμές και η Χρήση του” (1892) θεωρούνται ευαγγέλια για τους μελετητές των όπλων.
Η συρρίκνωση
Στις αρχές του εικοστού αιώνα, η εταιρεία υπό την ηγεσία των εγγονών του William στράφηκε προς τα στρατιωτικά τουφέκια. Το μονόκανο GP Greener παραγόταν για δεκαετίες, ακόμη και και μετά την εξαγορά από την Webbley. Η αλλαγή του χαρακτήρα ήρθε μετά το Β’ παγκόσμιο πόλεμο. Το κοινό και η τεχνολογία άλλαξε και η συρρίκνωση της βρετανικής οπλοβιομηχανίας οδήγησε στο κλείσιμο. Το τελικό χτύπημα ήρθε όταν το ιστορικό κτήριο στην πλατεία St. Mary’s κατεδαφίστηκε για να ανοιχτεί η νέα περιφερειακή οδός του Μπίρμινγκχαμ.
Ο προστάτης “Άγιος Γεώργιος”
Το “σαράκι” της οπλουργικής κυλά βαθιά μέσα στο αίμα των Greener. Το 1985 ο Graham Greener (Γκράχαμ Γκρήνερ), δισέγγονος του αρχιμάστορα συνεταιρίστηκε με δύο ακόμη επιφανείς οπλουργούς και ανέστησαν τη φίρμα.
Έκτοτε, παράγουν χειροποίητα, ύψιστης ποιότητας δίκανα με τη σφραγίδα και τις λεπτομέρειες που οι πρόγονοι του δημιούργησαν γενιά μετά τη γενιά.
Αυτά τα νεώτερα Greener, με τη συνδρομή της μοντέρνας μεταλλουργίας και την τεχνογνωσία αιώνων, είναι ίσως τα καλύτερα που φτιάχτηκαν ποτέ.
Γυρίζοντας πίσω στις οικογενειακές ρίζες ο Graham παρουσίασε στον κόσμο το 1992 το επετειακό “Νέο Άγιο Γεώργιο”, ένα δωδεκάρι Greener ύψιστης ποιότητας εμπνευσμένο από το αντίστοιχο που έφτιαξαν οι παππούδες του το 1907.
Σύμφωνα με την παράδοση, το αρχικό δίκανο ξεκίνησε το 1890 και ο William Greener δε λυπήθηκε κανένα κόστος χρησιμοποιώντας τις καλλίτερες δαμασκηνές κάνες και το ομορφότερο ξύλο που μπορούσε να βρεί.
Ο σκαλιστής Harry Tomlinson (Χάρυ Τομλινσον) που ανέλαβε να αναπαραστήσει στο μέταλλο τη μάχη του Αγίου Γεωργίου με το Δράκο, δούλεψε κοπιωδώς για πάνω από 12 μήνες.
Τουλάχιστον δύο φορές κατέρρευσε και παράτησε την προσπάθεια, με τον William Greener να τον βρίσκει απογοητευμένο και μεθυσμένο στην τοπική παμπ, ανίκανο να συνεχίσει.
Στο τέλος κατόρθωσε να αποδώσει σε ανάγλυφο τις λεπτομέρειες της μυθικής μονομαχίας Καλού και Κακού.
Από λειτουργική άποψη, βασίζεται στο μοντέλο Unique της φίρμας και έχει δύο μοναδικά στοιχεία.
Στερείται της χαρακτηριστικής ασφάλειας στην αριστερή πλευρά και διαθέτει μονή σκανδάλη χωρίς επιλογέα.
Φαίνεται πως γύρω στο 1909-1910 υπήρξε και ένας δεύτερος “Άγιος Γεώργιος” που κατασκευάστηκε με την κλασσική ασφάλεια στο κοντάκι.
Το σύγχρονο υπόδειγμα εμπνέεται από το κλασσικό.
Το βαθύ σκάλισμα έγινε από τους Alan και Paul Brown.
Το μοτίβο είναι διαφορετικό, με περισσότερες γιρλάντες. Επειδή βασίζεται στο μηχανισμό sidelock (“ολόκληρες φωτιές”), υπάρχει χώρος για έναν έφιππο Αγιο Γεώργιο.
Οι σκανδάλες είναι πλέον δύο.
Υπάρχουν κι άλλες μαρτυρίες που υποδεικνύουν την ύπαρξη τουλάχιστον ενός ακόμη, απλούστερου μοτίβου με “καμβά” το σώμα ενός εικοσαριού Greener. Φαίνεται πως ο Graham προσπαθεί να συνεχίσει τη δημιουργία όπλων με διακόσμηση εμπνευσμένη από τη χριστιανική παράδοση.
Είναι ένας θαυμάσιος τρόπος απόδοσης τιμής στην κορυφαία ποιότητα κατασκευής των Best Guns, που η οικογένεια του υπηρετεί επί γενεές.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών