Πως μπορεί να λήξει η διαμάχη Ολλανδίας – Ιταλίας στο Eurogroup, σύμφωνα με το Bloomberg
Εάν υπάρχει μια σταθερή υπόθεση στις κρίσεις της ευρωζώνης, είναι οι άκαρπες συνεδριάσεις των υπουργών Οικονομικών.
Η συνεδρίαση αυτής της εβδομάδας για τον συντονισμό μιας απάντησης στην έκτακτη ανάγκη του Covid-19 δεν αποτέλεσε εξαίρεση, αναφέρει σε νέα ανάλυση του το Bloomberg.
Μετά από μια 16ωρη τηλεδιάσκεψη, οι υπουργοί δεν κατάφεραν να συμφωνήσουν σε μια κοινή στρατηγική.
Ευτυχώς, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα κάνει μια εξαιρετική δουλειά στην παροχή ενός δίκτυ ασφαλείας στις κυβερνήσεις καθώς αντιμετωπίζουν μια άνευ προηγουμένου οικονομική συρρίκνωση.
Ωστόσο, η εικόνα μιας νομισματικής ένωσης που διχάζεται σε μια τραγική περίοδο για όλους τους πολίτες της είναι τρομακτική, αναφέρει το Bloomberg.
Το Eurogroup συζητά τέσσερα ουσιαστικά ζητήματα.
Πρώτον, την ανάπτυξη του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας, του Ταμείου Διάσωσης της Ευρωζώνης, για να βοηθήσει όλες τις χώρες με φθηνά δάνεια αξίας έως 2% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος τους.
Δεύτερον, ένα σύστημα εγγυήσεων, το οποίο διαχειρίζεται η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, το δανειοδοτικό σκέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, παρέχοντας 200 δισ. ευρώ σε εταιρείες.
Τρίτον, μια πρόταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τη θέσπιση ενός δανειακού καθεστώτος 100 δισ. ευρώ για να βοηθήσει τις αγορές εργασίας στις εύθραυστες χώρες.
Τέταρτον, πιθανά βήματα προς την αμοιβαία αναγνώριση του χρέους, συμπεριλαμβανομένης της πρότασης της γαλλικής κυβέρνησης για τη δημιουργία προσωρινού ταμείου ύψους 3% του ΑΕΠ της περιοχής, μέσω της έκδοσης κοινών ομολόγων.
Οι συζητήσεις έθεσαν τις Κάτω Χώρες ενάντια στην Ιταλία - με τη Γαλλία, την Ισπανία και τη Γερμανία κάπου στη μέση.
Η ολλανδική κυβέρνηση ζητά από τον ESM να έχει κάποια μορφή μεσοπρόθεσμων όρων στα δάνειά του, προκειμένου να εξασφαλίσει ότι οι χώρες θα είναι σε θέση να αποπληρώσουν το χρέος τους.
Επίσης, αντιτίθεται σε οποιαδήποτε μορφή "ομολόγων του ευρώ", μια μορφή αμοιβαίας έκδοσης χρεών για το μπλοκ - μια θέση που υποστηρίζει ευρέως στο ολλανδικό κοινοβούλιο.
Η Ιταλία δεν θέλει όρους για τα δάνεια του ESM, υποστηρίζοντας ότι η επιδημία δεν είναι δική της υπαιτιότητα.
Η Ρώμη πιέζει επίσης για ομόλογα του ευρώ, καθώς φοβάται ότι το χρέος της θα είναι πολύ υψηλό για να το διαχειριστεί μετά την κρίση.
Σύμφωνα με το Bloomberg, αυτές οι συνομιλίες είναι σε μεγάλο βαθμό άσχετες από οικονομική άποψη, τουλάχιστον για τώρα.
Μετά από μια νωχελική εκκίνηση, η Christine Lagarde αποδείχθηκε πολύ ευέλικτη στην έναρξη προγράμματος αγοράς περιουσιακών στοιχείων 750 δισ. ευρώ, αναιρώντας τους περισσότερους αυτοεπιβαλλόμενους περιορισμούς για την αγορά ομολόγων.
Αυτό το "Πρόγραμμα Αγοράς Έκτακτης Ανάγκης για την Πανδημία" επιτρέπει σε όλες τις κυβερνήσεις της ζώνης του ευρώ να δανείζονται φτηνά, καθώς εκκινούν τα σχέδια δημοσιονομικών κινήτρων για την αντιμετώπιση της αναπόφευκτης ύφεσης.
Αυτή την εβδομάδα, η ΕΚΤ προχώρησε ένα βήμα παραπέρα, χαλαρώνοντας προσωρινά τους κανόνες της για το ποια ασφάλεια μπορεί να δεχθεί από τους δανειστές όταν ζητούν ρευστότητα από την κεντρική τράπεζα - για παράδειγμα, επιτρέποντας τα ομόλογα του ελληνικού δημοσίου.
Η ΕΚΤ έχει δηλώσει ότι είναι έτοιμη να αναλάβει μεγαλύτερο κίνδυνο στον ισολογισμό της, γεγονός που θα είναι εξαιρετικά σημαντικό αν άλλοι κρατικοί δανειστές - όπως η Ιταλία ή η Ισπανία - δουν υποβαθμίσεις.
Ωστόσο, οι συζητήσεις του Eurogroup έχουν σημασία για το μέλλον.
Δεν είναι ξεκάθαρο γιατί η Ιταλία έχει πιέσει για την ικανότητα δανεισμού 2% του ΑΕΠ της από τον ESM τώρα, μόνο για να αποφύγει τον ίδιο τον θεσμό ως "απολύτως ανεπαρκές".
Το κόστος δανεισμού είναι τελικά λογικό λόγω των ενεργειών της ΕΚΤ.
Αλλά η Ρώμη έχει το έρεισμα να απαιτεί για κάθε μελλοντική βοήθεια του ESM να έρχεται υπό όρους.
Υπάρχει πάντα ο κίνδυνος να χάσει την πρόσβαση στην αγορά κατά τη διάρκεια της κρίσης και θα πρέπει να υποβάλει αίτηση για δάνειο διάσωσης.
Ομοίως, η μέχρι στιγμής ανταπόκριση της Ευρώπης στην υποστήριξη της ΕΚΤ είναι καλή, αλλά δεν δίνει καμιά ένδειξη για το τι θα συμβεί στα μελλοντικά επίπεδα χρέους των χωρών αυτών, τα οποία θα είναι ήδη πολύ υψηλά.
Η Ιταλία έσφαλε να πιέσει για τα ευρωομόλογα, μαζί με ορισμένες χώρες όπως η Ισπανία.
Αυτό δεν ήταν ποτέ μια ρεαλιστική επιλογή από νομική και πρακτική άποψη.
Ίσως ήταν απλώς μια στρατηγική διαπραγμάτευσης για να αποκτηθούν περισσότερα σε άλλα μέτωπα όπως ο ESM.
Ωστόσο, δημιούργησε αμφιβολίες στους επενδυτές που αναρωτιούνται εάν η Ρώμη θα μπορούσε να διαχειριστεί μόνη της την κρίση.
Παρόλα αυτά, η ολλανδική κυβέρνηση, μαζί με τους ομολόγους σε Γερμανία και Αυστρία, θα ήταν συνετό να δεχτεί την αρχή ότι θα χρειαστεί κάποια περιορισμένη αμοιβαιοποίηση των σημερινών χρεών μετά την κρίση.
Ένα κοινό ταμείο για τη μείωση του χρέους θα διευκόλυνε επίσης την πίεση στην ΕΚΤ, όταν πρέπει να αρχίσει να σκέφτεται πώς να μειώσει τον ισολογισμό της και να αυξήσει τα επιτόκια.
Η σύγκρουση μεταξύ Ιταλίας και Κάτω Χωρών έχει ήδη προκαλέσει μεγάλη πολιτική βλάβη.
Η ολλανδική κυβέρνηση εμφανίζεται ως μη ευαίσθητη σε μια εποχή βαθιάς κρίσης.
Η ιταλική κυβέρνηση, με τα αιωρούμενα και μη ρεαλιστικά αιτήματά της, παίζει με τους κόλπους των ευρωσκεπτικιστών της χώρας, συμπεριλαμβανομένης της δεξιάς Λέγκας του Matteo Salvini.
Ένας συμβιβασμός - που συνεπάγεται πολύ περιορισμένους όρους για τα δάνεια ESM και χωρίς ομόλογα του ευρώ, αλλά μια δέσμευση για κάποια μορφή μελλοντικής και περιορισμένης αμοιβαίας αναγνώρισης χρεών - είναι δυνατή.
Η ευρωζώνη πρέπει να εκμεταλλευτεί την ευκαιρία, καταλήγει το Bloomberg.
www.bankingnews.gr
Η συνεδρίαση αυτής της εβδομάδας για τον συντονισμό μιας απάντησης στην έκτακτη ανάγκη του Covid-19 δεν αποτέλεσε εξαίρεση, αναφέρει σε νέα ανάλυση του το Bloomberg.
Μετά από μια 16ωρη τηλεδιάσκεψη, οι υπουργοί δεν κατάφεραν να συμφωνήσουν σε μια κοινή στρατηγική.
Ευτυχώς, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα κάνει μια εξαιρετική δουλειά στην παροχή ενός δίκτυ ασφαλείας στις κυβερνήσεις καθώς αντιμετωπίζουν μια άνευ προηγουμένου οικονομική συρρίκνωση.
Ωστόσο, η εικόνα μιας νομισματικής ένωσης που διχάζεται σε μια τραγική περίοδο για όλους τους πολίτες της είναι τρομακτική, αναφέρει το Bloomberg.
Το Eurogroup συζητά τέσσερα ουσιαστικά ζητήματα.
Πρώτον, την ανάπτυξη του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας, του Ταμείου Διάσωσης της Ευρωζώνης, για να βοηθήσει όλες τις χώρες με φθηνά δάνεια αξίας έως 2% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος τους.
Δεύτερον, ένα σύστημα εγγυήσεων, το οποίο διαχειρίζεται η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, το δανειοδοτικό σκέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, παρέχοντας 200 δισ. ευρώ σε εταιρείες.
Τρίτον, μια πρόταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τη θέσπιση ενός δανειακού καθεστώτος 100 δισ. ευρώ για να βοηθήσει τις αγορές εργασίας στις εύθραυστες χώρες.
Τέταρτον, πιθανά βήματα προς την αμοιβαία αναγνώριση του χρέους, συμπεριλαμβανομένης της πρότασης της γαλλικής κυβέρνησης για τη δημιουργία προσωρινού ταμείου ύψους 3% του ΑΕΠ της περιοχής, μέσω της έκδοσης κοινών ομολόγων.
Οι συζητήσεις έθεσαν τις Κάτω Χώρες ενάντια στην Ιταλία - με τη Γαλλία, την Ισπανία και τη Γερμανία κάπου στη μέση.
Η ολλανδική κυβέρνηση ζητά από τον ESM να έχει κάποια μορφή μεσοπρόθεσμων όρων στα δάνειά του, προκειμένου να εξασφαλίσει ότι οι χώρες θα είναι σε θέση να αποπληρώσουν το χρέος τους.
Επίσης, αντιτίθεται σε οποιαδήποτε μορφή "ομολόγων του ευρώ", μια μορφή αμοιβαίας έκδοσης χρεών για το μπλοκ - μια θέση που υποστηρίζει ευρέως στο ολλανδικό κοινοβούλιο.
Η Ιταλία δεν θέλει όρους για τα δάνεια του ESM, υποστηρίζοντας ότι η επιδημία δεν είναι δική της υπαιτιότητα.
Η Ρώμη πιέζει επίσης για ομόλογα του ευρώ, καθώς φοβάται ότι το χρέος της θα είναι πολύ υψηλό για να το διαχειριστεί μετά την κρίση.
Σύμφωνα με το Bloomberg, αυτές οι συνομιλίες είναι σε μεγάλο βαθμό άσχετες από οικονομική άποψη, τουλάχιστον για τώρα.
Μετά από μια νωχελική εκκίνηση, η Christine Lagarde αποδείχθηκε πολύ ευέλικτη στην έναρξη προγράμματος αγοράς περιουσιακών στοιχείων 750 δισ. ευρώ, αναιρώντας τους περισσότερους αυτοεπιβαλλόμενους περιορισμούς για την αγορά ομολόγων.
Αυτό το "Πρόγραμμα Αγοράς Έκτακτης Ανάγκης για την Πανδημία" επιτρέπει σε όλες τις κυβερνήσεις της ζώνης του ευρώ να δανείζονται φτηνά, καθώς εκκινούν τα σχέδια δημοσιονομικών κινήτρων για την αντιμετώπιση της αναπόφευκτης ύφεσης.
Αυτή την εβδομάδα, η ΕΚΤ προχώρησε ένα βήμα παραπέρα, χαλαρώνοντας προσωρινά τους κανόνες της για το ποια ασφάλεια μπορεί να δεχθεί από τους δανειστές όταν ζητούν ρευστότητα από την κεντρική τράπεζα - για παράδειγμα, επιτρέποντας τα ομόλογα του ελληνικού δημοσίου.
Η ΕΚΤ έχει δηλώσει ότι είναι έτοιμη να αναλάβει μεγαλύτερο κίνδυνο στον ισολογισμό της, γεγονός που θα είναι εξαιρετικά σημαντικό αν άλλοι κρατικοί δανειστές - όπως η Ιταλία ή η Ισπανία - δουν υποβαθμίσεις.
Ωστόσο, οι συζητήσεις του Eurogroup έχουν σημασία για το μέλλον.
Δεν είναι ξεκάθαρο γιατί η Ιταλία έχει πιέσει για την ικανότητα δανεισμού 2% του ΑΕΠ της από τον ESM τώρα, μόνο για να αποφύγει τον ίδιο τον θεσμό ως "απολύτως ανεπαρκές".
Το κόστος δανεισμού είναι τελικά λογικό λόγω των ενεργειών της ΕΚΤ.
Αλλά η Ρώμη έχει το έρεισμα να απαιτεί για κάθε μελλοντική βοήθεια του ESM να έρχεται υπό όρους.
Υπάρχει πάντα ο κίνδυνος να χάσει την πρόσβαση στην αγορά κατά τη διάρκεια της κρίσης και θα πρέπει να υποβάλει αίτηση για δάνειο διάσωσης.
Ομοίως, η μέχρι στιγμής ανταπόκριση της Ευρώπης στην υποστήριξη της ΕΚΤ είναι καλή, αλλά δεν δίνει καμιά ένδειξη για το τι θα συμβεί στα μελλοντικά επίπεδα χρέους των χωρών αυτών, τα οποία θα είναι ήδη πολύ υψηλά.
Η Ιταλία έσφαλε να πιέσει για τα ευρωομόλογα, μαζί με ορισμένες χώρες όπως η Ισπανία.
Αυτό δεν ήταν ποτέ μια ρεαλιστική επιλογή από νομική και πρακτική άποψη.
Ίσως ήταν απλώς μια στρατηγική διαπραγμάτευσης για να αποκτηθούν περισσότερα σε άλλα μέτωπα όπως ο ESM.
Ωστόσο, δημιούργησε αμφιβολίες στους επενδυτές που αναρωτιούνται εάν η Ρώμη θα μπορούσε να διαχειριστεί μόνη της την κρίση.
Παρόλα αυτά, η ολλανδική κυβέρνηση, μαζί με τους ομολόγους σε Γερμανία και Αυστρία, θα ήταν συνετό να δεχτεί την αρχή ότι θα χρειαστεί κάποια περιορισμένη αμοιβαιοποίηση των σημερινών χρεών μετά την κρίση.
Ένα κοινό ταμείο για τη μείωση του χρέους θα διευκόλυνε επίσης την πίεση στην ΕΚΤ, όταν πρέπει να αρχίσει να σκέφτεται πώς να μειώσει τον ισολογισμό της και να αυξήσει τα επιτόκια.
Η σύγκρουση μεταξύ Ιταλίας και Κάτω Χωρών έχει ήδη προκαλέσει μεγάλη πολιτική βλάβη.
Η ολλανδική κυβέρνηση εμφανίζεται ως μη ευαίσθητη σε μια εποχή βαθιάς κρίσης.
Η ιταλική κυβέρνηση, με τα αιωρούμενα και μη ρεαλιστικά αιτήματά της, παίζει με τους κόλπους των ευρωσκεπτικιστών της χώρας, συμπεριλαμβανομένης της δεξιάς Λέγκας του Matteo Salvini.
Ένας συμβιβασμός - που συνεπάγεται πολύ περιορισμένους όρους για τα δάνεια ESM και χωρίς ομόλογα του ευρώ, αλλά μια δέσμευση για κάποια μορφή μελλοντικής και περιορισμένης αμοιβαίας αναγνώρισης χρεών - είναι δυνατή.
Η ευρωζώνη πρέπει να εκμεταλλευτεί την ευκαιρία, καταλήγει το Bloomberg.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών