Τα θεμελιώδη των ΗΠΑ δεν δικαιολογούν μία μείωση επιτοκίων
Την άποψη ότι η μείωση επιτοκίων από τη Fed αποτελεί ένα τεράστιο λάθος και γίνεται μόνο για να ικανοποιηθεί ο Αμερικανός πρόεδρος Donald Trump, εκφράζει ο γνωστός οικονομολόγος, Daniel Lacalle, σε άρθρο του στην ιστοσελίδα του think tank, Mises Institute.
Σύμφωνα με τον Lacalle «αν υπάρχει κάτι που είναι εμφανές είναι ότι οι ΗΠΑ δεν χρειάζονται περικοπή επιτοκίων.
Με τον ρυθμό ανάπτυξης της οικονομίας στο 2,1%, την ανεργία στο 3,6%, τη δημιουργία 170.000 θέσεων εργασίας ανά μήνα και τον εκτιμώμενο δομικό πληθωρισμό στο 2%, κανένα αντικειμενικό στοιχείο δεν δικαιολογεί μείωση των επιτοκίων που είναι ήδη τεχνητά χαμηλά.
Οι μισθοί αυξάνονται κατά 3% και η πιστωτική επέκταση για τις επιχειρήσεις και τους καταναλωτές είναι σταθερή.
Δεν υπάρχει επίσης πρόβλημα χρηματοδότησης του δημόσιου τομέα.
Τα 10ετή αμερικανικά ομόλογα διαπραγματεύονται με απόδοση 2,05%, σύμφωνα με την ανάπτυξη και τον πληθωρισμό της χώρας.
Σε πραγματικούς όρους, οι Ηνωμένες Πολιτείες δανείζονται σχεδόν χωρίς κόστος και χωρίς στήριξη από την Federal Reserve, καθώς όλη η ζήτηση ομολόγων προέρχεται από τη δευτερογενή αγορά.
Αν η Ομοσπονδιακή Τράπεζα μειώσει τα επιτόκια, μπορεί να οφείλεται σε δύο λόγους:
- Ο πρώτος, επειδή αναμένει μια δραστική και απότομη επιδείνωση της οικονομίας, αλλά αυτό προφανώς δεν συμβαίνει, καθώς η ίδια η Fed μιλά για μια "σταθερή" οικονομία.
- Ο δεύτερος λόγος θα ήταν περισσότερο ανησυχητικός.
Η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ θα μειώσει τα επιτόκια ως αντιδραστικό μέτρο ενάντια στη νομισματική επίθεση της ΕΚΤ της PBOC (Κίνα) και της BOJ (Ιαπωνία).
Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι αναγνωρίζει ότι βρισκόμαστε σε μια επικίνδυνη φούσκα που διογκώνεται από τις κεντρικές τράπεζες και ότι κατευθυνόμαστε προς έναν νομισματικό πόλεμο.
Δεν αποτελεί έκπληξη ότι ο δείκτης δολαρίου αυξήθηκε παρά τις προσδοκίες χαμηλότερων επιτοκίων και ακόμη και την επαναγορά ομολόγων μέσω επανεπένδυσης συμφερόντων στις Ηνωμένες Πολιτείες. Όταν όλες οι μεγάλες οικονομίες «αντιγράψουν» τη Fed χωρίς να έχουν την οικονομική ισορροπία, τον οικονομικό δυναμισμό και το παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα των Ηνωμένων Πολιτειών, ουσιαστικά λένε σιωπηρά ότι «αγοράζουν δολάρια».
Η σταθερή χαλάρωση έχει δημιουργήσει σημαντικές ανισορροπίες, από τις φούσκες των περιουσιακών στοιχείων στις αυξανόμενες εταιρείες ζόμπι.
Στην ευρωζώνη υπάρχει παρόμοια περίπτωση.
Δεν υπάρχει λόγος να μειωθούν τα επιτόκια και να υπάρξει επαναφορά του προγράμματος ποσοτικής χαλάρωσης.
Η πλεονάζουσα ρευστότητα στην ΕΚΤ υπερβαίνει τα 1,79 δισ. ευρώ, τα επιτόκια είναι ήδη αρνητικά και οι κυβερνήσεις της ευρωζώνης εκδίδουν χρέη με αρνητικές και τεχνητά χαμηλές αποδόσεις.
Η πιστωτική αγορά δείχνει τον κίνδυνο επικίνδυνων φουσκών, όταν η διαφορά μεταξύ χρεοκοπιών και υψηλής ποιότητας ομολόγων έχει πέσει στα ιστορικά χαμηλά.
Το πρόβλημα της στασιμότητας της ευρωζώνης και άλλων οικονομιών δεν έχει καμία σχέση με τα επιτόκια.
Οι επιχειρήσεις και οι καταναλωτές δεν πρόκειται να πάρουν περισσότερη πίστωση ή να επενδύσουν περισσότερο λόγω μιας αλλαγής κατά 0,5% σε ήδη τεχνητά μειωμένους συντελεστές.
Το πρόβλημα της στασιμότητας σε πολλές οικονομίες δεν οφείλεται στην έλλειψη νομισματικών κινήτρων αλλά στην υπέρβασή τους.
Το χρέος των εταιρειών-ζόμπι διαιωνίζεται, διατηρείται η πλεονάζουσα παραγωγική ικανότητα και ενθαρρύνεται η ανεπαρκής επένδυση σε τομείς υψηλού κινδύνου και χαμηλής παραγωγικότητας.
Ο κίνδυνος για τις αγορές είναι ότι οι επενδυτές να πέσουν και πάλι στην παγίδα των στοιχημάτων για το "χειρότερο, το καλύτερο", δηλαδή να αναλαμβάνουν μεγαλύτερο κίνδυνο παρά το γεγονός ότι η εποχή των κερδών και τα μακροοικονομικά δεδομένα είναι απογοητευτικά, με τους εμπόρους να στοιχηματίζουν όλα τα νέα εισφορές ρευστότητας.
Η Fed και η ΕΚΤ εάν εξομαλύνουν τη νομισματική πολιτική, κινδυνεύουν με μια απότομη και ευρέως διαδεδομένη διόρθωση των επικίνδυνων τιμών των περιουσιακών στοιχείων και, αν δεν εξομαλύνουν, χάνουν εργαλεία για να αντιμετωπίσουν μια πραγματική αλλαγή του κύκλου.
Η Fed εξακολουθεί να διαθέτει ορισμένα εργαλεία, αλλά η ΕΚΤ έχει ήδη μειώσει το έδαφος επιστροφής στη νομισματική πολιτική.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν χρειάζονται μείωση του επιτοκίου, αλλά μάλλον θα το κάνουν.
Η μείωση της έκθεσης στο πιο κυκλικό τμήμα των χαρτοφυλακίων μπορεί να είναι μια καλή ιδέα, διότι ο αγώνας προς τα αρνητικά ποσοστά της παγκόσμιας οικονομίας έχει μόνο ένα αποτέλεσμα: στασιμότητα.
Οι κεντρικές τράπεζες θα διατηρήσουν τις επικίνδυνες τιμές των περιουσιακών στοιχείων, αλλά δεν μπορούμε να ξεχάσουμε τις παράπλευρες ζημίες.
Όταν η υψηλή παραγωγικότητα τιμωρείται φορολογικά και η νομισματική πολιτική ανταμείβει τα πιο αναποτελεσματικά και χρεωμένα τμήματα της οικονομίας, η ανάπτυξη υποφέρει και οι φυσαλίδες φτάσουν στο συστημικό μέγεθος.
www.bankingnews.gr
Σύμφωνα με τον Lacalle «αν υπάρχει κάτι που είναι εμφανές είναι ότι οι ΗΠΑ δεν χρειάζονται περικοπή επιτοκίων.
Με τον ρυθμό ανάπτυξης της οικονομίας στο 2,1%, την ανεργία στο 3,6%, τη δημιουργία 170.000 θέσεων εργασίας ανά μήνα και τον εκτιμώμενο δομικό πληθωρισμό στο 2%, κανένα αντικειμενικό στοιχείο δεν δικαιολογεί μείωση των επιτοκίων που είναι ήδη τεχνητά χαμηλά.
Οι μισθοί αυξάνονται κατά 3% και η πιστωτική επέκταση για τις επιχειρήσεις και τους καταναλωτές είναι σταθερή.
Δεν υπάρχει επίσης πρόβλημα χρηματοδότησης του δημόσιου τομέα.
Τα 10ετή αμερικανικά ομόλογα διαπραγματεύονται με απόδοση 2,05%, σύμφωνα με την ανάπτυξη και τον πληθωρισμό της χώρας.
Σε πραγματικούς όρους, οι Ηνωμένες Πολιτείες δανείζονται σχεδόν χωρίς κόστος και χωρίς στήριξη από την Federal Reserve, καθώς όλη η ζήτηση ομολόγων προέρχεται από τη δευτερογενή αγορά.
Αν η Ομοσπονδιακή Τράπεζα μειώσει τα επιτόκια, μπορεί να οφείλεται σε δύο λόγους:
- Ο πρώτος, επειδή αναμένει μια δραστική και απότομη επιδείνωση της οικονομίας, αλλά αυτό προφανώς δεν συμβαίνει, καθώς η ίδια η Fed μιλά για μια "σταθερή" οικονομία.
- Ο δεύτερος λόγος θα ήταν περισσότερο ανησυχητικός.
Η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ θα μειώσει τα επιτόκια ως αντιδραστικό μέτρο ενάντια στη νομισματική επίθεση της ΕΚΤ της PBOC (Κίνα) και της BOJ (Ιαπωνία).
Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι αναγνωρίζει ότι βρισκόμαστε σε μια επικίνδυνη φούσκα που διογκώνεται από τις κεντρικές τράπεζες και ότι κατευθυνόμαστε προς έναν νομισματικό πόλεμο.
Δεν αποτελεί έκπληξη ότι ο δείκτης δολαρίου αυξήθηκε παρά τις προσδοκίες χαμηλότερων επιτοκίων και ακόμη και την επαναγορά ομολόγων μέσω επανεπένδυσης συμφερόντων στις Ηνωμένες Πολιτείες. Όταν όλες οι μεγάλες οικονομίες «αντιγράψουν» τη Fed χωρίς να έχουν την οικονομική ισορροπία, τον οικονομικό δυναμισμό και το παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα των Ηνωμένων Πολιτειών, ουσιαστικά λένε σιωπηρά ότι «αγοράζουν δολάρια».
Η σταθερή χαλάρωση έχει δημιουργήσει σημαντικές ανισορροπίες, από τις φούσκες των περιουσιακών στοιχείων στις αυξανόμενες εταιρείες ζόμπι.
Στην ευρωζώνη υπάρχει παρόμοια περίπτωση.
Δεν υπάρχει λόγος να μειωθούν τα επιτόκια και να υπάρξει επαναφορά του προγράμματος ποσοτικής χαλάρωσης.
Η πλεονάζουσα ρευστότητα στην ΕΚΤ υπερβαίνει τα 1,79 δισ. ευρώ, τα επιτόκια είναι ήδη αρνητικά και οι κυβερνήσεις της ευρωζώνης εκδίδουν χρέη με αρνητικές και τεχνητά χαμηλές αποδόσεις.
Η πιστωτική αγορά δείχνει τον κίνδυνο επικίνδυνων φουσκών, όταν η διαφορά μεταξύ χρεοκοπιών και υψηλής ποιότητας ομολόγων έχει πέσει στα ιστορικά χαμηλά.
Το πρόβλημα της στασιμότητας της ευρωζώνης και άλλων οικονομιών δεν έχει καμία σχέση με τα επιτόκια.
Οι επιχειρήσεις και οι καταναλωτές δεν πρόκειται να πάρουν περισσότερη πίστωση ή να επενδύσουν περισσότερο λόγω μιας αλλαγής κατά 0,5% σε ήδη τεχνητά μειωμένους συντελεστές.
Το πρόβλημα της στασιμότητας σε πολλές οικονομίες δεν οφείλεται στην έλλειψη νομισματικών κινήτρων αλλά στην υπέρβασή τους.
Το χρέος των εταιρειών-ζόμπι διαιωνίζεται, διατηρείται η πλεονάζουσα παραγωγική ικανότητα και ενθαρρύνεται η ανεπαρκής επένδυση σε τομείς υψηλού κινδύνου και χαμηλής παραγωγικότητας.
Ο κίνδυνος για τις αγορές είναι ότι οι επενδυτές να πέσουν και πάλι στην παγίδα των στοιχημάτων για το "χειρότερο, το καλύτερο", δηλαδή να αναλαμβάνουν μεγαλύτερο κίνδυνο παρά το γεγονός ότι η εποχή των κερδών και τα μακροοικονομικά δεδομένα είναι απογοητευτικά, με τους εμπόρους να στοιχηματίζουν όλα τα νέα εισφορές ρευστότητας.
Η Fed και η ΕΚΤ εάν εξομαλύνουν τη νομισματική πολιτική, κινδυνεύουν με μια απότομη και ευρέως διαδεδομένη διόρθωση των επικίνδυνων τιμών των περιουσιακών στοιχείων και, αν δεν εξομαλύνουν, χάνουν εργαλεία για να αντιμετωπίσουν μια πραγματική αλλαγή του κύκλου.
Η Fed εξακολουθεί να διαθέτει ορισμένα εργαλεία, αλλά η ΕΚΤ έχει ήδη μειώσει το έδαφος επιστροφής στη νομισματική πολιτική.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν χρειάζονται μείωση του επιτοκίου, αλλά μάλλον θα το κάνουν.
Η μείωση της έκθεσης στο πιο κυκλικό τμήμα των χαρτοφυλακίων μπορεί να είναι μια καλή ιδέα, διότι ο αγώνας προς τα αρνητικά ποσοστά της παγκόσμιας οικονομίας έχει μόνο ένα αποτέλεσμα: στασιμότητα.
Οι κεντρικές τράπεζες θα διατηρήσουν τις επικίνδυνες τιμές των περιουσιακών στοιχείων, αλλά δεν μπορούμε να ξεχάσουμε τις παράπλευρες ζημίες.
Όταν η υψηλή παραγωγικότητα τιμωρείται φορολογικά και η νομισματική πολιτική ανταμείβει τα πιο αναποτελεσματικά και χρεωμένα τμήματα της οικονομίας, η ανάπτυξη υποφέρει και οι φυσαλίδες φτάσουν στο συστημικό μέγεθος.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών