O... σεισμός στην Αθήνα ενδεχομένως να αποτελεί έναν προάγγελο άλλων σοκ που ενδεχομένως να επακολουθήσουν, καθώς εκκρεμούν ακόμη οκτώ εκλογικές αναμετρήσεις ανά την Ευρώπη
Με την αναρρίχηση στην εξουσία μιας απίθανης συμμαχίας μεταξύ ενός κόμματος της άκρας δεξιάς και της άκρας αριστεράς, η Ελλάδα έχει ταρακουνήσει το ευρωπαϊκό πολιτικό καλειδοσκόπιο και ενδεχομένως να σηματοδοτεί το τέλος μιας εποχής κεντρώων κυβερνήσεων, σημειώνεται σε ανάλυση του πρακτορείου Reuters.
Με οκτώ εκλογικές αναμετρήσεις να αναμένονται στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης το 2015, καθώς και περιφερειακές, ο σεισμός στην Αθήνα ενδεχομένως να αποτελεί έναν προάγγελο άλλων σοκ που ενδεχομένως να επακολουθήσουν.
Όπως σημειώνεται, θα έπρεπε να περιμένουμε το αναπάντεχο το 2015 από τη Βρετανία έως τη Φινλανδία και από τη Δανία έως την Ισπανία, καθώς οι ψηφοφόροι, που έχουν υπομείνει πέντε χρόνια οικονομικής κρίσης, μείωσης των πραγματικών εισοδημάτων και περικοπές πρόνοιας, θα βρουν διέξοδο στον θυμό, το άγχος ή την απάθειά τους στις κάλπες.
Τα κεντροαριστερά και κεντροδεξιά κόμματα που έχουν κυριαρχήσει στην ευρωπαϊκή πολιτική από τα τέλη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου χάνουν δυνάμεις έναντι των λαϊκιστών και από τις δύο πλευρές του φάσματος.
Σε πολλές χώρες, οι ψηφοφόροι εκτιμούν ότι τα κατεστημένα κόμματα δεν προσφέρουν πραγματική εναλλακτική, πολλοί θέλουν να τιμωρήσουν τις κυβερνώσες «κάστες» που είναι αποκομμένες από τα προβλήματα των πολιτών και που ενδιαφέρονται να βοηθήσουν περισσότερο τον εαυτό τους απ' ό,τι τους εκλογείς.
Όπως σημειώνει ο πρώην βρετανός υπουργός για θέματα Ευρώπης, Denis MacShane, «φθάσαμε στο τέλος ενός διάρκειας 30 ετών κύκλου φιλελεύθερου ατομικισμού και συσσώρευσης πλούτου που ξεκίνησε από τον Ronald Reagan και τη Margaret Thatcher», για να προσθέσει ότι «είμαστε σε μία τουλάχιστον δεκαετία αναταραχής και αβεβαιότητας στην Ευρώπη».
Μένει να φανεί αν εκτός της Ελλάδας, θα κυριαρχήσουν τέτοιου είδους κόμματα και αλλού στην Ευρώπη, αν και φαίνεται ότι οι κυβερνήσεις θα σχηματίζονται πιο δύσκολα και θα είναι λιγότερο σταθερές παντού.
Οι Έλληνες έχουν υποστεί υψηλή ανεργία, μεγαλύτερη φτώχεια και περισσότερη κοινωνική εξάρθρωση από τους υπόλοιπους Ευρωπαίους, δεδομένου ότι έγινε η πρώτη χώρα της ζώνης του ευρώ που ζήτησε διεθνή διάσωση το 2010.
Επίσης είναι πιθανόν η χώρα όπου η παραδοσιακή πολιτική τάξη έχει πλέον απαξιωθεί από σκάνδαλα διαφθοράς και φοροδιαφυγής, νεποτισμό και μη αληθινά στατιστικά στοιχεία.
Παρόμοια είναι και τα προβλήματα στην Ισπανία, με τα δύο μεγάλα κόμματα που εναλλάσσονται στην εξουσία μετά την πτώση του Φράνκο να έχουν πληγεί από μια σειρά υποθέσεων, ενώ πολλοί από τους Ισπανούς τους αποδίδουν την ευθύνη ισομερώς για τη φούσκα των ακινήτων που οδήγησε σε σκληρά μέτρα λιτότητας, ενώ όπως και στην Ελλάδα, ένας στους δύο νέους Ισπανούς είναι χωρίς δουλειά.
Αυτό έδωσε ώθηση στο κόμμα Podemos (Μπορούμε), υπό την ηγεσία του χαρισματικού νεαρού ακαδημαϊκό Pablo Iglesias, ο οποίος ηγείται στις δημοσκοπήσεις τόσο έναντι του συντηρητικού Λαϊκού Κόμματος του πρωθυπουργού Mariano Rajoy (ΡΡ) όσο και των Σοσιαλιστών της αντιπολίτευσης (PSOE).
Ο 36χρονος Iglesias, ο οποίος είναι κοντά στον 40χρονο έλληνα πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, μπορεί να κερδίσει αξιοπιστία από τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, ειδικά εάν η νέα κυβέρνηση της Αθήνας είναι σε θέση να διαπραγματευτεί κάποια ελάφρυνση του χρέους και χαλάρωση των μέτρων λιτότητας.
Ωστόσο, η προοπτική να υπάρξουν μήνες αντιπαράθεσης μεταξύ της Αθήνας και των Βρυξελλών, εν μέσω οικονομικής αστάθειας, μπορεί να επηρεάσει αρνητικά τους Ισπανούς ψηφοφόρους από το να ψηφίσουν το Podemos μέχρι να φθάσει η ημερομηνία των εκλογών, περί τον Δεκέμβριο, ή να οδηγήσουν σε μια συμμαχία των Συντηρητικών και των Σοσιαλιστών στα πρότυπα του μεγάλου γερμανικού συνασπισμού.
Μια άλλη χώρα όπου θα μπορούσε να προκαλέσει κλυδωνισμούς είναι η Βρετανία, στην οποία οι εκλογές θα γίνουν στις 7 Μαΐου, με τον βετεράνο πολιτικό επιστήμονα David Blater, «πατέρα» των βρετανικών δημοσκοπήσεων να λέει ότι δεν έχει δει πιο αβέβαιες ως προς το αποτέλεσμα εκλογές από το 1945.
Δύο άλλες χώρες όπου εθνικιστικές δυνάμεις θα μπορούσαν να… χτυπήσουν την πόρτα της εξουσίας, είναι η Φινλανδία, αλλά και η Ιρλανδία.
Ακόμα και σε χώρες όπως η Ιρλανδία και η Ισπανία, που βλέπουν τώρα να επιστρέφουν στους υγιείς ρυθμούς οικονομικής ανάπτυξης, οι ψηφοφόροι μπορεί να μην ανταμείψουν τα κόμματα που τους οδήγησαν μέσα στην κρίση, καθώς οι περισσότεροι απλοί πολίτες εξακολουθούν να αισθάνονται χειρότερα.
www.bankingnews.gr
Με οκτώ εκλογικές αναμετρήσεις να αναμένονται στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης το 2015, καθώς και περιφερειακές, ο σεισμός στην Αθήνα ενδεχομένως να αποτελεί έναν προάγγελο άλλων σοκ που ενδεχομένως να επακολουθήσουν.
Όπως σημειώνεται, θα έπρεπε να περιμένουμε το αναπάντεχο το 2015 από τη Βρετανία έως τη Φινλανδία και από τη Δανία έως την Ισπανία, καθώς οι ψηφοφόροι, που έχουν υπομείνει πέντε χρόνια οικονομικής κρίσης, μείωσης των πραγματικών εισοδημάτων και περικοπές πρόνοιας, θα βρουν διέξοδο στον θυμό, το άγχος ή την απάθειά τους στις κάλπες.
Τα κεντροαριστερά και κεντροδεξιά κόμματα που έχουν κυριαρχήσει στην ευρωπαϊκή πολιτική από τα τέλη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου χάνουν δυνάμεις έναντι των λαϊκιστών και από τις δύο πλευρές του φάσματος.
Σε πολλές χώρες, οι ψηφοφόροι εκτιμούν ότι τα κατεστημένα κόμματα δεν προσφέρουν πραγματική εναλλακτική, πολλοί θέλουν να τιμωρήσουν τις κυβερνώσες «κάστες» που είναι αποκομμένες από τα προβλήματα των πολιτών και που ενδιαφέρονται να βοηθήσουν περισσότερο τον εαυτό τους απ' ό,τι τους εκλογείς.
Όπως σημειώνει ο πρώην βρετανός υπουργός για θέματα Ευρώπης, Denis MacShane, «φθάσαμε στο τέλος ενός διάρκειας 30 ετών κύκλου φιλελεύθερου ατομικισμού και συσσώρευσης πλούτου που ξεκίνησε από τον Ronald Reagan και τη Margaret Thatcher», για να προσθέσει ότι «είμαστε σε μία τουλάχιστον δεκαετία αναταραχής και αβεβαιότητας στην Ευρώπη».
Μένει να φανεί αν εκτός της Ελλάδας, θα κυριαρχήσουν τέτοιου είδους κόμματα και αλλού στην Ευρώπη, αν και φαίνεται ότι οι κυβερνήσεις θα σχηματίζονται πιο δύσκολα και θα είναι λιγότερο σταθερές παντού.
Οι Έλληνες έχουν υποστεί υψηλή ανεργία, μεγαλύτερη φτώχεια και περισσότερη κοινωνική εξάρθρωση από τους υπόλοιπους Ευρωπαίους, δεδομένου ότι έγινε η πρώτη χώρα της ζώνης του ευρώ που ζήτησε διεθνή διάσωση το 2010.
Επίσης είναι πιθανόν η χώρα όπου η παραδοσιακή πολιτική τάξη έχει πλέον απαξιωθεί από σκάνδαλα διαφθοράς και φοροδιαφυγής, νεποτισμό και μη αληθινά στατιστικά στοιχεία.
Παρόμοια είναι και τα προβλήματα στην Ισπανία, με τα δύο μεγάλα κόμματα που εναλλάσσονται στην εξουσία μετά την πτώση του Φράνκο να έχουν πληγεί από μια σειρά υποθέσεων, ενώ πολλοί από τους Ισπανούς τους αποδίδουν την ευθύνη ισομερώς για τη φούσκα των ακινήτων που οδήγησε σε σκληρά μέτρα λιτότητας, ενώ όπως και στην Ελλάδα, ένας στους δύο νέους Ισπανούς είναι χωρίς δουλειά.
Αυτό έδωσε ώθηση στο κόμμα Podemos (Μπορούμε), υπό την ηγεσία του χαρισματικού νεαρού ακαδημαϊκό Pablo Iglesias, ο οποίος ηγείται στις δημοσκοπήσεις τόσο έναντι του συντηρητικού Λαϊκού Κόμματος του πρωθυπουργού Mariano Rajoy (ΡΡ) όσο και των Σοσιαλιστών της αντιπολίτευσης (PSOE).
Ο 36χρονος Iglesias, ο οποίος είναι κοντά στον 40χρονο έλληνα πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, μπορεί να κερδίσει αξιοπιστία από τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, ειδικά εάν η νέα κυβέρνηση της Αθήνας είναι σε θέση να διαπραγματευτεί κάποια ελάφρυνση του χρέους και χαλάρωση των μέτρων λιτότητας.
Ωστόσο, η προοπτική να υπάρξουν μήνες αντιπαράθεσης μεταξύ της Αθήνας και των Βρυξελλών, εν μέσω οικονομικής αστάθειας, μπορεί να επηρεάσει αρνητικά τους Ισπανούς ψηφοφόρους από το να ψηφίσουν το Podemos μέχρι να φθάσει η ημερομηνία των εκλογών, περί τον Δεκέμβριο, ή να οδηγήσουν σε μια συμμαχία των Συντηρητικών και των Σοσιαλιστών στα πρότυπα του μεγάλου γερμανικού συνασπισμού.
Μια άλλη χώρα όπου θα μπορούσε να προκαλέσει κλυδωνισμούς είναι η Βρετανία, στην οποία οι εκλογές θα γίνουν στις 7 Μαΐου, με τον βετεράνο πολιτικό επιστήμονα David Blater, «πατέρα» των βρετανικών δημοσκοπήσεων να λέει ότι δεν έχει δει πιο αβέβαιες ως προς το αποτέλεσμα εκλογές από το 1945.
Δύο άλλες χώρες όπου εθνικιστικές δυνάμεις θα μπορούσαν να… χτυπήσουν την πόρτα της εξουσίας, είναι η Φινλανδία, αλλά και η Ιρλανδία.
Ακόμα και σε χώρες όπως η Ιρλανδία και η Ισπανία, που βλέπουν τώρα να επιστρέφουν στους υγιείς ρυθμούς οικονομικής ανάπτυξης, οι ψηφοφόροι μπορεί να μην ανταμείψουν τα κόμματα που τους οδήγησαν μέσα στην κρίση, καθώς οι περισσότεροι απλοί πολίτες εξακολουθούν να αισθάνονται χειρότερα.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών