Η μαζική επιτήρηση των κοινωνιών δεν είναι η απάντηση για τον κορωνοιό
Κάθε μεγάλο σοκ φέρνει και μια αλλαγή στις κοινωνίες.
Ο κορωνοιός φέρνει αυστηρό κρατικό έλεγχο στις μάζες αναφέρει το Mises institute το αυστριακό ινστιτούτο σκέψης.
Σε περιόδους κρίσης, οι κυβερνήσεις έχουν την τάση να υπερτονίζουν τον κίνδυνο.
Αυτή η τάση μπορεί να είναι προς το συμφέρον της κοινωνίας, αλλά θα μπορούσε επίσης να εξυπηρετήσει ευρύτερα κυβερνητικά συμφέροντα.
Τα συμφέροντα των κοινωνιών και των κυβερνήσεων δεν είναι πάντοτε το ίδιο.
Μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου, εγκρίθηκε ο καταστρεπτικός νόμος στις ΗΠΑ που αφορά την τρομοκρατία με μέτρα και ελέγχους που παραβιάζουν τις ατομικές ελευθερίες. Μετά την οικονομική κρίση του 2008, το προοδευτικό Κογκρέσο εφάρμοσε τον νόμο Dodd-Frank, που επέκτεινε δραματικά την ομοσπονδιακή ρυθμιστική αρχή στον χρηματοπιστωτικό τομέα. Κατά τη σημερινή νέα πανδημία του κορωνοιού (SARS-CoV-2), οι νομοθέτες μελετούν παρόμοια καταστροφικά μέτρα.
Ορισμένοι πολιτικοί ζήτησαν την εθνικοποίηση της ιατρικής αλυσίδας εφοδιασμού, ενώ άλλοι προτείνουν δρακόντεια μέτρα καραντίνας που θα μπορούσαν να οδηγήσουν στην επέκταση της κρατικής επιτήρησης.
Οι κρίσεις συχνά παρέχουν υλικό για την κατανόηση του τρόπου με τον οποίο τα συστήματα μπορούν να λειτουργούν υπό καθεστώς stress, για τον λόγο αυτό ορισμένα θεσμικά όργανα θα πρέπει να ελέγχονται σε περιόδους ειρήνης και ευημερίας με μοντέλα stress.
Είναι ενδιαφέρον ότι η ομοσπονδιακή κυβέρνηση των ΗΠΑ ασκεί τακτικά τέτοιου είδους τεστ για την εθνική ασφάλεια.
Ωστόσο, οι εκάστοτε κυβερνώντες, αγνοούν σε μεγάλο βαθμό τα προειδοποιητικά σημάδια.
Υπάρχουν ακόμη και αποδείξεις ότι η αμερικανική κυβέρνηση υποβάθμισε τα προειδοποιητικά σημάδια του αναπόφευκτου των επιθέσεων της 11ης Σεπτεμβρίου.
Η ιστορία διδάσκει ότι οι κυβερνήσεις δεν έχουν την εμπειρία στη διαμόρφωση των απαραίτητων στρατηγικών για την αντιμετώπιση κρίσεων, αλλά οι κυβερνήσεις απλώς αποτελούνται από ανθρώπους.
Οι άνθρωποι είναι εγγενώς ατελείς και είναι εξαιρετικά δύσκολο να αντιμετωπιστούν επαρκώς οι κίνδυνοι αυτού του μεγέθους.
Ο κόσμος βαδίζει σε αχαρτογράφητα νερά απέναντι σε αυτή την πανδημία.
Δεν έχουμε επαρκείς πληροφορίες σχετικά με τη μεταδοτικότητα, το ποσοστό θνησιμότητας, το βαθμό κρισιμότητας και τη θεραπεία. Όπως αναφέρει η Wall Street Journal, η αβεβαιότητα καθιστά αδύνατη τη μέτρηση του κόστους και των οφελών, όπως το αν η μείωση της εξάπλωσης ενός ιού αξίζει το κόστος οικονομικού παγώματος ή lowdown.
Αυτό το αίσθημα αβεβαιότητας κατέληξε σε ένα τσουνάμι αρνητικών ειδήσεων από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, το οποίο με τη σειρά του επηρέασε τους πολιτικούς να ενεργήσουν παράλογα.
Τα μέσα ενημέρωσης είναι έμποροι υστερίας και πωλητές πανικού.
Κάποιοι εκλεγμένοι αξιωματούχοι και επικεφαλής των μέσων ενημέρωσης προωθούν σκόπιμα την υστερία ότι μπορούν είτε να εφαρμοστούν δραστικά (εθνικά) μέτρα καραντίνας τόσο στην οικονομία όσο και στα άτομα είτε να αποδεχθούμε τον μαζικό θάνατο εκατομμυρίων ανθρώπων.
Αυτό είπαν στα 320 εκατ αμερικανούς καραντίνα ή εκατομμύρια νεκροί.
Δεδομένης της τεράστιας ποικιλομορφίας του πληθυσμού και της γεωγραφίας των ΗΠΑ είναι συνετό να αξιολογηθεί η κατάσταση ανά Πολιτεία, ακριβώς γιατί η πολιτική δομή των ΗΠΑ - ακόμη και μετά από δεκαετίες συγκεντρωτισμού - εξακολουθεί να βασίζεται στις αρχές του φεντεραλισμού.
Για να μετριαστεί ο κίνδυνος εκθέσεως των πληθυσμών που δεν έχουν νοσήσει το σύστημα υγείας και οι ιατρικοί σύλλογοι θα μπορούσαν να προτείνουν ορισμένα βασικά μέτρα.
Από τις 25 Μαρτίου, περισσότερο από το ήμισυ όλων των περιπτώσεων κορωνοιού έχουν συμβεί σε τέσσερεις μόνο Πολιτείες (Νέα Υόρκη, Νιου Τζέρσεϋ, Ουάσιγκτον και Καλιφόρνια). Το ερώτημα παραμένει: τι πρέπει να κάνουμε για να διασφαλίσουμε ότι η αύξηση του αριθμού των κρουσμάτων δεν είναι εκθετική;
Ορισμένοι νομοθέτες επιδιώκουν αόριστης διάρκειας καραντίνας σε εθνικό επίπεδο ενώ άλλοι προτιμούν μια πιο στοχοθετημένη προσέγγιση.
Μία από τις ερωτήσεις που πρέπει να υποβάλουμε αμέσως είναι ποια αρχή ή εξουσίες έχει η ομοσπονδιακή κυβέρνηση και ποια δικαιώματα έχουμε εμείς οι πολίτες απέναντι σε αυτές τις επιβαλλόμενες αποφάσεις;
Οι ομοσπονδιακοί νομοθέτες περιορίζονται σε μέτρα που είναι αναμφισβήτητα εντός των ορίων του Συντάγματος των Ηνωμένων Πολιτειών και εντός του νομικού προηγουμένου.
Ορισμένοι πολιτικοί έχουν εμπλακεί σε μια σειρά από πρωτοβουλίες που παραβιάζουν την πολιτική ελευθερία, όπως οι τεχνικές μαζικής επιτήρησης, τα μέτρα αναγκαστικής ασφάλισης, οι περιορισμοί στη μετακίνηση και το κλείσιμο των δημόσιων εγκαταστάσεων, συμπεριλαμβανομένης και της θρησκευτικής λατρείας.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες ήταν συγκριτικά ασφαλείς από τις αυταρχικές τάσεις σε ομοσπονδιακό επίπεδο - σε σύγκριση, δηλαδή με πολλά ξένα καθεστώτα - με αξιωματούχους που έκαναν συστάσεις παρά έδιναν ρητές εντολές.
Για παράδειγμα, ο Πρόεδρος Trump έχει αναζητήσει πιο στοχοθετημένα μέτρα για να προχωρήσει σε καραντίνα σε ορισμένες Πολιτείες.
Ορισμένοι οικονομολόγοι υποστηρίζουν ότι εάν η πρόβλεψη του υπουργού Οικονομικών των ΗΠΑ Mnuchin για ανεργία 20% επιβεβαιωθεί η οικονομία των ΗΠΑ όπως την ξέρουμε, θα έχει αποτύχει.
Αντί να εθνικοποιήσουν την ιατρική αλυσίδα εφοδιασμού για να «βελτιώσουν τη διανομή του εξοπλισμού», οι δημόσιοι οργανισμοί διαχείρισης της δημόσιας υγείας και έκτακτης ανάγκης θα μπορούσαν να βοηθήσουν τις πολιτείες.
Η εθνικοποίηση της αλυσίδας εφοδιασμού, από την άλλη πλευρά, θα στρεβλώνει τα σήματα καθορισμού των τιμών που υπάρχουν σε ένα σύστημα ελεύθερων επιχειρήσεων.
Όπως γράφει ο Jon Miltimore: κανένας παραγωγός και κεντρική αρχή δεν μπορούν να γνωρίζουν τι χρειάζεται περισσότερο σε μια συγκεκριμένη οικονομία που αποτελείται από εκατομμύρια ανθρώπους και προϊόντα.
Αντιμετωπίζουμε αυτό το πρόβλημα χρησιμοποιώντας πληροφορίες που προέρχονται από σήματα των τιμών.
Η ιδιωτική επιχείρηση κινητοποιείται σε επίπεδα που δεν παρατηρούνται από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο για την καταπολέμηση του "αόρατου εχθρού", όπως το ονομάζει ο Πρόεδρος Trump.
Δεδομένου ότι οι ιδιωτικές επιχειρήσεις εργάζονται οικειοθελώς για να παρέχουν προϊόντα στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης, ο Πρόεδρος Trump έχει διστάσει να επιβάλει τον νόμο περί αμυντικής παραγωγής.
Ενώ η ιδιωτική επιχείρηση συνεργάζεται με κυβερνητικούς οργανισμούς για την τόνωση του εφοδιασμού, οι κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο "επιβάλλουν τεράστιες απαγορεύσεις σε ταξίδια και εμποδίζουν πολλούς εργαζόμενους να πάνε να εργαστούν".
Αυτά τα όρια στην ελευθερία είναι ανησυχητικά αλλά αναμενόμενα.
Η μαζική επιτήρηση των κοινωνιών δεν είναι η απάντηση
Τα μέτρα του πολέμου – καθώς όπως μας λένε είμαστε σε πόλεμο - τροποποιούνται για να καταπολεμήσουν αυτή την πανδημία. Ορισμένοι νομοθέτες έχουν προτείνει και εφαρμόζουν μέτρα μαζικής καραντίνας και ελέγχων των μαζών για την παρακολούθηση μολυσμένων ασθενών.
Για παράδειγμα, η ισραηλινή κυβέρνηση ψήφισε πρόσφατα νόμο που επιτρέπει στο Shin Bet ή στον Ισραηλινό Οργανισμό Ασφαλείας να χρησιμοποιεί δεδομένα από κινητό τηλέφωνο για να «εντοπίσει τα άτομα που είχαν επαφή με γνωστούς μολυσμένους και στη συνέχεια να τους ειδοποιήσει μέσω SMS για τα επόμενα βήματα στα οποία πρέπει να προβούν»
Ο Λευκός Οίκος πρότεινε τη συνεργασία με αμερικανικές εταιρείες τεχνολογίας όπως το Facebook και το Google για τη χρήση "δεδομένων γεωγραφικής κατανομής για την παρακολούθηση ασθενειών".
Ίσως ακόμη πιο ανησυχητικό, ο Λευκός Οίκος έχει ξεκινήσει συνομιλίες με αυτές τις εταιρείες για το πώς να περιορίσουν την εξάπλωση της παραπληροφόρησης κατά τη διάρκεια αυτής της πανδημίας, η οποία θα μπορούσε να οδηγήσει σε λογοκρισία.
Μπορεί να υπάρχουν δυνητικά οικονομικά οφέλη από την παρακολούθηση της θέσης των Αμερικανών που έχουν νοσήσει από τον κορωνοιό.
Εάν μπορούμε να αξιολογήσουμε σωστά την εξάπλωση του ιού, τότε θα μπορούσαν να ξανανοίξουν τμήματα της χώρας, υποθέτοντας ότι ο ιός μπορεί να περιοριστεί.
Εάν η παρακολούθηση των πολιτών σε μια συγκεκριμένη χώρα δεν σας τρομάζει, έχει γίνει λόγος για ένα "διεθνές σύστημα παρακολούθησης κινητών", το οποίο θα επιτρέπει στις αρχές να παρακολουθούν τις κινήσεις και να παρακολουθούν ενδεχομένως την εξάπλωση της ασθένειας πέρα από τα σύνορα της κάθε χώρας.
Ενώ η πανδημία αυτή συνεχίζεται, το κοινό πρέπει να διασφαλιστεί ότι οι παραβιάσεις «προς το δημόσιο συμφέρον» δεν θα διαρκέσουν πέρα από αυτή την κρίση.
Οι κυβερνήσεις έχουν την τάση να βρίσκουν καινούργιες δικαιολογίες για τις παλαιές πρακτικές τους.
Οι έκτακτες παραβιάσεις των πολιτικών ελευθεριών δεν επαναφέρονται εύκολα και συχνά μονιμοποιούνται με την πάροδο του χρόνου
Όταν οι άνθρωποι ενημερώνονται για τα επιστημονικά δεδομένα και όταν οι άνθρωποι εμπιστεύονται τις δημόσιες αρχές να τους πουν αυτά τα γεγονότα, οι πολίτες μπορούν να κάνουν το σωστό, ο ενημερωμένος πληθυσμός είναι συνήθως πολύ πιο ισχυρός και αποτελεσματικός από έναν πληθυσμό που παίρνει εντολές από την αστυνομία».
Η μαζική επιτήρηση στο όνομα της δημόσιας υγείας, η εθνικοποίηση της βιομηχανίας και τα νομικά εφαρμοζόμενα μέτρα απομόνωσης - είναι πραγματικότητα δυνητικά παντού.
Αυτή η κρίση έδωσε τη δυνατότητα στους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής ή στους ηγέτες να επιδείξουν τον πραγματικό τους χαρακτήρα επιτρέποντας ταυτόχρονα στους καθημερινούς Αμερικανούς να επιδείξουν το επιχειρηματικό τους πνεύμα.
Σε αντίθεση με τις οικονομικές κρίσεις του παρελθόντος, αυτή η κρίση της δημόσιας υγείας είναι παύση της "μη απαραίτητης επιχειρηματικής δραστηριότητας" και που ορίζεται από την κυβέρνηση.
Καθώς οι νέοι κορωνοιοί άρχισαν να μολύνουν τους Αμερικανούς, ορισμένες βιομηχανίες και επιχειρήσεις έκλεισαν οικειοθελώς επιχειρήσεις για την προστασία της δημόσιας υγείας.
Άλλοι βιομηχανικοί κλάδοι και επιχειρήσεις ακολούθησαν το παράδειγμά τους ως αποτέλεσμα των παραινέσεων των ειδικών συμβουλών στον τομέα της δημόσιας υγείας.
Για να διαχειριστεί το σοκ στην ιατρική αλυσίδα εφοδιασμού, η ιδιωτική επιχείρηση κινητοποιήθηκε μαζικά για να καλύψει το χάσμα μεταξύ παραγωγής και ζήτησης.
Καθώς η ελεύθερη επιχείρηση μετριάζει τους κινδύνους για τη δημόσια υγεία από τον ιό, η κυβέρνηση θα πρέπει να εκμεταλλευτεί αυτή την ευκαιρία για να μάθει ότι ο καλύτερος δρόμος προς τα εμπρός είναι η καθοδήγηση αντί για καταναγκασμό.
Η κυβέρνηση μπορεί να είναι χρήσιμη για την επίβλεψη κατά τη διάρκεια αυτής της πανδημίας, αλλά δεν μπορούμε να αφήσουμε τη θεραπεία να είναι χειρότερη από το πρόβλημα.
Τα δραστικά μέτρα είναι λιγότερο απαραίτητα όταν οι επιχειρήσεις και τα άτομα συνεργάζονται οικειοθελώς για την αντιμετώπιση μιας κρίσης δημόσιας υγείας.
Αν αυτή η περίπτωση μπορεί να διδάξει ένα μάθημα, είναι ότι η ανθρωπότητα μπορεί να λύσει προβλήματα όταν λάβει τα κατάλληλα κίνητρα, κάνοντας τον εξαναγκασμό περιττό.
Αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στο γεγονός ότι ο Λευκός Οίκος δεν εφάρμοσε τον νόμο περί αμυντικής παραγωγής για να εξαναγκάσει τις επιχειρήσεις να στηρίξουν την ιατρική αλυσίδα εφοδιασμού.
Επιπλέον, εταιρείες τεχνολογίας όπως το Facebook και η Google παρέχουν εθελοντικά πληροφορίες σε μη κερδοσκοπικούς και ερευνητές της δημόσιας υγείας, ώστε να μπορούν να παρέχουν επαρκή γνώση.
Αν και κάποιοι θα ήθελαν να κατηγορήσουν τον καπιταλισμό αυτό θα ήταν λάθος.
Για να διασφαλιστεί ότι οι ΗΠΑ και τα κράτη διεθνώς θα ξεπεράσουν από αυτή την πανδημία, πρέπει να ακολουθήσουμε μια προσέγγιση που ελαχιστοποιεί τις κρατικές παραβιάσεις των πολιτικών ελευθεριών, πρέπει επίσης να μεγιστοποιήσουμε τα κίνητρα για τις ιδιωτικές επιχειρήσεις και τα άτομα που θέλουν να βοηθήσουν στις προσπάθειές να καταπολεμήσουμε αυτόν τον "αόρατο εχθρό".
www.bankingnews.gr
Ο κορωνοιός φέρνει αυστηρό κρατικό έλεγχο στις μάζες αναφέρει το Mises institute το αυστριακό ινστιτούτο σκέψης.
Σε περιόδους κρίσης, οι κυβερνήσεις έχουν την τάση να υπερτονίζουν τον κίνδυνο.
Αυτή η τάση μπορεί να είναι προς το συμφέρον της κοινωνίας, αλλά θα μπορούσε επίσης να εξυπηρετήσει ευρύτερα κυβερνητικά συμφέροντα.
Τα συμφέροντα των κοινωνιών και των κυβερνήσεων δεν είναι πάντοτε το ίδιο.
Μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου, εγκρίθηκε ο καταστρεπτικός νόμος στις ΗΠΑ που αφορά την τρομοκρατία με μέτρα και ελέγχους που παραβιάζουν τις ατομικές ελευθερίες. Μετά την οικονομική κρίση του 2008, το προοδευτικό Κογκρέσο εφάρμοσε τον νόμο Dodd-Frank, που επέκτεινε δραματικά την ομοσπονδιακή ρυθμιστική αρχή στον χρηματοπιστωτικό τομέα. Κατά τη σημερινή νέα πανδημία του κορωνοιού (SARS-CoV-2), οι νομοθέτες μελετούν παρόμοια καταστροφικά μέτρα.
Ορισμένοι πολιτικοί ζήτησαν την εθνικοποίηση της ιατρικής αλυσίδας εφοδιασμού, ενώ άλλοι προτείνουν δρακόντεια μέτρα καραντίνας που θα μπορούσαν να οδηγήσουν στην επέκταση της κρατικής επιτήρησης.
Οι κρίσεις συχνά παρέχουν υλικό για την κατανόηση του τρόπου με τον οποίο τα συστήματα μπορούν να λειτουργούν υπό καθεστώς stress, για τον λόγο αυτό ορισμένα θεσμικά όργανα θα πρέπει να ελέγχονται σε περιόδους ειρήνης και ευημερίας με μοντέλα stress.
Είναι ενδιαφέρον ότι η ομοσπονδιακή κυβέρνηση των ΗΠΑ ασκεί τακτικά τέτοιου είδους τεστ για την εθνική ασφάλεια.
Ωστόσο, οι εκάστοτε κυβερνώντες, αγνοούν σε μεγάλο βαθμό τα προειδοποιητικά σημάδια.
Υπάρχουν ακόμη και αποδείξεις ότι η αμερικανική κυβέρνηση υποβάθμισε τα προειδοποιητικά σημάδια του αναπόφευκτου των επιθέσεων της 11ης Σεπτεμβρίου.
Η ιστορία διδάσκει ότι οι κυβερνήσεις δεν έχουν την εμπειρία στη διαμόρφωση των απαραίτητων στρατηγικών για την αντιμετώπιση κρίσεων, αλλά οι κυβερνήσεις απλώς αποτελούνται από ανθρώπους.
Οι άνθρωποι είναι εγγενώς ατελείς και είναι εξαιρετικά δύσκολο να αντιμετωπιστούν επαρκώς οι κίνδυνοι αυτού του μεγέθους.
Ο κόσμος βαδίζει σε αχαρτογράφητα νερά απέναντι σε αυτή την πανδημία.
Δεν έχουμε επαρκείς πληροφορίες σχετικά με τη μεταδοτικότητα, το ποσοστό θνησιμότητας, το βαθμό κρισιμότητας και τη θεραπεία. Όπως αναφέρει η Wall Street Journal, η αβεβαιότητα καθιστά αδύνατη τη μέτρηση του κόστους και των οφελών, όπως το αν η μείωση της εξάπλωσης ενός ιού αξίζει το κόστος οικονομικού παγώματος ή lowdown.
Αυτό το αίσθημα αβεβαιότητας κατέληξε σε ένα τσουνάμι αρνητικών ειδήσεων από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, το οποίο με τη σειρά του επηρέασε τους πολιτικούς να ενεργήσουν παράλογα.
Τα μέσα ενημέρωσης είναι έμποροι υστερίας και πωλητές πανικού.
Κάποιοι εκλεγμένοι αξιωματούχοι και επικεφαλής των μέσων ενημέρωσης προωθούν σκόπιμα την υστερία ότι μπορούν είτε να εφαρμοστούν δραστικά (εθνικά) μέτρα καραντίνας τόσο στην οικονομία όσο και στα άτομα είτε να αποδεχθούμε τον μαζικό θάνατο εκατομμυρίων ανθρώπων.
Αυτό είπαν στα 320 εκατ αμερικανούς καραντίνα ή εκατομμύρια νεκροί.
Δεδομένης της τεράστιας ποικιλομορφίας του πληθυσμού και της γεωγραφίας των ΗΠΑ είναι συνετό να αξιολογηθεί η κατάσταση ανά Πολιτεία, ακριβώς γιατί η πολιτική δομή των ΗΠΑ - ακόμη και μετά από δεκαετίες συγκεντρωτισμού - εξακολουθεί να βασίζεται στις αρχές του φεντεραλισμού.
Για να μετριαστεί ο κίνδυνος εκθέσεως των πληθυσμών που δεν έχουν νοσήσει το σύστημα υγείας και οι ιατρικοί σύλλογοι θα μπορούσαν να προτείνουν ορισμένα βασικά μέτρα.
Από τις 25 Μαρτίου, περισσότερο από το ήμισυ όλων των περιπτώσεων κορωνοιού έχουν συμβεί σε τέσσερεις μόνο Πολιτείες (Νέα Υόρκη, Νιου Τζέρσεϋ, Ουάσιγκτον και Καλιφόρνια). Το ερώτημα παραμένει: τι πρέπει να κάνουμε για να διασφαλίσουμε ότι η αύξηση του αριθμού των κρουσμάτων δεν είναι εκθετική;
Ορισμένοι νομοθέτες επιδιώκουν αόριστης διάρκειας καραντίνας σε εθνικό επίπεδο ενώ άλλοι προτιμούν μια πιο στοχοθετημένη προσέγγιση.
Μία από τις ερωτήσεις που πρέπει να υποβάλουμε αμέσως είναι ποια αρχή ή εξουσίες έχει η ομοσπονδιακή κυβέρνηση και ποια δικαιώματα έχουμε εμείς οι πολίτες απέναντι σε αυτές τις επιβαλλόμενες αποφάσεις;
Οι ομοσπονδιακοί νομοθέτες περιορίζονται σε μέτρα που είναι αναμφισβήτητα εντός των ορίων του Συντάγματος των Ηνωμένων Πολιτειών και εντός του νομικού προηγουμένου.
Ορισμένοι πολιτικοί έχουν εμπλακεί σε μια σειρά από πρωτοβουλίες που παραβιάζουν την πολιτική ελευθερία, όπως οι τεχνικές μαζικής επιτήρησης, τα μέτρα αναγκαστικής ασφάλισης, οι περιορισμοί στη μετακίνηση και το κλείσιμο των δημόσιων εγκαταστάσεων, συμπεριλαμβανομένης και της θρησκευτικής λατρείας.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες ήταν συγκριτικά ασφαλείς από τις αυταρχικές τάσεις σε ομοσπονδιακό επίπεδο - σε σύγκριση, δηλαδή με πολλά ξένα καθεστώτα - με αξιωματούχους που έκαναν συστάσεις παρά έδιναν ρητές εντολές.
Για παράδειγμα, ο Πρόεδρος Trump έχει αναζητήσει πιο στοχοθετημένα μέτρα για να προχωρήσει σε καραντίνα σε ορισμένες Πολιτείες.
Ορισμένοι οικονομολόγοι υποστηρίζουν ότι εάν η πρόβλεψη του υπουργού Οικονομικών των ΗΠΑ Mnuchin για ανεργία 20% επιβεβαιωθεί η οικονομία των ΗΠΑ όπως την ξέρουμε, θα έχει αποτύχει.
Αντί να εθνικοποιήσουν την ιατρική αλυσίδα εφοδιασμού για να «βελτιώσουν τη διανομή του εξοπλισμού», οι δημόσιοι οργανισμοί διαχείρισης της δημόσιας υγείας και έκτακτης ανάγκης θα μπορούσαν να βοηθήσουν τις πολιτείες.
Η εθνικοποίηση της αλυσίδας εφοδιασμού, από την άλλη πλευρά, θα στρεβλώνει τα σήματα καθορισμού των τιμών που υπάρχουν σε ένα σύστημα ελεύθερων επιχειρήσεων.
Όπως γράφει ο Jon Miltimore: κανένας παραγωγός και κεντρική αρχή δεν μπορούν να γνωρίζουν τι χρειάζεται περισσότερο σε μια συγκεκριμένη οικονομία που αποτελείται από εκατομμύρια ανθρώπους και προϊόντα.
Αντιμετωπίζουμε αυτό το πρόβλημα χρησιμοποιώντας πληροφορίες που προέρχονται από σήματα των τιμών.
Η ιδιωτική επιχείρηση κινητοποιείται σε επίπεδα που δεν παρατηρούνται από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο για την καταπολέμηση του "αόρατου εχθρού", όπως το ονομάζει ο Πρόεδρος Trump.
Δεδομένου ότι οι ιδιωτικές επιχειρήσεις εργάζονται οικειοθελώς για να παρέχουν προϊόντα στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης, ο Πρόεδρος Trump έχει διστάσει να επιβάλει τον νόμο περί αμυντικής παραγωγής.
Ενώ η ιδιωτική επιχείρηση συνεργάζεται με κυβερνητικούς οργανισμούς για την τόνωση του εφοδιασμού, οι κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο "επιβάλλουν τεράστιες απαγορεύσεις σε ταξίδια και εμποδίζουν πολλούς εργαζόμενους να πάνε να εργαστούν".
Αυτά τα όρια στην ελευθερία είναι ανησυχητικά αλλά αναμενόμενα.
Η μαζική επιτήρηση των κοινωνιών δεν είναι η απάντηση
Τα μέτρα του πολέμου – καθώς όπως μας λένε είμαστε σε πόλεμο - τροποποιούνται για να καταπολεμήσουν αυτή την πανδημία. Ορισμένοι νομοθέτες έχουν προτείνει και εφαρμόζουν μέτρα μαζικής καραντίνας και ελέγχων των μαζών για την παρακολούθηση μολυσμένων ασθενών.
Για παράδειγμα, η ισραηλινή κυβέρνηση ψήφισε πρόσφατα νόμο που επιτρέπει στο Shin Bet ή στον Ισραηλινό Οργανισμό Ασφαλείας να χρησιμοποιεί δεδομένα από κινητό τηλέφωνο για να «εντοπίσει τα άτομα που είχαν επαφή με γνωστούς μολυσμένους και στη συνέχεια να τους ειδοποιήσει μέσω SMS για τα επόμενα βήματα στα οποία πρέπει να προβούν»
Ο Λευκός Οίκος πρότεινε τη συνεργασία με αμερικανικές εταιρείες τεχνολογίας όπως το Facebook και το Google για τη χρήση "δεδομένων γεωγραφικής κατανομής για την παρακολούθηση ασθενειών".
Ίσως ακόμη πιο ανησυχητικό, ο Λευκός Οίκος έχει ξεκινήσει συνομιλίες με αυτές τις εταιρείες για το πώς να περιορίσουν την εξάπλωση της παραπληροφόρησης κατά τη διάρκεια αυτής της πανδημίας, η οποία θα μπορούσε να οδηγήσει σε λογοκρισία.
Μπορεί να υπάρχουν δυνητικά οικονομικά οφέλη από την παρακολούθηση της θέσης των Αμερικανών που έχουν νοσήσει από τον κορωνοιό.
Εάν μπορούμε να αξιολογήσουμε σωστά την εξάπλωση του ιού, τότε θα μπορούσαν να ξανανοίξουν τμήματα της χώρας, υποθέτοντας ότι ο ιός μπορεί να περιοριστεί.
Εάν η παρακολούθηση των πολιτών σε μια συγκεκριμένη χώρα δεν σας τρομάζει, έχει γίνει λόγος για ένα "διεθνές σύστημα παρακολούθησης κινητών", το οποίο θα επιτρέπει στις αρχές να παρακολουθούν τις κινήσεις και να παρακολουθούν ενδεχομένως την εξάπλωση της ασθένειας πέρα από τα σύνορα της κάθε χώρας.
Ενώ η πανδημία αυτή συνεχίζεται, το κοινό πρέπει να διασφαλιστεί ότι οι παραβιάσεις «προς το δημόσιο συμφέρον» δεν θα διαρκέσουν πέρα από αυτή την κρίση.
Οι κυβερνήσεις έχουν την τάση να βρίσκουν καινούργιες δικαιολογίες για τις παλαιές πρακτικές τους.
Οι έκτακτες παραβιάσεις των πολιτικών ελευθεριών δεν επαναφέρονται εύκολα και συχνά μονιμοποιούνται με την πάροδο του χρόνου
Όταν οι άνθρωποι ενημερώνονται για τα επιστημονικά δεδομένα και όταν οι άνθρωποι εμπιστεύονται τις δημόσιες αρχές να τους πουν αυτά τα γεγονότα, οι πολίτες μπορούν να κάνουν το σωστό, ο ενημερωμένος πληθυσμός είναι συνήθως πολύ πιο ισχυρός και αποτελεσματικός από έναν πληθυσμό που παίρνει εντολές από την αστυνομία».
Η μαζική επιτήρηση στο όνομα της δημόσιας υγείας, η εθνικοποίηση της βιομηχανίας και τα νομικά εφαρμοζόμενα μέτρα απομόνωσης - είναι πραγματικότητα δυνητικά παντού.
Αυτή η κρίση έδωσε τη δυνατότητα στους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής ή στους ηγέτες να επιδείξουν τον πραγματικό τους χαρακτήρα επιτρέποντας ταυτόχρονα στους καθημερινούς Αμερικανούς να επιδείξουν το επιχειρηματικό τους πνεύμα.
Σε αντίθεση με τις οικονομικές κρίσεις του παρελθόντος, αυτή η κρίση της δημόσιας υγείας είναι παύση της "μη απαραίτητης επιχειρηματικής δραστηριότητας" και που ορίζεται από την κυβέρνηση.
Καθώς οι νέοι κορωνοιοί άρχισαν να μολύνουν τους Αμερικανούς, ορισμένες βιομηχανίες και επιχειρήσεις έκλεισαν οικειοθελώς επιχειρήσεις για την προστασία της δημόσιας υγείας.
Άλλοι βιομηχανικοί κλάδοι και επιχειρήσεις ακολούθησαν το παράδειγμά τους ως αποτέλεσμα των παραινέσεων των ειδικών συμβουλών στον τομέα της δημόσιας υγείας.
Για να διαχειριστεί το σοκ στην ιατρική αλυσίδα εφοδιασμού, η ιδιωτική επιχείρηση κινητοποιήθηκε μαζικά για να καλύψει το χάσμα μεταξύ παραγωγής και ζήτησης.
Καθώς η ελεύθερη επιχείρηση μετριάζει τους κινδύνους για τη δημόσια υγεία από τον ιό, η κυβέρνηση θα πρέπει να εκμεταλλευτεί αυτή την ευκαιρία για να μάθει ότι ο καλύτερος δρόμος προς τα εμπρός είναι η καθοδήγηση αντί για καταναγκασμό.
Η κυβέρνηση μπορεί να είναι χρήσιμη για την επίβλεψη κατά τη διάρκεια αυτής της πανδημίας, αλλά δεν μπορούμε να αφήσουμε τη θεραπεία να είναι χειρότερη από το πρόβλημα.
Τα δραστικά μέτρα είναι λιγότερο απαραίτητα όταν οι επιχειρήσεις και τα άτομα συνεργάζονται οικειοθελώς για την αντιμετώπιση μιας κρίσης δημόσιας υγείας.
Αν αυτή η περίπτωση μπορεί να διδάξει ένα μάθημα, είναι ότι η ανθρωπότητα μπορεί να λύσει προβλήματα όταν λάβει τα κατάλληλα κίνητρα, κάνοντας τον εξαναγκασμό περιττό.
Αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στο γεγονός ότι ο Λευκός Οίκος δεν εφάρμοσε τον νόμο περί αμυντικής παραγωγής για να εξαναγκάσει τις επιχειρήσεις να στηρίξουν την ιατρική αλυσίδα εφοδιασμού.
Επιπλέον, εταιρείες τεχνολογίας όπως το Facebook και η Google παρέχουν εθελοντικά πληροφορίες σε μη κερδοσκοπικούς και ερευνητές της δημόσιας υγείας, ώστε να μπορούν να παρέχουν επαρκή γνώση.
Αν και κάποιοι θα ήθελαν να κατηγορήσουν τον καπιταλισμό αυτό θα ήταν λάθος.
Για να διασφαλιστεί ότι οι ΗΠΑ και τα κράτη διεθνώς θα ξεπεράσουν από αυτή την πανδημία, πρέπει να ακολουθήσουμε μια προσέγγιση που ελαχιστοποιεί τις κρατικές παραβιάσεις των πολιτικών ελευθεριών, πρέπει επίσης να μεγιστοποιήσουμε τα κίνητρα για τις ιδιωτικές επιχειρήσεις και τα άτομα που θέλουν να βοηθήσουν στις προσπάθειές να καταπολεμήσουμε αυτόν τον "αόρατο εχθρό".
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών