Όσο στις αγορές υπάρχουν άνθρωποι και όχι μηχανές με βασικό χαρακτηριστικό την απλησία τίποτε δεν μπορεί να «πάει» βάσει προγράμματος...
Μία προειδοποίηση προς τους επενδυτές η οποία θα πρέπει να ληφθεί πολύ σοβαρά απευθύνει η TCW Group, εταιρεία με υπό διαχείριση κεφάλαια που ξεπερνούν τα 200 δισ. δολάρια, καθώς τονίζει ότι αγορές και οικονομίες θα βρεθούν το επόμενο διάστημα μπροστά σε μία κρίση ρευστότητας.
Σε report της αναφέρει ότι η θεωρία των αγορών υποστηρίζει ότι θα πρέπει να υπάρξει πάντα ισορροπία μεταξύ αγοράς και ζήτησης, αλλά αυτό θα συνέβαινε εάν οι αγορές ήταν… μηχανές και σε αυτές δεν δραστηριοποιούνταν άνθρωποι με αδυναμίες και κυρίως με διαθέσεις αρκετές φορές να ρισκάρουν χάρην του κέρδους.
Δεν θα πρέπει, λοιπόν, να ξεχνά κανείς αγορές δεν λειτουργούν ανεξάρτητα από την ανθρώπινη δράση - είναι προϊόν και συνεπώς αντικατοπτρίζουν την ανθρώπινη λήψη αποφάσεων.
Οι κρίσεις ρευστότητας δεν πρέπει να νοούνται ως παράξενες εμπειρίες: είναι ενσωματωμένες στο ίδιο το DNA της αγοράς.
Όταν οι συνθήκες είναι καλές και τα χρήματα μπορούν βγουν αβίαστα, οι επενδυτές χαλαρώνουν.
Ή ίσως ένας καλύτερος τρόπος για να χαρακτηρίσουμε τη συμπεριφορά των επενδυτών είναι ότι οι αγοραστές έρχονται να πιστέψουν ότι το μόνο λάθος που μπορούν να κάνουν είναι να μην επενδύσουν.
Αλλά είναι επίσης πιο περίπλοκο από αυτό, επειδή η επένδυση είναι μια ανθρώπινη δραστηριότητα που λαμβάνει χώρα σε ένα κοινωνικά κατασκευασμένο πλαίσιο.
Ας υποθέσουμε ότι πηγαίνετε να αγοράσετε ένα σπίτι σε μια κόκκινη καυτή αγορά ακινήτων.
Ως αγοραστής, η διαπραγμάτευση δεν αποτελεί επιλογή.
Όταν εμφανιστείτε στο ακίνητο, σαφώς θα βρείτε και άλλους αγοραστές.
Αυτό σημαίνει ότι δεν έχετε τη δυνατότητα να παζαρέψετε την τιμή και επίσης στο πλαίσιο της διαπραγμάτευσης δεν μπορείτε να κάνετε ερωτήσεις του τύπου: «οι γείτονες παίζουν μουσική σε ακατάλληλες ώρες;»….
Μάλιστα εάν οι άλλοι αγοραστές δεν θέτουν καμία αντίρρηση ή ερώτηση, τότε η θέση σας είναι ακόμη πιο δύσκολη.
Και εάν το αγοράσετε αλλά μετά μεγαλώσει η οικογένειά σας και δεν… χωράτε, ποιες είναι οι επιλογές σας;
Το πιθανότερο είναι ότι θα προσπαθήσετε να το πουλήσετε για κάτι μεγαλύτερο κα καλύτερο.
Τώρα υποθέστε ότι είστε πιστωτικός διαχειριστής και θέλετε να προσθέσετε έκθεση σε μια αγορά υπερθερμανθέντος κινδύνου.
Ας πούμε, όπως το 2017, όπου κάθε μέρα ήταν «ημέρα χαράς» για τις αγορές.
Οι τιμές των εταιρικών ομολόγων κλιμακώνονται, και ακόμα κι αν θέλετε να είστε πειθαρχημένος επενδυτής, όλα όσα ακούτε και βλέπετε αρχίζουν να σας αναστατώνουν και φοβάστε ότι τελικά θα χάσετε τα χρήματά σας.
Επιστρέφοντας στο πρώτο παράδειγμα, φανταστείτε ότι πλέον η αγορά ακινήτων έχει σχεδόν παγώσει.
Η προσφορά είναι η μικρή και ακόμη πιο μικρή είναι η ζήτηση.
Ως εκ τούτου είναι δύσκολο να βρείτε κάποιον να αγοράσει το σπίτι σας ακόμη και στην τιμή που το αγοράσατε εσείς.
Ακόμη και ένας αγοραστής εάν υπάρξει θα γίνετε ευτυχισμένοι!
«Φούσκα» η αγορά ομολόγων
Αν και οι κεντρικές τράπεζες έχουν πλημμυρίσει το σύστημα με αυτό που ονομάζουν «ρευστότητα», αλλά στην ουσία πρόκειται για παροχή δανειακών κεφαλαίων.
Υπό την αιγίδα του «κάνοντας ό, τι χρειάζεται», δημιουργήθηκαν τρισεκατομμύρια δάνεια, ενώ αυτή τη στιγμή παγκόσμιο χρέος αξίας 17 δισεκατομμύρια δολάρια έχει αρνητικό επιτόκιο, δηλαδή όχι μόνο δεν προσφέρει τίποτε αλλά όσοι το κατέχουν τελικά θα… πληρώσουν.
Το μαγικό τέχνασμα της ανάστροφης οικονομικής λογικής με αρνητικούς ρυθμούς προκύπτει από την ικανότητα των κεντρικών τραπεζών να δημιουργούν απεριόριστες ποσότητες δανειζόμενων κεφαλαίων χωρίς κόστος.
Το πρόβλημα είναι ότι, ενώ τα δανειακά κεφάλαια μπορούν να δημιουργηθούν χωρίς περιορισμό, τα πράγματα που μπορούν να αγοραστούν με αυτά τα κεφάλαια είναι πεπερασμένα.
Αλλά, τα "ελεύθερα χρήματα" όχι μόνο καθιστούν τα δάνεια φτηνά, αλλά και την ικανότητα των δανειστών να ζητούν παρόμοιους λογικούς όρους όπως οι παραδοσιακοί όροι δανείων και η βασική οικονομική αποκάλυψη.
Παραδοσιακά, οι δανειολήπτες με μόχλευση είχαν αυτή την επιλογή: δανείζουν στην αγορά ομολόγων υψηλής απόδοσης και ζουν σύμφωνα με τα πρότυπα γνωστοποίησης και αναφοράς των αγορών δημόσιου χρέους.
Επικουρικώς, εάν η διοίκηση προτίμησε να τηρήσει μικρότερο επίπεδο γνωστοποίησης, η εταιρεία θα μπορούσε να εκδώσει στην αγορά (ιδιωτικού) δανείου και να υποβληθεί σε μια δέσμη διατυπώσεων που αποσκοπούν στον περιορισμό της ικανότητας της διοίκησης να εμπλακεί σε επικίνδυνες πράξεις ή δανειστές .
Χάρη στις κεντρικές τράπεζες, οι δανειολήπτες δεν χρειάστηκε πλέον να επιλέξουν: θα μπορούσαν να λάβουν φτηνά δάνεια χωρίς να συμφωνούν με περιοριστικές συμφωνίες ούτε να παρέχουν συνεχιζόμενες οικονομικές αποκαλύψεις.
Ως εκ τούτου, όχι μόνο οι αγορές χρεών έχουν διογκωθεί σε μέγεθος, αλλά η ανάπτυξη έχει προέλθει δυσανάλογα από εκείνα τα τμήματα της αγοράς χρεογράφων όπου η χρηματοοικονομική κάλυψη είναι κακή
Οι κεφαλαιαγορές είναι αντανακλάσεις της ανθρώπινης φύσης.
Έτσι, μέχρι να αναλάβουν τα ρομπότ, ο φόβος και η απληστία θα παραμείνουν στο DNA των αγορών περιουσιακών στοιχείων και θα οδηγήσουν σε περιόδους ρευστότητας όπου «οτιδήποτε πηγαίνει» εναλλασσόμενο με περιόδους όπου πιστεύεται ότι «τίποτα».
Ως εκ τούτου, διατηρώντας ένα μέρος της καθαρής σας αξίας σε τόσο βαρετές επενδύσεις, όπως τα μετρητά ή τα κρατικά ομόλογα, παραλείπει κάποια δικαιώματα καυχιάς, η ιστορία υποδηλώνει ότι θα μπορούσε να είναι μια από τις σημαντικότερες αποφάσεις κατανομής που κάνετε σε ένα περιβάλλον αργού κύκλου.
www.bankingnews.gr
Σε report της αναφέρει ότι η θεωρία των αγορών υποστηρίζει ότι θα πρέπει να υπάρξει πάντα ισορροπία μεταξύ αγοράς και ζήτησης, αλλά αυτό θα συνέβαινε εάν οι αγορές ήταν… μηχανές και σε αυτές δεν δραστηριοποιούνταν άνθρωποι με αδυναμίες και κυρίως με διαθέσεις αρκετές φορές να ρισκάρουν χάρην του κέρδους.
Δεν θα πρέπει, λοιπόν, να ξεχνά κανείς αγορές δεν λειτουργούν ανεξάρτητα από την ανθρώπινη δράση - είναι προϊόν και συνεπώς αντικατοπτρίζουν την ανθρώπινη λήψη αποφάσεων.
Οι κρίσεις ρευστότητας δεν πρέπει να νοούνται ως παράξενες εμπειρίες: είναι ενσωματωμένες στο ίδιο το DNA της αγοράς.
Όταν οι συνθήκες είναι καλές και τα χρήματα μπορούν βγουν αβίαστα, οι επενδυτές χαλαρώνουν.
Ή ίσως ένας καλύτερος τρόπος για να χαρακτηρίσουμε τη συμπεριφορά των επενδυτών είναι ότι οι αγοραστές έρχονται να πιστέψουν ότι το μόνο λάθος που μπορούν να κάνουν είναι να μην επενδύσουν.
Αλλά είναι επίσης πιο περίπλοκο από αυτό, επειδή η επένδυση είναι μια ανθρώπινη δραστηριότητα που λαμβάνει χώρα σε ένα κοινωνικά κατασκευασμένο πλαίσιο.
Ας υποθέσουμε ότι πηγαίνετε να αγοράσετε ένα σπίτι σε μια κόκκινη καυτή αγορά ακινήτων.
Ως αγοραστής, η διαπραγμάτευση δεν αποτελεί επιλογή.
Όταν εμφανιστείτε στο ακίνητο, σαφώς θα βρείτε και άλλους αγοραστές.
Αυτό σημαίνει ότι δεν έχετε τη δυνατότητα να παζαρέψετε την τιμή και επίσης στο πλαίσιο της διαπραγμάτευσης δεν μπορείτε να κάνετε ερωτήσεις του τύπου: «οι γείτονες παίζουν μουσική σε ακατάλληλες ώρες;»….
Μάλιστα εάν οι άλλοι αγοραστές δεν θέτουν καμία αντίρρηση ή ερώτηση, τότε η θέση σας είναι ακόμη πιο δύσκολη.
Και εάν το αγοράσετε αλλά μετά μεγαλώσει η οικογένειά σας και δεν… χωράτε, ποιες είναι οι επιλογές σας;
Το πιθανότερο είναι ότι θα προσπαθήσετε να το πουλήσετε για κάτι μεγαλύτερο κα καλύτερο.
Τώρα υποθέστε ότι είστε πιστωτικός διαχειριστής και θέλετε να προσθέσετε έκθεση σε μια αγορά υπερθερμανθέντος κινδύνου.
Ας πούμε, όπως το 2017, όπου κάθε μέρα ήταν «ημέρα χαράς» για τις αγορές.
Οι τιμές των εταιρικών ομολόγων κλιμακώνονται, και ακόμα κι αν θέλετε να είστε πειθαρχημένος επενδυτής, όλα όσα ακούτε και βλέπετε αρχίζουν να σας αναστατώνουν και φοβάστε ότι τελικά θα χάσετε τα χρήματά σας.
Επιστρέφοντας στο πρώτο παράδειγμα, φανταστείτε ότι πλέον η αγορά ακινήτων έχει σχεδόν παγώσει.
Η προσφορά είναι η μικρή και ακόμη πιο μικρή είναι η ζήτηση.
Ως εκ τούτου είναι δύσκολο να βρείτε κάποιον να αγοράσει το σπίτι σας ακόμη και στην τιμή που το αγοράσατε εσείς.
Ακόμη και ένας αγοραστής εάν υπάρξει θα γίνετε ευτυχισμένοι!
«Φούσκα» η αγορά ομολόγων
Αν και οι κεντρικές τράπεζες έχουν πλημμυρίσει το σύστημα με αυτό που ονομάζουν «ρευστότητα», αλλά στην ουσία πρόκειται για παροχή δανειακών κεφαλαίων.
Υπό την αιγίδα του «κάνοντας ό, τι χρειάζεται», δημιουργήθηκαν τρισεκατομμύρια δάνεια, ενώ αυτή τη στιγμή παγκόσμιο χρέος αξίας 17 δισεκατομμύρια δολάρια έχει αρνητικό επιτόκιο, δηλαδή όχι μόνο δεν προσφέρει τίποτε αλλά όσοι το κατέχουν τελικά θα… πληρώσουν.
Το μαγικό τέχνασμα της ανάστροφης οικονομικής λογικής με αρνητικούς ρυθμούς προκύπτει από την ικανότητα των κεντρικών τραπεζών να δημιουργούν απεριόριστες ποσότητες δανειζόμενων κεφαλαίων χωρίς κόστος.
Το πρόβλημα είναι ότι, ενώ τα δανειακά κεφάλαια μπορούν να δημιουργηθούν χωρίς περιορισμό, τα πράγματα που μπορούν να αγοραστούν με αυτά τα κεφάλαια είναι πεπερασμένα.
Αλλά, τα "ελεύθερα χρήματα" όχι μόνο καθιστούν τα δάνεια φτηνά, αλλά και την ικανότητα των δανειστών να ζητούν παρόμοιους λογικούς όρους όπως οι παραδοσιακοί όροι δανείων και η βασική οικονομική αποκάλυψη.
Παραδοσιακά, οι δανειολήπτες με μόχλευση είχαν αυτή την επιλογή: δανείζουν στην αγορά ομολόγων υψηλής απόδοσης και ζουν σύμφωνα με τα πρότυπα γνωστοποίησης και αναφοράς των αγορών δημόσιου χρέους.
Επικουρικώς, εάν η διοίκηση προτίμησε να τηρήσει μικρότερο επίπεδο γνωστοποίησης, η εταιρεία θα μπορούσε να εκδώσει στην αγορά (ιδιωτικού) δανείου και να υποβληθεί σε μια δέσμη διατυπώσεων που αποσκοπούν στον περιορισμό της ικανότητας της διοίκησης να εμπλακεί σε επικίνδυνες πράξεις ή δανειστές .
Χάρη στις κεντρικές τράπεζες, οι δανειολήπτες δεν χρειάστηκε πλέον να επιλέξουν: θα μπορούσαν να λάβουν φτηνά δάνεια χωρίς να συμφωνούν με περιοριστικές συμφωνίες ούτε να παρέχουν συνεχιζόμενες οικονομικές αποκαλύψεις.
Ως εκ τούτου, όχι μόνο οι αγορές χρεών έχουν διογκωθεί σε μέγεθος, αλλά η ανάπτυξη έχει προέλθει δυσανάλογα από εκείνα τα τμήματα της αγοράς χρεογράφων όπου η χρηματοοικονομική κάλυψη είναι κακή
Οι κεφαλαιαγορές είναι αντανακλάσεις της ανθρώπινης φύσης.
Έτσι, μέχρι να αναλάβουν τα ρομπότ, ο φόβος και η απληστία θα παραμείνουν στο DNA των αγορών περιουσιακών στοιχείων και θα οδηγήσουν σε περιόδους ρευστότητας όπου «οτιδήποτε πηγαίνει» εναλλασσόμενο με περιόδους όπου πιστεύεται ότι «τίποτα».
Ως εκ τούτου, διατηρώντας ένα μέρος της καθαρής σας αξίας σε τόσο βαρετές επενδύσεις, όπως τα μετρητά ή τα κρατικά ομόλογα, παραλείπει κάποια δικαιώματα καυχιάς, η ιστορία υποδηλώνει ότι θα μπορούσε να είναι μια από τις σημαντικότερες αποφάσεις κατανομής που κάνετε σε ένα περιβάλλον αργού κύκλου.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών