Τελευταία Νέα
Αναλύσεις – Εκθέσεις

Capital Economics: Δύσκολη, αργή και εύθραυστη η ανάκαμψη της Ελλάδας από την κρίση του κορωνοϊού - Ποιες χώρες επηρεάζονται περισσότερο

Capital Economics: Δύσκολη, αργή και εύθραυστη η ανάκαμψη της Ελλάδας από την κρίση του κορωνοϊού - Ποιες χώρες επηρεάζονται περισσότερο
Ενώ αναμένουμε να δούμε μια απότομη ανάκαμψη της παγκόσμιας δραστηριότητας μόλις μειωθούν οι περιορισμοί που σχετίζονται με τον κορωνοϊό, το ΑΕΠ στις περισσότερες οικονομίες θα εξακολουθήσει να βρίσκεται κάτω από τα προ κρίσης επίπεδα για τουλάχιστον δύο ή τρία χρόνια.
Αυτό αναφέρει σε νέα ανάλυσή της η Capital Economics, υπό τον τίτλο "Which countries will take the longest to recover?" (Ποιες χώρες θα χρειαστούν περισσότερο χρόνο για να ανακάμψουν;), που σας παρουσιάζει το bankingnews.gr.
Όπως αναφέρει υπάρχουν τέσσερις ομάδες χωρών που διατρέχουν τον μεγαλύτερο κίνδυνο πολύ αργής και παρατεταμένης ανάκαμψης (και ορισμένες χώρες ενδέχεται να εμπίπτουν σε περισσότερες από μία κατηγορίες).
Η πρώτη ομάδα είναι εκείνες που δεν μπορούν να θέσουν τον ιό υπό έλεγχο και αντιμετωπίζουν κρούσματα μεγάλης κλίμακας.
Image
Σε αυτήν την περίπτωση, τα πράγματα θα μπορούσαν να ομαλοποιηθούν μόνο όταν επιτευχθεί είτε η ανοσία της αγέλης είτε έχει δημιουργηθεί ένα αποτελεσματικό εμβόλιο και - ίσως το πιο σημαντικό στις φτωχότερες χώρες.
Και οι δύο περιπτώσεις θα χρειαστούν τουλάχιστον ένα χρόνο και πιθανώς πολύ περισσότερο.
Οι χώρες που κινδυνεύουν περισσότερο σε αυτό το μέτωπο είναι εκείνες με πυκνό πληθυσμό, κακή παροχή υγειονομικής περίθαλψης και περιορισμένη ικανότητα επιβολής μέτρων καραντίνας.
Αυτές είναι στην υποσαχάρια Αφρική, τη Λατινική Αμερική και την ινδική ήπειρο.
Οι χώρες που έχουν μέχρι στιγμής ελέγξει τα κρούσματα πραγματοποιώντας lockdown ή / και αυστηρά τεστ δεν είναι απαλλαγμένες από αυτόν τον κίνδυνο.
Μπορεί να δουν ένα δεύτερο κύμα του ιού, το οποίο θα ανακόψει οποιαδήποτε οικονομική ανάκαμψη.
Οι αυξανόμενες λοιμώξεις οδήγησαν πρόσφατα τη Σιγκαπούρη (η οποία στο παρελθόν έκανε καλή δουλειά για τον περιορισμό του ιού) σε ένα νέο lockdown.
Η δεύτερη ομάδα χωρών είναι αυτές που είναι ιδιαίτερα εκτεθειμένες στους τομείς που πιθανότατα θα έχουν μόνιμη απώλεια παραγωγής.
Πιο συγκεκριμένα, οι χώρες που θα χρειαστούν αρκετά χρόνια για να επιστρέψουν τα διεθνή ταξίδια και τουρισμός σε «φυσιολογικά», αν πράγματι συμβεί ποτέ.
Οι χώρες ενδέχεται να καθυστερήσουν την άρση των ταξιδιωτικών περιορισμών.
Και οι άνθρωποι μπορεί να σταματήσουν μόνιμα τα προσωπικά και επαγγελματικά ταξίδια.
Από τις μεσαίες και μεγάλες οικονομίες, τα ταξίδια και ο τουρισμός αντιπροσωπεύουν το υψηλότερο μερίδιο του ΑΕΠ στην Ταϊλάνδη, τις Φιλιππίνες, την Ελλάδα και το Μαρόκο.
Οι άνθρωποι ενδέχεται επίσης να αποφεύγουν μαζικές συγκεντρώσεις (π.χ. κινηματογράφους, φεστιβάλ, μεγάλα συνέδρια) για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Οι περισσότεροι που εκτίθενται σε τέτοιου είδους υπηρεσίες είναι οι πλουσιότερες ανεπτυγμένες χώρες και, μεταξύ των αναδυόμενων αγορών, το Μεξικό και η Κορέα.
Και μπορεί να υπάρξει μόνιμος αντίκτυπος στην εμπιστοσύνη και τις επενδύσεις των εταιρειών, επηρεάζοντας οικονομίες όπως η Κίνα που έχουν την τάση να παράγουν κεφαλαιουχικά αγαθά.
Η τρίτη ομάδα χωρών είναι εκείνες όπου το φορολογικό κόστος του κορωνοϊού θα θέσει τους δείκτες δημόσιου χρέους σε μια μη βιώσιμη πορεία.
Σε ορισμένες χώρες, αυτό θα οδηγήσει σε λιτότητα που θα παρασύρει τη ζήτηση σε χαμηλά επίπεδα για αρκετά χρόνια.
Σε άλλες, η μεγαλύτερη ανησυχία είναι χρεοκοπία.
Οι χώρες με τα υψηλότερα επίπεδα χρέους πριν από την κρίση φαίνεται να διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο.
Μερικές από αυτές αντιμετωπίζουν περισσότερα προβλήματα από άλλα, ανάλογα με παράγοντες όπως το εάν μπορούν να τυπώσουν τα δικά τους χρήματα και τις προοπτικές τους για οικονομική ανάπτυξη (και επομένως τα φορολογικά έσοδα).
Όπως επισημαίνει η Capital Economics, οι ανησυχίες εστιάζουν στην Ιταλία και στη Βραζιλία.
Ακόμα και ορισμένες (κυρίως αναπτυσσόμενες) χώρες με σχετικά χαμηλούς δείκτες χρέους ενδέχεται να αντιμετωπίσουν προβλήματα.
Ακόμη και πριν από την κρίση, οι ανησυχίες εστίαζαν στη Νότια Αφρική.
Και ορισμένα φτωχότερα, μικρότερα κράτη με χαμηλά επίπεδα χρέους μπορεί να έχουν ασταθείς τροχιές χρέους.
Πολλά από αυτά είναι στην Αφρική και τη Νότια Αμερική, όπου το κόστος του κορωνοϊού έχει γιγαντωθεί από την αύξηση του κόστους του τοπικού νομίσματος, την υποτίμηση και την πτώση των κρατικών εσόδων από την πτώση των τιμών των εμπορευμάτων.  
Η τελευταία ομάδα χωρών που ενδέχεται να δουν τη μεγαλύτερη μόνιμη βλάβη είναι εκείνες όπου η αρχική βαθιά ύφεση μεταμορφώνεται σε μια ακόμη πιο σοβαρή κάμψη.
Αυτό πιθανότατα θα συμβεί εάν προκύψει τραπεζική κρίση, εξαιτίας ενός αδύναμου τραπεζικού τομέα και / ή επειδή οι κυβερνήσεις δεν υποστηρίζουν επιχειρήσεις και νοικοκυριά, οδηγώντας σε ένα μεγάλο κύμα αθετήσεων υποχρεώσεων.
Τα επισφαλή δάνεια θα μπορούσαν να αυξηθούν ιδιαίτερα απότομα σε εκείνες τις χώρες που εκτίθενται περισσότερο σε τομείς που πλήττονται σκληρά από τις κοινωνικές αποστάσεις.
Παρόλο που όλες οι μεγάλες οικονομίες έχουν τραπεζικό τομέα που φαίνεται καλά κεφαλαιοποιημένος, ορισμένες έχουν πιο μεγάλα περιθώρια πάνω από τους ρυθμιστικούς κανόνες.
Επιπλέον, ορισμένα μέλη της Ευρωζώνης, έχουν υψηλά επίπεδα εξωτερικού χρέους, καθιστώντας τα ευάλωτα σε αυστηρότερες συνθήκες εξωτερικής χρηματοδότησης.
Οι ανησυχίες, επίσης, είναι ιδιαίτερα για τον τραπεζικό τομέα της Τουρκίας.
Και ακόμη και αν αποφευχθεί μια απόλυτη τραπεζική κρίση, ο ισολογισμός των τραπεζών από την αύξηση των επισφαλών δανείων θα μπορούσε να αναστείλει την πιστωτική επέκταση για λίγο.
Αυτό θα πλήξει χώρες όπου ο τραπεζικός δανεισμός αποτελεί μεγαλύτερο μερίδιο της συνολικής χρηματοδότησης, συμπεριλαμβανομένης της Ευρώπης.
Αυτή η κρίση είναι διαφορετική από την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση στο ότι δεν προκλήθηκε από μια γενική συσσώρευση χρέους, αναφέρει η Capital Economics.
Οι κυβερνήσεις στις ανεπτυγμένες αγορές ήταν γενικά γρήγορες να προσφέρουν τόσο άμεση βοήθεια (π.χ. επιδοτήσεις μισθών) όσο και μεγάλα προγράμματα εγγύησης δανείων, αλλά η εμπειρία στις αναδυόμενες αγορές ήταν πιο μικτή.
Αυτό συνδέεται με το προηγούμενο σημείο σχετικά με τη βιωσιμότητα του χρέους.
Χώρες με αδύναμα δημόσια οικονομικά, όπως η Βραζιλία, θα είναι γενικά πιο επιφυλακτικές να σταθούν στον ιδιωτικό τους τομέα.
Το Μεξικό και η Ινδία καθυστέρησαν επίσης να παρέχουν υποστήριξη.
Συνοψίζοντας, το Διάγραμμα 4 δείχνει τις προβλέψεις για το ΑΕΠ για τις κύριες οικονομίες στο τέλος του 2022, σε σύγκριση με τις προβλέψεις πριν από τον ιό (από τον Ιανουάριο).
Όλοι εκτός από την Κίνα εξακολουθούν να έχουν κάποιο κενό (αναμένουμε ότι η ανάκαμψη της Κίνας θα βοηθηθεί από τον κρατικό έλεγχο των βιομηχανικών και χρηματοοικονομικών της τομέων).
Αλλά το μέγεθος αυτού του κενού ποικίλλει πολύ.
Μεταξύ των μεγάλων ανεπτυγμένων οικονομιών, η Ιαπωνία, οι ΗΠΑ και η Γερμανία πλησιάζουν τις τάσεις τους πριν από την κρίση μέχρι το τέλος του 2022, εν μέρει επειδή οι άμεσες μειώσεις τους είναι απίθανο να είναι τόσο βαθιές όσο άλλες.
Στο άλλο άκρο του φάσματος, η Ιταλία και η Ισπανία θα δουν μακροχρόνιες δυσμενείς επιπτώσεις λόγω της εξάρτησής τους από τον τουρισμό και από τα υψηλά επίπεδα χρέους του δημόσιου τομέα.
Image

Τι ανέφερε το www.bankingnews.gr στις 28/4

Μετά την ύφεση του 2020 θα τελματώσει η οικονομία το 2021 – Περιθωριακό το ενδιαφέρον για ιδιωτικοποιήσεις, NPEs τραπεζών - Τα υψηλά μετοχών το 2022

Ενώ όλοι σχεδόν προβλέπουν το 2020, την ύφεση, το έλλειμμα, την ίδια στιγμή με μεγάλη ευκολία προβλέπουν μια ισχυρή ανάκαμψη της Ελλάδος το 2021 και κάπως έτσι τελειώνει η παρένθεση του κορωνοιού.
Χωρίς να συμπεριλάβουμε ένα ενδεχόμενο δεύτερο κύμα κορωνοιού που δεν μπορεί να προβλεφθεί και προφανώς θα επιδείνωνε τα δημόσια οικονομικά… το 2021 η ελληνική οικονομία κινδυνεύει να τελματώσει και υπάρχουν αντικειμενικοί λόγοι που θα μπορούσε να συμβεί αυτό.
Το ΑΕΠ το 2020 θα υποχωρήσει -7% με -8% αλλά το.... 2021 θα κινηθεί πέριξ του +3% με +3,5%, δηλαδή ανάπτυξη χαμηλότερη των εκτιμήσεων και με ρυθμό 3% σημαίνει ότι η Ελλάδα θα χρειαστεί 3 χρόνια για να επιτύχει ξανά τους στόχους του 2019.
Ανάπτυξη 3% με 3,5% μετά από τέτοιο σοκ ύφεσης... δεν είναι σπουδαία επίδοση, η ανάπτυξη του 2021 θα είναι η αρνητική έκπληξη. 
Επίσης θα υπάρξει δημοσιονομικό έλλειμμα και το 2021, η Ελλάδα των πρωτογενών πλεονασμάτων θα χρειαστεί δύο χρόνια για να αντιμετωπίσει τα δημοσιονομικά ελλείμματα.
Το 2020 και 2021 το ελληνικό χρέος ως ποσοστό επί του ΑΕΠ θα κινείται σταθερά πάνω από το 2019.
Είναι προφανές ότι η Ελλάδα το 2021 θα βρεθεί σε ιδιότυπη ομηρία, η οικονομία θα τελματώσει αλλά γιατί;

1)Οι ιδιωτικοποιήσεις θα συνεχίσουν να κινούνται στα γνώριμα επίπεδα της μετριότητας, όπως και οι ξένες επενδύσεις.  
Ενώ πολλές φορές οι κυβερνήσεις μιλούν για ιδιωτικοποιήσεις, κάποια στιγμή στο παρελθόν οι δανειστές είχαν προβλέψει ότι θα μπορούσε η Ελλάδα από ιδιωτικοποιήσεις να συγκεντρώσει 50 δισεκ.
Ο στόχος αυτός δεν είναι απλά ουτοπικός αλλά η ικανότητα παραγωγής εσόδων από ιδιωτικοποιήσεις είναι δραματικά χαμηλός.
Ως προς τις επενδύσεις το Ελληνικό, δεν έχει καμία βραχυπρόθεσμη αναπτυξιακή προοπτική, αποτελεί στήριξη των εταιριών του ομίλου Λάτση όπως η Lamda που φυτοζωούσαν και απέκτησαν με το Ελληνικό επιχειρηματικό ενδιαφέρον και ενεργό αντικείμενο.
Ένα έργο που θα τελειώσει σε 8 χρόνια αποτελεί ουτοπία να θεωρείται αναπτυξιακό, είναι ένα ιδιωτικό έργο που δεν προσφέρει στην εθνική οικονομία.
Με βάση τις επενδύσεις η συνεισφορά του Ελληνικού στο ΑΕΠ σε ετήσια βάση αντιστοιχεί σε 1 δισεκ. ευρώ ή το 0,5% του ΑΕΠ σε απόλυτα μεγέθη.
Σε παρούσες αξίες αναλογεί στο 3,3% - συσσωρεύοντας τις επενδύσεις – σε βάθος 7ετίας.

2)Τράπεζες και NPEs
Μέχρι τώρα και με χρονικό ορόσημο μετά το 2015, δεν έχει έρθει κανείς νέος μακροπρόθεσμος επενδυτής να τοποθετηθεί σε ελληνική τράπεζα.
Έχουν περάσει περίπου 5 χρόνια και κανείς επενδυτής δεν έχει εμφανιστεί, δεν είναι αξιοπερίεργο;
Το πιο ενδιαφέρον είναι ότι οι ξένοι που ήρθαν στην Ελλάδα είναι επενδυτές στα NPEs που τώρα πιέζουν να αλλάξουν τους όρους των συμφωνιών επί τα χείρω.
Το πιο σημαντικό στοιχείο τα NPEs δηλαδή το κακό παρελθόν των ελληνικών τραπεζών ήταν η νούμερο ένα ξένη επένδυση στην Ελλάδα, αυτό ονομάζεται αποτυχία.
Το ακόμη χειρότερο όμως είναι ότι λόγω του κορωνοιού θα προκύψουν νέα NPEs στην Ευρώπη – ακόμη και με τα ελαστικά κριτήρια – και θα υπάρξει διασπορά ενδιαφέροντος των hedge funds όχι μόνο για τα ελληνικά αλλά και τα ευρωπαϊκά NPEs.
Τα ελληνικά προβληματικά δάνεια θα αποκτήσουν ανταγωνισμό.
Την ίδια στιγμή τα mezzanine bonds τα μεσαία ομόλογα που θα εκδώσουν οι τράπεζες για τις τιτλοποιήσεις προβληματικών δανείων δεν έχουν κανένα ενδιαφέρον… σε αυτή την φάση είναι μηδενικό, οπότε γίνονται και πιο δύσκολες οι τιτλοποιήσεις.

3)Οι ελληνικές τράπεζες έχουν ένα πρόβλημα.
Εν μέσω ρίσκου, πέραν των εγγυημένων ομολόγων – και αυτά υπό όρους – δεν θα χορηγήσουν νέα δάνεια.
Το κεφαλαιακό μαξιλάρι ανέρχεται σε 10 δισεκ. το οποίο δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί γιατί καμία τράπεζα δεν θα ρισκάρει να δαπανήσει… κεφάλαια που στην κυριολεξία είναι μηδέν.
Προ κορωνοιού με τα ελάχιστα όρια συνολικής κεφαλαιακής επάρκειας SREP και με τις τιτλοποιήσεις NPEs που απαιτούσαν 5-6 δισεκ. οι τράπεζες είχαν μηδενικό κεφαλαιακό μαξιλάρι.
Ποια διοίκηση θα ρισκάρει να δαπανήσει κεφάλαιο που επί της ουσίας γνωρίζει ότι δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει.

4)Ο λογαριασμός που θα αφήσει ο κορωνοιός, όχι σε νεκρούς αλλά με βασικό θύμα την οικονομία θα είναι πολύ επώδυνος για τους φορολογουμένους.
-Όλες οι υποσχέσεις της κυβέρνησης θα ματαιωθούν, όχι σκόπιμα αλλά λόγω αντικειμενικών λόγων
-Οι επιχειρήσεις σε ένα περιβάλλον χαμηλών προσδοκιών δεν θα αυξήσουν τις επενδύσεις τους
-Οι ξένοι επενδυτές δεν έχουν κίνητρο να έρθουν να επενδύσουν στην Ελλάδα, πλην ειδικών λόγων και ειδικών περιπτώσεων.
-Η Ελλάδα θα συνεχίσει να διατηρεί μη βιώσιμο χρέος
-O τουρισμός θα καθυστερήσει να ανακάμψει
Για να συνέλθει από αυτό το οικονομικό σοκ θα χρειαστεί το 2020, το 2021 και θα φθάσουμε στο 2022 για να έχει πλήρως αναρρώσει η Ελλάδα από το σοκ.

5)Χρηματιστηριακά, η Ελλάδα είναι αδιάφορη, κάποια στιγμή το ETF GREK είχε ένα ενδιαφέρον αλλά λόγω του πρόσφατου κραχ, πολλοί επενδυτές έχασαν ξανά και επικρατεί προβληματισμός.
Οι μετοχές θα ανακάμψουν, π.χ. ο Γενικός Δείκτης στο ελληνικό χρηματιστήριο θα μπορούσε να υπερβεί τις 700-720 μονάδες αλλά από τα επίπεδα αυτά οι μετοχές θα είναι ξανά πανάκριβες.
Βέβαια με όρους P/E ακόμη και τώρα, στις τρέχουσες τιμές πολλές μετοχές είναι ακριβές ή τείνουν να γίνουν ακριβές.
Προ του κορωνοιού το ελληνικό χρηματιστήριο έφθασε έως τις 950 μονάδες, ο στόχος αυτός για να ξαναπιαστεί μπορεί να απαιτηθούν δύο χρόνια και εφόσον όλα κυλίσουν ιδανικά.
Το ελληνικό χρηματιστήριο μπορεί να ξαναδεί τα υψηλά του 2020 τις 950 μονάδες πιθανότατα το 2022 δηλαδή μετά από δύο χρόνια από σήμερα.

6)Διεθνώς οι κεντρικές τράπεζες προσπαθούν, με μεθόδους ακραίας χειραγώγησης να αναπληρώσουν μέσω των προγραμμάτων ποσοτικής χαλάρωσης
-Την απώλεια κεφαλαιοποίησης λόγω του σοκ του κορωνοιού
-Το γεγονός ότι οι επαναγορές μετοχών και τα μερίσματα – ήταν 1,22 τρισεκ. δολάρια το 2019 στην Wall Street – έχουν δραματικά μειωθεί και δεν θα συνδράμουν στην ωραιοποίηση των μετοχών.
-Η κατανάλωση θα επηρεαστεί και οι επενδυτές θα είναι πιο συντηρητικοί.
-Οι κεντρικές τράπεζες εστιάζουν στις χρηματιστηριακές αξίες για να κρατήσουν ζωντανό το ΑΕΠ.
Ο οικονομικός κύκλος στις ΗΠΑ ήταν τραβηγμένος προκλητικά και είχε φθάσει στα 11 χρόνια η βιαιότητα της πτώσης λόγω κορωνοιού δικαιολογείται και λόγω του ότι αντικανονικά είχε επιμηκυνθεί.

www.bankingnews.gr

Ρoή Ειδήσεων

Σχόλια αναγνωστών

Δείτε επίσης