Η επιτυχία του αρχικού Μ ‘92 βασίστηκε στο γεγονός ότι σχεδιάστηκε για φυσίγγια περιστρόφων της εποχής
Αν υπάρχει μία σύγχρονη εταιρεία όπλων που οφείλει την επιτυχία της στη νοσταλγία των ταινιών γουέστερν, αυτή είναι η ιταλική Chiappa.
Αν και γνωστοί πλέον για πρωτοποριακά όπλα όπως το περίστροφο Rhino, η βασική τους εργασία ήταν και παραμένει η αναπαραγωγή μοντέλων από τον όψιμο 19ο αιώνα.
Η κληρονομιά του Browning
Η πρώτη δημιουργική περίοδος της καριέρας του John Moses Browning απογειώθηκε όταν ο σχεδιαστής από την απομακρυσμένη Γιούτα τράβηξε την προσοχή της “αυτοκρατορίας” που λεγόταν Winchester. Συνέλλαβε για λογαριασμό τους πάνω από 80 ευρασιτεχνίες (πολλές από τις οποίες παραμένουν κλεισμένες στα ερμάρια της αμερικανικής εταιρείας αφού αγοράστηκαν για να μη πέσουν σε χέρια ανταγωνιστών). To 1892 κλήθηκε να δημιουργήσει ένα αντικαταστάτη για το παλιότερο “Μοντέλο 1873” που ήταν μέχρι τότε το πιo επιτυχημένο τουφέκι της.
Ο αντιπρόεδρος (και γαμπρός του ιδιοκτήτη) της Winchester T.G. Bennett κάλεσε τον εφευρέτη στα γραφεία της εταιρείας στο Κονέκτικατ και ζήτησε ένα βελτιωμένο και ευκολότερο να παραχθεί τουφέκι για να ανταγωνιστούν την Marlin. Υποσχέθηκε στον Browning το “μυθικό” μπόνους των 15.000 δολαρίων αν κατάφερνε να παραδώσει το λειτουργικό πρωτότυπο σε 2 μήνες ή 10.000 δολλάρια αν τα κατάφερνε σε 90 ημέρες. Ο θρύλος λέει ότι ο μορμόνος που συνοδευόταν από τον αδελφό του Matt, πήγε στο ημερολόγιο που κρεμόταν στον τοίχο του γραφείου του Bennett και ξύνοντας το πηγούνι του αντιπρότεινε: “ Είναι 5-6 ημέρες από εδώ ως το Όγκντεν (στη Γιούτα). Ας πούμε 12 ημέρες για να φτάσω εκεί και για να έρθει το όπλο σε εσένα με το τρένο. Θα έχεις το τουφέκι έτοιμο και στα χέρια σου σε 30 ημέρες για 20.000 δολάρια ή αλλιώς σου το χαρίζω”. Το πρωτότυπο έφτασε στο γραφείο του Bennett σε 28 ημέρες.
Ένα εκατομμύρια αντίγραφα αργότερα, η παραγωγή του “Μοντέλο 1892” (ή απλά ‘92) σταμάτησε το 1941.
Εξελίσσοντας το παρελθόν
Τηλεοπτικοί καουμπόης χρησιμοποίησαν δύο πολύ ιδιαίτερα Winchester ‘92. Ο Τζών Γουέην είχε μια καραμπίνα με ένα μεγάλο στρογγυλό μοχλό όπλισης. Του επέτρεπε να γεμίζει το όπλο στριφογυρίζοντας το γύρω από τα δάκτυλα του ενός χεριού. Ο Στηβ Μακουήν κουβαλούσε ένα πολύ κοντό Μ92 με κομμένη κάνη και κοντάκι και το κουβαλούσε σε μία θήκη στο μηρό του, στην τηλεοπτική σειρά “Dead or Alive”. Στην πραγματικότητα ένα τέτοιο “πιστόλι” ήταν άχρηστο, αλλά φαινόταν ωραίο στην οθόνη. Η δημοφιλία των ταινιών γουέστερν στις δεκαετίες 1950-1970 έδωσε μια παγκόσμια ώθηση στα επαναληπτικά τουφέκια μοχλού (lever action στην ορολογία της Winchester) αλλά η πηγή είχε στερέψει.
Ο οξυδερκή Ιταλός βιοτέχνης Ezechiele Chiappa άρχισε το 1958 να παράγει αντίγραφα των “αρχαίων” Spencer, Henry και Winchester, οι πατέντες των οποίων είχαν λήξει δεκαετίες πριν.
Τα σημερινά Chiappa “Μοντέλο 1892” (αλλά και τα Μ 1886 και λειόκανα Μ 1887) μπορεί να φέρουν τη σφραγίδα του Browning, αλλά σχεδιάζονται σε υπολογιστές CAD και κατασκευάζονται από τόρνους CNC. Δεν είναι μόνο η νοσταλγία που προσφέρουν. Με μήκος ελάχιστα βραχύτερο του ενός μέτρου και ζυγίζοντας συνήθως λιγότερο από 3 κιλά, είναι εξαιρετικά κυνηγετικά τουφέκια για βολές σε πυκνούς λόγγους με μικρή ορατότητα. Η ενστικτώδης επώμιση και η ταχείες επόμενες βολές είναι το “στοιχείο” του. Η χωρητικότητα ποικίλει (από 5-9 φυσίγγια) ανάλογα με το διαμέτρημα και το μήκος κάνης. Η τροφοδοσία γίνεται από μια θυρίδα στη δεξιά πλευρά. Δεν υπάρχει χειροκίνητη ασφάλεια. ‘Οπως στο αυθεντικό σχέδιο του Browning, ο χειριστής φέρνει τη σφύρα σε θέση ημιόπλισης για να μεταφέρει το όπλο με γεμάτη θαλάμη. Μια σοφότερη επιλογή είναι η θαλάμη να παραμένει κενή και να οπλίζεται με χειρισμό του μοχλού πριν τη βολή.
Πλειάδα μοντέλων
Η επιτυχία του αρχικού Μ ‘92 βασίστηκε στο γεγονός ότι σχεδιάστηκε για φυσίγγια περιστρόφων της εποχής. Στην ουσία ήταν μια μικρότερη, ελαφρότερη εκδοχή του παλαιότερου 1886, με το μοχλό να κινεί το κλείστρο προς τα πίσω και να οπλίζει την εξωτερική σφύρα. Το πλεονέκτημα είναι πως στα απομακρυσμένα μέρη που οι άνθρωποι κινούνταν τότε, η χρήση κοινών πυρομαχικών για καραμπίνα και όπλο χειρός απλούστευε την προσπόριση φυσιγγίων.
Η Chiappa διατηρεί την ίδια φιλοσοφία, εκσυγχρονίζοντας τη με βάση το σήμερα. Τα διαμετρήματα είναι .357 Magnum, .44. Magnum και .45 Colt. Ιδιαίτερα τα δύο τελευταία, είναι ικανά να καταβάλλουν τα περισσότερα θηράματα εκτός Αφρικής εντός λογικών αποστάσεων (50-80 μέτρα) με ελάχιστη συγκριτικά ανάκρουση. Το μικρότερο .357 ως “μπόνους” δέχεται και τα μικρότερα .38 Special για σκοπευτική χρήση ή προπόνηση. Πάνω στο βασικό μηχανισμό παράγουν τυφέκια με κάνες 50 ή 60 εκατοστών, καραμπινάκια με κάνες 41 εκατοστών, ακόμη και ένα αντίγραφο “πιστολιού” σαν εκείνο του Στηβ Μακουήν, το οποίο δεν υπήρχε ποτέ στη γκάμα της Winchester. Το πλέον ενδιαφέρον μοντέλο, το οποίο όντως βασίζεται σε σχέδιο του Browning και λέγεται “Takedown”. Ξεβιδώνοντας την κυλινδρική αποθήκη και περιστρέφοντας τον κορμό κατά 90 μοίρες, ο κάτοχος μπορεί να χωρίσει το λεπτοκαμωμένο τουφεκάκι σε δύο τμήματα που μεταφέρονται εύκολα σε ένα σακίδιο για κυνήγι σε ορεινά μέρη.
Το φινίρισμα καλύπτει όλα τα γούστα. Από το κλασικό με τη μαύρη βαφή μέχρι εξεζητημένη “ταρταρούγα” και επινικελωμένα μεταλλικά μέρη για αντοχή στην υγρασία. Εκτός από τα παραδοσιακά μεταλλικά σκοπευτικά με το κλιμακωτό κλισιοσκόπιο στην κάνη, η Chiappa προσφέρει μοντέλα με στόχαστρα οπής (peep sights) της Skinner ή βάσεις για διόπτρα.
Με τις τιμές των λιγοστών αυθεντικών Winchester ‘92 να αγγίζουν “αστρονομικά” ύψη, τα ιταλικά αντίγραφα είναι πολύ δημοφιλή στους αγώνες πρωταθλημάτων SASS και Cowboy Action όπου χρησιμοποιούνται όπλα τεχνολογίας του 19ου αιώνα.
www.bankingnews.gr
Αν και γνωστοί πλέον για πρωτοποριακά όπλα όπως το περίστροφο Rhino, η βασική τους εργασία ήταν και παραμένει η αναπαραγωγή μοντέλων από τον όψιμο 19ο αιώνα.
Η κληρονομιά του Browning
Η πρώτη δημιουργική περίοδος της καριέρας του John Moses Browning απογειώθηκε όταν ο σχεδιαστής από την απομακρυσμένη Γιούτα τράβηξε την προσοχή της “αυτοκρατορίας” που λεγόταν Winchester. Συνέλλαβε για λογαριασμό τους πάνω από 80 ευρασιτεχνίες (πολλές από τις οποίες παραμένουν κλεισμένες στα ερμάρια της αμερικανικής εταιρείας αφού αγοράστηκαν για να μη πέσουν σε χέρια ανταγωνιστών). To 1892 κλήθηκε να δημιουργήσει ένα αντικαταστάτη για το παλιότερο “Μοντέλο 1873” που ήταν μέχρι τότε το πιo επιτυχημένο τουφέκι της.
Ο αντιπρόεδρος (και γαμπρός του ιδιοκτήτη) της Winchester T.G. Bennett κάλεσε τον εφευρέτη στα γραφεία της εταιρείας στο Κονέκτικατ και ζήτησε ένα βελτιωμένο και ευκολότερο να παραχθεί τουφέκι για να ανταγωνιστούν την Marlin. Υποσχέθηκε στον Browning το “μυθικό” μπόνους των 15.000 δολαρίων αν κατάφερνε να παραδώσει το λειτουργικό πρωτότυπο σε 2 μήνες ή 10.000 δολλάρια αν τα κατάφερνε σε 90 ημέρες. Ο θρύλος λέει ότι ο μορμόνος που συνοδευόταν από τον αδελφό του Matt, πήγε στο ημερολόγιο που κρεμόταν στον τοίχο του γραφείου του Bennett και ξύνοντας το πηγούνι του αντιπρότεινε: “ Είναι 5-6 ημέρες από εδώ ως το Όγκντεν (στη Γιούτα). Ας πούμε 12 ημέρες για να φτάσω εκεί και για να έρθει το όπλο σε εσένα με το τρένο. Θα έχεις το τουφέκι έτοιμο και στα χέρια σου σε 30 ημέρες για 20.000 δολάρια ή αλλιώς σου το χαρίζω”. Το πρωτότυπο έφτασε στο γραφείο του Bennett σε 28 ημέρες.
Ένα εκατομμύρια αντίγραφα αργότερα, η παραγωγή του “Μοντέλο 1892” (ή απλά ‘92) σταμάτησε το 1941.
Εξελίσσοντας το παρελθόν
Τηλεοπτικοί καουμπόης χρησιμοποίησαν δύο πολύ ιδιαίτερα Winchester ‘92. Ο Τζών Γουέην είχε μια καραμπίνα με ένα μεγάλο στρογγυλό μοχλό όπλισης. Του επέτρεπε να γεμίζει το όπλο στριφογυρίζοντας το γύρω από τα δάκτυλα του ενός χεριού. Ο Στηβ Μακουήν κουβαλούσε ένα πολύ κοντό Μ92 με κομμένη κάνη και κοντάκι και το κουβαλούσε σε μία θήκη στο μηρό του, στην τηλεοπτική σειρά “Dead or Alive”. Στην πραγματικότητα ένα τέτοιο “πιστόλι” ήταν άχρηστο, αλλά φαινόταν ωραίο στην οθόνη. Η δημοφιλία των ταινιών γουέστερν στις δεκαετίες 1950-1970 έδωσε μια παγκόσμια ώθηση στα επαναληπτικά τουφέκια μοχλού (lever action στην ορολογία της Winchester) αλλά η πηγή είχε στερέψει.
Ο οξυδερκή Ιταλός βιοτέχνης Ezechiele Chiappa άρχισε το 1958 να παράγει αντίγραφα των “αρχαίων” Spencer, Henry και Winchester, οι πατέντες των οποίων είχαν λήξει δεκαετίες πριν.
Τα σημερινά Chiappa “Μοντέλο 1892” (αλλά και τα Μ 1886 και λειόκανα Μ 1887) μπορεί να φέρουν τη σφραγίδα του Browning, αλλά σχεδιάζονται σε υπολογιστές CAD και κατασκευάζονται από τόρνους CNC. Δεν είναι μόνο η νοσταλγία που προσφέρουν. Με μήκος ελάχιστα βραχύτερο του ενός μέτρου και ζυγίζοντας συνήθως λιγότερο από 3 κιλά, είναι εξαιρετικά κυνηγετικά τουφέκια για βολές σε πυκνούς λόγγους με μικρή ορατότητα. Η ενστικτώδης επώμιση και η ταχείες επόμενες βολές είναι το “στοιχείο” του. Η χωρητικότητα ποικίλει (από 5-9 φυσίγγια) ανάλογα με το διαμέτρημα και το μήκος κάνης. Η τροφοδοσία γίνεται από μια θυρίδα στη δεξιά πλευρά. Δεν υπάρχει χειροκίνητη ασφάλεια. ‘Οπως στο αυθεντικό σχέδιο του Browning, ο χειριστής φέρνει τη σφύρα σε θέση ημιόπλισης για να μεταφέρει το όπλο με γεμάτη θαλάμη. Μια σοφότερη επιλογή είναι η θαλάμη να παραμένει κενή και να οπλίζεται με χειρισμό του μοχλού πριν τη βολή.
Πλειάδα μοντέλων
Η επιτυχία του αρχικού Μ ‘92 βασίστηκε στο γεγονός ότι σχεδιάστηκε για φυσίγγια περιστρόφων της εποχής. Στην ουσία ήταν μια μικρότερη, ελαφρότερη εκδοχή του παλαιότερου 1886, με το μοχλό να κινεί το κλείστρο προς τα πίσω και να οπλίζει την εξωτερική σφύρα. Το πλεονέκτημα είναι πως στα απομακρυσμένα μέρη που οι άνθρωποι κινούνταν τότε, η χρήση κοινών πυρομαχικών για καραμπίνα και όπλο χειρός απλούστευε την προσπόριση φυσιγγίων.
Η Chiappa διατηρεί την ίδια φιλοσοφία, εκσυγχρονίζοντας τη με βάση το σήμερα. Τα διαμετρήματα είναι .357 Magnum, .44. Magnum και .45 Colt. Ιδιαίτερα τα δύο τελευταία, είναι ικανά να καταβάλλουν τα περισσότερα θηράματα εκτός Αφρικής εντός λογικών αποστάσεων (50-80 μέτρα) με ελάχιστη συγκριτικά ανάκρουση. Το μικρότερο .357 ως “μπόνους” δέχεται και τα μικρότερα .38 Special για σκοπευτική χρήση ή προπόνηση. Πάνω στο βασικό μηχανισμό παράγουν τυφέκια με κάνες 50 ή 60 εκατοστών, καραμπινάκια με κάνες 41 εκατοστών, ακόμη και ένα αντίγραφο “πιστολιού” σαν εκείνο του Στηβ Μακουήν, το οποίο δεν υπήρχε ποτέ στη γκάμα της Winchester. Το πλέον ενδιαφέρον μοντέλο, το οποίο όντως βασίζεται σε σχέδιο του Browning και λέγεται “Takedown”. Ξεβιδώνοντας την κυλινδρική αποθήκη και περιστρέφοντας τον κορμό κατά 90 μοίρες, ο κάτοχος μπορεί να χωρίσει το λεπτοκαμωμένο τουφεκάκι σε δύο τμήματα που μεταφέρονται εύκολα σε ένα σακίδιο για κυνήγι σε ορεινά μέρη.
Το φινίρισμα καλύπτει όλα τα γούστα. Από το κλασικό με τη μαύρη βαφή μέχρι εξεζητημένη “ταρταρούγα” και επινικελωμένα μεταλλικά μέρη για αντοχή στην υγρασία. Εκτός από τα παραδοσιακά μεταλλικά σκοπευτικά με το κλιμακωτό κλισιοσκόπιο στην κάνη, η Chiappa προσφέρει μοντέλα με στόχαστρα οπής (peep sights) της Skinner ή βάσεις για διόπτρα.
Με τις τιμές των λιγοστών αυθεντικών Winchester ‘92 να αγγίζουν “αστρονομικά” ύψη, τα ιταλικά αντίγραφα είναι πολύ δημοφιλή στους αγώνες πρωταθλημάτων SASS και Cowboy Action όπου χρησιμοποιούνται όπλα τεχνολογίας του 19ου αιώνα.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών